Mei
Via NAALD .„PLAAT
cow&o-yi
Bij de
in
Texas
PinkslerFeesl
4
ZONDAGSBLAD 28 MEI 1955
Miebei bij de massajeugd
cManpaóóing en gulheid
Uit de
VOLKSWIJK
hebben in onze staf dit feit met
alleen vastgesteld, maar óók ge
tracht om het te verklaren. Want
het is toch wel iets opvallends, dat
een kind zomaar kan overgepoot
worden in een totaal andere om-
geving, zonder daardoor van streek
te geraken. Eerlyjk gezegd: we zijn
niet helemaal tot een slotsom ge
komen. Maar anderzijds hebben
we toch wel enkele vermoedens.
Misschien speelt in de eerste
plaats een voorname rol het feit,
dat het gezin voor Sjaantje niet
zulk een belangrijke plaats in
neemt als de ouders zelf plegen te
denken. In heel veel gevallen kdn
het gezin dit niet doen omdat er
geen ruimte voor echt gezinsleven
bestaat. Sjaantje is nummer drie
uit een gezin met zeven kinderen,
en ze beschikken samen over twee
kamers. Dat is bijzonder weinig.
Het heeft ten gevolge, dat
Sjaantje zelden of nooit thuis lean
zijn. Als het weer 't maar even
toelaat, is ze op straat en de rest
van haar tijd brengt ze dan nog
op school of op club door. Dat heeft
ten gevolge dat haar ouders haar
misschien gemiddeld één uur per
dag werkelijk meemaken, iraarby
de Vader dan nog in het nadeel
is, want zijn ongeregelde werktij
den maken dat h\j z'n kinders soms
wekenlang niet bewust ziet Hy
werkt 's nachts en slaapt overdag.
Daardoor ontgroeien de kinderen
hem, en zij vervreemden van hem.
Laten we daarbij even vaststellen,
dat hij een prima Vader is, die
hard werkt voor zijn gezin. In zijn
eigen gedachten is hij terecht de
man, die de zaak draaiende houdt.
Hij besteedt nauwelijks enig geld
voor eigen plezier: een paar kwart
jes voor z'n rokertje, en zo nu en
dan eens de toegangsprijs voor een
voetbalmatch. Verder komt alles
aan Moeder de vrouw.
Maar er loopt hier een tragisch
draadje door het verhaal: hoewel
hy zich uitslooft, wordt hij als zo
danig nooit gekend of erkend. Een
tragiek waarvan ook Moeder haar
deel krijgt, want als ze werkelijk
het kindertal 'n schoon, gezellig
huis wil bieden, moet ze hen tege
lijk de straat op sturen om te kun
nen wassen en boenen. Het zijn
twee voortreffelijke ouders, maar
de kinderen kunnen dat niet be-
seffen. Met als gevolg dat die er
prinsheerlijk tussenuit trekken, en
feitelijk toch niets missen.
Een ander verschijnsel is het
zeldzame aanpassingsvermogen dat
deze kinderen vertonen Het is als
of ze uit een gemis een deugd ma
ken. Het heeft grote bezwaren, dat
het gezinsleven zijn bindende
krachten mist. Op latere leeftijd
blykf telkens weer dat een kind
hierdoor veel minder beschermd in
de wereld zal komen te staan. Er
is geen vertrouwensrelatie met de
ouders: die kunnen geen raad meer
geven. Er is geen saamhorigheid
met broertjes en zusjes, die rem-
n
In de derde plaats treedt een g
opvallende gulheid en hartelijkheid
op. Meestal zijn kinderen uit be- g
schermde milieu's niet zo bijzon- 5
der royaal. Ze hebbèn de scherpe g
overtuiging opgedaan: „Dit is van
mijl Daar blijft ieder ander af I"
Daaruit groeit dan op den duur
de harde, koude zelfzucht, die can 1»
niets eigens meer afstand wil doen. j*
Het is de vraag in hoeverre deze r>
eigendoms-drift zelfs in de kerken g
verwoestend werkt: men hoort nog-
al eens klagen over slechte eollee-
ten. Ook waar het doelen betreft S
ran de „eigen" gemeente, waarbij
men dan nog het gevoel kan heb-
ben dat men z'n geld niet weg
smijt. Zeker daar waar het gaat
om de doelen van zending, eoan-
gelisntie en apostolaat. Men zit te j;
zeer vast aan het bezit om er af- g
stand van te doen.
is de reep chocolade opgepeuzeld.
mend kan werken in een tijd van
lokkende avonturen. Maar er ts dan
wel weer het zich overal met
een en volledig thuisvoeten, dat
maakt dat kinderen onder totaal
andere omstandigheden toch niet
ten ondergaan. Zo jong als ze zijn,
zyn deze kinderen al wereldbur
gers in veel sterkere mate dan
voorgaande geslachten dit op oude
re leeftijd konden worden. Ze kun
nen het anders-zijn van elke ge
meenschap meteen accepteren en
onderschikken zich aan vreemde
gewoonten. Hoogstens de eerste
dag hoort men nog: „Thuis doen
we dat anders I" De tweede dag
weten ze hoe het hoort en ze vin
den het bést.
Maar op een ontroerende en
voorbeeldige wijze weten deze kin
deren mee te delen. Als Mientje
een byzonder mooie ansicht van
huis kr\jgt, begint ze te verzekeren
dat ze er een lijstje om gaat zet
ten. Maar een uur later biedt ze
deze ansicht aan een leidster aan
omdat ze gehoord heeft dat die 'm
zo prachtig vindt. Als Bep de eer
ste prijs een reep chocolade
krijgt, is deze reep binnen een
kwartier door Bep en vier vriend
jes of vriendinnetjes opgepeuzeld.
De kinderen geven en geren maar.'
Jammer dat er vóór de kinderen
zo bar weinig gegeven wordt....
MIEBEL.
Eugene Orpiandy. die met zyn
Philadelphia Orkest zulk een
wonderen van klank verrichtte.
hand van deze beweruing is het verk ge
reconstrueerd. In de Kapel in Cöthen
had Bach de beschikking over een ka
merorkest van 18 voortreffelijke musi
ci en met dit ensemble bracht hij bet
Concert voor viool ec hobo het eerst
uit. met als solisten Josephus Spitss
(viool) en Johann Ludwig Rose (Hobo).
Op de andere plaatzijde is opgeno
men het Zesde Brandenburgse Coneert
van Bach, waarin alle strijkers een so
listische partij hebben. Het werk is na
melijk geschreven voor 2 altviolen, 2
gamba's, cello, bas en cembalo (conti
nuo) en ontstond ook in Cöthen. In de
ze plaats had Bach ruim vijt jaren niet#
anders te doen dan kamermuziek en or
kestwerken schrijven daar bet orgel
In dc kapel van de nertog Leopold von
Anhalt—Cöthen geen functie vervulde.
Hoogstwaarschijnlijk werd in deze tijd
alleen de Fantasie en Fuga in g-moll
voor orgel geschreven. Bestaat ook het
Derde Brandenburgse Concert uitsluitend
uit solistische strijker», de geest van
dit werk is heel anders. In het 3e Con
cert de vreugdevolle, lichte afecr; in het
6c Concert de donaere kleur, als een
bewolkt* hemel.
Het Kamerorkest van Bazel heeft van
beide werken een zeer stijlvolle vertol
king gegeven, waarin vooral wel het
zuivere hobospel van Edgar Shann In
het Concert voor viool en hobo opvalt.
Paul Sacher mag dan een pionier zijn
voor de hedendaagse muziek, zijn grote
liefde heeft Bach en hij benadert Bach
dan ook steeds met de grootste eerbied.
De vertolkingen zijn dan ook van een
grote zuiverheid, zijn aprankclcnd en
doorzichtig en tasten nergens het wezen
van Bachs muziek aan. Het wil me
echter voorkomen, dat de opnamen
technisch wat meer ruimte hadden
kunnen hebben. Niettemin een waarde
volle aanvulling van Uw Bach-diseotheek.
CORN BAS06KI
3^/eur bij Cfèavel en ruót bij "SBac/t
Maurice Ravel, de componist wan „Bolero" en „La Valse",
in zijn woning te Parijs.
DAT is veel en veel te vlug". Het
was de Franse componist Maurice
Ravel die dit zei tot de befaamde di
rigent Toscanini, toen deze zijn „Bolé-
ro" had uitgevoerd z-ulke critische op
merkingen hoorde Torcanini niet vaak
en hij was er meestal met van gediend
ook. Per slot van rekening was hij
Toscanini en dus niet ne eerste de beste.
Maar Ravel was Ravel cn ondanks zijn
vriendelijkheid zei hij toch altijd de
waarheid, onverschillig wie er voor hem
Toscanini had dus de ,,Boléro"te
vlug gespeeld, het werk dat Ravel in
1928 had geschreven als ballet voor Ida
Rubinstein De componist zelf wilde zijn
..Boléro" altijd metr'sch mathematisch-
zuivcr uitgevoerd hebben. Het was zo
maar niet een vrij of wat losbandig
spel van Ravel, maar een bouwwerk
dat bij een reconstrjetie door de aller
kleinste wijziging in elkaar kon storten.
En daar stond dan de onaantastbare
Toscanini en speelde te snel. veel te
snelRavel had de tijd van uitvoe
ring bijna niet stil kunnen z:tten, bang
voor het instorten.
Ligt er bij dit werk inderdaad niet
het gevaar van een net iet* te grote
snelheid? Sommige dirigenten weten dat
een Boléro een Spaanse volksdans is
met castagnetten-begvleiding. En zij den
ken dan dat dit dansen niets meer 13
dan een enorme, onbeheerste werveling.
Maar ze vergissen zich. want de echte
Spaanse dans heeft relemaal niet zo'n
razend snel tempo, doch is van een
sterk maar beheerst temperament. En
Ravel heeft bij het jchrijven eigenlijk
helemaal niet zo zeer aan het tempo
gedacht, dan wel aan de kleur.
Een vrij simpel Spaans aandoend the
ma wordt talrijke malen herhaald, tel
kens met andere instrumenten, in an
dere kleuren dus. Het is een thema van
slechts acht maten, dat door de steeds
sterker wordende Instrumentatie eigen
lijk een obsessie worat. Men komt niet
meer los van het thema en het rhythme
en als na ongeveer 20 minuten deze mal
lemolen van timbres is geëindigd, zal
elke luisteraar het thema nog lang na
blijven fluiten of het rhythme naslaan,
het rhythme dat door de kleine trom
met een onveranderlijke regelmaat wordt
geslagen De slagwerker in de „Bolé
ro" moet zijn vak uitnemend verstaan.
PHILIPS heeft van dit werk een op
name doen verschijnen, die volmaakt
genoemd kan worden (langspeelplaat S
06804 R). Het is een opname van het
meest vermaarde orkest van de we
reld. het Philadelphia Orkest o.l.v. Euge
ne Ormandy. Vorige week heeft dit or
kest voor het eerst :n ons land (Amster
dam) gespeeld ondïr dezelfde dirigent
en we hebben toen uitvoeriger over het
spel van dit 110 man sterke orkest kun
nen schrijven. Hier is een klank en een
samenspel bereikt, zoals men zich eigen
lijk alleen maar kan dromen. Zo Or
mandy zich ten aanzien van de klas
sieken wat te veel alleen laat leiden
door de klankzinneujkhcid en daardoor
aan de cultuur te kort doet, bij een
werk als de „Boléro" is er alleen maar
de klankzinnelijkheid die deze compo
sitie doet leven. En dan is Ormandy
de ideale dirigent, nergens jagend, ner
gens te snel spelend, n.aar geheel over
eenkomstig Ravels wil het werk me-
trisch-zuiver uitvoerend.
AAN de andere kant van deze plaat
geeft Ormandy met di' orkest een
geniale herschepping van een ander
werk van Ravel, nl „La Valse". Ook
dit werk *1919) is als ballet gedacht.
Ravel zelf schreef *er toelichting: „Ik
heb dit werk geschreven als een soort
apotheose van de Weense wals. Deze
apotheose vermengde zich in mijn geest
met indrukken van een fantastische en
tragische duizeling. Dwarrelende wolken
splijten bij vlagen en laten de blik vrij
voor walsende paren: men onderscheidt
een reusachtige zaal, bevolkt door een
ronddraaiende menigte. Het toneel wordt
allengs helderder: het licht der luchters
beschijnt een keizerlijk hof omstreeks
1855".
Door dit bijschrift moet men echter
niet denken aan een vriendelijk salon
stuk of aan de verklanking van een
erg vrolijk feest. „La Valse" is als een
dans op een vulkaan, een beklemming
van een angstige droom. De hallucinatie
van een op zichzelï zo genoegelijk ge-
gebeuren als een wals is tot een obses
sie geworden. Flarden van sterk modu
lerende walsmelodieën zijn verweven tot
een volkomen organische eenheid, wel
ke aanzwelt in eén geweldige climax.
En het zijn opnieuw dirigent Ormandy
en het Philadelphia Orkest die dit v on
derlijk gebeuren tot een werkelijke ob
sessie maken. Ormandj begrijpt de psy-
chologisch-dramatische zin van het no
tenschrift en het spel is op zichizelf
tot een wonder geworden. Wie Ravels
..Bolero" en ..La Vake" wil horen, goed
wil horen, zal deze plaat moeten aan
schaffen.
M\AST deze wat fel-gekleurde mueiex
nu een plaat met muziek van de be
zinning, naast het opzwepende rhythme
van Ravel de rust van Bach. En daar
voor koos ik de opnamen van het Bas-
Ier Kammerorcheeter onder leiding van
Paul Sacher, een in 1926 door deze di
rigent opgericht kamerorkest, dat reeds
tal van nieuwe werken „ten doop" hield
cn meerdere malen concerteerde onder
befaamde componisten als Béla Bartók,
Paul Hindemith Bohuslav Martinu. ,lgor
Strawinsky, Arthur Honcggei en Frank
Martin Op de twee plaatzijden van de
ze PHILIPS-opname (langspeelplaat A
00719 R1 worden twee werken gespeeld,
die hij tijdens zijn verblijf in Cöthen
heeft geschreven.
Allereerst het praentige Concei voor
viool, hobo en strijkorkest in d-moll,
welk werk een tijdlang al* verloren
gold. doch ruim 150 jaar na Bachs
dood werd herontdeKt Men vond na
melijk van het le Concert voor twee
clavecymbels en orkest in c-moll het
begin van de oorspronkelijke versie in
d-moll voor viool en hobo en aan de
ZONDAGSBLAD 28 MEI 1955
5
Causerie over Holland en autotochtje van 190 km per uur
ONGEVEER 20 jaar geleden, toen
mijn oudste dochter de HBS be
zocht, kwam het net zo'n beetje in de
mode te corresponderen met een onbe
kende vriend of vriendin, liefst in een
ander werelddeel. Zo kreeg mijn dochter
een penvriendin in Clarksville (Texas)
en de briefwisseling tussen beiden duurt
voort tot op dit ogenblik.
Is het dan ook wonder, dat mijn oud
ste dochter, toen'ik voor enkele maan
den haar zuster in Californië ging bezoe
ken, mij vóór mijn vertrek naar Ame
rika met alle klem verzocht op dc te
rugweg toch vooral eens aan te gaan
bij haar beate vriendin in Texas?
CS2S33
b,:~" Ha ltd 9:1.
WAT deden die discipelen foch,
waaruit htm kracht kon blijken?
Och, bidden en smeken, anders niets.
Doch zij verwachtten de vervulling
van Jezus' belofte.
Petrus met de elve.
Petrus, die zijn Meester verloochend
had. maardie getuige was van de
opstanding.
Nu verwachten zij, d.w.z. zij geloven
en houden vast aan het Woord. Zij
wachten op Jezus' plaatsvervanger, de
Trooster.
„Gij zult mijn getuigen zijn".
Maar eerst moet komen de Getuige,
de Heilige Geest. Die immers zal niet
ran zichzelf spreken, maar hij zal her
inneren, telkens opnieuw, wat Christus
heeft gezegd.
En dan, op de Pinksterdag, ontvan
gen zy de Heilige Geest.
Hoe geschiedde dat? Ja, wie zal het
zeggen? De Geest kwam, haastelijk,
alsof hü ook zelf had moeten wachten.
Maar de discipelkring ontvangt de
Heilige Geest: wachtende, biddende,
pleitende op de beloftein de weg der
gehoorzaamheid.
En dan is de Kerk zichtbaar qcwor
den. En dan zijn die wonderlijke te ke
nen ook nog wel slechts tekenen: ge
luid als van een geweldige gedreven
wind, verdeelde tongen, als van vuur,
het feit dat ieder ran de vele vreem
delingen in Jeruzalem zich in ei gen
taal hoort aanspreken over de grote
werken Gods. maar de heerlijke wer
kelijkheid staat er achter. Achter die
tekenen!
Hoor, hoe Petrus getuigt/ Of is hy
wel? Eigenlijk niet. want don hadden
we meer gehoord over zijn afdwaling.
over de diepte 'van zijn val, over zyn
byzowdere ontmoeting met Jezus en
hoe verder alles to'eèr goed kwam.
Neen, niet Petrus spreekt, zelfs niet
de werkelijk bekeerde, vrome Petrus,
maar de Heilige Geest dóór Petrus.
En Petrus spreekt door de Heilige
Geest. Nu hoort ieder ook van hem,
wat God gedaan heeft. Niet dus de
mens met zyn bekéring, zijn vroom'
heid, maar Christus, de Verheerlijkte,
de Overwinnaar.
Zegt Petrus zélf wel wat? Hy geeft
slechts aanhalingen van bijbelteksten.
anders niets. Maar juist hiér spreekt de
Heilige Geest en hier is de eenheid.
Dte eenheid ts er dus niet omdat men
in lieve welwillendheid eens bij elkaar
is gekomen, maar omdat de Heilige
Geest hen samendwingt en samen
houdt. Omdat Jezus Christus hun Here
is, gestorven om hun zonden en opge
wekt *m hun rechtvaardiging Niet,
dat zij „het" reeds gegrepen hebben
(woorden van Paulus). maar zy jagen
er naar, of zij het ook grijpen moch
ten. Meer: zij zijn gegrepen.' Neen,
Petrus is niets, Paulus is niets, maar
de Here Jezus Christus is alles.'
Wat zegt u daarop?
Zo alleen is het Pinksterfeest. Zo
kunnen ook wy tot getuigen worden.
Zo slechts is er een mogelijkheid om
in éénheid des geloofs te getuigen van
Jezus, de Verzoener van onze zonden,
van Christus, die om onze zonden
stierf aan het kruis, maar die na Zijn
heerlijke opstanding gezeten is aan des
Vaders rechterhand. Van Jezus, die
haastelijk sal wederkomen.
Pinksterfeestvoor hen. die ge
loven door de Heilige Geest.
Dê. O. J. H1NTZBERGEN.
Wat bc-n lk blij aan haar verzoek vol
daan te hebben! Wat heb ik daardoor van
de gastvrijheid in Texas kunnen genie
ten en daar tien dagen als een prins kun
nen leven in het land der cowboys!
Evenals mijn dochter was ook haar
Amerikaanse vriendin reeds lan$ ge
trouwd; zij woonde nu niet meer in het
kleine plaatsje Clarksville, maar in de
grote stad Dallas, waar ik haar bezqcht.
Maar haar vader was toch altijd nog
hoofd der politie (marshal) in Clarksvil
le en in dat stadje moest en zou ik per
sé op zijn aandringen met hem enkele
meetings bijwonen van een paar clubs
en daar enkele woorden spreken over
Holland.
Nu had ik voor de aardigheid een com
pleet Volendamme* costuum en een
paar klompen meegenomen en zo ge
kleed woonde ïlf J10 meetings bij. Alle
notabelen van Clarksville waren aanwe
zig: de burgemeester, de dominee, de
dokter, de notaris, de tandarts, kooplui,
ranchers, enz., samen ongeveer 40 man.
Zo'n moeting begint met een kort ge
bed, gevolgd door het gezamenlijk zin
gen van twee opgewekte liedjes, waar
na een prima lunch en daarna afwerken
van de agenda, die in dit geval hoofdza
kelijk bestond uit mijn causerie over
Holland
Het leek mij het beste maar te be
ginnen door aan dc burgemeester te vra
gen of hij wist waar Holland lag en ja
wel hoor, na enig nadenken kwam dan
toch eindelijk het juiste antwoord.er
gens in Europa!
En dan moet U, dominee, me eens
vertellen wat de hoofdstad van Holland
is. Nu. de dominee prakkezcorde met
zijn hele gezicht heel ernstig, maar
bleef het antwoord schuldig en er was
verder ook niemand, die net bleek te
weten. Alleen toen ik van Amsterdam
sprak, ja toen wisten ze het allemaal ïn-
De eerste kaarsen branden al;
nu nog een dag of tien, dan zal
o kind! op al die bomen
Dat i.s het Kerstfeest van de Mei,
zou 'k bijna zeggen) licht en blij
een leger kaarsen komen.
Dan moet je hier wéér kijken gaan
en blyf dan bij de gróótste staan:
een stralend lentewonder.
Hoog boven je de volle brand
van witte kaars op groene hand
cn jij er zwijgend onder.
P. DE VRIES.
wel eens laten zien hoe hard wij hier in
Texas rijden. 110 mijl. Wacht, ik zal
even die twee pistolen en dat geweer
van de zitting wegnemen, dan zit je be
ter. Nu daar gaat ie dan
Een ogenblik later dacht ik. dat we
de geluidsbarrière doorbraken, oei wat
een vaart. 115 mijl oftewel 190 km pet
land noemen, over de hele wereld be
kend. Het wou hem toch maar niet te
binnen schieten; er was er ook niet één
die het hem stiekum voorzei, maar ja.
toen ik over Rotterdam .sprak wisten ze
dat ook allemaal wél.
Toen begreep ik pas goed, dat ik nu
toch wél echt midden in Amerika was,
want in New York of in San Francisco
zou ik toch wel betere antwoorden ge
kregen hebben.
Na afloop kwam de dominee (tevens
voorzitter) met de liederenbundel in zijn
hand naar me toe en vroeg me of ik zo
vriendelijk wilde zijn daaruit twee cou-
Nu ben ik nooit of te 1
een zangvereniging, laat staan solozan
ger geweest, maar op datzelfde ogenblik
flitste door mijn geest hoe ik toch m
vroeger jaren Zondagsmorgens onder
het scheren hole aria's uit beroemde
opera's wist uit te galmen, zelfs al za
ten neus en mond onder de zeep Dus
voldeed ik gaarne aan zijn verzoek. Ik
voelde dat ik nu wel mijn uiterste best
moest doen om hier in Texas geheel op
mijn eentje Nederland waardig te ver
tegenwoordigen.
Ik .moet zeggen, dat alle 40 aanwe
zigen. keurig in de houding staande, het
Wilhelmus, onder pianobegeleiding, aan
hoorden. Een klaterend applaus volgde
en vanaf dat ogenblik was mijn naam
in Clarksville gevestigd en kon ik er
geen kwaad meer doen.
KT regende toen uitnodigingen, voor-
il ook omdat mijn gastheer iedereen
tot ver in de omtrek heel gord kende
Eerst moest ik op last van de bur
gemeester maar eens een toertje maken
door de hele stad in een splinternieuwe
16 000 brandweerauto Nou vooruit dnn
maar. Ik mocht de sirene bedienen. In
razend tempo reden wc een kwartier
door dc stad en omgeving cn ik alsmaar
op de claxon drukken Jonge, jonge, wat
vlogen ze allemaal vlug de stoep op,
vooral de negers. Iedereen moet die
middag wel gedacht hebben dat heel
Clarksville in brand stond. (Inderdaad
brandde de volgende dag een negerwo
ning tot de grond af; dezelfde auto
kwam toen net te laat).
Daarna moest ik maar eens een ritje
maken met de Highway-politie.
Zeg. hoe hard rijdt bij jullie in Hol
land de politie op de highways? vraagt
de chauffeur-politieman me eerst. Ik
ze-g:
j'n 50 a 60 mijl. Nou. dan zal ik je
Hei. zegt mijn gastheer, wijzende
een cowboy aan dc overkant van oe
straat, daar heb je Mr. Whiteman ook
Hei. Mr. Whiteman. kom eens hier. dit
is iemand helemaal uit Holland, wiens
dochter twintig jaar briefwisseling on
derhoudt met mijn dochter. En dit is Mr
Whiteman. wereldkampioen bulldogging
Ja. maar ik weet niet eens wat bull
dogging is. zeg ik tegen Mr Whiteman
Oh. dat is zó: Je zit te paard een ren
nende stier achterna en op een gege
ven ogenblik kom je zó naast hem dat je
hem met beide handen bij dc horens
kunt grijpen: daarna spring je van het
paard en werpt de stier op de grond
En nu gaat het erom wie dat het vlugste
kan. Ik deed dal in 4V4 seconden.
Toevallig had ik een prachtige kaart
in de zak, waarop een ruiter te paard
en ik verzocht Mr. Whiteman daarop
zijn handtekening te willen plaatsen. Hij
schreef als volgt: Hub. Whiteman. Bull-
doggcr Worldchampion 1942, Madison
Square Garden. New-York city.
Zo op 't oog kon ik wel zien, dat het
een baas van een tcerel was. maar nti
had ik dan toch werkelijk wel respect
Wat kunnen zulke cowboys als U nu
eigenlijk verdienen? vroeg ik hem. Nou.
ikzelf heb het nooit verdiend antwoord
de hij. maar er zijn cr die 30 000 lot
40 000 dollar per jaar maken, want als
ze verschillende eerste prijzen behalen
dan komt er al gauw de movie uit Holly
wood bij te pas en heb je spoedig zo'n
bedrag bij elkaar.
fOM. zegt 1
1 gastheer, laten we 1
r de 1
Mr Clifford Kay Deze Clifford Ka>
noemt zich ook cowboy (dat doen ze al
lemaal graag), maar hij ia een rijke
rancher, doch de eenvoud zelve Een
prachtkerel met een natuurlijke ruiter
houding zo mooi, zo lenig en zo gespierd
als ik nimmer zag; zulke ruiterfiguren
zijn alleen maar in Texas le z.len.
Na even een viertal schitterende paar
den te hebben bewonderd, die vlak
voor zijn farm liepen te grazen, reden
we in zijn Buick 1855 over een deel van
zijn ranch om naar de cows en bulls
Hij vroeg me of ik wel eens het cige»
lijkc werk van dc cowboys gezien ha»
nl. dc koeien te vangen met de lasso
boy willen worden
Neen. natuurlijk niet. Nou wacht
dan zal ik het je laten zien. En hoewel
het al begon te schemeren zadelde hij
in twee minuten zijn prachtigste paard
en ging de ranch in. ook zijn nnnd erbij
Zo'n duizend meter verder liepen een
stuk of 50 koeien en deze kwamen dfrect
al meer in beweging zodra Clifford Kay
in hun richting begon te rijden. Al
zocht in allerijl rw
grote maaimachine. Nooit van mijn le
ven zag ik iemand met io n vaart paard
rijden: op geen stukken na met d»e
vaart reden de beroemde Arnhemse Oelc
Rijders bij hun snelste stormaanvallen
Het was een buitengewoon mooi ge
zicht in de a /ondschemering: die fiere
ruitergestalte met de teugel in de ene
hand en met de andere de lasao rond
zwaaiende tot het ogenblik der grootate
trefzekerheid.
En jawel hoor. 20 meter voor mij zat
de lasso om de nek van de koe Op
datzelfde ogenblik staat het paard stil
maar zie, nu het mooiste van alles, bet
stapt enige passen keurig achteruit om
de lasso wat dichter aan te halen om
de koeienhuls Ja. dat was echt mooi
werk!
Ik dankte Mr Clifford Kay recht har
tclijk voor zijn staaltje van rulterkunst
en vakmanschap en ging nog even mee
in zijn huiskamer, waar zijn vrouw de
koffie al klaar had staan Hier zag ik
ook zijn tientallen eerste prijzen en tro-
phecèn op verschillende rodeos behaald.
Ik was voor honderd percent overtuigd,
dat de cowboys u»t Texas mannetjes
putters zijn niet alleen maar ook echte
fidele kerels en ik zal U er gaarne een
volgende keer meer van vertellen.
A. VAN DER HORST
