Hollands meisje stichtte
Christel, school in Egypte
1
I II
<2>e óprookjeó van cinder óen
Tekeningen BOERCE PRAMVIG
lagen aan haar voeiten, het elfde .was zij
Plotseling kwamen elf wilde zwanen aan
gevlogen, die zich rond haar oP de kar neer
zetten en met hun grote vleugels sloegen.
Toen eon man Elsa bij de handen greep,
wierp zij in haast de elf hemden over de
zwanen, en daar stonden elf mooie prinsen.
,,Nu mag ik .spreken!" zei zij: ,,Ik ben on
schuldig!"
*3)e óneeuwkoningii\-,
r R was eens een erg boze kabouter. Op
*-• een dag was hij in een bijzonder goede
luim. want hij had een spiegel gemaakt,
die de eigenschap bezat al het goede en
het schone, dat zich daarin spiegelde, bijna
geheel tot niets te doen verdwijnen, terwijl
dat wat niet deugde helder uitkwam en nog
slechter werd. De heerlijkste landschappen
zagen er in de spiegel uit als gekookte
spinazie en vooral de mensen werden er
afschuwelijk in voorgesteld. Als er een goe-
3. Toen kwam de lente. Kay en Gerda
zaten te kijken in het prentenboek met die
ren en vogels, toen Kay opeens uitriep:
..Au! daar stak mij wat in het hart. en
nu krijg ik weer wat in mijn oog!" Hij
knipte met de ogen. ..Ik geloof, dat het
er uit is!" zei hij; maar het was niet weg.
Het was een van die glassplinters, die van
de toverspiegel sprongen.De óime Kay
had zo'n scherfje in het hart gekregen. Zijn
spelen werden nu geheel anders dan vroe
ger.
Op een winterdag kwam Kay met een
sleetje op zijn rug. Hij schreeuwde Gerda
in het oor: ..Ik mag op het grote plein rij
den, waar de anderen spelen!" En weg
was hij.
Daar op het plein bonden de wilde jon
gens hun sleetje dikwijls vast aan de boe
renwagens en reden dan zo een heel eind
rnee. Toen zij druk aan het spelen waren,
kwam er een grote slede aan. Kay bond
haastig zijn klein sleetje er aan vast. en
nu reed hij mee.
2. In de grote stad. waar geen plaats
genoeg overgebleven is om een ieder een
klein tuintje te geven, en de meesten zich
moeten vergenoegen met enige bloemen in
potten, woonden twee arme kinderen, die
toch een tuin hadden, een beetje groter
dan een bloempot. Ze heetten Kay en Ger
da. waren geen broertje en zusje, maar
hielden toch erg veel van elkaar.
De ouders woonden vlak tegenover elkaar
in twee dakkamertjes; men behoefde
slechts over de goot heen te stappen, om
van het ene venster in het andere te komen.
De ouders hadden buiten ieder een grote
houten bak. en daarin groeiden de groen
ten. die zij gebruikten. Ook stond in iedere
bak een rozeboom die weelderig groeide.
De kinderen kregen dikwijls vergunning
om op hun kleine stoeltjes onder de rozen
te zitten en daar speelden zij dan heer
lijk samen.
's Winters was het echter uit met de
pret. Buiten dwarrelde de sneeuw. ..Dat
zijn de witte bijen, die daar zwermen",
zei de oude grootmoéder.
..Kan de sneeuwkoningin hier binnenko
men?" vroeg het kleine meisje.
..Laat haar maar komen", zei de jon
gen. ..dan zet ik haar op de warme kachel,
en dan smelt ze."
Wekelijkse bijlage
Zaterdag 7 Mei 1955
Jlicniwc jTr iïtsi lie (fourant
Thans zijn er reeds 650 leerlingen
Mejuffrouw Heieen Voor
hoeve. staande op het dak
van haar oude school.
bleem
In 1939 ging ze naar Tema.
waar twee Engelse dames
een school waren begonnen.
Toen ze er nog maar net
drie weken was, kregen de school
Engelse dames genoeg van Velen
de school, of misschien meer weg 01
speciaal van het ongedierte, huis te kunnen gaan,
dat de school, toen nog ge
huisvest in een primitief ge
bouwtje. in bezit had geno-
^llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltllllllllllllllë
T\E vrouw in het ambt mo-
ge in ons land een pra-
an de eersje orde
een land als Egypte
i geheel andere le
venswijze aan de onze, is de
positie van de vrouw in het
algemeen een geweldig
vraagstuk.
Naar Mohammedaanse ze
de wordt daar een meisje
van twaalf jaar idoor haar ou
ders uitgehuwelijkt. Werken
wordt haar niet geleerd,
want huishoudelijke arbeid
acht men een schande voor
haar. Het meisje is er niei
meer dan koopwaar. Een
voordelige ..partij" heeft de
voorrang, ongeacht de leef
tijd of de levenswandel van
de toekomstige echtgenoot.
Wie aan Egypte denkt, ziet
in zijn herinnering pyrami
ded sfinxen en machtige ko
ningsgraven en de wonder
lijke rijkdom van een volk
van hoge beschaving.
Dat is echter alles historie.
Het altijd groene en vrucht
bare land. de „graanschuur
der wereld" in de dagen,
waarin Jozef onderkoning
was, is thans een land van
armoede. Zijn vruchtbaar
heid verdroogde, zijn rijk
dom verdween.
De hoge cultuur heeft
plaats gemaakt voor lauw
heid. Het fatalisme van de
Mohammedanen werkt hier
fnuikend, zodat een afwij
zende houding t.a.v. het le
ven velen brengt tot luiheid
en de bedelstaf.
In een moordend klimaat,
met geen begrip voor de
meest elementaire begrippen
van hygiëne, zoekt de Egyp
tenaar op zo gemakkelijk
mogelijke manier aan de
kost te komen. Voor de rest
gelooft hij het wel.
HELEEN VOORHOEVE,
een dochter van de be
kende uitgever Voorhoeve,
kwam diep onder de indruk
van de ten hemel schreiende
toestanden in Egypte, voor
al wat betreft <de positie
van de vrouw.
Als meisje van even over
de twintig vertrok zij in 1937
als onderwijzeres naar Cai
ro. waar zij door een toege
wijde studie aan de univer.1
teit de Arabische taal spoe
dig machtig was.
Alle desinfectie ten spijt
was er wenig aan te doen...
Toen is Heieen Voorhoeve
's nachts maar op het dak
gaan slapen, zowel 's zomers
als 's winters. Wie opper-
Egypte ken', weet dat de
nachten er flink koud kun
nen zijn. Maar ze heeft het
veertien jaar volgehouden en
nog is ze goed gezond...
Mej. Vojrhoeve heeft met
ijzeren wil en taaie vasthou
dendheid haar taak gezien
temidden van die verwilder-
i Diaagi U reeds j
uw Tema- j
Twarije bij?
inmumminmini
een groot aantal kinderen in
tern is. Ook een kleine der
tig onderwijzeresjes, voor een
groot deel oud-leerlingen,
zijn intern
teowi
Deze kinderen zijn leerlingen van Sitt Heiena's school.
de wereld op ongeveer vijf
honderd kilometer van Cairo.
Met hart en ziel heeft zij
zich gegeven aan het opvoe
den van de meisjes, die aan
haar zorgen werden toever
trouwd.
En nu staat zij aan het
hoofd van een moderne
school met zeshonderdvijftig
leerlingen russen de vier en
dertien jaar.
Zij leren er Arabisch, En
gels of Frans, naar keuze.
Vooral de laatste taal heeft
de voorkeur, want van de
Engelsen moet men niet veel
hebben.
Sitt Helena (Sitt bete
kent mevrouw, mejuffrouw)
tracht vooral de positie van
het meisje dat, zoals we al
schreven, r»eds op twaalfja
rige leeftijd wordt uitgehuwe
lijkt, te verbeteren. De meis
jes van de Bethelschool, zo
heeft mej Voorhoeve de
school gedoopt, hebben er de
beste tijd van hun leven.
Sommige meisjes weten van
haar ouders gedaan te krij
gen, dat ze mogen blijven tot
haar vijftiende jaar. In die
extra-jaren leren ze koken
en verder alles wat volgens
Westerse begrippen een
vrouw van de huishouding
behoort te weten.
Er zijn ouders wier enige
bezit het dagelijks voedsel is.
Dus zijn er veel kinderen die
de school bezoeken zonder te
betalen.
Voor zo n groot huishouden
is veel nodig. Een afzonder
lijke juffrouw met speciaal
daarvoor aangewezen kinde
ren zorgen voor het eten.
doen vie was en houden het
gebouw scnoon. Deze kinde
ren worden in niets met de
andere kinderen ten achter
gesteld. Zii krijgen na ver
richte dagtaak 's avonds les
Alle leerlingen dragen een
schooluniform. dat vooral
voor de oudere meisjes een
permissie oetekent om door
het dorp te lopen.
Het maxen en herstellen
van de kleren gebeurt meest
al in de avonduren, als het
wat koeler is.
lift-r i li nr»ii r»
DOORDAT de school een
goede naam heeft, stu
ren burgemeesters, kooplui
enz. hun kinderen naar de
i Sitt Voorhoeve,
hen wonen te ver
avonds
bovenmenselijke taak.
uit de
Wolmaransstraat in Den
Haag is enige maanden gele
den naar Tema vertrokken
om mej. Voorhoeve te assis
teren en haar vooral de taak
van het huisbezoek lichter te
maken. GeJurende vijf jaren
heeft hij op zendingsscholen
in Engeland Frankrijk en
Zwitserland bijbels- cn me
disch onderricht genoten, zo
dat hij wel voorbereid is op
de arbeid die hem wacht. Die
huisbezoeken zal hij voor het
merendeel te paard moetrn
afleggen. Z-.jn verloofde, een
Engels meisje, hoopt we.ldra
haar aanstaande man e
gaan helpen.
9B&3T
Ook mej. Voorhoeve heeft
dan de handen nog vol, want
haar wachten dan de huisbe- Sitt Heieen, die
zoeken, soms twee of drie op stuwkrach* put
een avond. Meer is niet mo
gelijk, omdat de Egyptenaar
weinig begrip heeft van tijd.
Dan komt zij in de armza
ligste hutjes en heeft avond
aan avond gesprekken met
de mensen en vooral met de
vrouwen, die meestal zeer
dom zijn. Meisjes en vrou
wen tellen nu eenmaal niet
mee. zij ziin ervoor om te
trouwen en kinderen groot te
brengen. Zo heeft ze ook ge
legenheid in alle eenvoud
het evangelie te brengen aan
deze mensen en ze iets te ver
tellen van dt kracht van hei
geloof in een mensenleven.
Het is jammer, dat dik
wijls leerlingen moeten wor
den afgewezen omdat er niet
meer ruimte beschikbaar is
Gemakkelijk zou er een ver
dieping op de nieuwe school,
die vorig jaar in gebruik
werd genomen, kunnen wor
den gebouwd.
Maar... er is geen geld. Mej.
Voorhoeve weet wat rekenen
betekent. Alvorens nieuwe
leermiddelen kunnen worden
gekocht moeten eerst de ou
de boeken worden opge
ruimd... Alle luxe is haar
vreemd Groot is de opoffe
ringsgezindheid van deze al
tijd bezige hardwerkende
vrouw, die uit de bewogen
heid van haar hart het bes't
geeft voor de medemens wai
zij geven kan.
Mej Voorhoeve eet zelden
boter op haar brood en haa:
hoofdvoedsel bestaat vaak
uit rauwe uien. Gebrader,
vlees kan er niet gegeten
worden wegens het besmet
tingsgevaar. Alles in het dorp
schijnt besmet te zijn me',
een of andere ziekte. Oogin
fecties komen er heel vee!
voor en een hevige en voort
durende strijd moet er wor
den gestreden tegen de on
hygiënische gewoonten van
de kinderen.
De resultaten van het on
derwijs zijn zeer bevredi
gend. n
is dat al deze kinderen (zelfs
Islamietische) in aanraking
komen met de Here Jezus
Bij een uitstapje gaat vaak
zulk een escorte mee voor
de veiligheid der reizigers.
Mej. Voorhoeve behoort tot
dc huishouding met haa
de Vergadering der Gelovi-
gen, die haar vertakkingen
kent over de hele wereld.
Uit vele landen, vooral uit
Zwitserland ontvangt zij gel
delijke bijdragen voor haar
Hier te lande kent men de
bijdrage in de vorm van het
Tema-kwarije per kwartaal,
dus een gulden per jaar.
Behoort u al tot de contri
buanten? Neen? Dan kunt u
zich opgeven bij de heer F.
Eiselin, Bazarlaan 74. Den
Haag, gironummer: 496546.
Als de heer Eiselin een
adres weet, zal hij voor ge
regelde inning van het kwar
taalkwartje zorg dragen.
Mej. Voorhoeve zou, als
zij hier was gebleven, een
gemakkelijk en onbezorgd
leven kunnen hebben. De
beste waardering voor haar
werk is als u haar helpt met
uw gaven.
