Herdershonden kampen om blauwe wimpel
óprookjcó van clAncl&rven
BOERGE PRAMVIG
Tekeningen
haar en er kwam haat in haar hart.. Zij
nam drie padden en zei tot de een: „Wan
neer Elsa in het bad komt. zet je dan neer
op haar hoofd, opdat zij even dom moge
worden als gij!" en tot de andere: „Zet
je neer op haar voorhoofd, opdat zij even
lelijk moge worden als gij." Toen zei zij
tot de derde: „Leg je neer op haar hart,
opdat zij allemaal boze dingen zal doen."
Toen riep zü Elsa, ontkleedde haar en
zette haar in het bad. Toen zij onderdook,
zette de ene pad zich op heur haar, de
andere op haar voorhoofd en de derde op
haar borst, doch Elsa scheen dit niet te
merken, en zodra zij oprees uit het water
dreven er drie rode papavers op de op
pervlakte. De padden waren in bloemen
veranderd.
2. Het was nog heel vroeg in de mor
gen, toen zij over het boerenhuis vlogen,
waarin hun zuster Elsa woonde. De arme
kleine-Elsa stond in het boerenhuis en speel
de met een groen blad; zij stak een gaatje
in het blad en keek er doorheen naar de
Toen zij vijftien jaar was, keerde Elsa
naar huis terug: maar toen de koningin
zag, hoe mooi zij was, werd zij boos op
Bedroefd sloop zij heimelijk uit het slot
weg. liep dagen lang over velden en door
moerassen tot zij aan het grote bos kwam.
Toen begon het donker te worden en ver
dwaalde zij. Ze legde zich neer op het
zachte mos en leunde met haar hoofd te
gen een boomstam aan. De hele nacht
droomde zij van haar broers; zij speelden
weer samen als kinderen, schreven met dia
manten griffels en keken in het mooie
prentenboek, dat met een half koninkrijk
betaald was.
Toen zij wakker werd, stond de zon al
hoog aan de hemel. Zij hoorde het water
ruisen van de vele beekjes, die alle uit
liepen in een vijver. Rondom de vijver
groeiden dichte bosjes, doch op één plek
was er in de struiken een grote opening,
waar Elsa doorging om naar het water te
Toen de boze koningin dat zag, wreef
zij Elsa in met het sap van walnoten,
zodat zij geheel donkerbruin werd, be
streek haar gelaat met stof en vuil en
maakte haar prachtig haar in de war;
toen was het onmogelijk de mooie Elsa
daaruit te herkennen. Toen haar vader haar
dan ook zag. schrikte hij van haar en zei-
de, dat dit zijn dochter niet was.
4. Toen zij weer gekleed was en haar
lang haar had gladgestreken, dronk zij urt
de nolte van haar hand. en ging dieper
het bos in.
Slechts enkele schreden had zij gedaan,
toen zij een oude vrouw ontmoette, die een
mandje vol bessen droeg. Elsa vroeg haar
of zij niet elf prinsen had gezien.
open zee. Heel de prachtige zee lag nu
voor het meisje. Op het zeewier, door de
golven meegespoeld, lagen elf witte zwa-
neveren. Elsa verzamelde ze tot een bosje.
Er lagen waterdruppels op de veren, maar
of het dauwdruppels waren of tranen waa
„Neen", zei het oudje, „maar ik zag gis
teren elf zwanen met gouden kroontjes op
hun kop, zwemmen in de stroom hier dicht
bij!" En zij bracht Elsa een eind verder
het bos in naar een plas, waaruit een
beekje vloeide.
Elsa bedankte het oude vrouwtje en volg
de de beek totdat deze uitliep in de grote.
5. Toen de zon begon onder te gaan, zag
Elsa elf witte zwanen met gouden kroon
tjes op het hoofd naar het land vliegen.
Toen stond zij op van het strand en ver
borg zich achter een bosje. De z.vanen zet
ten zich naast ha3r nee: en sloegen met
hun grote, witte vleugels.
Toer. de zon onder water zonk. viel plot
seling het gevederte der zwanen af en daar
stonden elf schone prinsen: Elsa's broe
ders. Zij gaf een luide gil en wierp zich
in hun armen. Zij lachten en weenden,
en weldra wisten zij van elkaar hoe slecht
hun stiefmoeder voor hen allen geweest
„Wij broeders", zei de oudste, „vliegen
als wilde zwanen zo lang rond als de zon
aan de hemel staat; wanneer zij ondergaat,
krijgen wij onze menselijke gedaante weer;
Daarom moeten wy altijd bij zonsonder
gang zorgen op aarde te zijn. want vlie
gen wij op dat ogenblik hoog in de lucht,
dan zouden wij, als mensen, neerstorten
in de diepte der zee.
Hier wonen wij niet. Daar ligt een land
even schoon als dit, onder de zee; maar
de weg daarheen is lang, wij moeten de
grote zee over; slechts een eenzame, kleine
rots steekt boven het water uit. Deze rots
is nauwelijks groot genoeg, dat wij er. zij
aan zij tegen elkaar, op kunnen liggen
Daar overnachten wij in onze menselijke
gedaante!"
Wekelijkse MJIctgè
tonen Scherpzinnigheid, doorzettingsvermogen. en tact
Australië telt meer dan honderdmillioen schapen
SCHAPEN denken de meeste
mensen zijn domme, zachte
dieren.
Een ervaren herder weet echter
wel beter. En een ervaren her
dershond zou u (als hij praten
kon) zeker nóg meer verhalen
kunnen vertellen over slimme, las
tige, weerbarstige en tergende
schapen.
,Jiallo, aangenaam met u kennis te
maken! Mijn naam is Warenda Boy.
Maar.neem me niet kwalijk.
meer tijd heb ik niet anders gaan
mijn schapen er van door!"
Heus, het is geen kleinigheid
voor een hond, om een kudde
schapen bijeen te houden. Een her
der alleen zou er de allergrootste
moeite mee hebben. Een herders
hond echter brengt het als regel
een heel eind, natuurlijk mits hij
over de eigenschappen beschikt,
die een goede schaapshond moet
bezitten en mits hij goed afge
richt is.
Deze herders wijsheid is gemeen
goed in herderskringen, waar ook
ter wereld. Zij heeft vooral in
Australië grote betekenis voor de
praktijk, omdat in dat deel der
wereld meer schapen worden ge
houden dan waar ook elders op
aarde.
Het allesbehalve domme Austra
lische schapendom telt namelijk
meer dan honderd millioen van
die vierpotige wolproducenten.
Schapenwol is een der belang
rijkste producten van Australië.
Dat dit zo is, danken de Austra
liërs vanzelfsprekend in de eerste
plaats aan de aanwezigheid van
zoveel schapen, doch voorts aan
de herders en vooral ook aan de
herdershonden.
Waren er geen herders en geen
honden, dan zou het met de
Australische wolproductie heel
snel verkeerd gaan. Geen wonder
dus, dat de boeren en de herders
daar te lanc^ bijzonder veel zorg
besteden aan de fok, de dressuur
en de vepleging hunner viervoe
tige helpers.
EVENZEER is het begrijpelijk,
dat boeren en herders een le
vendige belangstelling koesteren
voor eikaars honden.
Deze belangstelling komt wel
haast dagelijks tot uiting in ge
sprekken en bij bezoeken aan el-
kaars kennels.
Zij treedt echter in het bijzon
der aan de dag tijdens de demon
straties, proeven en wedstrijden
met schaapshonden, die vrijwel
het gehele jaar door alom in
Australië plaats vinden.
Soms zijn zij een onderdeel van
een veeteelt- en landbouwtentoon
stelling, doch vaker worden zij
speciaal georganiseerd om de be
volking eens echt te doen genieten
van „goede schapensport".
Dan leven de toeschouwers
stedelingen zowel als plattelan
ders intensief mede, als zij de
verbeten strijd tussen hond en
schaap, tussen een vastberaden,
doelbewuste, intelligente Collie
en een troepje sluwe, tartende,
weerbarstige schapen gadeslaan.
Tijdens die wedstrijden blijkt
tevens, hoe knap de honden zijn
gedresseerd. Het is voor hem of
haar, die zo'n demonstratie voor
het eerst meemaakt, eigenlijk een
onthulling om te zien, wat die een
voudige herders, die nooit ook
maar één enkel boek of artikel
over dierpsychologie hebben ge
lezen, in hun honden weten te
brengen en uit hun honden weten
te halen!
Zeer in trek als schaapshond
zijn in Australië de
Collies. Ook maken
de herders vaak ge
bruik van Kelpies
en van kruisingen
tussen Kelpies en
Collies, doch laatst
genoemd ras geldt
toch als het beste
en bruikbaarste van
de drie.
De Collies zijn
„thuis" in Schot
land, doch reeds ja
ren lang worden er
in Australië even
eens Collies gefokt.
Wel zorgen de fok
kers voortdurend
voor „immigranten",
want jaar in jaar
uit verlaten een aan
tal Collies hun
Schotse vaderland
met bestemming
Australië om daar
fris bloed in de kennels te bren
gen.
EENS per jaar vinden de drie
daagse wedstrijden tussen de
herdershonden plaats om de Coo
per Trophee, de „Blauwe Wimpel"
der schaapshonden.
Zes schapen worden dan in de
arena gebracht en de honden moe
ten om de beurt tonen, hoe goed
zij met die dieren weten om te
springen. Concentratievermogen,
behendigheid, gehoorzaamheid, in
zicht, uithoudingsvermogen der
„Op deze foto sta ik naast de Blauwe Wimpel.
Maar gewonnen heb ik hem niet. M'n collega had
de koppel schapen een paar minuten eerder bij
elkaar dan ik. Enfin, we zullen maar denken:
'n volgende keer beter
honden.... en de aard der scha
pen bepalen de uitslag van de
wedstrijd.
Ja, ook de aard der schapen,
want treft een goede hond per
ongeluk een troepje erg lastige
schapen, dan kan het zijn, dat zijn
prestatie toch iets minder is dan
die van een minder goede hond,
die toevallig gemakkelijke scha
pen te hoeden kreeg. In de paar
densport komt het aan op de com
binatie man-paard, in de schapen-
(Zle vervolg pag. 3)
