MAG UW MAN ZELF ZIJN
Nog maar één
week
TWEE MILLIOEN
MAAL HET OUDSTE
KLEDINGSTUK
BOUGAINVILLEA -
KOFFIESCHUIM
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIU
HJIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!
OF DOET U DAT VOOR HEM?
EAE LAATSTE TIJD hebben wij U nogal eens berichten „voorgezet"
over de koopgewoonten in Amerika. U zult zich herinneren, dat
88% van de vrouwen in de Ver. Staten pyjama's, sokken en over
hemden voor haar man koopt en dat 70% de dassen uitzoekt. Dertig
procent gaat altijd mee als manlief een nieuw costuum of jas moet
hebben; en daaruit werd dan de conclusie getrokken, dat het in vele
gevallen de vrouwen zijn, die uitmaken, hoe de heren gekleed zullen
gaan.
De vorige week heeft u kunnen lezen,
dat er een soort omwenteling (ook al
weer in Amerika) te constateren valt in
de koopgewoonten in de levensmiddelen
branche. Vrouwen vinden het vervelend,
of althans, een noodzakelijk kwaad om
naar kruidenier, bakker, slager enz. te
gaan, maar mannen vinden het een
pretje! (Ziet u ze al verlekkerd langs
al die toonbanken en/of etalages gaan.)
En daarom gaan hoe langer hoe meer
mannen inkopen doen voor het huis
houden.
Hoe
het
dit opzicht in Ne
derland zijn? Voor
zover wij weten,
bestaat er geen
statistiek over deze
aangelegenheid.
Het zou overigens
wel interessant zijn
te vernemen, of
genoemde tendenz
ook bezig is zich in
Nederland baan te
breken.
Wat dat eerste verschijnsel betreft,
geloven wij wel dat ook dc Neder
landse vrouw gauw geneigd zal zijn.
haar echtvriend by te staan in de aan
koop van zijn kledij. Daarbij komt het
nogal eens voor, dat de vrouwlief toont,
haar op de tanden te hebben. Wie
wel eens zo'n winkelend echtpaar in
een herenmodezaak heeft meegemaakt,
zal het vaak opgevallen zijn, hoe
„haaiig" sommige vrouwen uit de hoek
kunnen komen.
Dat is maar van: ,.Hè nee, ben je
nou mal, geen rood overhemd! Waar
wil je dat nou bij dragen?" En als
hij zachtjes sputtert: „Nou, bij m'n
blauwe pakkomt haar bescheid
zeer definitief: „Niks hoor, dat staat
raar." Redeneer daar maar tegen.
Als het niet naar haar zin is, kan
hij zijn mening wel opbergen. Het
is geen wonder, dat mannen er over
het algemeen niet zo héél erg ge
brand op zijn, dat vrouwlief mee
gaat om kleren te kopen
Daarentegen is het opvallend, dat
vrouwen maar zelden er toe kunnen
komen, zelfstandig een japon, mantel
of wat voor kledingstuk dan ook aan
te schaffen. Ze willen liever meteen
het oordeel van bekenden horen en
zijn in sommige opzichten een beetje
huiverig voor de mening van de ver
koopster, „die je maar wat aansmeert".
Dat een goede verkoopster, ook al kent
zij de klant niet persoonlijk, wel dege
lijk kan beoordelen of de japon of
blouse qua kleur en snit. de draagster
staat of niet. willen zulke klanten nau
welijks toegeven.
Als een terrier
Het is natuurlijk, een feit. dat er ver
koopsters zijn, die met grote stellig
heid beweren: „O. maar dat staat u
uitstekend", terwijl het tegendeel waar
is. Maar evenzeer zijn er klanten die,
als een terrier zijn prooi, vasthouden
aan iets, dat ze in de etalage zagen en
dat zo aardig leek. Ze zijn er niet van
af te brengen dat het nog een groot
verschil maakt of een japon, gedra
peerd om een slank-geleeste etalage
pop. er heel anders uitziet, wanneer
een figuur, eigenlijk iets boven de maat,
er in geperst wordt.
Wat de levensmiddelenbranche be
treft, voorlopig zullen de vrouwen wel
niet het heft uit handen geven bij de
aankoop van de etenswaren. En ons
lijken de Nederlandse mannen nu ook
niet direct zo heel erg verlangend om
er met boodschappennet en -mand er
op uit te gaan! Dat zullen ze liever
overlaten aan hun Amerikaanse broe
ders. die. zoals u weet. zo graag rare
dingen kopen, als ratelslang in blik
wel. maar op sommige punten zijn
1crschillen Of die verschillen er i
zijn in de manier van op*reden i
winkelpersoneel? Een Nederlandse
vrouw, die voor korte tijd in New
York vertoefde, signaleerde o.m. als
opvallend feit, dat ze in een corsetten-
winkel met dearyen „honey" werd
aangesproken. Het idee, dat een Neder
landse verkoopster „schatje" of „liefje"
tegen haar klanten zou zeggen! 's Lands
wijs, 's lands
En misschien
muteert het de
verkoop wel,
Want om de
koop gaat het per
slqt van rekening.
Wanneer een ver-
koopster er ver
zorgd uitziet, haar
klanten correct te
woord staat en de moeite neemt
geduldig te luisteren naar wat haar ver
teld wordt (en dat zal vaak moeite kos
ten. want o! ze kunnen soms zo zani
ken. vooral vrouwelijke klanten!) zal ze
ervaren, dat men het prettig vindt, door
haar geholpen te worden. Er hangt
een tactvol optreden zoveel af.
„aanpraten" van een bepaald artikel
kan op verschillende manieren gebeu
ren. maar slechts één ervan is de
Eigenmachtig
Een zekere eigenmachtigheid in het
optreden van winkelpersoneel kan soms
wel doeltreffend werken, maar prettig
Koopgewoonten
in Amerika en
in Nederland
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllirr
het niet. Wat bijvoorbeeld te denken
n de volgende geschiedenis: een klant
vroeg in een drogisterij om hoofdpijnta
bletjes van een bepaald merk. „Zeker
mevrouw", zei de verkoopster. Ze liep
om de toonbank heen naar een m
kast. haalde daar een verpakt buisji
bietjes uit en vroeg onderwijl: „Anders
nog iets, mevrouw?"
„Nee, dank u wel," antwoordde de
klant.
„Dan is dat... en de verkoopster
noemde de prijs, het bedrag onderwijl
aanslaand op de kassa. De klant haalde
een gulden te voorschijn, de verkoopster
legde het wisselgeld plus het buisje
hoofdpijntabletten voor haar neer.
„Maar ik bedoelde merk Zus en Zo,"
zei de klant, een beetje verbluft.
„O, dit is precies hetzelfde, mevrouw,
absoluut geen verschil", verzekerde de
verkoopster.
Dat andere merk
„Heeft u dat andere merk niet?"
vroeg de klant, toch een beetje aarze
lend door de stellige toon van de ver
koopster.
„Nee mevrouw, dat verkopen wij
niet. Maar u kunt dit gerust nemen, het
is hetzelfde," antwoordde de verkoop
ster koeltjes.
„Nou, vooruit dan maar", zei de
klant, toch nog ietwat onzeker, en ver
liet de winkel.
Misschien zegt u, die zich in de
persoon van de klant denkt, bij
uzelf: „Dat had mij niet hoeven te
gebeuren, daar zou ik geen genoe
gen mee genomen hebben En u,
die zich de verkoopster voorstelt te
zijn, zal wellicht zeggen: „Nou, ik
had die mevrouw eerst gevraagd, of
ze dat andere merk wilde hebben,
en dan had ik nóg Kunnen zeggen
dat die merken niet veel verschil
len." Maar dat zo'n eigenmachtig
heid niet prettig aandoet, zult u wel
met ons eens zijn!
Gehoord:
Zouden zij aan het winkelen zijn voor zichzelf of voor manlief?
ONZE LINNENWEDSTRIJD
Ja, nu begint het toch heus te spannen:
nog maar één week en dan kunt u uw
handwerken voor de linnenwedstrijd in
zenden.
Hoe groot dat aantal inzendingen zal
worden, kunnen we nu bij benadering
nog niet zeggen, maar we ontvingen al
zoveel brieven en telefoontjes over dit
onderwerp, dat onze verwachtingen be
paald hooggespannen zijn.
We zullen u voor alle zekerheid nog even
alle voorwaarden noemen. Het gaat er dus
om, dat u een handwerk vervaardigt van
linnen. U mag zelf weten hoeveel en wat
voor soort handwerken het zullen zijn, u
mag uw fantasie op het gebied van bor
duren enz. de vrije loop laten en het doet
er evenmin toe, of u sierlijke dan wel ge
bruiksvoorwerpen maakt als het maar
van linnen is.
De inzendingen verwachten we uitsluitend
in de week van Maandag 28 Maart tot en
met Zaterdag 2 April. Daarna gaat de jury
de werkstukken beoordelen en we hopen
natuurlijk, dat ze veel fraais te zien krijgt.
De hoofdprijs bestaat uit een zuiver
linnen tafellaken met zes servetten, de
tweede en derde prijs uit zes glazendoeken
en zes droogdoeken.
Nadat de jury haar oordeel heeft uit
gesproken, kunnen de lezeressen, die in de
stad woonachtig zijn, haar handwerk weer
aan ons bureau afhalen. Zij die buiten de
stad wonen krijgen het handwerk geretour
neerd per post.
Elk werkstuk moet voorzien zijn
van een papiertje of label, waarop naam
en adres duidelijk zijn aangegeven. Dit
moet op het handwerk genaaid
worden, niet spelden, want dat gaat er
weer af.
Tenslotte ons adres:
Nieuwe Leidsche Crt., Steenstraat 37,
MERKWAARDIG is hef, daf terwijl in de loop der eeuwen de
kleding een volkomen wijziging heeft ondergaan in een evo
lutie, die zich met de veranderingen in de levensomstandigheden
langzaam voltrok, er toch één kledingstuk is, dat in wezen onver
anderd is gebleven: het schort.
In Genesis lezen we: En zij hechtten vijgeboombladereji aaneen
en maakten zich schorten
Het schort is gebleven en het is zeker niet steeds het teken,
dat de draagster het gebruikt om haar verdere kleding te ontzien.
Het sierschortje is minstens zo belangrijk als het werkschort.
Hierboven ziet u het land-
bouwschort, dat de gehele
kleding bedekt en de draag
ster toch voldoende bewe
gingsvrijheid geeft. Het is
bovendien een fleurig geval,
net een zonnejurk! Op de
onderste foto ziet u het naai-
stersschort afgebeeld, met dat
practische snufje van de cen
timeter langs de rokzoom. En
helemaal is dan het huishoud-
schort, met de lange rok. Tus
sen kniehoogte en zoom is een
dubbele, gevoerde strook ge
zet. Zo kan de huisvrouw
zonder narigheid de vloer
wrijven.
Een japonnetje als
een schilderijtje....
Ja, als het initiatief, dat Twentse textieldrukkers
nu hebben genomen, tot de gewenste resultaten
leidt, dan krijgen we in de naaste toekomst ja
ponnetjes als schilderijtjes!
Want, ge kunt het zelf zien op de expositie
„Dessin en Stof", welke nu wordt gehouden in
het Stedelijk Museum te Amsterdam, twintig
Nederlandse kunstschilders hebben zich ertoe
gezet, motieven te ontwerpen voor het bedruk,
ken van kleding- en meubelstof.
Nu weet ge al, dat de moderne schilders hun uit
beeldingen in abstracte vorm geven, waarvan
de leek dan zegt: je kunt niet zien, wat het
voorstelt.
Niet iedere vrouw is hiermee ingenomen. Her
innert ge u nog, hoe wij ons enkele maanden
geleden verdiepten in de verkoopmogelijkheden
van die drie verschillende bedrukte stofjes
enhoe het kunstenaarsontwerp het toen bij
verscheidene dames toch moest afleggen tegen
het gezellige, goedrherkenbare bloemetje?
Wanneer ge nu het een en ander hebt gelezen
over deze tentoonstelling, of wanneer ge er
eens gaat kijken,'moet ge vooral niet denken,
dat al die wonderlijke lijnen, vage vlekjes en
ondefinieerbare voorstellinkjes nu straks het
enige zullen zijn, dat in de winkel voorradig is,
wanneer ge eens een aardig imprimé-tje wilt
aanschaffen voor een zomerjaponnetje.
We zien dan ook op de oude schil
derijen telkens weer die schortjes
soms van luchtige kant, soms van
zwaar gobelin of van teer netel
doek. In de klederdrachten heeft het
schort een zeer belangrijke plaats.
De japon zonder het schort mist
een kleurige noot.
In Nederland worden heden ten
dage twee millioen schorten per
jaar verkocht! In verhouding tot
het bevolkingscijfer ligt de vc oop
I in Drente en... Den Haag het hoogst!
Het is nog maar vijftig jaar ge-
leden, dat de eerste confectieschor-
l ten vervaardigd werden. De reizi
ger van die dagen ging niet met
een zware koffer met tientallen mo
dellen op stap. Zijn collectie bestond
uit drie of vier boezelaarlijfjes, de
lange aangerimpelde rokken waren
immers toch altijd gelijk.' De enige
variatie in de sshorten was het
strookje om de halsuitsnijding of
de wijze waarop de veterbandjes ter
garnering gestikt waren. De stof
was het smal gestreepte blauw-witte
een schort een artikel, dat
tussen een kledingstuk, dat met
recht een japon mag heten en een
coquet kleurig minimaal lapje, dat
ergens tegen het geklede japonnetje
geprikt wordt en meer de bedoeling
heeft om te flatteren, dan om de
overige kleding te beschermen.
Ook het materiaal heeft talloze va
riaties. Hoe meer het schort name
lijk de functie van bescherming
krijgt des te meer eisen worden er
aan het materiaal gesteld. Het
schort mag niet besmettelijk zijn.
het moet fleurig van kleur zijn en
stevig. Men heeft gedacht in plas
tic een ideaal materiaal te vinden,
maar door de stugheid waren lange
schorten onmogelijk, terwijl voor de
soepeler kwaliteit de kans van
scheuren voor de practische huis
vrouw te groot bleef.
Dit seizoen is weer een nieuw ma
teriaal op de markt verschenen. Een
katoen bestreken met kunsthars,
waardoor niet alleen vuil maar ook
water niet in de stof kan trekken.
De japon onder het schort kan dus
nooit nat worden. Deze vlisco be
houdt de eigenschappen ook na het
wassen. Proefnemingen hebben uit
gewezen. dat eerst na vier uur ach
tereen koken de stof aan kleur en
waterdichtheid verliest. Maar met
het vinden van deze stof is men er
niet. Ook het model moet practisch
en verantwoord zijn. Iedere vrouw
weet hoe vervelend het is als bij
het wrijven van een vloer, de rok
van haar japon toch nog precies
vuil wordt of wanneer ze die terug
slaat, hoe gauw haar nylons de
strijd opgeven.
Daarom werd een modelschort
ontworpen met een lange rok, waar
van tussen kniehoogte en zoom een
dubbele (gevoerde) strook gezet is.
Ze kan nu rustig op haar knieën
kruipen!
In de landbouw wil de vrouw ec-
schort, dat haar gehele kleding be
dekt en toch haar bewegingen niet
belemmert. Hiervoor zagen we een
doorgeknoopt model, dat wij in on
ze onnozelheid eerst voor een zonne-
De textielfabrikanten hebben veel
bewondering voor de kunstzinnige
dessins, hun door de ontwerpers
aangeboden, maar zij zullen toch
echte, herkenbare bloemmotieven
niet laten vervallen.
Bloemetje, ruitje, stipje, dat oud-
vertrouwde, zal heus wel blijven.
Maar als zo'n kunstenaarsontwerp
goed verantwoord is en niet maar
wat gedoe met kleuren, dan ver
veelt het heel wat minder gauw dan
die paarse bloem, dat hulsttakje,
dat preciese ruitje.
We moeten niet te gauw zeggen: ik
begrijp dat dessin nietdus het
is niets. We zijn immers niet meer
zoals de kleuters, die bepaald een
eendje of een konijntje op het speel-
schortje willen hebben
schone, maar lastige juffer
Tegenwoordig ziet men in de
bloemenwinkels nog al eens als
potplant aangeboden een sierlijk
struikgewasje. met een en al
purperpaarse klokjes beladen. Dat
is de Bougainvillea. Een andere,
beter uitspreekbare naam bestaat
er, voor zover wij weten, voor
deze plant niet.
dot naast schuimrubber
tegenwoordig veel schuimplastic mi
trassen gemaakt worden en dat Ne
derland in dat opzicht pionier is. i
Schuimplastic heeft grote draag- on;
veerkracht, zodat de zwaarste kwali-j
teit slechts 7 cm dik is. Het voelt altijd
warm aan en is bestand tegen alle
mogelijke weers- en chemische in-
Gezien:
irbü i
i de
een shawltji
lange zomen een zg. spang gestokei
was. zodat het shawltje, als deze
spang om het hooid werd gedragen,
gemakkelijk in een soort hoedje om
getoverd kon worden.
Gelezen:
in de brochure „Geef zakgeld" van
mevrouw E. I. Wilzen-Bruins. dat vol
gens een schoolarts het zakgeld aan
kinderen de ijsjes doet verminderen.
Als moeder zich maar aan de regel
houdt: Wil je een ijsje? Ga je gang.
maar zeil betalenJ"
<cl£aar kinderen ótaan op en roemen kaar welgelukzalig»
AAN deze tekst uit de
oude vertaling van
Spreuken 31 8 moest ik
onlangs denken, toen ik bij
het graf van een moeder
stond. Daar de vader van
het gezin hiertoe niet in
staat was, sprak de oudste
zoon. een jongen van even
in de twintig, aan het eind
van de plechtigheid enige
woorden. In ontroerende,
kinderlijke eenvoud. Wars
van alle mooidoenerij of
rethoriek gaf deze boeren
zoon een getuigenis van zijn
moeder, dat iedere moeder
tot heilige jaloersheid zou
stemmen.
Moeder heeft zich ver
teerd in de zorg voor haar
gezin en in al dit zorgen
had zij één doel voor ogen:
haar kinderen tot Jezus te
leiden. Altijd en altijd maar
weer heen te wijzen naar
Hém. Zij, met haar zwakke
gezondheid, kon mét Cal-
vijn zeggen: ,,'t Geeft niet,
of ik er bij verteerd wordt,
als ik maar van nut mag
zijn." Toen zegde die zoon.
namens alle kinderen, zijn-
rader toe. hem met al hun
kinderliefde te zullen om
ringen, al zou deze natuur
lijk nooit de liefde van
moeder voor vader kunnen
vergoeden.
Weer terug in mijn eigen
drukke gezin met opgroeien
de, studerende kinderen,
voelde ik hóé moeilijk dit te
volbrengen is, in de practijk
van iedere dag, die ons hier
voor zoveel ingewikkelder
problemen stelt dan ginds op
die afgelegen Veluwse boer
derij. Hoeveel wijsheid ko
men wij bij deze stadsjeugd
te kort. Ze zijn zó critisch,
cynisch soms, ze „weten" zo
veel, kunnen van die ontstel-
Woorden, betogen, die
vroeger by ons het gewenste
resultaat hadden, falen nü
hopeloos. Ze stuiten óf op
een muur van verzet, óf wor
den critisch uiteengerafeld,
óf genegeerd. „Wat doen
jullie daar toch aan?" vraagt
het ene ouderpaar soms ten
einde raad aan het andere.
Het kost ons inderdaad
een maximum aan geest
kracht onze kinderen aan
de vervlakkende, revolutio-
„Nee Mammie", beloofde
Pim.
Kijk, hier begint het al.
Bij onze eigen goed be
schermde kleuters, die dit
niet op de straat, nuar op
de Christelijke sohool opvan
gen.
Nü neemt dit kind Moe-
der's woorden nog onvoor
waardelijk aan. Maar over
enkele jaren?? Heus. de taal.
die onze opgroeiende jeugd
eruit kan slaan is dikwijls
Overpeinzingen van Margaritha
lend grote monden (op z'n
netst uitgedrukt) opzetten,
niets van wat vader en moe
der zeggen aanvaarden ze
voetstoots, maar op ieder
woord wordt de lamp van
hun felle critiek gericht. En
dan denk je als ouder: „is
dit hetzelfde kind, dat vroe
ger met betraande wangen
en een bevend mondje naar
me opkeek, als ik uit de kin
derbijbel voorlas van Jezus'
lijden in Gethsemané en op
Golgotha?"
K dacht: hier komt het i
nale punt in ons leven, dat
onze kinderen
dit getuigenis
nen afleggen. Ons zorgen
voor eten, drinken, kleren en
huishouding culminerend in
dit éne: leiden tot Jezus.
kunnen afleggen als dat van
bovengenoemde boerenzoon,
dood zullen we onze eigen kinde-
kun- ren in vele opzichten net zo'n
opvoeding willen geven.
Maar dan komen we heden
ten dage dikwijls wel zeer
teleurgesteld uit.
naire invloed van onze tyd
te onttrekken. Gisteren nog
maakte ik het mee, dat een
jongetje van vier jaar dat
vreselijke woord verd
tegen zijn broertje zei.
„Kind!", schrok zijn moeder
op, „wat voor 'n ontzettend
woord zeg je dóór!?"
„O, dat zegt Marcel al
tijd en Jopie en Anneke",
klonk rustig het antwoord.
Dat zijn kindertjes van de
Christelijke kleuterschool.
1 moeder van dat kerel-
legde hem uit, wat
dat lelijke woord betekende.
„Zou jij dan willen dat de
Here altijd boos op je zou
zijn en nooit meer goed od
je werd?"
„Nee, o nee Mammie!"
„Zal je dit dan nooit meer
zeggen?"
sohuwend voorbeeld van Eli.
Hoeveel inspanning het ons
ook kosten mag, ons woord
moet gezag hebben in het le
ven van onze kinderen. Als
wij hen zó, gedurig biddend
om de hulp van de Heilige
Geest, in liefde, maar met
vaste hand tot Jezus leiden,
zullen zij misschien na onze
dood óók dit schoon getuige
nis uit de Spreuken van u en
van mij kunnen geven. Bij dit
alles mogen wij in alle zor
gen en problemen de God
van het verbond vasthouden
bij Zijn beloften, eens onze
kinderen by hun doop gege
ven. Hij houdt óók deze
stadskinderen, dfe aan zoveel
meer geestelijke gevaren
blootstaan, dan zij, die op
een stil en afgelegen plekie
opgroeien, stevig in Zijn
hand besloten. Zo worden zij
ondanks onze gebrekkige op
voeding tóch bewaard tot het
eeuwige leven.
MARGARITHA
DEm
tje
ontstellend grof, God- en
mens-onterend. En straks rit
de moeder van kleine Pim
midden in de dans- en bio
scoop-problemen.
En tóch, ja, dit „en tóch" van
het geloof moeten we vast
houden en tóch ligt daar
de Doopbelofte. En tóch moe
ten wij hen altijd maar weer
heenwiizen naar Jezus, hen
uit de Bijbel leren leven en
bovenal in onze handel en
wandel hen het Christen-zijn
vóórleven.
OUDERS, weest niet te
zachtzinnig. De kinderen
van nü hebben meer dan ooit
een vaste hand nodig. U moet
niet zo gauw bang zijn, dat
u te streng bent. „Wie zijn oneven.
kinderen liet heelt, ka.tüdt moet wegens gebrek
in
M. W. S. blijf maar bij uw
eerste gedachte. Ik ben niet
Luthers, zoals u veronder
stelt. M.
Op haar stukje „De mug
en de kameel", ontving
Margaritha verschillende
Haar antwoord
Het is ons al vaak gevraagd hoe
ien deze kamerplant moet verzorgen om
er niet alleen nu, maar ook in volgende
jaren van te kunnen genieten. Het is in
derdaad een uitzonderlijk mooie plant,
maarhet is een lastige juffer!
De Bougainvillea komt u:t
Zuidelijke landen en wel uit
Brazilië. Ze is nog lang niet ge
acclimatiseerd en daaruit volgt
wel, dat men, wil men haar schoon
heid blijvend bewonderen, zo
veel mogelijk haar oorspronke
lijke groeiplaats terug moet geven.
En dat valt niet mee!
In de eerste plaats moet ze
beschikken over veel, heel veel
licht; dus overdag vlak voor een
zonnig raam. In de herfst en win
ter. als er maar weinig en maar
kort zonneschijn is. verdient het
aanbeveling de plant vrij dicht
bij een lamp met niet te weinig
lichtsterkte te plaatsen. Voorts
eist de Bougainvillea een voch
tige, warme omgeving. Daarom
doet men goed door de plant in
de groeitijd en na de bloei heel
vaak te bespuiten met lauw-warm
water. Tijdens de bloei is het
beter dit niet te doen: de bloemen
worden er niet mooier op.
Nu kan het gebeuren, dat
ondanks al deze goede zorgen
de bladeren er alle, of voor een
groot deel, afvallen. Wanhoop nier, gfc
door met sproeien en het schijnbaar
geweken leven keert weer terug. In het
voorjaar iets insnijden en zo nodig ver-
De grond moet goed „doorlatend" en
zeer voedzaam zijn Dus heel voed
zame potgrond van een vertrouwd adres,
japon aanzagen! Even verrassend
was het naaistersschort: het heeft
tal van zakken en zakjes, een spel-
dekussentje, een schaar aan een
bandje (u kunt dit gereedschap in
een apart vakje ook wegstoppen)
cn de rokzoom is afgezet met... een
centimeter die 150 cm lang is!
Coquet
Talloos zijn de variaties in de
schortjes eri bovenal talloos zijn
dc kleine handigheidjes, die het
schort kunnen sieren. We kennen
toch allemaal de ellende, dat de
lusjes van de zijkantjes aftrekken?
Dat kan gemakkelijk ondervangen
worden, door aan het voorstuk de
schouderbanden als een lus aaneen
te houden. Uit de taille worden dan
twee banden achter door de lus ge
trokken en gestrikt.
Dan zijn er schortjes met een dub
bel rokvoorpand. daardoor wordt een
grote zak gevormd, waarin bijv. een
paar hulpstukken van de stofzuiger
meegedragen kunnen worden. Dan
zijn er de kookichortcn met „inge
bouwde" pannclappen en als u het
helemaal goed wilt doen, koopt u
daar een konkmuts of een coquet
hoofddoekje bij!
Ook de gastvrouw, die des avonds
even de keuken in wipt om iets
lekkers te bereiden trekt een schort
aan. Dat kan een grappige kiel zijn
met rondom zakjes, zodat ze haar
schaaltjes en flessen in een keer
mee kan dragen van keuken naar
kamer.
De vrouw en haar kleding is elk
seizoen weer het thema voor een
zekere opwinding in de wereld. Dior
en Fath en al die andere groten
zwoegen op galatoiletten en hyper-
elegante tailleurs, maan ergens ook
zitten in laboratoria onderzoekers
gebogen, die speuren naar de stof
fen, welke voldoen aan de eisen om
dat nederige en toch zo allerbelang
rijkste kledingstuk, het schort.te
maken. We vinden dat toch eigenlijk
heel geruststellende gedachte!
vermengd met deel scherp zand en
zo mogelijk een beetje gehakte varen
wortels. De grond moet het vocht wel
vasthouden, maar nooit kletsnat wor
den. In de winter weinig gieten, ietsje
vochtig houden, meer niet. Na Maart
geleidelijk meer water geven en vóór
alles: Weel veel licht.
Knffiesrhiiim i
Voor v
kei vjk a
n toetje om by een feestrly
en precies werkje, maar het resultaat
i het woord) de arbeid!
trsonen heeft u nodig: 1 liter melk, 1 a 2 lepel» koffie-extrart fafhan-
i smaak), een vanillestokje of 1 pakje vanillesuiker, twee lepels suiker,
en 2 lepels maizena.
0 De maizena wordt aangemengd met i
De rest van de melk wordt gekookt e
dit enige tyd tn de melk trekken. Hei
bonden met het mengsel van maizens
extract toegevoegd.
at koude melk, de eierdooier» en de suiker.
by gebruik van een vanillestokje, laten we
stokje wordt dan verwijderd en de melk ge
en eierdooier. Daarna wordt het koffie-
De eiwitten stijf kloppen en
stane koffieschuim overdoen i
dig om in het midden een w.
lorzichtig door de koffiei
pen vlasehaal of in kleins
rrhisruitje te steken.
