Blad
GOED
BESCHUT
Vrouwen - wereldgebedsdag
Bent li al bezig voor de Erfenis van
linnenwedstrijd bedelaar
Nog eensLEGE FLESSEN
FATSHEDERA
vinqeRPLènc en klimop
levenselixer der vrouwen,
1955
nieuwe leidsche courant
r m
id zij
N'atio
Is h»
druk
irach
manifestatie van devotie en
Cebed van millioenen vrouwen op de
eerste Vrijdag in de Lijdensweken
iiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiii!;
een
heid i
Vrijwel op hetzelfde moment, dat Mabel Johnson
in Nottingham I Engelandsamen met tientallen andere
vrouwen van haar plaats in de kerk opstaat en zingt:
..The day Thou gavest", slaan ook Ineke de Groot uit
Utrecht en Jannie Timmer uit Alphen aan de Rijn op
en zingen: ,.De dag. die Gij ons gaafl, gaat henen.
Petra Lintrup in Kopenhagen zal dit lied in haar taal
zingen en Michèle Du pont in Parijs zingt het in het
Fran*. De donker-ogige meisjes in India horen het lied
nog in zich naklinken, maar Alice Smith in Chicago en
an II
US De dag, die Gij ons gaaftHet is de Vrouwen.
Wereldgebedsdag, die tot het zingen van dit dankiied
noodt. Een iied dat gezongen wordt door millioenen
en'j vrouwen over de gehele wereld. Inderdaad, millioenen.
r J Want de idee van de wereldgebedsdag voor vrouwen is
vei vooral in de loop van de laatste jaren uitgegroeid tot
0D een machtige manifestatie, die tegelijkertijd devotie is:
vrouwen, die de noden van deze wereld opdragen aan
God en Hem smeken om hulp en ontferming.
mité, bestaande
>rde Het begon in 1887. Mrs. Darwin R.
'11 A James, presidente van een vrouwen-
bï comité voor de Inwendige Zending van
voet de Presbyteriaanse Kerk in de Ver.
e* Staten vroeg de bij deze kerk aange
sloten vrouwen in haar bijeenkomsten op
een speciale dag te bidden voor de
wendige zending In de negentiger ja
werd, onder leiding van twee Baptisten
vrouwen, mrs Henry W. Peabody
Helen Barret Montgomery, een dag
gesteld voor gezamenlijk gebed voor
uitwendige zending. Jaren lang werden
deze gebedsdagen apart georganiseerd, predikanten
1919 deden deze groepen het land en thans hoofd
van de afdeling voor
christelijke opvoe
ding van de Confe
deratie van Evange
lische Kerken in Ar
gentinië. Zij heeft
schiUend ras, voor
de samenstelling
gezorgd.
i Houdt u van handtier
ken Een vreemde t raaft
misschien, trant maar trei
lt iff Nederlandse vrouwen
zijn denkbaar zonder dat
ze iets „op de naalden
hebben staan om nog
maar niet te spreken van
de vele, vele gehaak'e
kleedjeskraagjes en zak
doekenrandjes. die zij in
de loop van jaren maken.
Ja, „wij" zijn over het
algemeen wel vaardig met
haak- en breinaalden.
Maar brengen we ook nog
wel het geduld op voor
een borduurwerk, in de
ruimste zin van het
woord? Misschien heeft
u deze vraag een paar
weken geleden al beves
tigend voor uzelf beant
woord, toen wij in „Blad
Zij" onze linnenwedstrijd
aankondigden.
Onze wedstrijd
Die wedstrijd is bedoeld,
zoals u zich zult herinne
ren, om het linnen eens
iets meer in de belang
stellingssfeer van de
Nederlandse vrouwen en
meisjes te trekken. Lin-
nen is die belangstelling
waard, want het is prach-
tig materiaal en er kunnen
de mooiste handwerken
van gemaakt worden.
Denkt u alleen maar
eens aan de vele variaties
op de open zoompjes, het Hardanger en het
Richelieu-borduurwerk, het Engelse borduurwerk,
het appliqueren van gekleurd op naturel linnen.
Er zijn onnoembaar veel mogelijkheden!
De prachtige kanten schouderdoek die deze dame
draagt, is een zeventiende eeuws stuk (de waarde
bedraagt dan ook 22.000 gulden....!) Het kant-
kloswerk is van linnen draden vervaardigd.
Het is natuurlijk hele
maal niet nodig, dat u al
leen kleden of kleedjes
maakt. Wij herinneren
ons een zg. thee-set,
waarbij o.m. een theemuts
behoorde van grof linnen
in open borduurwerk. De
„tegenvoering" was in een
zachte tint gehouden.
Wijde, naturelkleurige,
linnen rokken, met een
fraai borduursel langs de
rand zijn niet alleen prac-
tisch en stevig, maar ook
artistiek. En denkt eens
aan die fijne linnen blou
ses!
Maar ook „gewone" ge
bruiksvoorwerpen zijn te
maken van een lapje lin
nen. Kussenovertrekken,
boekomslagen ze krij
gen allemaal toch wel een
bepaald cachet, als lin
nen gebruikt wordt. U zult
zien, wanneer u eenmaal
gaat bedenkèn wat u alle
maal van linnên zoudt
kunnen maken, krijgt u
er bepaald plezier in. En
het is leuk, de fantasie
de vrije loop te laten!
Dat betekent natuurlijk
niet, dat u niet volgens
een voorbeeld zou mogen
werken. En evenmin is het de bedoeling, dat u
zichzelf beperkingen oplegt: wanneer u twee of
drie werkstukken gemaakt heeft, tussen welke u
moeilijk een keus kunt maken wat de inzending
betreft wel, dan stuurt u ze
alle twee of drie.
Hoe nodig het is, dat er eens een eind komt aan het euvel van
het terugbrengen van lege potjes en flessen, blijkt wel uit het feit,
dat verschillende lezeressen gereageerd hebben op ons artikel in
Blad Zij" van 22 Januari: „Verpakking van levensmiddelen kan
veel doelmatiger zijn".
Wij wezen in dat artikel op de na-1 den. en geef die potten of flessen
ritfceM. Hj« a«. J»?"™™ «5*!SS?:'re»elm>U» terug. Het kun immers
voor het eerst samen, en in 1920 sloot
Canada zich bij hen aan.
Bescheiden begin
In het boekje „The World Day of
Prayer", door Florence Gordon, lezen
we over dit bescheiden begin, dat uit
groeide tot een zo indrukwekkend ge
beuren. ieder jaar opnieuw. In 1949 na
men 81 landen deel aan de Gebedsdag,
thans, in 1955 zijn het er meer dan 13Ó.
En ieder jaar komen er weer nieuwe
groepen bij. die een schakel vormen in
de keten van de gebeden, die de hele
wereld omvat, die letterlijk millioenen
mensen van alle rassen en nationalitei
ten bereikt. De eerste Vrijdag in de
Lijdensweken is een dag geworden van
uitzonderlijke betekenis: de Wereldge
bedsdag.
ïale
Voor Nederland kwam die dag in
1929. Het jaar daarvoor had barones-
Ooi se Van Boetzelaer van Dubbeldam-
i c' Van der Hoop van Slochteren in Je-
P» ruzalem tijdens een conferentie, keil
er.' nis gemaakt met het werk. en ze
ii zorgde, dat ook Nederlandse vrou
wen in deze gebedsdag betrokken
werden. De belangstelling is ook in
1 Nederland na de oorlog zeer groot
jo geworden: tegenover een gemiddeld
int aantal deelneemsters van 5000 van
P C voor 1940, staat een aantal van 92.000 |<t
k.^ in 1953, en 98.000 in het vorige jaar.
De leiding en de hoofdorganisatie be-
rusten bij een comité in New York. Dat -5
comité zorgt voor de liturgie en voor
de toezending daarvan naar de deelne
mende landen, die op hun beurt weer
comité's hebben die voor de vertaling
zorgen en de verspreiding over het land.
interkerkeJiiki
vergaderingen be
zocht, bijvoorbeeld
voor Zondagsschoolwerk, zending, vrou
wenwerk in de kerk enz. Het vorig jaar
woonde zij ook de Assemblee van de
Wereldraad voor Kerken in Evanston
bij.
Blijft in Mij
Het onderwerp is deze maal de tekst
uit Johannes 15. het gedeelte dat over
de ware wijnstok handelt. In vers 4
staat: Evenals de rank geen vrucht kan
dragen uit zichzelf, als zij niet aan de
HET comité van de Vrouwenwereldgebedsdag
heeft het imposante beeld ..Christus van de
Andes" dat op de grens van Chili en Argentinië
staat, tot symbool gekozen. In 1902 stond een oorlog
tussen deze beide naties op het punt uit te breken,
maar door bemiddeling werd dit voorkomen. Op
verzoek van een Argentijnse Christin werd toen
uit het brons van de kanonnen dit beeld gegoten.
Liturg
ie
Ongeveer vijftien jaar lang hebben
Amerikaanse vrouwen het onderwerp en
de liturgie samengesteld. In 1930 begon
men met de aangesloten landen in di'
werk te betrekken. Een Koreaanse
vrouw schreef in 1930 voor het eerst al:
niet-Amerikaanse de orde van de dienst.
Na haar kwamen een Canadese, eer
Indiase, een Chinese en een Zuidafri-
kaanse vrouw, in 1935 schreef baronesse c
Van Boetzelaer de liturgie.
Voortdurend heeft men getracht om
problemen, die de mensheid beroeren,
in de sfeer van de Vrouwenwereldge
bedsdag te betrekken, en dit tot uit
drukking te brengen in de liturgie en
in de personen die haar samenstellen.
In een van de oorlogsjaren schreven
een Duitse, een Franse en een Chinese
vrouio de liturgie, en ook heeft eens
een interracial comittee", dus een co-
Dit is een costuumpje van
Chanel en het is uitgevoerd
in robijn-rode jersey. Vooral
het jakje is aardig. Het heeft
een ruime rug en een geplooid
schootje. Waarschijnlijk heeft
Chanel gedacht dat hij dat
pakje een echt winters effect
moest, geven. De mof, het
kleine hoedje en de grote kap
pen van de handschoenenhet
is alles van bont. Goed be
schut zal de draagster in elk
geval zijn.
heeft Jorgalina Lozada als centrale
dachte gesteld van deze liturgie. Dat be
tekent. dat in alle landen deze tekst het
hoofdmotief zal vormen in de diensten
van de gebedsdag. De gebeden stemmen
in grote lijnen met elkaar overeefl. zij
het dan dat de bijzondere noden in eigen
land tevens voor God worden neerge-
En dan zijn er de psalmen en gezan
gen, die ieder in haar eigen taal zal
zingen. De melodieën zijn gelijk, de
woorden verschillen, al is de Inhoud
ongeveer hetzelfde. En zo kan het dan
ook gebeuren, dat in Alphen aan de
Rijn en in Utrecht, in Nottingham en
Kopenhagen, in Parijs en Bern, in Ca
nada en Zuid-Amerika, in Afrika en
India millioenen vrouwen zich voor God
buigen en aan het slot van de bijeen
komst Hem danken voor de Dag, die
Hij gaf.
vol lege potjes
flessen op stap gaat. om ze bij deook heel goed gebeuren, dat de fa-
winkelier kwijt te raken, in de .ho^Pj brikant op een ander model overgaat
waardoor de oude modellen waarde-
het statiegeld ervoor terug te krijgen
We wezen er ook op. dat geen enkele
winkelier het prettig vindt, wanneer
zo'n huisvrouw een uitstalling begint
van de potjes en flesjes, waarvan zij
doordat het etiket er af gegaan is. niet
meer weet of zij ze bij hèm kocht of
niet. Het kan gebeuren, dat een vol
komen gaaf potje of flesje daardoor
waardeloos is. En de winkelier, schre
ven wij. geeft geen statiegeld voor fles
sen en potjes, waarvan hij de herkomst
niet weet.
Naar aanleiding van dit laatste I
schrijft ons een lezeres, die het levens-
middelenbedrijf van nabij kent. dat de
winkelier op zijn beurt ook geen vergoe
ding krijgt van de fabrieken of grossiers,
wanneer hij ..vreemde" potten of fles
sen inlevert. Wanneer het tóch gedaan
wordt, schrijft zij, worden de flessen óf
per ommegaande weer teruggezonden,
óf ze komen helemaal niet terug, maar
statiegeld wordt er niet gegeven.
Zij geeft de volgende raad aan
de huisvrouwen die verschillende le
veranciers hebben: Plak een strook
je papier met de naam van de leve
rancier op de flessen, zodat u precies
weet waar de goederen gekocht wer.
loos zijn geworden.
Inzendingen
U heeft nog ruimschoots de tyd
om iets moois te maken, want de
inzendingen verwachten we in
de week van Maandag 28 Maart
tot en met Zaterdag 2 April aan
ons bureau: Nieuwe Leidsche
Courant, Stèenstraat 37, Leiden.
Stuurt u liever niet voor of
na die week in, want voor die
inzendingen kunnen wij geen
tr Tien jaar geleden vroeg een hon
gerige bedelaar, Sam Gallo, een
vrouw in Chicago om tien dollar
cents om een kop koffie te kopen.
Deze vrouw, Anna Belding Meads,
die zelf in haar levensonderhoud
voorzag door uit werken te gaan,
gaf de bedelaar uit puur medelijden
een hele dollar.
Een paar maanden geleden stierf
de „arme" bedelaar en uit zyn tes
tament bleek nu. dat hij een fortuin
had nagelaten van 13000 dollar aan
bankpapier en 50.000 dollar in aan
delen. Tevens bleek, dat Mrs. Meads
de enige erfgename was. Gallo had
geen familieleden.
Britse YWCA gaat
eeuwfeest vieren
Ter gelegenheid van het honderdja
rig bestaan van de Britse YWCA
(Young Women Christian Association)
zal de ..World Council", de vergadering
die eens in de vier jaar plaats vindt,
dit jaar in Engeland worden gehouden.
Van 1 tot 16 September zal men dnar-
bijeenkomen in het Hollowaycollege
Londen. De festiviteiten ter gelegen
heid van het eeuwfeest zullen daarmee
Kook geen abrikozen
In het recept voor de rijstpudding,
dat wij de vorige week geleden in ..Bind
Zij" opnamen, wordt gezegd, dat de
abrikozen na het weken gekookt moe
ten worden. Wij ontvingen van verschil
lende kanten over dit onderwerp brie
ven. waarin gezegd wordt, dat het veel
beter is om de abrikozen, en gedrooR-
de zuidvruchten in het algemeen, niet
te koken. Daar worden ze nl. taai van.
Het beste is de vruchten te weken
lauw-warm water, en ze twee dagen
dat water te laten staan. Hoogstens
tien a vijftien minuten heel voonzichtig
wellen, maar niet koken. Als abrikozen
behandeld v/orden, heeft men er de
fijnste smaak van.
risico aanvaarden. Het spreekt
overigens vanzelf dat de handwer
ken zo spoedig mogelijk na be
oordeling door de jury, weer te
rug worden gezonden.
Een vingerplant, die meteen klimop is? Neen, een puzzle-
opgave is dit niet. In de laatste jaren is in de huiskamers een
nieuwe plant verschenen, die zeer gewild is, omdat ze het
in een koele, zonloze kamer heel goed doet.
Het betreft hier een kruising tussen een vingerplant, een Fatsia,
zoals de wetenschappelijke naam luidt, en een klimop, een Hedera.
En naar beide ouders wordt ze Fatshedera genoemd. De bladeren
zijn kleiner dan van de vingerplant, en vertonen geen neigingen om
te gaan hangen, wat bij de vingerplant nogal eens het geval is. Ze
lijken ook meer op die van de klimop.
In de winter in een koele kamer geplaatst behoeft men de
Fatshedera maar weinig water fe geven. Men moet er echter voor
J zorgen, dat het water, dat men geeft, ook in de zomer, iets aan de
Oauwe kant is en dat er nooit wat op het schoteltje onder de plant
filijft staan.
■trirtrtrti-b-irtrtcirtririrZ-lT-Cz-.trï-teliMW-tt-Cririricü-tcZtcCiiciriilrirü-ii-tcii-Ctiriiicitir-ei-trlt
Gehoord
dal haidgeworden zolen van zg.
sneeuwschoenen weer soepel ge
maakt kunnen worden door ze in te
wrijven met wat lijnolie.
Gezien
ruggeslagen
zodat als hc
ontstaarf.
Gelezen
de he<
York Herald Tribune dat
n mevrouw Antonio Bene
is Angeles hun 70-jarige
bruiloft vierden. Hij is 93 en zij 89.
Hij zei: „We hebben nog nooit ruzie
gehad. Ik was een geduldig man".
J^EZELFDE heer, die mij
onlangs schreef dat
huwelijk ging. een examen
af zou moeten leggen en
wel in de eerste plaats in
de edele kookkunst, daar
de liefde van een man door
zijn maag loopt, schrijft
de
Zij
i wel geen
examen af te leggen, maar
moeten hun leven gaan
verbeteren, door te begin
nen. de eerste normen der
wellevendheid te leren en
niet te denken, dat de
andere sexe hun slavinnen
Zó schrijft deze heer dit.
En ik moet zeggen, dat hij
zijn eigen sexe niet te hoog
aanslaat. Het mag ons.
vrouwen dan al eens ont
breken aan vpardigheid
met de pollepel en de naald,
wij mogen bij manliefs
thuiskomst dan niet dade
lijk klaar staan, zoals déze
man schrijft: met een heer
lijke zoen en een heerlijke
kop koffie, dat zijn tenslotte
alle slechts uiterlijke be
kwaamheden. Alleen in die
zoen ligt misschien iets van
ons innerlijk
de liefde alleen door de
maag eaat en die hun vrou
wen als hun slavinnen be
schouwen. ziin dan toch wel
verschrikkelijk vermateria-
liseerd èngedegene
reerd.
Inderdaad, hoe banaal het
ook klinken moge, gaat bij
veel mannenn de weg naar
hun hart door de maag en
is een goed toebereide
maaltijd een uitstekend me
dicijn tegen een slecht hu
meur. Maar of de liefde nu
alleen door die maag loopt,
nee, zo laag sla ik de
heren der schepping toch
nog niet aan, mijnheer F.!
Dat andere, dat gebrek aan
wellevendheid, ridderlijk
heid en dat in 't bizonder
tegenover hun eigen vrou
wen, vindt ik een véél be
denkelijker verschijnsel.
Zo bitter weinig hoffe
lijkheid vinden we in onze
tijd nog. Ik acht dit een
verarming van het leven.
Een duidelijke demonstra
tie van het ego-centrische
in de moderne
nen (die ik met pleizier
iedere dag zoutloos, brem-
zout of zuur eten voor zou
zetten.') vinden het be
lachelijk, als een man zijn
eigen vrouw een complimen-
bedoelt te behagen dan de
ander. Maar met een waar
derend woord bemoedigen
wij de medemens en zijn we
dus op het terrein van de
naastenliefde beland.
tje maakt. Dat sommigen zelfe geldt óók het opstaan
hen dit tegenover an
dere vrouwen nog wél
doen, vinden zij heel ge
woon. Ze spelen nog graag
zo'n beetje de charmeur.
En ze beseffen niet, deze hij of zij ons die vraagt
dikhuidigen, dat een klein
compliment van de eigen zelfs
man voor dc vrouw het de, o
levens-elixer betekent.
trein, tram of bus, het
helpen dragen van een voor
iemand wellicht te zware
vracht, iemand vriendelijk
rustig de weg wijzen, als
gen (en hoe eerder ze dit
wordt, des te beter, want
anders gaat ze eraan kapot)
maar dat andere, dat mooie
sterft af, nl. het willen ver
rassen van hem, die haar het
liefste is, op de haar eigen
wijze. Uit vrees voor zijn
aanmerkingen kan ze het
niet meer.
Die criticasters zijn meest-
op wie zélf heel
te merken valt en
Onlangs kuste een oude mannen mogen dan gevoe-
heer die als
huiselijk dineetje genodigd
was, bij het afscheid de
gastvrouw de hand en zei:
..Mevrouw, als ik een groot
staatsman was, zou ik u een
ridderorde opspelden voor
het culinair genot, dat u
mij bereid hebt".
Verlegen blozend weerde
de gastvrouw lachend af:
„Ach. het was toch niet
zoveel bizonders.Toen
de oude heer vertrokken
was, wendde zij zich tot
haar man: „En jij? Vond
jij 't óók lekker?"
„Ja, dat ging wel",
antwoordde hij genadig. Zij
verzuchtte: „Ja, zó zijn
jullie mannen." Waarop hij
weer: „Stel je voor. dat ik
m|jn eigen vrouw hevig zou
moeten complimenteren, als
het eten goed is! Belache
lijk!"
Inderdaad, dit soort man-
liger zijn voor de compli
mentjes van anderen, bij de
vrouw, die liefheeft, is dit
niet het geval. Eén waar
derend woord van haai
eigen man, dat werkelijk
uit zijn hart komt. doet
haar alle vermoeidheid en
inspanning, die zij zich voor
't een en ander getroost
heeft, op slag vergeten. En
ze is dadelijk bereid zich
opnieuw in te spannen, om
haar man vreugde te bezor
gen.
betreft, zelfs die
schijnt uit te sterven in onze
nuchtere, zakelijke tijd. En
de man moest eens weten,
hoe deze hem niet alleen
siert, maar ook zijn eigen
leven verrijkt. Ik bedoel
hier vanzelfsprekend geen
lege. flauwe complimentjes.
richzelf méér
het hart van een Hun minderwaardigheidsge-
niets wat zij doet, is goed.
Het leven zou voor deze
mannen zélf zoveel blyer en
mooier kunnen zijn, als zy
eens wilden leren zichzelf te
verliezen.
De hoffelijkheid is daar
een integrerend deel van!
MARGARITHA
„Het grote probleem". Stel
je zo spoedig mogelijk on
der behandeling van een
christen-psychiater. Dit
móét, wat het ook koste! Ik
kan je hierin niet helpen.
Maar ik weet zéker, dat een
christen-psychiater je hel
pen kan.
In mijn stukje van de
vorige week slopen een naar
hinderlyke drukfouten. Waar
ik het over twee grote
waarborgen voor een geluk
kig huweliik had, stond: de
band die man en vrouw sa
men aan kluisters bindt. Dit
moet natuurlijk zyn: aan
Christus bindt. Dan moest er
niet staan, de man. die mij
liefheeft, zoals ik hèm,
maar: zoals ik bén.
M.
tje te ontsteken. Mannen,
weest er toch niet zo karig
mee! Vooral niet tegenover
uw eigen vrouw.
Als zij iets nieuws voor
zichzelf genaaid of gekocht
heeft klopt haar hart altijd
weer vol verwachting. Hoe
zal „hij" het vinden?? Dan
is het wel erg, als „hij" niet
eens ziét, dat ze iets nieuws
aan heeft. Dit kan een ze
kere professorale verstrooid
heid zijn, maar in de meeste
gevallen is het zo: dat een
man z'n eigen vrouw niet
meer „ziet". En dat treft een
vrouw zó pynlyk!
altijd eritiek hebben op
alles wat hun vrouw pres
teert, maar zelden of nooit
een complimentje. Laten
zulke mannen het maar goed
weten, dat zy iets moois
doden in hun vrouw. Uitein
delijk wordt zy immuun voor
al die critische aanmerkin-
De Fatshedera heeft evenals een
van haar ouders de neiging om flink m
de lengte te groeien. Als ze in een hoek
van de kamer op de vloer staat is dit
liiet zo erg, maar staat ze op een tafeltje
of op de vensterbank, dan wordt het wel
eens te erg. Geen zorg: snijdt gerust de
top er uit en de plant zal er na verloos
van enige tijd zelfs mooier, bossiger door
worden.
De afgesneden top zet men in luch
tige potaarde. Ze slaat dan in de reg'I
wel heel gauw aan. Men moet geregeld
matig gieten en zo nu en dan wat mest
geven, maar niet te vaak en te veel om
snelle groei te voorkomen.
Aurora-broodjes
Heelt u wel een* aurora-broodjos ge
maakt? Dat gaat alt volgt in zijn werk:
a neemt twee hardgekookte eieren. Een
plak ham van ongeveer 50 g. 1V4 dl
melk. ongeveer een theelepel tomatenket-
chup. IS g (1 eetlepel) boter oi marga
rine, 15 g (l'A eetlepel) bloem, olie,
zout. nootmuskaat; 4 puntbroodjes oi
rende broodjes van een dag oud.
De eieren en de ham in blokjes snijden,
de melk warm maken. De boter oi mar
garine smelten in een lege pan. de
warmen. Bij scheutjes tegelijk de melk
toevoegen en telkens laten doorkoken
tot een dikke saus verkregen wordt. De
saus op kleur afmaken met de toma
tenketchup. De eieren en ham er voor
zichtig doorscheppen. De ragoüt een
paar minuten laten trekken en op smaak
aimaken.
Van de broodjes een dun kapje afsnij
den en het kruim er uit nemen. De
broodjes van binnen en van buiten in
vetten met boter of margarine en in
de oven of koekenpan aan alle kanten
knappend bakken, daarna vullen met
de hete rago&t. In het midden op de
ragoót een plakje ei leggen.
De broodjes warm opdienen op een ver
warmde schaal waarop een papieren
servetje is gtlegd. Desgswensl kan men
enige tyd tevoren de ragofltsaue berei
den en de broodjes uithollen.
