s. m
Kort verhaal van Aleid van Rhijn
ER heerste onrust in het dorp.
Een maand geleden was een groot
gedeelte van het tafelzilver gestolen uit
het huis van de notaris; een week daar
na had dokter Jenkins, t>>en hij midden,
in de nacht van een b.-valling naar huis
keerde, een sluipende gedaante in de
tuin van het raadhuis waargenomen,
enkele dagen later waren alle horloges
uit de etalage van Bremer wegge
nomen, en nu waren er sporen van een
mislukte inbraak ontdekt aan een zij
raam van het kleine postkantoor.
„Het is natuurlijk iemand uit de stad",
zei dokter Jenkins, terwijl hij zijn enor
me pijp leegklopte en opnieuw vulde.
Ze zaten onder de oude kastanje in
de tuin van het doktershuis: de dokter
zelf, notaris Fresel, de inspecteur van
politie Broke en de fabrikant van tex-
tielgoederen Miegel.
Ze hadden hun wekelijkse "bijeenkomst
en om beurten waren deze vier vrien
den gastheer. Vorige weck om deze tijd
hadden ze in het kleine tuintje van
Broke gezeten, rond grote potten bier,
en nu was het de beurt weer van dok
ter Jenkins.
De huishoudster had vier gemakke
lijke stoelen onder de oude kastanje
neergezet, met een tafel middenin, en
een paar flessen van de beste wijn uit
dedokterskelder in het gras gelegd.
één
rp.
De
sloten, vóór het i
i vooruit en klemde zich vervolgens
aan haar begeleider vast Vaag klonk
het opgewonden gemompel van deze
tot de vier mannen door. Toen
zagen ze hoe zowel de man als de
vrouw in panische schrik naar de zij
kant van de Innn rende over het hek
van een tuin klommen en zich hals
overkop in (je zich aldaar bevindende
rhododendron struiken verstopten.
Op datzelfde ogenblik zagen de vier
nen hoe een donkere massa met
•me snelheid de laan kwam afren-
regelrecht op het doktershuis af
t was precies het laatste, dat de
konden verdragen. Met ogen.
wijd open van schrik, zagen ze een reus
achtig dier het hek binnen stormen, en
met één sprong verschool de notaris
zich achter de brede, voorlopig veilige
rug van dokter Jenkins
In tomeloze vaart stormde het mon
ster recht op de mannen af alsof hij
neer op hen wilde storten.
dat hoog in de lucht opsprong, i
Jrote boog om een bloemperk heen ren-
e en vervolgens opnieuw naar de vier
over gepraat werd: de inbraken.
De mensen waren verontrust. Ze wa
ren opgeschrikt uit de landelijke rust,
die het leven in dit vredige dorpje zo
goed maakte. Onguur volk zwierf in de
omtrek. Dieven. Dieven, die gemakke
lijk moordenaars konden worden, als ze
in 't nauw gedrevzn werden.
En aller hoop was gevestigd op in
specteur Broke en zijn ondergeschikten.
HET is natuurlijk iemand uit de stad"f
zei dokter Jenkins, terwijl hij
zijn enorme pijp 'ceg klopte en op
nieuw vulde Hij zei het op een rusti
ge. constaterende toon. maar diep in
zijn hart was hij even opgewonden als
alle andere mensen van het dorp. die
het grote nieuws bespraken Allerwegen
praatte men er over Sommigen deden
het op luchthartige toon, anderen on
verschillig. derden maakten er grapjes
over, maar iedereen voelde een zekere
spanning in zijn binnenste.
zwaar in het gras neerviel. Vanaf hun
plaats zagen ze de donkere massa be-
wegenloos liggen.
„Blijf daar staan!" schreeuwde de
inspecteur legen zijn vrienden. Zich dek
kend achter de stam van de kastanje
boom sloop hij in de richt.ng van het
beest, het pistool in de aanslag
Het was zijn bedoeling om. staande
achter de boom, waardoor hij zich op
slechts vier meter afstand bevond, op
nieuw een schot te lossen. Maar toen
hij de boom genaderd was, zagen de
mannen hoe er opnieuw leven in het
dier kwam. Er klonk het piepend ge
luid van moeilijke adem, en juist toen
de inspecteur de trekker wilde overha
len, uitte het ondier een wilde kreet,
kwam overeind en strompelde naar de
weg toe. Het was blijkbaar zwaar ge
wond. De inspecteur sprong nu tevoor
schijn en rende het achterna, onderwijl
nog enkele schoten lossend; maar het
monster bleek over buitengewone krach
ten te beschikken en zich geleidelijk
aan te herstellen, want het rende nu
de weg op. terwijl het kreten uitstoot
te, die deden denken aan een geterg
de, gewonde leeuw, die zich verplicht
ziet de aftocht te blazen.
Onmiddellijk zette de inspecteur de
achtervolging in. Hoewel verre op hun
gemak, voegden zijn vrienden zich bij
hem. „Die kant op!" hijgde de inspec
teur. „Hij is het Zandpad op gegaan!".
De politieman voorop, snelden ze in
de aangewezen richting. Dof ploften
hun voeten in het rulle zand. Ze gin
gen thans alleen op het geluid af. want
het Zandpad kende geen verlichting.
Voor hen uit hoorden ze de onophou
delijke kreten van het gewonde dier,
dat evenwel over grotere snelheid bleek
te beschikken, want het geluid werd
steeds zachter, en toen ze het Zandpad
voor de helft hadden afgerend, hoorden
Bij de tweesprong bleven de
hijgend saan. Welke kant moe
op? Links, in de richting van het dorp
of rechts, naar de steengroeven?
Op dat ogenblik kwam de maan even
achter de wolken tevoorschijn, en met
een opgewonden kreet wees inspecteur
Broke naar de grond. Het begin van
het rechtse pad vertoonde bloedsporen.
„Hierheen!"
Opnieuw stoven de mannen vooruit,
richting steengroeven.
Na enkele ogenblikken hoorden ze op
nieuw de ademstoten van het gewonde
dier. Ze wonnen op hem!
„Je hebt hem blijkbaar flink geraakt!"
schreeuwde dokter Jenkins, die vlak
achter de inspecteur aan rende.
„Minstens drie. keer!'' antwoordde
deze. ..Kijk, daar gaat hij!" Het pad
liep dwars door een kale vlakte, be
groeid met droog gras, en bij het flauwe
licht van een maan, die juist achter
een dunne wolk trok, zagen ze het dier
voort strompelen.
„We moeten hem zien te pakken te
krijgeo vóór hij het bos bereikt!" riep
de inspecteur. „Anders ontsnapt hij ons
nog!" Hij versnelde zijn pas, en de
anderen hadden moeite hem bij te hou
den. Af en toe was het dier aan hun
gezicht onttrokken, als de maan geheel
schuil ging aohter dikke wolken. En
toen op een gegeven ogenblik het land
schap overgoten werd met haar zilve
ren licht, was van de achtervolgde geen
spoor meer te bekennen.
De inspecteur uitte een krachtterm.
„Hij heeft het bos bereikt!" schreeuw
de hij. „Maar ik geef het niet op!"
Langs het huisje van de kunstschil
der Leonards, dat aan de rand van het
bos stond, renden ze verder. Daar wa
ren de eerste bomen al.
„Het lijkt me onbegonnen werk", hijg
de dokter Jenkins, maar niemand van
de drie wilde achterblijven, terwijl de
inspecteur de achtervolging voortzette.
Een uur lang zochten ze het bos af.
Uit veiligheidsoverwegingen bleven ze
dicht bij elkaar, maar er was geen
spoor van het dier te bekennen.
Doodmoe gaven ze het eindelijk op,
en toen ze opnieuw langs het huisje
van de kunstschilder kwamen, stelde de
notaris voor om daar even uit te rus
ten. „Loonards is nog op." zei hij.
„Kijk maar. Er brandt nog licht.
Hij zal best een koud glas bier voor
ons hebben".
De deur van het huisje stond "half
open. en toen notaris Fresel aanklopte
en de deur verder open duwde, bleef
hij opeens met een ruk staan, terwijl
hij op de planken vloer van het bal
letje wees.
Bloedvlekken
Onwillekeurig trok inspecteur Broke
opnieuw zijn pisto.ol, terwijl hij de no
taris opzij duwde en de enige kamer,
die het huisje bevatte, binnenstapte.
In een hoek van het vertrek lag de
kunstschilder Loonards. Zijn gezicht
was doodsbleek, en zijn linkerbeen lag
op^een verwrongen manier onder zijn
Naast hem lag een grote hond. In
een bloedplas. Cora. De New Foundlan-
der. Zwijgend zagen de vier mannen
hoe de kunstschilder onafgebroken de
kop van zijn hond streelde, alsof hij
het binnentreden der mannen niet ge
merkt had.
Pas toen inspecteur Broke nader trad
keek hij op. Op het van pijn vertrok
ken gezicht was een trek van nameloos
verdriet te lezen.
En terwijl de mannen zich over hem
heen bogen en een blik wierpen op het
met bloed bedekte hondenlichaam, zei
de schilder met gebroken stem:
„Ik was gevallen., was op een stoel
geklommen moest iets van de kast
halen., heupbeen gebroken., stuurde
Cora naar u, dokter Jenkins
Nogmaals ging zijn hand over de kop
van de hond, die dood naast zijn mees
ter lag. Toen verloor hij het bewust-
En de mannen begrepen, dat Cora,
hoewel dodelijk gewond, tot het laatst
zijn plicht vervuld had en getracht had
de dokter mee te krijgen naar zijn ge
wonde meester.
Geval zonder eind(XXI)
Uit de
VOLKSWIJK
bed
i hun
lachten erom. Maai in hun
binnenste.
Meisjes, die 's avonds op straat met
Jongens wandelden, deden griezelig, stel
den zich in hevlRe mate aan, en de
jongens deden als t< genprestatic erg
groot en erg onverschillig. Maar ln hun
binnenste.
En zo was het te begrijpen, dat er
plotseling in het dorp paniek ontstond
toen een groot beest met wilde spron
gen door de slecht verlichte straatjes
rende.
De lucht was vrij zwaar bewolkt. Er
was ander weer op komst. En zodoen
de was het die avond vrij donker bul-
ik» juiet toen notaris Fresel wilde ingaan
op de woorden van dokter Jenkins, hoor
den de vier mannen het gegil van de
meisjes op straat en de opgewonden
kreten der Jongens.
tjjden zeker niet gemankt zou hebben.
Ook de anderen kwamen nu overeind,
en terwijl hun ogen in de richting van
het dorp tuurden het doktershuis lag
aan de buitenkant trachtten /ij uit de
opgewonden geluid:n op te maken wat
er aan de hand kon zijn.
In de stille laan, waaraan het dok
tershuls gelegen was. wandelden enke
le mensen. Bij het schaarse licht van
een lantaarn zagen de vier vrienden hoe
een man en vrouw plotseling bleven
staan, en aan hun houding was duide
lijk te zien. dat zij eveneens luisterden
naar de opgewonden kreten uit het
Opeens slaakte de
Nogmaals
tooi. De m
een ogenblik doodstil stond
FEN jaap in je arm is niet ple
zierig. Goed, Sjaarlie's bloe
derige reportage ..Man, het bot
lag gewoonweg blóót mag dan
Itchtelyk ooerdrccen zijn een
snee blüft een snéé. Geen mens
kan bovendien met een verbonden
arm een hengselmand vast houden
waarin poeders en pillen, flesjes
en doosjes zitten.
Maar een jaap in jc arm is an
derzijds geen blijvend mankement.
De dokter naait het geval; de dok
ter smeert er wat op; de dokter
wikkelt er wat om heen en dan
kom je over zoveel dagen maar
eens terug. „Ha", zegt dc arts dan,
terwijl hij er met een verbeten ge
richt de lappenrommel afscheurt.
.Ma, dat ziet er best uit.'" Misschien
is de patiënt het met dit oordeel
niet eens. Best mogelijk dat die al
leen bij de onthulling van dit mo
nument zyns vleses al lichtelijk
draaierig wordt, en later opnieuw
opgewonden verslagen zal doen over
hele plakkaten wild vlees of rauw
vlees of weet ik wat voor vlees
welke hij met run schichtige blik
nauwelijks ontwaard kan hebben.
Maar geen leek past het om een
medisch advies in twijfel te trek
ken, zelfs niet wanneer het zijn
eigen geval betreft. Hetgeen hier
op neer komt. dat de geneeskundige
faculteit SjaarJie binnen een maand
weer arbeidsgeschikt zal verkla
ren. Alleen, theorie en practijk blij
ken nief te kloppen
Neen. het klopt niet. Of liever:
het klopt plotseling bnzonder hard
en letterlijk in Sjaarlie's arm. Want
heb ik al verteld dat Sjaarlie heel
buitengewoon aantrekkelijk is op
het punt van bloedvergit? Menéér,
hy hoeft maar een wondje te heb
ben zo groot als ecu speldeprik en
in een ommezientje heeft hij koorts
als een paard.' Het beschadigde
lichaamsdeel moet volgens zijn zeg
gen de gekste kleuren aannemen:
rood eti hlauui en paars en groen
en geel. Een afschuwelijk gezicht,
waarbij het ergste is dat ook de
belendende percelen door deze bin
nenbrand piepen aangestoken te
worden, zodat een langskomend
ethnoloog moeite zou hebben om uit
te maken tot u-rik ras het gele,
het bruine, het blanke, het rode
Sjaarlie behoorde Hoeveel te erger
moet dit alles worden, wanneer niet
een speldeprik maar een snee-tot-
op-het-bot de voedingsbodem voor
een dergelijke kwaal vormt'
Het is natuurluk «iet helemaal
zeker dat genoemde snee de eigen
lijke oorzaak win deze inderdaad
niet ongeuaarlyke kwaal is. Mis
schien tf de snee enkel aanleiding
en moeten we de oorzaken elders
zoeken Ik heb er, toen dit verschijn
sel bij Sjaarlie steeds raker en he
viger begon voor te komen, eens
mijn medische enrgclopaedie op na
geslagen. Daar staat dat sepsis
ontstaat wanneer bacteriën in de
bloedbaan binnendringen en zodoen
de een autosnelweg verkrijgen om
zich ijlings door het hele lichaam
te verplaatsen. Maar er staat niet
hoe nu die bacteriën hun verwoes
tende arbeid kunnen aanvangen
wanneer een deskundig arts alles
gedaan heeft om de wonde te ont
smetten en alle kwade invloeden te
weren.
Sjaarlie's ciflcn lezing is: „Er zat
allerlei vergif in die ftcssies toen
ik kwam te vallen en dat vergif is
me in mijn arm geslagen...,"
De medische lezing is: „Hoe kan
een volwassen vent de stommiteit
hebben om een goed verband los te
peuteren, zodat er ran alles bij kan
komen, en hoe bestaat het dat ie
mand zo'n driedubbele vuilpoets
-h-ü-ivtvti-ivtiiiiiü-Ci-ü-ti-ti-tvtvtrti-trtctrti-ti-ü-h-ü-CvtvCiiiG
getwijfeld, en al is hy zulks al even
zeker. Dc koorts hamert door zijn
lijf en Sjaarlie moet maar zorgen
dat hij veel te drinken krijgt. Men
zou kunnen zeggen dat er gevoch
ten wordt om Sjaarlie er weer
bovenop te helpen.
De vechters winnen de strijd: de
vergiftiging wordt teruggedrongen.
Na een weekje ziet het geheel er
al weer anders uit. Wel is Sjaarlie
erg verzwakt, maar het gevaar is
geweken. En met vereende krach
ten wordt de patiënt er weer boven
op geholpen. Een soepje, eeil vleesje,
een vruchtje - ze doen samen de
wonderen waaraan Sjaarlie nu zo
uitermate behoefte heeft. Hij begint
zelfs al weer praats te krijgen en
moppert allengs harder en vinni
ger vanuit de bedstede op Sjaan,
op zijn nakroost, op de dokter en
op de ganse maatschappij. Want hy
heeft dc sublieme idee weten uit
te broeden, dat m een betere sa-
kan wezen, dat zelfs de meest
éclatante bloedvergiftigingsklcuren
maar nauwelijks door een laag
zwartsel héén kunnen dringen!"
Sjaantjes lezing is: „Het is een
schandcuil. Op die fondspreekuren
nemen ze nauwelijks de moeite om
naar d'r patiënten te koken, laat
staan ze behoorlijk te helpengeen
wonder als daar dooje ran vallen!
Het is eer een wonder dat ze de
hele volkswijk nog niet hebben uit
gemoord
Dat zijn zo de verschillende le
zingen, maar men discussieert er
niet over, want daarvoor is de pa
tiënt thans te ernstig. Er valt met
sepsis niet te spotten. Zelfs Sjaar
lie vergaat de lust tot enig comedie-
spel in deze dagen. Hy is nu te ziek
om een toonbeeld ran ellende uit
te beelden, al voelt hij zich dat on-
menleving bloedvergif tot de on
mogelijkheden zal behoren. Bloed
vergif dut heeft blijkens zijn in
richten ran het moment te maken
met kapitalisme, militarisme en
uitbuiting. Zeg nu zelf, als hy met
zo stom was geweest om flesjes te
gaan wegbrengen, had hij dit nooit
gekregen!
„Tsja", zen ik peinzend, ..Daar
heb je misschien wel gelijk in
Wat jij nodig hebt. dat is een maat
schappij zonder roestige spijkers en
zonder koperen punaises en zonder
al die dingen waarmee je een wond
kunt infecteren
Het blijkt een schot in de roos.
Sjaarlie wordt opeens weer een
raszuivere roodhuid. HU snapt me.
En misschien snapt U dan óók
iets?.'
WIJK PREDIKANT
als aan de
Doorlopend
kruiswoordraadsel
T
3
I.
5—
r
r-
TT-
5"
3
b
b
b
y
u
II
U
ij
1 Groot leer). Speelgoed, 2.
cniging, «pc
6. voortbcst.
cel in e.
toon, problee
ml: 1. Wregbri.
en, ren «Ier Ml
"rr*er. Jonge k
Verticaal: 1. Pa leis (palcU), 2 In
val (inval), 3 nar «al (narwal), 4. hagel
-f iU( (hagelslag), 5. rat Ion en eel (ra
tioneel). pro -f per (proper), ie ex -f amen
(examen), 11. pot -f en (poten).
10. 12. 15, 17, 26, 28.
Correspondentie betreffende deze
rubriek aan de heer W. Jurg,
Jan Luykenlaan 12, Den Haag.
Uitgebreid gezelschap
DE Nederlandse problcmisten spelen,
evenals trouwens de partijspelers,
een eerste viool in het internationale
dam-concert. Hun faam strekt zich uit
tot ver over de grenzen. We prijzen
ons daarom gelukkig dat een groot
aantal hunner steeds weer bereid is
een belangrijk deel van hun productie
voor onze lezers af te staan. De namen
die u geregeld in deze rubriek
ciers van eerste publicaties. Een der
gelijke uitbreiding van het selecte ge
zelschap is van groot belang om de
nodige afwisseling te kunnen schep-
Even verheugend is het, zo nu en
dan een nieuweling aan u te kunnen
voorstellen, zoals in deze rubriek het
geval is met dbr. L. Blom uit Aspe-
ren, die de grote en moeilijke 6tap
van oplosser tot componist heeft ge
waagd. Zijn eersteling is al direct
een vrij lastig vraagstuk dat op een
spectaculaire eindslag uitloopt. U zult
veel genoegen aan beleven, even-
-°** 252 en 253, "'«c
Wit: 16, 21, 23. 25, 29, 32, 36, 4
No. 253. A. v. d. Elzen en Scheyei
losmalen/Kerkrade.
Zwart: 1, 6/9, 14, 17. 22. 27.
zijn niet zo moeilijk, maar ze bevatten
juist datgene, wat de auteur van 254
nog niet in die mate kan aanbrengen:
souplesse en fijne pointes.
Naast deze drie ladderopgaven een
extra-probleem van Joh. v. d. Bo
gaard die onlangs in het huwelijk is
getreden, maar daarbii niet vergat
ons een nieuwe voorraad te zenden.
Verandering van woonplaats en van
burgerlijke staat schijnen zijn produc
tiviteit niet te kunnen remmen! Het
hier geplaatste is een prachtige be
werking op een niet minder fraai eind-
-
•Wï'
m m
m m m m
JOG
Bil
m.
L
m m
m m
s fi a i
Wit: 25, 26, 30. 33. 38, 41, 43, 44s
No. 254. L. Blom. Aspcren.
it
lil m «- M
m m m m
o m 1
lm
kid 1...3 €3 ci)
m m m m
Voor deze 3 ladderopgaven geldt:
wit begint en wint. Oplossingen bin
nen 3 weken na plaatsing.
tijdperk, 3. Afrl-
ooRholte, 4 voer
ing, 3. grondslag,
rmrallrc locstand.
stad In
Inzendingen per briefkaart uiterlijk
Donderdagmorgen a.a. aan ,het bureau van
dit blad In de llnkerbcx rnhoek aan de
adreszijde vermelden: ..Puule-oplossing".
Er zijn drie prtjren: L 2. 2 50. 3. 2-50.
Oplossing cryptogram
BorlfonUaJ: I. Part -f Is -f aan (partl-
aaar4. ha ver (haver), ai -f er (ater).
7. Hl. el (riel). I Po -f SE. (poae), 3.
an te (ante). 13. ge UI (getal). 13.
(i):aiv 6aan wij Tekenen
DOOR B0R6E PRAMVIG
Tweede les
1. Vorige week hebben
we gezien welke materia
len we nodig hebben. Nu
kan de eigenlijke tekenles
aanvangen. We beginnen
met iets heel eenvoudigs:
een bloempot met plant.
Eerst fliian we het teken
papier in kwadraten delen,
net als dat met cTe netlijst
is gebeurd. Hierna beschou
wen we de bloempot door
de netlijst. Nu is 't u moge
lijk dc detailmaten a en b
te bepalen, de totale hoogte
(a plus b) en de breedte d.
2. Eerst tekenen we dan
dc bloempot zelf. Als u hem
bekijkt door het net, ziet u
hem als op de tekening
aangegeven. Trek dan de
verticale middellijn en meet
b en d; daarna het kwa
draat, dat de pot omgeeft.
Het net toont u de wijdte
van de opening en bodem
van de bloempot en de
grootte van het schoteltje.
Het voorbeeld hiernaast
laat duidelijk zien hoe u
deze tekening moet maken.
3. Nu is de pot klaar en
kunnen we aan de plant
beginnen. Hier helpt ons
de verticale middellijn en
de netlijst om deze enigs
zins onregelmatige figuur
weer te geven. De blade
ren van de plant moet u
maar uit de vrije hand
tekenen. Ten slotte kunt
u verschillende lijnen met
inkt verduidelijken. Met
een stukje zacht vlakgom
veegt u alle potloodhalen
weg. Zie zo: onze eerste
tekening is klaar. Ik hoop,
dat u er tevreden over
Uit de partij
Hieronder een schitterend staaltje
van doorzicht, geleverd door de Bel
gische kampioen Oscar Ve poest tegen
zyn broer Hugo in de aan de gang
zijnde wedstrijd om het kampioen
schap van Antwerpen.
H. Verpoest.
Zwart; 1. 3, 6, 8, 9, 12, 13, 15. 23.
m
m
IS
a m
ffl 9
mm -
i e mi
a
te e
Si-? mm
a
si M
m.
m B e
0
n m i
^eleqenheidó-onderwcrpen
P*EN nieuwe uitgave van J. B Wol-
*-» tera te Groningen is wel niet spe
ciaal voor de Jeugd bestemd, maar toch
is ze vooral voor kinderen van groot
belang. Dc titel van <jit boek is „Ge
legenheids-onderwerpen" en 't werd
samengesteld door J. van Ingen. leraar
tekenen aan het Baarns Lyceum, t Zyn
tekeningen voor het schoolbord bij be
paalde gelegenheden als Sint Nicolaaa.
Kerstmir, Paaen enz. Dit eerste deeltje
ia aan de Sint gewijd en bedoelt
een handleiding te zijn voor het teke
nen van de schoen, de maan die scbynt
door de bomen. de atoomboot uit
Spanje. Zwarte Piet en zijn Meester,
het paard erts. De andere, bovenge
noemde onderwerpen zullen ir een
volgend deeltje behandeld wordca
,ii i peelde 13— 18 d< b( li
de fout, waardoor wit de gelegenheid
kreeg een schijf wint te forceren:
39—33 9—14; 33x24 14—20: 27—22!
<A>. 18x27 gedw. 31x22 20x29; 22—18
1—7 <op 12—17 zou volgen 18—12
17—21 of 22. 12—7 en 30—24. 34—30
40x7 met winst; ook 39
221 20x29, 43—36 3—9; 39—33 9—14;
33x24 14—20; 27—22 18x27; 31x22
20x29; 22—18 15—20' 18x7 1x12 en
nu blijkt wit niet« te winnen, want
op 30—24 verdedigt zwart zich met
25—30; 34x14 29x6!
Oplossingen
27—22 49—44, 48—43 42—38!
<28x46 gedw., want op 4x13 wint 32x5,
7W. 30—34, 5 14'), 35x2 2x5. Kei.
originele 46/5!
No. 246. (J. A. Bouwman). Zwart- 2,
6. 10.12. 17/19. 24. 25. 30. 35. Wit:
26 28. 32. 34. 38. 39. 41 44 46. Opl.:
26—21 27—22. 32x21, 28—22, 44—4(1,
No. 247. (J. A. Bouwman). Zwart:
7 10, 12. 14. 17. 20, 36. dam op 25.
\V\t 18. 23. 29, 32. 34. 38-42. 46. 49.
50. Opl. 40—35. 4641 35—30. 49—
44. 2.1—19, 29x18. 50—4 4 50—44, 3.)
—33 -het hoogtepunt!), 33x33. Ieder
een was het er over eens. dal het een
chitterend probleem genoemd m. et
worden. Daarom is het voor de auteur
dubbel jammer dat het niet oi igineel
i« gebleken Met schjjf 29 op 28 heeft
hel op 22—5— 50 in „De Zuid Lim
burger" gestaan op naam van Joh v
d. Boogaard, doch later werd ontdekt
door J IT H. Schoyen. dat J J Vier
gever reeds veel vroeger de/elfde l>e-
werking had gepubliceerd. Tenslotte
ontvingen wij als klap op de vuur-
Sijl de volgende mededeling van
Sant „Ik werd getroffen door de
I .i ip.ilili geii |keiil- met 0"<i p cl' i in
gecomponeerd door de 14-jarige Jacob
Haring uit Hoorn. Deze jongen zal
nu pl.m 40 jaar ziin, du- .en aardig
poosje geleden". w(j danken tmze
trouwe medewerkers voor deze waar
devolle reacties. Van veel belang
voor het in de toekomst voorkomen
van dergelijke anticipaties is het oor-
nemen van de Gronings problemist
H. v. Mcgg< n om alk t. onde pro
blemen in één verzameling onder te
brengen.
No. 241 (J. W. Koning»). Zwart 6.
11/13, 21. 22. 25. 35. Wit 29. 31 32.
34. 39. 42/44. Dit is eenvoudig bij-op-
lo*baar door 3228 en 34—30 met 2
achjjven winst. De bedoeling van de
auteur was 34—30 (25x23 gedw', 31
27. 42—37. 43—38, 39x26. waarmee
een nieuwe motiefstand i< bereikt.
Zwart I» nu wel verplicht tot 11—17
waarna wit op de volgende wijze wint.
32—27 <6—11). 27—21. «17—22'. 21
17 <22-28». 17x6 <28—32'. 6—1. 32
38. op 32—37 volgt 1—23). 1—23 (35
40 gedw.), 44x35 <38—43. op 38—4
weer 2337) 2328 met dubbel.*
vangstelling' Een fraaie uitbreiding van
een klassiek gegeven. Jammer dat d-
inleiding mank gaat aan de vermeld -
bij-oplosbaarheid, doch de stand na
39x26 is wellicht voor een andere be
werking vatbaar.
De stand en de prijswinnaars van
de lndderwedstrijd word*n in de vol
gende rubriek bekend gemaakt
