Tonijnen vangst, een karwei
vol levensgevaar
!T
Menig koene jager werd door een
vlijmscherpe vin gedood
BEURSBAROMETERl
Grote verschillen tussen de hausse van
1929 en die van thans
Onassis, Grieks jongetje
begon met 150 pop...
Onze veertiendaagse prijsvraag
5
ZATERDAG 27 NOVEMBER 19S4
Bil DE VISSERS OP ELBA
TN HET BEGIN van de maand Juni komen ze, ieder jaar weer. Hun ge-
J weldige, blauwgroene ruggen verheffen zich speels boven het ver
rukkelijk blauwe water van de Tyrrheense Zee, de Straat van Messina en
de Ionische Zee. ,.De tonijnen komen!" klinkt het in de vissersdorpjes langs
de Italiaanse kusten. En iedere slag van hun machtige vinnen brengt de
tonijnen nader tot een afschuwelijke dood: de vissers hebben hun fuiken
uitgezet, waarin de 3 meter lange vissen, die elk ongeveer 500 kilo wegen,
worden overmeesterd. De vissers staan klaar met hun haken, hun har
poenen, hun knuppels en hun spiei-en, die straks de levensgevaarlijke
strijd met de tonijnen zullen aanbinden om dan later in groepen van
vier of vijf de zware dieren één voor één op de wal te trekken, waar
zij zullen worden gekookt en ingeblikt met olijfolie. Maar vóór het zover
is, zal het blauwe water van de zee rood worden gekleurd met het bloed
van de vis en soms ook met het bloed van de visser, de jager. Want menig
maal wordt de buik van een moedige visser door de scherpe steekvin van
een tonijn opengereten alsof het papier was. Dat is de tol voor een jaar
lijkse vangst van duizenden kilo's voedzame vis
Harde, ijzersterke kerels zijn het, de
vissers van Elba, van kaap Spartivento
en van die tientallen andere plaatsen
waar op de tonijn wordt gejaagd.
In Juni komen de tonijnen in grote
scholen naar de kust om kuit te schieten.
Zij volgen daarbij steeds dezelfde route:
langs de Oostkust van Corsica, langs Elba
en verder langs de Italiaanse kust tot
voorbij kaap Spartivento. Vandaar koerst
„WREED BLOEDBAD"
Bij het lezen van nevenstaand
artikel zal menigeen een gevoel
van afschuw niet kunnen onder
drukken. De gruwelijke manier,
waarop de Italiaanse vissers in hun
behoefte aan tonijn voorzien, kun
nen ook onze instemming niet heb
ben. Niettemin hebben wij ge
meend, onze lezers dit overigens
interessante artikel niet te mogen
onthouden.
In zoverre wordt de tonijnen
vangst wel goedgepraat, dat men
haar vergelijkt met de stierenge
vechten in Spanje en Z.-Amerika.
Men voert dan aan, dat de stieren
zonder enige noodzaak een afschu
welijke dood sterven, terwijl de
tonijnvangst op het nut is gericht:
de voeding van de mens.
Hoe dit alles zij, de tonijnen
vangst is uitgegroeid tot een be
langrijk middel van bestaan en ook
in Italië zijn er groepen die dit
erkennende toch aandringen op
een andere, meer moderne wijze
van tonijnenjacht, waardoor de
jacht op minder beestachtige wijze
kan worden uitgeoefend.
de school dan weer terug naar de Mid
dellandse Zee. Me* achterlating van hon
derden ongelukkige soortgenoten.
En dan komt de tonijn. De vissers staan
klaar, iedere vezel van hun donkerbrui
lichamen gespannen. Want het is een i
vaarvolle strijd, die komen gaat. De tonijn
In groepen van twintig rnt
binden de vissers van Elba t
strijd tegen de tonijnen aan.
Enige ervaren vissers gaan. ge
wapend met een harpoen, het
net in en doden daar de sparte
lende vis. Dit is een zeer ge
vaarlijk karwei: menig visser
vond de dood door een steek
met de vlijmscherpe rugvin
van een tonijn.
verzet zich tot het uiterste, ook als reeds
uit verscheidene diepe wonden het vuur
rode bloed gulpt.
En dan die andere, bange vraag: Zijn
er haaien bij? Haaien zwemmen met
iedere tonijnenschool mee om een gemak
kelijk hapje te hebben; het voedsel is bij
de hand. Het gebeurt menigmaal, dat een
haai met de school in de fuik terecht
komt en als het" dier hiet tijdig wordt
gedood, breekt hét door de netten, het
geen een enorme schadepost betekent.
De matanza
Als de tonijnen in de val zitten, begint
de matanza, de slachting. Tussen enige
boten is het enorme net gespannen, waar
in soms enige honderden vissen in onge
veer 50 cm diep water rondspartelen. In
dit nettenvak speelt zich het drama af.
Enige ervaren vissers stappen in het net,
gewapend met een harpoen, een haak of
een knuppel. Langzaam gaan zij op de
Een grote tonijn van 500 kg wordt door zes man aan de wal getrokken.
De gehele maand Juni door leeft de bevolking van Elba met de vissers
mee. Op de kade slaan zij de vangst gade.
Groepen sterke mannen trekken de enorme tonijnen aan wal, waar zij
in de kokerij (achtergrond) worden gevild, gekookt en met olijfolie
worden ingeblikt.
vissen af en trachten de dieren met hun
wapenen te doden. De ervaren visser doet
dat meestal in een paar keer, de jongeren
doen er wat langer over.
Zodra de vis weerloos is. wordt hij
een haak uit het net getrokken en komt
in de vrachtboot terecht.
Eén ervaren visser staat aan het hoofd
van de vissers die de tonijn slachten. Hij
wordt Rais genoemd en hij beveelt
er moet gebeuren.
Andere vissers, gezeten in kleine
bootjes, drijven de vis van de andere
zijde van het vak naar de jagers to
Gedurende de gehele maand Juni wordt
de jacht voortgezet. De vis gaat ii
verzamelboten naar de haven en wordt
daar in een speciale kokerij gevild, ge
kookt en met olijfolie ingeblikt. Zo ge
schiedt het althans op Elba. In andere
vissersplaatsen wordt de vis voor
gebruik gedroogd cn gezouten. De vi
van Elba vangen genoeg tonijn om bijna
in de helft van de Italiaanse behoefte
voorzien. Bovendien wordt een deel v
hetgeen Elba opbrengt naar het buiten
land geëxporteerd.
Op 29 Juni het feest van Petru
Paulus wordt het laatst op tonijn jacht
gemaakt Dan is het seizoen weer voorbij
de vissenschool is teruggekeerd in d<
veilige wateren van de Middellandse Zee.
Prof. er G. Peeters uit Gent zal Don
derdag 9 Dec. in het kader van het Bel-
gisch-Ned. cultureel accoord in Wagemn-
gen spreken over melk-ejectie en melk-
synthese.
Toch is hel zo!
STEENTJES IN UURWERK
209) Toen ik een jaar of zes was
kreeg ik van dc een of andere zonder
ling een zakhorloge dat ik aanvanke
lijk parmantig met me rond droeg,
maar dat me op den duur toch stierlijk
ging vervelen. 1J'anl het ding dééd niets.
Dal wil zeggen, het liep wel en tikte
vrij hard. maar er zat geen leven in
den versleten. Maar de doorsnee hor-
logeliandelanr doet wat minder overdre-
i en en spreekt heel nuchter van stenen.
Hij heeft het over zoveel steens anker
tje" rn probeert dan zeer terecht onze
aandacht te vestigen op het systeem van
het uurwerk, in plaats van op de daarin
tjes waren verbor
gen. Ik besloot daar
om kort en goed het
te vervaardigen dat
met grote snelheid
door het water zou
kunnen stomen. Het
werd een fiasco, ten
minste wat het twee
de deel van het
W°n7h<\cde talloze
radertjes na de de-
r rn> '■-■slog-
in een horloge dan
1 ook werkelijk niet
aantreffenuwit de
thetisch vervaardigd
uit bepaalde chemi
caliën die op lioge
gebracht en bij af
koeling uitkrislalli-
migekristal laties'die,
ii at samenstelling,
moleculaire struc
tuur en hardheid
betreft, met robijn
tjes overeenkomen.
moesten worden gegroepeerd was me
niet duidelijk.
Dank zij deze ervaring heb ik me
iltijd verre gehouden van hel binnen-
ioerk van horloges. Tot in de oorlogs
jaren een sluikhandelaar mijn aandacht
vestigde op een horloge dat op dia
manten liep. Dat leek wel wat ongelo
felijk. maar veel ruimte mor tegen-
uurwerk stond duidelijk vermeld dat
het 15 jewels, dus even zoveel kostbare
stenen bevatte. En die kostbare stenen
ivaren volgens de adspirant verkoper
klinkklare diamanten. Het klonk over
tuigend, maar het was desondanks niet
erg cjtnnenxelijk. r.odat de sluikhande
laar zijn horloge en ondergetekende
zijn wantrouwen behield.
Op horloges staat ook vaak aangege
ven dat zij 15 of 17 rubis bevatten, die
door de leek vaak voor robijnen uor-
want de productiekosten bedragen
slechts enkele centen. In goede horlo
ges hebben de kleinste steentjes een
doorsnede van 0,0 rnm en het gal voor
het asje meet 0.065 mm, met een tole
rantie van 1/1000 mm. Deze precisie
maakt het horloge waardevol, maar niet
urigheid van 100 pel. toch nooit
e tijd kan aanwijzen. Omdat de
srkeerd loopt!
(Nadruk verboden)
ONDER INVLOED van Amerika is de beurshausse deze week met kracht
voortgezet en de internationale fondsen behaalden flinke koerswin
sten. Wallstreet brak de records van 1929, waardoor, het koerspeil ginds
hoger kwam dan aan de vooravond van de ineenstorting in genoemd jaar.
Onwillekeurig heeft men vergelijkingen getrokken op dc beurs, maar het
is duidelijk, dat de historie zich nimmer onder gelijke omstandigheden
herhaalt.
In het rampjaar 1929 was men aan de
slot-acle toegekomen van een speculatie-
spel. dat grotendeels met geleend geld
werd gefinancierd. De verhoudingen zijn,
wat dit aspect aangaat, ditmaal ongetwij
feld veel gezonder te noemen. Het con-
sumentencrediet was toen hoog opgelo
pen. maar dat is tegenwoordig in Amerika
eveneens het geval. Het kopen op afbe
taling gaat gepaard met zekere gevaren,
welke niet acuut worden, zolang de pu
blieke koopkracht kan blijven gehand-
De rendementsverhoudingen had men in
1929 geheel uit het oog verloren, wat nu
zeker niet het geval
Tenslotte, om niet
Financieel
overzicht 1
te
gok echter, waarin hij thans is verstrikt,
hem echter, wel eens meer kunnen
kosten dan aan een speelbank te verlle-
;n valt.
Tot overmaat van ramp maakt nu ook
nog de Ver. Staten bezwaar tegen de
Dumpvloot van Onassis. Volgens de be
palingen mogen deze oude oorlogssche
pen alleen in het bezit zijn van Ameri
kaanse ondernemingen. Tien van de
dertien schepen liggen nu al in Ameri
kaanse havens aan de ketting, zoals men
Avontuurlijk handelaar (topklasse 1)
IN 1920 STAPTE een onaanzienlijk Grieks jongetje van nauwelijks 16
jaar, met diep in zijn binnenzak een bedrag van ongeveer 150 gulden i
verborgen, in Buenos-Aires aan wal. Hij kwam met een Nansen-pas uit
Smyrna, waar zijn vader, een tabakshandelaar, door de Grieks-Turkse
oorlog was geruïneerd. Met zijn minieme kapitaaltje ging hij in de handel:
eerst in tabak, later in graan en tenslotte in de scheepvaart. Bij het uit
breken van Wereldoorlog nr II bezat hij een paar kleine tankschepen,
waarmede hij niet onvoordelig zaken deed. Aan het einde van de oorlog
controleerde hij al een aanzienlijk grotere tank-vloot, zijn vermogen werd
toen geschat op 150, millioen gulden.
Sindsdien heeft men de naam van
Aristoteles Socrates Onassis herhaalde
lijk in de pers ook in ons blad ontmoet:
Onassis laat het grootste tankschip ter
wereld bouwen: Onassis koopt het ca-
van Monte Carlo: Onassis gaat met
grote vloot deelnemen aan de wal-
visjacht; Onassis sluit met Saoedi-Ara-
jen contract, dat hem van het ver
van vrijwel alle olie uit dat land
verzekert. Onassis, die naam is reeds
Hoe tijk Onassis op het ogenblik is
weet niemand. Of moet men misschien
zeggen: hoe arm? Want het loopt aeze
ongetwijfeld geniale zakenman juist in
de laatste tija wat tegen.
Daar is aan in ae eerste plaats het ge
schil over ae. inmiddels bijna berucht
geworden overeenkomst met Saoedi-
Arabië. Onassis zelf maakt er geen
groot geheim van, dat hij, voor de af
sluiting van het contract, verscheidene
hoogwaardigheidsbekleders in ait olie
rijke Arabiscne land met aanzienlijke
steekpenningen heefi beaachi. Natuur
lijk zijn ook zijn vrachipi ijzen
lager aan van ae concuienue. Hij heeft
zijn tankschepen laten bouwen op Dun
st werven (üie zijn goedkoper dan a<
Amerikaanse, Britse en zeits Neder
landse), hij heeft ze bemand me
Duitse zeelieden (die nemen met eer
betrekkelijk lage gage genoegen). hi,
laat ze varen onder ue v.aggen van Pa
nama, Honauras. Costa-Rica en Liocna;
Dat bevrijot hem van ce verpucnuugtn
cie de vaKDonccn aer zeelieaen stenen)
en hij heeft ae hoofdzetel van zijn onaer-
nemingen gevestigd in Monte-Carlo
(waar geen inkomstenbelasting wordt
geheven).
Maar de concurrenten van Onassis zijn
maentig. Daar is b.v. de „Aramco", ae
grote Amerikaanse oliemaatschappij, die
het leeuwendeel der bronnen in Saoedi-
Arabie exploiteert. Zij heeft gesteld dat
het monopolie, dat aan Onassis is gegeven,
in strijd is met de contracten, die zij-
zelve met Saoedi-Arabie heeft cn dt
Amerikaanse regering heeft zich achter
deze klacht gesteld. Ook de Britse rege
ring is met bezwaren gekomen. He1
schijnt zelfs dat men Saoedi-Arabie met
niets minder dan een boycot naar het
model, dat tenslotte ook Perzië op de
knieën bracht, heeft gedreigd. Dat moet
koning Ibn Saoed II de stuipen op het
lijf hebben gejaagd. En Onassis zag zich,
met zoveel tegenstand geconfronteerd,
gedwongen tot de belofte, dat hij zijn
overeenkomst zal herzien. Maar intus
sen wacht op de werf in Hamburg
's werelds grootste tankboot. de ..Al
Malik Saoed al Awal" (47.000 ton erop.
door Onassis te worden overgenomen.
Maar wanneer hij de Arabische olie niet
te vervoeren krijgt, heeft hij' voor het
reusachtige schip geen emplooi.
Weinig geluk heeft Onassis op het
ogenblik ook met zijn vloot van walvis
vaarders. De jacht op de steeds schaarser
wordende walvissen 13 internationaal
streng geregeld en volgens de letter van
de wel mocht Panama, onder welks vlag
Onassis walvisjagers varen, er dit jaar
nog niet aan deelnemen. Onassis echter
stoort zich niet aan reglementen en
reeds hadden zijn schepen rijke buit ge
maakt.
Maar nu heeft Peru. een bijzonder
dynamische Zuidamerikaanse staat.
Onassis een poets gebakken. Toen de
schepen van de Griek zich in Peruvi-
e wateren of in ieder geval wat
daaronder in Lima verstaat
waagden, stuurde de Peruviaanse rege
ring er haar marine cn luchtmacht op
cn nam het hele zaakje in beslag.
Hoe deze affaire zal aflopen is nog
niet duidelijk, maar uit Noorwegen is al
gemeld, dat Onassis door deze tegen
valler een winst van enige tientallen
millioenen. die hij hard nodig zou heb
ben om aan bepaalde verplichtingen te
voldoen, derven moet.
In het Noorse bericht schuilt een ze
ker leedvermaak, want de Griekse re
der is zowel voor dc tank- als voor
zeker de walvisvloot van Noorwegen
?n gevaarlijke concurrent
Onassis beroemt er zich op. dat hij nog
5oit in het casino "an M"r.te-Carlo ^ai
hem toebehoort, heeft gespeeld. De
dient men rekening
te houden met de
aanzienlijk vermin
derde koopkracht
van de dollar en het Is onjuist om niet
een correctie aan te brengen in de index
cijfers der koersgemiddelden, als men de
tegenwoordige koersen met die van 1929
vergelijkt.
Overigens zijn er in de Amerikaanse si
tuatie ongetwijfeld zwakke plekken aan te
wijzen, als b.v. het betrekkelijk hoge
werklozencijfer. De heer ir Keus, de oud
president-directeur van de Heemaf, sprak
deze week ovef de vraag, hoelang Ame
rika er in zal slagen de recessie kunst
matig te stabiliseren. De ontwikkeling in
de V.S. is de sleutel tot de toekomst van
West-Europa.
U\OK onze effectenbeurs ging, in het
voetspoor van Wallstreet, op het
(deugdzame?) pad der hausse verder en
de top van de berg schijnt nog niet be
reikt te zijn. De heer Keur, gezaghebbend
econoom, wees in zijn rede van deze
week, op een aantal ongunstige factoren,
waarmede we rekening dienen te houden.
Hij constateerde het feit, dat de inhaal
vraag voorbij is en dat Nederland in zijn
industrie zeer kwetsbaar is geworden,
doordat de helft van het nationaal inko
men voortkomt uit de exportinkomsten.
Hij achtte het verstandig om te waar
schuwen voor „de bocht", die vroeg of
laat genomen zal moeten worden. Inder
daad kan men veilig vaststellen, dat deze
periode van hoogconjunctuur niet altijd
zal voortduren cn een verstandig mens
rekent met het feit. dat „de weg terug"
ingeslagen is vóór men daar erg in heeft.
Het tempo van de beurshausse wekt on
getwijfeld herinneringen op aan de perio
de voor de krach in 1920, maar geen ster
veling kan vertellen, wanneer „de top
van de berg" bereikt zal zijn. Hoe hoger
het koerspeil echter wordt, hoe groter het
risico zal blijken te zijn. De effectenbezit
ters. die echter meenden „op tijd te moe
ten uitstappen", blijken tot dusver te
vroeg de beurstrein verlaten te hebben.
In hoeverre zij echter In het ongelijk zijn
geweest, zal eerst de toekomst uitwijzen.
Deze week zochten alle internationale
fondsen in snel tempo hogere regionen
op. Het kunstzijdefonds speelde zijn partij
kranig en wist meer dan 30 punten aan
het koersnlveau toe te voegen. Philips en
Unilever stelden zich, onder invloed van
verdere buitenlandse aankopen, eveneen»
aanzienlijk hoger, terwijl het hoofdfonds.
Kon. Olie ook een 25 punten wist te
De laatste beursdag moesten we de
steun van Wallstreet missen, dat wegen»
een feestdag gesloten bleef. Winstnemin-
gen hadden hier en daar enige invloed op
het koerspeil.
IE" ON. HOOGOVENS hebben deze weck
ook een stevige koerswinst behaald.
Het rendement op deze aandelen is, op
basis van het laatste dividend, vrij pover
te noemen. Op de jaarvergadering werd
van bestuurszijde medegedeeld, dat nog
grote investeringen moeten geschieden.
De hoge intrinsieke waarde der certifi
caten Hoogovens doet echter de laatste
tijd „wonderen".
Papieraandelen waren eveneens goed
gevraagd. Van Gelder Zonen liep een
groot aantal punten op, maar de kroon
spande Kon. Ned. Papierfabriek te Maas
tricht, die getipt werd van zekere zijde.
Ook andere industrie-aandelen waren
gevraagd en konden flink stijgen. Een
speciaal kenmerk van de hausse-menta
liteit is de vraag naar aandelen, welke bij
de uitgifte van nieuwe aandelen met een
claim komen. Zwavelzuur Ketjen ls daar
door sterk gestegen, zo ook Kromhout
Motoren. Netam. Mulder Boskoop schijnt
met een emissie te willen komen en
de aandelen werden, klaarblijkelijk door
Insiders, tegen hogere koersen uit de
markt genomen.
Scheepvaartwaarden deden het deze
week. op een enkele uitzondering na. zeer
kalm aan. Hoewel de vaste stemming op
dc vrachtenmarkt tot dusver boven ver
wachting gecontinueerd ls, hebben scheep
vaartaandelen nog niet in aanzienlijke
H) met de beurshausse meegedaan.
Aand. Van Nieveit Goudrlaan Co
maakten deze week een uitschieter.
Cultuurwaarden gingen tegen de draad
i en waren ongeanimeerd gestemd. De
moeilijkheden met de Indonesische re
gering over Nieuw-Guinea. de berichten
over een strijd om de macht in het land
zelf. de mishandeling van Nederlandse ge
vangenen hebben het klimaat voor cul
tuurwaarden wederom minder gunstig ge
maakt. Het is nu al jaren zo. dat een ont
wakende mildere stemming telkens weer
de kop ingedrukt wordt door minder
gunstige berichten uit Indonesië zelf.
TAUITSE fondsen waren vast gestemd;
wij noemen in het bijzonder de
Younglening; die thans weer boven de
kwam. De vraag naar Duitse fond-
is in het buitenland, b.v. in Engeland,
de laatste tijd aanzienlijk toegenomen,
vermoedelijk omdat men de vooruitzlch-
'oor de economische en politieke ont
wikkeling van West-Duitsland gunstig
acht.
De vervroegde aflossing van f 50 mil
lioen 31 -j obl. Bataafsche Petroleum Mij
heeft het probleem van de belegging op
de obligatiemarkt nog moeilijker gemaakt.
Er gaan de laatste tijd geruchten over
de spoedige komst van een nieuwe staats
lening, welke van het 3%% rentetype zou
zijn. Die geruchten lijken ons niet van on
waarheid ontbloot.
Op de emissiemarkt ls er behoorlijke be
drijvigheid. Kromhoutmotoren geeft ruim
f 1 millioen nieuwe aandelen uit a 100
claimrecht voor de aandeelhouders.
De claim werd op f 250 ingezet, tegen een
theoretische waarde van f300. Verder Is
de Electrozuur met tVA millioen nieuwe
aandelen aan de markt, eveneens met
voorkeursrecht. Zwavelzuur Ketjen ver
dubbelt het aandelenkapitaal en geeft de
aandeelhouders een mooie claim, welke
ln deze haussetljd goed geld opbrengt.
De Vereniging Eudokia lanceert een
V* obligatielening 100*/», welke onge
twijfeld in deze tijd van schaarste aan
goede beleggingen de aandacht zal
trekken.
met al de verleidelijke winkel-etala
ges. Ze moest een geschenk kopen
voor haar man.
Voorbij de volgende hoek was een
grote bazaar. Daar kon je werkelijk
van alles krijgen.
..Ik moet een cadeau voor een neer
hebben", gaf ze te kennen bij het bin
nentreden.
„Dat kan" zei de verkoopster.
En met de meeste geestdrift deed
ze haar allerlei ideeën aan de hand,
zonder dat Rosa er
op reageerde. Het
meisje kon zich ech
ter alle verdere
moeite besparen,
want onverwachts
werd Rosa zelf ac
tief.
„Dat ndkkeien ke
teltje daar", zei ze
ze met klem.
En met een rood genageld vingertie
wees ze naar het verlangde artikel.
Dc aangesprokene deed hoogst ver-
Maar Rosa Liet zich er niet door uit
het veld slaan.
„Ja juist", hield ze vol. „Dat nikke
len keteltje daar. Is dat soms niet te
koop?"
„Dat wel", stamelde hot kind. „Ai-
loeiEen keteltje is toch mets voor
een man?"
„Niets voor een man? Maar u kent de
mijne ook niet. Die voelt nu eenmaal
voor alles, wat een huis gezellig
En toen dc Juffrouw nog steeds on
gelovig keek voegde ze or aan toe:
„Hij is dol op huirhoudelijke prul
letjes! Enig vindit hij dot allemaal!"
Dc verkoopster reikte haar. r.a enigt
aarzeling, het gewenste voorwerp.
De klant werd nu uiterst spraak-
„Eon schoonheid", zei ze, met op
rechte bewondering.
De juffrouw was het met haar eens.
Korte vertelling van
Fïca Ten Houte de Lange
„Inderdaad het ls
kwaliteit.
„U kunt het a
nam ze zakelijk.
Rosa gaf haar het gevraagde bedrag zou willen hebben.'
heel goöde
mij betalen", her
eigen cadeautje uitgepakt?"
Jan begreep haar raet goed.
„Wet uitgepakt?" vroeg hij.
„Dat keteltje natuurlijk. Dat Je van
mij hebt gekregen".
Ter verduidelijking wees ze op het
bewuste ding.
„Ik snap beu» niet, wat je bedoelt",
scherU-te Jan.
„Als Je me alleen maar zegt ben je
er mee in je schik! Ik dacht zo bij m«.
zelfJe hebt zo vaak laten door
schemeren. dot je graag een keteltje
SINT NICOLAASGESCHENK
Hij knikte vele i
len.
„Hier ls het wisselgeld", vervolgde
dc verkoopster. „Vergeel uw pakje
n-iet. En kijk eens.... Het bonnetje
Bewaar het maar goed. Als u het soms
nog zou willen ruilen!"
Maar Rosa lachte haar uit.
„Denk maar niet. dat ik het ruii.
Ik ben er veel te blij mee. Ik bedoel.."
verbeterde ze zich zelf.
„Mijn man zal cr veel tc blij moe
zijn."
-fcP Sintcrkla;
t stal.
evond stood de bel
een pakje op de stoep
„Als u wist. hoe ons
keteltje er uit zag!.... Ik
als ik dat lor aan de asm
Ondertussen spiegelde te
;n het glimmende metaal.
Steeds werd
gelegd.
Rosa had chocolade in de koppen
geschonken cn allerlei lekkers gepre
acnteerd. Jan (haar man) smuiae ken
nelijk van al dne heerlijkheden. En loi
zijn grote verbazing kroeg de met een
teestkot gesmukte hend zo maar een
heel rtuk worst Nu is het eindelijk
wel tijd. om net pakje eens voor de dag
te halen dacht Rosa.
Maar op hetzelfde ogenblik zag ze
het haar zo bekende keteltje al op de
e lens la fel f-aan. met nota oene nog
allerlei bloemen er m gestoken!
Met gemengde gevoelens keek ze
„Wat is dal nou? Heb Je zelf al je
„En daarom.. Ver
tel nu eens gauw.
Wa» het niet een reu
ze greep? Maar
Wat doe Je mat
„Natuurlijk, natuur-
lijk ben ik blij", zei
Rosa.
Pliohtmatng viel ze ha air man om ae
hals.
„Dank Je, dank Je" stootte te er uit
„AlleenZeg eens gauwJe
hebt toch zeker het bonnetje wel be
waard?"
„Welk bonnetje nu weer?"
„Om tc ruilen natuurlijk!"
„Kun je denken! Ik wist immers zo
vast en zeker dat Je da* keteltje wilde
hebben. En daaromDat onnozele
borwietje heb Ik maar verscheurd."
Roaa luisterde naztrelljks.
Zc snelde dc kamer uit cn kwam da
delijk weer terug.
„Arme Jan", lachte zc.
„En dit 1» mijn cadeautje voor Jou",
Voordat hij hot papier er af had ge
haald. verklapte zc. al» een kind, dat
niet in staat is een geheim tc bewaren;
.Net zo'n keteltje al» Jij mij nebt ge
geven. Alleen.... zonder bloemen".
En in spanning keek ze toe, hoe haar
man zou reageren.
WAT ZEI OF DEED JAN?
Schrijft u het on* Tot en met Woens.
dag I December eerste bestelling wach
ten wij de antwoorden Er zlin weer
drie prijzen: MO.—, f5— cn f2.50.
