r
NIET ALLEEN VAN
PLAATJES
HUISHOUDELIJK WERK-
tn
Zij laat de boel ontploffen
Gebruik geen ehloor
Overpeinzingen van Margaritha
ri
nieuwe leidsche courant
llillllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllüllllllllllilllllllllllllllili
I HUISVROUWEN LUCHTTEN
HAAR HART
minderwaardig, vanzelfsprekend
I of vervelend
NIEMAND, die er oog voor heeft zal willen ontkennen dat het werk
van een huisvrouw soms wel eens tot een bepaalde sleur kan ver
worden. De dagelijks terug komende routinewerkjes: bedden opmaken,
voor het eten zorgen, koken, afwassen (oh, dat afwassen! I ze kunnen
zo zeldzaam vervelend worden en zo op het humeur werken! Steeds
maar in touw zijn, steeds voor een ander klaar staan, steeds aandacht
hebben voor de belangen van de huisgenoten het is geen wonder
dat sommigen er niet tegen kunnen
Zo ongeveer moet het me
vrouw Margaret Hughes in
Hampshire (Engeland) ook ver
gaan zijn. Misschien was de
havermout wel overgekookt,
misschien waren de kinderen
lastig geweest wie zal het
zeggen. In elk geval, op een
gegeven ogenblik „zat het haar
tot hier" en ze trok ten strijde.
En ze deed dat door een inge
zonden stuk te sohrijven naar
de krant, de Manchester Guar-
„Sinds enige tijd maak ik me
ernstig ongerust over de grote
spanningen, waaronder wij huis
vrouwen hebben te leven",
schreef ze. „Twee of drie van
mijn kennissen zijn onder dok
tersbehandeling en in bijna
ieder huishouden komt het voor
dat de huisvrouw gedurende
enige tijd overspannen is. Vol
gens mij komt dat omdat ze
altijd maar bezig moeten zijn,
en ik ben er zeker van dat dat
een gevolg is van het feit, dat
er van ons verwacht wordt, dat
we het huishouden doen op de
zelfde uitgebreide manier als onze
ders en grootmoeders dat deden met
vele bedienden."
„De verschillende machines waarover
we tegenwoordig de beschikking heb
ben. maken de werkdag van een huis
vrouw toch in geen enkel opzicht ver
gelijkbaar met die in welk beroep ook.
V/ij hebben nu eenmaal niet hetzelfde
soort huishouden als onze moeders of
grootmoeders hadden! Iedere keer, als
ik een blikje openmaak, of mijn geijser
gebruik, ben ik er mij bewust van, hoe-
Veel gemakkelijker wij het toch heb
ben dan de huisvrouwen van vroeger.
Maar toch vonden onze moeders en
grootmoeders tijd voor de inmaak, voor
kerkelijk of liefdadig werk."
,,Ik denk", zo besloot mevrouw Loe-
wenthal, „dat de oorzaak van de vele
ziektes onder de tegenwoordige huis
vrouwen ergens anders gezocht moet
worden. Zij zijn een symptoom van
het leven in deze eeuw van onzekerheid
en onstabiliteit. In dat opzicht hadden
onze moeders het inderdaad gemakkelij
ker. Zij maakten plannen en bouwden
aan een toekomst, die gefundeerd was
op soliditeit. En daarom konden zij te
vreden en rustig zijn, iets wat ons ont
breekt. Maar dat neemt niet weg, dat
een thuis een werkelijk thuis moet zijn
een veilige haven en om er nu een
soort kantoor van te maken, met sche-
statistieken, lijkt me afschuwe
lijk.
Overgangstijd
Dat was dat, maar de kous was er
niet bepaald mee af. „Hoe komen de
mensen er toch bij dat onze moeders
en grootmoeders zich maar bedienden
konden permitteren?" vroeg mevrouw
Vera M. Campbell uit Leicester zich af.
Wat nodig is, is een totale omwenteling
in de gewoonten van de huisgenoten,
wat hier en daar al enigszins begonnen
is, daar waar de man een gedeelte van
het werk van zijn vrouw overneemt."
„We mogen hopen", zo schreef me
vrouw Hughes, „dat de nieuwe textiel
producten de verstelmand zullen Uitban
nen, en dat wetenschappelijk geconstru
eerde keukens en huizen, en nieuwe
vindingen in de voedselindustrie, ons,
huisvrouwen, zullen helpen. Ik ben er
zeker van dat we in een soort over-
gangs-periode leven, en ik ben be
nieuwd wanneer de tijd daar zal zijn,
dat de huishoudens even economisch
gedreven kunnen worden als kantoren
en dergelijke."
Een tamelijk opzienbarende brief,
en het was dan ook geen wonder, dat
er reacties op kwamen. ,,Dat schrij
ven van mevrouw Hughes verbaast
me", schreef mevrouw Charlotte L.
Loewenthal uit Nottingham naar de
redactie. „Alhoewel het waar is, dat
vele huisvrouwen, die in de tijd van
onze moeders wel een dienstmeisje
Gehoord:
dat, om het stukgaan van druk
knopen in wasgoed bij het ge
bruik van een wringer te voor
komen, het 't beste is die druk
knopen van te voren te sluiten,
Gezien:
een boodschappentas van zwarte
stof, versierd met een boeket van
bonte veren en veertjes.
p na zouden kunnen houden, op
het ogenblik nog niet eens in staat zou
den zijn eens per week de hulp vpn
een werkster te betalen, moeten 'we
toch niet vergeten, dat de huizen vroe
ger veel groter waren. Er was bo
vendien veel meer werk te doen, om
dat de gezinnen over het algemeen
groter waren, omdat er geen stofzui
gers of wasmachines bestonden, en
omdat er zo veel haardvuren aange
legd en verzorgd moesten worden.
„Het is hélemaal niet waar! En ik kan
alleen maar grote bewondering hebben
vpor 'de manier waarop bijvoorbeeld
mijn schoonmoeder (ze is nu tachtig
jaar) vóór de eerste wereldoorlog haar
huishouden regelde voor een gezin van
zeven personen, die naar of van werk
of school gingen of kwamen op verschil
lende uren. die op tijd hun eten moes
ten hebben en wier kleren verzorgd
moesten worden. Ik heb zo n vermoe
den dat het werk dat zij deden voor
haar hetzelfde was als de lucht die zij
inademden zij vonden het vanzelf
sprekend.
Weet u wat ik denk dat het is7 De
huismoeders van tegenwoordig hebben
wel geleerd school en kantoor belang
rijk te vinden, maar niet het huishou
delijk werk. Daarom denken ze dat dat
minderwaardig is en daarom komen ze
tegen in opstand. De hele kwestie is,
t we onze houding tegen over hand
arbeid, moeten herzien!"
„Welnee," schreef in antwoord daar
op mevrouw Elizabeth Maddock uit So
lihull. „Ik zal u precies vertellen hoe
het zit: de huisvrouwen krijgen een he
kel aan het huishoudelijk werk. omdat
in deze eeuw de vrouw en moeder meer
en meer van de rest van de gemeen
schap wordt afgesloten. In de middel-
economische eenheid, in de Victoriaan
se tijd was zij het die een kleine ge
meenschap in het huis te regelen had.
Maar omdat tegenwoordig veel van het
werk wordt overgenomen door winkels,
fabrieken en scholen, blijft er voor de
huisvrouw niets anders over dan die
vervelende karweitjes die men eigen
lijk maar hei liefst niet zou doen. Bo
vendien moet ze al die dingen alléén
V anzelf sprekend
„En als men nu zegt", zo ging
mevrouw Maddock voort, „dat de
huisvrouw buiten haar huishoudelijke
werkzaamheden interessen moet heb
ben, dan moet ik er toch wel op
wijzen dat dit alleen kan gebeuren
op tijden dat het gezin haar niet
nodig heeft. De huisvrouw mag dan
vrije tijd hebben, ze blijft toch voort
durend bezig, juist voor het gezin.
Men is op het ogenblik weliswaar
bezig uit te vinden hoe het huishou
den economischer gedreven kan wor
den, maar het grootste probleem is
olgens mij dat velen het nut van
deze onderzoekingen niet eens willen
Mevrouw Phyllis E. Broadbent uit
Hinckley schreef dat ze van mening was.
dat het verschijnsel van overspannen
huisvrouwen te wijten was aan het feit
dat men op het ogenblik veel te snel
geneigd is de hoge levensstandaard te
accepteren, waarvan men denkt dat die
nageleefd dient te worden. „Het zijn
meestal moeders van jonge kinderen,
die overspannen zijn", schreef ze. „Leer
de kinderen zichzelf te helpen! Maar
iaten ze vooral niet bang zijn die huis
houdelijke karweitjes op te knappen, die
nu eenmaal moeten gebeuren. Aan de
andere kant is het ook weer niet nodig
om voortdurend bezig te zijn. Maar la
ten we geen kantoren cf laboratoria van
onze huishoudens maken."
Toen maakte de Manchester Guardian
een eind aan de discussie of wat e
voor doorging en liet nog één huisvrou-
aan het woord. Zij ondertekende niet
met haar naam, maar noemde zich „de
gedisciplineerde". En ze begon met te
zeggen, dat het onzin was wat mevrouw
Hughes in haar brief beweerd had. „Ja,
als je druk bezig wilt zijn, is er altijd
wel wat te doen!" schreef ze. „Zo ging
het .mij. vroeger ook. maar ik heb bij
tijds ingezien dat ik een-slavin van: me
zelf werd." -
„Kennissen, die zo'n „altijd-bezig-zfjn"
complex hebben, hoor ik wel eens zeg
gen: o, ik heb het altijd zo druk, daar
heb ik geen tijd voor! Nou. ik wel!
Zijn hun kinderen misschien gelukkiger
in de altijd schone huizen en kunnen
daar altijd kennissen komen nnenval-
len? Komen de echtgenoten thuis in ge
zellige sfeer? Ik heb een heleboel lief
hebberijen en heus, het is verrassend
te merken met hoeveel pleizer en hoe
vlug je het huishoudelijk werk doet.
wanneer je weet dat er een gezellige
bezigheid wacht.
Nu scheelt het natuurlijk wel een heel
stuk. dat mijn man er niets op tegen
heeft dat ik een paar keer per week
's avonds weg ben. Het resultaat van
Jlit alles is dat ik met plezier mijn werk
doe overdag terwijl ik luister naar een
of andere radio-uitzending."
Storm in een glas water? Misschien
maar er was dan toch maar mee be-
reil dat huisvrouwen er eens toe kwa
men haar mening op papier te zetten
en dat andere hulsvrouwen er kennis
van konden nemen. Of dit alles nut heeft
afgeworpen staat natuurlijk te bezien,
want conclusies volgens welke men nu
best eens te werk kon gaan werden niet
getrokken. Maar dat het nut heeft dit
probleem
Tips
voor
Sint
klaasinkopen! U hebt nu veel
meer keus en Wordt vlugger ge
holpen dan in de overstelpende
drukte in de dagen vóór de 5e
December.
O Verzamel zoveel mogelijk mate-
riaal om cadeautjes in te pakken.
Papier, touwtjes, elastiekjes, plak
band, doosjes en vooral niet te
vergeten gluton zijn dingen die
altijd te kort komen.
D Als er zich onder uw kennissen,
die u met Sinterklaas wilt be
denken, zieken bevinden, maakt
u er zich dan bij het uitzoeken van
een cadeautje voor hen niet af met
een „snoeperijtje". Want dat
krijgen ze heus in overvloed.
A Kent u die surprise van de bloem-
pot? Het cadeautje stopt u in de
pot. doet er aarde over. steekt
daar een paar takken groen in.
Aan de kop van die takken komen
aardappels, die met lucifers ver
sierd worden. Uit de verte lijken
het net chrysanten!
BOuiLLivLees met
ZUR£ SÓUS
dan de voo
potten komi
en een dikke
de overgang van herfst
'raagt alweer steviger kosl
fgaande maanden. Stamp-
wien- of bonensc
Bouillivlees met zure saus, waarbü
groene kool wordt gegeten, ia ook zo'n
stevige maaltijd. U heeft voor vier per-
500 gr. bouillivlees, 1 liter water,
theelepel zout, een kleine ui, een lau
rierblad, een kruidnagel;
voor een halve liter saus: Vt 1. bouil-
Ion, 40 gr. 121$ eetlepel) boter of mar
garine, 40 gr. (4 eetlepels) bloem, sap
van een halve citroen of 2 eetlepels
azijn.
Het vlees afspoelen en opzetten met
kokend water met zout, specerijen en
een paar stukjes ui. Het vlees niet laten
koken, maar tegen de kook aanhouden
gedurende 3 a 3\$. uur. Warm of koud
opdienen, in het eerste geval een deel
van de saus er over schenken.
Bij gekookt vlees zijn augurkjes, picca-
lilly en zoetzuur zeer smakelijk.
llllllllllllllllllllllllllllllIllllllIlllllllllllllllllllllllllllllllllIHHlHHHIIHHHIHHHlIllHHIIIHIimillllllllllHllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll1^
Waarschijnlijk heeft
de planikunde-leraar
gezegd: „Je moet
ze niet alleen van
de plaatjes leren,
je moet ze zélf zo eken. Nemen jullie nou de volgende
keer allemaal wat mee, dan zullen we ze eens van
nabij bekijken." Die „ze" zijn dan de paddestoelen:
Voor de saus de boter o
smelten, de bloem er door r
gedeelten tegelijk de wam
toevoegen. In het begin de
aan de kook brengen, alvorens
vloeistof toe te voegen.
De saus op smaak afmaken met
sap of azijn en daarna niet mei
koken.
n en bij
bouill.
ïiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Else Schauf is 24 jaar en ze
wordt „Dynamiet-Else" genoemd.
Niet omdat ze zo'n dynamisch
temperament heeft, maar omdat
ze er haar beroep van maakt, de
boel in de lucht te laten vliegen.
Ze is het enige meisje in Duits
land dat de door de regering
erkende titel „Sprengmeisterin"
zoiets als meesteres in de
opblaaskunde heeft weten te
veroveren.
hanekammen, vliegenzwommen, eekhoorntjesbrood
en hoe ze meer mogen heten. En Kartrienfje en
Margo hebben hun fietsen gepakt en zijn er de 1
eerstvolgende Woensdogmiddog op uit get rok- s
ken. Ze hebben besloten, een kunstzinnig geheel 2
e.- van te maken. Mossen, varens en grassen |j
hebben ze daarom ook gezocht. En ols ze thuis 2
komen zal Katrientje met schrik zeggen: „O, ik |j
heb m'n moeders aardappelmesje daar laten
liggen
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIinillllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIHIIlHlHfll
Bij liet wassen van linnen
Echt linnen is een kostelijk bezit- Een bezit
echter waar we zuinig op moeten zijn en
waarbij we vooral met het wassen goed moeten
uitkijken. Het is niet zozeer het wassen op
zichzelf, als wel het bleken, dat het gevaarlijke
punt vormt. Bij het bleken van linnen mag
nooit chloor gebruikt worden, omdat chloor de
vezel aantast.
In het huishouden geschiedt het bleken meestal met
natriumperboraat, het bleekmiddel dat zich bevindt in
vrijwel alle poedervormige wasmiddelen voor huisnou-
delijk gebruik. De aanwezigheid van een bleekmiddel
wordt krachtens de bepaling van het Wasmiddelenbeslult
op de pakjes aangegeven door de woorden „met bleek
middel". Wanneer u dergelijke middelen
Geen
„Knip-
maar-
raak"
discussie te stellen staat
Een
paardestaart is
een
paardestaart.
ntaa
a
Dandy" is de
and
sre nog niet. En
het
is zeker niet
wat we laatst
hoorden beweren.
dat
het een knip-
Al
die lokjes en
piekjes en krulletjes
eertjes en golfjes
zijn
wel degelijk
kap
el verwerkt, en
dat.
wat ogenschijn»
lük
nonchalant is.
het gevolg van
zorgvuldige stu-
die.
gebruikt, denk u er dan wel
hoeveelheden toe te passen, oie in de
gebruiksaanwijzing zijn aangpyeven. Ge
bruikt men meer, dan wordt de slijtage
te hoog.
Het is niet goed, het linnen dat op deze
worden ,oege.,.e„ to, he, w«,e «e-"™* n« "«Xf;
„Sprengmeister -examen. Aangezien er Süjtage ook te hoog. Ook nableken op
geen enkele bepaling bestond, op grond het bleekveld is niet aan te raden, aan-
gezien ook dit een aantasting van het
goed veroorzaakt.
Als men geen wasmiddelen gebruikt.
ten worden uitgesloten, werd Else, na
een tweejarige opleiding „Sprengmeis
terin.
Haar familie wordt de „buskruit-fa-
milie" genoemd. Haar vader is vroeger
n.l. Sprengmeister geweest, maar in
1949 werd hij bij het opruimen van mij
nen uit de tweede wereldoorlog zwaar
gewond en Else besloot, zijn plaats in
te nemen. Inmiddels is hij weer hersteld
en zijn dochter werkt nu onder zijn lei
ding aan het opblazen van bouwvallen
uit de oorlogstijd, zoals die in bijna elke
Duitse stad nog worden gevonden.
Als de mensen haar vragen of ze
wel eens bang is. zegt ze: „Niets hoor".
Ze houdt van haar werk, niettegenstaan
de het feit dat het een huwelijksbeletsel
schijnt te zijn. „Als mannen horen wat
ik doe, worden ze wit om hun neus", zei
ze met een wat wrange glimlach, „Ik
snap het niet. Sprengmeisterin is toch
een beroep als alle andere
Attentie,
aspirant-verpleegsters
Gelezen:
EENS hoorde ik een leger-
predikant zeggen, dat het
werk van de geestelijke
gezichten, als ie aan Irun daar?) van één dubbeltje of v«f!'c°»«t«bus!?"
portemonnaie komt. Het Bij- kwartje, dat éénmaal per 14 Pats! Dicht de deur.
belwoord: „God heeft de dagen van ons voor Alsof ik op straat ruiken
zorging
onze militairen, blijmoedige gever lief", 1
straatcolleote gevraagd kon, dat die mevrouw 's
in de Toronto Globe, dat Daisy,
de koe van mrs. Mildred Wilson
in Spencerville (VS) kans zag
een uur nadat mrs Wilson de
was had opgehangen. 12 luiers,
een japon. 7 bordendoeken en 3
theedoeken op te eten. Het vorig
jaar verorberde Daisy een flinke
hoeveelheid bordpapier en ze zag
er toen precies zo voldaan uit,
zei mrs. Wilson.
de laatste kans voor de kerk
was. Leek mij dit aanvanke- eerbied gezegd
lijk wat overdreven uitge
drukt, bij nadere kennis
name van dit mooie, wijd
vertakte werk bleek mij, hoe gegev
juist dit was. Jongemannen,
die van de kerk vervreemd
zijn komen bij de verplichte
godsdienstoefening, in het
Chr. Militair Tehuis, op de de
hun geboden ontspannings
avonden. in het gesprek met
de leger-, vloot- of lucht
machtpredikant of met de
vader (moeder) van -het Te
huis weer in aanraking met
het evangelie. Niet alleen in
ons land, maar ook in Cura
cao, Nw.-Guinea en tijdens
de grote oefeningen in Duits
land liggen er prachtkansen
voor bet evangelie onder ve
le duizenden jongemannen,
de toekomst van ons volk.
Er wordt hier inderdaad
en dan niet alleen door de
predikanten maar ook door
vele Tehuisleiders wat
groots verricht.
Het was dan ook hierom,
dat ik de vorige week met
de collecte-bus voor het
P(rotestant) I(nterkerkelijk)
T(huisfront) op pad ging. En
wie met een collectebus langs
de huizen gaat, leert de men
sen nu niet bepaald van hun
vriendelijkste kant kennen!
gens om elf uur zichzelf aan
't „soppen"(!) was! Een jon-
kosteüjke grap op deze uren- voudig niet getèld, maar voor geman in een ander huis
lange tocht. Zouden er drie een collectebus is een kwart- keek mij beslist oorlogszuch-
op de honderd blijmoedig je. dikwijls nog tevéél! tig aan, toen bij mij
hebben?? Maar wét
toe-
Zoals dat magnifieke land- snauwde: „Militairen?
'n zuchten, vloeken en nijdi- huis, waar ik gelijk met de Néé! Anti-militairist!"
ge gezichten worden zij, die wasbaas arriveerde. De kwi- Met een dreunende slag viel
met collectebussen langs de
huizen gaan, gewaar. „Ach,
ensen worden gevens-
Er wordt zovéél ge
vraagd", heet het dan ver
ontschuldigend. Deze opmer
king ik moet het nu met
tantie voor de was bedroeg de deur in 't slot. Genoeg
24,75. Wat was er eenvou- hierover. Soortgelijke erva-
diger dan het resterende "ngen doen allen, die zich
kwartje van de 25 in mijn wM*n *«ven voor ZOD co1"
bus te deponeren, hoewel ik lecte, op.
van de familie, die met z'n tj ET moest niet nodig zijn,
vijven zo'n kast van 'n huis Xl die straat- en huis aan
schaamte bekennen heb bewonen, toch minstens een huis collecten. Als iedere vol-
l ANVANKELIJK
lieve
ik zélf óók wel eens gemaakt.
Maar boe meer mij deze
klaagtonen op mijn tocht
voor het Pit bereikten, des
te scherper zag ik de volsla
gen nonsens ervan i
waren namelijk villa's en
deftige landhuizen waar ik
aanbelde. Als deze mensen
en ook de minder met aardse
goederen gezegenden zich 1J en'
eens écht voor het aange
zicht van God afvragen, hoe
veel zij per week voor hun
plezier, voor snoep of voor
kleren uitgeven, durven zij
en wij dan nog te zeggen, top tot teen
dat wij móé worden van haalt
•lachjes besterven op de het „offeren" (wie lacht nü
gulden moebt verwachten? wassen, zelfstandige Neder-
Mevrouw herself zocht en lander per jaar een dubbel-
zocht in haar portemonnaie, tie gaf voor elk van deze
waarin zij het kwartje re- doeleinden, dan waren deze
tour van de wasbaas had collectes niet meer nodig,
laten glijden, tot zij voor mij Sommigen zouden aan vijf
pn een dubbeltje vond, dat zij cent per jaar, op deze wijze
met een vloek en de ver- gegeven, genoeg hebben,
zuchting: „gek word je van Dacht u nu heus dat één van
die collecten" in mijn bus die collectanten en collectri-
ces voor zijn (haar) pleisier
met zo'n bus op stap gaat?
EN andere mevrouw deed
in peignoir de deur voor Denkt u, dat iemand het
mij open en snauwde: leuk vindt als een bedelaar
„Mevrouw, ik ben me nét of bedelares van de deur ge-
aan het soppen, ik zit van stuurd te worden? Dat het
de zeep. hoe opwekkend is al die ver-
hoofd juist zuchtingen en vloeken
bellen met wéér te horen, die lange gezich-
Insiders wé
len het wel, hoe ontzèttend
moeilijk het is, collectanten
voor een goed doel te vin
den. Goede ouders zullen
bun opgroeiende kinderen
óók eens aansporen, in dit
opzicht zichzelf te verloo
chenen, daadwerkelijk méé
te helpen en daarmee uitein
delijk iets te doen voor Hém,
die ons gebiedt onze naasten
lief te nebben als onszèlf.
Als er zo'n jongen of meisje
aan uw deur komt, of als zy
u op straat aanhouden, be
denkt dan dat deze kinde
ren wérkelijk een stukje
zelfverloochening aan 't be
trachten zijn, er een sport
wedstrijd. een vrije Zater
dagmiddag aan opofferen.
Helaas behandelen nog maar
al te velen deze collectanten
zó, alsof dézen iets voor zich
zelf vragen.
Van mijn tocht voor het
Pit heb ik dit geleerd: nooit
meer een collectant'e) voor
een goed doel weg te sturen,
al moet het me m'n laatste
dubbeltje kosten en als het
me énigszins past, óók een*
zo iemand blij te maken met
een geld-briefje. Ik weet nü
hoe je na ontvangst van een
srote gift met intense blijd
schap je weg vervolgt en
weer een poosje tegen snau-
werijen bestand bent.
MARGARITHA
Nelly. Ik ben Clara niet en
heb je brief vernietigd.
W. J. Dit versje is heus
niets waard. Dit werk kan
ie ook niet aan de lopende
band doen. Je moet er wel
eens een hele poos mee stop
pen, er zelfs niet aan den
ken en jezelf niet overschat
ten hoor!
Mijnheer H. P. te V. Op
uw schrijven hoop ik later
uitvoerig terug te komen.
Ook de overige brieven
moeten nog even blijven lig
gen. M.
flE Landelijke stichting Protestant
se Gezondheidszorg geeft een
i maandblad uit „ter bevordering van
de geestelijke en lichamelijke volks
gezondheid". Het October-nummer
van dit blad is in verband met de
Florence Nightingale herdenking ge
heel aan het onderwerp „de verpleeg
ster" gewijd.
yEEL interessante artikelen bevat
dit nummer over de opleiding,
de wijkverpleging, de verpleegster
in de loop der eeuwen, de arbeids
voorwaarden en natuurlijk over Flo
rence Nightingale zelf. Het is alleen
jammer, dat op pagina 13 een sto
rende fout geslopen is in het arti
keltje: Florence Nightingale, spiegel
voor ons allen. Miss Nightingale xoas
nl. niet 24, maar 34 toen zij naar de
Krim vertrok. Zij had toen al heel
veel ervaring achter de rug en iedere
vergelijking in dit opzicht met de
tegenwoordige 24-jarige meisjes, is
dus zinloos.
flIETTEMIN, aan de waardevolle
inhoud uan het tijdschrift doet
dit geen afbreuk. Vooral aspirant
verpleegsters zullen er goed aan doen,
van de inhoud kennis te nemen! Zij
kunnen het tijdschift aanvragen bij
de administratie, Waldeck Pyrmont-
laan 4, Baarn.
Drie uur oud -
en dan al een operatie
Drie uur nadat hij geboren
werd, moest Wiley Lawrence
Chester, Louisville, Kentucky
(VS.), geopereerd worden. Hij
was nl. geboren met zijn hart half
binnen en half buiten zijn lichaam,
een abnormaliteit, die uiterst
zelden voorkomt.
Het hart was omsloten door twee
fijne, op gelatine gelijkende vliezen.
Het borstbeen was slechts gedeelte
lijk gevormd en verscheidene ribben wa-
en over de borst met elkander inplaats
-an met het borstbeen verbonden. In
llerijl werd het kind naar een zieken
huis overgebracht.
Binhen acht of tien uur zouden de
vliezen om het hart als oud perkament
zijn geworden", vertelde de chirurg, die
de operatie had verricht. „Dan zou het I
ermoedelijk te laat zijn geweest". j
Wiley heeft van de operatie slechts
:n klein litteken overgehouden. De chi- j
rurg deelde nog mede. dat bij een ln 1952
ingesteld onderzoek is gebleken, dat in
de gehele medische geschiedenis slechts j
an zulke gevallen zijn voorgekomen.
bleekmiddel bevatten, kan
men het beste met bleekwater bleken.
Maar dal moet dan wel in ruim. koud
water gebeuren, nadat de wasmiddelen
eerst goed zijn uitgespoeld en men mag
niet meer dan M dl bleekwater gebrui
ken op een emmer water, terwijl het
bleken niet langer dan een kwartier of
een half uur mag duren. Na het bleken
moet dan nog weer zorgvuldig worden
gespoeld, opdat geen resten bleekmiddel
in het goed achterblijven.
Voorts is men op het ogenblik aan het
onderzoeken in hoeverre linnen kreuk-
herstellend kan worden gemaakt. Voor
al voor linnen japonnen zou dat een
uitkomst zijn! Maar men moet het pro
duct dan een zekere bewerking met
kunsthars laten ondergaan en dat gaat
ten koste van de kracht van het linnen.
Huishouden volgens
minutcnschcma
Er zijn vrouWen. die door hun huis
houden nooit ergens tijd voor hebben.
,.Dat moet nog even klaar" en „Als ik
dat nu nog doe. dan heb ik het morgen
wat gemakkelijker(Morgen is er
natuurlijk weer wal andersi. Die me
vrouw Helen Vanni uit Davenport in de
Amerikaanse staat Iowa denkt er an
ders over. Ze heeft een erg druk leven
en besteedt daarbij toch nog aandacht
aan haar huishouden. Elke morgen pre
cies om dertien minuten voor zes dekt
zij de ontbijttafel cn begint dan de kin
deren te wassen. Ze doet haar werk
volgens een van minuut tot minuut
vastgesteld schema, dat door een ervaren
ingenieur werd opgesteld (haar eigen
echtgenoot)
Mevrouw Vanni is n.l. niet alleen huis
vrouw en moeder van twee kinderen,
ze is bovendien nog onderwijzeres, be
roepszangeres en pianiste. Voor al die
werkzaamheden heeft ze tijd. omdat
haar dagindeling zo „zuiver" afgestemd
is. Ovei
Voor onze ideeën wel.
Lint van persianer
Alles wat u nodig heeft om
een oud japonnetje weer een
nieuw aanzien te geven, is,
volgens Helen Rubert, die dit
model (uiteraard niet uit oud
materiaal!) ontwierp: een
strook persianer door het bo
venstuk te rijgen, zo, dat deze
als een decoratieve band rond
de schouders ligt en van vo
ren geknoopt kan worden.
