vacantie
Velen krijgen gratis
aan Russische Rivièra
Dirk Coster, ere-doctor in de
letteren te Amsterdam
s
DINSDAG 2 NOVEMBER 1SS1
EERLIJKE BLIK OP HET NIEUWE RUSLAND (XII)
„Wat! Komt u uit Parijsriep onze Russische
chauffeur uit; de schrik had hem te pakken
DE CHAUFFEUR, die ons naar Sotsji aan
de Kaukasische kust had gebracht,
dacht dat wij Russen waren en wees ons
geestdriftig een aantal gebouwen waar
wij langs kwamen.
„Kijk, dat is het sanatorium van de
vlootdie twee kleine paviljoenen zijn van
de „Prawda" uit Moskoudat grote ge
bouw daar is het sanatorium van de zware
industrie. En verderop staat het sanatorium
van de handel."
„En die drie mooie kleine huisjes?"
„De sanatoria van het ministerie van
cultuur, van het ministerie van algemene
voeding en van het ministerie van burger
luchtvaart... Dat grote gebouw is het sana
torium van het Rode Leger.
.-mififlk
fmiHff'M" filll
zei. dat wy hadden gemerkt,
t er in de meeste steder. gebrek was
j) groenten en fruit. In een restaurant
Tiflis kregen wij een bijna bedorven
konijn als middagmaal.
Hij luisterde en zei: „Wanneer u in uw
land niet tevreden is over een maaltijd,
roept u de eigenaar van het restaurant.
Hij geeft de kok een standje en u krijgt
nieuwe maaltijd. Bij ons is dat an
ders. Als u niet tevreden bent, zegt de
directeur van het restaurant: „Dan gaat
ergens anders .eten." Dat komt.
omdat alle restaurants eigendom van de
staat zijn"
zweeg even en vroeg dan: „Kan
ij u een kapitaal op de bank zetten
rente van trekken, zonder te ver
klaren hoe u aan het geld komt?"
„Natuurlijk!"
„Bij ons is dat anderA. Stel. dat lk mor
gen 20000 roebel erfde en dat naar de
bank bracht. Dan moest ik daar uitleggen
hoe ik aan dat geld was gekomen. Zij
zouden het onderzoeken en als het niet
waar was, ging ik de gevangenis in! Het
zelfde gebeurt als ik een auto zou willen
kopen. Ze zoeken alle verklaringen na en
als ik smoesjes verkocht: hop! de gevan
genis inl"
Wij spraken over de Amerikanen en
Nicolaas vroeg: Denkt u. dat zij ons zul
len aanvallen? Wij geloven van niet. Wij
werken toch alleen maar voor de vrede?
Bovendien zijn wij voor niemand bang!
Op de foto boven: Eén van de
2500 moderne sanatoria in Rus
land. De zuilengalerij is een van
de kenmerken van de nieuwe
Sowjetstijl. Onder: een over
zicht van het badoord, waar de
Russen geheel gratis of tegen
een derde van de prijs drie we
ken mogen vertoeven.
Aan de overkant ligt dat van de maarschalken en generaals. Daai
staat het sanatorium van de stad Leningrad en aan die kant dat van de
stad Karkhov en dat van de landarbeiders." Het was een jonge man met
een vastberaden trek op zijn gezicht. Hij wilde ons laten delen in zijn en
thousiasme: „Daar achter die tuin ziet u de „Datsja's" (landhuisjes), die
voor de ministers zijnStraks komen we langs het sanatorium van
de mijnwerkers het heeft een ondergrondse kabelbaan het sanato
rium Vorosjilov, dat voor officieren is en het Riveria-Sanatorium, dat
het grootste is van allemaal". Er zijn honderd sanatoria in Sotsji en onze
gids toonde ze ons alle, zonder er één over te slaan.
Sotsji is een uitgestrekte badplaats,1
cie tussen het gebergte en de Zwarte Zee
is gebouwd tegen een achtergrond van
eeuwig blauwe lucht en hoge ijs- en
sneeuwtoppen en omgeven door een
landschap vol onverwachte kleurschake
ringen. De brede lanen van de stad zijn
aan weerszijden afgezet met reusachtige
gebouwen. De stad zelf. die zeer groot
is. bestaat voor een gedeelte uit houten
huizen en voor een deel uit nieuwe
bouwwerken in de Sowjet-stijl met de
eeuwige kolommen.
„Het water is hier zwavelhoudend en
dus zeer geneeskrachtig. Er is een
schouwburg met 1200 plaatsen en talloze
bioscopen en bibliotheken
Onze chauffeur werd nog geestdrifti
ger. Voor hem was het een uitgemaakte
zaak, dat de Kaukasische kust. waar op
het ogenblik meer dan honderd nieuwe
sanatoria worden gebouwd, over tien jaar
hèt kuuroord van de Sowjet-Unie zal zijn
Wat hem het meest ontroerde was ech
ter de weergaloze omgeving. Om ons de
schoonheid zo goed mogelijk te tonen,
bracht hij ons naar de top van de Ahoen-
berg. zevenhonderd meter boven de
waterspiegel. De weg waar wij langs
reden, was aan beide zijden afgezet met
grote witte standbeelden. Zij stelden een
roeiende vrouw voor, een zittende Stalin,
een voetbalspeler, een staande Stalin, een
discuswerpster, een Stalin omgeven door
kinderen enzoverder. Stalin leeft hier
echter ook in de herinneringen der
veel gedronken bij het middageten. Ik
rijd nooit als ik gedronken heb."
zei dat eenvoudig en vriendelijk er
wij maakten een afspraak voor twee da
gen later.
Sanatoria niet be
stemd voor zieken
Wij wilden graag een sanatorium be
zoeken. maar men zei ons, dat dat zeer
moeilijk was. Wij vroegen daarom langs
officiële weg een bezoek aan, maar heb-
er nimmer antwoord op gekregen.
Herhaaldelijk spraken wij echter mensen,
die in een sanatorium hadden gelegen.
Zij vertelden ons, dat er voor de revo
lutie in Rusland 36 badplaatsen en 56
sanatoria waren. Op het ogenblik zijn
350 badplaatsen en meer dan 2500 sa
natoria. waar in het afgelopen jaar
4.500.000 mensen werden opgenomen. De
instellingen zijn niet bestemd voor
ken, maar voor staatsburgers, die rust
r.odig hebben. Meer dan de helft der
sanatoria zijn in handen van syndicaten
deze inrichtingen krijgen arbeiders,
die door de directie en de ondernemings
raad der fabrieken worden aangewezen,
verblijf van drie weken. Voor tien
van hen die met de laagste lo-
is dat verblijf gratis. Ongeveer de
helft der overblijvenden betalen een der
de der verblijfskosten. Tweederde wordt
dan betaald door de Staat
Alle sanatoria hebben hun eigen ge
neeskundige afdeling. Zij beschikken
In Duitsland gevochten
Op de terugweg vertelde onze nieuwe
vriend, dat hij in de oorlog in Duitsland
had gevochten en er Amerikaanse sol
daten had ontmoet.
..Zij zijn erg vriendelijk, maar schijnen
te denken, dat wij nog halve wilden zijn.
Zij denken ook. dat wij nog in isbas
wonen, net als voor de revolutie en be
grijpen niet, dat wij een groter land
bouwen dan het hunne
„Wat wilt u dan? Zij krijgen niet de
gelegenheid om te zien. dat het anders
is
„Dat is waar, maar dat is hun eigen
schuld. Waarom komen ze anders niet
naar hier?"
Onze chauffeur ziet het allemaal erg
simpel. Voor een jonge man als hij. die
zegevierend uit de oorlog is gekomen en
met eigen ogen wegen, fabrieken en
steden uit de grond ziet verrijzen, wiens
leven en dat van de mensen om hem
heen. voortdurend wordt verbeterd, is
dat alles een bewijs voor de juistheid en
onfeilbaarheid van de leer. Hij weet niet
beter of ae Sowjets hebben het beter
dan wie ook ter wereld, want in de lan
den waar hij is geweest, heeft hij enkel
puin en armoede gezien.
„Er zijn veel beren en ook veel ever
zwijnen in de vallei. In dat gebouwtje
daar bereidt men extracten uit planten.
Er zijn hier ook veel jakhalzen. Weet
u wat dat zijn?"
„Ja", zei Hélène. „In Afrika heb ik er
veel gezien"
De remmen knarsten, de wagen stond
stil en de chauffeur vroeg hees: „In Afri
ka1 Maar waar komt u dan vandaan?"
„Uit Parijs".
De schrik had de man even te pakken.
Dan zei hij: „Ik hoop, dat u mijn land
even mooi vind als ik en dat men u
heeft getoond, wat wij allemaal voo
vrede doen."
Hij stelde voor. de volgende dag
uitstapje met ons te maken in zijn eigen
wagen, want die dag had hij v-ij.
„Hoe laat zoudt u met mij mee kunnen
gaan?"
„Pas om half zes 's middags."
„Dan gaat het met. Ik doe hei
liever niet. Misschien heb ik dan wat te
door
Hélène en Pierre
LAZAREFF
voorts bijna allemaal over een sport
zaal of stadion, een concertzaal en
moge hebben zwembaden en privé-s
den. De gasten kunnen daar baden of
met motorbootjes varen. Eenmaal per
week is er een cursus in politieke op
voeding. Om tien uur 's avonds moet
ledereen naar bed. Vanzelfsprekend is
men op dit punt minder streng in de In
stellingen voor generaals en maarschalken.
In het plaatselijke blad van Sotsji.
„De Rode Vaan", lazen wij, dat het
aantal plaatsen in de sanatoria eind
1955 met dertig percent zal zijn toegi
nomen, vergeleken met 1950. Wij lazen
er ook in. dat het erg moeilijk Is o
de stad hotelruimte te vinden en
er behoefte is aan nieuwe hotels,
krant zei nadrukkelijk, dat het ook tijd
wordt, dat de groenten- en fruitvoorzle-
ning wordt verbeterd, want zelfs In het
„sana" van het ministerie van landbouw
was een tekort, wat wel het toppunt
was. Ondanks deze klachten waren
mensen, die wij spraken, erg tevr
over hun verblijf en de organisatie
hun rustkuur
Op een ochtend zat ik op het strand
van Sotsji en keek naar de honderden
mensen om mij heen. Enkele vroi
droegen tweedelige badpakken, zoals bij
ons. maar het merendeel droeg blauw
of paars ondergoed en katoenen buste
houders. Om zich tegen de zon te be
schermen plakten zij stukjes papier op
hun neus en maakten papieren hoeden.
Mannen speelden met hun kinderen op
het strand. „Laten wij een ondergrond
se spoorweg bouwen", zei een vader tegen
zijn zoontje op dezelfde manier als
bij ons zegt: ..Laten we een zandka
maken". Ik dacht hierover na 'oen ei
getatoeëerde jongeman naast mij kwam
zitten en naar het merk van mijn foto
toestel vroeg. Ik vertelde hem. dat het
een Duits toestel was.
„Hoe is u daaraan gekomen?"
„Vrienden hebben het voor mij uit
Berlijn meegebracht."
„Hoeveel heeft het gekost?"
Dat kon ik hem niet vertellen.
„Wij zijn nooit alleen"
De Jonge man heette Nicolaas en had
zijn voornaam op zijn borst getatoeëerd.
Hij werkte in een metaalfabriek in Mos
kou en bracht zijn vacantie door in Sotsji.
Hij vertelde, dat hij deel uitmaakte van
de athletiekploeg, die dit najaar in Europa
aan internationale kampioenschappen zou
den deelnemen.
„Komt u dan ook in Frankrijk?" vroeg
ik hem. Hij knikte. Ik vertelde hem, dat
wij in Parijs woonden en vroeg hem ons
dan eens te komen opzoeken, zodat wij
hem de stad zouden kunnen laten zien.
Nicolaas begon te lachen en zei: „U weet
toch, dat zoiets onmogelijk Is!"
„In Parijs kan het de mensen niets
schelen wat de anderen doen. Niemand
zal het ooit weten, als u eens een bezoek
brengt aan ons huis
„Uw mensen zullen het misschien niet
te weten komen, maar de onze laten oi
geen ogenblik alleen."
„Komt u dan met een paar vrienden
„Wij zyn nooit met ons tweeën of
drieën, maar altyd met tien of twaalf
Wij mogen nergens aüeen rondwandelen
Hebt u dat nooit gemerkt?" Ik knikte en
herinnerde mij, hoe wij op het vliegveld
Adler bij Sotsji door twee officieren
den opgewacht, die ons naar een auto
brachten. Wij werden regelrecht naai
hotel vervoerd.
Nicolaas ging verder: „Er wordt
gezegd, dat wij heel voorzichtig moeten
zijn in het buitenland. Ze hebben mij
verteld, dat 't vaak gebeurt, dat in Parijs
een vrouw „per ongeluk" tegen
oploopt en dan wordt daar snel
van gemaakt en als die dan in de krant
komt, zetten ze er onder: „De Sowjets zijn
barbaren en ongelikte beren. Kijk een.'
hoe zij zich tegenover vrouwen gedra-
„Neem dan e<
wen en kom on
bewijzen, dat n
heeft verteld."
„Ik heb wel
i kameraad in vertrou-
opzoeken. Wij zullen u
;n u niet de waarheid
en paar vrienden, maar
ik zou hen niet durven vertrouwen...."
Dan vroeg hij mij verschillende dingen
over Frankrijk. Evenals de anderen be
gon hij ook weer over onze voedselrant
soenering en het aantal analfabeten Ik
vertelde hem. dat men bij ons alles kon
kopen wat men wilde en dat er geen
lfabeter meei waren Hij keek my
Wij hebben de Duitsers overwonnen en
sindsdien zijn er tien jaren verlopen,
waarin veel is verbeterd. Wij zijn nu goed
georganiseerd en uitgerust. Als er een
oorlog komt. zouden wij de Amerikanen
Een aardige opname van drie jongens, die in het voortrekkerskamp
nabij Svyatogory-heuvel (Oekraïne) deelnemen aan een hengelwedstrijd.
Befje Wolii en Aagje Deken plechtig herdacht
De decaan van de faculteit der letteren rijking van het beste, dat Nederland be
en wijsbegeerte van Amsterdams gemeen- zit in zijn literatuur", aldus de rector
te Universiteit, prof. dr N. A. Donker-1 magnificus prof. dr M. W. Woerdeman.
sloot, heeft gisteren de schouders van de j Prof. dr G. Stuiveling betoogde uitvoe-
ïetterkundige Dirk Coster getooid met de!rig. namen van Betje Wolff
rode cappa als teken van het doctoraat
honoris causa in de letteren en wijsbe
geerte. dat hem door de senaat was ver
leend ter gelegenheid van de herdenking
van het feit, dat het dezer dagen 150 jaa;
geleden is. dat de beide letterkundigen
Betje Wolff en Aagje Deken
tezamen een graf vonden op het Scheve-
ningse kerkhof
Deze herdenking van de typisch Neder
landse schrijfsters was voor de senaat
aanleiding het ere-doctoraat in de lette-
toe te kennen aan de heer Dirk Cos-
ter uit Delft, dde „door zijn werk zoveel
heeft bijgedragen tot verdieping
verslaan, zoals wij de anderen hebben
verslagen, denkt u ook niet?"
Ik verborg het niet voor hem, dat ik
het niet met hem eens was. In de eerste
plaats, omdat ik niet in een nieuwe
log geloof en vervolgens omdat hij de
Amerikaanse macht onderschatte. Niets
minder onzeker dan de uitslag vai
eventuele Russisch-Amerikaanse oorlog.
Hij keek mij verbouwereerd aan. De
macht van zijn land had voor hem altijd
vast gestaan. Wij praatten twee-en
half uur met elkaar. Hij vroeg of ik de
volgende ochtend weer op dezelfde plek
>u zijn. Ik knikte. „Tot morgen", zei hij
drukte mij de hand.
De volgende ochtend zat ik op het
strand. De uren gingen voorbij. Ik zocht
onder de mannen, die op het strand speel-
en uit het water kwamen naar Nico
laas Hij was er niet bij
(Copyright ABC Press-Scoop:
.Hf"
i hei
Toch is het sol
OOGVERBLINDINGEN
(186)
e stelden de laatste maal
wat helderder is, een zwart
voorwerp in de zon, of een mooi wit
vel papier in het maanlicht. Eerlijk
heidshalve vertelden we er bij, dat
dit eigenlijk een strikvraag is, omdat
vrijwel een ieder het witte papier dat
door de maan wordt beschenen een
grotere helderheid zal toekennen dan
het zwarte voorwerp in de zon. De.
duistere indruk die
wordt.
Dit is een redenering, die echter
niet de geringste waarde heeft, indien
zij niet door waarnemingen kan wor
den bevestigd. Ook wat de praktijk
betreft
stelle,
bij
\ehle-
helderheidsverhou
dingen dan ten
hoogste 1 tot 100.
Pasgevnllen sneeuw,
die het zonlicht
zo oogverblindend
heeft
i
litht slecht
helderheid
van 0.25 lus
arte kledingstuk-
78%
de zw
md kaf
het landschap, die
schiller.
En
dal
élke zwarte kleur we door
'aten beschijnen, maar of we
potlood, of het diepste zwart
behulp van kalium-
hlauwhouf-af treksel
■okke,
enkele
alle
voorwerp zal dus
renten bedragen vi
ran he, opvallende
Maar he, licht va
veer 400 nntl maal
licht van de volle
procenten die zunrt
het zonlicht U eer ka
plechtige gelegenheden dra
helderheid van
ieh, on< bijkans
terwijl het in
(Nadruk verboden)
Adenauer uit
de F. 5. terug
TN AMERIKA komt men steeds meer tot
de overtuiging, dat er met het Euro
pese driemanschap: Adenauer, Eden en
Mendès-France, zaken valt te doen. Na
de verwerping van de E.D.G., door do
Franse nationale vergadering, hadden de
Amerikanen niet meer gerekend op zo'n
solied politiek „deposito" in Europa, waar
enorme dollarbedragen zijn geïnvesterd.
De pers is dan ook uitbundig in haar
lof voor Adenauer, die naar West-Duits-
land is teruggekeerd. De bondskanselier
heeft zelf gehamerd op het aambeeld.dat
alle tc Parijs gesloten accoorden nu ten
spoedigste door de diverse parlementen
geratificeerd moeten worden. De verhou
ding met Frankrijk is veel verbeterd en
de Europese gedachte Is lang niet dood.
Adenauer heeft weliswaar een pleidooi
gehouden voor „praten" met de Russen,
daarbij tegemoet komende aan de wens
droom van een „herenigd Duitsland",
maar eerst moet West-
Duitsland herbewa
pend zijn. Hij is er ab
soluut van overtuigd,
dat een zwak West-
Duitsland geen enkele
kans biedt om met de Russen over Duits
land tot een accoord te komen. Met een
herbewenend Duitsland, deel uitmakende
van de Westeuropese Unie en van de
N.A.V.O., liggen de zaken heel anders
Dit is in het kort de visie van Aden
auer op de internationale toestand en het
is een taal. die Eisenhower en Foster Dul
les als muziek in de oren klinkt. Met een
portefeuille vol Amerikaanse goodwill en
een hernieuwd vriendschaps- en handels
verdrag is Adenauer uit de Ver. Staten
teruggekeerd. De tegenstanders van Aden
auers politiek zij 't gezegd, dat de bonds
kanselier op de conferentie van Parijs
weliswaar concessies moest doen inzake
het Saargebied. maar daar staat dan toch
maar tegenover, dat negen jaar na de
wereldoorlog, West-Du itslanö een voor
Amerika en de Westelijke partners zeer
gewaardeerde bondgenoot is geworden.
Het Duitse gevaar moet men niet bij de
Adenauerianen zoeken, maar bij die par
tijen, welke uit de fundamentele tegen
stelling Oost-West nèe meer politieke
munt willen slaan. Behalve Washington
dingt ook Moskou naar de gunst van dit
West-Duitsland.
Nu Adenauer in Bonn terug is. zuHen
socialisten en vrije democraten hem onder
de neus houden, dat het Saargebied
„Duits" is en uiteindelijk de Saar weer
bij Duitsland moet komen. De vrije de
mocraten geloven niet in het succes van
een referendum, dat later over de toe
komst van Saarland zou moeten beslissen.
Zoals men weet. beoogde het compromis
tussen Adenauer en Mendès-France
slechts een voorlopige regeling Als voor
de bekrachtiging van het Saarstatuut een
meerderheid van tweederden der Bonds-
dagstemmen nodig zou zijn, kan Adenauer
het inderdaad nog moeilijk krijgen. De
kwestie i6 feitelijk nog niet opgelost en
eventueel zou het Hof van Karlsruhe
hierover advies kunnen uitbrengen.
Heeft Adenauer bij de bekrachtiging van
het Saarstatuut en het deel uitmaken van
Duitsland van de West-Europese Unie
slechts een enkelvoudige meerderheid
nodig, dan is hij tegen de aanslagen van
zijn tegenstanders opgewassen. De Chris
tendemocratische partij beschikt trouwens
die meerderheid in de bondsdag. Het
is best mogelijk, dat Adenauers succes
volle bezoek aan de Ver Staten, waar hij
met de leiders der Amerikaanse politiek,
Eisenhower en Dulles, confereerde, de
oppositie in West-Duitsland wat zal ma
tigen.
Onaangenaam ls echter, dat behalve
deze binnenlandse tegenkanting ook Mos
kou voortgaat met communistisch „ge-
hengel" naar hereniging van Duitsland,
wankele geesten gebruik zullen
weten te maken. De Oostduitse ambas
sadeurs in de Sowjetunie en de volksde
mocratieën zijn tegen midden November
naar Oost-Berlijn ontboden voor een con
ferentie. Oost-Duits land zegt nu. dat het
helemaal niet waar is. dat verkiezingen
in geheel Duitsland gehouden zouden
moeten worden volgens het systeem,
gangbaar in één der beide zones De Sow
jetunie, zo wordt betoogd, begrijpt zeer
wel, dat het Westen zich nooit zal neer
leggen bij het systeem van verkiezingen
met slechts één lijst, zoals zulks twee
weken geleden in Oost-Duitsland werd
toegepast. Het ls onder deze moeilijke
psychologische omstandigheden, dat de
Westelijken, Amerika, Engeland en
Frankrijk hun antwoord op de jongste
Russische nota over de hereniging van
Duitsland moeten opstellen. De Russen
willen de Westelijken een belangrijk ar
gument tegen het houden van een vier-
mogendiheflen-conferentie ontnemen. In
West-Duitsland is het de leider der vrije
democraten, dr. Dehler. die herhaaldelijk
gepleit heeft voor onderhandelen met
de Russen.
Zoals eerder opgemerkt, Is ln Frankrijk
de kans groter, dat de nationale vergade
ring zonder veel bezwaren de accoorden
van Parijs zal ratificeren. Radicalen en
Gaullisten heeft Mendès-France reeds op
zijn hand en hij wacht nu op de officiële
bevestiging van zes socialisten om even
eens in het regeringstentje te gaan zitten.
Als de socialisten mede de verantwoorde
lijkheid gaan dragen vooi de binnen- en
In één oogopslag moesten de 75 ploegen-1 buitenlandse politiek van Mendès-France,
J'invloed nog groter
Aagje Deken onlosmakelijk zijn verbon
den aan de roman: Sara Burgerhart Deze
zovele malen uitgegroeid tot een m
ment voor de Nederlandse cultuur. In het
boek treft de veelzijdige rijkdom aar
rakters en beschrijving, alsmede de
lijke eenvoud van het taalgebruik. „Het
Dr Dirk Coster
is goed. dat men er niet in geslaagd is te
ontdekken, welk aandeel ieder der beide
dames heeft gehad in de beschrijving van
deze historie", aldus prof. Stuiveling.
„Wat zo door leven cn dood verenigd
werd. moet de wetenschap niet scheiden".
Prof. dr Donkersloot zette als promotor
de redenen uiteen, die geleid hebben tot
de toekenning van het ere-doctoraat aan
de heer Dirk Coster.
Nadat de bul was overhandigd en hem
de cappa was omhangen, dankte de heer
Coster voor de verleende hoge onder
scheiding.
Luchtvaartclub Meeldijk
i-drie Zaterdagmiddag de vliegtuigen
herkennen, die op een scherm in de
tonde van het Esso-gebouw aan de Was-
senaarseweg werden geprojecteerd. Twee
seconden bleef het beeld, dan flitste het
alle hoofden bogen zich tegelijker-
r het papier, waarop de
het toestel moest worden genoteerd. Vijf
tig maal herhaalde zich deze aanblik
de zaal, vijftig maal werden alle hoofden
het papier gebogen, alles in diepe
stilte. Toen was de nationale wedstrijd
vliegtuigherkenning-1954 voorbij en barst
ten de deelnemers los in een
De hoofdprijs, de generaal Aler-bokaal,
werd toegekend aan het winnend team:
de Luchtvaartclub Meeldijk te Amsterdam
met 140 van de 150 punten. De Super-
constellatlon, een model, beschikbaar ge
steld door de K.L.M. voor de beste In
dividuele prestatie, ging naar de lucht
wachter B. van der Klauw van de lucht-
chtgroep Rotterdam met 48 punten. De
C.L.O.-beker werd gewonnen door de
K.L.D.-staf tc Zeist met 121 punten. De
luchtdoelartllleriebeker ging naar
L.U.A.-team met 132 punten, n.l de
L.U.A.-school te Ede De Milva-beker ten
slotte voor de beste individuele prestatie
de dames werd gewonnen door de
L U.A.-Apeldoorn met 68 punten
K.L.D.-plaquette, voor het beste K.L.D.-
team (vrijwilligers) werd gewonnen door
de luchtwachtgroep Rotterdam met 113 p.
De Koninklijke Marine wisselprljs ging
het beste team van de Koninklijke
Marine: het team van de Karei Doorman
,et 127 punten.
De Fokkerprljs. een model van de F-14,
ging naar de vierde divisie Verblndlngs-
mpagnie Harderwijk met 77 punten
D» K N V V L -plaquette voor het beste
urgerteam ging naar de Lurhtvaartclub
1 Meeldwijk met 140 punten.
(Advertentie)
SP/Tin de RUG
Uw lenden. Flink wrijven met'
Akkers Kloosterbalsem, waar- J
van de warmteopwekkende be
standdelen de pi|n snel verjagen:
Kloosterbalsem
Fregat Dubois uit Korea
teruggekeerd
Onder commando van kapitein luitenant
ir zee T. Jellema Is Hr. Ms. fregat Dubois
gisteravond omstreeks zes uur op de rede
van Den Helder teruggekeerd, na een
dienstverband van bijna veertien maan
den in de Koreaanse wateren.
Het fregat vertrok 15 September 1953
t ons land. Op 10 September werd de
thuisreis aanvaard, nadat het schip op
7 September 1954 door Hr. Ms. fregat
Van Z1J11 was afgelost. De reis was vol
gens overste Jellema bijzonder prettig
verlopen. De vaarroute was gegaan vla
Yokosuka, Manilla. Singapore. Port Said,
Athene en Valencia.
Onregelmatigheden met
groslijst-stemmingen
Drs G. J. M. Horbach, voorzitter van
de kring Overijssel van de K.V.P., heef;
namens de commissies. He daarnaar ecu
onderzoek hebben Ingesteld meegedeeld,
dat er inderdaad onregelmatigheden heb
ben plaatsgevonden bU de laatst gehou
den groslbatstemmingen ln Twente en
Salland voor Prov. Staten.
