Moet JOE" onder censuur?
HET VERHAAL VAN
^ITlientje en sSa&rtje eperneut 1
ï>S0t>*>SDÉ>ID9at>ID93É»PSÖ«>P9Di»P80t^^ £>^v£^fi>£>9Dfi>pge>ft>pgDe>iD5Dfi>£>SD8>jDSO®>£>«Dfi^^
DOOR G. TH. ROTMAN
20. Snel doken we in een der lege
kisten, waarvan er 'n hele stapel
stond. De man, die op de wagen ge
zeten had, blijkbaar de vrachtrijder
zelf, kwam binnen, gevolgd door zijn
knecht. „Kijk eens!" riep de vracht
rijder uit, ,,daar staat zowaar een
bloempot op de wagen! Hoe komt die
daar nou? Die had ik nog niet eens
gezien!"
23. Tjonge, wat duurde het lang,
voordat die knecht wegging! En al
die tijd zaten wij daar op onze hur
ken in die pikdonkere, benauwde kist.
Maar eindelijk hoorden we hem toch
weggaan. Wij aan 't duwen tegen het
deksel. Mar daar stond een kist vol
Deventer koek bovenop, en hoewel het
deksel af en toe iets meegaf, we kre
gen het toch niet weg.
21. „Nu, wie hem daar neergezet
heeft, wil hem zeker kwijt, en mij
komt hij goed te pas!" vervolgde
de vrachtrijder. „Mijn zuster is 12%
jaar getrouwd, en ik wist juist niet,
wat ik haar geven moest!" Hij nam
de pot op zijn arm, gaf de knecht
opdracht, de boel wat op te ruimen,
en vertrok. We dorsten geen kik te
geven, uit angst, voor inbrekers aan
gezien en opgebracht te zullen wor
den.
24. Van angst gingen we een deun
tje zitten huilen. Zouden we daar in
die akelige kist moeten verhongeren?
Hadden we maar geroepen, toen de
knecht er nog was! O, O, wat moe
ten we beginnen! Opeens zei Saar:
„We moeten proberen, de kist uit
elkaar te trappen!" Zo gezegd, zo
gedaan. We gingen op onze rug lig
gen en trapten zo hard we konden
tegen de wand van de kist...
19. Ik keek ook. Jawel, hoor! Het
was een vrachtrijderspakhuis; de
wagen stond er, en de pot stond er
nog steeds op. Daar de deur niet af
gesloten was, slopen we naar binnen.
Na de deur voorzichtig achter ons
dichtgedaan te hebben, liepen we re
gelrecht naar de wagen toe. Maar
net wilden we de pot pakken, toen
opeens buiten aan de deur gemor
reld werd...
22. Ziezo, daar waren we onze
bloempot dus weer kwijt en konden
weer opnieuw beginnen! Als nu die
verwenste knecht ook maar wegging,
dan konden we tenminste uit onze
benauwde schuilplaats komen. Maar
jawel, hij begon de ki3ten te ver
schikken en zette opeens bom!
een paar grote kisten boven op de
onze, zodat we helemaal opgesloten
zaten. O kinders, wat zaten we in
angst!
Het debat over McCarthy in de Amerikaanse Senaat
Het beroemde Vrijheidsbeeld,
dat tedere bezoeker, die over
de Oceaan is gekomen, als het
ware verwelkomt.
HET McCarthy-debat was ontke
tend door de republikeinse se
nator uit Vermont, Flanders. Hij had
een motie ingediend om Joe, zoals
de Amerikaan McCarthy noemt, on
der censuur van de Senaat te stel
len en aan zijn activiteiten een eind
te maken.
Zowel Knowland als Johnson had
den getracht het debat uit te stellen.
Beiden waren huiverig het optreden
van de senator uit Wisconsin en daar
mee de naam van Amerika voor het
publieke forum te brengen. Men wil
de het liever binnenkamers uitvech
ten en men vreesde voor preceden
ten.
Niettemin hield Flanders, gedreven
door zijn kiezers, vol. En Vrijdag
avond, 30 Juli om 7 uur. ving dan
ook het debat aan met een scherp
requisitoir van Flanders.
McCarthy, kauwend op de haken
van zijn bril, luisterde schijnbaar on
bewogen toe. Maar toen hij tenslotte
opsprong, rolden de tegenbeschuldi-
gingen uit zijn mond. Hij wenste
voorts geen dief genoemd te worden
..zonder dat gezegd werd, wat hij had
gestolen"
De republikeinse leider Knowland
trachtte de zaak te sussen. Hij is een
voortreffelijk spreker, die zonder eni
ge moeite a l'improviste een uitvoe
rig betoog hield, waarin hij trachtte
de motie van Flanders op een zij
spoor te rangeren.
De doorslag gaf tenslotte de demo
cratische senator McClellan uit Ar
kansas. Hij nam het denkbeeld van
de republikeinse senator Smith uit
New Jersey over om een commis
sie in te stellen, die de beschuldigin
gen nader zou moeten onderzoeken.
De houding- van McClellan bleek be
slissend te zijn voor de conservatie
ve vleugel in de democratische par
tij. Zijn voorstel werd na urenlange
discussie aangenomen met slechts ne
gen democratische en drie republi
keinse stemmen tegen. Het resultaat
zal nu wel zijn, dat de kwestie op
de lange baan gaat. McCarthy's on
schendbaarheid is althans voorlopig
weer gewaarborgd
Vraag intussen niet, welke beschul
digingen inmiddels over en weer de
zaal waren ingeslingerd. Wanneer ge
zulk een debat aanhoort, clan prijst
ge u gelukkig, dat in Nederland de
grenzen van het oirbare nauwgezet
worden gehandhaafd. En ook wie wel
eens wat meer leven in de parlemen
taire brouwerij wenst, mag dank
baar zijn, dat onze Kamerleden zich
niet te buiten gaan aan deze Ameri
kaanse ketterjagerij.
Door Mr. C. J. VERPLANKE
EPLURIBUS UNUM. Zo luidt de zinspreuk, die geschreven staat boven
het hoofd va.n de voorzitter in de vergaderzaal van de Amerikaanse
Senaat. Maar niet iedere Amerikaan weet, wat die spreuk betekent.
Dezer dagen werd in het kader van een televisie-uitzending een wille
keurige Amerikaanse dame opgebeld, die 1500 dollar zou krijgen, wanneer
ze de vertaling van dit devies, dat op alle dollarbiljetten voorkomt, kon
geven. Ze wist het niet
-Maar ook in de Amerikaanse Senaat was dezer dagen in de daar ge
voerde discussies geen sprake van „ééu uit velen". Integendeel, tijdens de
debatten over het optreden van senator McCarthy was er noch onder de
republikeinen, noch onder de democraten van enige eenheid sprake. Ook al
werd tenslotte met 75 tegen 12 stemmen een voorlopige oplossing verkregen.
In de vergaderzaal van het mach- HBHSMIfefe. |K
tigste nationale politieke lichaam, dat
in de Westelijke wereld wordt gevon-
den. hebben wij, dank zij de vrien-
delijke hulp van de Nederlandse am-
bassade te Washington, een plaatsje v 1 JBf
kunnen krijgen op het voor diploma- j^^Bk
ten gereserveerde gedeelte van de BKjBtti
tjokvolle publieke tribunes tijdens het 0^1
..debat van het jaar", zoals een amb- f
tenaar van het State Department het JUj^B
tegenover ons
Dat debat liep over de uitbreiding
van de anti-communistische actie, die
door de niets en niemand dan zich-
zelf ontziende republikeinse sena- B/ma
tor McCarthy op een dusdanige wij-
ze wordt gevoerd, dat zijn naam een -'W
begrip is geworden in de wereld en
dat een gesprek met een Amerikaan V
niet lang behoeft te duren, voordat B v ^^^B ^^B
hij uw mening heeft gevraagd. B v Jj^B
OVER de afloop van dit debat heeft
de dagbladpers u ongetwijfeld
uitvoerig ingelicht. Daarom is het
wellicht interessant enkele indrukken ^^BBflBBBfifiSBHBH
te geven van de plaats, waar zulk t
een debat wordt gevoerd. Joe McCarthy, middelpunt van het
Het duurt wel enige tijd, voordat ..debat van het jaar
ge u hebt geacclimatiseerd in de ver
gaderzaal van de Amerikaanse Se
naat. Zowel het Nederlandse als het
Engelse en Duitse parlement hebben
hun eigen sfeer, maar nergens be
reikt de parlementaire welsprekend
heid zulk een peil als in de Senaat
zaal in Washington. Ministers komen
nl. bij de debatten niet te pas. De
wetsontwerpen worden wel door hen
geïnspireerd, maar worden door de
senatoren zelf ingediend, zodat de
discussies tussen de leden onderling
In vier rijen in de vorm van een
halve cirkel zitten de senatoren
(twee uit ieder van de 48 staten) ge
schaard rondom de voorzitterszetel,
die in het midden van de lange zij
wand staat. De Amerikaanse vlag
is achter deze zetel, die bezet wordt
door de vice-president van de V.S.
(Richard Nixon), gedrapeerd. De tri
bune bevindt zich rondom in de zaal;
de perstribune boven de voorzitter,
zodat de journalisten de spreker in
het gezicht kunnen zien.
De linkerhelft van deze halve cir
kel, gezien vanaf de voorzittersplaats,
wordt bezet door de leden van de
G.O.P. de Grand Old Party, zijnde
de republikeinse partij, die met 48
zetels een krappe meerderheid vormt
tegenover de 47 zetels tellende de
mocratische partij. Zouden de scheids-
lijnen in de Amerikaanse politiek lo
pen langs de republikeinen en de de
mocraten. dan zou de stem van de
ene Onafhankelijke senator uit Ore
gon de doorslag kunnen geven. Maar
de scheidslijnen lopen veelal anders
al weet niemand van te voren hoe
ties te kunnen vergeven. Zo is thans
de republikeinse partij regerings
partij. maar men kan bepaald niet
zeggen, dat zij haar medelid Mc
Carthy in bescherming neemt.
RECHT tegenover de voorzitter zit
ten resp. op de rechterplaats van
de linkerhelft en op de linkerplaats
van de rechterhelft van de eerste rij,
slechts gescheiden door het pad, dat
de halve cirkel in tweeën deelt, de
fractieleiders van de republikeinen
en van de democraten: de senatoren
Knowland uit Californië en Johnson
uit Texas.
Zij zijn het, die de dienst uitma
ken en de gang van zaken in de se
naat bepalen. De president heeft
slechts de stemmingen te leiden en tot
stilte te manen, wanneer de verga
dering al te luidruchtig wordt. Deze
beide leiders zijn dan ook altijd aan
wezig en voeren vanaf hun plaats,
vrijwel naast elkaar staande, het
woord over de bepaling van de agen
da. Zij zijn het, die de sprekers van
hun eigen partij komen manen tot
bekorting van hun speeches. Zij zijn
het ook, die om een stemming vra
gen of de voorzitter verzoeken de
presentielijst voor te lezen ter vast
stelling van het quorum. Dat laatste
gebeurt herhaaldelijk en neemt veel
tijd in beslag. Van alle kanten ko
men de senatoren aangelopen om bij
het afroepen van hun naam door
hun ,,I" van hun aanwezigheid te
kunnen laten blijken.
DE senatoren spreken vanaf hun
plaats en zonder microfoon. De
interrupties en het geroezemoes ma
ken hun uiteenzettingen dan ook voor
iemand, die de Amerikaanse uit
spraak van het Engels niet volmon
dig machtig is, moeilijk te volgen.
Onmiddellijk nadat iemand het
woord heeft genomen het hoeft
niet te worden gevraagd, mits men
anders dan voor een interruptie
maar wacht, tot de voorgaande spre
ker is uitgesproken snelt een
tachotypist met zijn schrijfmachine
naar hem toe, gaat vlakbij hem
zitten en tikt het gesprokene ra
zendsnel op zijn machine neer.
Langs de wanden van de zaal zit
ten de secretarissen van de diverse
senatoren. Zij zorgen voor het ver
langde materiaal, geassisteerd door
de secretarissen van beide partijen,
die in de vergaderzaal zelf hun bu
reau hebben.
De in donkerblauw uniform gekle
de „pages" meest jonge studenten
zitten nonchalant op de trappen
van het voorzitterspodium, en snel-
iedere senatoriale wenk toe
weg te brengen of
