Over gebruik en misbruik
moedertaal
van onze
Kurhaus op hoogspanning,
voordat banket begon
Woedende jongelui schieten
dorpspastoor neer
„De Koning vraagt wie een
Noors huis bewoont"
5
ZATERDAG 1< AUGUSTUS 1954
ALS MEN HET TE MOOI WIL DOEN
Stralend avondfeest ter ere van
Koning Haakon
(Vervolg van pag. 1).
Een van de meest opvallende verschij
ningen bij deze ontvangst was mevrouw
Solveigh Aasarad uit Rotterdam, die een
japon droeg, geheel met Oslose motie
ven geborduurd. Ook was er de Zun-
dertse tuinder Lamberts, die. ter gele
genheid van dit bezoek de Olafsorde
kreeg en met wie de koning zich later
nog afzonderlijk onderhield.
De vorst sprak, gezeten op een sofa.
na het handenschudden nog geruime tijd
met verschillende aanwezigen, waaron
der de Noorse houthandelaar Sjoquvist
was, die van de koning vernam, dat hij
logeerde in het Amsterdamse paleis ge
bouwd, zoals de koning zeide „op 13659
Noorse palen".
Om goed half zeven verliet koning
Haakon de kring van zijn landgenoten,
om zich naar het paleis Lange Voorhout
te begeven.
Naai Scheveningen
In het Kurhaus te Scheveningen was
inmiddels alles voor de ontvangst van de
Noorse vorst in gereedheid gebracht. Zo
als men weet, traden daar B, en W. van
Den Haag als gastheren op.
Burgemeester en mevrouw Schokking.
de wethouders Feber, van Aartsen, van
Zwij-dregt en Dettmeijer, allen verge
zeld van hun echtgenoten, alsmede de
gemeentesecretaris, de heer Wijthoff, be
groetten daar de gasten, die van kwart
ever zeven af begonnen te komen.
Een der eersten was minister Beyen.
Hij werd gevolgd door dr en mevrouw
Drees. door Prof. Beel, de voorzitter van
de-Eerste Kamer, mr Jonkman, de waar
nemend voorzitter van de Tweede Ka
mer Prof. Gerbrandy en vele anderen.
Voor de ingang van het Kurhaus vorm
den twintig Scheveningse dames, allen in
Schevenings feestcostuum. voor een ere
wacht. Onder-havenmeester Roeleveld
had ze persoonlijk uitgenodigd.
Burgemeester Schokking was zeer in
genomen met deze even originele als
feestelijke schare en kortte zich de, ove
rigens geringe wachttijd, met een ge
sprek met deze „erewacht".
De koning komt
Om kwart over acht viel er een stilte
in het Kurhaus-hotel, die grote dingen
aankondigde. En daar was de koning
van Noorwegen, gekleed in rok, met een
minimum van eretekenen, een voorbeeld,
dat Prins Bernhard, die uiteraard ook
in rok was, volgde.
Het stralend middelpunt van de
avond was H.M. de Koningin. Zij
droeg een champagnekleurige zijden
robe met een groene stola en zó'n
prachtige collectie oorbellen, collier
met hanger, diadeem en armband,
dat zij, staande onder de grote luchter
in de hall één rijke schittering was!
Burgemeester Schokking stelde in de
hall de leden van het college en hun da
mes aan de vorsten voor en daarna be
groetten de andere gasten in de grote
salon de koning, de koningin en prins
Bernhard. Afspraak was. dat er, om de
koning te sparen, geen handen gegeven
zouden worden. Maar met zoveel har
telijkheid stak de vorst zélf de hand uit
naar de deken van het Corps diplomati
que, de heer Graeffe, die als eerste
Tienduizend dollar
Grootse Canadese hulp
voor Ned. kind
Canadezen hebben een grootse hulp
actie gevoerd voor de vierjarige André
Schrijvershof, die met zijn ouders en zusje
uit Overflakkee was geëmigreerd en en
kele maanden geleden, toen hij in Mon
treal in de vensterbank van zijn ouder
lijke woning zat, door een auto werd aan
gereden. Het jongetje werd zo ernstig ge
wond dat zijn benen moesten worden ge
amputeerd.
De familie Schrijvershof, die reeds ge
ruime tijd met tegenspoed had te kam
pen. eerst door de watersnood in Neder
land. later in Canada door ziekte van de
kleine André en doordat de vader niet in
zijn eigen vak (lasser-bankwerker) aan de
slag kwam, kon de kosten van een lang
durig verblijf in het ziekenhuis niet
dragen.
Bewoners van de stadswijk waar het
gezin Schrijvershof woont, begon een
hulpactie, die al spoedig zoveel geld op
leverde. dat een belangrijk deel van de
kosten kon worden gedekt.
Verder belegde de zgn. Heart Club of
Montreal (een liefdadige vereniging) de
zer dagen een uivoering waarvan de ba
ten op tienduizend dollar worden ge-
Ziektekostenregeling
voor ambtenaren
Het samenwonen van een ambtenaar
weduwnaar met één of meer zusters,
voor wie de betrokkene kostwinner is in
algemene zin. kan voor de toepassing
van de interimregeling ziektekosten
ambtenaren 1954 als samenwoning in ge
zinsverband worden beschouwd. Dit
heeft minister Beel geantwoord op
schriftelijke vragen van het Tweede-
Kamerlid mr Beernink (C.H.).
rgesteld en naar de heer en
Drees, die hem terstond volg
den, dat pok alle andere gasten de ko
ning met een handdruk begroeten kon-
Er waren bijzonder fraaie toiletten.
Wij willen volstaan met dat van me
vrouw Van Karnebeek, de echtgenote
van de Nederlandse gezant in Oslo te
noemen. Een satijn kleurige robe, die
geheel gegarneerd was met tuilen „bloe
men. De koning was er zichtbaar ver
rukt over. Om half negen begaf men zich
aan tafel.
Gioot taptoe
Anderhalf uur later, om tien uur dus.
ontwaarden we het rokken-zwart van de
heren en de gewaden-pracht van de da
mes op het gereserveerde gedeelte van
het Kurhausterras, dat in het half don
ker lag. zodat men eerst alleen wat
schimmen zag. Maar aan de rand van
het middenterras was licht en daar liet
de rijzige gestalte van de Noorse vorst
zich al spoedig ontdekken. Voor konings
ogen glimmerden brilleglazen. Zo kon
hem niets ontgaan van de zee en het
militaire muziekfestijn, dat aan zijn voe
ten was aangericht.
.Op die boulevard stonden de muzikan
ten van de Marinierskapel en de Ko
ninklijke Militaire Kapel met hun in
strumenten reeds in de aanslag. Voor
deze gelegenheid waren de twee kapellen
tot een muzikale eenheid samengevoegd
Maar waar het oor een eenheid waarnam,
daar zag het oog een duidelijk onder
scheid. De K.M.K. in het uitbundige gala
uniform en de mannen van Gijsbert
Nieuwland in het sobere marinierskleed!
Doch is soberheid niet het kenmerk
van deze Scandinavische vorst, die we
dc zee-koning plegen te noemen?
Met die mariniers zat het dus wel goed.
Met de taptoe zelf trouwens ook. Daar
kon geen oor. hoe getraind ook. een
vuiltje aan ontdekken. Zelfs bij de tus
sentijdse commandowisselingen van de
kapiteins' Nieuwland en Van Yperen
raakten de muzieksoldaten hun balans
niet kwijt Rond de muziek was een
groot vierkant uitgespaard. De zijden
daarvan waren dichtomzoomd met dui
zenden belangstellenden
Om tien voor half elf kon de kap. R.
van Yperen zijn hand heffen om de
beide volksliederen te dirigeren. En
daarna kwam het publiek in het geweer.
Want de koning zomaar uit het gezicht
laten verdwijnen ging natuurlijk niet.
Nauwelijks had deze dan ook enige
stappen achterwaarts gedaan of het
Haagse publiek raapte al zijn moed bij
elkaar en juichte de Noorse gast op pret
tige wijze toe. Een glimlach gleed over
diens strakke gelaat. De Koning hief zijn
hand tot een groet, meermalen zelfs. Het
was een hartelijk afscheid.
Terwijl het gezelschap zich gereed
maakte voor het vertrek, stroomde de
menigte reeds naar het Gevers Deynoot-
plein, waaraan het Kurhaus gelegen is.
In Rotterdam woonde koning
Haakon gisteren een dienst in
de Noorse zeenTanskerk bij.
De predikant, ds A. Terjesen.
werd door de Noorse gezant in
Den Haag, de heer Jorstad, aan
de Koning voorgesteld.
Een der hoogtepunten v
koning Haakons verblijf
Nederland was zijn bezoek a
Stavenisse waar 19 woningen
zijn gebouwd die Noorwegen
de Februariramp heeft ge
schonken. Het 1-jarig jongetje
J. I. Hage, dat tijdens de ramp
zijn moeder en zuster verloor,
overhandigde de Koning voor
het doorhakken van een lint
een Zeeuws broodmes met een
broodplank.
De gasten gingen zoals zij gekomen wa
ren. in lange zwart-glanzende auto's. De
indrukwekkende entourage van gemo
toriseerd politie-escorte ontbrak ook
hier niet. Een grootse indruk moet Ko
ning Haakon gekregen hebben van dit
Gevers Deynootplein, zo rijk getooid
met versieringen en licht. Hel bood een
overweldigende indruk. De langzaam
wegrijdende auto met de wuivende ko
ning en kóningin achter het glas trok
uiteraard aller aandacht. Evenals trou
wens de prinselijke wagen en die van de
andere hoge personages. Slechts kort
heeft Den Haag de Noorse vorst in haar
midden mogen hebben. Maar die tijd
is dan ook goed besteed en gebruikt
voor een waardige en koninklijke ont
vangst.
Officiële instanties
schieten
vaak rare hokken
HET IS ALWEER enige tijd geleden, dat ik de aandacht vestigde op de
slordigheid, waaronder de moedertaal meer en meer te lijden heeft.
Slordigheid of onkunde, dit valt niet altijd uit te maken. Ik behandel
hieronder nu een aantal gevallen, die mij onder de ogen kwamen bij lec
tuur van kranten en tijdschriften.
Laat ik mogen aanvangen met een briefje, dat ik ontving uit een onzer
grote steden en dat op'officieel papier was getikt. Daarop prijkte een hoofd
Een derde voorbeeld: „Deze arbeiders
hadden iets anders nodig a 1 s eerste le
vensbehoeften". Ook hier blijkt weer. dat
men niet al te gauw oude schoenen moet
weggooien voor men nieuwe heeft. Want
het klaarblijkelijk met opzet vermijden
van het woord dan na een vergrotende
trap en het woord anders, leidt vaak
»ot onduidelijkheid.
Een vierde geval: „Multatuli zag liever
bomen als mensen". Niet onaardig vroeg
een ander blad spottend, of niet bedoeld
was: mensen als bomen
De woorden zeer en heel gebruikt
men ook vaak totaal verkeerd. Dit is b.v
het geval in: ..Heel vroeger bestond
er in de bebouwde kommen een maxi-
snelheid van 15 km." De schrijv
dat luidde: H.B.S. met 5-jarige c
Klaarblijkelijk was dit in duizenden bedoelt: lang geleden.
exemplaren gedrukt en niemand had opgemerkt, dat er onzin op stond.
ongetwijfeld werd geschre-
met de uitdruk-
Een rector van een onzer lycea liet een
advertentie plaatsen van de volgende in
houd: „Lerares Frans gevraagd, vermoe
delijk tot einde dezer cursus" 't Was
een heel modern lyceum, waar klaar
blijkelijk ook de taal vernieuwing had
Dit zijn een paar voorbe dden van zeer
officiële oorsprong. In de kranten, vooi-
de „koppen", die meestai met grote
haas; worden opgesteld, kan men vaak
gevallen vinden, waaruit blijkt, dat de
schrijver niet heel vast in zijn taalschoe-
ën staat.
Zo lees ik: „Schilder m a a k e dode
lijke val" en ik vroeg me af. welke men-
nf dieren van deze uitvinder de
slachtoffers zouden worden, toen me uit
^ard van het bericht duideiyk werd.
dat bedoeld was: hy deed een dode
lijke val.
misverstand van ongeveer dezellda
ontstond bij het bericht: „Vondst
zeldzame munten in Gemeente-
Arnhem". Ik kreeg zonderlinge
gedachten over de directeur van die in
stelling, toen ik bemerkte, dat er be
doeld werd: Tentoonstelling van die
munten.
Een criticus wilde heel origineel zijn.
u is dit altijd een gevaarlijke onder-
eming. die vaak mislukt, wat ook hier
het geval was. Hij schreef namelijk: ..Het
door Eugöne Scribe en Ernest Le-
gouvé geschreven niemendalletje, waar
van het gezelschap onder régie van
Frank Rademakers een „iemendal"
heeft weten te maken." De schrijver be
dacht waarschijnlijk niet, dat het woord
.iemendal" niet bestaat en volsitrekt in
strijd is met de afleiding
dal
al).
altijd
De ontkenning geeft ook nog
Iemand schrijft: „Doch zodra oen
jé Halfweg gepasseerd, of je ziet de wals
aankomen." In de eerste helft van de
weggevallen, klaarblij
kelijk onder invloed van de uitdrukking:
Nauwelijks-... of
Deze verwarring van synoniemen
speelt de schrijvers vaak parten, zoals
in: „Ik ben haar uit het oog ver-
Vindingrijke kok maakte nieuwe gerechten
king: Ik ben het kwijt.
De vrees niet duidelijk genoeg te zijn.
brengt iemand er vaak onbewust toe
verkeerde vormen te bezigen, als in:
Men behoef: deze lieden niet onmense
lijk te behandelen, maar men diene
Lees: dient) er zich toch rekcnschao van
te geven, dat dit tot verkeerde gevolgen
leidt".
Gevaarlijke leei
Er zyn onder de nieuwlichters velen,
lie de leer verkondigen, dat men a ls en
a n geheel willekeurig kan gebruiken,
lthans na een vergrotende trap. Ik ge
loof. dat dit een gevaarlijke leer is. Ik
vond voor deze mening bewijzen in de
volgende zinnen: ..De vreemdelingen
kwamen terug. De gezichten meestal
ernstiger en strakker a 1 s vroeger". Nu
was mijn eerste gedachte, het woord a Is
op te vatten in de zin van zoals. Uit
de rest van het stuk bleek, dat dan was
bedoeld. Maar waarom is dit niet gc-
Ditzelfrie geldt voor een zin uit één
onzer bekendste letterkundige tijdschrif
ten: „En dan zou hij een nationalisme, dat
een zo primaire eis stelt als een natio
naal territoir, misschien toch
ogen bekijken
zonder de belangen van andere volken
te tellen, laat staan te erkennen.
e 1 kan
ergrotende trap worden
gebezigd.
De Haagsche Post, die een rijke vind
plaats voor zoekers naar taalfouten is.
had dit in haar kolommen: „Debatteert
u wel eens voor de grap van uit een
standpunt, dat u niet werkelijk inneemt""
En het verbluffende antwoord, dat ze gaf.
was: „Zeer soms" Er is toch heus niet
veel taalgevoel nodig om de onzin hier
van te gevoelen
Nog een aardig voorbeeld van over
matige duidelijkheid vond ik in de vol
gende. aan de H P. ontleende zin: „Het
heeft er de schijn van, alsof het bis
schoppelijk mandement met richtlijnen
de houding van de Nederlandse
Katholieken. enz. Hier hebben we
ie doen met een verwarring van de uit
drukkingen: Het schijnt alsof en het
heeft er dc schijn van dat.
Het geharrewar met d a n en als.
waarop ik hierboven de aandacht ves
tigde. blijkt ten gevolge te hebben, dat
men soms dan gaat gebruiken, waar hel
beslist als moet zijn. Ik geef als voor
beeld deze zin: „Want men kan even
goed. naar bed gaan dan vele van die
r. g. Humoristische boeken door te lezen".
Deze zin is genomen uit een onderwij
zersblad. Zij behoorden toch zulke fou
ten niet te maken!
Vreemde gedachten-
sprongen
Vermakelijk wordt het. wanneer een
schrijver een gedachtensprong maakt,
ri.w.z, een stukje redenering in zyn zin
nen overslaat. Zo lees ik ln correspon
dentie over Spanje in een oneer grote
dagbladen: ..Een paar ziet men vrijwel
nooit, dat schijnt als bijzonder slechte
elden". Men vraagt zich af.
de slechte manieren zijn. Het nooit
i van een paartje? Dit zal toch wel
de bedoeling wezen,
en even vermakelijke aankondiging
ik deze week nog in een Haagse
agc Daar stond: „Indien u niet in
deze zaak moet zijn, is het bij Alg. Po
liticverordening verboden hier fietsen
te plaatsen". Klaarblijkelijk moet dus
degene die de politieverordeningen
maakt, bij alle Haagse burgers gaan vra
gen: „Moet u in deze zaak zijn? Zeg me
dat, anders kan ik mijn verordening niet
maken". Hoe ingewikkeld maken de
mensen de taal toch vaak door hun def
tigheidsmanie. Waarom niet eenvoudig
dit gezegd: ..Als u niet irt deze zaak
moet zijn. mag u uw fiets hier niet zet
ten. lAlg. Politieverordening)".
Zo gaat het dikwijls. maar het is dan
ook een in ors land 8lgemeen geldende
regel: „Waarom zou men iets op een
voudige wijze doen als het ook inge
wikkeld kan?"
Dr F. C. Dominions
Grote razzia's in Milaan
Twee jonge Italianen hebben gisteren meisje dat nog geen achttien was De
pastoor Don Silvestro Beneggi
dorp Vermezzo tin de omgeving
andere i Milaan) doodgeschoten, omdet hij
nationalisme, dat. jgerde, een trouwbewijs
erstrekken
.nderjarig meisje. De zuster
an de pastoor, die de deur voor de
weet op te houden over Lebensraum te [jongens had geopend, had in de aan-
bulken". Het eerste a 1 s is juist gebezigd, [grenzende kamer gehoord, hoe de jon-
het tweede m.i. niet. Hier had voor de gens haar broer vroegen, in het geheim
duidelijkheid beslist dan moeten staan.leen huwelijk te voltrekken van een
(Van een onzer
verslaggevers
Tientallen nerveuze kell-
ners stonden gisteravond
omstreeks 1 uur in de
grote zaal van het Kur
haus te Scheveningen te
luisteren naar de aanwij
zingen van de heer C. G.
Peperkamp, tweede .maitre
d'hótel. Op rustige toon
gaf deze zijn instructies
voor het grote banket, dat
de gemeente het konink
lijk gezelschap aanbood en
waaraan zeventig perso
nen zouden aanzitten.
„Denk erom. de sommeil-
ler staat links, en niet
morsen als de wijn inge
schonken wordt. Zijn er
nog vragen3"
Dat was dan het einde
van een uiteenzetting, die
bijna een uur had ge
duurd. Maar ook in de
keuken van het Kurhaus
heerste hoogspanning. De
chef-kok, de heer J. Th.
Heering, had voor de
moeilijke opgave gestaan,
dat er al enkele maal
tijden waren gebruikt
door het koninklijk ge
zelschap en het protocol
duldt geen doublures.
Daarom had hij een aantal
gerechten, zoals kip, eend,
kreeft en zalm, eenvoudig
uit zyn plannen moeien
laten vallen. Maar wie, zo
als de heer Heering, al
meer dan een kwart eeuw
chef kok van hel Kur
haus is, staat voor zulke
problemen niet. Hij was
dus met enkele nieuwe
creaties gekomen, zoals
bijvoorbeeld een gevulde
zwezerik (gevuld met een
speciaal daartoe uit Zwit
serland gekomen ganzen
lever) en forel, die een
buitengewoon ingewikkel
de bewerking had onder
gaan. („Maar ik heb het
zelf geproefd en ik vind
hel erg lekker".) De
forel is namelijk, als alle
riviervissen, bijzonder gra-
terig en bij hei fileren had
men zelfs de pincet niet
vermeden. Daarna was de
forel in plakjes gesneden
en met fijngewreven
kreeft ertussen in een
wijnsaus weer aan elkaar
gebakken.
Het ijs uiteraard in
de Noorse en Nederlandse
kleuren was gegarneerd
met verlichte chocolade
molens. Bepaalde onder
delen van het menu wer
den geserveerd op schalen
in d/ worm van oude vi
kingschepen.
Een batterij van negen
tig man had in de keuken
gewerkt en naar schatting
zal het aantal kellners
wijnschenkers niet ver uanl
de vijftig zijn geweest. j
De tafel was opgesteld j
tn een grote U-vorm. In
het midden van de brug
van de U zat de Noorse
vorst, rechts naast hem de
Koningin en links de
Prins. Zij hadden het ge-\
zicht op zee.
De tafelbouw- en deco
raties waren geschied
door de «heer J. C. van
Zutphen, architect en bin
nenhuis-architect bij de
E.M.S. en met aanwijzin
gen van de heer H. van
Zeggere», oud-gemeente
architect. Er toas Wcdg-
wood-porsele in, Louis
Seize-zilver en Leerdam
kristal. De tafel was ver
sierd met prachtige don
kerrode rozen en zeeschel
pen. Langs de wanden va
de zaal hingen fraai
bloemstukken van dahlia'
en gladiolen.
Het was de bedoeling,
dat het gezelschap na
diner de koffie in
lounge zou gebruiken.
Kwam men na de taptoe
door de grote zaal terug,
dan was daar geen spoor
meer van de tafels of i
len te zien, slechts
lange gang in de kleuren
van beide landen.
Toen koning Haakon te Numansdorp in de Piet Hein stapte, hielden
prins Bernhard en de schipper hun handen beschermend boven het
hoofd van de rijzige vorst, hetgeen niet overbodig bleek.
Koningin Juliana als tolk
Vorstelijk bezoek voor schooljeugd en
weduwe in Stavenisse
(Van een onzer verslaggevers)
FN WIE VAN JULLIE woont nu in een Noorse woning?" Tientallen
Stavenisser schoolkinderen, samengegroept in de „nieuwe" straat
van hun woongemeente. staren niet-begrijpend op naar het genoeglijk
lachende gezicht van de vreemde Koning, van wie zij weten dat hij ai
meer dan tachtig jaar oud is. Maar dan is het de vriendelijke stem van
koningin Juliana zelf, die. naast koning Haakon staande, vertaalt: „De
Koning vraagt, wie van jullie in zo'n Noors huis woont?" Ha. dat verstaan
ze.... en daar gaan de vingers omhoog, hier één, daar nog een paar
Op dc volgende vraag, die de Koning weer in het Engels stelt en die de
Koningin weer in het Nederlands nazegt, durven ze al vlotter te antwoor
den: Ja, ze vinden de huizen prachtig en ze wonen er wét graag in!
pastoor weigerde, waarop een heftige
woorderwisseling volgde. Eén der kna
pen trok toen een pistool en schoot de
pastoor neer. Vlak vóór hij stierf, mom
pelde de geestelijke: „Arme jongens, ze
wisten niet wat zy deden
Na de moord, verlieten de jongens
ijlings het huis. Met het pistool in de
hand hield één hunner de aanstormende
menigte op een afstand. Zij sprogen in
een gestolen taxi, bestuurd door een
derde jongen, en verdwenen.
Bij razzia's in geheel Milaan heeft de
politie later zeventig jongelieden aan
gehouden. maar het is nog riet bekend
of de schuldigen er bij zijn.
De chauffeur van dc gestolen taxi
werd op 80 km van Vermezzo bewuste
loos aangetroffen: de jongens hadden
hem aan een boom vastgebonden.
Volgens Reuter hadden de moorde
naars reeds in verscheidene andere dor
pen naar de pastoor gevraagd, alvorens
zij in Vermezzo aankwamen. In de andere
dorpen hadden zij steeds de pastoor niet
thuis getroffen.
Na het bestand in
Indochina
OHiciële tekst der
voorwaarden
ln Parijs werd de tekst gepubliceerd
van de overeenkomsten inzake het be
stand m Indo-China- Deze houdt in onder
scheidene bepalingen voor Vietnam. Cam
bodja en Laos. Het betreft het samen
trekken der troepen in voorlopige her
groeperingscentra; de ontruiming van
Hanoi en Haiphong, waarvoor een limiet
is vastgesteld; het terugtrekken der bui
tenlandse strijdkrachten uit Cambodja;
de bepaling, da. geen militaire verster
kingen Laos mogen h'nnenkomcn etc.
Voor de opleiding van het nationale leper
mag de Franse legerleiding een aantal
militairen, hoogstens 1500 officieren en
onderofficieren, in Laos achterlaten-
Voorts mogen circa 3500 militairen van
de Franse Unie in Laos blijven, ter be
zetting van twee Franse inrichtingen, te
Seno en in de vallei van de Mekong.
Volgens de getroffen overeenkomsten
is het verboden, nieuw militair perso
neel. wapens en munitie in Vietnam te
brengen. D» twee zones van Vietnam
mogen piet deelnemen aan een militair
bondgenootschap. In Vietnam en Laos.
zullen de krijgsgevangenen binr.cn der
tig dagen, na het van kracht «aorden van
het bestand, worden viijgelaten In Cam
bodja zal zulks geachicr.en. zod-a de
overeenkomsten van kracht zijn- Het be
treft hier een officiële pui) icatir» >dn het
getroffen accoord, waarvan eerder door
Reuter en AP. melding s gemaakt.
Van Franse zijde wordt nog meege
deeld. dat op 20 Augustus in Parijs on
derhandelingen beginnen, ter beëindiging
van de monetaire unie met Vietnam.
Laos en Cambodja-
jongetje J. I. Hage. wiens moeder en zus
ter bij de overstroming om het leven
kwamen, een forse broodplank en een
even kloek mes in fraai bewerkte snede
aannam, met behulp van welke attributen
hij het lint, onder de erepoort over de
nieuwe straat gespannen, moest verbre
ken.
De plank, waarop alweer Noorse motie
ven en woorden van dank waren aange
bracht. kwam onder het lint. het mes uit
de schede en er boven toen een forse
klap en het beletsel viel: de straat was
vrij.
Onvergetelijk
Eén van de treffendste gebeurtenissen
tijdens het bezoek dat koning Haakon van
Noorwegen aan ons land brengt, mogen
we wel dat korte verblijf in Stavenisse
Toen de Piet Hein. van Numansdorp
komende, even na kwart voor drie in de
haven meerde, stond vrijwel „heel het
eiland Tholen" op de wallekant.
Er klonk fris en hartelijk gejuich, toen
de koning zich op de Piet Hein vertoonde:
ln admiraalsuniform en met een witte pet
op. Achter hem verscheen weldra konin
gin Juliana, in het grijs, gevolgd door
Prins Bernhard
reed de stoet langs het gemeentehuis,
onder een erepoort met „Velkommen til
Stavenisse" door. en dan. tussen een ere
haag van de Nationale Reserve, naar het
begin van de Koning Haakonstraat. ge
vormd door 19 woningen die het Noorse
volk de zwaar getroffen gemeente schonk.
Nauwelijks waren de hoge bezoekers
uitgestapt of de grote verrassing voor de
Koning begon: schoolkinderen van de 6e.
7e en 8e klasse van de lagere school zon
gen. met begeleiding door het plaatselijke,
luziekgezelschap O B K. twee coupletten
in het Noorse volkslied.
Iedereen keek gespannen toe. toen de
Koning uit handen van het zevenjarige
Nu kwam dan eindelijk het moment
waarnaar mevrouw M. Moerland-Fierens.
die haar man bij de ramp verloor, zo ge
spannen had uitgezien. Haar viel de eer
te beurt in haar nieuwe Noorse woning
Koning, Koningin en Prins te ontvangen.
„En nooit, nooit zal ik het vergeten",
zei ze later, al was ze door overstelping
van emotie eigenlijk vergeten, wat de vor
sten allemaal hadden gezegd, toen ze bin
nen waren en zomaar een kopje koffie bij
haar aan de tafel gebruikten
Toen er tijdens de visite, een formatie
van 24 straaljagers gierend over de straat
vloog, snelde Prins Bernhard naar buiten
om te kijken. Het publiek vond de straal
jagers niet zo aardig, want er stond bul
ten een luidspreker waardoor men allea
kon horen wat er binnen werd gesproken.
Voor de gemeente ondertekende koning
Haakon in de woning een oorkonde. Toen
kwam het afscheid. In snelle vaart verwij
derden de auto's zich in dc richting van
Bergen op Zoom.
Even over vieren zette de trein zich
rijden'" beWCging °m n"r D*n Haag te
