IÜ
De aanslag op Hitier
Hoe
en
op re/s gingen
DOOR Q. TH. ROTMAN
82. Eén hunner zou echter spoedig
ondervinden, wat er aan de hand was:
Slokkie! Toen namelijk de anderen bij
het krieken van de dag ontwaakten, was
Slokkie spoorloos verdwenen, en hoe ze
riepen, hij gaf geen antwoord. Dodelijk
verschrikt keken ze elkaar aan: wat
had dat te betekenen? Dr. Dikpoot stond
op.
83. ,,Ik ga hem met de neushoorn sa
men zoeken!" zei hij, ..want in het
struikgewas is het niet pluis en wij zijn
samen de sterksten van ons gezelschap;
blijf jullie hier dus wachten!". En met
een verdwenen beiden in het dichte
struikgewas, dat zich aan alle kanten
tussen de bomen uitstrekte...
84. Maar ze waren nog geen half uur
weg, of daar kwam de gorilla weer voor
de dag. Vol ontzetting staarden Sam en
Katjemau het vreselijke monster aan...
Grijnzend greep het ondier de hoed
van Dr. Dikpoot, die deze voor 't ge
mak daar achtergelaten had. en zette
hem op. Toen strekte hij zijn harige
armen naar Sam en Katjemau uit...
86/87 Wat er met hen gebeuren zou?
Nu. dat kwamen ze gauw genoeg te
weten: de gorilla sleepte hen naar een...
grote open plek waar zijn jongen speel
den. Daar ontdekten ze meteen hun
vriend Slokkie, die, tot hun grote ont
zetting, tot halverwege zijn hals in de
grond ingegraven zat. Terwijl de go
rilla zijn twee nieuwe slachtoffers ste
vig vasthield, groeven de jongen naast
Slokkie nog twee diepe kuilen, en wel
dra troonden ook Sam en Katjemau met
enkel hun hoofd boven de grond uit!
En daar begon het spel. Het apenge-
broed gooide met ringen; een ring om
het hoofd van Sam of Katjemau was
één punt. en om Slokkie s hals. wat
veel moeilijker was, twee punten. Je
begrijpt, dat zo'n ring wel eens tegen
hun neus terechtkwam en dat dat geen
pleziertje was. Foei. wat maakten ze
zich kwaad op die lelijke apen....
88. Plotseling echter ritselde en kraak
te het in de struiken achter de apen.
Tot grote vreugde van onze drie vrien
den verschenen heel even de hoofden
van Dr. Dikpoot en het nijlpaard; toen
verdwenen ze. zeker om een aanloop
te nemen voor een stormaanval. De
apen hadden in de hitte van het spel
niets bemerkt. En vlak daarophoepla-
rrrr! Daar kwamen ze hoor, in volle
vaart aangerend...
69/90. De grote aap vloog, getroffen
door een flinke stoot van de neushoorn,
minstens vijf meter de lucht in, smakte
met een plof neer en volgde toen zijn
kroost, dat allang gemaakt had. dat het
uit de voeten kwam. Sam, Slokkie en
Katjemau waren nu spoedig bevrijd. De
dokter zei: ..Ik ga niet verder mee; ik
bedank jullie, en ik raad je aan. ook
terug te gaan; die familie Hippo be
reik je tóch nooit, want voordat je xe
gevonden hebt, ben je allang door slan
gen of krokodillen opgepeuzeld!" Nu.
daar waren Sam en Slokkie 't mee eens.
Stapman, die zich op z'n eigen houtje
in veiligheid had gesteld, was spoedig
gevonden en na een hartelijk afscheid
van Katjemau werd... de terugtocht
aanvaard.
Wekelijkse bijlage
Zaterdag 17 Juli 1954
TIEN JAAR GELEDEN:
EEN LAATSTE POGING, DIE WEER MISLUKTE
Kolonel von Stauffenberg en vele anderen werden
standrechtelijk doodgeschoten
Fabian von schlabrendorff.
een Dr.itsc advocaat, is één van de
weinig overlevenden van het georgani
seerde verzet in Duitsland. Hij was ten
nauwste betrokken bU een aantal aansla
gen op het leven van Adolf Hitler door
hooggeplaatste Duitsers, ook bij de aan
slag van de 20e Juli 1944 thans tien
jaar geleden waarbij de Führer op
het nippertje aan de dood ontkwam.
Op 31 Maart 1943 bracht Hitier een
bezoek aan het hoofdkwartier van veld
maarschalk Giinther von Klugc in Smo
lensk. Hier had men de Führer gemak
kelijk uit de weg kunnen ruimen, te
meer omdat Von Klugc zijn medewer-
het voorgeschreven uur in Rastenburg
was geland en naar zijn hoofdkwartier
was teruggekeerd.
De aanslag was kennelijk mislukt,
maar wij konden niet begrijpen waarom
en verkeerden natuurlijk in grote opwin
ding. niet alleen om het risico dat wij
zelf liepen, maar ook uit angst voor de
veiligheid van een groot aantal andere
medewerkers.
Tenslotte stelde Tresckow zich in ver
binding met de man uit Hitiers lijf
wacht en vroeg hem het pakje een dag
te willen vasthouden, omdat er per on
geluk een verwisseling had plaats ge
had. Uit de manier, waarop de man
De conferentiekamer was na de aanstap in een ruïne veranderd.
king had toegezegd. Maar op 't laats
te ogenblik zonk de maarschalk de
moed in de schoenen.
Dat was en nu laten we verder
Fablan von Schlabrendorff aan 't woord
een bittere tegenslag, maar Tresckow
(aanvoerder van de aanslag) en ik be
sloten het zaakje dan maar zelf op te
knappen in de hoop. dat Von Kluge om
sou zwaaien als wij waren geslaagd.
WIJ besloten een tijdbom in Hitiers
vliegtuig te leggen, welke bom zó
was afgesteld, dat zij op de terugtocht
zou ontploffen. Wij kozen een bom van
Engelse makelij, niet groter dan een
gewoon boek, maar krachtig genoeg
om de inhoud van een middelmatig gro
te kamer totaal te vernielen. Om aan de
veilige kant te blijven, namen wij twee
bommen, die wij zo inpakten dat het
een pakketje met twee flessen cognac
leek. Ik waarschuwde onze organisatie
in Berlijn, terwijl Tresckow een van de
leden van Hitiers lijfwacht vroeg, of hij
misschien een paar flessen cognac voor
een van zijn vrienden op het algemeen
hoofdkwartier zou willen me
waarin deze niets vermoedend
de.
Na de lunch op het hoofdkwartier
reed Hitier, vergezeld van Von Kluge
en Tresckow terug naar het vliegveld.
Intussen was ik daar zelf met het pak
je heengegaan, wachtte totdat Hitier op
het punt stond in het vliegtuig te stap
pen. stelde toen de bommen zo af dat
ze na een half uur zouden ontploffen en
gaf het pakje aan de man, waarmee
Tresckow had gesproken. De man stap
te in het vliegtuig, dat een paar minu
ten later vertrok.
Wij reden terug raar ons hoofdkwar
tier, vanwaar ik opnieuw Berlijn opbel
de, om onze vrienden daar op de hoog
te te stellen. Wij wisten, dat Hitiers
vliegtuig met speciale veiligheidsinstal
laties was uitgerust, maar rekenden er
op dat onze bommen het toestel volko
men uiteen zouden rukken of er in eik
geval zo'n gat in zouden slaan, dat het
onmiddellijk te pletter zou vallen.
antwoordde, konden wij opmaken dat
hij geen argwaan koesterde.
De volgende dag vloog ik. zogenaamd
op dienstreis, met het gewone koeriers-
vliegtuig naar Hitiers hoofdkwartier,
waar ik het pakje inruilde tegen een an
der, dat werkelijk twee flessen cognac
bevatte.
De bommen bevatten elk een klein
flesje zuur, dat door de lont moest wor
den gebroken, waarna het zuur een me
talen draadje doorvrat, dat de slagpin
tegen hield. I>at was ook inderdaad ge
beurd, maar de slaghoedjes bleken niet
meer te deugen.
Een paar dagen daarna kreeg kolo
nel Rudolf von Gersdorff, die ook aan
het hoofdkwartier van de centrale le
gergroep was verbonden, bevel een
plechtigheid in Berlijn bij te wonen,
waarbij ook Hitier aanwezig zou zijn.
Hij bood aan de bom te gebruiken,
maar wij hadden geen lonten meer voor
de Engelse mechaniek en slaagden er
ook niet in die te bemachtigen.
TJ ET zwakste punt, dat door deze
voorvallen aan het licht was geko
men, was de gebrekkige samenwerking
tussen onze groep aan het front en de
legerleiding in Berlijn. Om hierin ver
betering te brengen deed Tresckow het
voorkomen alsof hij door de inspanning
van de Russische veldtocht was uitge
put en hij nam zijn intrek bij zijn zus
ter in Neubabelsberg, dichtbij Berlijn,
voor het doen van een rustkuur. Dat
verschafte hem een uitnemende gele
genheid voor het organiseren van het
Tegelijkertijd werd generaal-majoor
Hans Oster (een van de leiders van het
verzet) echter gecompromitteerd door
het proces tegen Hans von Dohmanyi,
die wegens trouweloosheid terecht stond,
zodat hij uit de actieve dienst werd ont
slagen en bij de reserve ingedeeld. De
beweging werd op deze wijze van een
harer voornaamste leiders beroofd.
WIJ vonden echter een alleszins be
kwaam opvolger in kolonel Claus
Schenk von Stauffenberg, de chef van
de staf van generaal Friedricb Olbricht.
Kolonel von Stauffenberg sproot uit een
oude Beierse familie, als lid van de ge
nerale staf had hij voortreffelijk werk
Later werd hij overgeplaatst naar het
Afrika Korps, waar hij te velde niet
minder uitblonk. Hij was bij de gevech
ten tegen de Engelsen in Italië zwaar
Sewond en als gevolg daarvan weer bij
e generale staf teruggeplaatst.
VIER grote problemen vroegen nu een
oplossing. In de eerste plaats moes
ten er plannen worden opgesteld voor
de bezetting van Berlijn, ten tweede
moest over de vorm van de nieuwe re
gering worden beslist, ten derde moes
ten er nog meer hooggeplaatste officie
ren voor ons plan gewonnen worden en
ten vierde moest er een plan voor een
nieuwe aanslag worden uitgewerkt.
Met de toebereidselen voor dit alles
kwamen wij in de zomer van 1943 in
tien weken gereed. De militaire plan
nen werden in hoofdzaak uitgewerkt
door graaf Von Stauffenberg en majoor
Ulrich van Oertzen. Het was duidelijk
diozenders. de gas-, water- en electrici-
Kolonel von Stauffenberg, een
der vooraanstaande deelnemers
aan de aanslag.
teitsbed.ijven en andere sleutelstellln-
gen. De toestand gedurende de eerste
24 uur zou dus onvermijdelijk kritiek
zijn. maar daarna zou het leger de SS
in getalssterkte overtreffen.
Tresckow. Stauffenberg en Oertzen
stelden de plannen voor de gehele ope
ratie tot in alle bijzonderheden vast. In
onze eerste order zouden wij het doen
voorkomen alsof de SS had getracht eeu
putsch te ondernemen, die moest wor
den onderdrukt. Het leger zou opdracht
krijgen de SS te ontwapenen en zo no
dig te vernietigen.
Om onze bevelen in het eerste sta
dium een geloofwaardig aanzien te ge
ven, zouden zij zogenaamd afkomstig
zijn van kolonel-generaal Fritz Fromm,
de opperbevelhebber van het leger in
Duitsland, hoewel deze niet bij ons com
plot betrokken was. Na 24 uur zouden
wij het masker laten vallen en vanaf
dat ogenblik zouden alle bevelen gete
kend worden door veldmaarschalk Von
Witzleben.
Op het politieke front werden even
gewichtige plannen gesmeed. Men ver
wachtte dat er met het oog op de alge
mene onrust en onzekerheid gedurende
de eerste drie maanden een militaire
dictatuur nodig zou zijn. Daarna zouden
de militairen zich echter terugtrekken
en alle bevoegdheden overdragen aan
een burgerlijke regering.
INTUSSEN trachtte Tresckow veld
maarschalk Erich von Manstein
voor onze zaak te winnen Deze was
weliswaar zichtbaar ontroerd toen Tres
ckow betoogde, dat de geschiedenis hem
bepaalde verplichtingen oplegde, maar
hij kon er toch niet toe komen om de
grote stap te doen. Tenslotte werd hij
bang voor Trcsckows invloed en begon
hem tegen te werken.
Daarentegen verklaarden twee ande
re generaals te velde zich tot medewer
ken bereid, n.l. kolonel-generaal Otto
von Stuipnagel, de opperbevelhebber in
Frankrijk en de generaal der infante
rie Alexander van Falkenhausen. de mi
litaire gouverneur van België en Noord-
Frankrijk
Nu bleef ons slechts over de aanslag
op Hitier te regelen. Om mij nauwkeu
rig op de hoogte te stellen van de ver
houdingen op Hitler's hoofdkwartier,
vloog ik daar twee maal heen, teneinde
een onderhoud te hebben met luitenant
Dietrich von Bose, een lid van de ver
zetsbeweging, die mij een nauwkeurig
overzicht gaf van Hitiers dagindeling.
Het was duidelijk dat wij de beste
kans van slagen zouden hebben tijdens
de militaire middagconferentie of an
ders op de nachtelijke bijeenkomsten,
waarbij Hitler met of liever tot
een zorgvuldig uitgekozen kring van
medewerkers praatte, vaak tot vier uur
in de morgen.
Hij. die de aanslag zou uitvoeren, zou
zich voor een van deze bijeenkomsten
moeten laten uitnodigen. Met het oog
op het grote aantal SS mannen, die het
vertrek ge«-n ogenblik verlieten, was
het practisch onmogelijk een revolver
te trekken en te schieten.
Een van de grootste moeilijkheden
was om de man te vinden, die bereid
was de aanslag uit te voeren. Van de
kleine groep van hen. die daarvoor ln
aanmerking kwamen, zeiden verscheide-
nen ronduit dat zij niet durfden. Ande
ren hadden gewetensbezwaren met het
oog op het letsel dat zij aan omstan
ders zouden moeten toebrengen.
Generaal-majoor Stieff van het alge
meen hoofdkwartier bood evenwel aan
het zaakje met behulp van twee ande
ren op te knappen. Hij son sich toegang
(Vervolg op pog. 2).
