Blad
t/
4
^ÏT[adame (E^oty
heeft nu een heel ónöeR Leven
GEMEENTELIJK WASLIJNBEDRIJF
tomatensoep
met k&&s
Sp
anningen en verrassingen
25 at was fat!
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
■irirfrirö
veel veRPlichtinqen, weiniq VRije tijö
Voor de poortdie toegang geeft
tot de grote binnenplaats, waar
aan het paleis van Frankrijks pre
sidenten, het Elyséeligt, hangt
een ketting. Vijfentwintig onder
officieren van de Republikeinse
garde, op hun hoofd een glim
mend gepoetste koperen helm en
op hun geweer een bajonet, lopen
Vooral nylon
is geschikt
Nylon is voor zo'n vacantie-
bloesje (als u het model van de
afbeelding tenminste voor de
vacantie maken wilt), wel heel
geschikt. Even uitspoelen 's avonds
en de volgende dag is zo'n geval
letje weer kraakhelder.
Aan de hals zijn coupenaadjes
als plooitjes verwerkt. Het kraag
je geeft een leuk effect als het
iets opstaat, maar kan ook neer
geslagen worden. De mouw
niet te kort gehouden.
Voor deze blouse patroon no.
170) hebt u anderhalve meter
stof nodig van 90 cm. breed.
Patronen voor de maten 42, 44
en 46 zijn a f 0.40 bij onze
bureaux te verkrijgen, voor be
stelling per post komt er 0.10
bij. Maat 40 is na aanvrage e
eens te verkrijgen.
De vrouw van Frankrijks
president, madame Coty, heeft
veel steun aan haar kleindochter,
mevrouw Lemareshal, die als
haar secretaresse optreedt.
de wacht voor deze ketting. Het
verkeer, dat heel de dag en een
groot gedeelte van de nacht door
de smalle Rue du Faubourg-Saint
Honorraast, wordt zo nu en dan
stopgezet, snelle motoragenten
rijden de poort uit om zich in V-
vorm lievig fluitend een doortocht
te banen. Daarachter komt een pilllllllllllllllllll
auto met een rood flikkerlicht, en
dan volgt de lange, open Talbot
van de presidente
sardines zo weinig opbrachten. En dan
komen er dagelijks natuurlijk een paar
dozijn invitaties om aanwezig te willen
zijn bij de opening van een tentoon
stelling. de tewaterlating van een schip,
het leggen van een eerste steen. Na het
déjeuner, waarbij meestal gasten aan
zitten wordt er op alle brieven geant-
Vervolgens ontvangt madame Coty:
ambassadrices, vrouwen van ministers,
groepen kinderen. Dezer dagen kwam
madame Mendès France zich voorstellen.
,,Ik vind haar erg charmant en ik hoop
haar nog vaak te ontmoeten", zei de
vrouw van de president.
„Het rustigste moment van de dag
is het diner. Bij de avondmaaltijd
zitten alleen mijn man en ik aan tafel.
Geen gasten, geen feestdiner een
heel eenvoudige gezonde maaltijd,
waarbij we zoveel mogelijk over hui
selijke zaken spreken. Zo goed als
iedere avond gaan we uit. Een con
cert, 'een gala-première, enfin bijna
iedere dag vertegenwoordigen mon-
le président en ik de republiek
bij een officiële gebeurtenis. Dat is
zeer vererend voor ons, maar het is
ook zeer vermoeiend".
Natuurlijk is elk toilet, dat madame
Coty aan heeft, onderwerp van gesprek
en van beschouwing, zodat het voor de
van de president onmogelijk is
in het openbaar tweemaal dezelfde ja
pon te dragen. Haar garderobe is der
halve één van de belangrijkste proble
men van haar nieuwe taak.
..Voor uw gezinsleven blijft dus niet
veel tijd over?"
„Men denkt wel eens dat al mijn kin
deren dn ook mijn tien kleinkinderen
hier op het Elysée wonen. Dat is on
juist. alleen de president en ik wonen
hier. Mijn kleindochter-secretaresse ge
bruikt hier de middagmaaltijd, maar ze
gaat iedere avond naar de andere kant
van Parijs waar ze met haar man
woont. Natuurlijk vergeten we de ver
jaardagen van de kinderen en de
kleinkinderen niet. Die vieren we ge
meenschappelijk. liefst echter niet hier,
maax in ons paleis te Rambouillet,
waar we de weekeinden heen gaan om
uit te rusten. Maar hier in het Elysée
werken de president en ik van 's mor
gens acht uur tot vaak diep in de
nacht.
Tijd om in onze mooie tuin te
wandelen hebben wij bijna nooit en
monsieur le président heeft al in geen
weken naar een goed concert kunnen
luisteren. U weet dat hij een prach
tige collectie klassieke platen heeft.
Maar zijn presidentschap stelt hem
niet meer in staat om regelmatig
naar zijn geliefdste componisten, Mo
zart, Ravel en Debussy te luisteren
^kamerplanten
IN DE VACANTIE
•QicfrcSCB
Het is vaak een hele puzzle hoe de
kamerplanten in de tijd, dat wij met
vacantie zijn. goed te houden. Voor de
planten is het het allerbeste, dat ze op
hun plaats blijven staan als men dus
een buur of een kennis bereid vindt er
zorg voor te dragen, iaat die het dan
vooral doen.
Als dat echter niet mogelijk is. kun
nen degenen die over een tuin beschik
ken. de kamerplanten zolang op een
plekje zetten, waar ze beschut zijn te
gen felle zon, harde regen of wind. De
drup van bomen en struiken kan ook
veel kwaad doen! De potten dienen in
de grond tot aan de rand toe te worden
ingegraven, waarbij u er wel voor dient
te zorgen, dat de aarde weer goed rond
om de gehele pot. van de bodem tot de
rand. sluit. Zet bij planten, die wat aan
de hoge kant zijn. een stokje om ze
daaraan te binden. Als u nu zorgt, dat
de pianten voor uw vertrek flink wat
water hebben gekregen en dat de aarde
rondom de potten ook goed vochtig is.
zullen de bloemen en planten het, zon
der veel teruggang, wel een paar weken
uithouden.
teilen of kisten, gevuld
vochtige aarde. Maar dan moet de zon
er niet al te veel en vooral niet tijdens
de middaguren kunnen schijnen.
En is zelfs dat nog niet mogelijk, zet
de planten dan in de keuken op het aan
recht. of op een tafel voor een raam
(als dit op het Zuiden is, dan afsluiten
met vitrage of kaasdoek). Plaats daar
naast een emmer vol water op zo'n hoog
te, dat de bodem van de emmer gelijk
„Blijf er nou eens even af allemaal, laat vader het nou maar
doen. Even achteruit Liesje, die auto mag straks wel rijden.
Jan, hoor je wat ik zeg? Weg nou met die hijskraan. Letten
jullie nu goed op: daar gaat de locomotief tjoeketjoeke
tjoeketjoekeblijf nou af, Greetjetjoeketjoeke hè
moeder, ga jij nou ook weg met die hond! Op die manier kan
de trein niet rijden!"
of iets hoger ligt dan de bovenrand van
de hoogste pot. Neem dan een aantal
wollen draden, bindt aan het ene einde
een steentje en laat dat in de emmer
zakken. Het andere eind van de draad
komt op de potgrond te liggen. Zorg dat
de draden elkaar niet raken en het wa
ter zal geleidelijk door de wollen dra
den trekken en de aarde bevochtigen.
2,0 wappert de was in Sloten
voor drie kwartjes per jaar!
In Sloten is een
Het Friese plaatsje Sloten her
bergt binnen zijn wallen een
massa merkwaardigheden. Het
heeft een heel oude molen, vele
antieke geveltjes, een schilderach
tige gracht, een stadhuis dat voor
een deel tnuseum is en dan
rondom het stadje het wijde pol
derland en de uitgestrekte meren.
Een andere merkwaardigheid van
Sloten is niet direct „ogenstrelend".
maar heeft touristisch bekeken wel waar
de: het grote aantal waslijnen op de
brede berm vlak acher de wallen.
Die waslijnen zijn nl. eigendom van de
gemeente en voor het luttele bedrag van
drie kwartjes per jaar kunnen de huis
vrouwen daar hun wasgoed laten wap
peren.
Geroeste of gebroken draden, aftandse
palen zijn dingen die de gemeente laat
herstellen. Het is dan ook. geen wonder
dat de huisvrouwen in Sloten maar al
te gaarne gebruik maken van de gele
genheid om zo'n lijntje te huren. Zelf
zitten ze niet met de „rommel" die de
wasdag nu eenmaal met zich meebrengt
en wie zal zeggen of ze het niet bui
tengewoon plezierig vinden onder het
ophangen van de was praatjes te hou
den met deze en gene? Het nuttige
wordt op die manier met het aangena
me gepaard.
De gemeente Sloten heeft er hard
over gedacht die gemeentelijke was
lijnen maar op te heffen. Het is
nl. niet zo'n heel lucratief bedrijf voor
de vroede vaderen in dit Friese plaatsje,
want de zestig gulden, die die waslijnen
per jaar opbrengen, zijn bij lange na
niet genoeg om alle kosten, die men er
aan heeft, te dekken. Er moet dus nog
steeds geld bij, maar tot een definitief
besluit om de zaak aan kant te doen
is het nog steeds niet gekomen. Een
nette stad is ook wat waard
Door de hogere (nou ja. hogere...1
temperaturen van de buitenlucht heeft
ons lichaam in de zomer minder brand
stof nodig om de lichaamswarmte op
peil te houden. De behoefte aan brand
stoffen in de vorm van zetmeel en vet
ten vermindert en daarmee zal ook de
vraag naar grote porties brood, aardap
pelen en vette spijzen afnemen. Het is
echter nooit goed, te bezuinigen op le
vensmiddelen. die ons lichaam van
bouwstoffen en beschermende stoffen
voorzien: melk, kaas, ei, vlees en vis,
groenten en vruchten.
Tomatensoep met kaas is een gerecht
dat genoemde beschermende stoffen ze
ker bevat. Men heeft er voor nodig:
a 1 kg soeptomaten. liter water
of bouillon, een uitje. 35 g (4 eetlepels)
bloem, boter, melk. 60 g (12 eetlepels)
geraspte belegen kaas. zout. aroma.
De tomaten wassen en in stukken snij
den. Het uitje fijnsnipperen en met de
tomaten gedurende enige minuten bak
ken in wat boter. Dan het vocht toe
voegen en de massa nog 10 min. laten
doorkoken. De soep vervolgens zeven,
weer aan de kook brengen en binden
met de met iets melk aangemengde
bloem (men kan ook water nemen).
Van ihet vuur af de geraspte kaas toe
voegen (men kan deze er ook aan tafel
bij presenteren) en de soep. indien no
dig. op smaak afmaken met zout en
aroma.
Sinds
werd gekozen
is het protocol op het Elysée bedui
dend veel strenger geworden. Alleen bij
grote uitzonderingen, zoals nu het op
handen zijnde bezoek van de president
en mevrouw Coty aan Nederland, is
het een journalist geeoorloofd het Elysée 1
binnen te treden om de president of
zijn vrouw te interviewen. En dan nog
gaat alles via monsieur Reynal. de bij-
zonder strenge perschef van het Elysée.
Deze onderhoudt de relaties tussen het
presidentschap en de pers. en zijn voor-
naamste taak is er voor te zorgen, dat
Coty en zijn vrouw alleen maar waar-
dige dingen aan de jourbalisten vertel-
len.
Madame Coty heeft een onderhoud
gehad met een Nederlands journalist en
dat onderhoud vond plaats in haar werk-
kamer. De secretaresse van „la prési-
dente", haar kleindochter madame Le-
mareshal, was ook aanwezig. In de
werkkamer stonden zeker een half do-
zijn boeketten van de fraaiste bloemen
en aan de wanden hingen moderne
schilderijen van Franse meesters.
Men zegt. dat Madame Coty een beet- T
je bang is voor kranten, die haar voor- j
al in het begin, toen zij pas de „eerste I
dame" van Frankrijk was. nog wel eens
heel vreemde dingen hebben laten zeg-
gen en die foto's van haar hebben ge-
publiceerd. die op zijn zachtst gezegd,
niet flatteerden. Haar antwoorden wa-
ren in het begin dan ook heel voor-
zichtig en het was duidelijk te mer-
ken. dat ze liever haar kleindochter-
secretaresse voor zich liet antwoorden.
Vroeger had madame Coty een heel j
kalm bestaan. Ze deed de laatste ja-
ren eigenlijk niets meer. Ze woonde
met haar man in een villa in Etretat
(aan de Normandische kust) en zo af
en toe hield ze zich een beetje bezig i
met wat werk in de keuken. Maar nu...
„Mijn nieuwe werk is prachtig en ik
zou ook niets anders willen. Maar met
mijn rust is hét gedaan. Ik heb geen
minuut meer voor mezelf en van ons
vroeger zo gezellige huiselijke leven
komt nu niets meer terecht."
De dag van madame Coty beeint om
acht uur. Een licht ontbijt kranten.
Tien neemt ..la présidente" er door. waar-
in de persdienst reeds de belangrijkste
artikelen heeft onderstreept. Na de kran-
ten komt de post: dagelijks stromen er
niet minder dan 200 brieven het Ely-
see binnen. Brieven van allerlei soor-
ten mensen uit allerlei landen. Heel lie-
ve brieven, gedichten zelfs, en natuur-
lijk veel verzoeken om hulp.
Weet U een vrouw voor me
Die verzoeken zijn soms zeer zonder-
ling: er zijn mannen die vragen of ma- i
dame Coty misschien een geschikte
vrouw voor hen weet. en vrouwen vra-
gen om een baantje voor hun toe-
komstige echtgenoot. Een boerin uit
Normandië zond haar een bosje gedroog-
de bloemen, een visser uit Marseille i
beklaagde zich over het feit, dat de .-
Illllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllirillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
J^AT jij geslaagd bent,
Wim! Mie(U
kent dat lelijke woord,
dat ik niet zeggen mag,
wel).
Wim stralend van
blijdschap boog zich
met zijn Mulo-diploma in
de hand, vertrouwelijk
naar zijn vriend over.
„Jö, Dick, ik zal je ver
tellen, waaraan ik dit te
danken heb. Mijn Moeder
heeft me voor ik naar het
examen ging, op m'n rug
gespuugd
Dick stond op het punt
in een hartelijk lachen
uit te barsten, maar het
ernstige gezicht van Wim
weerhield hem. Hij bracht
het tot een ongelovig
lachje. En Wim betoogde
in volle ernst verder:
,.Heus jö, daar komt het
door. Mijn Moeder heeft
er al zoveel, die examen
moesten doen op
rug gespuugd en het helpt
altijd
Dus Moeders, u wee»
wat u te doen staat bij
uw examen-slachtoffers
Is het niet droevig, zulk
dwaas bijgeloof?
En Wim is een zoon van
vooraanstaande nuchtere
zakenmensen in de plaats
mijner inwoning.
Wie dus mocht denken,
dat een dergelijke super
stitie tot het verleden be
hoort, vergist zich.
voorafgaan, kunnen vol
wassenen nog meer dwaze
dingen doen. Niet zo
exhorbitant als boven
staande, maar wel onver
standig.
Leraren en onderwij
zers. die een week voor
het examen hun handen
in wanhoop ten hemel
heffen en het voor de
klas van zenuwbibberende
jongetjes uitschreeuwen:
„Groter stomkoppen dan
jullie heb ik nog nooit
voor het examen opge
leid (Dit zeggen ze ieder
jaar weerAls er een
of twee van jullie slagen,
mogen we 't loven.
„Ach jongetje Jansen,
wat ga jij morgen eigen
lijk doen? Examen??
Dit werd jongetje Jan
sen een dag voor het
spottend toege-
voegd. maar 't jongetje
slaagde met vlag en
wimpel
Ook zijn er ouders, die
hun kinderen in die laat
ste weken zo nerveus
kunnen maken. Allereerst
door blijk te geven van
eigen nervositeit betref
fende het al of niet slagen
van Jantje door hem op
te heuën tot het uiterste.
Tot in de nacht zit
Jantje iedere avond te
werken en vader (moe
der) achtervolgt hem met
een: „Heb je je Frans nu
onder de knie? En je
Duitse grammatica? Leer
die woordjes nog maar
eens goed
meer dan ooit te voren,
dat hij (zij) hulp van
God behoeft. Bid aan
tafel bv. om die hulp voor
hem of haar. Spoor het
kind aan, om daar ook
persoonlijk om te bidden.
Als hij goed gewerkt heeft
kan hij ook in rustig en
vast vertrouwen op zijn
hemelse Vader, op dat
examen aanleven, mits hij
(zij) voelt, dat ook vader
en moeder innerlijk rustig
en overgegeven zijn.
BIJ ieder examen komen
wij voor verrassingen
te staan. Dikwijls slagen
wel van wie men het niet
verwachtte en het omge-
spuugde jongen mocht
een reis naar Zwitserland
maken (het kind heeft
van z'n eigen land nog
niets gezien), een jon
gen, die zijn einddiploma
H.B.S. behaalde kreeg
eentelevisietoestel en
z'n vriend een Italiaanse
bromfiets
Wat 'n zegen als je
jongen dan nog de wereld
te rijk is met de vijf
gulden of de Rijksdaalder,
die je hem geeft.
denk in deze tijd
dikwijls aan Paulus'
woorden: „Een ding doe
ik, vergetende hetgeen
achter is, en strekkende
Overpeinzingen van Margaritha
JANTJE krijgt het ge
voel, dat het zakken
voor een examen groter
en onoverkomelijker ramp
is dan een watersnood of
bombardement.
„Ben je er nu klaar
voor?", vraagt vader de
laatste dag voor de grote
temptatie.
Jantje zou kunnen over
geven van ellende. Klaar?
Klaar? Wanneer kan
iemand zeggen, dat hij
klaar is??
keerde komt ook voor.
Ook hierin is Gods hand,
die 't al bestuurt.
Behalve om en bij de
examens zijn er in deze
maand nog de „Tour"-
spanningen, die de men
sen tot het waanzinnige
kunnen opzwepen. De
waarde van de „enorme
prestatie" om als duivels
over de wegen en door
Gods schone schepping te
jagen, op fietsen, motoren
JJENK niet, dat dit een
gechargeerd beeld is.
Ik heb deze ouders van
nabij meegemaakt. En
juist zulke kinderen lopen
de meeste kans van zak
ken, daar hun overspan
nen zenuwen hen parten
Laat hen die laatste
dagen liever eens met de
fiets er op uit trekken.
Zorg voor een goede
nachtrust, goede voeding,
desnoods in die laatste
week tabletjes of drup
peltjes tegen de zenuwen.
Maar bovenal dit:
grijpt de kans. die hier
voor God ligt. Nu in
deze spanningsvolle dagen
voelt uw kind wellicht
auto's, ontgaat mij
tot nog toe.
„Misschien hebben hun
moeders ook op hun rug
gespuugd", zei ik bij het
horen van de namen van
de winnaars. Maar toen
werd mij verteld van de
amuletten, de geluks-
poppen. enz., enz., die zij
bij zich hadden. Die had
den het dan natuurlijk
gedaan, want ook bij deze
Tours wonnen mensen
van wie men het niet ver
wacht had. Verrassingen,
bereid door middel van
spuug en amuletten.
Stakkerds
En nü begint de dwaas
heid pas goed Lauwer
kransen en geschenken,
eer en verheerlijking.
De op zijn rug ge-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
mij naar hetgeen voor is,
jaag ik naar het wit."
Examens doen is nodig,
gezonde sport eveneens.
Er zijn óók sportwed
strijden, waarbij ik wel
degelijk respect heb voor
de prestatie's van de deel
nemers. maar laten wij
bij al deze inspanningen,
de voornaamste wedstrijd
niet vergeten. waarbij
wij en onze kinderen de
dagelijkse training van
den Heiligen Geest niet
missen kunnen. Met Hem
nemen we alle hinder
nissen en bij Zijn licht
nemen we toe in wijsheid,
die van Boven is.
Zijn onze kinderen klaar
voor die start?
En jagen wij als Paulus,
dat ene doel voor ogen?
Of slepen we die „oude
mens", met al z'n ballast
nog mee?
MARGARITHA.
Meur. C. S. v. S.-H. te
's-Gr. Tot mijn spijt
weet ik niemand, die u
bij uw mooie, maar zware
taak assisteren kan. Ik
woon ook zeker 70 km
bij u vandaanOok bij
de door u genoemde
„eenzamen" is er geen,
die hiervoor in aanmer
king komt. Intussen blijft
dit in mijn gedachten en
hoop ik u, zodra ik
iemand mocht weten, te
waarschuwen.
Mej. J. J. v. d. K. te B.
Ik geloof niet, dat
iemand zo gauw ontevre
den zal zijn. Stel u voor,
dan zouden we allemaal
op onze beurt wel jaloers
kunnen worden op men
sen, die een paar gulden
meer verdienen dan wij.
Ons blad wordt door
boeren, burgers, buiten
lui, armen en rijken ge
lezen en ieder krijgt z'n
beurt. Wat de een aan
spreekt zal de koude
kleren van de ander niet
raken. Tenslotte is het
God, die de een arm en
de ander rijk laat zijn
en daar heeft Hij voor
ieder mens Zijn wijze be
doeling mee. We moeten
van een bestede gulden,
maar ook van een mil-
lioen eenmaal verant
woording afleggen.
Mevr. J. v. O.-D. te R.
Dank voor uw schrij
ven, wat mij veel plezier
verschafte, daar het mij
precies zo vergaan is.
Maar aan strikken voor
onze dochters. sokken
voor de zoons en een
sprei voor het bed be
leven we toch ook onze
vreugd. Van harte beter
schap
Mej. G. V. te Den H.
Wat u aan deze kleinen
hebt gedaan, hebt u aan
Hem gedaan, zegt Jezus
zelf. Door deze kinderen
heeft God u daartoe dus
in staat gesteld. Ik kan
begrijpen, dat de ellende,
waarin deze stakkerds
verkeren, u naar de keel
kan vliegen. Maar houd
dit vast: God laat geen
mens op aarde komen
zonder bedoeling. Er zijn
zelfs wel „grote" mannen
en vrouwen in het konink
rijk Gods geweest, die in
hun jeugd een zwaar juk
te dragen hadden. Nu is
er zoveel, wat wij niet
begrijpen. Eens zal het
ons verklaard worden en
dan zullen wij Hem aan
bidden.
De overige brieven
moeten nog even tot de
volgende week wachten.
Ik ben al over de schreef
met mijn copy. M.
Op een vergadering in Memphis
van leerkrachten, werkzaam bij het
onderwijs in maatschappelijk werk,
hield zekere mejuffrouw Pearl Deen
een lezing. Ze vertelde dat een groep
studenten een jaar of veertig geleden
opdracht gekregen had naar de achter
buurten in hun stad te gaan om daar
de omstandigheden waaronder ver
schillende kinderen moesten leven, te
bestuderen.
Behalve dit onderzoek naar de levens
omstandigheden kregen de studenten
ook de opdracht de toekomstmogelijk
heden van deze sloppenjeugd onder de
loupe te nemen.
De studenten die met dit onderzoek
14= belast waren, maakten uitvoerige sta-
tistieken over' de tweehonderd jongens,
die zij na zorgvuldige selectie hadden
uitgezocht.
1 Het resultaat van dit alles was niet
erg bemoedigend. De studenten acht-
ten de toekomst voor de jongelui
buitengewoon ongunstig, en gezien de
omstandigheden en de geringe moge-
lijkheid om een vak te leren, waren
zij van mening dat 90 pet. van de
jongens kortere of langere tijd in de
gevangenis zou doorbrengen.
Vijfentwintig jaar later kreeg een an-
dere groep studenten de opdracht na te
gaan in hoeverre de destijds gemaakte
veronderstellingen juist waren. aldus
S Press-Scimitar. Deze studenten gingen
terug naar de sloppen, waar hun oude
re ..collega's" geweest waren en het
lukte hun, contact te krijgen met 180 van
de 200 jongens. Enkelen waren gestor-
yen. anderen verhuisd, en vier van de
jongens hadden in de gevangenis geze-
Ecn verrassende ontdekking, dit laat
ste, want het betekende dat de studen
ten die in eerste Instantie met het on
derzoek belast waren geweest, zich
schromelijk vergist hadden. Het was
dan ook geen wonder, dat er naarstig
gespeurd werd naar de oorzaak van dit
verschijnsel. Op zijn minst genomen
was het toch vreemd, dat de jongens,
die in zo'n broedplaats van misdaad op
gegroeid waren, zo uitzonderlijk goed
terecht waren gekomen. De onderzoe
kers vroegen weer allerlei dingen en
zij kwamen, bij vergelijking van de
antwoorden tot de ontdekking, dat 75
pet. van de jongens dezelfde onderwij
zeres hadden gehad.
Men ontdekte dat de onderwijzeres
inmiddels gepensionneerd was en in
een rusthuis woonde. Zij was zeer ver
rast toen men haar vroeg op welke wij
ze zij invloed had weten uit te oefe
nen op de schooiertjes die zij. jaren
geleden, onder haar leerlingen telde.
„Ik weet het niet", zei ze „werkelijk,
ik weet het niet". En toen, terugden
kende aan die jaren, zei ze. meer tegen
zichzelf dan tot haar ondervragers: „Ik
hield van die jongens
Gehoord
dat witte stofknopen. om beschadiging
te voorkomen, het best gewassen kun
nen worden geknoopt in een klein
lapje èf een zakdoek.
Gezien
Gelezen
„Horizon Press" dat ec
uw. die autorijles kreeg
hem op een gegeven
jonge
moment
