Katharina kon méér
dan
zingen 1
Meisjes achter de schrijfmachine
NIEUWE LEIDSCHE COUHANT
,Nee mevrouw, ik ivas het eerst
aan de beurt!"
Het begint dan meestal
toonbank staan een stuk of acht, tien
huismoeders te wachten. Achter die toon
bank zijn twee of drie winkelmeisjes
druk in de weer. Het is nu zaak op te
letten, net als in de wachtkamer van de
dokter, wie vóór en wie na jou aan de
beurt is. En dat is een kwestielMet argus
ogen kijken ze rond, die vrouwen. Is die
klant daar al geholpen? Nogal niet?
Duurt lang maar die verkoopster is
bijna klaar, dusDus werkt een me
vrouw zich tussen de andere wachtenden
door, veegt als het ware een klant opzij,
die haar mond al had opengedaan om
haar bestelling op te geven, en zegt met
verheffing van stem: „Een stukje Leidse
kaas van drie ons" of „Een kilo aard
appelen!" al naar gelang de winkel waar
ze zich bevindt.
Het kan gebeuren dat de opzygeveegde
klant het maar zo laat, het kan ook ge
beuren dat ze een schuchtere poging
waagt: „O, was aan de beurt?" (met
meestal geen ander antwoord dan een
fel: „Jazeker was ik aan de beurt!"),
maar wanneer ze tot het soort mensen
behoort dat zich de (Leidse) kaas niet
van het brood laat eten, komt het wel
eens tot pittige opmerkingen.
„Nou mevrouw, dat kan ook
wel een beetje anders!" ,Ja, maar
ik was aan de beurt!" „Dat kan
wel wezen dat U aan de beurt
was, maar dan hoeft het toch niet
zo te gaan!" De andere klanten
staan het zwijgend aan te horen.
Zwijgend, maar met een ietsje
leedvermaak. Natuurlijk was „die
mevrouw" aan de beurt, maar ze
had inderdaad „die andere me
vrouw" niet zo opzij hoeven te
duwen.
werkelijk zich niet bewust van het feit,
deze winkelovertreding gepleegd te heb
ben, een even onverwachte als onaange
name douche krijgt. Verontschuldigt zij
zich dan met het argument dat ze het
beslist niet wist. dan heeft ze een knup
pel in het hoenderhok geworpen. „O ja,
dat is altijd gemakkelijk om dat te zeg
gen. Dat kan iedereen wel beweren. Maar
daarom heb ik mijn ogen nog niet in
myn zak!"
jjjllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllHi
1 Ja, als het altijd zó zou zijn:
s per winkel en per bediende
één klant! Maar zo ideaal is j§
het nu eenmaal niet en de
drukte in de
winkels, speci-
aal op de „spits-
uren" tussen
drie en vijf zal
iedere vrouw,
die boodschap- j§
pen doet, heb- §j
ben te accep-
teren.
HIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIMÏI
Is die nietsvermoe
dende mevrouw ver
standig, dan gaat z<
er verder niet op in
of maakt zich et
hoogstens van af met
een paar woorden.
Maar is ze zelf lich
telijk kruidje-roer-
me-niet-achtig, dan
is zo'n onbeduidend
incident vaak aan
leiding tot een on
gezouten woorden
twist.
Onbeduidend is
zo'n conflict inder
daad. Wie bood
schappen doet, loopt
altijd het risico in
zaken te belanden,
waar het druk is en
waar niet iedereen
direct geholpen kan
worden. Het feit.
dat mevrouw A.
haast heeft of de
was heeft op staan,
impliceert nog niet
dat mevrouw B.
daarom zo bereid
willig zal zijn, om
haar beurt aan me
vrouw A. af te staan.
En als mevrouw A.
nu denkt, dat me
vrouw B. dat dan
maar ruiken moet.
is ze er glad naast!
En daarmee zou dan
eigenlijk de kous af
moeten zijn.
Eigenlijk wel. ja.
Maar in de meeste
gevallen ontstaan er
van die nare. welis
waar korte ruzietjes,
die een stemming zo beslissend kunnen
beïnvloeden! Want de huismoeder die
haast heeft en niet om andere huismoe
ders denkt die óók haast hebben, en die
een onaangenaam antwoord geeft, is er
wellicht indirect oorzaak van dat in een
haar totaal onbekend huisgezin een ge
prikkelde stemming gaat heersen. Niet
iedereen kan er tegen, een grote mond
te krijgen of een woordentwist in haar
In Amerika:
„Goed pad en
zonnig spoor
-#■ De Amerikaanse padvindsters zul
len deze zomer bijna 200 buiten
landse gasten ontvangen. Vertegen-
woordigsters van Padvindstersver- doet sceptisch, maar het
komt
a
WT" eindelijk zover: vader en moeder en grote
broer" hebben de drukke straten verlaten en
5 zijn het park ingegaan. Nu mag hetl Hier is het
niet zo druk, hier kom je niet onder auto's of schrik
t je van de fietsers: hier mag je uit de wagen en
zelf proberen of je die duwen kunt. Vader en moe-
der helpen weliswaar een
handje, en grote broer
kee}t zijn zin
feit:
enigingen uit Engeland. België, Ne-
derland, Frankrijk, Finland, Zwe-
den, Zwitserland en Zuid-Afrika vooruit. Misschien met
zullen in het kader van het inter-
nationale uitwisselingsprogramma .g
een bezoek aan de Verenigde Sta-
ten brengen.
zo snel als wanneer je
in de wagen zou blijven
zitten, maar dat is min
der belangrijk.
bestaande uit 32 padvindsters, in Voetje voor voetje kuiert
New York aangekomen. De reis van b t j
deze meisjes, die door de leidsters het gezelschap verder,
in hun landen, vanzelfsprekend na
zorgvuldige selectie zijn uitgekozen,
Dezer dagen is de grootste groep,
bestaande uit 32 padvindsters, in
voetje voor voetje moet
zorgvuldige selectie zijn uiigeKozen, -a i „,n±.
toordt gefinancierd door het Juliette dus ook d9 grote br°er
esjokken, net zo lang
tot het hem stierlijk gaat
Low World Friendship Fund. (Ju-
Iiette Low was een van de oprich-
sters van de padvinderij voor meis- -p
jes in de Verenigde Staten.) Meer verve/en en higaat dren-
dan twee millioen Amerikaanse L-Jf-
padvindsters financieren dit fonds.
De Nederlandse delegatie bestaat
zen: „Zet U hem d'r
moeder,
uit zes meisjes, die
anderen drie maanden
zullen vertoeven.
venals de wat heb je nou
geslenter.
i dat
T7AN de beroemde zangeres Katharina Gabrielle wordt
gezegd dat zij de mooiste stem had van alle zangeressen
uit de achttiende eeuw. Waarschijnlijk is haar dat ook wel
herhaaldelijk verteld, want ze was een zeer pedante dame, g
die zich door niemand, ook niet door zeer hooggeplaatste
personen, de wet liet voorschrijven.
Toen zij eens in haar geboortestad Napels vertoefde, liet de Koning
van Sicilië, die haar i.js een „gewone" onderdaan beschouwde, haar -tx
weten óat zij voer hem moest optreden. Katherina, verontwaardigd
over dit bevel, gaf er wel gehoor aan, maar beweerde hees te zijn en
zong met opzet lelijk.
De koning werd hierover zo vertoornd, dat hij dreigde haar in de
gevangenis te zetten, wanneer ze niet beter zou zingen. De zangeres
nam hem slechts minachtend van het
hoofd tot de voeten op en antwoordde
toen zo luid. dat het in de gehele zaal te
horen was: „Majesteit, ik ben Katharina
Gabrielle. Men kan mij dwingen tot
schreeuwen, maar niet tot zingen!"
rina II te horen, toen zij de zangeres
voor eeen optreden uitnodigde. Katha-
a Gabrielle verlangde een honorarium
5000 dukaten.
,Dat is meer dan mijn veldmaar
schalken krijgen", zei de Keizerin.
De zangeres antwoordde: „Wanneer
Uw veldmaarschalken deze eisen niet
stellen, wel, laat U dan de heren
zingen".
TocH is het niet zo'n verschrik
kelijk groot probleem en de oplos
sing die hier en daar wel eens
aan de hand wordt gedaan: „Ze
zouden eigenlijk volgnummertjes
moeten gaan uitgeven", is niet
alleen niet bepaald een middel
dat het doel heiligt, maar boven
dien zo omslachtig en kinderach
tig tevens, dat we het in die rich
ting zeker niet zoeken moeten.
Het is heel gewoon een kwestie
van zelfbeheersing, én van tact.
Het maakt een groot verschil, of
iemand agressief uitvalt: „U bent
nog lang niet aan de beurt!" dan
wel rustig zegt: „Pardon me
vrouw, ik geloof dat U zich ver
gist. U kwam na mij de winkel
binnen". En als een en ander nog
gepaard gaat met een vriendelijk
lachje, zal een vinnige woorden
wisseling vanzelf achterwege
blijven.
Expl
osie
Dan zijn er die dames, die, een winkel
binnenkomend, onder de wachtenden een
vriendin of een buurvrouw ontdekken.
Al babbelend werkt zo iemand zich,
schijnbaar ongemerkt, tussen de andere
klanten door en al babbelend probeert
ze geholpen te worden vóór haar
beurt. Maar in de meeste gevallen lukt
het haar niet. Want in de broeierige stilte
die zich van de andere wachtenden mees
tér heeft gemaakt, zal het tot een explo
sie komen, die niet zo zuinig is.
Daar gebeurt het al: de vooruitstre
vende dame. het babbeltje met de vrien
din of de buurvrouw nauwelijks onder
brekend, zegt: „Geeft u mij maar
Zeker drie of vier stemmen verheffen
zich: „Nee mevrouw, dat gaat zo niet,
hoor! U bent nog lang niet aan de beurt.
Ik was veel eerder. Hè mevrouwrU hebt
het zelf gezien, ik was veel eerder aan
de beurt dan die mevrouw. Ja, die me
vrouw was nog né mij. O ja zeiter wis
u nog na mij. U kwam binnen en ging
Sraten met die mevrouw. Kom nou, ik
eb het toch zeker zelf gezien!"
„Wie is er aan de beurt?" vraagt het
winkelmeisje dan maar weer eens. want
haar stem ging in het gekrakeel vrijwel
verloren. Het overleg volgt: „U was ge
loof ik na mij. hè? Of die mevrouw daar?
O. was ik aan de beurt? Geeft u mfj
maar...." De vooruitstrevende dame is
naar de achtergrond gedrongen De vijan
digheid om haar heen is voelbaar
Soms gebeurt het ook, dat iemand,
Aardig waren die mannen vroeger toch
ER, zijn van die dingen,
die een vrouw wel
eens graag voor zichzelf
koopt. Daartoe behoren
o.m. toiletartikelen, bijou
terieën, een aardig tasje,
(nylon) handschoenen en
-kousen, een snuisterijtje
zus of zo en dan nog legio
dingsigheidjes, die het
leven van iedere vrouw
een tikkeltje kleur en
fleur geven.
Maaronvermijdelijk
klimt die venijnige kleine
zwarte daemon van het
geld op onze schouder
met z'n „geef! geef!"
Ach ja, en zuchtend duikt
de éven heerlijk-zorge
loze vrouw weer tot haar
nek in de zorgen. Kareltje
moet een nieuwe broek,
Frans een pak hebben, 't
schoolgeld moet nog be
taald, schoolboeken voor
de nieuwe cursus, dat be
lastingbiljet grijnst haar
aan en als er dan zélfs
geen baar geld is om in
Juni de brandstof op te
doen, mag zij toch zeker
voor zichzelf niet iets
kopen wat niet strikt nood
zakelijk is.
T)EZE ware heldin rent,
alsof de duivel haar op
de hielen zit. de étalage
waarin het voorwerp van
haar verliefdheid haar lokte,
voorbij
De vele malen dat i k die
heldin was er zijn in
deze wereld legioenen spul
len die ik alleen maar be
wonderend toeknikken kan
heb ik een licht trium-
ferend gevoel ten opzichte
van Moeder Eva nooit kun
nen onderdrukken. Wij.
moderne Eva's, ontvlieden
deze begeerlijkheden en
staan met onze degelijke
huishoudportemonnaie aan
dé deur: „3 volks wit bak
ker. 5 pakjes margarine
en 2 eieren melkboer, maar
„drietjes", hoor". Terwijl
loopt die ongetrouwde dame
van de overkant voorbij
met die originele corsage
op haar mantel, die w ij
hadden willen kopen en die
ons vale „grijsje" beslist
opgehaald zou hebben, waar
haar nieuwe, vlotte swagger
geen „ophalertje" behoefde.
„Ja,dank u melk
boerehu geeft me
een cent te weinig terug
Natuurlijk!een vergis
sing kan de beste over
komen."
„Op de kleintjes passen"
heeft manlief ge-schoolmees
ter d.
,,'t Is wat, om de eindjes
VROEGER waren de man
nen veel aardiger. Zij
gaven hunne vrouwen spel-
degeld. En het is voor deze
charmante, ridderlijke ge
woonte dat ik in dit stukje
een lans breek. „Kijk eens
Keetje, dit is voor het huis
houden en hier in deze en
veloppe zit jouw spelde-
geld". Daar mochten de
Keetjes en Saartjes voor
kopen, wat ze wilden. Al
Overpeinzingen van
Margaritha
aan elkaar te knopen", ver
zucht je buurvrouw. Uhhl,
je kunt er van spugen en
MAARonvermijdelijk
volgt op de middag, de
na-middag: het uur. waar
op de mannen thuiskomen.
Zij steken hun sigaar of
sigaretje op, je laat hem
eerst wat be-tijen. zet hem
zijn lievelingskostje vóór,
om daarna het juiste mo
ment waar te nemen en de
handschoenen te tonen.
„Hm.... vodderig. Zo
kapot natuurlijk Wat kos
ten die dingen?!"
Je fluistert het bedrag.
En danterwijl de krant
in zijn handen omlaag zakt,
rijzen z'n wenkbrauwen de
hoogte in: „Hoe kan je nu
zoiets doen, terwijl we zo
krap zitten? Als je nu geen
handschoenen had, maar.
Hij noemt die afgesleten
glacé's van jaren her.
Nooit zullen deie mannen
begrijpen, hoeveel worste
ling des harten er aan die
koop vooraf is gegaan, even
min als zij beseffen aan
hoeveel duizenden aanlok-
was het nog zo onnut en
luxueus, daar bemoeiden die
ridders van vroeger zich
eenvoudig niet mee. Of Kee
daar nu een schattig lodde-
reindoosje of linten voor
haar hoed van kocht, moest
zij weten. Met dat spelde-
geld mocht zij doen, wat zij
wilde. Zij had deswege geen
gewetenswroeging, een ge
voel of zij haar bloeien van
kinderen bestal, zoals wij.
die dingetjes voor onszelf
van het huishoudgeld moe
ten afnemen dit hebben. Dat
speldegeld behoeft niet véél
te zijn. Al is het een gulden,
dan nog kunnen wij aan die
ene gulden waarmee we het
meest nutteloze artikeltje
ter wereld kunnen kopen,
zonder door iemand op onze
vingers getikt te worden,
onze vreugde beleven. Volgt
in t'ezen het charmante voor
beeld van uw vroedevade-
ren. gij mannen!
Ook moeten wij onze kin
deren een klein zakgeld ge
ven, als zij zo'n jaar of
twaalf zijn. Niet om het te
versnoepen, maar om zo nu
en dan ook eens een kleine
uitgave voor zichzelf te
kunnen doen. waar moeders
beurs nu eens niet aan te
pas hoeft te komen. Ze kun
nen b.v. een ball-point, een
zakkammetje met of zonder
spiegeltje enz. best van hun
zakgeld bekostigen. Bij hun
uitgaven moeten wij, ouders,
leiding geven. Zo leren wij
hen met geld om te gaan.
Wij leren hen sparen, door
iets wat zij vurig wensen te
bezitten, van opgespaard
zakgeld te laten betalen. Wij
leren hen ook offeren, door
hen de grote blijdschap te
laten ervaren van het zelf
geven van eigen geld voor
een arme. voor de zending,
evangelisatie of wat dan ook.
Helaas wordt er in onze tijd
ontzaglijk veel zakgeld ver
morst aan snoep, sigaretten
in de monden van kereltjes,
die nog niet zolang aan de
speen of suikerdot ontgroeid
zijn, enniet te vergeten,
aan de bioscoop. Ouders, let
hier toch op! Uit zulke kin
deren groeien mensen, die in
alles maar toegeven aan hun
lusten en tinnen, een ge
slacht zonder remmen.
hebben trekken
wurmen gezicht, i
dit van hun zakgeld moeten
betalen. Laat u door die nij
dige gezichten niet Intimide
ren, moeders, en geeft er
hun geen cent voor, als zij
nog zagkeld op zak hebben.
Want.kijk eens, uit klei
ne jongens, die hun zakgeld
verroken, groeien mannpn,
die nooit wat speldegeld
r zul
len hebben, omdat alles
„ik" is. En uit kleine meisjes
die hun zakgeld versnoepen
groeien vrouwen, die één
stuk sjacherijn zijn, omdat
zij niet als heldinnen de dui-
zend-en-een kleine verlok
kingen voor de vrouw kun
nen passeren zonder dat
haar humeur daaronder lijdt,
vrouwen, die niet meer blij
te maken zijn met een beetje
speldegeld!
En dat zou toch wel jam-
nü deze aardige gewoonte
weer gaan invoeren'
MARGARITHA.
Het beroep van typiste is zwaarder
dan men denkt
(Van onze Parijse correspondent)
HET opmerkelijk grote aantal ziektemeldingen van typisten
de meisjes dus die vrijwel de hele dag achter de schrijfmachine
zitten heeft zowel de Westduitse als de Franse autoriteiten ge
noopt tot een uitgebreid onderzoek. Hierbij is komen vast te staan,
dat het beroep van typiste zwaarder is, dan over het algemeen wordt
aangenomen. Er zullen, aldus deze autoriteiten, ingrijpende maat
regelen genomen moeten word?n om de werkmethoden van deze
meisjes te verbeteren.
Dat werk lijkt
eenvoudig en zo regel
matig. De typiste kan
heeft een bu-
plus een moderne
schrijfmachine. Haar
vingers spelen over de
toetsen, of het niet de
minste inspanning
kost. Ze wordt dan
ook vaak benijd door
dienstmeisjes en ver
koopsters, die er van
overtuigd zijn, dat zij
het veel slechter ge
troffen hebben.
Er wordt echter
ivet het hoofd gezien,
dat de typiste in het
algemeen een groot
concentratievermogen
moet kunnen opbren
gen, en ook de zuiver
lichamelijke arbeid is
intensiever en veel-
zijdiger dan men aan
vankelijk meende. Niet
alleen de vingerspie
ren zijn in beweging,
maar er is ook regel
matig werk voor de
armen, schouders en
nekspieren. De romp
blijft permanent ge
spannen. Lichamelijke
pijnen of uitputting
doen het concentratie
vermogen snel afne-
Ogenschynlyk gemakkelijk werk,
maar vergist V zich niet~~
in dezen, want men
heeft vastgesteld, dat
de arbeidscapaciteit
van meisjes, die aan
een tafel werkten of
op een stoel zaten,
die twee centimeter
te hoog of te laag
waren, gemiddeld vijf
tien proeent geringer
is dan die van haar.
welke wel onder
de juiste omstandig
heden werkten.
Grote aandacht, al
dus deze adviseurs,
moet besteed worden
aan de verlichting.
Iedere bezuiniging op
dat punt wreekt zich.
Blinkende toetsen zijn
uiterst vermoeiend
voor de ogen op
machines met doffe
toetsen worden de
beste prestaties geto
verd.
De grootste moei
lijkheid is evenwel
het lawaai in de type
kamer. Wetenschappe
lijk is vastgesteld, dat
het energieverbruik in
een gemeenschappelij
ke typekamer 25%
gfoter is dan in rus
tige, kleine vertrek
ken. In een zaaltje
met twaalf typisten
bleek de prestatie na
drie uren arbeid terug te vallen op
ongeveer 75%. En wat niet gemeten
kon worden was de zenuwinspanning
tijdens het typewerk in een gemeen
schappelijke kamer.
Dat het aantal ziektemeldingen
in gemeenschappelijke typekamers
veel groter is en de prestatie
per typiste aanzienlijk geringer
dan in kleinere kamers, behoeft
derhalve geen verwondering te
wekken. In feite zijn al deze
euvelen beroepsziektendie uoor-
komen kunnen worden, als de chef
met zijn tijd meegaat en genoemde
moderne methoden invoert. Maar
bovenal moet de gedachte, dat het
beroep van typiste een gemakke
lijk beroep is, de wereld uit.
Gehoord
dat de beste manier om te controle
ren of eigengemaakte jam de vereist*
dikte heeft bereikt, is, een paar drup
pels van de ingekookte massa opeen
■tukje brood te laten vallen, wachten
tot het afgekoeld is *n dan kijken of
de druppels niet uitgevloeid zijn.
Gezien
•en corsage van een roosj* en een
rozeknop. die aan een gewone zwarte
schoenveter bevestigd was. welke om
de hals werd geknoopt.
Gelezen
in „Pakistan", een periodiek, uitgege
ven door de Pakistaanse ambassade,
dat de nieuwe ambassadrice van dat
land in Nederland, Begum Liaquat
Ali Khan, over haar benoeming ge
zegd heeft: „Ik heb niet het gevoel
dat ik naar een vreemd land ga.
maar een tweede tehuis waar ik
oude vrienden en hun lieve, char
mante Koningin weer zal ontmoeten."
Hoe dit alles te voorkomen?
De omstandigheden waaronder
en de manier waarop gewerkt
wordt is verouderd, of beter ge
zegd, heeft nooit gedeugd. Ge
adviseerd wordt daarom de ty
piste ieder uur vijf, beter nog
tien minuten ontspanning te ge
ven. Tijdens deze rust zou ze
moeten kunnen lopen of even in
een gemakkelijke stoel moeten
kunnen zitten, teneinde de lede
maten eens uit te strekken en
de spieren en zenuwen rust te
gunnen.
Duizenden typisten klagen over pijn in
de schouders en in de nek. Deze pijnen
moeten betaald worden met vele dagen
rust. De juiste hoogte van stoel of werk
tafel zijn van doorslaggevende betekenis
wit en hoe maken we in?
De inmaak van vruchten, de be
reiding van jam, gelei en limonade
siroop dat zijn zo een paar van
die werkjes die iedere zomer weer
terugkeren. Het duidelijke en over-
zichteijke boekje van het voor
lichtingsbureau van de Voedings
raad geeft bij deze werkzaam
heden handige aanwijzingen.
„Wat en hoe maken we in?" is de
titel van dit boekje, dat reeds een
negende druk beleefde en voor
slechts tien cent te verkrijgen is bij
genoemd bureau, Koninginnegracht
42 te Den Haag. Ook de groenten-
kalender is zo'n gemakkelijke folder,
die u onder het motto: Koop de
groenten van het seizoen! precies
laat zien welke groenten in welk
jaargetijde dan ook te verkrijgen
zijn.
eens geen
aangeknipte
mouwen
ttET wandeltoilet je van deze
afbeelding is nogal Mas
tiek van model, maar wellicht
daarom voor oudere dames
wel aantrekkelijk. Midden voor
heeft de japon een overslag
sluiting en smalle revers. De
kraag wordt er breder opgezet.
De rok heeft voor twee halve
plooien naar elkaar toe, wat
zeer slank af kleedt. Midden
achter is een halve plooi ver
werkt. Het korte ingezette
mouwtje (wel eens weer pret
tig na al die aangeknipte
dito's), heeft een omgeslagen
manchetje.
Er is voor deze japon 4 me
ter stof nodig van 90 cm breed.
U kunt het patroon bij onze
bureaux verkrijgen in de ma
ten 44, 46 en 48 a f0.40. Voor
toezending per post komt er
0.10 meer bij. Maat 50 is, na
bestelling, eveneens te verkrij
gen.
