Zuster Margriet
werkte vijf jaar onder
Arabische vluchtelingen
ft
Eerste vrouwelijke arts
in Duitsland
DRINKT U
EEN KOP
THEE
spin&zie-
comBin&ties
Ook in het Witte Huis gaat er wel
eens iets mis
Roept 0-92
ook U.
9
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
DONDERDAG 10 JUNI 1954
een avontuurlijke dame, die
zuster MargrietZe heeft
vijf jaar in het Nabije Oosten
gezworven als verpleegster, in
dienst van de Verenigde Naties.
Hoe zij daar werkte, wordt U
in nevenstaand artikel verteld.
Zuster Margriet Post gaat bin
nenkort trouwen, maar dat
oetekent niet, dat zij dan rustig
hier in Nederland blijft. Haar
toekomstige echtgenoot woont
in Syrië. Daar leerde zij hem
kennen
Vrouwen werken
in de mijnen
HET zijn wel zeer sombere conclusies
die neergelegd zijn in het rapport, dat
samengesteld werd door een Amerikaan
se Senaats-commissie en dat handelt over
Oost-Duitsland. In dit document worden
de oorzaken voor de opstand in Juni
van het vorige jaar de climax genoemd
van een ondraaglijke situatie, waarin
mensen, die in een stadium van angst
en onderdrukking leefden, tot wanhoop
waren gebracht.
Die toestand duurt nog steeds voort.
In de militaire productierace heerst een
toenemende vraag naar mankracht en de
totale onverschilligheid ten opzichte van
de behoeften der bevolking hebben het
tekort aan verbruiksgoederen vergroot.
De positie van de vrouwen in de Sow-
jetzone wordt als wanhopig afgeschilderd.
Zij worden gedwongen werk te doen.
dat eigenlijk alleen maar door mannen
kan worden verricht, zoals bijvoorbeeld
in de mijnen. De kinderen worden to
taal van huis vervreemd, ook al om
dat het onderwijs er op gericht is de
jeugd te ..sowjetiseren". Hoger onder
wijs is alleen een voorrecht voor hen
die lid zijn van de Rode jeugdbewegin
gen. Op de scholen wordt meer tijd be
steed aan het onderwijs in de Russische
dan in de Duitse taal.
gUSTER Mar- r*
griet Post is
weer terug. Na
vijf jaar tussen de
Libanon en Syrië,
Egypte en Cyprus
te hebben rond-
gezworven, woont
ze nu weer in
Uithuizen, aan de
Groningse wadden-
kust. Ze heeft een
eigen auto en
toert langs Neder
lands dreven, maar
niet voor lang,
want binnenkort
verpleegster, maar
als de echtgenote
van de Nederlan
der, die ze daar-
ginds heeft leren fc
kennen.
Een avontuurlijke dame, die zuster
Margriet. Ze heeft haar verpleegsters-
roeping prachtig weten te combineren
met haar reis- en zwerflust. In de oor
logsjaren kreeg ze haar verpleegsters
opleiding. maar zodra de öevrijding
haar in staat stelde over de grenzen te
gaan. deed ze dat.
intussen ook nog gelegenheid
de Universiteit te Genève Frans te stu
deren. Bij de Nederlandse consul ont
moette zij de Hoge Commissaris voor-
het Internationale Rode Kruis voor het
Midden-Oosten, de heer Van Kettwich
Verschuer, en die was het, die haar de
post aanbood van hoofdverpleegster in
de grote Rode Kruiskliniek in Bey-
Een jaar werkte
i in deze kliniek,
aarin niet min
der dan 400 Arabi
sche vluchtelingen
waren onderge
bracht. Dat was
in 1949. Een jaar
later beëindigde
het Rode Kruis,
dat alleen in de
beginperiode hulp
kan bieden, de
werkzaamheden in
de vluchtelingen
kampen. De Ver
enigde Naties na
men toen deze taak
over en zuster Post
irerd in UNO-ver
band uitgezonden
naar Syrië.
TWEEHONDERD JAAR GELEDEN:
Het zal a.s. Zaterdag 200 jaar geleden zijn, dat
in de Saksische universiteitsstad Halle een 39-jarige
vrouw promoveerde in de geneeskunde. Het was Doro
thea Christine Erxleben, geb. Lepor, die krachtens een
speciaal Koninklijk besluit het recht werd verleend de
medische praktijk uit te oefenen en daarmee de eerste
vrouwelijke Duitse arts werd.
Die 12e Juni moet voor haar wel een hoogtepunt
in het leven zijn geweest, een mijlpaal op een weg vol
moeilijkheden en tegenwerkingen. In 1742 liet zij een
publicatie het licht zien, getiteld „Onderzoek naar de
redenen die het vrouwelijk geslacht van het studeren
weerhouden". Dat loutere feit alleen al duidt aan,
zij het niet gemakkelijk heeft gehad.
Zuster Margriet
Uit Palestina
De taak die ze daar kreeg te ver
vullen was niet gering. In Syrië nl.
vertoeven ongeveer 83.000 Arabieren,
die uit Palestina gevlucht zijn. Zij kreeg
het toezicht op honderd man Arabisch
personeel en werd belast met de con
trole op de ziekenhuizen, klinieken en
kampen waar de vluchtelingen in wa
ren ondergebracht. Die klinieken waren
niet veel meer dan een verzameling
tentenDe afstanden, die zij per
auto had af te leggen van de ene
kliniek naar de andere, over de meest
primitieve wegen, bedroegen soms zes
tot zevenhonderd kilometer. Voeg daar
nog bij dat zij zich tevens met de op
leiding van de verpleegsters moest be
zighouden, en u kunt zich een klein
beetje een idee vormen van de om
vangrijke werkzaamheden, die zuster
Margriet Post te verrichten had.
Weekhartige lieden zouden haar werk
zeker niet moeten doen. Want de ellen
de die in de kampen heerst is zo groot,
dat men sentimentsgevoelens welbewust
moet uitschakelen, wil men zelf niet op
de een of andere manier slachtoffer
worden. De vluchtelingen krijgen nl.
geen geldelijke ondersteuning, alleen
wordt nun vanwege de Verenigde Na
ties wat meel, olie, rijst, suiker en
margarine verstrekt. Zelf pogen ze wat
groente te verbouwen, en koffie, de ge
liefkoosde nationale drank, is een ar
tikel, dat zij door ruiling moeten zien
te krijgen.
Aan de primaire levensbehoeften
wordt dus wel zóveel mogelijk vol
daan, maar voor de rest.... Het tragi
sche van het Arabische vluchtelingen
probleem is dat al deze mensen in dè
hoop leven eens weer naar Palestina
terug te keren. Er zijn er bij, die dach
ten Palestina slechts vtior veertien da
gen te verlaten, maar ze zitten n
jaren in de kampen.
Familieband
Gehoord
een kleine jongen in Madurodam,
die zijn broertje een afstraffing gaf
en deswege berispt werd door een
verontwaardigde vader: „Ik moet het
toch zeker leren voor later, als ik
groot ben?"
3 Gezien
een grijze poedel met een rood
Jakje, waarop grijze poedeltjes ge
borduurd waren.
Gelezen
in de New York Herald Tribune, dat
de Londense politie-agenten werke
lijk net zo behulpzaam zijn als altijd
verteld wordt: bij Buckingham Palace
hielp er één een Amerikaanse
(vrouwelijke) tourist met het in
draaien van een nieuwe film in haar
fototoestel.
onderwijs te laten genieten. Werk is
er niet voor de vluchtelingen. Er zijn
jonge mensen, die er wel uit willen,
en ze gaan can vaak naar Europa, maar
de familieband onder de Arabieren is
dermate sterk ciat de meesten maar zit
ten te wachten op een gezamenlijke te
rugkeer naar Palestina. Gelukkig zijn
ze van nature opgewekt en ze nemen
het leven met een zekere berusting.
De medische zorg vinden zij huiten-
gewoon interessant. Zuster Past heeft
het meegemaakt dat sommige mensen
alleen maar m de kliniek kwamen uit
een soort tijd"crdrijving. De meesten
zijn „gek" op medicijnen en spuitjes!
En ondanks hun eigen armoede leggen
z\j vaak een gastvrijheid aan de dag,
die gezien hun omstandigheden als
Veel meegemaakt,teel gé
hoord en gezien, én veel gereisd.
Ze heeft een bezoek gebracht
aan de oude nederzetting Petra
bij de Rode Zee, welk stadje van
300 jaar voor Christus tot 1853
vergeten is geweest, omdat het
door een nauwe bergpas was
afgesloten. Het is een waar
openluchtmuseum met prachtige
in de rotsen uitgehouwen tem
pels. 's Winters maakte zij reizen
naar Egypte en Cyprus. Naast Ij
de minder prettige heeft zuster
Margriet Post dus ook wel aan-
gename herinneringen aan het
midden-Oosten, herinneringen, I
die binnenkort weer werkelijk
heid voor haar zullen worden.
Dat het haar gelukt is te stu-
deren in een tijd, dat zoiets een-
voudig absurd leek voor vrouwen,
is een feit dat wel even vermel-
ding verdient. Ze heeft haar prak-
tijk in Quedlingburg evenwel niet
lang mogen uitoefenen acht jaar
P later, in 1762 stierf zij.
hoort hef eigenlijk, ols U wlH theedrinken
volgens de voorschriften von Madame Etiquette:
kop en schotel 'm de linkerhand houden, met
de rechterhand de kop van het schoteltje
lichten, de kop met duim en wijsvinger vast
houden (de andere vingers houde men gebogen)
en naar de mond brengen. Het schoteltje circa
tien centimeter onder de kop houden. In één
keer het kopje ledigen is niet zoals het hoort,
het moet in ongeveer drie keer gebeuren. En
U dient, altijd nog volgens
Madame EtiquetteI met kleine
slokjes te drinken. Dat kan ook
best, lijkt ons, ols de thee ten
minste goed gezet én drinkbaar
Elke hap spinazie betekent ge
zondheid in de vorm van vitamines
en ijzerzouten, zegt het Voorlich
tingsbureau van de Voedingsraad.
Het is een gerecht, dat nooit be
hoeft te vervelen, als u het maar
goed bereidt en voor variatie zorgt.
U kunt bijvoorbeeld de groente na
het koken vlug klein snijden en er
wat melk en beschuitkruim door
roeren, of in een dik sausje van
melk en bloem opdienen. Blokjes
uitgebakken mager spek zijn als
„versiering" voor de spinazie heer
lijk en wanneer u een handvol ha
vermout meekookt en de groente
in het kooknat opdient (waarbij
het geheel met boter of margarine
op smaak is gebracht) heeft u
alwéér een variatie.
Spinaziesoep Is een gerecht, dat
nog niet zo algemeen bekend is.
Voor vier personen heeft men no
dig: 200 g spinazie, 40 g (3 eet
lepels) boter of margarine, 40 g
(4 eetlepels bloem), 94 1 water, 114
dl (een kopje) melk, een bouillon
blokje, zout, nootmuskaat.
De spinazie flink wassen, laten uit
lekken en zeer fijn snijden. De bo
ter of margarine smelten, de spi
nazie toevotgen en in het vet om
scheppen. Een weinig zout en de
bloem er door roeren en daarna
het water en de melk bij scheutjes
erbij schenken. De massa steeds
aan de kook laten komen. Het
bouillonblokje in de soep oplossen
en deze desgewenst op smaak af
maken met nootmuskaat.
"T1 R zou een ontvangst zijn in het Witte Huis in
*J Washington. Mevrouw Roosevelt had zich gekleed
voor de tea, waaraan zij 200 gasten verwachtte. Het
buffet was klaar, de dranken en versnaperingen in
orde, een kapeL.van_de marine speelde zachte muziek.
Mevrouw Roosevelt ging naar de blauwe zaal, gereed
om de handen te drukken van de gasten, als deze
zich uit de anti-chambre langs haar heen naar de
dinerzaal zouden begeven. Zij wachtte in die blauwe
zaal een paar minuten, nóg langer.Maar er kwam
niemand.
Doch plotseling ging de
deur open en stormde
de ceremoniemeester,
heel onceremonieel de
zaal binnen. Er was nie
mand. maar dan ook
niemand komen opdagen,
stamelde hij, wat zou
daar nu toch wel de oor
zaak van kunnen zijn?
Het Witte Huis te Washington.
onderzoek ingeste
Het
Wit linnen met
rode rozen
Christina Dior heeft voor
dit pakje wit linnen gebruikt,
bedrukt met rode rozen. Het be
staat uit een eenvoudige, rechte
jurk zonder mouwen. Door de
royale, vierkante halsuitsnijding
krijgt de japon het zomerse,
cachet. Als het koeler wordt
en wanneer wordt het dat nu
niet kan er een kort jasje
overheen gedragen worden, dat
getailleerd is en halflange mou-
wen heeft.
Het m.s. Willem Ruys, het
vlaggeschip van de Konink
lijke Rotterdamsche Lloyd,
vertrok gistermiddag naar In
donesië met aan boord een zeer
jonge passagiere, n.l. Marca
Algra, dochter van ds. Algra
en kleindochter van het Eerste
Kamerlid Algra. M area's
ouders ondernamen kortgele
den de reis naar Indonesië,
maar Marca werd toen nog te
jong bevonden om de tocht
overzee mee te maken. Zij
bleef in Holland tot de des
kundigen haar leeftijd en ge
zondheidstoestand van dien
aard achtten, dat de overtocht
zonder nadelige gevolgen zou
kunnen worden gemaakt. Mar
ca is nu zes maanden. Mejuf
frouw Drayer, een onderwij
zeres, heeft de zorg over deze
jongste passagiere van de
Willem Ruys op zich genomen.
\yAARSCHIJNLIJK hebt
u die omlijnde stukjes
in onze krant, waar met
vet-gedrukte letters in
stond: „O 92 roept 17.'
Overtelkens gelezen.
zij het droeve ironie
ienst Géén" spreekt.
In dit Protestantse Thuis-
ront werkt o.m. samen de
Ved. Militaire Bond Pro
3.ege, die straks 52 prot.
hr. militaire tehuizen on-
jaren in militaire dienst
doorgebracht, voor vele
jongens heilzaam. De dis
cipline, waaraan zij zich
hebben te onderwerpen, de
gemeenschapszin, die hier
ten opzichte van hun
naasten van hen gevraagd
waar hun ontspannings
avonden worden aangebo
den. door het P.I.T. ge- 1
organiseerd en van be- i
hoorlijk cultureel gehalte,
't Zijn éérste rangs-artis-
ten, die daar optreden,
o.m. Rosa Spier met haar
misschien .terzijde ge
legd? Ik hoop het niet
voor u. Als u nl. de in
houd van bedoelde stukjes
eens goed tot u hebt laten
doordringen, zult u achter
deze oproepen iets anders
gelezen hebben. Want
weet u, wat hier ei g en-
lijk staat? Niet: O 92
roept UI Overmaar:
„God roept U! Nog.
Oppervlakkig weet u.
waarom het hier gaat? Om
ierhoudt. Daarbij is haar
euze: „Maak er een
rhuis van". Zo'n „Thuis"
nóét er ook voor onze
nannen, die bij de marine
n dienst zijn. bij het
Vliegkamp Valkenburg op
torte termijn komen.
I" EN goed ouder wil
toch altijd weten, waar
ün (haar) kinderen zitten.
Is ze de deur uitgerend
ijn. Dan vraagt vader:
wordt, de trouw én....
voor onze Christen jongens
óók: het getuige mogen
zijn. Velen hunner worden
zich nü pas bewust van
de ontzag'lijke rijkdom, die
zij in hun geloof bezitten.
Helaas zijn er óók velen,
die zwak zijn op dit punt
en zich zo gemakkelijk
in hun vrije tijd laten
meenemen naar plaatsen,
waar zij niet horen. Ook
zijn er. die zich eenzaam
voelen onder de velen.
harp, Willem Berkhemer
als declamator, Akke de
Vries (sopraan), Aafje
Heynes (alt), Marinus
Voorberg (piano), het en
semble van Piet van den
Hurk enz. enz. En heus. 1
onze mannen ln milit
dienst weten dit zeer wel
te waarderen.
Zoals het vorige jaar
een ónder dagblad gezorgd
heeft voor het Prot. Chr. i
Militair Tehuis in Den
Bosch, zo moet het voor
ons, lezers en lezeressen
van het Rotterdammer
een Prot Christelijk Tehuis
voor de marine-luchtvaart-
mannen van het Vlieg
kamp Valkenburg.
Wacht even. vaders,
moeders, vrouwen en ver
loofden. sta éven stil, be-
Overpeins
Margt
Ingen van
iritha
kwartet een erezaak
zijn, te zorgen dat onze
mannen en zonen, die bij
de marine-vliegdienst in
gedeeld zijn. op Valken- 1
burg weldra hun eigen ge-
zellig-ingerichte Tehuis
het hier om grote dingen
gaat. Het gaat om de toe
komst en mets muider
Waar zit die jongen nu
JyJ VAR nü scharen échter
Bovendien liggen hier
de kansen tot uitbreiding
van onze eigen zonen.
Hebt u nooit gehoord wat
het P(rotestant) Knterker-
kelijk T( huisfront) daar
voor doet? Dan moet u
Woensdagsmiddags om 1.15
„Ik weet het heus niet",
antwoordt moeder.
„Ja maar. dat mag toch
niet voorkomen, dat de kin
leren zomaar de deur uit-
zich aanéén. Zij hebben
God's roepstem verstaan:
„Vangt hen óp. Mijn kin
deren en mét hen nog
velen, die Ik óók heb uit
verkoren. Bouwt een
het grijpen. Onze zonen
nemen hun kameraden
mee, die daar de dagslui-
ting meemaken. Kunst
zien en beluisteren, onze
de N.C.R.V. afstemmen. In
dat „Met Pit op pad"
praatje werd dit werk van
de geestelijke verzorging
van land-, zee- en lucht
macht onlangs de léétste
kans voor de kerk ge-
mèrkt!", kapittelt vader.
En moeder verzucht: „Ze
glippen als water tussen je
vingers weg".
Enfin, het ouderpaar is
pas gerust als Jantje weer
ginds en déar!" Pro Rege
heeft die roep vernomen
en de hand aan de ploeg
geslagen. De tehuizen ver
rezen als paddestoelen uit
de grond. Het moet ons
méér dan één offer waard
boeken cn tijdschriften le
zen. tot een gesprek komen
met Tehuis-leider of de
vloot-predikant.
Vult ook vanavond
nog even uw giro-biljet in
liggen kansen voor het
Evangelie, zó enorm, als
welhaast nergens elders in
ons steeds meer ontker
stenend land. Weet u dat
60 van de recruten op
hun kaart achter de vraag
wordt de pin op de neus
gezet: „Jij hebt ons te zég
gen. waar je heengaat, ver-
stéén?!"Dan breekt echter
de dag aan, waarop ze bui
en het bereik van 't wa
lend ouder-oog, in militaire
ergens in de buurt van de
kazerne of het vliegkamp,
zonen „liggen" een gezel
lig ingericht Tehuis ia,
waar de Tehuisleider en
zijn vrouw altijd klaar
of een postwissel?
O 92 roept u! Over
God roept ons ook hier 1
tot de dééd!
Nóg mogen we Zijn i
mede-arbeiders(sters) zijn
vullen: geen? Zó ontstel
lend vaak komt dit dc
laatste jaren vóór, dat
men bij het P.I.T. al met
t u blieft geen „ach en
wee" over. Het is hun
ilicht tegenover het vader-
and en bovendien zijn de
teren, hen te verzorgen en
te helpen, waar een goed
voorziene bibliotheek is.
een piano of(en) orgel
in de uitbreiding van Zijn
Koninkrijk.
MARGARITHA 1
Dat ls een van de aardige anecdotes, die
zijn vastgelegd in het boek „The captains
and the kings". Dat boek is geschreven
door mevrouw James Helm, die onder
drie presidentsvrouwen (mevrouw Woo-
drow Wilson, mevrouw Franklin D.
Roosevelt en mevrouw Harry S. Tru
man) het verantwoordelijke ambt van
„social secretary" bekleedde. Haar taak
was het de partijen en diners op het
Witte Huis te regelen, uiteraard met een
staf van medewerkers. Dat het niet al
tijd van een leien dakje ging. valt te
begrijpen, en dat er af en toe zonder
linge en ook wel malle vergissingen
voorkwamen, is eveneens duidelijk.
Britse
overgave
Zo vertelt mevrouw Helm over
de geweldige drukte en bedrijvig
heid, die was voorafgegaan aan
het bezoek, dat koning George VI
en koningin Elizabeth van Enge
land in Juni 1939 aan de president
zouden brengen. Iemand kwam
op de gedachte, de kamers, waar
de koninklijke gasten zouden
vertoeven, nog eens aan een
nauwkeurige inspectie te onder
werpen (hoe vaak zouden die
kamers wel niet „nauwkeurig ge
ïnspecteerd" worden?) en keek bij
die gelegenheid ook eens naar de
schilderijen.
Hij versteende bijna toen hij,
vlak bij het bed waar Koning
George zou slapen, een schilderij
ontdekte, dat een episode voor
stelde uit de Amerikaanse vrij
heidsoorlog, nl. de overgave van
de Britse generaal Charles Corn-
wallis aan de Amerikanen bij
Yorktoxon in 1781...
Om de gasten vooral zoveal mogelijk
terwflle te zijn, was er ln sommige
kamers een bibliotheekje ingericht. Me
vrouw Helm ging deze boeken eens
controleren. Zij kwam toen tot de ont
dekking, dat de boeken waarschijnlijk
meer waren gekozen om de mooie ban
den dan om de inhoud, want op een
van de kamers vond ze een boek, geti
teld: „Paardenziekten en him gene
zing"
Bij officiële ontvangsten duiken
er meer protocollaire problemen op dan
men zo oppervlakkig zou denken. Auto-
riteiten en diplomaten moeten volgens
hun rang geplaatst worden en dat kan
soms tot vreemde gevolgen leiden. Een
adjudant van het Ministerie van Bui
tenlandse zaken gebruikte eens een
meetband, om ar volstrekt zeker van
nogal gespannen voet met elkaar ston
den. precies op dezelfde afstand ter
weerszijden van de president zouden
