Parachutist vertelt
om Dien Bien
van slag
Phoe
„Soms dacht ik dat ik gek zou
worden van ellende
Tandartsen vieren drievoudig jubileum
samen met buitenlandse collega's
Wetenschappelijke problemen komen ter
discussie; ook voor dames gezorgd
D.D.D.
3
DONDERDAG 3 JUNI 1954
COMMUNIST SCHOOT HEM NEER
HANOI (Vietnam), Juni.
DE SCHEMER VIEL. De hele dag had ik door de bergen gezworven
Er was bijna geen doorkomen aan vanwege de dichte begroeiing.
Maar ik moest er door om buiten het bereik van de Vietminh te komen, j
Ik was doodop. Mijn kleren waren kletsnat van het zweten. Mijn tong leek i
een stuk leer. Maar ik wou niet rusten voor het helemaal donker was. j
Toen zag ik een eindje lager een beekje. Ik heb me er een beetje in ge-
wassen. En liters water gedronken. Dat gaf me nieuwe moed om verder j
te gaan. Ineens stond ik echter tegenover een Vietminh met een machine- j
geweer. Een ogenblik schrokken we allebei. Toen richtte de Viet zonder i
waarschuwing zijn wapen op mij en bracht zijn vinger .naar de trekker.
Een korte vuurstoot galmde door de bergen. Het was of mijn linkerbeen
plotseling verlamd was. En mijn linkerarm brandde van de pijn. Ik gaf
een schreeuw en viel neer.
Wat kan er in enkele maanden
veel veranderen. Neem bijv.
de mannen op de voorste ban
ken van deze jeep. Achter het
stuur zit kolonel (thans gene
raal) De Castries, die zich op
het ogenblik in communistische
gevangenschap bevindt na de
val van Dien Bien Phoe. De
map. naast hem (met pijp) is
Mare Jacquet, toen nog staats
secretaris voor de verbonden
staten van Indo-China, op in
spectie. Jacquet is afgetreden
na een geschil met het kabinet
Laniel. De foto werd in Janu
ari van dit jaar in Dien Bien
Phoe genomen:
broken. En er was niemand om mij te
verbinden. Ik heb een zakdoek in iepen
gescheurd en de stukken om mijn wonden I Van OTIZO
gedaan. En verder heb ik alle sulfatablet-
ten uit mijn noodrantsoen opgegeten. Ik
verging van de pijn en van de kou. Het
regende uren achter elkaar en ik had
niets anders dan mijn uniform. Soms
dacht ik dat ik gek zou worden van ellen
de. Maar ik ben geen ogenblik buiten be
wustzijn geweest hoewel mijn been lang
zamerhand zwart begon te worden en de
maden in mijn wonden kropen. Maar ik
heb steeds weer in mezelf herhaald: „Ik
moet naar Hanoiik moet naar Hanoi".
Tenslotte hebben zes koelies hem op een
primitieve draagbaar van bamboe en tak-
Dien Bien Phoe teruggedragen.
Het
correspondent
ALFRED VAN
SPRANG
Met een pijnlijke trek op zijn gebruind
gezicht Vertélt Anton Albrecht dit verhaal
terwijl hij ongeriefeïijk in een va:
vijftienhonderd bedden van het Hópital
de Lanessan in Hanoi ligt. Anton Albrecht
is een sergeant-parachutist in het Franse
Vreemdelingenlegioen. Zes jaar geleden
was hij een leerling radio-monteur in
klein, Beiers stadje. Toen heeft hij zich
aangemeld voor 't Vreemdelingenlegioen.
Sindsdien heeft hij bijna drie jaar in
Indo-China gevochten. Begin April is hij
met zijn bataljon boven Dien Bien Phoe
afgesprongen, waar hij bijna een maand
heeft doorgebracht, voor de vesting ten
slotte gevallen is. En hij mag van geluk
spreken dat hij nu in dit hospitaal ligt.
Ook al is het dan verre van geriefelijk.
Zijn linkerarm hangt namelijk boven zijn
hoofd in een rekverband. En ook door zijn
linkerbeen is een pen gestoken waaraan
een gewicht van zeven kilo bevestigd is.
Het is onder die omstandigheden onmoge
lijk om te bewegen. Maar het is altijd
toch nog stukken beter dan Dien Bien
Phoe. Dat geeft hij direct toe.
Verschrikkelijk
dracht, één van de stellingen om de com
mandopost van generaal de Castries te
verdedigen. Het was hopeloos. We ston
den bijna tot ons middel in het water.
Aan alle kanten lagen lijken, zowel van
onze jongens als van de Viets. Het was
onmogelijk om ze uit de loopgraaf te ver
wijderen. Zodra iemand zijn hoofd liet
zien, werd er op geschoten. Dat was ook
de reden, dat we geen nieuwe ammunitie
konden gaan halen. De Viets lagen vlak
tegenover ons. Als het even stil was kon
hun loopgraven horen
werken. Soms deden ze een uitval. Het
altijd hetzelfde systeem. Eerst een
golf zelfmoord troepen met plastic bom-
Daarna een golf uitgerust met hand
granaten en grote kapmessen. En tenslotte
kwamne de ervaren vechters met machi
negeweren. Er werd meer dan eens man
tegen man gevochten. Het was eenvoudig
»n slachtpartij."
Laatste nacht
Toen kwam de laatste nacht. Het was
de nacht van zes op zeven Mei. De vijan
delijke artillerie was onophoudelijk in ac
tie. Alle punten kregen het zwaar te ver-
De laatste hooggelegen positie ging
verloren. Maar ondanks de hopeloze toe
stand wou men niet van opgeven weten.
„We waren stuk voor stuk doodop. Nie
mand had de laatste nachten een oog
dicht gedaan. Eten deden we ook bijna
niet. Koffie was het enige waar we naar
ergeten.
„Het was eigenlijk heel vreemd,
werd niet tot het allerlaatste gevochten.
Er was ook geen witte vlag. Het v
^stierf gelijdelijk af totdat het helemaal
stil was. Toen is iedereen uit de loopgra
ven gekomen en heeft zijn wapens neer
gelegd. Daarna zijn de Viets onze stellin
gen binnen getrokken. Eerst zijn ze naar
de commandopost gegaan om generaal de
Castries gevangen te nemen. Die is
meteen in een jeep vertrokken. Vervol
gens hebben ze ons verzameld en in groe-
van honderd verdeeld. We zijn in de
richting China afgevoerd. De gewonden
hebben ze ter plaatse gelaten nadat ze1
heeft hij nog eens drie dagen gelegen al-
Vietminh dokter hem behan
deld heeft. De behandeling bestond uit
niet veel meer dan het uitwassen van zijn
wonden en het in gips doen van .zijn arm
en been. Daarom ligt hij nu in twee rek-
verbanden. De beenderen zijn namelijk
scheef tegen elkaar geplaatst en al ge
deeltelijk aan elkaar gegroeid.
Goede behandeling
De behandeling in Dien Bien Phoe was I
goed. De Viets deden alles wat mogelijk
In het begin was dat niet veel. Er:
en practisch geen medicijnen. Later
hebben de Fransen grote voorraden
levensmiddelen boven Dien Bien Phoe af
geworpen. Toen was het beter.
„De Viets hebben kleine tenten voor ons
gebouwd van de parachutes, die er bij
duizenden lagen. Ze hebben de parachu
tes ook gebruikt om verband te maken
dekens. En de nylon draden deden
zelfs dienst om de operatiewonden dicht
is altijd thee en soms ook
koffie met melk en chocolade. En
avonds zelfs warme wijn. Ik heb bijna
niets gegeten omdat ik last van mijn
maag had. Maar er was rijst en vers vlees
verder rantsoenen."
Albrecht steekt de zoveelste sigaret op.
Hij heeft zolang goede sigaretten moeten
ontberen dat hij nu zijn schade tracht in
te halen. En hij heeft er volop, want de
gewonden worden van alle kanten ver
wend. Het tafeltje naast zijn bed staat
boordevol goede gaven. Toiletartikelen
(waaronder niet minder dan drie scheer-
apparaten), vruchten, chocolade, blikjes
vruchtensap, lectuur, wijn en champagne.
ooral te laten uitkomen dat hij
parachutist is. heeft hij zijn rode baret
met het parachutisten-insigne aan een
spijker in de muur gehangen.
verder wachten op de i
cuatie. De Viets gaven alle gewonden
Albrecht kreeg nummer 10. Hij
i de eersten zijn om U
vertrekken. Maar er verstreken verschei
dene dagen voor het eindelijk zover was
In die dagen heeft hij nog heel wat gezien
Allemaal jongens
.Verreweg de meeste Viets zijn meteen
Dien Bien Phoe vertrokken. Wat er
achtergebleven is waren allemaal jongens
van een jaar of zestien, zeventien. Dik
wijls kwamen ze een praatje met ons ma
ken. Ook de officieren. Ze waren hee
vriendelijk en vroegen naar onze familu
en hoe lang we al in Indo-China waren
Soms gaven ze ons ook lectuur. Commu
nistische kranten in het Frans. En eer
boekje in het Duits. „Der Heimkehrer'
heette het en het beschreef de ervaringen
van een Duitse krijgsgevangene in Rus
land. Op een avond was er zelfs bioscoop.
Een oude film van het Communistische
Jeugd Festival in Berlijn en een paar do-
cumentaties over de landen achter het
IJzeren Gordijn. Maar de echte propa
ganda begon toen de helicopters ons eerst
niet kwamen halen. Toen zeiden de Viets:
,Dat is nou de behandeling van de Fran-
enjullie zijn alleen maar goed om
oor hen te vechtenen als je niet
langer vechten kunt laten ze Jullie ge-
t de helicopters toch
verschenen. Het was een onvergetelijk
ogenblik voor Albrecht. Eerst werd hij
helemaal gefouilleerd op militaire pi
ren en foto's. Daarna werd hij naar
helicopter gedragen. De Vietminh-i
mandant van Dien Bien Phoe kwam per
soonlijk afscheid nemen. En daarbij sprak
hij de hoop uit, dat spoedig vrede in Viet
nam zou heersen. Het laatste wa'
Albrecht van Dien Bien Phoe zag, wa;
een aantal Franse krijgsgevangenen. di«
bezig waren de mijnen uit het vliegveld
te verwijderen. Daarna schoof de deur
dicht en verhief het toestel zich in de
lucht. Even later was hij op weg naar de
Terug
Albrecht verschuift zijn arm een beetje
n een houding te zoeken welke de pijn
at vermindert. Voorlopig is hij uitge
schakeld. Maar hij hoopt spoedig weer in
ijn om te springen. En om naar
het front terug te keren.
„In de eerste plaats houd ik van het
land. Maar ik heb hier ook nog een reke
ning te vereffenen met de Viets. Ik zal
nooit kunnen vergeten hoe die Viet daar
in de bergen bij Dien Bien Phoe mij als
een hond neergeschoten heeft. In koelen
bloede terwijl hij zag dat ik ongewapend
was. Daar zal ik revanche voor nemen."
Maar er is nog een derde reden waarom
sergeant Anton Albrecht graag het zie
kenhuis wil verlaten. Aan het voeteneind
van zijn bed staat een knap, Vietnamees
meisje geduldig te wachten tot het inter
view klaar is. En zij is zijn vrouw.
VOLGENDE WEEK IN SCHEVENINGEN
(Van een onzer verslaggevers)
bracht door het Museum Kamerorkest
c.I.v. D. J. Balfoort. 's Avonds recipiëren
de drie voorzitters der jubilerende orga
nisaties.
De Donderdag is gewijd aan de behan
deling van de onderzoekingen op het ge
bied van de cariës, die het tandbederf
veroorzaken, maar nog steeds niet geheel
tot klaarheid zijn gebracht, en aan de
voorzorg tegen orthodontische afwijkin
gen, waarbij o.m. wordt gesteld, dat de
tandregulatie niet alleen een kwestie van
het uiterlijk is, omdat een regelmatig
gebit ook betere kansen op behoud geeft.
Vrijdagmorgen wordt de ziekelijke
toestand van de tandkassen behandeld.
een merkwaardig drievoudig jubileum in tandheelkundige kring: het
75-jarig bestaan- van het Nederlands Tandheelkundig Genootschap, het
50-jarig bestaan van de Vereniging van Nederlandse Tandartsen en het
40-jarig bestaan van de Nederlandse Maatschappij tot Bevordering van de
Tandheelkunde. Dat alles wordt, op een jubileumcongres in het KurhausjDat een Uitermate belangrijk onder-
te Scheveningen, gecombineerd met de 42ste jaarvergadering van de werp, omdat vele patiënten hun tanden
Fédération Dentaire Internationale; van 8 t/m. 13 Juni. Op dit moment
heeft het aantal deelnemers (tandartsen en hun dames) de negenhonderd
reeds overschreden, waarvan meer dan 350 buitenlanders uit 25 landen.
Waar er zovele tandheelkundigen aanwezig zullen zijn, is het te begrijpen,
dat er belangrijke problemen op dit gebied zullen worden aangesneden.
Preventieve zorg
Het is tegenwoordig lang niet altijd
,ecr noodzakelijk om een kies te laten
trekken, indien men van kiespijn wil La dus de tandheelkundige verzorging
■den verlost. Met andere woorden; de
tandheelkunde is langzamerhand
tandgeneeskunde geworden. Dat wordt
weliswaar soms doorkruist door econo
mische factoren van de zijde van de pa
tiënt. maar waar op het ogenblik zeker
meer dan tachtig procent van het Ne
derlandse volk tandheelkundig wordt
behandeld, is dit dus toch wel een na
tionale zaak te noemen.
Sergeant Albrecht veegt met een hand
doek het zweet wat van zijn gezicht en
zijn blote bovenlichaam. Dan zet hij zijn
verhaal over Dien Bien Phoe voort. Het
was in één woord een hel. Er lagen tien
duizenden Viets om de vesting heen. Er
waren voortdurend felle aanvallen. De
artillerie schoot dag en nacht. Er kon I omkeken. Die nacht zal ik
geen vliegtuig meer landen. Alles moest
per parachute neergelaten worden. Als
het slecht weer was bleven de vliegtuigen
weg. Dan was er gebrek aan ammunitie
en voedsel. Dagelijks groeide het aantal
gewonden in de primitieve noodhospita.
len. Tot overmaat van ramp begon het
toen te regenen. Het stof veranderde in
modder en de modder later in water. De
loopgraven en bunkers liepen vol. En er
was geen hoop op verbetering. Zo braken
de laatste dagen van Dien Bien Phoe aan.
„We hadden zoveel verliezen dat er van
twee bataljons niet meer dan een paar
honderd man over waren. We hadden op-
in de loopgraaf. We hadden de bajonet
op het geweer gestoken en een flinke
voorraad handgranaten klaar gelegd. Toen
het licht werd nam de druk wat af. Er
werd gefluisterd dat we bij het invallen
van de duisternis zouden proberen door
de omsingeling te breken. We waren er
allemaal vóór. Later besloot 'de generaal
echter om zich ter wille van de gewon
den over te geven. En dat is ook om onge
veer half zes in de middag van de zeven-,
de Mei gebeurd."
Correct
sigaret
Willem Ruys bracht
199 daklozen mee
Indrapoera Zaterdag verwacht
Enige uren later dan aanvankelijk
werd venvacht, is gistermiddag het mo
torschip Willem Ruys van de Kon. Rot-
terdamsche Lloyd in Rotterdam aange
komen. Het schip heeft op deze thuis
reis uit Indonesië 938 passagiers vervoerd
van elf nationaliteiten. Order de aan-
gekomenen bevinden zich 199 passagiers
die in ons land geen onderkomen hebben
Voor hen zal worden gezorgd door de
Dienst Maatschappelijke Zorg.
Tot de opvarenden behoorden ook me
vrouw dr B. Polak, hoogleraar aan de
medische faculteit van de universiteit
van Indonesië, en de vroegere directeur
van Radio Holland, Th. P. van der Berg.
die ter gelegenheid van zijn afscheid een
reis om de wereld heeft gemaakt. Deze
reis was hem aangeboden door de geza
menlijke Nederlandse rederijen.
Met het motorschip Indrapoera. dat,
komende uit Indonesië, in de vroege
morgen van Zaterdag 5 Juni te Rotter
dam wordt verwacht, keren o.a. twee
Nederlandse journalisten naar ore land
terug. Het zijn de heer D. A. Buschkens
redacteur van het Semarangse Dagblad
De Locomotief en de heer J. Poortman,
redacteur van De Vrije Pers te Soerabaja.
Dc ontscheping der passagiers zal Za
terdagmorgen om acht uur plaatshebben
aan de kade var. de Kon. Rottcrdamsche
Lloyd te Rotterdam.
Albrecht pakt een Amerikaans!
van het welvoorziene tafeltje naast zijn
bed en tracht met één hand zijn sigaret
tenaansteker te bedienen. Dan beschrijft
hij hoe het einde van Dien Bien Phoe
TWEE DAGEN OM RUSTIG TE GENIETEN
i zo'n „Ponterlje", trekje voor trekje, dot met
zijn geurige rijkdom en smakelijke weelde verdient, dot
eerst alles gecontroleerd hadden op ver
borgen wapens. Maar al met al traden de
Viets heel correct op."
Neergeschoten
Van zes uur 's avonds tot middernacht
hebben Albrecht en de andere gevangenen
gelopen Toen zag hij zijn kans schoon
om te ontsnappen. Hij is in het hoge gras
langs de kant van de weg gaan liggen en
heeft de colonne rustig laten passeren.
De hela nacht heeft hij zich verborgen
gehouden. Toen het licht was is hij op pad
gegaan. Hij had een kompas en wist dat
hij naar het westen moest om weer in
Frans gebied te komen. De hele dag heeft
hij door de bergen gezworven tot hij vlak
voor het invallen van de duisternis door
de Vietminh schildwacht neergeschoten
Ze hebben me vijftig meter verderop
naar een soort bivak gedragen. Er waren
nog vijf andere Viets. Ze hadden opdracht
om zonder waarschuwing op vluchtelin
gen te schieten. Ik heb daar drie dagen
gelegen. Het waren de drie ergste dagen
van mijn leven. Mijn knie was versplin
terd. Mijn been en mijn arm waren ge-
Een somber beeld uit Indo-China, waar verbeten wordt gestreden
tegen de oprukkende communistische legers. Enige Légionnaires
brengen de laatste eer aan een tweetal kameraden, die in een ge
vecht met de Vietminh zijn gesneuveld.
Toch is liet so
DE UITNEMENDE PLANT
(61De imam coca betekent eigen-
lijk „de plant", d.tv.z. de plant bij uit
nemendheid. Deze naam konden de
Zuid-Amerikaanse Indianen inderdaad
nel geren aan de plant die wij officieel
Krythroxylon coca noemen, want het
kruid verdreef honger en vermoeidheid,
verschafte veerkracht en uithoudingsver
mogen en schonk blijmoedigheid
zoet door toevoeging van oi
kalk of loogas. zodat de Peru
Het Europese contact met de coc
is uiteraard van betrekkelijk jonge dt.
turn. Ya de ontdekking van .Imerik
neemt de Spaanse priester Thomas Orti
in 1499 waar, dat op de noordkust rai
Zuid-Amerika een kruid als genotmie
vordt gebruikt
daar
de Xe,
He,
i 153.1 krijgen
berichten
blijkt dc
n limonades zou nor
ombladeren vallen
onder de Opiumwet!
V kunt dan ook ger
werking tan limonades zoals cocacola
e.d. berust niet op de aanwezigheid van
coca in het product, maar van cafeïne,
de stof die ue ook in onze koffie
vilde
het gehele volk onbetaalbaar, een
oplossing wordt gezocht (gedachtig ook
het devies „beter voorkomen dan gene
zen") in de tandverzorging voor de
jeugd. Al een half millioen kinderen
van zes jaar en ouder genieten in Ne
derland tandheelkundige verzorging,
maar ook op prillere leeftijd zullen in
grepen noodzakelijk en gewenst zijn.
Dit alles en nog meer zal de ruime
aandacht hebben van inleiders en
deelnemers aan discussies op het con
gres. Voor een gedeelte overlap
pen de bijeenkomsten van het jubi
leumcongres en de internationale fe
deratie elkaar. In de tussentijd zul
len de dames aangenaam worden be
zig gehouden.
Op Dinsdag 8 Juni wordt de jaarver
gadering van de F.D.I. officieel geopend,
daarna worden de algemene vergadering
:n des avonds een ontvangst door de
•oorzitter van de deelnemers gehouden.
De volgende dagen, tot en met het week
end. worden verschillende commissie- en
wetenschappelijke vergaderingen ge
houden. Samen met de congresdeelne-
worden de afgevaardigden van de
F-D.I. Donderdag 10 Juni in het Oude
Itad-huis te Den Haag door Rijk en Ge
meente ontvangen.
Opening door minister
Het jubileumcongres loopt hiermede gebied.
[voor een gedeelte parallel, o.a. op de 8ste
Juni. Woensdag worden er filmvertonin- I
gen en demonstraties door buitenlandse
deskundigen gehouden, terwül des mid- J
j dags ook de minister van Sociale Zaken I
I en Volksgezondheid, de heer J. G. Suur- j
i hoff, het congres officieel zal openen. I
Voorts wordt er muziek ten gehore ge
lvooral op latere leeftijd,
der) verliezen, niet omdat die zijn aan
getast, maar slechts, omdat ze los zijn
gaan zitten.
Vrijdagmiddag komt een niet minder
belangrijke kwestie voor het voetlicht:
de sociaal-economische aspecten van da
preventieve tandheelkunde en, geheel
los daarvan, de organisatie van de tand
heelkundige verzorging van de jeugd.
Slotzitting
Zaterdagmorgen wordt dan de slotzit
ting gehouden. Dan verzamelen de deel-
nemers zich rond de discussietafel ten
einde over het onderwerp „preventieve
tandheelkunde" tot overeenstemming te
komen.
In deze geest worden alle bijeenkom
sten van het .congres gehouden: binnen-
en buitenlandse sprekers leiden een of
meer facetten van het voor die vergade
ring gekozen onderwerp in, waarna een
geleide discussie wordt gehouden.
Na de slotzitting op deze Zaterdagmor
gen wordt een boottocht op de Maas te
Rotterdam gehouden, aangeboden door de
Rotterdamse afdeling van de Nederland-
Maatschappij tot Bevordering van de
Tandheelkunde, 's Avonds is er in hotel
Wittebrug te Den Haag een slotfeest.
Voor de dames staan diverse ex
cursies in en buiten Den Haag op
het programma. Van 8 t.e.m. 10 Juni
wordt een „dental show" in een der
zalen van het Scheveningse Kurhaus
gehouden, waaraan medewerking
verleend wordt door 29 binnen- en
buitenlandse firma's op tandheelkun-
vlocibare D.D.D. Da
jeuk bedaart, de ziekte
kiemen worden gedood
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
Vacantiespreiding is en blijft
een harde noodzaak
Wie zich oriënteert omtrent de trek I Het is dan ook wel duidelijk dat ln ons
an de vacantiegangers Ln de tweede helft dicht bevolkt land een doelmatige sprei*
sn Juli en de eerste helft van Augustus ding van de vacantiegangere er toe zal
zal moeten constateren dat in deze pe- kunnen bijdragen dat dezen niet ..op een
node het „vacantiewezen" overbelast hoop" komen te zitten. Om dus de vacan-
is. De vervoersinstellingen kunnen de j tie voor allen aangenaam te doen zijn en
reizenden slechts met moeite verwerken i om ons volk méér genoegen aan zijn va-
de hotelbedrijven etc. kunnen nage- cantlc te doen hebben, brengt het
noeg niet de service
•elke i
traal Werkcomité Vacantie een advies
urt inzake de vacantiespreiding-
Men heeft ons land in diverse sectoren
ingedeeld en aan de collectief-sluitende
bedrijven adviseert men om de vacantie-
week overeenkomstig deze sectoren vast
e stellen. Het Kaartje geeft een overzicht
an deze sectoren. Voor sector I adviseert
ten om de racantie te stellen op 17-24
Juli. Sector 2 heeft de week van 24—31
s geadviseerde vacantieweek cn in
j sector 3 wordt het advies gegeven om
714 Augustus of 1421 Augustus als
vacantieweek te stellen- Dit laatste om
vermijden dat de voor het bouwbe
drijf vastgestelde vacantieweek wordt
overbelast- De bedrijven welke niet col
lectief sluiten, wordt verzocht het per
soneel. dat geen schoolgaande kinderen
heeft vóór half Juli of na half Augustus
vacantie te verlenen. In het bijzonder
wordt gevraagd om de periotfe van 15
Juli15 Augustus voor jongeren te blok
keren.
Het ministerie van O. K- en W. heeft
de besturen van d% door de nijverheids-
onderwijswet gesubsidieerde dagscholen
jen de directeuren en directrices van de
J rijksnijverheidsscholen verzocht zo enig-
s mogelijk gehoor te geven aan dit uit-
J gebrachte advies-
