Waakt voor communistische
ontvoerders
Tralies worden afgerukt
deurstaven verwrongen
en
Vietminh nam op een nacht doodleuk
600 gewapende Vietnamezen mee
Pijpleiding van Lek-Duinplan
wordt door spoordijk geperst
NIEUWE LEIDSCHE COUBANT
4
DINSDAG IS MEI 1954
In Nam Dinh is alles mogelijk
(Advertentie)
BANDEN
Emigranten zijn spionnen
Tsjech LausmaH in zijn
land teruggekeerd
De voormalige Tsjechoslowaaksa vice-
premier Bohumil Lausman is alt zijl
Oostenrijkse ballingschap naar Tajecho-
slowakije teruggekeerd, heeft Radio-
Praag Zaterdagavond bekend gemaakt.
Tijdens een persconferentie in de Tsje-
choslowaakse hoofdstad heeft Lausman
verklaard het zija plicht te achten zijn
vaderland er van in kennis te stellen,
dat de meeste Tsjechische emigranten in
dienst van de Verenigde Staten staan en
splonnagewerk verrichten of terreurdaden
plegen. Lausman vluchtte in 1949 naai
Westen. Hij zou op Russisch verzoek zijn
teruggekeerd.
Anna Pauker spoedig
voor de rechtbank
Twee van de meest vooraanetsande
communistische leiders van Roemenie,
die twee jaar zcieden wegens ..afwijking
van de partijlijn" in ongenade vielen,
zullen binnenkort terecht staan. Het zijn
Anna Pauker. de voormalige minister
van Buitenlandse Zaken en lid van
machtige Politbureau, die persoonlijk
met Stalin bevriend was. en de vroegere
minister van Financiën, Vasile Lu ca.
PERSONALIA
In de Rijkscommissie van Advies
voor de Gemcentefinanciën zijn o.m. be
noemd: prof. mr C. W. de Vries, N. A. P.
Nap (ministerie van Binnenlands' Zaken),
mr J. E. IJsebaert (ministerie van Finan
ciën). W. F. Wijthoff (secretaris ge
meente 'a Gravcnhage) en mr G. W. Toe
bes (Ver. van Ned. Gemeenten).
Te Heemstede la op bijna 73-jarige
leeftijd overleden de heer P. van
oud-gezagvoerder van de Koninklijke
Roëierdemsche Lloyd en oud-plaataver-
vangend voorzitter van de rijkscommis
sie voor stuurliedenexamens.
In Den Botch u Zaterdag terwijl hij
zich naar zijn werk begaf, plotseling
overleden de heer L. J. Hermars, refe
rendaris ter provinciale griffie van
Noord-Brabar.t. Gedurende de 34 jaren
welke hij aldaar werkzaam was door
liep hij alle rangen. Hij bereikte de leef
tijd van 53 jaar
Aan A. D Charles ls op zijn verzoek
eervol ontslag verleend als Nederlands
consul in Madras (India).
dan een billijke consumptie zoeken is er
de Foyer de Garnison: een mili-
cantine met verschoten papieren
slingers boven het buffet en een ietwat
geelde foto van generaal De Lattre de
Tassigny met een lachende Bao Dai aan
de wand. En een pick-up, die de onge
nietbare muziek van versleten Franse
gramofoonplaten de lucht in slingert.
NAM-DINH (Vietnam).
AM NEGEN UUR houdt het leven hier op. Dan schuiven de winkeliers
V-r planken voor hun étalages en barricaderen de deuren met zware,
ijzeren staven. De bioscopen lopen leeg. De restaurants en bars sluiten.
En een half uur later zijn de straten volkomen verlaten. De avondklok is
van kracht en er is niemand, die dat niet serieus neemt. Nam-Dinh is een
rommelig, rumoerig maar vooral 9toffig stadje van tachtigduizend inwo
ners in het centrum van een gebied waar de volgelingen van Ho Chi Minh
zeer actief zijn. Twintig kilometer zuidelijk van hier moet zich zelfs het
hoofdkwartier van een Vietminh divisie bevinden. Er bestaat verder
weinig twijfel, dat er in de stad zelf tientallen communisten rondscharre
len, die gegevens verzamelen over militaire bewegingen en dergelijke.
De knappe Vietnamese achter de toon
bank van de Brctagne Bar is misschier.
wel een communistische spion. Of de
boy. die de klamboe over mijn onfrisse
bed in he< allesbehalve moderne Hotel
Modern bevestigt. En het staat vast. dat
een groot dee! van de Chinese kolonie
sterke symphatie voor Mao Tse-toeng
koestert.
Er getoeuren in ieder geval vreemde
dingen hier. Een paar dagen geleden is
een Vie-tminh-bende in het donker de
stad binnengeslopen en heeft de zeshon
derd leerlingen van de Kaderschool van
het Vietnamese leger met wapens en al
ontvoerd. Op een andere nacht hebben
zij zich toegang weten te verschaffen
tot Hotel Modern. Ze hebben twee Fran
se officieren van hun bed gelicht en
meegenomen. En het is nog geen week
geleden, dat een Franse tank in de
hoofdstraat van Nam-Dinh met een com
munistische bazoeka beschoten is.
Daarom is avondklok.
Van half tien af doorkruisen patrouil
les in jeeps onafgebroken de stad en ne
men iedereen mee. die zich dan nog op
straat bevindt. Desondartks gaat er bijna
rn nacht voorbij zonder dat er ergens
of vlakibij de stad geschoten wordt.
Ten slotte is Nam-Dinh een belangrijk
militair centrum. Het Franse hoofdkwar
tier voor het hele gebied ls er geves
tigd. Er aijn verscheidene opleidings
centra en kazernes. En een marinebasis
vanwaar de militaire vaartuigen met
voorraden over de Rode Rivier geëscor
teerd worden om te voorkomen, dat ze
ln communistische handen vallen.
Douche
Al die militairen hebben natuurlijk een
stempel op het karakter van de stad ge
drukt. Er zijn bijvoorbeeld opvallend
veel militaire kleer- en schoenmake
fotografen en horlogewilkels. En alle
kappers bieden de vuil van het front ko
mende militairen de gelegenheid om eer
warme douche te nemen. Verder zijn ei
natuurlijk veel bars met helmwee-opwek
kende namen als N e 1 g e B 1 a n c h e
Pa ris, Bretagne, waar verleide
lijke Vietnampse achonen in de flatteui
nationale dracht de soldaten trachten
bewegen zoveel mogelijk geld uit te gi.
ven- En voor degenen, die niets anders
En alles ziet grauw van het stof.
De straten, de huizen en de mensen.
Het stof stuift in wolken door de stad en
bedekt alles met een dunne laag. Dat
geeft Nam-Dinh een trieste aanblik. Maar
door
onze correspondent
Alhed van Sprang
buiten de stad is het leven nog triester.
Van zonsondergang tot zonsopgang is de
Vietminh daar heer en meester. De laat
ste tijd gebruiken zij hun macht vooral
om mijnen in de wegen te. verstoppen.
Het Frans Vietnamese leger zoekt de
wegen wel elke morgen met mijn-detec
tors af, maar meestal zijn ze zo geca
moufleerd, dat de instrumenten er niet
op reageren. Dagelijks vliegen er dan ook
voertuigen de lucht in. Soms een mili
taire truck, maar dikwijls is het een van
die oude, afgeladen autobussen met bur
gers. Men is daar in deze streek al aan
gewend. De ontploffing hoort men niet.
Maar men ziet wel de zwarte rookpluim.
En de ambulances met doden en gewon
den- Onschuldige mannen, vrouwen en
kinderen, die door hun eigen landgeno
ten om het leven gebracht worden.
Reünie ln Hamburg
Voormalige U-bootmannen:
Nooit weer oorlog 1
Ongeveer tweeduizend oudstrijders
van de voormalige Duitse U-bootvloot
hebben gedurende het weekeinde te
Hamburg een reünie gehouden. De ex-
admiraal Eberhardt Godt herinnerde er
aan, dat de vroegere opperbevelhebbers
van de marine Raeder en Doenitz nog
steeds zij kregen 10 jaar) te Spandau
gevangen werden gehouden. „Wij zullen
nooit vergeten en nooit ophouden
hun vrijlating te eisen", aldus de ex-
admiraal.
Een andere redenaar, de voormalige
U-bootkapitein Reinhard Suhren, die.
naar men zegt. 34 geallieerde schepen
tot zinken heeft gebracht, beloofde de
Westduitse regering „dat de vroegere
U-bootmannen met al - hun kracht dc
democratie zullen dienen". De veertig
jarige Suhren kreeg een stormachtig ap
plaus. toen hij uitriep: „Bedrogen door
misdadige regering, moesten wil een
bloedige oorlog op zee vechten. Wij we
ten wat oorlog is en wij willen nooit
weer oorlog"
Feest in heel Beieren
Kroonprins Ruprecht is
85 jaar geworden
De hoofden van acht Duitse dynas
tieën hebben te Munchen een bezoek ge
bracht aan kroonprins Ruprecht van
Beieren om hem te feliciteren met zijn
85ste verjaardag, die hij vandaag viert.
Tot de bezoekers behoorden prins
Louis Ferdinand van Pruisen, hoofd van
het huis der Hohenzollerns en prins
Ernst August van Hannover. De Oosten
rijkse kroonpretendent. Otto van Habs-
burg, had Zaterdag reeds een bezoek
n de kroonprin* gebracht.
De verjaardag van de kroonprinj, die
>oit heeft afgezien van zijn aanspraken
op de Beierse troon, wordt in geheel
sieren gevierd
Premier Nehroe heeft in een bood
schap tot de bevolking van India gezegd,
dat de wereld moet afzien van geweld en
de door Boeddha gewezen weg naar vrede
begrip moet volgen.
Huis te Lande, het enige opleidingsinstituut voor meisjes voor middel
baar tuinbouw onderwijs aan de Van Vredenburchweg te Rijswijk, is
gisteren na een verbouwing en vernieuwing in gebruik genomen.
Prof. dr E. van Slogteren, voorzitter van het Stichtingsbestuur (links),
in gesprek met de directrice van de school, mej. H. E. Casparé mid
den en ir A. W. v. d. Plassche, directeur-generaal van de Landbouw.
Na bij
üjkheden eveneens Rus zijnde
dus tot het einde van de oorlog vrijw-
neutraal de tweede wereldoorlog.
Maar daarna begonnen ook voor hem
allerlei moeilijkheden: huiselijke en po
litieke, en zo kwam ook hij in Hongkong
terecht. Zijn ouders weken in de r<
hitie naar Frankrijk uit en zorgden
Wi(-Russisclie vluchtelingen
na veertig jaar zwerven nu
thuis in Nederland
Hulpvaardige politieman op Schiphol was
symbool van de vrijheid
(Van onze §-redacteur)
IN HET HOLST van de nacht landde vandaag het K.L.M.-vliegtuig
Twenthe op Schiphol. Het kwam regelrecht uit Hongkong en
bracht in het licht van de schijnwerpers, twee kleine figuren: de kwieke
gestalte van Victor Vassielef en het brokje bibberende ellende Rufina
Norman. Twee van de 24 Wit-Russen, die, reizend en trekkend sinds de
revolutie van 1917 in Rusland, thans een nieuw tussenstation bereikten.
West-Europa.
In de aankomsthall hebben we met 'wikie Hij overleefde, zonder al te grote
deze beide vluchtelingen gepraat. Het
65-jarige vrouwtje, gekleed in een ge
bloemde Japon, waarover ze een dun
groen manteltje droeg, dat geen beschu:-
ting gaf tegen het ijsheiligen-klimaat
van onze breedtegraad, is geboren in
Petersburg. ..Nu heet dat Lemngrad""
voegde haar reisgenoot Vassielef. die
het gesprek uit het Russisch in het En
gels vertaalde, er verklarend aan toe.
Zij huwde met een Engelse zakenman
trok met hem naar Wladiwostok Daar
trof haar de revolutie van 1917.
ZAj was gedurende de eerste wereld
oorlog werkzaam in een militair hos"
pitaal als verpleegster Bij een beschie
ting van het ziekenhuis, door de een of
andere tegenstander, werd zij geraak:.
Met ee»> gebroken been is zij toen nasr
Sjanghai vervoerd. Het behoeft niet te
verwonderen, dat er van rustig genezen
van dat been onder die omstand'ghedeD
niets kwam. Zij loopt nog mank en
steunt op een stok.
In Sjanghai woonde zij 27 jaar. Het
was een rustige stad zolang de Japan
ners er niet waren Toen die versche
nen. verbrandden ze de wijk, waarin zij
woonde. Haar man en kinderen kwamen
om en. na dc komst van de Roden brak
weer een zelfde periode voor haar aan*
als na 1920: zit kon weer gaan zwer
ven Naar Hongkong, waar ze een kleine
kamer huurde, maar waar het natuurlijk
niet mogelijk was te blijven.
In Hongkong kreeg zij een nieuwe
status: die van vluchteling. Dat klinkt
merkwaardig voor iemar.d. die al sinas
een mensenleven op de vlucht is. Maar
voor het eerst werd aan die status een
officiële uitdrukking gegeven. De Inter
nationale Vluchtelingenhulp der Ver
enigde Naties gaf haar namelijk een pas
poort, waarop die „nationaliteit' vermeld
staat. Als wereldburger trekt ze nu ae
wereld over Het I.C E.M in Genéve.
de organisatie, die voor het veryoec der
vluchtelingen zorgt, charterde de Twen-
the van de K.L.M. De stichting Oecume
nische Hulp aan Kerken en Vluchtelin
gen. waarvoor de heer Oncko W. Hel
dring uit Utrecht op SchiphoJ was.
zorgde hier voor een onderdak. De ouae
Rufina is naar Passadna in Zeist over
gebracht. een tehuis voor cronisch zi»-
ken en zij werd er met recht iiefdevoJ
opgenomen.
Naar Parijs
Met de heer Victor Vassielef ging het
intussen niet zo vlot. Zoals gezegd: ny
scheen een kwiek man te zijn en was
d«t inderdaad ook-
Hij bracht het grootste gedeelte van
zyn leven, na de vlucht uit Wladiwostoa,
in Sjanghai door. Als manager an een
Engelse firma. Dat maakte het hem des
tijds mogelijk te reizen waarheen hu
Toch is het zo
ECHO
OVERAL
ij voorts beschreien op het kasteel van
Simonetta bij Milaan, waar tussen de
evenwijdig lopende zijvleugels van het
hoofdgebouw de knal van een pistool
schot 56 maal herhaald wordt. Evenals
bij Serajewo is dus ook in dit geval
ren schot voldoende om een gehele
artillerie in werking
(Nadruk verboden).
OPSTAND DER VERTRAPTEN (IV)
Europa opene de grenzen
De secretaris generaal van Economische
Zaken, prof G. Brouwërs, heeft heden te
Londen een rede gehouden in de jaarver
gadering van de Nederlandse Kamer van
Koophandel te Londen, waarin hij waar
schuwde, dat er een stagnatie in het vrij
makingsproces onmiskenbaar valt wa;
nemen cn er tegelijkertijd een verstarring
dreigt te ontstaan in de tariefverhoudin
gen. Het protectionisme van West-Europa
dreigt een dodelijk gevaar te worden, al
dus spr. Wijzend op het voorbeeld va
Benelux toonde hij aan, dat opening der
grenzen de volkshuishouding niet schaadt
en dat het slechts een deel van het be
drijfsleven is, hetwelk daarover klaagt.
dat hij naar Parijs kon komen. Hij was.
onder de 56 inzittenden van het vlieg
tuig. die drie dagen en vier nachten
over landen en zeeën zwierven, de enige,
die een dergelijke bestemming had. De
rest ging naar Turkije. Brazilië Griekei:-
land. Israël, Italië, de Ver. Staten en
Nederland Alleen Victor Vassielef gaat
naar Parijs.
Dat hij in Amsterdam aankwam, wa?
eigenlijk een vergissing. Hij had namelijk
geen transit visum voor Nederland er
aangezien hij vandaag per trein verder
zou gaan. gaf dat moeilijkheden. Maa:
hij bleef er zeer gemoedelijk onder.
.Een fractie van wat ik meegemaakt
heb." Hij kon er zelfs rustig bij
zitten. Voor het eerst wellicht in zijn
leven zei een politieman tegen hem:
„Wacht U maar even, dat maken wij wol
Dat was voor hem hét moment der
vrijheid Dat een overheidsdienaar hem
niet als een vijand, maar als ven hulp
vaardig helper tegemoet kwam. Er lag
een brede glimlach over zijn gezicht,
ondanks de kou keek mevrouw Norman
vergenoegd. „Het is of we thuis zijn"
zei ze.
Merkwaardig karwei in weide bij Leidschendam
T ANGZAAM MAAR ze- methode onder de dyk Intussen, terwijl onder
-Lj ker nadert de zware aangebracht en een aan- de spoorbaan deze tunnel
pijpleiding, die het water tal arbeiders is reeds zich als een mol door de
uit de Lek naar de Scheve- bezig hiervoor het voorbe- aarde graaft ondervindt
ningse duinen zal voeren, reidende werk te doen. Er het verkeer óp de baan
de omgeving van Den heerst daar veel bedrijvig- geen enkele vertraging en
Haag.. Zoals men weet b heid in de weilanden- razen onafgebroken de veie
men op twee plaatsen be- erdoor aam rfihk treinen voorbij....
gonnen: by de bron. de |)E SLOOT AAN BEIDE
Lek bii Be-zambacht en kanten van de spoor-
tóTiSS - w™* m. fNt>,5RNis
ie toekomstige pijplijn, bij motorpmpen hakkepuffen heeft de leiding een
^evennuizen Het project da* en nacht hun e-n'.oni- eindweegs vrij spel door
dat men bij Zevenhuizen *e 1,edJe- terwijl ze het de lage weilanden in de
gestart heeft, is nu in de onder de spoorbaan richting van Marlot, waar
buurt van Leidschendam weemalen. Aan de Leid- het volgende obstakel be-
In de omgeving van de «chendamse kant van de reikt wordt: de Rijksstraat-
Looierslaan ligt een lange baan heefl men een dl*P we*\ Er bMtaan Pannen
rij witte pijpstukken in da ®al gegraven cn in
groene weilanden, die m *at k°men straks de
de richting van Schev»- oelstukken te liggen-
ningen zijn opgesteld op hieruit,
de plaats, waar zij straks vÜzela'
in de grond zullen verdwy-
Alle bulzen
zelfde uit: ze z
en hebben eci
middellij i
deze weg in de buurt
van het viaduct ie ver
lagen en een ondergrondse
t 2 hydraulische verkeerskruising te bou-
die tezamen een wen- Om moeilijkheden bij
if. druk van 400 ton kunnen een eventuele uitdieping
uitoelenen worden deze van de weg hier te voor-
betonnen monsters straks komen, duikt de pijplyn
zien er het- door de spoordijk geperst. 150 meter aan de Wasse-
jn even lang stukje bij beetje- Als het noarse kant van dit punt
uitwendige eerste stuk in het logge onder de weg door. waarna
n 160 m- lichaam van de dijk ver- ze door een smalle strook
fegen de spoordijk Den dwenen is. wordt met ae van het landgoed Beuken-
Haag-Amsterdam echter tweede buis no 1 weer opw horst weer terugbuigt naar
valt een zeven-tal buizen geschoven en zo. na 7 maal de Zijdeweg en daar. tus-
op. die er een beetje an- 3 meter opgeschoven te «er> de tramrails en het oud
ders uitzien dan de rest: zijn, komt de eerste buis spoorbaantje Den Haag-
ze hebben een lengte van san de andere kant van de Bcheveningen, aan de kant
3 meter en hun uitwendige spoorbaan weer te voor- van de weg komt, tot aan
middellijn is 2-02 m- Zij schijn, waarna de normale de halte Renbaan. Als men
gaan straks een bijzondere stukken door deze beton- de Buurtweg gekruist heeft
taak vervullen, deze pijpen ncn tunnel heengeleid wor- gaat het gigantische onder-
worden namelijk de 21 m den. Voor de Bredase Iir- grondse kanaal, via de
lange tunnel, waardoor de ma, die zich met de uit- Waaisdorpervlakte het
rest van de leiding heen- voering van het project pompstation voorbij, waar-
geleid zal worden Deze belast heeft, is dit de groot- na het zich in vele ver
tunnel wordt volgens een ste mantelbuis waarmee zij takkmgen door de duinen
zeer practische en moderne ooit gewerkt heeft- zal verspreiden-
Vrouw zag haar man na 13 jaar
als menselijk wrak terug
(Door Joseph Scholmer)
TAE EISEN van de gevangenen, door de diverse stakingscomité's naar
aJ voren gebracht, dan wel door de gevangenen bij de verhoren geuit,
draaien in de grond van de zaak allemaal om hetzelfde punt: beëindiging,
dan wel zeer wezenlijke vermindering van de uitgesproken straffen, die
meestal tientallen jareh bedragen. De daabbij door de afzonderlijke groe
pen gebezigde formuïeringéh, verschillèn onderling nog al. Sommigen
eisen bijvoorbeeld herziening van alle politieke strafzaken, de vonnissen
inbegrepen. Anderen echter eisen aanzienlijke verlaging van de straf
maat, zonder het hoofd te breken over de juridische vorm. Weer anderen
het recht zich als „vrije" mensen te mogen vestigen, waarbij zij
bereid zijn in Workoeta te blijven. Ja, zij zijn zelfs bereid als „vrije" ar
beiders in de mijnen te blijven werken, tot een nieuwe basis voor de
kolenproductie is geschapen, doordat men hetzij in de Sowjet-Unie door
handige propaganda en financieel aantrekkelijke aanbiedingen arbeids
krachten tot werken in de mijnen krijgt, dan wel voor de „komsomolzen"
een arbeidsdienst van een jaar in het Poolgebied verplicht stelt. De leden
van een bouwbrigade, die op de tweede dag van de staking door een
soldaat worden opgewekt weer aan het werk te gaan, uiten zich echter
wel het meest drastisch. Zij vragen eenvoudig: „Is het prikkeldraad al
weg?" en verklaren niet eerder aan het werk te zullen gaan vóór de om
heining van prikkeldraad en wachttorens is verdwenen.
lide, niet tot werken in staat zijnde ar
beiders worden ontslagen. Deze onge
lukkigen moeten, evenals alle andere
ontslagen gevangenen, in het gebied van
Workoeta blijven; het ls hun verboden
bij hun familie in andere delen van d<
Sowjet-Unie te leven. In Workoeta blij
ven zij echter zonder materiële onder
steuning van hun familie. Zij kunnen
nooit een der hunnen vragen het Zuiden
te verlaten om met hen in de barbarij
vap het Noorden te komen leven. Het
aantal tehuizen voor ouden van dagen
is in Workoeta gering, en zij zijn over
vol. Dus blijft de Sowjet-regering niets
anders over dan deze Invaliden, ook al
is hun straf ten einde, in de kampen te
houden, omdat de levensvoorwaarden
achter het prikkeldraad, hoe karig deze
ook mogen zijn, een voort-vegeteren toe
staan, terwijl de vrijheid voor deze niet
tot werken in staat zijnde men
waarlozing, honger en dood zou beteke
nen. De Sowjet-regering, wier handen
wat het vraagstuk van de arbeidskrach
ten betreft, inderdaad zijn gebonden, zoi
gemakkelijk een blijk van haar goede wil
kunnen geven, door deze niet tot werken
ln staat zijnde invaliden niet alleen uit
de kampen, maar helemaal uit het Noor
den weg te halen. Hun aantal in de kam
pen is yerscbillend. In het kamp van
schacht 6 waren er eind 1953 op een
kampbevolking van 3500 gevangenen on
geveer 700 invaliden, die als arbeids
krachten in het productieproces niet
meer in aanmerking kwamen.
jV/TEN MOET dit leger van ellendigen
hebben gezien! Lichamelijk geruï
neerd door tientallen jaren gevangenis
straf onder barbaarse omstandigheden,
slecht gekleed, zonder tanden, in over
volle barakken samengeperst, tuberculeus,
hartpatiënten, bijna allen lijdend aan
hoge bloeddruk, de karakteristieke ziekte
het Poolgebied. Iedere week wordt
een paar van hen een schamel graf
in de toendra gegraven. De oudsten van
hen zijn 70 tot 80 jaar!
Zij zijn de overlevenden van de hon
derdduizenden, die gedurende de oorlog
n ln de eerste jaren daarna in Workoeta
ijn omgekomen.
Deze invaliden zijn voor het regime
net meer gevaarlijk. Zij zijn oud en ziek
Zij hebben nog slechts het verlangen vóór
hun dood nog eenmaal hun gezinnen te
zien. Want bijna ieder van hen heeft een
gezin ,eer vrouw, zonen dochters en klein
kinderen. De Sowjet-regering zou deze
ongelukkigen slechts behoeven vrij te la
ten. Met de vrijlating zou zij zelfs In de
meeste gevallen van de verplichting zijn
ontheven geld voor de verzorging van on
productieve mensen uit te geven. Maar
zij laat niemand vrij! Waarom eigenlijk?
Ik herinner mij een korte opmerking,
die in- 1946 een officier van de Russische
iligheidsdienst maakte, toen ik hem
UET GROS van dé gevangei
zich vai> den beginne af van bewust
dat de regering hun eisen In de volle
omvang nooit zal aanvaarden. Zij den-
aan het een of andere compromis:
bijvoorbeeld het aanrekenen van de
straf in een verhouding van 1 3 of
5, beginnend met het eerste jaar
de gevangenschap. Het is slechts enkele
gevangenen duidelijk, dat de Sowjet-re
gering helemaal niet in staat is op een
ij het. nog zo onvolledige, vervulling var
dergelijke eisen in te gaan.
Zelfs wanneer de Sowjet-regering var
plan zou Zijn, een veel omvattende am
nestie met vrijlating van de politieke ge
vangenen te bevelen, dan zou zij een der
gelijke maatregel zeker in Workoeta niet
kunnen verwezenlijken.
Alle ontslagenen zouden in het Noor-
sn moeten blijven, willen de mijnen niet
stil komen te liggen. Momenteel leven
de gevangenen echter met 70, 80, 100
nan samengeperst in één barak ln
de kampen. Indien deze zouden
Tijgelaten, zou men hun eis als „vrije
nensen" met hun gezinnen
en, niet meer kunnen afwijzen. Zelfs
Indien men slechts 15.000 gevangenen
dus misschien een tiende gedeelte var
genen die thans hier werken zou vrij
laten en iedere twee gevangenen-
gezinnen een klein kamertje zou willen
geven, zouden 7500 kamers mo
den gebouwd, een programma,
de verwezenlijking onder de huidige
nische omstandigheden alleen al enkele
jaren zou duren.
TVU AL IS de nieuwbouw van wonin
gen in Workoeta op geen stukken
voldoende, om aan de meest drin
gende eisen te voldoen. De grootste wo
ningen in Workoeta zijn twee en een
halve kamer plus keuken, waarin de
M.G.B.-aristocratie van de centrale lei
ding der regime-kampen woont. De lei
ders van het kamp van een mijn, hun
plaatsvervangers en de officieren, be-
n in het gunstigste geval 2-kamer-
wonlngen. De soldaat of sergeant van de
interne kampbewaking, wier werkzaam
heid ongeveer met die van een gevange-
i-ambtenaar overeenkomt, beschikt
met zijn gezin nooit over meer dan een
klein kamertje.
Het bewakingspersoneel is in kazernes
gelegerd, waarvan de ruimte en de hy
giëne ten dele nog slechter zijn dan die
in de gevangenenbarakken.
De Sowjet-regering kan dus de kampen
alleen daarom al niet afschaffen, omdat
jor het leven in vrijheid van tien
duizenden vrijgelaten gevangenen niet
de woonruimte ter beschikking kan stel
len.
Nu al ls zij niet eens ip staat die paar
gevangenen onderdak te verschaffen die
het uitzitten van hun straf als inva-
Op Am. openbare scholen
Geen onderscheid tussen
blank en zwart
Het Amerikaanse Opperste Gerechtsnof
te Washington heeft eenstemmig uitge
maakt dat scheiding tussen negerkinde
ren cn blanke kinderen op openoare scno-
len in strijd is met de wetten- Met name
komt dat onderscheid in botsing met de
door de Grondwet gegeven waarborg, dat
iedereen in gelijke mate de bescherming
van de wet geniet.
ln de herfst zal het Hof uitmaken hoe
het alle staten kan dwingen om overeen
komstig deze uitspraak te handelen.
In verscheidene Amerikaanse staten
is het onderwijs dusdanig georganiseerd,
dat het in strijd is met de uitspraak van
het Opperste Gerechtshof.
Die staten zijn het District Columbia,
waar Washington in ligt. Delaware, South
Carolina. Virginra en Kansas.
Uraniumexploitatie in
Ethiopië
Keizer Haile Selassie, die morgen
voor een officieel bezoek naar de
Verenigde Staten vertrekt, heeft bekend
gemaakt, dat in Ethiopië uranium-erts
van de beate kwaliteit ia ontdekt en dat
hij deakundigen zal ln dlenat nemen,
misachten uit Canada, voor de exploratie.
vroeg, of het noodzakelijk was in de Sow-
jet-zone van Duitsland op zo grote schaal
arrestaties te verrichten.
„Ik ben verbaasd over uw vraag"
zei hij. „Weet u niet, dat wij bij ons, even
als hier. de hele oude generatie moeten
vernietigen, wanneer wij het communis
me willen opbouwen?"
AL KORT NA het uitbreken van de sta-
king geeft de kampleiding de vol
gende verordening uit:
1. De gevangenen worden 's nachts niet
meer opgesloten.
2. De tralies voor de venster» moeten
worden verwijderd.
3. De nummers op de linkerarm en het
rechterbeen moeten worden afgetornd.
4. Iedere gevangene heeft het recht, in-
plaats van tot dusverre twee brieven per
jaar, vanaf heden iedere maand een brief
naar huis te schrijven.
5. Met toestemming van de leider van
het regime-kamp van Workoeta, generaal
Derewianko, mogen gevangenen, wier ar
beidsprestatie en gedrag bevredigend ls,
op hun verzoek en onder aanbeveling van
de commandant, eenmaal per jaar bezoek
van familieleden ontvangen.
6. Verzoeken voor herziening van proce
dure en vonnis kunnen door iedere ge
vangene aan de voorzitter van de speciaal
uit Moskou gezonden commissie, generaal
Maslennikow, worden gericht.
Deze verordening wordt op de tweede
dag van de staking 's nachts door een spe
ciale koerier aan de kampleiding der re
e-kampen in het gebied Workoeta
•gebracht. De gevangenen beginnen
met plezier en onder het uiten van hun
gehele vocabulaire van scheldwoorden, de
ijzeren balken, waarmede de deu-
ïn de barakken worden gesloten,
uit de scharnieren te draalen. De tralies
worden afgerukt, de nummers verwijderd.
Wat de mogelijkheden van bezoek be
treft, begrijpen de gevangenen heel goed
dat dit een concessie zonder practische
betekenis is. Wie van de familieleden is
in staat op eigen kosten over een aJstand
kilometers uit de
Oekraïne, de Baltlsche landen of nit Si
berië naar de Poolcirkel te reizen, om
gedurende drie dagen enkele uren per
familielid te zien?
TN HET KAMP van schacht 6 kwam ln
de op de staking volgende vijf maan
den slechts één keer een vrouw van een
gevangene op bezoek; maar zij had dan
ook bulten het tijdens de staking verstrek
te recht, een bijzondere toestemming van
staatspresident Worosjilow weten te be
machtigen (Dit bezoek eindigde overigens
algehele instorting naar lichaam
ziel v
1 de
die r
13 ja;
t meer haar man, maar een lichamelijk
geestelijk wrak terugvond en zoals zij
zeide het kamp, wanhopiger dan ooit te-
eren, verliet).
En wat tenslotte het tweede punt be
treft: de verzoeken die ongeveer een der-
an de 3500 gevangenen van het kamp
schacht 6 aan generaal Maslennikow
in Rudenko, de hoogste ambtenaar van
het O.M. van de Sowjet-Unie, (die des
tijds in Neurenberg als aanklager voor
Rusland optrad) richtte, werden op een
enkel geval na met de stereotype for
mule afgewezen:
verzoek dd werd onderzocht.
eroordeling heeft terecht plaats
gevonden. Er ls derhalve geen aanlei
ding tot herziening van het vonnis. Na
beëindiging van Uw straf zult U worden
ontslagen."
Zo zijn de concessies van de Sowjet-
regering, gemeten naar de eisen van de
gevangenen, te gering om door de gevan
genen als wezenlijke winst te kunnen
worden beschouwd. De stakers kunnen
op dit ogenblik natuurlijk niet afmeten,
welk een geweldige erkenning er zelfs
al ligt in dit minieme ingaan op hun
Dat zij het wapen van een staking
•1 in het rijk der Sowjets, in het
„vaderland aller arbeiders" ongestraft
hebben kunnen hanteren, was al een sen
sationeel succes.
EAE SOWJET-REGERING doet het ver
standigste, wat zij ln deze situatie
kan doen. Zij neemt geen beslissingen die
sschien overijld zouden zijn en de toe
stand zouden kunnen toespitsen, maar zij
laat zich eerst eens grondig inlichten
/er hetgeen nu eigenlijk is gebeurd.
Een grote, uit ongeveer dertig officie-
:n bestaande commissie, landt op het
kleine vliegveld van Warkoeta. Haar lei
der is generaal Maslennikow, tweevou
dige held van de „grote vaderlandse oor
log", drager van de Leninorde. Zijn com-
heeft geen enkele volmacht; zij
heÉft slechts een Informatieve taak. Zij
vestigt zich in een klein kamp ln de on
middellijke nabijheid van schacht 8,
waarheen nu alle „raddraaiers" *en alle
gearresteerde stakers worden gebracht.
Een Duitser, die na drie weken uit dit
kamp terugkeerde, vertelde mij: „We
werden als porcelein behandeld, behoef
te werken, kregen normale ver
pleging en namen de hele dag zonneba
den. Op de tweede dag werd ik voor een
verhoor bij een officier van de commissie
geroepen. Hij was beleefd en zakelijk.
Hij vroeg mij naar personalia, mijn straf
de reden, waarom ik niet wilde
werken. Ik zei hem, dat ik volkomen on
schuldig tot 15 Jaar ben veroordeeld. Hij
schreef dat allemaal op een groot blad
papier dat voor hem lag; daarop kon ik
gaan. En zo hebben ze ook alle andere
gevangenen behandeld. Klaarblijkelijk
wilden ze alleen maar weten wat er aan
de hand was, anders niets".
De commissie blijft ongeveer acht da-
en aan het werk en vliegt dan weer
eg zonder aanwijzingen achter te laten.
