^D^ijnlteer ^^impelmanó
q<tat „en pension"
<*lx)ecjwljzeró voor'de zeeman
52. ..Morgen vertrekt een der gasten"
vervolgde ze. ..en komt er dut een ka
mer vrij. Als u nu voor vannacht met
de badkamer genoegen kunt nemen..."
..Goed!" zei mijnheer Pimpclmans. die
desnoods met de klerenkast genoegen ge
nomen had. Hij mocht nu in het bad
slapen, terwijl voor mevrouw een bed ge
reedgemaakt werd op drie stoelen, langt
de muur. „Lig je goed. vrouw?" vroeg
mijnheer Pimpelmans. „dan zal ik het
licht uittrekken!"
49. Nadat ze op die tocht ook nog tot
de conclusie gekomen waren, dat me
vrouw haar eigen koffertje van de
schrik in de Belgische trein had laten
slaan, bereikten ze tenslotte Zomerdorp.
Gelukkig ontmoetten ze een nachtwaker
die hun het pension aanwees. Mijnheer
Pimpelmans belde aan. Nadat ze tien
minuten gebeld en gewacht hadden, ver
scheen de pensionhouder voor het ruitje
in de deur. „Ik ben Pimpelmans. van
Epscheuten'" zei mijnheer Pimpclmans.
„wilt u ons dadelijk onze kamer wijzen?"
VAN VUURBOET TOT RADARREFLECTOR
Ned erlandse kust een der gevaarlijkste ter wereld
WANNEER straks de Noordwester
weer om de huizen zal gieren,
gaan onze gedachten onwillekeurig
uit naar de schepen op zee. De zee,
die zich 's zomers spiegelglad voor
ons uit kan strekken, doch dan veran
derd is in een kokende watermassa
met huizenhoge golven. Voor geen
geld van de wereld zouden we met
zulk weer op zee willen zijn.
In de radartechniek doen we hetzelf
de, doch nu met radiogolven. Een
schip zendt bijvoorbeeld radiogolven
uit en deze worden weerkaatst door
een boei, die uitgerust is met een ra
darreflector. Aan boord van het
schip kan men nu precies uitrekenen
hoe groot de afstand is tussen het
schip en de boei.
Lichtboei. Deze boei bevat 110 kg
propaangas en verbruikt hiervan
16 gr per uur, zodat de lichtboei
pl.m. 1 jaar met haar voorraad
vooruit kan.
Gelukkig heeft de zeeman trouwe
bondgenoten, die hem als een gids
de weg wijzen naar de veilige haven.
Zo treffen we langs onze kust de
vuurtorens aan, die 's nachts regel
matig hun lichtstralen uitwerpen over
de zee. Toen men van het bestaan
van petroleum en electriciteit nog
niets afwist, waarschuwde men de
schepen door middel van grote vu
ren, die op de duintoppen brandden.
Doch niet altijd dienden deze vuren
tot een waarschuwing. Het kwam
n.l. veelvuldig voor, dat men de be
manning van de schepen in de war
trachtte te brengen door bijvoorbeeld
een koe een brandende lantaarn om
de hals te hangen en het dier daarna
de duinen in te sturen. Op de sche
pen zag men het op en meer dan
sende licht aan voor een passerend
schip en men waande zich dus nog
in volle zee. Men bleef dan ook rustig
doorvaren en een schipbreuk was
meestal het gevolg.
Aangezien de bewoners van de kust
plaatsen alles wat op het strand aan
spoelde als hun eigendom beschouw
den, was een schipbreuk vanzelfspre
kend een buitenkansje. Om de schip
breukelingen bekommerde men zich
niet. Per slot van rekening waren de
goederen geld waard en daar was het
om begonnen.
In de oudheid werden de vuurtorens
ook wel vuurboeten genoemd, verlicht
door middel van hout- of kolenvuren.
Later gebruikte men kaarsen en pe
troleum en nu is natuurlijk „alles
electrisch."
De bekendste vuurtorens in ons
land zijn de Brandaris op Terschel
ling, de 60 meter hoge vuurtoren van
Huisduinen en verder die van West-
Kapelle en Scheveningen. De Branda
ris heeft zijn naam te danken aan de
Ierse heilige Sirtt Brandanus uit de
6e eeuw, die reeds toen grote en ge
durfde zeereizen ondernam.
Een aardige bijzonderheid van' de
ze bekende vuurtoren is, dat men er
grote houten rekken op heeft aange
bracht. Dit heeft men gedaan, omdat
de Brandaris precies in de route ligt
van duizenden vogels, die op hun
enorme trektochten deze toren pas
seren. Wanneer nu 's nachts de vuur
toren zijn zeer sterke stralenbundels
over de zee uitwerpt, worden de vo
gels hierdoor verblind en vliegen zich
dood tegen de toren of blijven er
alsmaar omheen fladderen, totdat zij
van vermoeidheid neervallen. Nu kun
nen zij op de rekken een rustplaatsje
vinden en de volgende dag hun tocht
voortzetten. Als de trektijd voorbij
is, haalt men de rekken weg.
De vuurtoren van Scheveningen
heeft ook een bijzonderheid. Deze is
n.l. geheel vervaardigd van gietijzer
en dus onbrandbaar. Het licht van de
Scheveningse vuurtoren wordt uitge
zonden door een optiek met een enor
me lamp van 4200 Watt. Het optiek
draait rond en drijft op kwik. De
brandtijd van dit „lampje" 'bedraagt
1000 uren. Mocht er onverhoopt een
storing optreden in de electriciteits-
voorziening, dan gaat er gelijktijdig
een gaslamp aan, die op propaangas
brandt.
Elke vuurtoren heeft z'n eigen re
gelmaat van draaien. Zo is de vuurto
ren van Scheveningen 2/10 sec. licht
Naast de vuurtorens, lichtboeien,
tonnen en lichtschepen bezit ons land
bovendien nog het bekende proefsta
tion van de Rijkskustverlichting, dat
in Scheveningen is gevestigd. Dit la
boratorium staat radiografisch in con
tact met alle Nederlandse lichtsche
pen en levert bovendien de electri-
sche stroom voor de vuurtoren van
Scheveningen.
Het valt te begrijpen, dat men on
danks al deze moderne hulpmiddelen,
niet alle scheepsrampen kan voorko
men. Men streeft er echter naar,
de zeeman een zo veilig mogelijke
weg te wijzen naar de veilige haven.
- 7 3/10 sec. donker,
enz. De Brandaris daar
entegen is 1/10 sec.
licht - 4 9/10 sec. don
ker - 1/10 sec. licht
enz. Zo kan de zee
man direct aan de re
gelmaat van licht en
donker zien, welke
vuurtoren hij voor zich
heeft
IN het buitenland,
waar men dikwijls
rotsen voor de kust
aantreft, was men in
verband hiermede wel
verplicht de vuurto
rens een flink eind uit
de kust te bouwen. De
vuurtorenwachters
worden dan met een
boot naar de toren ge
bracht en na verloop
varf tijd weer afgelost.
In ons land kent
men dergelijke vuur
torens niet. Wel hebben we hier
drijvende vuurtorens, die we lichtsche
pen noemen. We kennen er vier en
wel de Noord-Hinder, die in de Wie
lingen ligt, de Terschellingerbank, de
Texel bij Den Helder en de Goeree
bij Hoek van Holland. De bemanning
van deze lichtschepen bestaat meest
al uit tien koppen, die om de maand
worden afgelost.
In grote witte letters staat de naam
van het lichtschip aan weerskanten
van het vaartuig. Het schip zelf is
over het algemeen rood van kleur.
De larr.p i.s in de lichtmast aange
bracht en kan reeds op een afstand
van 22 km worden gezien.
Evenals dit bij de vuurtorens het
geval is, zendt ieder lichtschip zijn
eigen lichtcode uit. Bovendien zijn de
schepen uitgerust met een misthoorn,
terwijl ze vroeger nog een onderwa-
terkloksignaal aan bóord hadden. Dit
was een apparaat, dat 7 meter onder
water hing en regelmatig signalen
uitzond. Deze signalen waren op een
afstand van 18 a 20 km te horen door
middel van speciale toestellen, die
destijds elk modern schip aan boord
had. De onderwatersignalen hebben
plaats moeten maken voor de radar.
Wanneer men op een mooie zomer
dag zijn vertier zoekt aan het strand,
zou men niet zeggen, dat onze kust
één der gevaarlijkste ter wereld is.
Lichtschip „Terschellingerbank".
Het was dan ook nodig, dat men een
groot aantal lichtboeien en tonnen bij
de zeemondingen van onze grote ri
vieren verankerde.
Wanneer de zeeman met zijn schip
onze kust nadert, dan stuurt hij aller
eerst af op het lichtschip van het zee
gat, dat hij wil binnenvaren. Heeft hij
het desbetreffende lichtschip gepas
seerd, dan wordt hem verder de weg
gewezen door de verkenningstonnen.
Deze tonnen zijn verschillend van
kleur en afmetingen. Aan stuurboord
zijde zijn ze rood van kleur en spits
van vorm. Liggen ze echter aan bak
boordzijde, dan zijn ze stomp en
zwart geschilderd. Tussen twee haak
jes, u kent toch het ezelsbruggetje
om te onthouden wat stuurboord en
bakboord is? Stuurboord (let op de
,,R^) is rechts en bakboord is dius
Tussen de tonnen liggen de zware
lichtboeien en deze zijn alleen be
stemd voor schepen, die 's nachts op
weg zijn naar de veilige haven. Zij
branden op gas en zenden flikker
lichten uit. Tegenwoordig treft men
reeds boeien aan, die uitgerust zijn
met een radarreflector. Zoals men
wellicht weet- is het woord radar af
geleid van de Engelse woorden „Ra
dio detection and ranging", hetgeen
betekent: het ontdekken van een be
paalde plaats door middel van radio
golven. Het werkt ongeveer even
als het geluid. Geluid kan een echo
opwekken. Uit de tijd tussen het ver
wekken van het geluid en de echo
hiervan, kan men de afstand bereke
nen tussen de plaats waar het geluid
werd voortgebracht en de wand, die
het geluid weerkaatste.
15&S*U
