Liftend door Frankrijk naar
Azuren kust en terug
Gevarieerd programma op
de postzegels
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
ZATERDAG 4 TUU 1953
Te gast bij de ridders van de weg
Waar blauwe golven stuk slaan
tegen rotsen met palmen
(Van een onzer vacantiegangers)
DIT IS HET LUCHTIGE en vluchtige verhaal van een kleine 2500 km
liften: uit de Elzas, waar Uw verslaggever eerst een week kampeerde,
dwars door Frankrijk naar de Azuren Kust en vandaar via de Franse Alpen
terug naar Nederland. Er zijn mensen, die het domweg „parasiteren" en
„bedelen" noemen, wanneer iemand duimend langs de weg gaat. Maar de
45 automobilisten, bij wie de schrijver van deze reisbrief gastvrijheid ge
noot, dachten er anders over. Allen waren de hoffelijkheid zelf. Er zijn
tenslotte „bedelaars" uit noodzaak, vonden ze. (Al was het alleen maar de
noodzaak, dat jongeren over de grenzen komen). En er zijn „parasieten" uit
lust tot avontuur. Voor de eersten zit er wellicht iets in het voorstel van
een professor uit Lille, om via studenten- en andere jeugdorganisaties
kaarten uit te reiken voor bonafide lifters, zodat een automobilist weet, wie
hij in zijn wagen neemt. En voor de avonturiers (in zekere zin zijn alle
lifters dat) gelden de dichterlijke woorden van Okke Jager: „Het liften is
een terugkeer tot de primitiviteit en doet met vliegende vaandel en slaande
trom het heldendom terugkeren in het reizen en het kruistochtachtige, het
ridderideaal, nu de auto's de poëzie overreden hebben en de lodbmotieven
de kunst staan uit te fluiten''.
Het begon, zoals gezegd, met een week
kamperen in de Elzas, de eeuwenoude
Frans-Duitse twistappel. Af en toe weet
jè er niet, of je in Frankrijk dan wel
in Duitsland bent. In het popperige Pro
testantse kerkje van Kaisersberg (12
km van Colmar), dat tegen het geboorte
huis van Albert Schweitzer aanleunt,
zingen tijdens de eredienst de meeste
van de nauwelijks twintig aanwezigen
1 het Duits. Maar op hetzelfde ogenblik
heffen sommige van de kerkgangers de i waar de beboste hellingen zich
psalmen in het Frans aan. En de dominee j spiegelen in verstilde meren. En dan is
preekt in het Duits, maar doopt, als de i er Colmar, met zijn Gothische kathedraal
ouders van het boorlingske daaraan de
voorkeur geven, in het Frans. Geen won
der, voor wie de historie kent: vóór 1871
was de Elzas Frans, daarna tot 1919
Duits, toen tot 1939 Frans, daarna tot:
1945 Duits en sindsdien weer Frans.
Tijdens de jongste oorlog werd de onder
wijstaal Duits en werden de Elzassers in
feite Duitse staatsburgers, die in Hitiers
Armee moesten meevechten. Er kwam
een groeiend verzet, maar zowel cultu
reel als p'olitiek heeft de Duitse bezet
ting haar sporen nagelaten. Het proces-
Oradour en de reacties daarop waren er
een voorbeeld van.
De oudere Elzassers houden over het1
algemeen meer aan het Elzassisch (een
Duits dialect) vast dan de jongere, maar
Avondstemming aan de onge
lofelijk mooie Azuren Kust.
Blauwe golfjes kabbelen tegen
de roodachtige rotsenwaar
cactussen en andere hoog opge
schoten subtropische gewassen
zachtjes deinen in de koele
zeewind.
uit de 14e eeuw en het klooster (mu
seum) Unterlinden. En Riquewihr,
plaatsje tussen de wijnvelden, dat één
waar kippen rondscharrelen, de poortjes
met aardige doorkijkjes, de uithangbor
den, de wijnpersbakken op stille binnen
plaatsjes niets schijnt sinds de Mid
deleeuwen te zijn veranderd.
Rugzak om, duim
omhoog
Een week is gauw voorbij temidden
an al dit schoons. Eer ik het weet, zijn
mijn kampgenoten, die een bescheidener
vaoantie hebben dan ik, op weg i
huis en sta ik in m'n eentje langs
der uitvalswegen van Colmar. Rugzak
om, duim omhoog. Bestemming: Cóte
d'Azur. Maar of je zover komt, moet je
maar afwachten.
Mijn eerste gastheer is een Franse
zakenman, die dicht bij de Zwitserse
grens woont. De jongste kabinetscrisis
is, zoals in Frankrijk gebruikelijk
een onuitputtelijke bron voor grapjes.
Maar achter die grapjes kunnen de Fran
sen hun vermoeidheid en bezorgdheid
niet altijd verbergen. „Het land gaat te
gronde", zegt de zakenman verbeten.
JSem oplossing? Minder partijen. En meer
gezond idealisme. De ouderen zijn alles
moe en de jeugd is te lui om te wer
ken". M'n gastheer blijkt later niet de
enige te zijn, die er zo over denkt.
Die eerste middag kom ik van Colmar
nog in Besancon, een prachtig gelegen
vestingstad op een schiereiland,
vormd door de rivier de Doubs. Bijna 170
km afgelegd met vier auto'
tijds. Kon minder.
De volgende dag: naar Lyon. Een
echte wereldstad. Bijna een millioen
woners. Niettemin ben ik 's avonds
het Maison pour jeunes Gens de enige
gast. Op mijn slaapzaal tel ik de bed
den: 54. waarvan 53 leeg. Dat kun je
meemaken, als je vroeg in het seizoen
met vacantie gaat.
Een voordeel van dat vroeg zyn is
overigens, dat je bij het liften nog weinig
last hebt van concurrentie. Eén keer
wacht ik twee uur op een rit van 5 km.
Maar dan heb je weer na twee minuten
een lift van 175 km. En als je
wagen zit, zijn je gastheren uiterst
Eén van de schilderachtigste
pjes aan de Cóte d'Azur is
het vissersplaatsje La Ciotat,
waar deze foto's zijn genomen.
Links boven: het smalle strook
je strandmet keien in plaats
van heerlijk rul zand. Rechts
onder: een prachtige calangue
(fjord) met begroeide rotsen.
spraakzaam en hoffelijk, zoals Je trou
wens van Fransen kunt verwachten.
Ze brengen je tot voor de deur van
een jeugdherberg ze geven je de hand
ten afscheid, ze gaan een glas wijn met
je drinken sloven zich uit om Je zoveel
mogelijk te laten genieten van de Fran
se natuur- en cultuurschatten.'
Nogastad
Een handelsreiziger dwaalt met me
langs de restantgn van het Romeinse
tehater, de triomfboog er. de tempel in
Vienne ten Zuiden van Lyon in de
Rhönevallei. Een collega van hem laat
me de minder klassieke bezienswaardig
heid van Moptélimar bewonderen: noga,
noga en nog eens noga.
Het hele stadje schijnt er van te
leven, althans van de productie en ver
koop. Overal zie je uithang borden. Hier
noga, eet hier noga. In een volgend
plaatsje blijken borstels de grootste
attractie te zijn. De ganse hoofdweg is'
er versierd met borstelwerken en plu-
meaux, kunstig geverfd in alle kleuren
van de regenboog.
Weer wat verder: Orange. Daar
moet je even tijd voor nemen, vooral
voor het indrukwekkende Romeinse
theater, een van de best bewaarde in
Frankrijk. Je gaat op een van die
machtige stenen trappen zitten, waar
zevenduizend mensen een plaats kun
nen vinden, en je raakt niet uitge
dacht over de tijd (1800 jaar geleden)
waarin Romeinse bouwmeesters dit
renzenwerk schiepen.
j,t was nadat Julius Caesar in het
oude Aransio, eens de hoofdstad der Cha-
n, een Romeinse kolonie had ge
sticht. Aransio is Orange geworden on op
de top van de heuvel achter het theater
kan je nog de ruïnes zien van het in
1621 uit Romeinse materialen gebouwde
kasteel der prinsen van Orange. Het
kasteel werd op last van Lodewyk XIV
verwoest. Het is hier moeilijk afscheid
nemen. Gevolg: in het schmerdonker
sta ik nog in de internationale lifterstaai
te gebaren op 10 km van Avignon. Auto
mobilisten schijnen op dit uur niet meer
te durven stoppen, maar dan komt als
barmhartige Samaritaan een pater langs,
die me achterop zijn motor meeneemt
tot bij de oude brug van Avignon. U weet
wel, die Pont d'Avignon, waarvan we
zingen, dat men er danst. Nu. dansen zie
je er niet meer, maar de „Pont" is er
nog; althans gedeeltelijk, want van de
12e eeuwse brug zijn nog maar vier bo
gen en een kapelletje over. De rest is
door de Rhöne meegesleurd en voor het
verkeer is een moderne brug gebouwd.
Er is nog veel meer bezienswaardigs in
Avignon. Was de stad tijdens de „Baby
lonische ballingschap" der Pausen (1309
1377) niet de residentie van de toen
Franse kerkvoogden? Het Pauselijk Pa
leis en de kathedraal, hoog boven de
Rhöne gegroepeerd rondom een machtige
rots, zijn nog de stille getuigen van die
tijd, evenals de geduchte muren, waar
mee een der Pausen de stad liet om
ringen.
Rijstvelden
AvignonMarseille is maar een wip,
wanneer je gelukkig lift. En het is een
prachtige rit. De Rhóne-delta is één en
al Zuidelijke gratie. De eerste abrikozen
en perziken zijn al door de zon rijp ge
stoofd, de rUst schiet op bevloeide vel
den de grond uit en slanke cypressen
beschermen deze gewassen tegen de
Mistral, de koude bergwind, die de onige
onaangename factor in dit paradijselijke
klimaat is.
Marseille zelf, grootste zeehandelsstad
van Frankrijk, kun je 's zomers het best
ontvluchten. Het bonte Zuidelijke leven
op de brede, met borhen omzoomde bou
levards is bijzonder fleurig, maar het kan
er bloedwarm zijn.
Een amechtig kreunende autobus
brengt je tegen de rotsen op naar het
vissersplaatsje La Ciotat. Tot je verras
sing ontdek je in de verte plotseling de
vurig verbeide Middellandse Zee. Hier
begint de Cóte d'Azur, maar azuur is
vandaag jammer genoeg niet te ont
waren. Daarvoor is het te bewolkt. De
zee is grijsgroen en de badgasten liggen
zelfs lichtelijk huiverend op het strand.
Denkt U bij het woord „strand" niet
aan die machtige zandstrook Icings
Noordzeekust, want als U dan de Cóte
d'Azur ziet, schiet U in de lach. Heel
vaak bestaat het „strand" hier uit rotsen
of kiezels en slechts af en toe is er eer
akelig smal reepje zand. Maar de verge
zichten zijn verrukkelijk. Want wat je
op de kaart als een strakke lijn ziet, i
in werkelijkheid een wondermooie idylle
van grillig gevormde fjord-achtige in
hammen, die hier calangues worden ge
noemd, waar de golven tegen rotsen
klotsen en de zon een heel palet van
kleuren tovert op de gesteenten onder
Kleurenharmonie
Op zijn mooist zie je de Cóte d'Azur
als je op een stralende dag langs de kust
weg van La Ciotat Oostwaarts naar
Cannes rijdt. Ik bof, want ik kan deze
hele rit (175 km) maken in de auto van
een vriendelijk echtpaar uit Duinkerken,
dat niet langs de hoofdweg jacht, maar
de moeite neemt de omweg via de dorp
jes te kiezen. De moeite wordt rijkelijk
beloond.
Die nu werkelijk azuren zee, die
roodachtige rotsen met palmen, cy
pressen, encalyptussen en cactussen,
die witte huizen met rode daken en
dat alles overkoepeld door een helder
blauwe lucht met tere wolkjes het
is byna te romantisch om waar te
zijn. En overal bloemen! Massa's
klaprozen, maar ook hoog opgescho
ten subtropische gewassen. Als je een
dorp binnenkomt, lijkt het wel of de
bevolking langs de wegen bloemver-
sieringen heeft aangebracht om een
koningin te verwelkomen.
Cannes is een badplaats met 120 ho
tels. Meer trekt mij één van de idylli
sche eilandjes vlak voor de kust, lie
Sainte Marguerite. De hotelprijzen zijn
er gepeperd, maar hoog op de rotsen ligt
een jeugdherberg, waar je voor 100 francs
1) kunt overnachten. De herberg be
hoort tot een groep gebouwen, die vroe
ger o.a. als gevangenis hebben dienst
gedaan. In de gevangenis is nog een cel,
waar na de opheffing van het Edict van
Nantes een aantal Hugenoten-predikan
ten waren opgesloten, die twintig jaar
lang niets anders hebben gezien dan hun
cel en, door het venster met dubbéle
tralies, een stukje lucht en zee.
De jeugdherberg is wat somber, maar
verder is er van de .gevangenissfeer wei
nig overgebleven. U moet 's avonds na
zes uur maar eens in de keuken komen,
wanneer jongelui van alle denkbare na
tionaliteiten aan het kokkerellen zijn.
Een Amerikaanse student „leent" wat
zout van een Nederlander „We be
talen wel in Marshall-dollars" een
Fransman en een Noor koken broeder
lijk samen wat artisjokken en een Zuid-
Afrikaander, die teveel macaroni heeft
klaar gemaakt kilometers van dat
gerecht worden hier verorberd be
hoedt een Iers rrteisje voor de geeuw
honger.
Z-bochten
Terug van Cannes naar het Noorden
via de Franse Alpen, dat lokt me wel.
In de jeugdherbergen, centra van lift-
Door G. J. Peelen
TTET ZAL U MISSCHIEN bevreemden.
als ik zeg, dat we deze week
namelijk ons bepalen tot de Benelux. En
misschien gaat Uw blik verwonderd naai
afb. 1 het mooie vlindertje van de Por
tugese kolonie Mozambique. Wat heeft
dat nu met de Benelux te maken? En toch
heb ik dat zegel vooropgezet, als Nedei
landse actualiteitwant het werd, als
een van een grote serie van 16 stuks, ge
drukt, door de Fa. Enschedé in Haarlem,
die zijn 250-jarig bestaan luisterrijk en
onder grote, en ook hoge, belangstelling
Deze Nederlandse firma, die behalve
onze eigen zegels, ook de postzegels
vele andere landen verzorgt en verzorgde,
verdient het zoeklicht van deze rubriek,
om het voortreffelijk werk dat door haar
geleverd wordt. Mede door de uitnei
de druk. wordt Nederland steeds geprezen
om zijn opvallend goede zegels. Wat dat
waard is, wordt men het best gewaar als
let op de slechte verzorging va
Belgische zegels. Die van Luxemburg
steken daar torenhoog bovenuit, maai
worden dan ook meestal in Haarlem
gedrukt!!
Dat vlindertje van afb. 1 was dus wel
terdege ook een Nederlandse aangelegen
heid Bovendien zal het de dierenverza-
melaars interesseren, omdat de hele s
16 stuks gewijd is aan hetzelfde
derwerp. Alle in dat Portugese gebied
voorkomende vlinders worden er in d«
natuurlijke kleuren op afgebeeld. We blij-
nog even bij Nederland. Afb. 2 is var
de Ned. Antillen, ter herdenking van hel
feit, dat 250 jaar geleden het Fort Bee
kenburg, symbool van onze souvereiniteit
aldaar, op Curagao gesticht werd. Op
afb. zien we het werkelijk Impo
sante bolwerk, sterk en hoog de omge-
ng beheersend.
De Belgen willen het vreemdelingen
verkeer stimuleren, mede door een toeris-
tenserie van 6 waarden, waarop enige
e plekjes afgebeeld zijn. die tot een
bezoek lokken. Jammer dat de druktech
niek weer zo slecht is.
Op afb. 3 de Scheldekade in Antwerpen,
met het bekende „Steen", het oude zand
stenen kasteel, dat thans als museum in
gericht is. Op afb. 5 3 juweeltjes van ge
vels. op het marktplein in Gent. Afb- 4
van Luxemburg werden in Haarlem
gedrukt. Afb. 4 geeft het radiostation
Luxemburg, in Junglister, met zyn roet
reclame doorspekte uitzendingen.
Afb. 6 een kijkje op Vianden. Het huis
aar Victor Hugo woonde en werkte aar
zijn beroemde boek: „Les misérables'
(1871). Frankrijk wijdde al eerder een
zegel aan de nagedachtenis van de dap
pere generaal Le Clerc. De man die met
zijn „kolonne Leclerc" uit het hartje van
Afrika optrok ter bevrijding van zijn va
derland, zij aan zij met de geallieerden.
Van de Congo tot Straatsburg. Hij werd
posthuum bevorderd tot maarschalk. En
de afb. 7 draagt nu, bij dezelfde voorstel
ling, in andere kleur gedrukt, zijn nieuwe
titel: Général Maréchal Leclerc. Links van
de energieke, pittige kop zien we de
palmbomen van Tchad, rechts de toren
Straatsburg, en tussen die twee pun
ten zijn onweerstaanbare tankcolonnes-
De rep. Indonesië erkent op zijn post
zegels symbolisch de moeilijkheden waar-
het op elk gebied te kampen heeft,
het de steun van het vroegere moe
derland verder weigerde. Afb. 8 is er een
uit de Kasatrya oftewel Ridderserie. We
daarop een Javaans edelman moet
een eindeloos hoge trap in het don-
Een ideaal oord om te kamperen, dit plekje tussen een beboste hel
ling en een murmelend beekje in de Vogezen. Het is een Nederlands
tentenkamp in Lapoutroie, een alleraardigst plaatsje in de' Elzas,
niet ver van Colmar.
deskundigen, wordt me echter voor deze
tocht weinig goeds voorspeld. „De Alpen
kom je liftend nog moeilijker over dan
in de tijd van Hannibal", zeggen ze. „Er
reizen alleen een paar toeristen, die hun
auto vol hebben met oma's, tantes en
andere bagage."
Maar ook ditmaal is het geluk met
me. Twee auto's brengen me in één
dag over de beroemde Route Napo
léon naar Grenoble, een kleine 300
km van Cannes. Een schitterende
tocht. Op zo'n 1.000 meter hoogte
door een ruig berglandschap, langs
grauwe, met sneeuw beplekte rotsen,
die tot 2.000 meter reiken. Bij helder
weer kijk je, op enige afstand van
Cannes, tot ver in Italië.
Beneden je, in de dalen, ontdek je
speelgoedachtige torenspitsjes en schui
mende, snel stromende riviertjes. De
wegen zijn een aaneenschakeling van
„kurketrekkers" rond bergen en van Z-
bochten. Maar „mun" tweede auto op
deze rit. een vrachtwagen, raast er langs
alsof zij de rijksweg Den Haag—Utrecht
voor zich heeft. Ik beef voor de souve-
Gesmeera
nirs en het potje boter in mijn rugzak,
achter in de laadbak, maar voor de
chauffeur schijnt het woord „breekbaar"
zelfs in het Frans niet te bestaan. Hy
schuift zijn bril op zijn voorhoofd en
juist als je denkt, dat de wagen tegen
de rotsen zal vliegen, heeft de chauffeur
nog een gaatje ontdekt om te passeren.
Geradbraakt, maar heelhuids komen
we in Grenoble, een aantrekkelijke stad
met veel oude kerken en forten in de
vallei van de Isère, omsloten door berg
ketens. GrenobleLyonParijs is een
kwestie van drie dagen succesrijk dui
men. Twee dagen ben ik de gast van
een olie-ingenieur uit Frans Equatoriaal
Afrika, die met zijn vrouw voor drie
maanden met verlof in Frankrijk is. Bij
het Gare des Invalides in Parijs zet hij
me af en er rest me nog bijna een volle
dag om langs de Seine te dwalen.
ParijsNederland lukt in twee dagen.
En dan merk je onmiddellijk dat je
thuis bent, want overal zijn de wegen
opgebroken.
Bijna 2500 km gelift met 45 auto's. En
dat in dertien dagen. Wie er nog eens
13 het ongeluksgeul durft te noemen....
Ridders van de weg, een bedelaar
dankt U!
Beslissing uitgesteld
Nog geen commerciële
TV in Engeland
De Britse regering heeft de beslissing,
inzake het al of niet toelaten van com
merciële televisie uitgesteld tot het na
jaar. Zo is gisteren in het Hogerhuis
meegedeeld.
Reeds geruime tyd houdt de vraag, of
men in Groot-BritUnnië commerciële
televisie zal toelaten, de gemoederen in
het gqjiele land druk bezig. Gisteren heeft
de aartsbisschop van York zich tegen de
commerciële televisie gekeerd. Hij zei
van mening te zijn, dat een onbeperkte
commerciële televisie aan het nationale
leven meer schade zou berokkenen dan
de atoombom. Hij waarschuwde, dat com
merciële televisie onzedelijkheden, mis
daad. moord, chantage en berovingen in
de Britse huiskamers zou binnenbrengen.
Links Koningin Elizabeth, rechts Cecil
Rhodes, ter ere van wie ook een „Cen-
traal-Afrikaanse eeuwfeest tentoonstel
ling" gehouden wordt, in Nyassaland.
Noord en Zuid-Rhodesia. afb. 12), Tsjecho-
slowakije kreeg na de dood van Gottwald
een nieuwe president, én een herwaarde
ring van de Kroon. Van beiden brengt
afb. 11 u op de hoogte. De weinig sym
pathieke kop van Zapotocky en de waarde
van 60 heller. Bij de oude Kroon, die
steeds verder afzakte, was de hellerwaar-
de (1 K. 100 heller) volkomen in on
bruik geraakt!
Postzegelverzamelaars
Aan de leden van het contactclubje
van de N.H.C. wordt medegedeeld dat cé
contacUvonden ten huize van mr Van
Emden gedurende de maanden Juli en
Augustus niet zullen worden gehouden
Een mooie gelegenheid uw ruilmateriaal
aan te vullen. Voor de avond in Sep
tember krijgen alle leden nog een be
richtje.
Tante van de gebroeders
Finaly in Parijs
Mevrouw Judith Rosmer, de tante var
Robert en Gérald Finaly, aan wie d«
voogdij over de kinderen door een Zwit-
hof is toegekend, is uit Israël ii
Parijs aangekomen om de gebroeders op
te halen.
Zoals men zich zal herinneren, kwa-
en Robert en Gérald kortgeleden uit
Spanje in Frankrijk terug. De wezen zou
den door R.K. priesters zijn ontvoerd
hen aan de Joodse voogdij te ont
trekken.
Rhee onder zware
Amerik. druk
Maar Robertson pakte z'n
koffers nog niet I
De correspondent van A P. te Seoel
bracht gisteren het ongunstige nieuws,
dat de vertegenwoordiger van Eisen
hower op Zuid-Korea. Walter Robertson
binnen enkele dagen naar huis z
terugkeren, of zijn missie nu geslaagd
of niet. De besprekingen met de Zuid-
Koreaanse president Syngman Rhee
den zijn vastgelopen op de eis van de
president, zijnde een garantie van Ame
rika voor een herenigd Korea Men zal
dit bericht met een korreltje zout moe-
nemen. omdat anderzijds blijkt, dat
de besprekingen volstrekt niet definitief
zijn afgebroken.
Wij herinneren er aan. dat Dulles de
Amerik. min. van Buit. Zaken, duidelijk
heeft doen uitkomen, dat de Ver Staten
hun oorspronkelijke houding
zichte van een bestandsovereenkomst
ter wille van Rhee zullen wijzigen.
De hoofdzaak is, dat Amerika aan Zuid-
Korea geen recht toekent om de strijd te
hervatten, indien de „politieke conferen
tie" niet het, door Zuid-Korea venlangde,
resultaat zou opleveren. Gesteld, dat
Rhee in zijn negatieve houding blijft
volharden, dan zou Amerika bijvoorbeeld
als „sanctie" de Amerikaanse bevoorra
ding der Zuidkoreaanse troepen kunnen
stopzetten.
Inmiddels gaat de strijd voort en heb
ben Geallieerde vliegtuigen 1005 vluch
ten gemaakt en stellingen aan het front
aangevallen. Amerikaanse slagschepen
hebben treinen en gebouwen aan d«
Koreaanse Oostkust beschoten.
Maurice Dejean Franse
H.C. in Vietnam
Maurice Dejean, de Franse ambassa
deur in Japan, is benoemd tot hoge com
missaris van Frankrijk in Vietnam, één
der drie verbonden staten van Indo-
China.
Everest-expeditie in
Londen aangekomen
De leden van de Everest-expeditie.
onder wie kolonel Hunt, de leider.
Tensing, alsmede de Nieuw-Zeelander
Hillary, die de top van 's werelds hoogste
berg bereikten, zijn Vrijdag per vliegtuig
i Londen aangekomen.
Vooral de beide laatsten werden door
de duizenden, die ter begroeting
g waren, toegejuicht
De klimmers werden ontvangen door
minister van Oorlog, Anthony Head,
als vertegenwoordiger van de regering.
Weer twee Nederlanders
in Indonesië ontvoerd
In Makassar zijn weer drie personen,
waaronder twee Nederlanders, door een
bende ontvoerd.
De slachtoffers van de ontvoering, die
n half elf 's morgens geschiedde, zijn
de directeur van de constructiewerk
plaats „Tello", de heer Muller, de bedrijfs
leider de heer Van Aalst en de kassier,
de heer Thio. Hun auto werd later terug
gevonden.
Het lag voor de hand, dat het gezel
schap. dat op de laatste dag van de maand
van de bank terugkwam, geld bij zich zou
hebben voor uitbetaling van lonen.
De Amerikaanse delensie
Het Huis geeft fiat
voor 34 milliard
Bensnoeiing van 5 milliard
gehandhaafd
Hoe staat men in Amerikaanse politieke
'kringen tegenover het bedrag, dat voor
de defensie moet worden uitgetrokken,
nu er kennelijk stromingen zijn. zich op
den duur meer van Europa te distancië-
ren? Het Huis van Afgevaardigden heeft
thans de toewijzing van gelden tot een
bedrag van 34 milliard dollar voor de
defensie goedgekeurd. Hiermede hand
haafde het Huis de besnoeiing van 5 mil.
ard dolilar, die Eisenhower reeds had
aangebracht op de geiden van de lucht
macht.
Van het goedgekeurde bedrag is circa
13 milliard dollar voor het leger bestemd,
9 milliard voor de zeestrydkrachten, 11
voor de luchtmacht en ongeveer 1 mil
liard dollar voor het bureau van het mi
nisterie van Defensie.
Bij de behandeling der begroting van
de luchtstrijdkrachten behaalde het Huis
een belangrijke overwinning voor Eisen
hower. door vier amendementen strek,
kende tot verhoging der begroting, te
verwerpen. De regering-Eisenhower 'had
een bedrag van 11 milliard dollar aange
vraagd voor fie begroting der luchtstrijd
krachten. dat is 5 milliard minder dan
Truman had aanbevolen. Wilson, de mi.
nister van Defensie, betoogde, dat men
de luchtmacht wil uitbreiden to; 120
„wings" en de sterkte van een wing
varieert van 30 tot 75 toestellen. Vermel
den wy nog. dat het Huis zich ook
acoord verklaard heeft met de bouw van
een vliegkampsehip van 60.000 ton.
Hoe ziet Z.-Amerika
er politiek uit
De politieke gesteldheid van Zuid-
Amerika is bijzonder merkwaardig te
noemen. Een gevolg hiervan zyn de wel
haast aan de lopende band voorkomende
revoluties- Opmerkelijk is ook. dat in dez^
tyd, waarin de democratie zich overal
doet gelden, in Zuid-Amerika slechts
twee van de tien staten een democratisch
bewind hebben. Al de overige, waaron
der de belangrijkste, worden dictatoriaal
geregeerd.
De helft van de dictatoriale staten
heeft een generaal als staatshoofd, van wie
generaal Peron van Argentinië de meest
bekende is.
Peru wordt geleid door generaal Audria,
Columbia door generaal Pinilla en Vene
zuela door generaal Jimenez. Van de pre
sidenten der dictatoriale staten noemen
wij president Vargas van Brazilië, die de
sterke communistische party nog steeds
niet kan oprollen, de presidenten Lasso.
Estenssoro van Ecuador en Bolivia, als
mede dr Chaves, de dictator van Para
guay. wiens land feitelijk gezien wordt
en Argentijnse kolonie,
enige democratische presidenten van
Zuid-Amerika z*jn president Ibanez van
Chili en president Truba van Uruguay.
