Kamerlid reed met zijn
Parlements-trappen
Ieder, die van aanpakken weet, kan in
Australië hoge functies bereiken
auto de
op
JAN KOETSIER -
Van oud-Hollands boerendorp tot plaats
van betekenis
Met offers en durf kan verdere uitbouw
tot stand komen
De Nederlandse Rooms-Katholieken
en Sint Eva
Wrijving tussen kampeerders plus verhuurders
en de Noordwijkse autoriteiten
Dezer dagen kort geding voor de
Haagse rechtbank
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
3
DONDERDAG 7 AUGUSTUS 19S2
Van telegrambesteller tot gouverneur-generaal
(Van onze correspondent in Australië, Leo 't Hart)
Indien de geschiedenis over de beginjaren van Australië niet zo algemeen
bekend zou zijn, ware het misschien verstandiger om maar niets te ver
tellen over het historisch document dat dezer dagen werd ontdekt. Nu
iedereen wel zo'n beetje dat kleine stukje „vaderlandse geschiedenis" van
dit land kent, is het echter niet nodig het feit geheim te houden, dat de
vader van de bekende Australische staatsman uit de vorige eeuw, William
Bede Dalley, vanwege roofovervallen, die hij in Engeland had gepleegd,
voor straf naar het tegenwoordige Australië was gedeporteerdDoch
er zijn óók verhalen te doen over deugdelijke arbeiders, die het hebben
gebracht tot minister of zelfs tot de hoogste post van Gouverneur-Generaal.
Laat ik echter eerst ter eerlijke nage
dachtenis van wijlen Mr. Dalley, de
vader dus van de Staatsman, vertellen
dat hem in 1836 een volkomen „pardon"
werd verleend voor de straf die hij had
te ondergaan. En dat inmiddels deze ge
deporteerde het gebracht had tot een
bekend zakenman in het oudste gedeelte
van Sydney.
Zijn zoon was (honni soit qui mal y
pense!) advocaat en een uitstekende
redenaar.
In 1885 werd hij benoemd tot procu
reur-generaal en later deed hij zijn in
trede in de politiek, waarbij hij het
bracht tot waarnemend premier. Met dit
stukje historie, vertel ik helemaal geen
lelijke dingen over bepaalde personen;
indien men hier aan twijgen en takken
van veler „stamboom" ging snoeien, v
ik, dat de stam toch vaker van minder
goede kwaliteit zou blijken te zijn.
Maar dat is geschiedenis.
Van onderop
Zonder ook maar enigszins dit verband
verder te leggen, mag worden gezegd,
dat in Australië méér bekende per
soonlijkheden „van onderop" zijn geko
men. Om bij onze gouverneur-generaal,
Zijne Excellentie McKell te beginnen: hij
„startte" in 1906 als telegram-besteller
aan een postkantoor te Sydney.
Niets kwaads van deze nuttige knapen,
doch veel geleerdheid kómt er bij deze
job niet te pas!
Dat Mr. McKell het tot zijn hoge positie
in dit land bracht, mag men gerust stel
len op rekening van zijn grote gaven
harde arbeid. Daarover zullen we straks
wanneer hij zijn hoge ambt gaat neer
leggen, nog wel iets meer te horen krij
gen! Vrijwel zonder politiek onderscheid,
spreekt men in New South Wales met
waardering over wijlen Mr. Chirley, de
in het vorig jaar overleden State-minister-
president. Ook hy ving zijn carrière s
als gewoon arbeider.
Om nog wat op het politieke vlak
blijven, een andere minister-president
van N.S.W., Mr. Heffron, had zijn fortuin
aanvankelijk op de goudvelden van de
Yukon gezocht waar hij tien uur per dag
werkte bij het bouwen van een dam.
Via een Union kwam hij in de politiek
en op de ministerszetel. De huidige minis
ter voor de Posterijen, Mr. H. L. Anthony
is zo'n beetje in zijn vak gebleven....
Weet U, hij begon als telegrambesteller!
En nu wil ik niet de loopbaan van
diverse Parlementsleden gaan „ontleden",
want dan zou ik voor velen van hen in
de „arbeiders-start" terecht komen.
Laat ik echter een uitzondering maken
voor Mr. W. H. Kelly, die bijna twintig
jaar lid is geweest van „the House of
Representatives", nadat hij op 23-jarige
leeftijd als jongste lid zijn entree maakte
in het Federale Parlement.
De reden voor deze uitzondering is,
dat Mr. Kelly de eigenaar was van di
eerste auto die in Sydney reed. Dat wa
in 1900.
En om nog een ander bijzonderheidji
van deze Mr. Kelly te vertellen, hij reed
met die eerste auto de trappen op van
het Parlementsgebouw in Melbourne,
welke „stunt" dezer dagen door een rech
ter nog eens in herinnering werd ge
bracht.
Overigens, dat telegrambestellerbaan
tje schijnt in Australië wel een goede
start in de maatschappij te geven. Daar
is bijv. de president van de Australian
Broadcasting Control Board, Mr. L. B.
Fanning die zo begon.
Evenzo de directeur der Kamer van
Agenda voor Leiden
Vrijdag.
Noordwijk aan Zee, Geref Kerk,
8 uur: Jaap Plug, orgel, en C. Verloop,
cello.
Tentoonstellingen
Volkenkunde, 10—5 uur: Vertrouwd
bezit van vreemde herkomst (tot 1 Oc
tober).
Nachtdienst apotheken
Apotheek van Drieeuim, Mare 110. teL
20406 en de Zuider-apotheek. Lammen-
sahansweg 4, tel. 23553
Burgerlijke stand van Leiden
GEBOREN: Paulus A J-, z. v. W..van
Emmerik en C- A G. Zoetemelk: Hille-
gonda, d- v. J. G. Gouwentak en H- van
Es; Ronald P-. z. v. E- Sanders en M- C.
van Hartevelt: Annegiena, d. v. P- J. Ver
hoeve en A. Doeve; Adriaan, z- v. D. de
Ridder en H. Boom; Pieter, z. v. D. de
Ridder en H. Boom.
OVERLEDEN: p. J. van Katwijk, wed.
van Geijsman. 71 jr; M. G- v. d. Klaauw.
man. 84 jr: F. J. Bemelman, man, 61 jr;
H. Visscher. man, 39 jr.
GEHUWD: K. Straatman en F. Kroeze,
W. v. d. Berg en J. Platteel, A. Glasber-
e^:i en M E Meijer, G. J- A. Haast en
J. Wouters, P. J- van Steenbergen en
E. Bllkman, L. van Deelen en M. v. d-
Wijngaard. P N- C. Heijnen en S. Neu
teboom, A. Ouwerkerk en A. H. T. van
Leeuwen, W. Brouwer en C. T. de Wm-
Industriëlen in N.Z.-Wales, Mr. C. Hall;
de directeur der Ampol Petroleum Mij.
Mr. Stuart Thorpe en Mr. C. L. Cun
ningham, een hoge ambtenaar aan het
departement van Landbouw.
Het geheim van de
arbeid
In Australië kent men het geheim van
de arbeid. Al kan niet worden gezegd,
dat de verstandelijke vermogens een be
langrijke, zoal niet de belangrijkste rol
spelen in het bepalen van de carrière,
van grote betekenis is bovendien de per
soonlijke activiteit die wordt ontwikkeld.
Er zijn vele Australiërs die het leven
erg gemakkelijk nemen, het graag
anderen over laten om zaakjes op te
knappen. Degenen die dit laatste doen,
zijn dan ook de meest arbeidzamen, die
het vaak verder brengen dan de „ge-
wone man", al is hij dan ook even ge-
oon begonnen.
Het is hier niet altijd in de eerste plaats
man uit de studeerkamer, die het ver
brengt, doch wel de man van de „aan
pak". Dat een ieder hier volgens het oud
Frans-Hollandse gezegde „De maarschalk
staf in zijn ransel draagt", kan worden
vastgesteld. Niet alleen het politieke
lijstje levert daarvan vele voorbeelden,
doch ook op ander terrein van het leven
treft men die aan.
De geestelijkejtelegTam-
besteller
Daar is bijv. Kardinaal Gilroy, de
eerste geboren Australiër, die door de
Paus tot deze hoge positie werd benoemd.
Het is misschien vervelend om te her
halen, doch ik kan het niet helpen: óók
is als telegrambesteller begonnen!
was aan het kleine postkantoortje
Lismore in N.S.W. Door bemiddeling
Father McGuide in Lismore, betrad
de jongeman het pad naar het priester
schap; hij is thans de geestelijke leider
van ongeveer een half millioen Katho
lieken in het Aartsdiocees, dat 11.500
vierkante mijlen beslaat
Maar het heeft arbeid gekost, alvorens
het tot die hoogte is gekomen! Het was
dan ook heus niet zulk een vreemd ge
zicht, toen ik onlangs in een klein Prot.
kerkje een theologisch student als voor
ganger aantrof, wiens handen alle teke
nen droegen van gedegen land. en tuin-
bouwwerk. Vermoedelijk zal deze jonge
man ergens in eerlijke handenarbeid zijn
dagelijks brood en het geld voor
studie verdienen.
Hetgeen toch helemaal niet oneervol
kan worden genoemd.
Evenmin de baan van telegrambestel
ler of goudzoeker
Tandarts Lourens Bosch
te Utrecht overleden
IJveraar voor het Chr. onderwijs
In het Diaconessenhuis te Utrecht,
waar hy een operatie zou ondergaan, ia
Dinsdag de heer Lourens Bosch, een van
Leidens meest bekende tandartsen, over
leden. Zijn heengaan betekent niet al
leen een gevoelig verlies voor de tand
artsen-gemeenschap, maar ook bet Chr.
onderwijs, dat de liefde van zijn hart had,
verliest in hem een harde werker en een
vurig voorstander.
De heer Lourens Bosch is 67 jaar ge
worden. Ruim 43 jaar oefende hij in
Leiden zijn praktijk uit, eerst aan het
Rapenburg en vervolgens aan de Rijns-
burgerweg.
Zijn drukke werkzaamheden vormden
voor hem geen beletsel, actief deel te ne-
een Ned. dirigent in Miinchen
Belangrijke lunctie bij de Beierse radio
MÜNCHEN, AUG. '52
KORTE WELKOMSTGROET door de telephoon was voldoende om
-Li in Miinchen het contact te vernieuwen met een Nederlander, die nu
ongeveer twee jaren in de Beierse hoofdstad woont en werkt. „Natuurlijk,
kom direct en blijf bij ons eten", was de joviale uitnodiging en enige ogen
blikken later vond ik het echtpaar Koetsier in de tuin van zijii woning in
een buitenwijk vari Miinchen.
In 1950 werd Jan Koetsier door de
grote Duitse orkestleider Eugen Jochum
naar Miinchen geroepen als dirigent van
het Radio Symphonie Orkest. Door deze
daad trok Jochum niet alleen een goed
dirigent, maar ook een uitstekend com
ponist tot zich.
Die beide eigenschappen van Jan
Koeteier zijn ook in Nederland bekend.
Als dirigent van het Concertgebouwor
kest en van het Residentieorkest heeft
Jan Koetsier zich in betrekkelijk korte
tijd veel naam verworven. En als com
ponist heeft hij zich eveneens in Neder
land getoond als één van de weinige
huidige toondichters, die niet experimen
teren of quasi-diepzhvnig doen, maar al
leen maar muziek willen maken.
Geheel buiten het grote stadsleven
woont Jan Koetsier. Eigenlijk weet
van Miinchen zelf ndet veel. Als hij i
zijn vrouw uitgaaf, zoekt hij de rust
de Beierse Alpen, niet de overvolle
luidruchtige straten van München. De
uitspraak: „Een talent vormt zich in
de stilte", zou ook op hem van toepas
sing kunnen zijn.
Toch staat Jan Koeteier niet afzijds
het grote kunstbedrijf van zijn tijd. In
tegendeel, hij staat er midden in en leeft
geheel mee met wat er op het gebied van
de muziek wordt geboden. Maar buiten
zijn werk zoekt hij slechts de stilte
zijn woning en van de natuur.
De werkzaamheden van Jan Koetsier
beperken zich ndet alleen tot het dirige
ren van het Radio Symphonieorkest.
Koetsier heeft ook een organiserende
taak De organisatie van de beide radio
orkesten (het Rundfunk-orkest heeft
meer de lichtere muziek) heeft hij voor
een groot gedeelte pp zich gekregen.
„Het is erg prettig werken in Mün
chen. De orkestmusici spelen uitstekend
en met veel enthousiasme wordt er ge
werkt. Ik ben nu begonnen met een
serie, waarin Ik alle 9 Mahler-sympho-
n-ieën speel". Voor Duitsland is dat heel
bijzonder, daar het grootste deel van de
jonyere musici nog nooit werken van de
tijdens het Hitler-regime verboden com
ponist Mahler heeft gehoord. Er gaat
voor deze musici een geheel nieuwe
wereld open en Jan Koe'sler weet hun
in deze wereld uitstekend de weg te
ijzen.
In het radio-gebouw hoorde ik de band
opname van de 1ste symphonie en voor
deze prachtig transparant gehouden ver
tolking heb ik de grootste waardering.
Prof. Eugen Jochum, de chef-dirigent,
leidt maar een betrekkelijk klein aan
tal concerten. De rest doen Jan Koetsier
en zijn collega Rudolf Albert. En daar
mee heeft Koetsier zeer veel te doen,
vooral als men weet dat hy daarnaast
ook nog concerten van het Philh. Orkest
Müncher. en van de Bamberger
Symphoniker dirigeert. Vorig jaar heeft
Koetsier de uitvoering van „Oedlpus
Rex" van StrawLnsky voorbereid, welk
werk door de componist zelf werd geleld
en in December as. brengt Koetsier in
de serie „Muslca viva" de concertuit
voering van „Le Rossignol" van Stra-
win-sky.
zyn positie bij de radio gebruikt Koet
er echter niet om eigen werken te doen
uitvoeren. Op speciaal aandringen heeft
Eugen Jodhum een opname gemaakt van
Koetsier's Concert voor 2 strijkorkesten.
drie trompetten, drie trombones en pau
ken. En zelf leidde hij de uitvoering van
zyn twee prachtige Barok-suites. muziek
die ook op het repertoire van de Ned.
orkesten *~oet komen. Of zijn de Ned.
orkestleiders hun collega in München
reeds vergeten? Het zou een bewys te
meer zyn van de onduldbare rivaliteit
in ons land, terwijl er daarentegen in
Duitsland een grote collegialiteit en sa
menwerking wordt gevonden.
Jan Koetsier de Nederlander In
München. In zijn eigen land vond hy nog
steeds niet de waardering, die hij
In München krijgt. Het is het tragische
lot van vele Nederlandse musici.
CORN. BASOSKI.
TANDARTS LOURENS BOSCHt
men aan verenigingszaken. Vooral het
onderwys trok hem. In vroeger jaren
was hy lid van de plaatselijke school
commissie op het I.e. en secretaris van
de vereniging voor Christelijk middel
baar onderwys (Chr. lyceum).
Sinds 1917 had de heer Bosch zitting
in het bestuur van de vereniging voor
Chr. onderwys, waarvan een aantal ja
ren als secretaris. Voorts maakte h\1
deel uit van de commissie voor opleiding
van onderwijzeressen by het Chr. kleu
teronderwijs
Hoezeer de tandheelkundige kwali
teiten van de heer Lourens Bosch wer
den erkend, blykt duidelyk uit het grote
aantal uitnodigingen, die hij ontving om
:amens voor tandtechniker af te nemen.
Morgenochtend om 11 uur zal het stof-
feiyk overschot van de heer Lourens
Bosch op de begraafplaats achter het
Groene Kerkje te Oegstgeest ter rustè
worden gelegd.
Vijftig jaar bij Eduard
IJdo N. V.
Huldiging van de heer J. M. Blote
De heer J. M. Blote was gisteren 50
jaar in dienst van Eduard IJdo N.V. te
Leiden. Hoezeer z'n werk op de maehine-
zettery wordt gewaardeerd, bleek wel by
de huldiging. Door zyn yver, viyt en
wilskracht wist hU zich tot chef van het
bedrijf op te werken en dat werd door de
directie nog eens onderstreept. Hy kreeg
van zyn superieuren een portefeuille
met inhoud, terwyi ook de gedelegeerd
commissaris hem een aandenken over
handigde. Voor mevrouw Blöte waren
er bloemen.
Tydens de huldiging in de directieka
mer, had het personeel ?ich verzameld
in een der lokalen van het bedryf. De
jubilaris werd daar toegesproken door
de heer Smits, die namens het personeel
fraai cadeau aanbood.
Alphen aan den Rijn werd:
(Van onze Alphense correspondent)
Men kan ze telkens aan het woord horen, de pessimisten, die maar niet
kunnen geloven, dat er voor Alphen aan den Rijn nog onbegrensde moge
lijkheden zijn. Maar het eigenaardige is, dat ze daarvoor geen enkele grond
kunnen aanvoeren .Ze zijn blijkbaar blind voor wat er in het verleden is
gepresteerd. En ze zien over het hoofd, dat Alphen aan den Rijn van een
echt-Hollands boerendorp werd een plaats van betekenis. Een plaats, die
nog belangrijker kan worden als men begrijpt, dat regeren vooruitzien is
en als men de moed heeft offers te brengen en de handen uit de mouwen te
steken.
jarige periode overziet, die moet toch
tot de erkenning komen, dat er in de
achter ons liggende jaren toch wel het
een en ander is gebeurd in onze gemeen
te. En het moge dan waar zyn. dat de
huizenbouw toen algemeen particulier
Spreek een rechtgeaard Alphenaar
niet van zyn gemeente als een „dorp".
Dat was het, zo omstreeks dertig jaar ge
leden. Toen was er een hoge en een lage
zyde, met langs de hoofdweg woningen
en een heel enkele zijstraat. Maar het
plattelandsbeeld, weilanden en nog eens
weilanden met grazend vee, domineerde.
Een echt oud-Hollands boerendorp.
Maar de industrie ging. na de eer
ste wereldoorlog, de vleugels uit
slaan. De reeds tientallen jaren be
staande dakpannenfabrieken werden
gemoderniseerd en uitgebreid met
afdelingen voor beton- en andere
bouwmaterialen. De scheepsbouw nij
verheid nam een grote vlucht. En
vergeten we niet de prachtige ont
wikkeling van een bedrijf als van
N. Samsom N.V.
Wie had dat alles na de oorlog 1914—
1918 voor raogelyk gehouden?
Zo moest Alphen aan den Ryn wel
grote aantallen arbeiders van elders aan
gaan trekken- En voor die mensen
moesten er huizen komen. Wat is er toen
ln een tiental jaren enorm veel gebouwd.
Aanleg van straten
zy, die ongeveer 40 jaar oud zyn.
weten van de aanleg van drie-vierde van
de Visserstraat, van het Hazeveld. de
Van Dijkstraat, een groot deel van de
Conradstraat, de Zaalbergstraat en een!
groot deel van de Oranjestraat. De Sta
tionsstraat was nog lang niet wat ze ni
was; ze droeg in onze jeugd, jaren nog
de naam van Spoorlaan, herinnerende
aan de tijd, toen een grintpad naar het
station voerde, met een smerige stink
sloot er langs- En zo zouden
verhalen kunnen doen over de andere
wyken der gemeente.
In het Oosthoekdorp verrezen honder
den woningen voor arbeidersgezinnen.
In de omgeving van het Visserpark, waar
thans het raadhuis het sieriyke middel
punt vormt werden tal van midden
stands- en burgerwoningen gebouwd.
Aan de Lage Zyde kwam het Toussaint-
kwartier, met als afsluiting de Jong-
kindt Conlnckstraat. Het Bloemhofkwar"
enkele jaren en alle hui-
of door verenigingen geschiedde,
zeker is, dat de colleges van B. en W.
dit door straataanleg en wat daarmede
samenhangt, in sterke mate hebben ge
stimuleerd-
En op Ul van terreinen is die ont
wikkeling knap op peil gehouden- We
denken aan de prachtige uitbreiding
van het schoolwezen in onze gemeen
te met een Chr. Lyceum, dat veel
grotere gemeenten ons benyden; aan
de uitstekende geoutilleerde muio's:
aan de scholen voor landbouwonder
wijs; aan de Chr. school voor b.l.o.
Men heeft ontegenzegiyk oog gehad
voor de belangrijke volgorde: eerst het
nodige, dan het nuttige en ten slotte het
aangename. En doordat eerst de crisis
jaren en vervolgens de oorlogsjaren
'40'45 di't verhinderd hebben, is het
laatste wel wat in het gedrang geko
men. Want aan ontspanningsmogelykheid
was en is Alphen arm en het Bospark,
in werkverschaffing aangelegd, kan dit
gemis niet vergoeden.
Merkwaardig toch, dit alles neerschrij
vende, realiseerden we ons. welke enor
me gebieden de landbouwende bevolking
in onze gemeente heeft moeten afstaan.
Toch is het aantal boerderijen niet ver
minderd en wellicht is ook de veestapel
nog ongeveer gelyk in aantal: duidelijk
komt hierin uit de grote waarde van in
tensieve bearbeiding van de- grond, van
het weiland en de ontzaglyke betekenis
van het onderwys op de landbouwscho-
Verdere uitbouw
Wat willen we nu met het vorenstaan
de aantonen? Kijk, ongetwijfeld zijn er
dertig jaar geleden ook pessimisten ge
weest, die bij de grote, uit te voeren wer
ken zich afvroegen: Mikt men niet te
hoog? De tijd heeft daarop het antwoord
gegeven Wat Alphen was en hoe het
werd, gaven we ln enkele regels aan- En
het ideaal is: verdere uitbouw. Daar
vraagt onze gemeente, daar vraagt ons
volk om.
Dan kan het nodig zyn, dat men op
sommige momenten tot een zeer grote en
offers vragende aanpak komt. Dat moet
men dan ook durven, omdat: regeren
altyd ook nog is: vooruitzien!
UIT DE PERS:
Onder het kopje „Sint Eva" schreef
de (R.K.) Leidse Courant gisteren het
volgende:
De Amgentynen zullen het de rest
de wereld wel kwalijk nemen, dat zy in
het oog van de rest van de wereld zich
overdreven gedragen met hun verering
rond de lijkbaar van Senora Evita Peron
Zelfs met de welwillendheid, welke men
het Argentynse volk toedraagt, en de
vurige volksaard als vengoelykende om
standigheid aanvoerend, is de agitatie,
welke zich na het afsterven van de eerste
vrouwe van Argentinië afspeelt, onbe
grijpelijk.
De Argentynen zullen, tot bezonken
heid gekomen, het ais een bewys van
buitengewone sympathie zowel voor het
Argentynse volk als voor hun geliefde
dode mogen beschouwen, dat de rest van
de wereld zich by deze gebeurtenissen
werden bevolkt. De Aardijk, berucht van schampere opmerkingen althans in
0penj-,aar heeft onthouden. Deze zelf
beheersing jen aanzien van zoveel onbe
heerstheid moge bun tot voorbeeld strek
omtrek, werd tot de aan-
trekkelyke Aarkade gepromoveerd.
En ook het Oudhoornse deel van de
gemeente werd niet vergeten. Tussen de
Van Reedestraat en de Krom Elleboog
steeg werden tal van straten aangelegd.
Heel wat bereikt
Och, er wordt in deze dagen wel
critiek, geoefend op het beleid in het
verleden. Maar wie een ongeveer dertig-
Verhitte gemoederen
Van Noordwijk aan Zee tot vlakbij de gemeente Zandvoort strekken zich
de Noordwijkse duinen uit. En wanneer men door deze prachtige natuur-
strook over de smalle paden fietst, ziet men honderden tentjes en zomer
huisjes, waarin duizenden en duizenden stadsbewoners voor enkele dagen
of weken huisvesten, om te kunnen genieten van zee, bos, strand, zon en
frisse lucht. Een vredig gezicht, al die vrij primitieve buitenverblijfjes
al die in luchtige zomerkleding gestoken grote en kleine stadsmensen. Toch
zijn de gemoederen van een gedeelte dezer kampeerders behoorlijk verhit.
Er is nameiyk wrijving tussen kam
peerders en verhuurders enerzijds en
de Noordwykse autoriteiten anderzijds,
wryving, die onder meer resulteert
en proces, dat in kort geding voor
de Haagse rechtbank z'n beslag zal krij
gen. Dezer dagen werd een vergadering
gehouden van kampeerders, enkele ver
huurders en twee Noordwykse raads
leden, waarby deze aangelegenheid van
beide kanten, dus van die der huurders
verhuurders en van de Noordwykse
autoriteiten, werd bekeken en besproken.
De beide raadsleden, de heren F. Rippe
(P.v.d.A.) en Th. Warmerdam (K.V.P.)
hadden de verschillende klachten van de
zyde der kampeerders en verhuurders
B. en W. van Noordwijk overge
bracht, daarby hun belangen bepleitende;
zy gaven op de byeenkomst verslag van
deze bespreking. Welke zyn nu de klach
ten, die de harten zo in beroering heb
ben gebracht?
Willekeur?
In de eerste plaats de willekeur, waar
mee de Noordwykse autoriteiten zouden
omspringen met de vergunningen om te
laten kamperen. Van de 16 uitgereikte
vergunningen zijn er 14, waarbij zowel
onder leiding staande groepen als „in-
dividuelen" worden toegelaten. Aan me
vrouw J. J. C. Koomen-Hulstbosch e
heer W. Smit werd slechts een vergun
ning verstrekt voor de eerste categorie.
Dat dit een zakeiyk nadeel betekent,
hoeft geen betoog. Waarom dit onder
scheid? De heer Rippe deelde mede, dat
de Kampeerraad dit advies gegeven had
aan B. en W. van Noordwyk. B. en W.
hadden dit advies opgevolgd, overwegen
de o.m. dat de toestanden by mevrouw
Koomen nogal primitief waren. Mevrouw
Koomen ontkende dit ter vergadering en
zei, dat zy verschillende verbeteringen,
o.a. op toiletgebied, had laten aanbren
gen. Omtrent de motieven, waarom de
heer Smit gehandicapt was, kon ter ver
gadering geen juist en duidelyk ant
woord worden gegeven.
Over deze aangelegenheid nu heeft
men een uitspraak in kort geding aan
gevraagd. De verdediger der verhuur
ders is mr Tj. D. Schaper van Leiden.
B. en W. van Noordwijk beroepen zich
op art. 6 van de Verordening op het
Kamperen in de gemeente Noordwyk,
dat luidt: „De voorwaarden, verbonden
aan een vergunning om te laten kam
peren, kunnen beperkingen en bepalin
gen inhouden omtrent: a. de toelating
\'an personen ven een bepaalde leeftyd
of van een bepaald geslacht; b. groepen
van kampeerders waarvoor het vereiste
van vertrouwde leiders wordt gesteld"
Mevrouw Koomen acht de gedeelteiyke
uitsluiting niet alleen onbillijk, maar
daarby een biyk van wantrouwen. Op
haar verzoek verklaarden de aanwezige
huurders, dat zy nooit aanleiding tot
klachten, op welk gebied ook, hadden
gehad.
Weggejaagd?
Een ander twistpunt is het optreden
der Noordwykse politie, die, volgens ver
schillende kampeerders, onnodig hard Is.
Wanneer jongelui uit een geheel ander
deel van ons land naar Noordwyk ko
men, onkundig omtrent de kampeerbe-
palingen, worden zU dikwijls laat in de
avond zonder meer weggejaagd, zodat
zy maar moeten zien, dat zij die nacht
(in een vreemde streek) onderdak krij
gen. Een gevolg hiervan Is, dat zU de
duinen intrekken, wat Juist ongewenste
toestanden schept,
„Door het optreden der polifie", aldus
een der aanwezigen, „krijgen de Noord
wykse kampeerplaatsen een slechte
naam". Een andere kampeerder ver
telde, dat een Noordwijkse politieman
hem toegevoegd had: „Jullie weten toch
wel, dat we jullie veel liever niet heb
ben!", waarmee deze kampeerder wilde
wyzen op het streven van Noordwyk om
een uitsluitend luxe badplaats te worden,
zonder dagjesmensen en trekkers.
Een andere kampeerder had de bur
gemeester van Noordwijk om Inzage van
de kampeerverordeningen gevraagd doch
niet gekregen. Ook op zijn vraag, waar
hy zo'n verordening kon kopen, zou hij
geen bevredigend antwoord hebben ge
kregen.
Niet in orde
By ontstentenis van de burgemeester
hebben wy de loco-burgemeester van
Noordwyk, de heer E. L. de Witt, om
nadere inlichtingen gevraagd, die ons
omtrent het eerste twistpunt het volgen
de mededeelde.
Op het kampeerterrein van de heer
Smit zUn Inderdaad dingen voorgevallen,
die niet door de beugel !-onden. Daarom
mogen op zün terrein alleen gezinnen
worden ondergebracht. Mevrouw Koo
men houdt zich stelselmatig niet aan de
voorschriften, zy werkt op velerlei ge
bied opzetteiyk tegen. Vandaar de stren
gere maatregelen en de beperkte ver
gunning. Als zy goede kampleiders aan
stelt tot nu toe fungeerde ze zelf als
dusdanig, geholpen door haar echtgenoot
Is er misschien een mogelUkheid, dat
haar een volledige vergunning wordt
erstrekt. B. en W. van Noordwyk zyn
er van overtuigd, dat goed toezicht en
goede orde een allereerste els zijn
ken.
Er zou geen aanleiding zijn, ons in deze
intieme binnenlandse aangelegenheid
van de Argentynse republiek te mengen.
Indien het tot een binnenlandse aange
legenheid was beperkt gebleven, maar
de aangevraagde zaligverklaring
schrydt deze beperking. De hoogachting
en het rouwbeklag, dat het Argentynse
volk de overleden StaatsvTouwe
draagt, wordt ook in het buitenland ge
deeld, maar algemeen wordt betreurd
gegispt, dat de Argentynen, door op t
zaligverklaring aan te dringen,
Katholieke zaak een kiwade dienst be
wijzen.
Het kemkeflajk gezag zal, gelet op de
staat van vererende opwinding, waarin
het Argentynse volk zich op ogenblik
(nog) bevindt, wel geen haast maken
met het afwljoen van de „zaligverkla
ring"! Het moet op de niet-katholieken
edhter een vreemde indruk maken, dat,
zoals het Protestantse dagblad „Trouw"
meldde, Eva Peron „reeds een heilige
genoemd" wordt, waaraan het blad het
volgende toevoegt:
«Bint Eva van Amerika" zo noemde
Jose Espejo, de secretaris-generaal
het Amgentyinse algemene vakverbond
haar tydens een interview met het
bondsblad „La Prensa". Hy sprak
„onze arbeidsmartelares", die als Jezus
de wijzen met haar talent had ver
baasd. Al moeten wy haar sterven als
feit aanvaarden, we kunnen cms «roos
ten door te luisteren naar de stem de:
volks, die zegt dat er een heilige ge
boren ia".
Espejo antwoordde op vragen naar
aanleiding van een verzoek om zalig
en heiligverklaring, dat vorige week
naar Paus Pius XII is gestuurd. De se
cretaris van de bond. die het verzoek
gedaan had, zeide. da: de Paus niet
meer te doen had dan zijn goedkeu
ring te hechten aan een besluit, dat
het Argentijnse volk reeds had geno
men.
Najaarskaasmarkt te Bode
graven belooft veel
De plannen voor de najaarskaasmarkt te
Bodegraven die op 9 September wordt ge
houden. nemen vastere vorm aan. Iedere
boer, die op die dag zijn product aan de
markt brengt, zal een blyvendc herinne
ring ontvangen, terwyi kaashandelaren,
winkeliers en particulieren prijzen be
schikbaar hebben gesteld, die worden
uitgereikt als extra-prijzen voor de kaas
aanvoerders en voor de in de garage var
Transneerlandia te houden kaastentoon
stelling. Op deze tentoonstelling za
tevens ruimte worden gereserveerd voor
m de zuivel verwante bedrijven.
De centrale figuur van deze echt-Bode-
graafse kaasdag zal een zuivelkoningm
zyn. die zowel in het morgen- als middag-
programma een belangrijke rol zal spelen.
Middags zullen de schoolkinderen bal
lonnetjes oplaten, terwyl een opel zal
worden opgevoerd, waarin de volvette
boerenkaas de „hoofdrol" zal s->elen. 's
Avonds treden op Vrij '"i Büj, Mando..-
nata en het ensemble Renée
x>r het welzyn van alle kampeerders.
Wat het zónder meer wegzenden van
illegale kampeerders aangaat, werd ons
medegedeeld, dat dit éénmaal was ge
schied. Daarna werden de overtreders
elders onderdak gebracht
Ten slotte zy nog medegedeeld, dat de
razzia, die enkele weken geleden ln de
Noordwykse duinen werd gehouden,
geen betrekking had op kampeerders van
de terreinen Koomen of Smit.
Tol in lengte van dagen zal Eva
Peron een heilige zijn in hemel en op
aarde. Zij moet nu op de altaren ge
plaatst worden, zo zeide hy
Als Argentijnen niet in hun eigen taal
en pers. maar in een buitenlandse taal
en in de buitenlandse pers het verslag
van dit interview lazen. zouden *y mis
schien tot bezinning komen en er even
hard van schrikken als wij.
Wanneer men de katholieke heiligen
verering eens en voor goed belachelijk
wil ma-ken in de ogen van andersdenken
den, dan is zulk een interview het meest
geëigende middel.
Wat zich afspeel: rond de lykbaar van
Evita Peron rij ruste in vrede is
te ergerlijk, om er als katooliek niet
oper.lyfc tegen te protesteren.
Het is een profanatie van de ergste
soort, waarover na enige Ujd het Argen
tynse volk zich onflauist en verbaasd de
ogen zal uitwrijven.
Stipendium beschikbaar
gesteld
Het Fridtjof Nansen Haus te Gdttin-
gen, een internationaal studententehuis,
stelt dit jaar voor een Nederlandse stu
dent een stipendium beschikbaar voor
het wintersemester 1952-53. Deze beurs
omvat onderdak, verzorging en college
geld. Alleen zak- en reisgeld moet door
de betrokkene zelf betaald worden. (Be
langstellenden kunnen zich wenden tot
mr J. F. Glastra van Loon, woonschip
„De Tureluur", Warmond).
Oxfordse gasten zijn
vertrokken
Gisteravond zyn de sportmensen uit
Oxford weer naar het land van de krijt
rotsen vertrokken. Toen zy bij het Leid
se station afscheid namen, was de stem
ming zó enthousiast, dat de waarnemer
wel de gedachte moest krijgen, dat de
uitwisseling van dit Jaar buitengewoon
geslaagd ls.
Misschien zat dat in een kleine proef,
die men met de indeling van bet pro
gramma heeft genomen. Vorige jaren
was men gewend, dat de gasten van
vroeg tot laat met uitstapjes, ontmoetin
gen en wedstrijden werden bezig gehou
den. Dit jaar is men van dat «vsteem
afgestapt.
Er werd slechts één keer een grote
tocht gemaakt en de verdere contacten
werden dan op de aivonden vastgesteld.
Daardoor konden de deelnemer* aan de
uitwisseling zelf bepalen, hoe zy bun
vrije dagen wilden door brengen. Zo
trok de één naar Den Haag. de ander
Dit nu is buitengewoon in de smaak
gevallen. Het afcéheid waa roerend en
duidelijk bleek, dat naast de bestaande
banden nieuwere tussen sport-Oxford en
spor l-Leiden zyn gelegd. Het was gewel
dig druk op het station. Wethouder Van
Scha ik was aanwezig, maar achtte het
zeker ln verhand met de goede stem
ming. die er tóch reeds heerste, niet
nodig om te «preken.
Gemeente-ambtenaren
tegen „Leiden" (11)
Het elftal van de Leidse gemeente
ambtenaren. dat aan het einde van deze
maand in het kader van de sportvitwis-
seling Gent—Leiden tegen de Gentse
collega's zal uitkomen, speelde gister
avond een oefenwedstrijd tegen een com-
binatie van „Lelden". Hoewel het amb
tenaren-team verre van volledig was,
werd het een geanimeerd partytje.
Voor de rust was het een gelyk op
gaande strijd. Een blunder in de achter
hoede van „Leiden" bood Lasander de
gelegenheid de ambtenaren de leiding te
geven (10) en deze voorsprong bleef
tot ver in de tweede helft bewaard.
Ongetwyfeld waa de tweede speelhelft
voor de ambtenaren, die er echter niet
in slaagden hun meerderheid in doel
punten uit te drukken. Toen de achter
hoede van de ambtenaren een steek liet
vallen, greep Schuchhard de kana. om
de rood-wltten aan een gelijk apel te
helpen (1—1).
Vampire in Wales
neergestort
Enkele kilometer, ten Zuiden een
Warrr (Wnlee) i, een Ven*.ire neer re-
