Het politienieuws
11
<*~üanuit de diepte der zee-,
tn de. X knipt
ZONDAGSBLAD 28 APRIL 1952
van iwee werelden
Vooral de tweede wereldoorlog bracht grote verwarring
TOEN ik onlangs een pijl en boog ten
geschenke kreeg, afkomstig van een
Bergpapoea op Nieuw-Guinea zag ik in
geda chtcn. de voormalige bezitter, een
kleine, donkergetinte. krulharige Papoea
de rotanboog opheffen, de bamboe„pees"
spannen en de lichte bamboepijl, voor
wen van een bewerkte houten punt van
ongeveer een dm. lengte, waarvan de
spits 1n vergif was gedoopt, voortsnor
ren naar de prooi, misschien wel een
varken, dat kort daarna gebraden en
verorberd zou worden.
Eeuwen scheiden ons van voorvade
ren. die sledhts steen en hout konden
combineren en het geheim van het ge
bruik van metalen nog niet kenden,
maar denkend aan Nieuw Guinee zien
we enerzijds die Papoea's, die nog
steeds in het stenen volgens sommi
gen liever bamboe tijdvak leven en
anderzijds die rasgenoten, die zoveel
blijk hebben gegeven van technisch kun
nen. dat ze reeds als bruikbare mon
teurs dienst doen; zij het ook dat er
helaas een gruwelijke oorlog voor no
dig was om hen van het bamboetijd
perk in het metalen tijdvak te smijten,
want zo mogen we deze plotselinge over
gang toch wel noemen.
Terwijl de boog in mijn hand rustte,
viel de wereld van heden om me weg.
een wereld waarin we deels benijdens
waardig geciviliseerd en deels afkeuren-
waardig barbaars leven, en waarin de
mens zo dikwijls heerser over de na
tuur schijnt te zijn, en die andere we
reld doemde voor me op. waar de van
groeikracht barstende natuur primair is
en de mens klein, angstig, nietig, weg
gedoken is in een zee van groen die
hem volkomen opslorpt. Maar, ondanks
alles, mensen „van de zelfde beweging
als wij", met hun deugden en ondeug
den en levend in maatschappelijke ver
houdingen waarin wantrouwen, intrige
en vijandschap al evenmin onbekende
verschijnselen zijn.
Neen. voor idealiseren van die „pri
mitieve" maatschappij is geen reden,
maar dikwijls evenmin voor het ideali
seren van alle maatregelen die andere
rassen er hebben genomen; welke mens
kan trouwens elders het paradijs bren
gen? Hoeveel valse voorlichting bestaat
er niet, die een scheef beeld van die
verre streken ophangt? Hoeveel welden
kende Amerikanen zijn er niet, die we
ten dat Hollywood met zijn Zuidzeefilms
een caricatuur van de werkelijkheid
geeft? En menig Amerikaans soldaat is
(Vervolg van pag. 4)
Een armband voor Moeder
In de huiskamer was het vreemd stil,
na het rumoer in de bus en de drukke
begroeting voor de deur. Koelte en stil
te deden hem goed als een fris bad. Hij
was er even verbouwereerd van en zag,
alsof het in een andere kamer was, zijn
vader en moeder op zich toekomen. Het
eerste wat hij weer helder bewust on
derging. was hun samenzijn. Er woel
den zoveel gedachten rond in hun hoof
den, dat zij niet wisten, welke het eerst
uit te spreken.
„Dat je er weer bent, jongen.. God
zij dank."
Hij knikte maar en slikte de versper
ring uit zijn keel weg.
De lieve, vertrouwde gezichten, het
tikken van de klok, het scheepje in de
fles, het orgeltje Hij kon er niet ge
noeg van krijgen.
Zijn vader stond op om een sigaar te
nemen. Hij beet het puntje er at «>als
vroeger zag Joost en trok een ernstig
gezicht, als hij er vuur in zoog. Ea
langzaamaan, terwijl de dingen hem be
groetten en goedmoedig in hun midden
opnamen, als een ingewijde, en de
ouders om strijd hun vreugde betuig
den. begon ook In hem de blijdschap te
zingen met een zachte, welluidende me
lodie.
Plotseling stond hij op en omhelsde
zijn grijze moeder. Zij glimlachte hem
toe. met een gezicht dat oplichtte van
innerlijke dankbaarheid. „Moedertje"
zei hij. Meer niet. Maar werelden lagen
in dat liefkozende woordje besloten.
Terwijl hij zich over haar heen buk
te, raakte zijn borstzak de hoge stoel
leuning. Hij voelde de weerstand van
het doosje en zijn gezicht verstrakte.
„De armband". Het wijsje dat in hem
/ong verstomde en even voelde hij zich
terugglijden in zijn melancholie.
Do moeder voelde, dat hem iets hin
derde Zij streelde zijn handen: „Is er
iets, jongen?"
„Haar glimlach" dacht hij en een
die|>e vertedering ging door hem heen.
Langzaam ging zijn hand naar de borst
zak. terwijl er in enkele seconden een
snelle flitsing van gedachten aan hem
voorbijging. .Alle liefde, geconcentreerd
in een zilverspinsel. Ja, hut is goed. het
is goed. Zij keek een beetje verwon
derd. toen hij bijna plechtig zei „Er is
niets moeder, maar ik dacht er aan,
dat ik een cadeautje voor U heb mee
gebracht."
En terwijl haar ogen begonnen te stra
len in een blijde glimj van dankbaar
heid en liefde, legde hij met voorzich
tige vingers de armband om haar ma
gere pols.
LBO J LEEUWS.
er wel op zeer harde wijze ontnuchterd.
Gelukkig dat de Amerikaanse regering
te hunnen behoeve boeken het licht
deed zien. waar in kort bestek op we
tenschappelijke wijze dóen en laten van
vreemde volken is beschreven en waar
in de houding die men als Amerikaans
militair tegenover lien mbet aannemen,
is vastgelegd.
Toch oefenen die verre streken nog
altijd een magische aantrekkingskracht
op romantische, avontuurlijk gezinde
gemoederen uit en vooral als het gaat
om een eiland als Nieuw Guinee, waar
zelfs nog een onbekende volksstam ont
dekt is en wie weet zijn er nog
meer en dat ons daardoor geheim
zinniger voorkomt dan de binnenlan
den van Brazilië, hoewel de oerwouden
daar hun geheimen evenmin spoedig
prijsgeven. Herinnert u zich Kolonel
Fawcett. die voor het eerst in 1922 de
binnenlanden inging? Later met zijn
zoon en een zekere Rimel, waarvan men
sinds 1925 niets meer vernam totdat nu,
25 jaar later, de gebeenten van de drie
reizigers zijn gevonden. Ze waren klaar
blijkelijk door de inheemse bevolking
vermoord. Er is nog iets meer nodig
dan een avontuurlijk gemoed, om tot
ontdekkingsreiziger „gepromoveerd" te
worden. En de ontvangst mag men zich
blijkbaar niet feestelijk voorstellen. Ver
haalt de zendingsgeschiedenis van Nieuw
Guinee ons ook niet. dat er oorspron
kelijk meer graven van -zendelingen dan
bekeerden waren?
Het principe van: vreemd en vijand
zijn één, geldt zowel voor rasgenoten
als voor rasvreemden. Een schrijver
over de Zuidzeevolken zegt dat de ver
warring der geesten bij de inheemsen
geen verwondering moet wekken. De
ene blanke bleek zendeling te zijn, die
heel iets anders geloofde dan de vóor-
geslachten en zijzelf dus ook tot nu toe
geloofd hadden. Hij veroordeelde din
gen die voor hen tot heden vanzelfspre
kend waren geweest en waartegen nie
mand ooit had geprotesteerd, zeelui en
handelaren interesseerden zich voor ge
heel andere zaken en vervoerden grote
hoeveelheden producten, die ze met be
hulp van aangeworven of ontvoerde ar
beidskrachten op gronden die van de
oorspronkelijke bevolking waren afge
pakt werden verbouwd, hoeveelheden
die de plaatselijke behoeften verre te-
boven gingen, wat in hun ogen waan
zinnig scheen, de dokter en de ambte
naar verrichtten handelingen, die weer
sterk afweken van die der genoemde
groepen en ten slotte verscheen de ro
mantische wereldreiziger met zijn ca
mera. die alles wat maar inheems was,
prachtig vond en tegen betaling gedaan
wist te krijgen wat hij maar wilde.
Liefst verfilmde hij de dansen die door
de zendeling als schaamteloos waren af
gekeurd. Welk beeld moest nu de oor
spronkelijke bewoner van de blanke krij
gen? Toch paste hun geest zich in zo
verre weer aan, dat ze van allerlei gin
gen waarderen dat hun gebracht werd,
het werd in hun eigen beschaving op
genomen en er ontstond een wonderlijk
allegaartje.
Maar de ergste verwarring der gees
ten moest nog komen: de tweede we
reldoorlog. Primitieve oorlog was bar
baars, maar wat de cultuurbezitters
presteerden was ongekend. Gehele eilan
den werden door Jappen of Amerikanen
ontvolkt, bulldozers schraapten grote de
len van eilanden volkomen kaal, het
landschap verviel tot een lege woestijn.
En nog staan in Nieuw Guinee ontel
bare vliegtuigen te verroesten, worden
legervoorraden die achtergelaten zijn
door het oerwoud overwoekerd en aan
het gezicht onttrokken. Tussen de res
ten van stukgeschoten tanks groeien
vruchtbomen omhoog en van de doods
hoofden van de overhaast achtergelaten
gedode Japanse soldaten verzamelen de
Papoea's de gouden tanden.
Het contact van twee werelden komt
dikwijls wel op eigenaardige wijze tot
stand! Welk een grote verantwoordelijk
heid neemt de blanke op zich, wanneer
hij na deze wereldbrand meent, bovenal
op geestelijk gebied, nog iets te bren
gen te hebben aan mensen, die op laag
cultuurpeil heten te staan. Dit mogen
al diegenen die zich op politiek gebied
zo gemakkelijk tot radicale uitspraken
laten verleiden, wel bedenken. Maar het
maant ons allen, zonder uitzondering tot
gepaste bescheidenheid in het oordelen
en beoordelen.
Spiraalwoordrcradse-I
R. H.
dan 32 liften, waaronder snel-
meltoestellen! De reis naar de 77c ver
dieping duurt per snel-lift 1 minuut en
10 seconden. Het gebouw kan 'n 12.000
inwoners bevatten, die gemiddeld per
dag 80.000 bezoekers ontvangen. Per
lift wordt per dag 100 k m. afgelegd.
Gij kent de toon niet van de nacht
en weet niet, hoe zij schreien
de mannen ruw, de vrouwen zacht
als dronkaards bakkeleien
Gij leest niets in zo'n klein bericht
van diepgewonde zielen
en van geen wanhoop in 't gezicht,
waarop de slagen vielen.
En van geen kind, zo moe en klein,
dat vaker in de nachten
geweend heeft in die grootste pijn:
vergeefs te moeten wachten.
Gij leest niets van zoveel verdriet,
dat achter nieuwtjes wordt geleden...,
en hoort de stille woorden niet,
die zwijgend zijn gebeden.
Het lijden aan de achterkant
bespringt ons sóms maar even
Doch weet getroost God las de krant
nog vóór zij werd geschreven.
GOOS KAMPHUIS.
T"
T"
T-
T'
T"
TT
9"
SO
PT
M
55
u
IJ
Al
ÜO
39 EB
'0
IH-
15
IL
5 J
5^
V.
-'-0
A
- B
JA
sy
1UJ
II
5
Welke twee
:ele kolommen i
fle twee »e*4>-
avenite spiraal, van bulten naa
Met kleine anelle oaajes Ion
•getijde. 1017 In 't voorbijgaa
medelijden. 32 AH
be va I lieg. 43—«0 ont-
radio). 48—31
;r. 41—44 huid*
per brtoflkaart u Iter Hik Don-
n aa. aan tiet bureau van dtt
linkerbovenhoek
bffCw.iw
zijde vermelden: PiuisJe-oplosslng"
zUo drie prijzen -
a f3.90. 3 tl*
Oplossing kruiswoordraadsel
vorige Zondagsblad
Verticaal: l Spinet. 1 nu. 1 b b.. 4 bée»
3 leti, 6 slaper. 7 erosie. 10 waar, 13 agent.
14 darm. 17 la. 30 oblie. 31 wenk. 22 eiland.
33 apondc. M Zr egel. 39 term*, m pool.
32 k«iu. 34 ma. X> ei.
UH i.aOh/BUMVJ£
I
ZONDAGSBLAD 26 APRIL 1952
De Slotvrouwe van de Keukenhof te Lisse
Bij manden en manden vol wordt nu
de verse vis aan wal gebracht. Vooral
schol, tong en wijting zijn daarbij goed
vertegenwoordigd. Met deze en ande
re vissoorten, bijv. kabeljauw en ma
kreel, zijn zowel heerlijke warme maal
tijden als smakelijke broodbelegsels te
bereiden. Waarom zouden we altijd tot
het einde der week wachten met vis
eten? Ook op Dinsdbg of Woensdag
smaakt ze goed niet voor niets wordt
een stuk gebakken gul (dat is een klei
ne kabeljauw) wel een „lekkerbekje"
genoemd! De rest van het menu hoeft
dan geen problem te vormen; u kunt
aardappelen met gesmolten boter of
margarine kiezen of aardappelpuree,
met daarbij spinazie, bieten, rode kool,
wortelen of een sla van bladgroenten
of kool. Misschien ook neemt u liever
een stamppot met bladgroente?
Om te bakken zijn zeer geschikt de
platvissoorten: bong, schol, schar en bot,
verder moten kabeljauw, tarbot en ten
slotte schelvis en wijting. Deze vissen
leggen we dan opengevouwen in de pan,
zodat zij vlug gaar worden. Stel u even
voor: gebakken vis, warm uit de pan
met schijfjes citroen er bij of koud op
gedaan met frisse slabladeren er omheen,
en dan maar smullen!
Gestoofde vis is al evenmin te ver
smaden. Hierbij passen dezelfde aardap
pel- en groenten-gerechten als bij het
gebakken zeebanket. Maar laten we onze
schelvis, koolvis of schol ook eens geven
vermengd met drooggekookte rijst en
gebakken uien. Saus is daarbij niet eens
nodig, wel kunt u voor de liefhebbers
een potje mosterd of een flesje rode sam
bal op tafel zetten.
Hei fileren van rondvis (bijv. schelvis)
De kop verwijderen door, terwijl men
de vis gestrekt houdt, langs de kieuwen
de keel los te snijden en meteen de
middengraat door te snijden. De kop
aan beide zijden, vlak achter de sche
delbeenderen, insnijden en achterover-
drukken, waardoor deze er gemakkelijk
afgaat.
Voor het fileren een snede vlak boven
de rugvinnen en langs de graat geven
aan de rugzijde en naar de buikzijde toe
scheren. Bij de liohaamsholte voorzich
tig de zijgraten loss ui Jen. De tweede
filet op dezelfde manier snijden.
U wast natuurlijk de vis goed 9ohoon,
vooral de holte waarin de ingewanden
gezeten hebben.
paalde categorie op het oog, die ik hier
nu niet by name noem, omdat ik dan
meer boze brieven van de uitzonderin
gen op deze groep in menigte krijg.
Stel u voor, dat alle mannen zulke
„lijntrekkers" waren! Dan zag het er
in onze wereld njef te best uit. Al
schrijvend dacht ik zo: wie de schoen
past, trekke haar maar aan!"
Nog eens lieve, beste vrienden: lees
toch goed vóór u in uw pen klimt.'
M.
Bakken.
De vis zouten (het keukenraam open
zetten!» Een ruime hoeveelheid l>ote^
margarine of olie in de pan heet laten
worden. De vis wentelen door bloem of
paneermeel, zodat er een dun laagte
om blijft hangen. De vis in het hete
vet bruin bakken aan weerszijden; al
en toe de pan even heen en weer schud
den. Hoe dikker de vis. des te lange»
we moeten bakken. Bij dikke vissen na
het bruin bakken aan één kant de pan
sluiten met een deksel totdat de via
aan deze kant gaar is het vlees ia
dan ondoorschijnend daarna de twee
de kant vlug bakken. In ieder geval
zorgen dat het vet flink heet is. ander»
wordt de vis onsmakelijk vet en niet
mooi bruin.
Na het bakken de in de pan overge
bleven boter of margarine verdunnen
met iets water en een paar druppela
azijn of citroensap en gebruiken over
de aardappelen, olie zeven in een fle^
zodat ze de volgende keer weer voor
het bakken van vis gebruikt kan woe
den.
Kabeljauw stoven.
Moten of een staart kabeljauw (ong®.
veer 300 g», boter of margarine, zout
azijn of schijfjes citroen (paneermeel*.
De vis wassen, zouten en in een braad
pan of vuurvaste schaal leggen. Het zoufe
enige tijd laten intrekken. De boter of
margarine toevoegen en smelten maar
niet donkerbruin laten worden. De vi»
in de gesloten pan zachtjes gaar stove®
in ongeveer 20 min. Tegen hel eind»
van de stooflijd een paar kleine gekook
te aardappelen naast de via leggen c®
een paar lepels stoofnat hierover schep
pen. Het nat verdunnen met iets water
en op smaak afmaken met azijn (kap
pertjes of fijngesneden peterselie).
Op dezelfde manier kan de vis in ee®
open pan of vuurvaste schaal in de ove®
gestoofd worden; men strooit dan eerafe
wat paneermeel over de vis.
Via met rijsi en uien.
Hiervoor lenen zich vooral aoorten met
„los" visvlees, zoals wijting, sclu-Ivi*
kabeljauw,
500 g vis, 400 g rijst, 1 kg uien; boter
of margarine.
De rijst afmeten en wassen Ongeveer
tweemaal zoveel water als rijst nemen.
Dit aan de kook brengen met zout e®
wassen. Ongeveer tweemaal zoveel wa
ter als rijst nemen. Dit aan de kook
brengen met zout en de rijst er i®
strooien. De rijst gaar laten worden «na
der er in te roeren.
De vis schoonmaken en zachtjes gaar
koken in zoveel water dat zij half
derataat. Het visvlees van de graat no
men en in stukken verdelen. De uie®
schoonmaken, snipperen en in du Ixiter
of margarine lichtbruin bakken in co®
grote pan. Do rijst er door roeren e®
even meebokke" Dc via door deze mia-
sa mengen en desgewenst nog extra bo
ter of margarine len een scheutje vl®.
bouillon) toevoegen, (Wnt gebakken ui
boven op het gerecht leggen' llierb#
smaakt uitstokomi eon frisse «la.
VOOR VROUW s
Telkens een stukje loslaten
Wij moeten daartoe in de eerste plaats
alle egoïsme in onze ouderliefde opzij
zetten, ze van heel klein af, niet te
sterk aan ons binden, maar ook en dit
vooral, hen in vast geloofsvertrouwen
gedurig in 's Vaders handen over
geven. Hen zo toch vasthouden in ons
gebed.
Eigenlijk is het kind slechts het
eerste levensjaar helemaal nog van
moeder. Dan komt al gauw met de
eerste stapjes, het eigen willetje steeds
sterker naar voren en het van ons
afgroeien is begonnen. Nu komen er
tot aan het volwassen-zijn toe, telkens
van die momenten, waarop wij ze
weer een stukje verder moeten los-
En ieder geval moet op zulke mo
menten op zichzelf bekeken worden.
De ene kleuter kan men rustig alleen
laten oversteken op vijfjarige leeftijd,
de ander, die een dromertje of een
uitgelaten veulen gelijk is, n i e t. Toch
zullen we ook deze vroeg of laat al
leen moeten laten gaan en er niet te
lang mee wachten, opdat ook zij ver
antwoordelijkheidsbesef leren krijgen.
Vele kinderen moeten dagelijks een
drukke verkeersweg, of een on be
waakte overweg oversteken. .Hoe
menigmaal houden we ons hart vast
en verwonderen ons, dat het vrijwel
steeds goed gaat.
Onderschatten wij de wacht van
engelen om onze kinderen niet al te
Het ogenblik komt, waarop zij gaan
fietsen. Dikwijls door 't hartje van
onze grote steden.
Ook dit maar weer overgeven.
De jaren breken aan, waarin ze lie
ver met vrienden en vriendinnen uit
gaan dan met vader en moeder
Houdt ze niet met geweld tegen! Ze
komen wel weer terug! Onze zoon
krijgt een meisje, onze dochter gaat
zich verloven Achter ui t moe
der! Doe die stap bijtijds! U krijgt
juist dan hun kinderliefde later dub
bel en dwars terug! O
Jk schreef het zoeven al: dit door
de jaren voortgaande proces wan los
laten is niet gemakkelijk. Maar er zijn
ouders, die juist uit een soort gemak
zucht, in het opvoeden tot zelfstandig
heid de grens overschrijden tussen
kind en „oud mannetje". Zij laten hun
kinderen t e ver los, in hun streven er
flinke mensen van te maken. De kin
deren gaan vaak van huis, zonder dat
moeder weet, waar ze zitten, ze lezen
boeken ver boven hun leeftijd, zitten
in de grote-mensen-kring en mengen
zich hinderlijk eigenwijs in hun ge
sprekken. Op veertien- of vijftien
jarige leeftijd zijn het hele „dames" of
„heertjes", van wie het ons eigenlijk
niet heugt, dat ze ooit echt kind ge
weest z\jn. Hoe jammer is dat! Die
onbezorgde kinderjaren waarin het
kind nog echt kind is, zijn immers
maar al te gauw voorbij?
Het tegenovergestelde komt ook
voor. Moeders die de kinderen zo
temerig opvoeden, zo stérk aan zich
binden, dat ze als kleine tirannen alle
aandacht van Moeder voor zich op
eisen. O wee, als moeder met een be
zoekster zit te praten! Dan dreint en
jengelt het kind net zo lang, tot het
weer op schoot genomen wordt, een
snoepje krijgt en de bezoekster maar
opstapt, onuiat er met die moeder toch
geen tien woorden te wisselen zijn,
zonder dat dat „drein" van 'n kind er
tussenkomt.
Wij zien u>el, hoe subtiel het grens-
lyntje hier maar ligt!
Geve God ons de wijsheid, die ons
zo vaak ontbreekt, om onze kinderen
tot mensen Gods op te voeden.
MARGARITHA
Mej. A. v. d. W. te V. Van A tot Z
was ik hef met uw brief eens. Maar
ten eerste had ik in bedoeld stukje
niet deze categorie zakenmen
sen op 't oog en voorts is het in zo'n
klein bestek onmogelijk, alle facetten
te belichten. Misschien kom ik nog
eens op een deel uit uu» brief terug.
Dank voor uw goede wensen.
Af.
Jongeman. Een echte man wil
zijn vrouw nu eenmaal graag ver
overen en een vrouw toil graag ver
overd worden. Het zyn dikwijls de
beste huwelijken, waarin de verhou
ding zo blijft. Zoudt u het ideaal vin
den, als u uw vrouw op een presen
teerblaadje thuis kreeg? Wacht maar
lot De liefde u te pakken krijgt! Dan
telt u een auondje wachten niet eens,
ja, zelfs de blaren op uw voeten
niet
C. Z. te L. en J. H. de Vr. te R'dam.
U hebt geen van beiden mijn stukje
over „Vrouw of robot?" goed gelezen.
Ik schreef daarin o.m. „nu beweer ik
niet, dat alle mannen zo zijn". Ik heb
heus wel aan de boeren, tuinders.
mijnwerkershavenarbeiders enz. enz.
gedacht, maar had alleen een be-
H*L is al weer enige maanden ge
leden, dat ik een brief ontving
van een Rotterdams echtpaar, dat met
het volgende probleem zat:
Hun jongen van 5Ys jaar, die iedere
dag naar de kleuterschool gaat, moet
daarbij, op een afstand van 3 minuten
lopen, een vrij drukke verkeersweg
oversteken. Dit heeft zijn moeder hem
twee weken lang geleerd. Daarna
heeft zij hem gecontroleerd, door ach
ter hem te lopen, zonder dót hij dit
tuist. Nu laat zij hem alleen gaan.
Kennissen van hen, die een iets ouder
dochtertje hebben, vinden cfft roeke
loos. Zij halen en brengen hun kind
nog geregeld en zullen dit volhouden,
tot het kind 7 d 8 jaar en dus al een
jaar op de lagere school is. Eerst
genoemd echtpaar meent hun kinde
ren vroeg zelfstandigheid te moeten
leren, laatstgenoemden achten dit pas
verantwoord op 7 a 8 jarige leeftijd.
In dit speciale geval kan en mag
een buitenstaander m.i. geen positieve
raad géven. Ieder ouderpaar moet
hierin voor zichzelf verantwoord zijn.
Stel u voor, dat ik zou raden: „Laat
dat joggie maar gerust alleen gaan.
Daar wordt hij flink van" en af
gaande op dat advies zou hij alleen
oversteken en hem zou daarbij toch
een ongeluk overkomen, dan zouden
mogelijk dé ouders zo'n buitenstaander
een fel verwijt kunnen maken en deze
zou zich min of meer schuldig voelen.
Ook in deze kleine onderdelen van
de opvoeding mogen wij geen stukje
verantwoordelijkheid op een ander
afschuiven.
Wél kan een buitenstaander in 't al
gemeen zijn of haar mening ten
beste geven inzake het tot zelfstandig
heid opvoeden van onze kinderen.
En dan loopt hier ergens een grens,
die door velen in onze tyd zo gemak
kelijk overschreden wordt en waar
anderen weer te ver onder blijven.
Het is niet gemakkelijk onze kinde
ren tot zelfstandigheid op te voeden.
Een deux-pieces voor de zomerdagen.
Patroon 113 is verkrijgbaar in de rnaten
48 (maat 42 is op bestelling
De rok is van voren glad en heeft aan
de achterzijde een halve diepe plooi. Het
jasje ia in de rug getailleerd en heeft
In de voorpanden kleine zakjes. Heel
modern ls de diep ingesneden halslijn.
De driekwart mouw heeft een smalle
manchet. Desgewenst kunnen wd revers
en manchetten met een afstekende blala
afwerken. Voor deze deux-pieces hebben
we 3 meter stof nodig van 1.30 m breed.
Het patroon la tot 3 Mei aan onze bu
reaux te verkrijgen tegen betaling van
0.40; na ontvangst van 0.50 volgt
toezending Bij bestellingen per brief
kaart 0.50 aan postzegels aan de voor
zijde plakken!
N B. Van patroon 112, een znmertopper
zija nog patronen in voorraad.
