Maar wij denken er zó over
0»®
IflBUWE LEIDSCHE COURANT
5
ZATERDAG 27 OCTOBER 1951
Alles
goed
en wel
(Ingezonden stukken)
Avifauna danst op Zondag
Deze kwes'.ie zit mij en vele anderen
lelijk dwars. Niet zo zeer om de Zondags
viering zelve of om het dansen als zo
danig. Ik erken graag, dat er omtrent
de besteding van de Zondag verschillende
opvattóngen heersen: we moeten er alleen
goed op letten er er zo nodig op wijzen,
dat uw en mijn Zondags„rust" de rust
van de medemens niet aantast. Ook het
dansen op zichzelf acht ik niet zondig;
beslissend zijn hierbij het milieu, de om
geving en de omstandigheden. Het is b.v.
bekend, dat vooral van R.K. zijde heftig
tegen het bestaan en het bezoeken van
de publieke danoings wordt gefulmineerd.
Begrijpelijk, als men dit beziet als één
van de pogingen, die er van die zijde in
de na-oorlogse jaren zijn ondernomen, om
de verhouding tussen die sexen te saneren
en de kuisheid te bevorderen. De grote
oprechtheid, waarmede dit geschiedde,
heeft mij als Protestant dikwijls be
schaamd.
Ik geloof echter, dat het ln de kwestie
Avifauna gaat om wat anders. Want
heus. de Zondags-dansers kunnen naar
mijn gevoelen de exploitatie van het vo
gelpark gedurende de winter niet goed
maken: de dansvloer is betrekkelijk klein
en de kosten voor musici, personeel, ver
lichting. belasting enz. zijn zeer hoog. En
we kunnen toch niet aannemen, dat het.
tenslotte maar ten dele verlichte, park
in het koude seizoen een aantrekkelijk
heid heeft, die in redelijke verhouding
staat tot de entree-prijs. Wie de stilte en
de duisternis meent te moeten zoeken,
kan dat elders en volkomen gratis doen
en zonder de parkietjes te storen.
Neen, het is hier een duidelijk geval
van machtsvertoon, banaal en zonder
normen; en ik vind, dat de V.V D.-man
in de Alphense raadsvergadering dit
keurig heeft gezegd. Het is goed hier op
deze plaats nog even de vinger bij te
leggen. Ik geloof dan ook, dat het park,
dat tot dusverre op waarlijk brillante
wijze werd geleid, hiermee een goed deel
van z'n populariteit en goodwill op het
snel zette. Immers, velen zullen zeggen-
Nee. dank U. dit gaat mij te ver. ik zal
voortaan uw établissementen uit protest
niet meer bezoeken. Want men kén een
succesvol zakenman zijn, maar er zijn
grenzen
G. VAN DTGGELE.
Leiderdorp. Spanjaardslaan 15.
Vragen aan Econoom
Naar aanleiding van het stukje ..Zater
dag thuis" in uw blad van vorige week
Zaterdag zou ik graag de volgende
vragen aan Econoom willen stellen: Hoe
denkt deze ambtenaar de timmerman, de
smid, de schilder en de schoenmaker te
laten leven; als ieder zijn eigen kar
weitjes zelf opknapt? Of hebben al die
mensen misschien voor niets hun vak ge
leerd? En zijn ze alleen goed om weer in
orde te maken wat een riet-vakman ver
prutst? Ik ben in het geheel niet blind
voor de moeilijkheden van thans in een
ambtenaarsgezin, maar laat Econoom be
denken. dat het in het kleine zakenleven
zeker nog moeilijker is en dat men ook
nog niet de laatste graantjes voor deze
groep mag wegpikken.
Leiden. J. Z.—V.
Hogewoerd 76.
Schoenreparatie en volks
gezondheid
De suggestie van Econoom, die gewel
dig verheugd aan het zelf repareren van
sohoeisel dacht, is werkelijk het bezien
waard. Het is algemeen bekend, dat de
reparatieprijzen voor schoeisel met leder
voor velen te hoog zijn Goedkoper kan
de hersteller echter niet calculeren in
verband met de omstandigheden, velen
overbekend. Men neemt noodgedwongen
de toevlucht tot rubber, dat uit voetkun-
dig oogpunt funest is. Men moet die klei
ne stumperds (met of zonder voetafwij
kingen) maar eens gadeslaan op een paar
crèpe-sandalen. Tot overmaat van ramp
zijn er zelfs nog zogenaamde steunzolen-
specialisten. die steunzolen laten dragen
in crèpe-schoenen of andere prullen.
Deze deskundigen doen mij een groot ge
noegen met te vertellen waar de steun
voor zulk een patiënt zit. hopelijk toch
niet in de papieren doorgezakte gelengen
Wat het zelf repareren betreft, er zijn
schoenen van een bepaald fabrikaat, die
kan men gerust zelf herstellen, omdat er
toch niets aan bedorven kan - worden.
Maar zelfreparatie is verder vernieling
en dus on-economisch Bovendien kunnen
schoenen die men zelf heeft gerepareerd
alleen in het donker gedragen worden
Ik persoonlijk zou met zo'n paar zelf-
-"-„tcte schoenen aan niet bij
puwneuren durven aankloppen Ook
schoenen maken moet geleerd worden en
kost veel studie Het is noodzakelijk, dat
op het terrein van de voetverzorging de
overheid ingrijpt. Allereerst dan dat
als leverancier van steunzolen enz
proef van bekwaamheid aflegt. Ik eeef
u de verzekering, dat velen zullen vallen,
d® goeden vanzelfsprekend niet te na
gesproken. Het is helaas een bittere pil,
maar de waarheid is vaak pijnlijk. Heus,
d^ Annakliniek wor^ ni"t voor niets
steeds uitgebreid.
Roemer Visserstraat
Laadbrug op de veemarkt
Met vreugde heb ik gelezen, dat de
Leidse veemarkt een laadbrug rijk ge
worden is. Ik heb de brug ook zien ge
bruiken. Ze is niet zo duur en werkt vlug
en goed. Wat wil men nog meer! Het kan
ons alleen maar spijten, dat deze brug
niet eerder werd ingevoerd. Toen ik er
eens om vroeg, was het antwoord: Een
laadbrug. och, een oud idee. Ze moest er
al lang zijn. In het blad van Dieren
bescherming stond er ook een afbeelding
van. Maar dat was op papier. Wat had
het dier daaraan? Of die brug nu oud of
nieuw is, kunnen we in het midden laten.
I leverd aan het inzicht en de beslissing
i van één persoon.
Leiden EEN LEZER
(Over het ontslag van dr Van Nes be
reikten ons nog tal van mondelinge ei
telefonische vragen. Het is te hopen, dat
er spoedig licht komt in deze zaak, die
zoveel gemoederen bezig houdt. Red.
N.L.C.).
Is er voor ons nog ruimte
in Nederland
Is er voor ons nog ruimte in Neder
land? zo vraag ik mij dikwijls af. Ik was
tijdens de oorlog kok bij de Kon. Marine
en werd bij aanvallen in geallieerd
band enkele malen gewond, zodat ik
thans invalide ben. Nu ik teruggekeerd
ben in het burgerleven, verdien ik
goed salaris. Ik ben inmiddels in Juni
jl. gehuwd, maar het bureau huisvesting
waar ik al van 1948 af ingeschreven
sta bij groep 2 heeft mij nog steeds
geen huis toegewezen. Mijn vrouw
daardoor genoodzaakt om bij haar broer
te Valkenburg (Z.-H) in de kost
blijven, terwijl ik zelf een heenkomen
moet zoeken in een logement. Niet alleen
leven wij nu gescheiden, maar bovendien
is dit apart leven erg duur. Verder gaat
er een zeer groot deel van mijn salaris
weg aan de opslag van onze meubelen,
die er r.iet beter op worden. Ons. oorlogs
invaliden. is veel beloofd. Weinig komt
men na. Vandaar, dat ik mij afvraag, of
er voor ons nog wel een plaatsje in
Nederland is. Nu de gemeentelijke c
heid mij nog niet heeft geholpen, zc
gaarne een beroep willen doen op de be
volking van Leiden.
G. W. SCHUURMANS
Leiden Oude Varkensmarkt 7
«Haremheer", U moet
worden opgevoed
Boven uw rubriek „Alles goed,
welstaat, dat het daarin geschre
vene uit ingezonden stukken bestaat.
Daaraan heb ik nooit getwijfeld, maar
na het stukje van „Een getrouwde man"
in" het blad van Woensdag ben ik wel
gaan twijfelen. Ik vraag me nameüjk
af, of dit stukje serieus gemeend i:
of een van de redacteuren een grap
heeft willen uithalen. Mogelijk lopen er
wel een paar mannen rond. zoals deze
getrouwde man. maar de doorsnee man
is zeker niet zo. Die is niet te belabberd
om zelf zijn jas weg te hangen. Die
vindt zichzelf geen „kostbare vogel" en
heeft niet de gedachte, dat zijn vrouw
het maar een beetje minder moet heb
ben dan hijzelf.
Volgens de inzender, die lk me voor
stel als een soort „haremheer", is een
man een vent, als hij zijn vrouw voor
zich laat slaven en draven (na een dag
taak, die heus niet alleen bestaat uit
eten koken en buurpraatjes: probeer hel
zelf maar eens een week!), zich laat
venvennen en vertroetelen zich (hoe is
het mogelijk!) toch ook nog even met
de kinderen- bemoeit, als hij zyn vrouw
uitkaffert en haar metde. problemen
van een te klein huishoudgeld laat zit
ten en zelf royaal leeft enz. enz. De
man. die zijn vrouw zo nu en dan eens
helpt in haar werk en zodoende zorgt,
dat ze ook wel eens een vrije a-
heeft (meestal liggen er dan nog wel
te stoppen sokken, hoor!), is dan gede
gradeerd tot een „sukkel".
Getrouwde man, je zit er naast. Die
meest ongunstige zin van het woord.
Ik heb meer respect voor de sukkel, die
zich niet schaamt de handen uit de
mouwen te steken, ook in het werk, dat
tot het huishouden behoort. Maar het
zal wel zo zijn. dat die sukkel getrouwd
is omdat hij van zijn vrouw houdt
Niet zoals u: om een kop koffie, kinde
ren, een krantje, een sigaar en een luie
stoel. Getrouwde man. ik beklaag u en
uw vrouw. Als ik haar was. zou ik van
daag met die verwenning ophouden en
beginnen u op te voeden tot mens.
Een „SUKKEL", die niet beter
Leiden verdient, maar het wel bete:
heeft.
(Het was toch heus een ingezonden
stuk. Een redacteur schrijft zulke stuk
jes niet, want zijn eigen vrouw zo
stijl te gemakkelijk herkennen.
Red. N.L.C.)
Gelukkig mijn man niet
Het woord, dat bü mij opkwam toen ik
het stuk van de „getrouwde man" had
gelezen, mag ik hier niet schrijven, maar
wel ben ik dankbaar, dat die persoon
mün man niet ls, want dan zou hij het
wel eens hard te verduren krijgen. Eén
ding moet ik nog in hem prijzen: dat hij
nog met zün kinderen wil spelen, want
ln de meeste gevallen willen deze man
nen wel kinderen hebben, maar er verder
ook niets voor doen.
Nu ben ik zelf gelukkig getrouwd,
niet met een verwaande egoïst, maar
met een ideale echtgenoot, voor wie lk
niet bang behoef te zijn, dat hij weg
loopt, als ik niet gauw genoeg met een
kopje koffie voor hem klaar sta. Maar
laat ik u dit zeggen: Het zou reusachtig
zijn voor alle mannen, als ze de laatste
vier jaar vóór ze trouwen bü vreemden
in de kost zijn, onder moeders vleugels
vandaan. Daar komen de Ideale mannen
want die waarderen een vrouw. En
dat ls zü waard.
Leiden Mevrouw C. M.-K.
Als hij een „vent" was
Hoofdzaak is, dat ze er nu is. Als de
schapen spreken konden, zouden ze hun
dank aan de heer Weima zeker uiten. Nu
zijn de koeien aan de beurt. Wanneer
komt him laadstation er?
W. HUGE,
Lelden Formosastraat 6.
Friezen voelden zich
beledigd
In de N.L C. van 23 October las ik een
stukje onder de kop „Friezen voelen zich
beledigd", en wel doordat de kanton
rechter te Heerenveen een proces niet
anders wenste te voeren dan in het Ne
derlands.
Nu vraag ik mij af: Behoort Friesland
niet meer bij Nederland of heeft het er
nooit bij behoord, zodat het feitelijk een
soort kolonie is. die mi bevrijd wenst te
worden? Heeft het er altijd bij behoord
en wil men zich nu afscheiden? Of is
Friesland nog een stukje Nederland? Als
dit laatste zo is en ik geloof het toch
stellig; op school is mij tenminste nooit
anders verteld dan kunnen de Friezen
zich toch niet beledigd gevoelen en van
„provocatie" spreken, als een kantonrech
ter of een andere Nederlander een proces
of een gesprek wil voeren in ziin eigen
Nederlandse taal? Deze taal geldt toch
voor geheel Nederland. Alle talen of dia
lecten, binnen de grenzen van Nederland,
komen op de tweede plaats.
Naar mijn mening bevordert het stre
ven van de Friezen niet bijzonder de
nationale eenheid. En eenheid is toch al
zo dringend geboden.
J. NIJENHUIS.
Leiden Haarlemmerweg 78.
Mensen en soldaten
De lezer zal zich ongetwijfeld afvragen
wat dit merkwaardige opschrift te bete
kenen heeft. Het doet immers denken aan
vroeger eeuwen, toen men het woord
soldaat onmiddellijk met roven en plun
deren in verband bracht De gevoels
waarde van het woord soldaat is in de
loop der tijden een stuk veranderd- En
toch
Ook nu zijn er nog mensen, die een
grote scheidingslijn tussen burgers en mi
litairen trekken. Dat ondervond ik op
15 October j.l. op het station in Assen
Ongeveer zeventig militairen stonden
daar te wachten oo het boemeltje. dat
hen naar Vries-Zuidlaren moest brengen.
Het treintje bestond uit drie wagons, na
melijk een tweede- en een derde-klas
coupé en een goederenwagen. Op aanwii-
de conducteur stapten de mili
tairen in de derde-klas-coupé, wat na
tuurlijk heel normaal is. Daar er toch
geen tweede-klasreizigers waren, moch
ten de burgers zich in de tweede-klas-
:oupé begeven. Enkele soldaten, die in de
inmiddels overladen derde-klas-coupé
geen ruimte meer konden vinden, waren
oodgedwongen ook in de coupé tweede
klasse gestant. Hiermee kon de conduc
teur zich echter niet verenigen en woe
dend voegde hii de militairen toe: Direct
er uit! Als Jullie ruim willen zitten,
kruip dan maar in de goederenwagen. De
iongens dropen weer af Voor de zoveelste
maal ondervonden zij de „dankbaarheid"
van hun mede-burgers voor hun (ge
dwongen!! diensten voor het vaderland
Het wordt toch wel tiid, dat hier eens
Iets tegen gedaan wordt
Ik geloof weL dat ik dit namens alle
militairen, onverschillig van welke rich
ting en rang, naar voren breng
Zuidlaren. Dienstpl. soldaat
D. C. Hogewonii
Telefoon-pioniers
In het verslag van de viering van 1
veertigjarig jubileum van de heer Ho;
is over het hoofd gezien, dat veertig jaar
terug de telefoondienst werd verzorgd
door één van de pioniers Ribbink, Van
Bork en Co en niet door de Staat of de
P.T.T. De centrale was eerst op de Waag,
later op de Papengracht. Deze pioniers
moeten niet in het vergeetboek geraken.
Leiden. J. JESSE.
Het ontslag van dr Van Nes
Bij het lezen van uw publicaties
het ontslag van dr C. P. van Ne
geneesheer-directeur van de Anna
kliniek kwamen bü mü de volgende
vragen naar voren:
1. Wordt het niet hoog tijd, dat art.
6 sub 1 van het „Buitengewoon Besluit
Arbeidsverhoudingen 1945" St. bl. F 214
K.B. 5 October 1945 wordt gewijzigd'
Nu bepaalt dit besluit, dat de directeur
van het gewestelijk arbeidsbureau
stemming kan geven tot het verbreken
van de arbeidsverhouding. Van t
zere beroepsinstantie is echter
K.B. geen sprake. De werkgever en/of
de werknemer zyn/is dus nu onderwor
pen aan de uitspraak van één man. Kan
deze zich niet vergissen, doordat hij
verkeerde kijk op de zaak heeft? Kan
hij niet onder invloed staan van mach
ten boven hem, die belang hebben bij
zijn beslissing? HIJ is ook maar eer
2. Heeft de directeur van het gewes
telijk arbeidsbureau zich in deze be
langrijke zaak doen voorlichten dooi
deskundige personen? Het ging toch
over een verschil van mening in medi
sche zaken? Voor zover mij bekend, zit
de leiding van het gewestelijk ar
beidsbureau geen enkele medicus.
3 Waarom geeft het bestuur van de
Annakliniek geen perscommuniqué'
Als de zaak goed staat, is er toch niets
op tegen om opening van zaken te
geven?
4. Is het niet de taak van de vakorga- u
nisatie om zo spoedig mogelijk gedaan Mün enige reactie is: Indien deze mijn-
te krijgen, dat er een beroepsinstantieheer een „vent" was geweest, dan had
komt? Wanneer een misdadiger veroor-1 hü zün naahi voluit onder het stuk moe-
deeld wordt, kan hij in hoger beroepten zetten.
gaan en daarna nog in cassatie. Nu zijn j Leiden- Joh. van der MeU,
Leemanstraat 2.
de werkgevers en werknemers overge-|
Leef ook het huwelijk in
de vrijheid
De getrouwde man, die Woensdag va
de mogelijkheid gebruik maakte een ii
gezonden stuk in de N.L.C. te schr'üve
heeft hier en daar wel gelUk. Maar het
is jammer, dat hij de zaak zo onmogelijk
heeft overdreven. Een zekere harmonie
is naar mün mening dan bü voorbaat al
uitgesloten De fout van deze getrouwde
man ls. dat hü van de huiselüke genoe
gens, die nu eenmaal voor de man zijr
weggelegd, een soort wet wil maken.
Misschien worden zün verlangens nu nog
wel gerealiseerd zoals hü precies wil,
maar ik heb zo het vermoeden, dat dit
langzamerhand wel wat stroef zal gaan.
Ik kan me ten minste niet voorstellen,
dat deze man en deze vrouw in deze
geest kunnen blijven ademen. Die
ten" kunnen ook nooit uit pure liefde,
zelfs niet uit warme sympathie geboren
ziin. Als een huwelük in de juiste geest
wordt geleefd, dan komen al deze dingen
vanzelf.
Het huwelük mag blij en vrolyk ge
leefd worden. Dit zal dan o.m. hierin
resulteren, dat die mannelüke wetten,
die gelukkig niet algemeen zün. geluk
kige vanzelfsprekendheden worden. De
liefhebbende vrouw vindt het heus wel
vanzelfsprekend, dat ze de pantoffels
voor hem bü de kachel zet, omdat
warm zün als hü terugkomt. Niet omdat
hü het wil, omdat hü er op stéét,
heel gewoon omdat ze hem liefheeft En
zo zal ook de man ln het huis ziin han
den gebruiken. Niet omdat je als mar
toch ook wel een beetje moet helpen. Er
ls geen sprake van moeten. Niets moet!
Alles mag! Laten we toch al die dorre
systemen en onfeilbare regels uit
huwelüken bannen. Het wordt e
akelig en kil door. Leef ook het huwelük
ln de vrijheid. Een vrijheid, die
schaduwing is van de majesteitelüke
vriiheid, waarmee Christus ons heeft
vrijgemaakt.
Getrouwde man, geef je huwelijks-
bestaan een krachtige wending. Niet al
leen om je vrouw, maar ook om jezelf.
Dan is er een kans, dat je nog eens iets
te proeven krygt van het echte geluk.
Lelden De G.,
niet getrouwd, niet verloofd,
zelfs niet verliefd.
Daarom zet ik graag z'n
pantoffels klaar
Naar aanleiding van het ingezonden
stuk van „Een getrouwde man" gaarne
het volgende:
Ik hoop niet, dat de vrouw van deze
getrouwde man beantwoordt aan de door
hem gestelde eisen. Zulke vrouwen be
staan niet, althans zün er niet veel. En
als er toch zo'n vrouw is, dan gun ik u,
getrouwde man, haar niet. U vergeet
arschü'nlük, dat het beeld moeder te
genover vrouw nooit kan opgaan. Daar
voor ziin de verhoudingen te verschil
lend. Een jongen ziet tegen de moeder
op. omdat hü van de wieg af van haar
alle mogelijke zorgen en liefde heeft
ontvangen, en een moeder geeft die on
baatzuchtig, omdat ze eenmaal niet an
ders kan; dat is de kracht van het moe
derschap. Maar een man kiest zelf een
•ouw. Eerste verschil.
Hü wordt op haar eerst verliefd, twee
de verschil, en vraagt haar dan zün
te worden. Voldoet ze niet aan
alle mogelijke eisen, dan heeft hü pech
Ik zal niet alles zeggen hoe het bij
ons toegaat, dat is niet nodig. Maar ik
wil wel dit zeggen: Als het nodig
de man de vrouw helpt, dan is hij dat
verplicht. We zijn samen getrouwd en we
hebben samen voor ons gezin te zorgen
Als de man 's avonds thuiskomt, dan
heeft hij over het algemeen acht en een
half uur gewerkt, de vrouw waarschijn
lijk tien. De vrouw werkt dan 's avonds
in de regel nog een uur of vier- En zoudt
u dar. willen, „getrouwde man", dat
u nog een beetje ging lopen verwennen,
omdat mynheer anders eens nijdig mocht
worden? U moest u schamen
verlangen.
Trek zelf uw jas maar uit, hoor. help
uw vrouw gerust afwassen en als u klaar
bent. schil dan de aardappels
voor de volgende dag en kijk dan verder
of er nog wat te doen is. Misschien kunt
u ook eens een kopje thee
voor uw vrouw inschenken. Dan kan
ze ook eens even blüven zitten, want
loopt per dag heel wat meer dan u.
Als u dat doet, dan wil ik
dat u wat om uw vrouw geeft
bent u haar waard, maar anders had u
beter ongetrouwd kunnen blüven. Heus
mijnheer, we kunnen nooit genoeg
waarderen wat onze vrouw voor het ge
zin doet. Alleen als we alle zorgen er
moeiten samen dragen, zullen we oru
werkelijk gelukkig voelen. En dan staan
we ook recht tegenover God. Die ons
samengevoegd heeft. Dan kunnen we
met een gerust hart samen onze knieën
buigen en Hem danken, dat Hü
kracht weer schonk om ons gezin te
verzorgen.
Ik hoop. dat u dit ter harte neemt,
..getrouwde man", dan zult u u geluk
kiger voelen dan nu.
Leimuiden Z.,
ook een getrouwde man
Niet als een klein kind
laten behandelen
Met verbazing las lk het ingezonden
stuk van de getrouwde man. Mijn eerste
gedachte was: Wat ben ik blij, dat ik met
die man niet getrouwd ben. Toen mijn
dochter van kantoor thuis kwam en dat
had gelezen, zei ze: Nu. ik blyf liever
ongetrouwd dan zo'n man te hebben. Wij.
vrouwen, kunnen ons, ongetrouwd, altijd
zelf redden, terwijl de man, als hij niet
getrouwd is. een huishoudster moet
nemen of ergens in de kost moet gaan.
Altijd heeft hij vrouwelijke hulp nodig.
Wij trouwen dus niet om. onder dak te
zijn. maar omdat we van onze man
houden. Moet de vrouw haar baan aan
houden. omdat de man te weinig vejj-
dient, dan moeten ze elkaar 's avonds
ook helpen. Is de vrouw de hele dag
thuis, dan hoeft de man 's avonds niet
meer te helpen, tenzij men een groot
gezin met kleine kinderen heeft. Maar
de slavin van je man te zün. is toch
heel erg. Zo'n vrouw is trouwens
echt doetje. Als deze getrouwde man
werkelijk een vent wil zijn. moet hij zich
en klein kind laten behandelen.
Lisse Een getrouwde vrouw.
In het huwelük zün: .de liefde, die alle
dingen bedekt. Een man moet zich niet
aanstellen zoals deze getrouwde man.
Want al heeft hü nu de gehele dag ge
werkt en al verlangt hü nu 's avonds
naar zün stoel en pantoffels, een vrouw
werkt ook en heeft 's avonds dezelfde
verlangens. Daarom vind ik het tamelük
normaal en geen degradatie, als man en
vrouw samen afwassen e.d. En als die
man dan zo vreselük graag met de kin
deren-speelt, dan doet hü dat maar
het eten, als de vrouw nog aan het ko-
Het is jammer voor die getrouwde
man, dat hü niet in het slaventydperk
leefde. Als er bezuinigd dient te worden,
dan behoeft de vrouw dat niet alleen te
doen. Ik zou deze man willen adviseren:
Neem maar eens een maand of drie alle
ültgaven voor uw rekening, dan is
vrouw eens uit de zorgen van vandaag
de dag.
'k Ben blü, dat mün man er anders
over denkt. En ik geloof, dat hü min
stens zo gelukkig is als die „getrouwde
man". En daarom zet Ik heel graag z'n
pantoffels voor hem klaar.
Voorschoten S.,
een getrouwde vrouw.
We kunnen de vrouw nooit
genoeg waarderen
Mag ik naar aanleiding van het Inge
zonden stuk van „Een getrouwde man"
mün hart even luchten? Deze münheer
heeft het gewaagd om op zo'n lage en
minne manier over het huwelijksleven
te schrijven, dat ik de lust by mij voel
opkomen, zo dit mogelyk was. om hem
eens een flink pak rammel te geven.
Wat denkt deze mynheer, in welke tijd
leven wy, in het jaar 1951 na Christus
of twee- of driehonderd jaar daarvoor?
Er is een tijd geweest, dat men de
vrouw voor alles kon gebruiken, haar
de hele dag laten sjouwen en dan zelf
een beetje kon vissen of jagen, waar
men zin in had. Maar die tyd is voorbij,
..getrouwde man". Het is nu gelukkig
zo, dat de vrouw is gelijkgesteld met de
man. En dat is ook niet meer dan billijk.
God heeft de vrouw geschapen als een
hulp tegenover de man, maar niet om
haar als een slavin te gebruiken.
Stel je voor, mijnheer zün jas aanpak
ken, zün pantoffels aangeven, zyn stoel
klaarzetten. Zit je lekker, man, of wil
je nog een kussentje in je rug? Zal lk
de kachel nog wat opstoken? Belief Je
nog een kopje thee? Belachelük en be-
spottelyk. En dat noemt zich een ..ge
trouwde man". Ik vraag me af, of er bü
deze man nog maar een enkel sprankje
liefde aanwezig is. Is deze man in de
kerk getrouwd en heeft hü beloofd met
liefde en verstand by zün vrouw te
wonen? Ik twijfel er sterk aan, want dan
schrijft men zo iets niet
Ferd'nanheelt
er genoeg van
Kindje verkouden?
Goedkoper kan het niet
Met steeds groter wordende ogen v«m
erbazing heb ik het ingezonden stuk
an de getrouwde man gelezen. Ten
eerste wil ik alle hulde brengen aan de
■ederhelft van deze man. Wat een ge
duld. Wat een zelfopoffering! Toppunt
van engelachtig geduld. Leuk is alles
wat u genoemd hebt. En dan nog te be
weren, dat zo'n huwelyk doorgaans be
ter zou zijn. Kom, kom. mynheer, waar
blijft de kameraadschappelijkheid? Tien
legen een, dat uw vrouw dingen of geld
voor u gaat verbergen en bang voor u
wordt.
Als u mijn man was (gelukkig niet)
dan zou ik u graag eens door elkaar
rammelen en u op uw zelfgenoegzaam
heid wijzen. Wat een arrogantie! Alleen
al door te zeggen: Natuurlijk zijn
mannen, die zich door het doen van deze
karweitjes degraderen, maar zulke suk
kels verdienen dan ook niet beter. Mijn
man moet voor het eerst nog afdrogen.
Ik zou niet graag willen, dat hij na zijn
dagtaak dat nog deed. Maar hij verlangt
van mij minder dan dat ik om hem
heen vlieg als een bij om een strooppot.
Foei, getrouwde man. U kwam vijftig
jaar te laat op de wereld en deed er beter
een huishoudster te nemen. Die be
taalt u en kunt u naar uw hand zetten.
Maar ja, déérvoor bent u getrouwd,
zegt u, om uw vrouw uit te buiten. Goed
koper kan het niet.
Rynsaterwoude EEN GELUKKIG GE
TROUWDE VROUW.
Nicodemus is 't eens
O getrouwde man, wat zult gij met
uw ingezonden stukje een orkaan hebben
ontketend onder de modernen en dom
uien! Maar bedenk, ongeacht wat u hier
door boven het hoofd mag komen ie
hangen, dat behalve ik er nog wel meer
net uw mening eens zijn.
Leiden. NICODEMUS.
Hoor die vrouwen maar
eens kakelen
Die getrouwde man heeft, denk ik, wel
sn knuppel in het hoenderhok geworpen
met zijn artikel. Hoor die vrouwen maar
kakelen. En de hanen nemen het
de kippen op. Ik zou die getrouw-
nan wel met die knuppel uit zyn
luie stoel willen timmeren. Of heeft die
mijnheer geen klein inkomen en een
groot gezin? Mynheer werkt ongeveei
acht uur per ciag. een vrouw vijftien
Is die mijnheer zo moe van zyn
werk? Laat die eigengereide zelfbewuste
ons dan maar sukkels noemen, maar
als mijn vrouw hele avonden aan het
werken is. dan wil ik wel de aardappels
schillen of de kinderen naar bed bren
gen of de vaat doen. Heeft die getrouw-
na'n de voorschriften omtrent het
huwelijk in het trouwboekje wel eens
gelezen?
OOK EEN GETROUWDE MAN
Voorschoten.
Kleine liefdedaden
Zou de getrouwde man de zaak ook
-zns van een andere kant willen bekij
ken door zijn stukje nog eens te lezen en
vrouw te lezen waar man staat en
te lezen waar vrouw staat. Want
alles, wat die man zo graag wil hebben,
wil een vrouw ook wel. Kijk, een vrouw
kan veel gezelligheid in huis brengen
door de kleine opofferingen, maar een
man ook. Een man wil graag verwend
worden, als hij moe is, een vrouw ook.
(Advertentie)
(GEZONDE SLAAPT)
^pullman
Cïïlatraóózn
Ook zij werkt de hele dag. al is zij niet
buiten het huis. Margaritha was er heus
niet zo ver naast! Man en vrouw doen r
beiden goed aan het oude rympje in
practijk te brengen: kleine liefdedaden,
woorden, teer en zacht, hebben vaak in
t kleinste huis 't grootst' geluk gebracht.
Hazerswoude-dorp. MEJ. D. L.
Kijk het woordenboek eens
na op „geluk"
Zoals u schryft „getrouwde man" lijkt
het huwelyk meer op slaverny (wat de
vrouw betreft), dan op het goed begrij
pen van elkaar. Hoe durft u zich nog
getrouwd te noemen? Als ik u wa
ik dat woord maar vermijden; de
betekenis weet u toch niet goed. In ieder
geval behandelt u uw vrouw niet als
zodanig.
Natuurlijk hebben wij vrouwen respect
voor onze mannen. Het is heel normaal,
wanneer hij 's avonds thuis komt, hem
een kopje thee te schenken en het ge
riefelijk in huis te maken. Beslist zal ik
altijd mijn uiterste best doen, de vredige
sfeer van „gelukkig getrouwd zijn" te
handhaven.
Wanneer we lekker gegeten hebben
dit ging gepaard met een gezellig bab
beltje over de dagelykse beleve
dan komt de afwas. In de meeste geval
len doe ik het natuurlijk alleen Ook
komt het wel voor. dat mijn man zegt:
„Kind, dat doen we even san-
is wel zo gezellig en des te vlugger zijn
we weer bij elkaar. Heus. bij een vrouw
staat het woord „vermoeidheid" ook ir
haar vocabulaire, al slaat zij deze blad
zijde zelden op.
Over dat uitvliegen ben ik het ook
niet bepaald met u eens, mynheer! Mis
schien wilt u nog eens terugdenken aar
de dag. waarop u officieel uw belofte
deed. U heeft toen gezegd uw
beschermen en liefde en leed met haar
te delen. Uw redenatie lijkt daar niet
veel op. vindt u wel? Als dat „uitvlie
gen" om zulke kleinigheden zou plaats
vinden, is het veel beter vrygezel le
blijven. U kunt dan de gehele dag vlie
gen, waar en waarheen u maar wilt.
Maar gaat u dan liever geen nestje bou-
én. mynheer!
Voorts beweert u nog. dat een mar
eer verwend moet worden dan de
-ouw. „Heren" zullen er nooit zo over
denken. In een goed huwelijk gaat deze
vlieger beslist niet op; zoiets is toch im-
■ederkerig. Hoe gezellig is het niet,
?r de dierbare echtgenoot zo nu
1 eens een kleine attentie mee
neemt. Dat hoeft werkelijk niet veel te
zijn. Wy vrouwen appreciëren dit toch
veel meer dan een groot cadeau van een
vreemde, omdat wij zeker weten, dat het
uit het hart komt.
En is er nog iets mooiers en beters ln
het leven? De vrouwen zijn dan wel zo
fyngevoelig, om zo mogelijk weer eens
errassing voor te bereiden voor
haar mannen. Natuurlijk nooit voor een
echtgenoot zoals u, mijnheer.
Ongetwijfeld zullen er niet veel ge
trouwde mannenzo over het huwelyk
denken, want dan zou het leven er zeer
bedroevend uitzien. Ik stel me een man
nog altyd voor als een ware levenskame
raad. Het is heus geen bruut, die achter
zijn vrouw aanloopt en haar dresseert als
dierentemmer zijn beesten in het
-even heb ik iets gezegd over de
vocabulaire. Zoudt u eens zo vriendelijk
illen zijn. om even by de letter G te
kyken. Daar vindt u dan een uitgebreide
explicatie van het woord „Geluk". Laat
die eens goed tot uw egoïstische hersens
doordringen. Wie weet. leert u er nog
iets van!
Leiden. ELLY.
Liefde is de schakel
Myn verbazing steeg
i de N.L.C. van Donderdag las. dat
lezers zijn. die de „getrouwde man" graag
eens zouden ontmoeten om met hem af
te rekenen. Onbegrijpelijk, dat men zich
druk kan maken over een man, die
eenvoudig zijn mening naar voren bracht.
Een mening, die, niettegenstaande de
vele overdrevenheden, toch gehoord mag
worden.
Ja, die mening is te waarderen! Psy
chologisch gezien, is „de zaak" zo helder
als glas. De huidige psychologie mag er
zyn. Wie dit ontkent, weet niet de grote
waarde van de moderne psychologie op
alle terreinen des levens. De vrouw ls
heel ander wezen dan de man. Daar
kunnen wij niets aan veranderen. En
God heeft gewild, dat de vrouw op de
tweede plaats staat.
n vrouw moet de liefde van een
voor zich opwekken en zicb daarna
met hart en ziel naar hem richten en
rich geven. En dat in alle omstandig-
Het belangrijkste is echter, dat als
n vrouw de liefde van een man heeft
opgewekt, de liefde wordt beantwoord.
Dan wordt het geven en nemen. Moet
nog een mooiere basis voor het
huwelijk hebben?
Slaafse gewoonten in het huwelijks
ven zijn natuurlijk de reinste onzin.
Wanneer men de vrouw al die dingen
willen opdringen, zoals de „getrouw-
nan" dat doet. dan kan men er van
overtuigd zijn. dat de liefde van de man
/eer in het niet is gezonken
Man en vrouw zijn dus niet gelijk
waardig. Maar de liefde, die God in ieder
nens heeft gelegd, is de schakel, die man
n vrouw aan elkaar moet binden.
EEN VERLOOFDE JONGEMAN.
Leiden.
Wegvliegerig geweten
Wat vind ik het jammer, dat de „ge
trouwde man" zich niet bekend maakte.
Dan konden alle getrouwde vrouwen
eens een défilé langs zyn woning ma
ken om deze zeldzaam mooie vogel ln
ogenschouw te nemenOf had hü
maar ondertekend met ..getrouwd kind".
En dan nog een akelig verwend kind.
Naar mijn mening moet een man juist
jn vrouw telkens weer „veroveren" en
et omgekeerd. Dan „vertroetelt" de
•ouw de man vanzelf Maar tien tegen
één ls deze man al bedorven door zijn
„opofferende" Moeder Daarom Moeders,
laten we op onze zonen letten
Ik ken de dochter van net zo'n Vader
Die Vader werd op z'n wenken bediend
en de Moeder was de nederige slavin
Het slot van alles wasdat hij allen
toch ln de steek liet. De „kostbare
vogel" vloog toch weg!
Dat knagen aan het geweten, waar-
- .er die man schrüft, lap ik aan mün
laars Dat zal wel net zo wegvliegerig zün
als de vogel telt
Leiden LEZERES.
Tip voor vrijgezellen
Het «tuk van de getrouwde man la
overdreven, maar de kern is volmaakt
gezond. Juist omdat de vrouw van deze
eeuw de broek aan heeft getrokken en
zij haar echtgenoot een schortje heeft
voorgedaan, staat de hele maatschappij
op haar kop. Men behoeft maar even
om zich heen te kijken om van de Juist
heid van deze stelling overtuigd te raken.
Is het niet merkwaardig, dat het veelal
de vrouwen van de kleinste gezinnen
zyn, die het zo gauw benauwd hebben
en assistentie van haar heer gemaal
in de keuken als iets vanzelfsprekends
beschouwen. Terwyl juist de moeders
van grotere gezinnen er dikwyls niet de
minste prys op stellen, dat haar weder
helft zich in de keuken ophoudt. Dat
zijn de vrouwen die haar handen hebben
leren gebruiken en een zegen betekenen
voor haar dochters, omdat die „het"
dan automatisch van moeder meekrij
gen. Of acht men het beter, dat bil d®
jongens die huishoudelyke werk
zaamheden door papa er in worden ge
stampt? Inderdaad, dan kunnen ze het
vast, voor het geval ze ook eens tegen
zon meisje aanlopen, dat nimmer be
hoorlijk de huishouding leerdeMaar
naar mijn smaak gaat het dan toch pre
cies de verkeerde kant uit Er ontstond
een discussie over dit thema ln onze
familie- en kennissenkring. De gesprek
ken tussen de jongelui werden nogal
fel- Vooral het vrouwelijk element weer
de zich geducht Er wal maar één meis
je, dat niet zo veel zei Dat had mijn
speciale aandacht. Want indien ik cog
niet een goede huisvrouw had getrouwd,
voorwaar, de keuze was voor my niet
moeilyk geweest!
Leiden GEMAAL.
Verstand ver te zoeken
Myn eerste reactie op het ingezonden
stuk van de getrouwde man was om op
de ongelukkige verdediging van zyn
huwelijksopvattingen in onderdelen in
te gaan, maar dan zou ik een gehele krant
nodig hebben gehad. Ik volsta nu met
De inzender gebruikt nog al eens het
woordje verstand. Bü de vrouwen ver
wacht hy ook verstand. Het huwelyks-
verstand is by hem echter ver te zoeken.
Deze man, die tweeduizend jaar te laat
is geboren, is geen huwelyksteamgenoot,
maar een tiran van het zuiverste water.
Wie het stuk van de getrouwde man
leest, komt tot de conclusie, dat hjj niet
serieus te nemen is.
Leiden J SLEGTENHORST,
Haarlemmerstraat 7.
Schot in de roos
Met grote aandacht heb ik kennis ge
nomen van hetgeen „getrouwde man"
op het hart had-'k Hoop van harte, dat
hy. al schrijvende, gedacht heeft aan
het gevleugelde woord, dat wie kaatst
ook de bal moet verwachten. Want
menige lezeres zal het niet op zich laten
hem haar mening kenbaar te ma
ken. Ik zal niet terug kaatsen. Om de
eenvoudige reden, dat ik de motieven
daartoe niet aanwezig acht. Hoogstens
van oordeel zün, dat „getrouw-
het er wat dik bovenop heeft
gelegd. In feite loste hü echter een schot
in de roos Tal van vrouwen de goede
et te na gesproken hebben het tegen-
oordig „ontzettend druk", ondanks de
vaak kleine gezinnen, ondanks de stof
zuiger ondanks de was-buiten-de-deur,
ondanks de geschrapte aardappelen en
groenten, de gekookte kroten en de thuis
bezorgde boodschappen, ondanks Bruyn-
zeelkeukens met geysers, ondanks de
telefoon, ondanks de fiets, ondanks de
kant en klaar gekochte kledü. ondanks
de glazenwasser, ondanks de man die het
belletje en d" brievenbus poetst en ie
portiek reinigt en ga zo nog maar even
door. En dus kan die man. wiens kop
•aak vol zit met zorgen zowel van
huiselijke als zakelijke aard natuur
lijk best weer full speed aan de slag,
zodra hij de drempel van zyn woning
erschreden heeft Maar hebt u wel
ns op de tram gestaan of in de bus
gezeten zo omstreeks 5 uur? En hebt u
dan niet die talloze vrouwen opgemerkt
vaste klanten! die weer eens „be
slist" naar de stad moesten om., een
paar zakdoeken te halen, of een paar
kousen, en zich dan op genoemd tijdstip
ijlings huiswaarts begeven, opdat man
lief niet al te lang op de door hem ge
schilde aardappelen behoeft te wachten?
En wat zoudt ge denken van al die op
gedofte dames, naar de laatste mode ge
kleed, terwyl haar echtgenoot z'n glim
mende „reach me down" nog maar een
jaartje moet door dragenUitzonde
ringen op de regel? Helaas, dit ver
schijnsel is lang niet meer zo zeldzaam,
men het gaarne wil voorstellen. Kyk,
er over. EGMOND
Maat- en Orthopaedisch
Schoeisel
in de gewenste kleur en snit.
VOSKUIL - Morsstraat 11
TELEFOON 22202
NORMALE SCHOENEN voor
ABNORMALE VOETEN
Ten besluite
De redactie van de N.L.C. besloot,
deze discussie vandaag te doen af
lopen. Men zie ook het artikel van
Margaritha in het Zondagsblad van
vandaag. Gaarne willen wij besluiten
met het volgende gedicht van Leo
Lens:
Samen lief en leed te dragen,
samen door het leven gaan,
samen onder tegenslagen
stevig hand in hand te staan,
dat vraagt liefde alle dagen,
dat vergt moed, beleid en trouw,
dat eist offers, zonder klagen.
de r
x de x
Als het leven gul en goed is,
elke dag vol zonneschijn:
als er geld in overvloed is,
elke maaltijd even fifn;
als de grootste tegenspoed is
wat acute scheidenspijn;
als t gezin gerond ran bloed is,
is t geen kunst om één te zijn.
Als de zorgen binnentreden
en het denken rimpels groeft;
als het loon gaat naar beneden,
als 't gezin juist meer behoeft;
als er l(jden wordt geleden
en de smart het hart bedroeft;
als er wordt vergeefs gestreden,
wordt de eenheid pas beproefd
Samen ook het leed te dragen
dat eist biddend samengaan
Samen om Gods zegen vragen
en de zonde wederstaan,
dat geeft kracht ln bange dagen.
liefde tussen man en urouu»,
dat geeft, onder tegenslagen,
troost in Godj beproefde trouw.
