Mount Everest
In
Epe genieten suikerzieke
kinderen van vacantie
Bijster
ZONDAGSBLAD 1 SEPTEMBER 1951
Maar één klacht: het huis is te klein
(Van onze §-redacteur)
„Onze Jan heeft suikerziekte" vertelt Jan's moeder aan iedereen die het de enige „weg des levens". Wat e
i'hasQfeking
Voorhoeve, Den Haag? '1'^r F.
Het werk, dat Gerdes en De Liefde be
gonnen zijn, heeft de schrijver van dit
menigmaal zo aangrijpende boekje in de
Amsterdamse Jordaan voortgezet. Hij is
reeds jarenlang directeur van ,,'t Heil des
Volks" aldaar en vertelt van de mensen
en gewoonten, temidden waarvan hij en
de zijnen hup evangeliserende en helpen
de taak vinden. De Jordaanbewoners,
soms ruw en vuil, maar ook met harten
goud, die ver zijn afgedwaald van
enige „weg des levens". Wat een echte
horen wil. Waar Jan bij is, geeft se bijzonderheden over de graad van de
kwaal, de geringe omvang van het dieet, dat „de stakker" hebben mag en zijn geloof oprecht belijdt en beleeft,
van de zorg, die zij zelf met de permanent zieke zoon heeft. Tot slot schrijft de heer Stroethoff een
A Al ct, i» „ïo zeer ernstig woord over de volkomen
oud gedaan. Al sta je als zedelijke verwildering van het meren-
'e* even te griezelen als deei der jeugd in donker Amsterdam,
onder alle je zo'n dreumes de scherpe injectienaald Het is deze vroeg-rijpe jeugd, die redde-
u mao nnnit !n z'n arm of been ziet prikken. loos verloren is, de toekomstige vaders
Natuurlijk gebeurt dat allemaal onder en moeders van over vijf, zes jaren al.
moeder medisch toezicht. Er zijn: een permanente Gezinnen vormend, waar de rioolgasseri
medische staf bestaande uit dokter L. M. van morele verwording een mens misse
van Putten uit Leiden, dokter J. A. de lijk maken. Nochtans vechten mannen en
at Vries uit Groningen en mej. dokter J. J. vrouwen van „Tot Heil des Volks", en
Dijk. Voorts zijn er een semi-arts, piet zonder succes, dagelijks om deze
verpleegster en een aantal kinder- ieu6d- H. L.
Drs D. Fokkema. De project-
Jan is daardoor zichzelf gaan beschou- jong geleerd,
wen als een unicum onder z'n broertjes
en zusjes niet alleen,
kinderen uit de buurt ook. Hij mag nooit
wat. Niet zwemmen en hardlopen.
•lecht voor je suiker", zegt
dan. Niet met vacantie gaan.
mand die zo voor hem zorgen kan als
Ik", zegt moeder. En hij krijgt nóóit,
anderen thuis wèl krijgen. „Het zoi
dood kunnen wezen" zegt moeder.
Jan's moeder kan dus nooit uitgaan, verzorgsters.
„Geen dag en geen uur", zegt ze. Wie
moet Jan z'n insulinespuitje geven als
rij er niet is? En wie let op het kind als
i moeder uit zou zijn?
Zorg dag en nacht
de Nederlandse Vereniging van suiker- giycaemie en dan is medisch ingrijpen
zieken, meldend, dat er in de Bijster
bosch te Epe een vacantiehuis van het
Centraal Genootschap voor Kinder- en
Herstellingskolonies gedurende drie
perioden van zeventien dagen een kamp
voor diabetische kinderen zou worden wajvr
gehouden. Voor ƒ8.05 per dag kon Jan alle bedden
daar een onbezorgde vacantie beleven.
direct nodig. Dat brengt ook mee, dat
des nachts een voortdurende contróle
uitgeoefend moet worden. Iedere
methode. Een vorm van activi
teitsonder wijs. (Ohr. Paedago-
gisch Studiecentrum, Den Haag.
23 blz.).
Deze negende brochure van het C.P.S.
behandelt een belangrijke methode, die
in deze tijd van vernieuwing en verfris
sing aandacht zal trekken. Het geschrift
is de weergave van inleidingen van drs
Fokkema e.a. op een verfrissingscursus
van het centrum. De methode wordt
theoretisoh benaderd en met voorbeelden
Een nieuwe Barth
Tj^EN van de belangrijkste gebéurlën'rs-
sen van de laatste tijd op kerkelijk
gebied is de verschijning van het nieuw
ste deel van Barths dogmatiek, de z.g.
Kerkelijke Dogmatiek III-4. Dit is dan
het achtste deel in de gehele serie. En
wanneer aan Barbh de tijd wordt gege
ven, zullen er zeker nog een vijf k zes
celen moeten volgen.
Wanneer wij weten, dat geen enkel
theologisch tijdschrift in Nederland het.
aantal abonné's bereikt, waarop de Ker
kelijke Dogmatiek van Barth alleen in
Nederland al kan bogen, hebben we
daarmee een klein bewijs gegeven van
de grote belangstelling, die Barbh bij ons
heeft.
Men kan het over de gehele linie met
hem eens zijn of over de gehele linie
oneens zijn dogmatiek heeft een grote
Y j-kenis. Het zojuist verschenen deel
handelt over de „ethiek", d.i- over bij
uitstek practisohe vragen. Ik noem er
een paar: de viering van de Zondag, het
belijden, het gebed: de verhouding van
man en vrouw, het huwelijk; de verhou
ding van ouders en kinderen; de dood
straf, het oorlogsvraagstuk.
moet zr P. Hartog, wier kamer tussen de toegelicht. Voor onderwijzers ter nadere
jongens- en meisjesslaapzalen ïnligt, des bespreking!
nachts wakker worden
Zij doet dat gedurende i
de ronde langs
i goed voor hem gezorgd worden. zeventien dagen achter elkaar. Er is wei-
Moeder kon het haast niet geloven, dat nig geiegenheid om overdag op verhaal
het mogelijk was. Ze is er eens gaa te tornen, zodat wij zuster Hartog heftig
kijken. Een vriendelyke Epenaar heeft beklaal,a hebben. Huimte tekort het
dat i
Paulus en de antieke cultuur
wereld, door dr G. J. D. Aal-
ders. Uitg. door J. H. Kok
N.V., Kampen.
Over het leven en het werk van de
apostel Paulus is de laatste tijd veel ge-
derde bordje verboden toegang lag". ,wee 2us(ers werkzaam 'Sn'Ü'et h^s ïs schreven, maar het boek
Toen ze wegging wist ze, dat dat bordje Qok te klein yoor de ziektegevallen. Kin- kundige dr Aalders verdient wel bijzon-
er stond voor ouders, die hun kinderen der d-e .Q een gtMt yan bewusteloos_ dere aandacht. Hij tekent in de eerste
naar de Bysterbosch sturem Maar dat d rak gelegd worden. P^ats hoe het er in het begin van onze
TL"* ^*2* doch de ziekenzaal ligt vlak onder
zijn vrienden en vriendinnetjes
worden er medisch beter verzorgd, Jan H
vader en moeder het ooit zouden kun-
jaartelling voorstond met de Joodse
als zo'n kind eilt dringt het g°dsdienst in Palestina en de „diaspora".
de hela Biifiterboach Daarna seeft hiï e™ ""voerig en gedo-
de hele Bysterboscn cumenteerd overzicht van het ontstaan
en de ontwikkeling van de Griekse en
Romeinse gpdsdienst, om ten slotte in de
geweld daarvan
Er moet dus komen: een nieuw B. >1UIW
Geen uitzondering tiehuis, dat het hele jaar door geopend is tw^Taatste"hoo'fdTtukk'en'paulus te'
m°°' fronteren met de wijsbegeerte en de lite
ratuur uit zijn dagen. Door dit boek zal
De kinderen laten zich door die zorgen veel onduidelijks uit de brieven van
der ouderen niet weerhouden veel ple- Paulus helderder worden. R. W.
veel meer kinderen
En wat héél belangrijk is: Jan ziet levensvreugd genieten kunnen.
zichzelf niet meer als een uitzondering. -
Er zijn duizend leerplichtige kinderen in
Nederland, die er net zo aan toe zijn.
Met vijf-en-twintig van hen is hij ge
durende zeventien dagen samen. Hij ziet
hoe er onder hen zijn, die zichzelf hel
pen met de dagelijkse insuline-injecties.
Hij gaat het ook leren. En hij krijgt zelfs
na de kamptijd een diploma. Dan heeft
hij moeder daarvoor niet meer nodig.
Het allermooiste is: Jan heeft ontdekt
dat de dokter, de kampleider of een van
zijn helpsters, die ook diabetici zijn,
maar twee boterhammen mogen eten. En
hij kreeg er drie. „Stel je voor", denkt
Jan, „nou krijg ik eens meer dan een
ander!"
Er gaat na zeventien dagen een heel
andere Jan naar huis, dan er kwam!
Gezondheid
„Hier vindt de zieke jeugd, gezondheid,
kracht en levensvreugd" staat er ergens
in de gang te lezen. Het huls doet z'n best
die belofte waar te maken. Het heeft
daarbij maar één gebrek: dat het veel te
klein is. In de drie maal zeventien dagen
kunnen er maar 75 kinderen komen. En
er zijn duizend diabetische kinderen in
ons land. Voor die vijf-en-zeventig is een
polikliniek nodig. Want drie maal per dag
moet de urine van alle kinderen onder
zocht worden.
Dan eist de samenstelling van het eten
een dieetkeuken. Twee diëtistes maken
daar dagelijks acht kampdiëeten gereed.
Daarbij gaat men uit van het gezonde
principe, dat de kinderen alles kunnen
eten, als zij het maar krijgen in de voor
hen juiste verhoudingen. Die worden op
'n weegschaal nauwkeurig afgemeten en zo
is het zelfs mogelijk geweest pannekoeken
voor de jongens en meisjes te bakken!
„En we hebben snoep ook," zegt de heer
J. D. Boks, die behalve kampleider ook
alg. secretaris van de N.V.V.S. is, maar ze
vragen er niet om.
Gratis insuline
Dat dit allemaal mogelijk ls, danken
deze kinderen aan de vinding van de man
wiens portret natuurlijk in het dagver
blijf hangt: Charles H. Best, die met zijn
collega en oudere medewerker Bantinger
de insuline ontdekte.
Die insuline staat vlak bij zijn portret
in een kastje, waarin alle kinderen hun
spuitje en hun blokje met insuline heb
ben staan. Er zijn er, die voor f 1.50 per
dag aan insuline moeten spuiten. Dat zou
dus een zeer kostbare geschiedenis boven
de kampprijs worden, als er niet een in-
8ulinefabriek in Nederland was, die het
onmisbaar pracparaat gratis beschikbaar
stelde. Daarmee volgend het voorbeeld
van de vinders, die hun grootse ontdek
king, die duizenden mensenlevens zou
verlengen, voor één dollar aan de in
dustrie verkochten.
Zoals gezegd: de kinderen leren zich
zelf helpen. Dat moeten zij later toch en
Zo gaat dat in de Bijsterbosch: de jeugd leert er zich zelf helpen met de
Insuline-injecties. Even een pijnlijk gezichtmaar je went het je gauw aan
en jong geleerd is oud gedaan. (Foto Libelle)
zier te maken. Wat zij thuis nooit doen,
ondernemen zij hier: zwemmen, touwtrek
ken, spelen naar hartelust. Het is er een
heerlijk oord. Er zijn uitgestrekte bossen
en wandelpaden zonder taL En wie ge
wend ls des Zondags naar de kerk te
gaan vindt een auto op hem wachten, om
hem heen en terug te brengen.
Dit is het tweede jaar, dat dit kamp
wordt georganiseerd. Er was dit Jaar voor
het eerst ook gelegenheid voor een groep
Jongens en enkele meisjes, eveneens pa
tiënten, om op het terrein van de Bijster
bosch in tenten te kamperen. Die zorg
den helemaal voor zichzelf. Behalve wat
de warme maaltijd betrof. Die haalden zij
in de dieet-keukcn van het huis.
Het is een groot maatschappelijk werk,
dat de Nederlandse Vereniging voor Sui
kerzieken hier doet.
Hopelijk vinden de bestuursleden spoe
dig de rijkaard, die hen *n nieuw kolonie
huis schenkt. Het zou een daad zijn.
TV/TET deze ethische vragen zijn wij de
-L'-*- laatste jaren op een geduchte wijze
bezig. In de Synode der Hervormde
Kerk is er al op aangedrongen, no ast
Fundamenten en Perspectieven van Be
lijden nu toch ook eens een practisch
geschrift te geven over ebhiscne vragen.
In de vergadering van Juli j.L werd een
commissie daartoe benoemd
Dezelfde Synode 'leeft zich gezet uot
een verklar :.g over ;>et vraagstuk van
oewaperung en ontwapening, haar vi-or-
gelegd niet alleen door Kerk en Vrede,
maar door heel onze gespannen situatie
tussen Amerika en Rusland. Wat moeten
we als Christenen doen? Van ganser
harte meedoen met de bewapening, die
ook wel eens de oorlog zou kunnen aan
trekken?
De Synode heeft voorlopig een strikt
vertrouwelijk rondschrijven over deze
zaak voorgelegd aan de Kerk in haar
vergaderingen. Maar intussen komt
Barth's Kerkelijke Dogmatiek met een
uitvoerige verhandeling over het oorlogs
vraagstuk, waarbij Barth de oorlog het
aller-alleriaatste middel noemt, waartoe
een 9taat kan overgaan; het pacifisme
van Kerk en Vrede wordt afgewezen, er
is immers de mogelijkheid van een
„rechtvaardige oorlog": anderzijds zijn
er zeer vele voorbeelden van een „on
rechtvaardige oorlog", waarbij de onder
danen gerechtigd, ja eigenlijk verplicht
zijn tot ongehoorzaamheid t.o.v. hun
overheid. In het algemeen zal de kerk de
nuchtere instantie moeten blijven bennd-
den van alle opwinding, zal de kerk er
op moeten blijven aandringen, alle moge
lijkheden voor de vrede te gebruiken-
WAT de doodstraf betreft, Barbh wijst
haar af. Alleen in zeer abnormale
situaties acht hij het geoorloofd, d.i. ge
boden, de doodstraf toe te passen. Daarbij
noemt hij twee voorbeelden: de bestraf
fing van landverraders en de tyrannen-
moord (het doden van Hitler was, toen
deze in November 1939 van plan was de
Hollandse en Belgische neutraliteit te
schenden, volgens hem vanuit het gebod
Gods geoorloofd).
Jammer genoeg heeft Barbh het Her
derlijk Schrijven van de Herv. Synode
over de doodstraf niet gelezen, althans,
het wordt door hem niet besproken. De
argumentatie van Barth is overigens hier
zeer verschillend van die der Hervormde
Synode.
De „nieuwe Barth" zal vooral de aan
dacht trekken door wat hij schrijft over
het huwelijk. Verbazingwekkend is, dat
hij het belangrijkste wat de laatste der
tig jaar over sexuele vragen is voorge
schreven. gelezen blijkt te hebben. Uit
voerig gaat hij in op de verhouding van
man en vrouw, een verhouding van
voorgaan en volgen, wat evenwel niet
wil zeggen, dat de vrouw dus de „min
dere" zou zijn.
.et „hoofd"-zijn van d man wordt
echt-Bijbels uitgelegd als dienst: zoals
Christus Zijn gemeente heeft gediend.
Moeilijk en teer is het vraagstuk van de
o, v, egeling; maar Barth ontwijkt
cc. ''c vragen niet en geeft een uit
voerig antwoord, waarbij hij ook gron
dig op de hoogte blijkt te zijn met wat
medici hier gezegd hebben en met de
voorschriften van de R.K. kerk. Van de
800 bladzijden, dde het achtste deel van
Barth's dogmatiek telt, zijn er maar
eventjes 170 aan de huwelijksvragen
gewijd!
OP beslissende ogenblikken in de
kerkgeschiedenis der laatste dertig
jaar heeft Barth een belangrijke invloed
uitgeoefend. Het verzet van de „Belij
dende Kerk" in Duitsland tegen het
net ionaal-socialisme sinds 1933 is zonder
hem niet te denken- En nu verschijnt ln
dk zomer van 1951, waarin een practische
vraag als: bewapening of ontwapening?
velen bezighoudt, waarin op een Her
vormde Synode met nadruk om een
„practisch" geschrift wordt gevraagd;
juist dit deel van Barth's dogmatiek. Het
zou ons niet verwonderen, wanneer over
een paar maanden een hele discussie ont
staan zou over die „nieuwe Barth".
'S WERELDS HOOGSTE BERG
Nog nimmer werd de top door een mensenvoet betreden
Zal de nieuwe
poging slagen?
IN onze eeuw heerst de mens schier
onbeperkt. Hij duikt in de diepte
der zeeën en davert met duizelingwek
kende vaart door de ongemeten ruim
ten der stratosfeer. Radio en televisie
openden mogelijkheden, waarvan men
bij de eeuwwisseling niet had kunnen
dromen. En nog steeds gaat dat ont
dekkingsproces voort. De jubel van
de achtste psalm schijnt in onze tijd
reeds volkomen in vervulling te zijn
gegaan: „Gij doet hem heersen over
het werk Uwer handen; Gy hebt alles
onder zijn voeten gezet".
De tocht naar boven.
En toch nog nooit heeft een men
senvoet de Mount Everest, 's werelds
hoogste berg, betreden! Talrijke po
gingen daartoe zijn reeds gedaan en
meer dan eens leek 't, dat ook dit ge
heim zou worden ontsluierd maar
telkens weer moest de mens teleurge
steld van zjjn tochten terugkeren en
scheen deze 8840 m hoge reus de nie
tige mens van zijn machtige flanken af
te schuddèn.
In de dagbladen heeft men kunnen
lezen, dat weer een poging zal worden
gedaan om de Mount Everest te be
stijgen. De expeditie zal onder leiding
staan van Eric Shipton, de meest er
varen bergbeklimmer van Engeland.
Deze man is 43 jaar en heeft reeds
vele moeilijke en gevaarlijke tochten
op zijn naam staan. Hy is vol goede
moed, maar geeft tevens blijk van
menselijke bescheidenheid, die hier
meer dan ooit past. In een persge-
sprek zeide hij: „Eens zal de Mount
Everest beklommen worden, daarover
kan weinig twyfel bestaan. Het kan
zjjn, dat de volgende poging slaagt
het kan ook zijn, dat ons nog twintig
mislukkingen te wachten staan". Zo
spreekt alleen een man, die zich ten
volle bewust is van de enorme inspan
ning, die van hem zal geëist worden,
al zal hy ongetwijfeld met echt-En
gelse taaiheid en vastberadenheid
trachten zijn doel te bereiken. Men kan
er zeker van zjjn, dat wanneer Ship
ton zijn tocht zal aanvangen, heel de
wereld hem met intense belangstel
ling zal volgen.
De Mount Everest is de hoogste top
van de Himalaja, het gebergte, dat
Voor-Indië en westelijk Achter-Indië
scheidt van het Tibetaanse hoogland.
Dit gebergte het hoogste der aar
de is 2400 km lang én 220 km breed.
Het bestaat uit één centrale en twee
voorketenen, een noordelijke en een
zuidelijke. De kamlijn is 50005500 m
hoog, enige toppen zijn hoger dan 7000
m. Van deze toppen zijn de Mount Eve
rest, de Kantsjindsjanga (8588), de
Dhawalagari (8176) en de Gaurisankar
(7130) de hoogsten. De rivieren, zijri
vieren van de Indus, benevens de
Ganges met zyn zijrivieren ontsprin
gen meestal tussen de beide hoofdkete
nen van het gebergte en banen zich
langs grote dwarsdalen een weg naar
de vlakte.
Dit geweldige gebergte geeft op vele
punten schitterende panorama's. Want
het natuurschoon is soms indrukwek
kend. Tot op grote hoogte vindt men
boomvarens, magnolia's, vijgen, eiken
en kastanjebossen. Ook worden er
graan, tarwe, gerst, mais en rijst ver
bouwd. De dierenwereld is zeer in
teressant en vol afwisseling. In de
lagere delen van het gebergte leven
tijgers, olifanten, apen, papegaaien
en fazanten. De bevolking is het
dichtst in de vruchtbare dalen tussen
1400 en 2400 meter. Daar liggen nog
enkele steden van meer dan 5000 in
woners.
Op 6300 m hoogte van de Mount
Everest houdt de plantengroei op en
op 6700 m zijn ook de insecten ver
dwenen. Verschillende kluizenaars
wonen tegen de berg; op 5030 m hoog
te staat een klooster.
De berg dankt zijn naam aan Sir
George Everest, destijds chef van de
generale staf in Brits-Indië. De Tibe-
tanen noemen de berg Chomolungma
(d.i. dal der godin). In 1933 vlogen
Fisher en Blacker op een hoogte van
11.500 m over de berg en maakten
luchtfoto's van de top.
Tussen de Himalaja en de Kwenlun
ligt de bergketen Karakorum. Voor
ons Nederlanders is dit een bekende
naam, vooral omdat het echtpaar Vis
serHooft verschillende expedities
naar dit gletsjergebied ondernam en
in menig geschrift een boeiende be
schrijving er van heeft gegeven.
■fr
De Mount Everest de hoogste
berg der wereld, waarvan de top nog
nooit door een mensenvoet werd be
treden.
't Ligt voor de hand, dat vele ma
len is getracht dit punt te bereiken.
In 1841 werd de berg „ontdekt" door
een Engelsman, die dit veelszins nog
zo onbekende deel der wereld trachtte
in kaart te brengen. Toch duurde 't 80
jaar eer dat men tot een ernstige po
ging over ging.
Van 19211938 zijn niet minder dan
zeven expedities op pad gegaan. Dat
deze tochten, ook al werd het eigen
lijke doel niet bereikt, van groot be
lang zijn geweest spreekt vanzelf.
Want elke tocht leverde nieuwe gege
vens op, waarmee een volgende expe
ditie winst kon doen.
Naar ervaren bergbeklimmers ons
meedelen zijn vele bergen heel wat
moeilijker te beklimmen dan de Mount
Everest. Ieder heeft wel die span
nende verhalen gelezen van dappere
kerels, die een of andere bergtop 't
kosttte wat 't kost wilden bereiken.
rOver enige maanden zal eon
ïieuwe poging worden gedaan de
i Mount Everest 's werelds hoogste
berg, te bestijgen. Sinds 1921 heb
ben vele expedities getracht 't
uiterste punt van „het dak der
wereld" te bereiken, maar nimmer
mocht dit gelukken. De grote vraag
is of de Engelsman Eric Shipton
straks zal slagen.
In dit artikel geven wij enige
bijzonderheden over de Himalaja
en de Mount Everest.
Wat een inspanning vroeg 't om langs
de steile gangen zich naar boven te
werken. Alleen zeer lange oefening
stelde daartoe in staat. En hielden we
onze adem niet in wanneer we lazen
hoe die onverschrokken mannen, door
een touw aan elkaar verbonden, stap
voor stap de afstand die hen scheidde
van de bergtop wisten te overwin
nen?
Zo gaat 't vaak by tochten in de
Alpen; en onwillekeurig denken we:
de bestijging van de Mount Everest
is nog veel en veel moeilijker. Toch is
deze gedachte niet juist. De hoogste
berg der wereld beschikt over heel
andere middelen om 't de mensen on
mogelijk te maken zijn kruin te berei-
Luchtfoto van de top van de
Mount Everest.
ken. De kortste route, die dan ook tel
kens genomen werd, is langs de
Noordoostelijke rug van de berg. Deze
rug is tamelijk steil, maar voor dat
bezwaar schrikken echte bergbeklim
mers nooit terug. Hoe hoger men ech
ter komt hoe sterker de wind en fel
ler de koude wordt. Daarbij komt nog,
dat de sneeuw op de bergrug nooit
vast is, zodat 't lopen schier onmoge
lijk wordt.
't Zijn in hoofdzaak deze beide om
standigheden, die belet hebben, dat
fhen hoger dan 8600 m kon komen.
Slechts de best getrainde klimmers
wisten 't zo ver te brengen. En dan
meestal nog met bevroren ledematen
en zeer pijnlijke keelaandoeningen.
Zij zagen het zo vurig begeerde doel
vlakbij „slechts" een 240 m scheid
de hen nog van de Everest-top. Maar
zij konden niet verder, 't Was of die
kolossus van sneeuw en ys hun met
zijn stormstem tegen bulderde: Tot
hier toe en niet verder! en tot he
den moest elke expeditie terugtrek
ken zonder het grote doel bereikt to
hebben
Men vertelt, dat twee onverschrok
ken klimmers, Mallory en Irvine, in
1924 hoger zijn gekomen dan alle an
dere expedities. Ook zij waren geste
gen tot 8600 m en stonden gereed
voor de laatste aanval. Vol moed ver
trokken zy. Maar dat is dan ook 't
laatste wat wij van hen .weten. Waar-
schynlyk zijn zij door een sneeuw
storm overvallen. In elk geval heeft
niemand meer iets van hen gehoord.
In Juli van dit jaar kon men in de
bladen lezen, dat twee leden van een
Franse expeditie, die trachtte de Hi-
malajatop te bereiken, bij deze peging
om 't leven zijn gekomen. Roger Du-
plat en Ilbert Vigne wisten op te klim
men tot een hoogte van 7816 m. Zij
hadden een tent, koorden en haken
meegenomen en 't laatste wat men
van hen hoorde was, dat hun gezond
heidstoestand uitstekend wasMaar
meer weet men van hen niet en dus
moet wel worden aangenomen, dat zij
de dood hebben gevonden.
De Himalaja en de Mount Everest
geven het geheim, dat zij zo lang be
waarden, niet zo maar prys
Zal de poging van Eric Shipton sla
gen? De bestijging zal in October be
ginnen en vermoedelijk twee maan
den vergen. Shipton zal nylonkoorden
en laarzen met zolen van kunstrub
ber gebruiken. Omdat de uitrusting
zo licht mogelijk moet zijn, zal de
expeditie geen radio meenemen. Ook
zal de tocht thans niet langs de Noord
oostelijke maar langs de Zuidelijk*
flank gaan.
Zal Eric Shipton slagen?
De wereld wacht in spanning af...^
In 't gebied van de Himalaja. Rechts onder op de foto ziet men tenten
van een expeditie.
