mm
Eft dc X knipt
4 onze jeuqó-p&qin& f
0S61 HaUU.UJ«J FI
I ZONDAGSBLAD
=4 VOOR VROUW =s
De ongetrouwde vrouw
VAN een ongetrouwde lezeres ontving ik
een briei. waarin zij mij verzocht, in
deze rubriek eens wat breder in te gaan
op het leven van de ongehuwde vrouw.
Naar aanleiding van wat ik in mijn
stukje van 23 September LL schreef over
de getrouwde vrouwen, die wel eens ja
loers konden zijn op het vrije leven van
haar ongetrouwde zuster, schrijft mej. M.
N. S.: „Daar hebt u enerzijds wel gelijk
in, maar wat is er mooier in het leven
dan een gezin te kunnen vormen? enz."
Daar hebt u volkomen gelijk in. Wij
Vrouwen zijn nu eenmaal geschapen op
het huwelijks- en gezinsleven en als God
ons een echt gelukkig huwelijksleven
schenkt kunnen wij Hem daar nooit ge
noeg voor danken. Over de geweldige
verantwoordelijkheid, die Hij ons hiermee
op de schouders gelegd heeft, zullen wij
bet nu niet hebben.
Het gaat nu over de ongetrouwden on
der ons. Ach, denk niét dat ik uw kruis
onderschat. Ik weet. dat het een zeer zwa
re strijd van jóren kan zijn, eer er de stille
onderwerping aan 's Vaders wil is.
Maar ik denk dat veireweg de meeste,
zo niet ólle ongetrouwde vrouwen het
lóótste vragen om het medelijden van
haar getrouwde zusters. Met medelijden
helpen we elkaar niet in de levensstrijd!
En kruisdraagsters zijn wij óllen, de ge
trouwden evengoed als de ongetrouwden.
mejuffrouw S.l
U schrijft over de vreselijke eenzaam
heid cn dat er vele meisjes zijn, die er
over tobben, dat zij straks, als haar ouders
overleden zijn. alleen door de wereld zul
len moeten. Maar. dat is helemaal fótit!
Zó móg het niet en heus. zo hóéft het óók
niet. Denk nu niet direct: „makkelijk pra
ten, als je getrouwd bent en je je dage
lijks koestert in de liefde van man en
kinderen I"
Dt wil je juist zo graag helpen, om je
hele leven en dat van ólle ongetrouwde
vrouwen op een ander plan te zien staan.
En dan begin ik met je te wijzen op die
Ene, die met wijd-open armen dagelijks
voor je staat en overal met je meegaat.
Hij Zélf hoeft deze levensweg voor iedere
ongetrouwde uitgekozen en heelt daar
Zijn speciale bedoeling mee. Wij krijgen al
len precies dié plaats en dié taak in het
leven, waarin Hij een ieder van ons wil
voorbereiden en klaarmaken voor onze
eeuwige bestemming, waarin we dan vol
maakt gelukkig zullen zijn. Dat gelooft u
toch óók wel?
Maar Hij wil ook, dat wij ons kruis blij
en dapper zullen dragen. En dat kan met
Zijn hulp een ongetrouwde evengoed als
een getrouwde en als een weduwe.
Mèt Jezus kunnen wij door het smarte
lijk dal der eenzaamheid de bergtop van
het loflied bereiken. Moest eigenlijk niet
het leven van ieder Christen een lied voor
God zijn?
Ik ken gelukkig vele ongetrouwde vrou
wen, die haar leven tot een loflied weten
te maken en voor wie ik groot respect heb.
Zij vinden tenvolle bevrediging in haar da
gelijks werk. Dat is een voornóóm ding.
De vrouwen van vandaag hebben hierin
enorm veel vóór op de vrouwen van vo
rige generaties. De hele wereld ligt voor
de vrouw-van-nü openl Wat 'n levens
mogelijkheden! Wat zou het hele mensen
leven moeten beginnen zonder dat leger
van flinke, ongetrouwde vrouwen met
haar tot dienst bereide harten, haar hel
pende handen, haar vrouwelijke intuïtie
en verstand?
We mogen God danken, dat de tijd voor
bij is, waarin bij ongetrouwde meisjes ve
le talenten onder bittere tranen verslikt
werden en<voor eeuwig begraven zijn, om
dat het niet paste, dat een vrouw een
zelfstandig beroep buitenshuis vervulde I
Bruine suède sportschoen met boxcall
gegarneerd. Het model heeft de nieu
we ..tankhak". waartegen èn uit aeste-
tisch èn uil anli-oor/ogsmolieven. zo
veel bezwaren zijn. ..Waarom, zo zegt
men. moet de oorlog zelfs de mode
beïnvloeden?"
14 OCTOBER 1950
O, die duizenden uren doorgebracht met
nutteloze handwerkjes en wachtend op
een manl Of. het afgedraafd worden
van „Tante" in het gezin van haar ge
trouwde zuster of broer! Een eresaluut
voor die vrouwen, die in de vorige eeuw
onder veel smaad en spot zulk prachtig
baanbrekend werk verricht hebben! Hoe
werden de blauwkousen en suffragettes
gehoond! Maar nü is het ook de dure roe
ping van iedere moeder haar dochters
niet alleen voor het huwelijk, maar voor
het léven op te voeden. Laten onze meis
jes die richting volgen, waarin haar aard
en aanleg haar dringt, zodat zij tenslotte
een werkkring kiest, waarin zij zóveel be
vrediging vindt, dat zij geen leegte meer
in haar leven voelt. Als zij met de volle
toewijding van haar hart zich aan haar
werk en op allerlei levensterrein zich aan
haar medemensen geeft, zal haar dit een
heerlijke voldoening schenkenl Zij kan zich
aan de zieken geven als dokteres of als
verpleegster, als onderwijzeres of kinder
verzorgster aan de kinderen van ons volk,
zij kan op huishoudelijk gebied overól
zich geven, sociaal werkster, enquêtrice.
analyste. apothekeres, zakenvrouw, lera-
tal mooie beroepen zijn voor de onge
trouwde vrouw tegenwoordig bereikbaar.
De arbeidsvreugde zal het zelfmedelijden
en de verbittering volkomen verdrijven.
En behoef ik hier nog te zeggen, dat
het kruis van de óngelukkig-getrouwde
vrouw zwaarder te dragen valt. dan dat
Vergaap u toch niet aan die getrouw
den! We hebben allemaal ons eigen pak
te dragen. Er zijn duizenden eenzamen in
de wereld. Oók onder de getrouwden!
Maar onze Heere Jezus kan hel leven
van de eenzaamste onder ons doen uit
bloeien en vruchten dragen tot glorie van
de Vader en tot rijke zegen voor ons eigen
hart.
Maar*dan ook niét ons blind blijven
staren op eigen lot, maar woekeren mot
de ons geschonken gaven, onszèlf géven,
telkens maar weer geven aan onze mede
mensen. óók op geestelijk gebied!
Schreeuwt onze wereld-in-nood haar wan
hoop niet in alle toonaarden uil? En
roept God óns vrouwen óók niet tot de
daad. om die radelozen de weg te wijzen
naar de Redder der wereld? Béter dan ons
zelf of anderen te beklagen kunnen we
met de dichter Ten Kate vragen
Laat m' in U blijven, groeien, bloeien.
O Heiland. Die de wijnstok zijtl
Uw Kracht moet in mij overvloeien.
Of 'k ben een wis verderf gewijd;
Doorstroom, beziel en zegen mij.
Opdat ik waarlijk vruchtbaar zijl
Ik kan mijzelf geen wasdom geven;
Niets kan ik zonder U. o Heer!
In Uw gemeenschap kiemt er leven
En levensvolheid meer en meer!
Uw Geest zij in mij uitgestort.
De rank. die U ontvalt, verdort.
MARGARITHA.
Waar de boerinnen in ZUID-AFRIKA het vak leren
T\E boerderijen van Zuid-
Afrika zijn over het al
gemeen bedrijven, die in om
vang de grootstè Nederlandse
verre en verre overtreffen.
Dat de boerin op zulk een
plaats een omvangrijke en ver
antwoordelijke taak heeft, is
te begrijpen. Een degelijke op
leiding. waar handenarbeid en
hersenwerk op het program
ma staan, wordt daarom van
harte gewaardeerd.
Te Boschetto in de Oranje-
Vrijstaat stichtte, nu 25 jaar
geleden, een lichamelijk ge
brekkige, doch geestelijk
vaardige mejuffrouw Miller.
de eerste boerinnenschool van
Zuid-Afrika.
Het is een ware modelboer
derij met 12 Friese koeien, var
kens, pluimvee, een kaas
makerij, een moestuin en
akkers, waar al naar het sei
zoen geploegd, geëgd, gezaaid,
of geoogst moet worden.
De opleiding duurt twee
jaar. Het eerste jaar krijgen
de leerlingen een kijk op alle
onderdelen van het bedrijf.
Gedurende het tweede jaar
specialiseren zij zich al naar
gelang de hoeve, die haar
wacht. Soms is dat de ouder
lijke boerderij, dikwijls die
van haar bruidegom.
De ochtenden op Boschetto
zijn druk, dan moeten de
koeien gemolken, de varkens
gevoerd, de kippen verzorgd of
de landen bewerkt worden.
Iedere leerlinge heeft haar
eigen rijpaard, dat ze geheel
moet verzorgen; na de theore
tische lessen des middags
komt de dagelijkse rit.
De kleding van de meisjes
is eenvoudig en gelijkvormig.
Een khakie shirt en shorts
voor het werk op de boerde
rij, een rijbroek met een leren
De boerderij voorziet in de
behoeften van het grote gezin,
dat door de dertig leerlingen
en haar docenten gevormd
wordt. Men bakt er het eigen
brood van het zelfverbouwde
koren, er zijn groenten uit
eigen tuin en de slacht brc..gt
er een tijd van grot» drukte.
Maar wanneer de meisjes
die twee jaar er op hebben
zitten, weten ze wat aanpak
ken betekent en wat er komt
kijken om op een boerderij
telkens weer de seizoenen te
zien wisselen met al hun werk
en verscheidenheid.
s.v.p. Er zijn ook enkele maten No. 42.
KLEI- of
ZANDAARDAPPELEN
Het voorlichtingsbureau van de Voe
dingsraad meldt:
Welke aardappelsoort zullen wij kie
zen om geregeld bij onze groentehande
laar te betrekken of om voor de winter
op te slaan? Is het wel juist, wat vele
huisvrouwen hierop onmiddellijk ant
woorden; „In ieder geval klei-aardappe-
len, want dat zijn de beste. Die andere
hebben we in bezettingstijd en tijdens
de eerste wereldoorlog al vaak genoeg
moeten eten".
Daarbij denken zij aan de zwarte
veen-aardappelen, die m normale tij
den ook nu, gelukkig naar de aard
appelmeelfabrieken gaan of als veevoe
der gebruikt worden, daar zij voor di
recte menselijke consumptie eigenlek
ongeschikt zijn.
Gebleken is echter, dat velen de zand-
aardappelcn met deze fabrieksaardappe
len over één kam scheren, terwijl de
goede zandaardappel als regel op één
hoogte gesteld kan worden met de klei-
aardappel van goede kwaliteit. Zo min
als het juist is, dat alleen de dure aard
appelen goed kunnen zijn, zo min is het
verstandig te denken, dat alleen de klei-
aardappel goed is.
Er zijn grote onderlinge verschillen
zowel tussen klei- als tussen zandaardap-
pclrassen. Ook is het ene aardappelras
beter geschikt voor de kleigrond, terwijl
het andere op zand beter tot zijn recht
komt, terwijl weer andere zowel op klei-
als op zandgrond goed gedijen. De Eigen
heimer geniet bijvoorbeeld een goede
reputatie als klci-aardappel, maar ook
op zand gekweekt is deze aardappel zeer
goed van kwaliteit. De Noordeling daar
entegen, die vooral in het Noorden des
lands zeer gewaardeerd wordt, verbouwt
men bijna uitsluitend op zandgrond.
Wel is waar is de schilkleur van klei-
aardappelen in de regel mooier dan van
zanduardappelen immers van deze
laatste heeft de schil meestal een don
ker aanzien deze kleur verandert ech
ter niets aan de kwalitei-t. Er zijn don
ker gekleurde zandaardappelen van pri
ma kwaliteit en lichtgekleurde klei-
nardappelen van een veel mindere kwa
liteit.
Zo ziet men dat aan het uitzoeken
van geschikte aardappelen voor het mid
dagmaal meer kanten zitten, dan een
eenvoudige keuze tussen klei- en zand
aardappelen.
Overleg met Uw handelaar, let op de
prijzen en probeer de soorten, die hem
èn U het meest geschikt lijken. Dan kunt
U Uw keus maken, onafhankelijk van
een vooroordeel omtrent klei- of zand-
aardappelen^ Ook in voedingswaarde en
houdbaarheid staat immers de goede
zandaardappel niet bij de klei-aardappel
ten achter.
De bereiding is voor beide soorten
gelijk. Zowel zand- als klei-aardappelen
behouden hun smaak en voedingswaar
de het best en zien er ook het mooist
uit. wanneer zij gekookt worden in zo
weinig water, dat zij vrywel niet afge
goten behoeven te worden. Zodra de in
houd van de pan kookt, dient dan het
vuur te worden getemperd, tot de aard
appelen gaar zijn.
ZONDAGSBLAD 14 OCTOBER 1950
'n Vriend van mij kan helemaal niet tekenen!
WIJ ZULLEN HEM SAMEN EENS EEN LESJE GEVEN
Beste neven
i nichten!
Ik moet jullie iets ergs vertellen. Ik
heb een goede vriend, die mij nogal
eens een handje helpt met het een en
ander. Toen ik deze week zat te werken
aan de tekening, die vandaag in de
krant staat, kwam hij bij mij aan, om
een praatje te maken. Dat doet hij wel
meer. Ik was nog maar half klaar en
daarom zei ik: „Kerel, alles goed en
wel. maar ik heb niet veel tijd voor je,
want ik moet tekenen voor de kinder
rubriek!"
„O. dat is niets", zei hij, „laat dat ding
maar liggen, die maak ik wel af en ga
dan nu maar een straatje met me om".
Ik weet wel. neven en nichten, ik hao
het beter niet kunnen doen, maar ja,
het was zacht herfstweer en het was
nogal druk geweest op de krant, ik ging
dus een luchtje scheppen. Toen we weer
thuis waren, nam mijn vriend de teke
ning mee en beloofde, haar af te ma
ken. De volgende dag kwam hij er mee
aan. Nou. kinderen, ik schaam me diep
Is me dat een tekening! Er deugt niets,
maar dan ook niets van. En jullie den
ken natuurlijk, dat ik al die fouten ge
maakt hebt, maar dat is toch heus niet
waar. Het is allemaal de schuld van
mijn vriend. Ik had echter geen tijd
meer over, om een nieuwe tekening te
maken en daarom zet ik dat ding met
al die fouten toch maar vandaag in het
Zondagsblad.
Nu heb ik een vraag voor jullie:
willen jullie zo vriendelijk zijn, mij te
helpen, alle fouten, die er in zitten, op
te zoeken? Mijn vriend beweert name
lijk, dat die tekening goed is en ik zeg
van niet. Nou moeten jullie mij alle
maal een handje helpen, mijn vriend
ervan te overtuigen, dat hij het bij het
verkeerde eind heeft.
Als jullie dus zoveel mogelijk fouten
Twee reizigers dineren in een res
taurant van twijfelachtige zindelijk
heid. „Veeg je bord eerst af', fluistert
„Maar waaraan moet ik dan eerst
m'n servet afvegen?" vraagt de ander
wanhopig.
De Engelse Spoorwegmaatschappij
looft jaarlijks prijzen uit voor de bes
te verbeteringen in het vervoer. Als
gevolg daarvan worden haar ongeveer
4000 denkbeelden per jaar aan de hand
Rome bezit het uitgestrekste kerk
hof ter wereld. Zes millioen mense
lijke wezens hebben op die begraaf
plaats reeds hun laatste rustplaats ge
vonden.
op wil zoeken, doen jullie mij een groot
plezier. Wij zullen het die vriend van
mij wel eens inpeperen. Schrijf ze alle
maal maar netjes op en stuur se me
maar toe. Je mag ook de tekening nog
kleuren, ziet maar eens. Er liggen weer
tien prijzen klaar voor de kinderen, die
de meeste fouten vinden. Maar het
moeten ook echt fouten zijn, die je op
geeft, hoor! We zullen nn eens kijken,
Karei!
Dat ging er in als koek
Dat liedjes-raadsel van vorige week
ging er in als koek! De meesten van
jullie hebben er zeven gevonden en
dat was ook genoeg, maar enkele ne
ven en nichten hebben toch ook nog
aan dat zonnetje gedacht. Dat stelde
voor ,,'t Zonnetje schijnt zo heerlijk
schoon". En de andere versjes waren:
Onder moeders parapluie; Drie kleine
kleutertjes zaten op een hek; In een
groen, groen, groen, groen knolle
knollelandToen onze Mop een Mopje
was; 'k Heb mijn wagen volgeladen,
vol met jonge meisjes; Twee emmer
tjes water halen; Jantje zag eens
pruimen hangen.
Hier zijn dan weer de namen van de
gelukkige winnaars: Harmke v. d.
HorstGerrie van Wijk; Nanda Kar
dol; Leo v. d. Bos; Robby van 't Zand;
En de troostprijsjes zijn voor: Lydi
van Doorn; Tjietske Buth; Kees Groe-
neveld; Ria Stolk en Tinus v. d. Wate-
Bladerend in jullie brieven
Janny van Bieges: ik feliciteer je nu
alvast maar met je verjaardag op 19
October, meid! En weten jullie, wat
ons neefje Robbie van Werkhoven gaat
worden? Kok in een banketbakkerij.
Als Robbie nou maar geen zoete brood
jes gaat bakkenInna en Anny":
ik zal er eens goed over nadenken, of
we niet eens een knutselrubriekje kun
nen beginnen op de jeugdpagina. Adrie
Grootendorst en verschillende andere
opgenomen mogen worden. Natuur
lijk, beste kinderen. Dat behoeven jullie
niet eens te vragen. Iedereen is bij Oom
Karei welkom, hoor!
Bas Dubbeldam heeft twee mondhar
monica's en kan daarop al goed over
weg. Op de een speelt hij meer dan op
de ander. Drie van de zeven versjes,
die vorige week in de plaat verborgen
waren speelt hy zomaar vlot helemaal
op zijn mondorgels uit. Geertje Verweij
hé, dat is leuk. Zij kent Alie van Hee-
teren, die vorige week van Tante Lies
een antwoord kreeg in het Zondags
blad. Vroeger schreef ze op school naar
Alie. maar nu niet meer. Je vindt het
OOM KARfL
zeker wel goed. dat ik Alie de groeten
van je doe? Zo zie je, dat je elkaar nog
op zo'n klein stukje Zondagsblad kunt
ontmoeten. Alie en Geertje, de groeten
van elkaar, hoor!
Zo, Arda Bot, vind jij een kruis
woordraadsel zo aardig. Misschien vol
gende week weer eens, we zullen wel
eens zien! Nee, Ankie van Ravens, Oom
Karei is niet getrouwd met tante Lies,
Daar kijk je me toch nie>t kwaad om
aan. wel?
Hilda van Nugtercn doet me zó har
telijk de groeten van haar broertje
Attie en haar zusje Greetje. dat ik niet
kan laten haar even heel hartelijk
terug te groeten! Ik vind, dat Attie ook
wel eens kan schrijven, hoor! Hij is nu
al zeven jaar. Vertel hem dat maar
eens! Henny van Rij: stuur me ook
eens een aardige, groter® tekening,
zeg. Aan die poppetjes onderaan je
brief kan ik wel zien, dat je aardig de
slag te pakken hebt.
Jannie de Groot: Stuur mc. zo voor
de grap, ook nog het leuke versje van
de jongen, die op straat stond te hui
len. omdat hij niet was overgegaan. En
bij was nog niet eens op school! Nee.
Willy v. d. Hart, die Willy" van de
vorige week was een andere, hoor. Er
zijn meer hondjes, die Fikkie heten!
Willy Koolma (alweer een Willy!) vindt
het eigenlijk jammer, dat haar broer in
dienst is gegaan, 't Wordt gelijk ccn
stuk stiller in huis. dat is waar. maar
ik zou, als ik jou was je broer maar
veel brieven schrijven. Willy! Peter
Keizer, Rietje Warmerdam, Kees v. d.
Jagrt. Elsje van Meeuwen. Annie van
Klaveren en vele anderen hebben hun
oplossingen aardig gekleurd. Ik heb z®
stuk voor stuk met bewondering beke
ken, dat verzeker ik jullie. Verschil
lende neven en nichten vragen, of er
niet een foto in het Zondagsblad kan
komen van Tante Lies en mij. Nou die
van tante Lies heeft er al eens inge
staan en die van mij, och, kinderen, er
is niets aan te zien. Gewoon gezicht:
ogen, neus. mond en oren. Nee. dat
zullen we maar niet doen.
Doen jullie allemaal je best op het
OOM KAREL.
£bcscK»c«c*<»csas<scgcKScm<scscif<8cs<3<8<aïc*<8a»c*<!K*tof<«aso^<s<^
er;-® -
Jnft wiLl
43. Toen het middag werd, deelde
Grietje haar brood met Hans, want
bij had immers al zijn brood ver
kruimeld Daarna speelden ze met
eekhoorntjes en de hazen, die
overal in het rond sprongen. Toen
het donker begon te worden, wer
den de schaduwen langer en alles
begon te zuchten en te steunen in
het bos.
44. Hans en Grietje gingen zo
dicht mogelijk by elkaar zitten en
probeerden niet bang te zyn. Maar
het was toch griezelig, zo helemaal
alleen. Eindelijk ging de maan op
en konden ze de terugtocht begin
nen, want nu zouden ze de krui-
45. Eerst ging het goed. maar
na een poosje konden ze geen krui
meltje meer vinden. Overal zochten
ze en Hans ging zelfs op zyn
knieën liggen zoeken, maar tever
geefs: de vogels hadden de kruimels
mels kunnen zien in het maanlicht, opgepikt.
46. „Geeft niets", zei Hans. „We
vinden de weg ook wel terug zon
der kruimels. Deze weg hebben we
al zo vaak gelopen." Tot zonsop
gang liepen de kinderen door, maar
ze vonden de uitgang van het bos
niet. Ze begonnen opnieuw honger
te krijgen en plukten de blauwe
bessen, die overal te vinden waren.
47. Toen het weer avond gewor
den was, maakten ze een bed van
zachte dennetakken onder een
dichte dennenboom en daar gingen
ze slapen. Ze waren nu zo moe. dat
ze dadelijk in slaap vielen.
48. De volgende ochtend werden
ze wakker door gesnuif vlak bij
hen. Het was Reintje de Vos. die
op zijn ochtendwandeling was en
het wel prettig vond om eens met
iemand te kunnen praten. „Goeie
morgen, slaapmutsen", grijnsde hij
en zwaaide met zyn rode staart in
de lucht.
49. „Waar gaan jullie heen. als
Je de slaap uit je ogen gewreven
hebt?" Ze vertelden hun lotgevallen
en de vos, die erg vriendelyk was
zolang er geen kippen in de buurt
waren, riep Bruintje Beer en vroeg
hem om raad. De beer beloofde te
helpen.
