jf
Met een Amerikaanse dominee op
Canadees huisbezoek
Karavanen Nederlanders
Opeenstapeling van fouten te
Makassar
Het beladen van vliegtuigen
is een wetenschap
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
DONDERDAG 24 AUGUSTUS 19*
Broeders, denk er om, die notulen zijn
voor de toekomst
LAAT ONS NU TEZAMEN BIDDEN," verzocht het hoofd van 't gezin
in het Engels, en daarop vouwden Mrs Hanenburg. de kinderen
Ted en Richard, Joan en Catherine de handen en sloegen de ogen neer.
„Out Father, Who are in Haeven...."
Voor een jongen in Ooster Bierum had ditzelfde gebed vier-en-veertig jaar
geleden het „Onze Vader" geheten, maar thans sprak het gezin Hanen-
burg van „The Lord's Prayer" en na tafel klonk opnieuw de stem van
de vader, terwijl hij ernstig en eerbiedig het Woord uit de H. Schrift
voorlas: „I beseech you therefore, brethren, by the mercies of God....",
waarna de kleine Catherine met een hoog stemmetje Gods zegen over
voedsel en drank afsmeekte. De verschillen waren meer uiterlijk dan
wezenlijk: in Edmonton (Alberta) koos Dominee John Hanenburg voor die
dag „Romans Twelve", bijna een halve eeuw tevoren in Ooster Bierum
had hij als jongen eerbiedig het hoofd gebogen voor „Romeinen 12."
.Broeders", had ds Hanenburg eens
.vaarschuwd: „bedenk wel. die notulen
sijn voor de toekomst
't Moeilijke Nederlands
De dominee zelf sprak nog puur Neder
lands. had echter wonderlijk genoeg
moeite met de nieuwe Nederlandse
migranten, die hij in Canada ontmc
„Sinds ik vertrokken ben, zijn jullie
ook veranderdsommige Nederlandse
woorden heb ik nooit gehoord, en ik heb
me nu expres een hoop Nederlandse ker
kelijke bladen laten toesturen om o
meer mijn Nederlands weer wat te
„Nee", zei Herman Wierenga, „1
nou dat woord „funest", dat ze tegen
woordig in Nederland algemeen schijn
te gebruikenik heb 't opgezocht
een woordenboek, anders had ik nooit
Missionary-Pastor
uit Ooster-Bierum
Hij zou ongetwijfeld dezelfde lange,
rechte breedgeschouderde Fries gewor
den zijn, wanneer z'n vader in Ooster
Bierum was gebleven en niet naar Ame
rika geïmmigreerd was, maar zeker zou
den thans al zijn vroegere dorpsgenoten
onmiddellijk verschillen opmerken, mis
schien zelfs enigszins verwonderd zijn,
wanneer hij hun vertelde dat hij óók uit
Ooster Bierum kwam. De dominee had
de Amerikaanse „rr" gekregen, bij deze
vreemde Intonatie was bovendien een
breed gerande Amerikaanse hoed geko
men, kleren van een iets andere snit,
en ten slotte had ook hij dat bijna on
definieerbare van zijn nieuwe vaderland
meegekregen, dat haast iedere geboren
Nederlander, die lang in het buitenland
gewoond heeft, verraadt.
Ik ontmoette dominee John Hanenburg
In Edmonton (Alberta, Canada). Edmon
ton was een vreemde stad: niet alleen
de hard kauwende, hard rijdende taxi
chauffeurs, niet alleen de over en over
bevolkte hotels en de 1.75 per uur ver
dienende gasfitters, maar zelfs de T.
shirts van de braniejongens (met voor
op hun witte tricot een olieboortoren en
„Edmonton, Canada's Oil Capital") ad
verteerden luid en ondubbelzinnig, dat
dit de nieuwe oliehoofdstad van Canada
was. Deze gulzige oil-boomtown slokte
elke maind niet minder dan 1000 nieuw
komers op, en de eerste 150.000 zou vóór
het eind van 1950 vol zijn.
Zestig jaar geleden had niemand ooit
van dit Edmonton gehoord, voor de oor
log was het een rustig klein provincie
stadje, thans leed het aan alle vreemde
rauwe groeipijnen onder het alom tegen
woordig symbool van de stalen hoog
potige boortorens.
In deze hard levende, veel geld ver
dienende stad, arriveerde enkele weken
voor mij ds John Hanenburg met zijn
gezin, rechtstreeks uit de States. Hij had
geen vaste gemeente, was „missionary
Pastor", maar 't was wel zeker, dat heel
veel Nederlandse Protestanten deze lange
Amerikaanse Fries vroeg of laat „in de
vlekken en op de eenzame farms" zou
den zien verschijnen.
Engels, de nieuwe taal
De dag, dat ik in Edmonton was, re
gende het. Ik had deze regen gewoor
kunnen negeren, maar het was een vri
kostbare regen. Het was een regen, die
met grote vette letters op de voorpagina
van alle kranten kwam. Uit de reactie
van deze „Oliehoofdstad" op de regen
bleek opnieuw, dat men er ondanks de
„oilboom" nog grotendeels inagrari
sche termen dacht. De regen, zeiden de
bewoners van Edmonton, tussen twee op
merkingen over nieuwe olie-ontdekkin
gen in de buurt, de regen was „a million
dollar rain" voor de boeren, die er elke
druppel heel 'hard van nodig hadden.
Het waren niet alleen Canadese far
mers, die er dankbaar voor waren: vrij
veel hardwerkende Nederlandse immi
granten waren voor het eerst van hun
nieuwe Canadese leven blij een dag zon
der werk te zijn: ze waren uitgeregend.
Jammer genoeg moest ik mijn verken
ningstocht rondom Edmonton juist door
die regen beperken tot de onmiddellijke
omgeving van de stad, want vele „rural
roads" verderop waren hersohapen in
glibberige moddersporen, die het
male snelverkeer transformeerden tot
een halsbrekende glij- en slipballet. Ach
teraf had ik echter toch nog gelegenheid
om de million dollar neerslag dankbaar
te zijn, want in een gesprek met ds
Hanenburg en mr Herman Wierenga
(van de Canadese Christian Reformed
Church Immigration), kreeg ik minstens
voor.duizend dollar informatie" over
het kerkelijke leven in de nieuwe wereld.
John Hanenburg kreeg zijn opleiding
tot het leraarsambt aan Calvin College,
Grand Rapids (Mich. U.S.A.), oefende
het achtereenvolgens uit in datzelfde
Michigan, in South Dakota en Iowa. Al
leen in zijn laatste standplaats werde
nog diensten in de Nederlandse taal g«
houden, overal elders sleet het Neder
lands. niet alleen in het dagelijks lev<
maar ook binnen de muren van de Pro
testantse kerken, snel uit. Men assimi
leerde zich aan het Amerikaanse leven,
en zelfs de kerkeraadnotulen van oor
spronkelijk Nederlandse kerkgemeenten
werden nu in het Engels opgesteld.
gew
t het betel
,Je zult zien," ging de dominee ve
„dat de volgende Nederlandse generatie
hier ook geen kerkdiensten in het Ne
derlands meer heeft: de hele structuur
van het kerkelijk leven ondergaat de in
vloed van het nieuwe land, wordt gelei
delijk „Canadees". Nu zijn deze ni<
mensen nog echt in den vreemde, ze
len graag geleid worden en degener
net als ik in het immigrantenwerk
gen arbeiden, wacht een rijke, dankbare
taakoh, ik vind het heerlijkt
doet me wèl aan, hoor
„Iedere immigrant, die vast kan hou
den aan het leven in zijn kerkgemeen
te, heeft het vooral in de moeilijke be
ginperiode veel gemakkelijker
Als vanzelf kwam het gesprek op
vrijgezellen. Zei Wierenga: „Voor dat
probleem zie ik een gedeeltelijke op
lossing als we zoveel mogelijk meisjes
uit Nederland konden uitbrengen.
konde hangen van het geallieerd Op-
perkommando als dank voor de hulp
aan de geallieerde zaak tijdens de be
zetting bewezen. Na-oorlogs Neder
land is de bitterste desillusie gewor
denlaten we er niet over praten,
maar de massa teleurstellingen, die
heel veel mensen toen te slikken kre
gen, hebben voor m ij de band met
het moederland nog maar losser ge
maakt; we zijn maar weggegaan
Hij startte in Euston (British Colum
ns*. waar hij aan de C.N.R. als „lijn-
rekker, ik bedoel lijnwerker" begon.
,Och. mensenkinderen, als je over ver-
ïederingen praat, dat was vernederend...
ik heb nachten lang wakker gelegen,
ar Ik heb goed verdiend en je kon
soberder leven dan hier. Zo nu en
i schoot je eens een „noose" (eland),
als je weet, dat die zo groot zijn als
paard, dan zul je wel geloven dat
er geen gebrek aan vlees hadden
enfin, vorig jaar zyn we hier gestart:
=1 had ik kunnen oversparen. Een
Belg „retire-de" (ging rentenieren) en
nu heb ik zijn farm voor vijf jaar „ge
rent" (gepacht). 105 Acre, een middel
matig groot bedrijf
„En hoe is dat gegaan?" vroeg de
dominee.
„Vorig jaar heb ik geen cent verdiend:
te droog. Het was voor iedereen een
heel slecht jaar, en we hebben toen hele
maal op Evelyn geleefd, die hier in een
Mental hospital, krankzinnigengesticht,
werkt en voor verpleegster leert
Klaai werd Clarence
Natuurlijk kon ik niet nalaten om aan
Evelyn, een wolk van een twintigjarige,
te vragen hoe ze in Langendijk toch aan
die mooie meisjesnaam gekomen was.
„Ik heette toen nog helemaal géén
„Hoe dan?"
„Als U het niet in de krant
smeekte ze, maar ik beloofde niet!
het wasAafje. Klaas heette daar nog
gewoon Klaas en niet Clarence; de
jongste kinderen waren inmiddels
Canadeesd tot Bill en Jimmy.
In ieder geval zou het Visser niet
komen, dat ie in Canada op een brief,
waar haast bij was „SPOED" zette. Dat
had 'm laatst een Nederlander geleverd,
die er meer dan tien jaar woonde!
Dit jaar beloofde een prima jaai
worden. Visser zat de druppels regen ge
woon te tellen: hij kon er geen spetter
van missen voor zijn 18 ha. aardappelen,
zijn 25.000 Deense witte winterkool. zijn
Acre wortelen en zijn dito koolrapen.
„Misschien dat ik later nog eens wat
aan irrigatie ga doen," dacht ie hard
op, „in de buurt van de North Saskat-
Hij zou er zeker wel komen, dacht
blijkbaar al Canadees, want waar wij het
al een hele prestatie vinden, war
's zomers ons gazon groen blijft mei
„sprinkler", daar draait een Canadees
zoeken de zon op in den Belgique
Petit-Han is even mooi als „Peetit-Hajn'
In de Belgische Jeugdherbergen blijft iedere nacht vrijwel geen bed onbealapen.
De meeste gasten komen van over de grenzen. Het kan gebeuren, dat je aan tafel
zit met twee Engelsen, een Amerikaan, enkele Fransen, veertig Nederlanders en
Belgen.
(ongeveer ƒ250). Bovendien kent de
Belg nog het voor ons historische rijwiel-
plaatje. In Brussel, met zijn vele steilten,
stapt men dan ook liever op laten we
zeggen lijn 87. die u voor frcs. 2.50 door
een groot deel van de stad tingelt.
Nog wat gemerkt?
„Nog wat gemerkt van de relletjes?" is
de vraag, die aan elke terugkerende
België-reiziger het eerst wordt gesteld.
„Niets gezien." luidt tien tegen één net
antwoord. Wie brengt zijn vacantie ook
door in de Borinage, bij de havens van
Het gezin ligt er overhoop, maar
de visite merkt er weinig van.
Antwerpen of in het grootse, maar veel
te drukke Brussel? Ook in de dorpjes
der Waalse Ardennen zagen we vaker
„Oui" dan „Non" op de muren gekalkt.
En de Zondag nadat koning Leopold was
teruggekeerd. werd in Barvaux, bij
Durbuy. ons de weg versperd door een
optocht met muziek en vlaggen, van de
plaatselijke notabelen, compleet met rid
derorden, om 's konings huiskeer te
Maar het is een struikelblok, die
kwestie met twee talen, twee volken zou
haast zeggen. „Op school wordt
De Maasvallei is wel een van de mooiste routes die men in België maar
nemen kan. De rivier kronkelt zich langs begroeide hellingen en kale rotsen,
bij de bedding liggen weiden en korenvelden en prachtige stadjes als Namen
en Dinant spiegelen zich in het water
De troepencommandant is bij elke
uitbarsting weg
Werk is er genoeg, in huishouding,
in ziekenhuizen etc. en wanneer ze
dan behoorlijk werden opgevangen in
de kerkgemeente en de vrijgezellen
eveneenswell, och in deze im
migratie-job geraak je nooit uitge
studeerd. maar het lijkt me 't pro
beren waard
„Ik weet niet of het Canadese gouver
nement anders zo geporteerd is op ge
sloten kolonisatie," wierp ik tegen.
„Gesloten kolonisatie is ook niet goed."
antwoordde de dominee, „ik zou zelfs
niemand aanraden om bij een andere
Nederlander te gaan werken hier; zo
leren ze nooit de taal, zo worden het
nooit goede Canadezen. Maar er is geen
veiliger weg naar de Canadese gemeen
schap dan via ons kerkelijk Leven
het gereformeerde leven heeft nu een
maal zijn beslag op de mensen, en vooral
in het begin is het 't enige waar ze hou
vast aan hebben.
Een argument, dat misschien niet zo
onmiddellijk voor de hand ligt, is wel,
dat de oudere Nederlandse kerkleden
weer veel Canadese vrienden hebben, bij
wie dan de nieuwkomers vanzelf geïn
troduceerd worden
Lijntrekker
'e Middags waagden we ons door de
druilerige „million dollar"-regen naar de
R.R. 6 in North Edmonton. Wierenga's
auto slee-de en slipte zo vervaarlijk, dat
de dominee op een gegeven moment
vroeg of „die broeder Visser nog ver
woonde"
Visser was enkele jaren geleden uit
Nederland vertrokken. Hij was heel vroe
ger in Langendijk „gestart" met niks
en daar waren jaren, dominee, voor de
oorlog dat ik minder had dan niks
Toen we in 1947 weggingen hadden we
een pracht bedrijfmaai
dat het vroeg of laat w.
liedje zou worden als vóór de oorlog
elk jaar liep ik toen tegen de lamp en
moest voor de tuchtrechter verschijnen
en elk jaar werd de boete hoger; we
hadden toen toch die teeltbeperkingen,
en mijn jongen werd al wat groter, en
ik kon me er nooit aan houden
tlfde
de provincie
hand niet c
honderden
had ik geen tijd
i bui
het besproei
ammer genoeg
1 Lethbridge
aar men vla een ingewikkeld
tientallen mijlen lichtte aiu-
ten en sproeiers een ontzag
gelijk gebied in cultuur gebracht heeft.
id'dels had mrs Visser de foto
albums voor de dag gehaald, bekeek do-
iillnggebouw en de kerk in
Langendijk, werd hem verteld, dat de
jongste kinderen binnen zes maan-
al in hetEngels gedroomd
hadden.
Wanneer het niet hoog tijd geweest
as om op te stappen, hadden de „thee
koek" dit huisbezoek van de Ameri
kaans-Nederlandse dominee aan een Ca
nadees-Nederlandse boer nog Hollandser
;emaakt.
En heel Ooster Bierum zou zich bij
leze vroegere dorpsgenoot op z'n gemak
revoeld hebben
De „Locomotief" te Semarang criti-
seert in twee hoofdartikelen de houding
der Nederlandse regering te Makassar
en had weinig vertrouwen „in de plotse
linge driftbuien van een regering, die
zich doorgaans vooral in Indonesië nogal
weifelend en zwak heeft getoond en na
elke ondoordachte woede-aanval bij de
eerste tegenreacties meteen door de
kmeën zakte, om zich dan verder dan
haar startlijn terug te trekken". Daarna
betoogt het blad, dat men nooit had mo
gen goedvinden, dat Am'bonnese solda
ten, die men niet wilde of kon doen
overgaan in dienst van de K.L., met
volledige bewapening in kampementen
maar moesten wachten tot zich een an
dere bestemming voordeed.
Ook de Indonesische regering wordt
gecri ticeerd. Het blad noemt het
trailleren van een kampement vol
wen en kinderen uit de lucht en het be
schieten uit zee zonder voorafgaande
waarschuwing een „Northwest frontier
tactic", die evenmin gewettigd was.
Het blad vraagt waarom er nu pas
uit een verklaring der R-I.S. regering
blijkt, dat ex-KNIL-mannen vlaggen
hebben afgerukt. Waarom heeft men
niet dadelijk in verbinding gesteld met
dr Hirschfeld?
Waarom ook heeft men dr Hirschfeld
niet opheldering gevraagd over d(
moord op een luitenant van de Apris'
Waarom was, terwijl de toestand vol
gens de RIS reeds zo lang gespannen
was, de Apris-commandant Kawilarang
afwezig? Het is wel opmerkelijk,
deze zich tijdens de opstand van Azis
op Bali bevond en thans weer met kort
Vliegtuig moet aan denkbeeldige draad
kunnen hangen
Zo enkele tientallen minuten voordat
een vliegtuig vertrekt, bereikt de drukte
rond het gereedstaande toestel een hoog
tepunt. Kris kras rijden de kleine vlieg
veldwagentjes over het platform, van en
naar het vliegtuig. Het zijn, om eens en
kele voorbeelden te noemen: wagentjes
van de Civiele Dienst, die de inventaris
van de boordkeuken brengen, wagentjes
van de Interieurdienst, die o.m. het bed-
degoed voor de „sleepers" en de blauwe
reisdekens aanvoeren, karretjes, die
drinkwater aan boord pompen en dyna
mowagentjes, die de electrische stroom
voorziening in het vliegtuig verzorgen,
zolang dit nog stilstaat. Monteurs,
douanebeambten, employé's van d sta
tionsdienst, vliegers en anderen, zij al
len hebben daar hun taak. Tussen al die
drukte door komt dan nog een ware
trein vrachtwagentjes aangereden, waar
op de post, bagage van passagiers en
vracht hoog opgeladen zijn. De karretjes
worden onder het vliegtuig gerangeerd,
de luiken van de ruimen worden geopend
en schijnbaar zonder enig systeem stu
wen de mensen van de K.ÜM.-vracht-
afdeling op Schiphol temidden van de
gonzende drukte de laadruimen van het
vliegtuig vol.
Oppervlakkig bezien lijkt er inderdaad
geen systeem in te zitten, in werkelijk
heid eohter gaat er aan dit inladen een
wetenschappelijk opgesteld plan vooraf,
dat in de laatste 20 minuten
vertrek met de grootste nauwgezetheid
is uitgevoerd.
Dat de nauwkeurigheid, w
beladen van een modern verkeersvlieg
tuig moet worden uitgevoerd, een grote
rol speelt, kan verklaard worden door
het feit, dat men rekening moet houden
met een groot aantal factoren.
Het beste zou men zich kunnen voor
stellen, dat de vlucht 'van een vliegtuig
een krachtmeting is met de zwaarte
kracht van de aarde. Vanzelfsprekend
zijn o.m. het motorvermogen en de af
metingen bepalend voor de hoeveelheid
vracht en passagiers, die vervoerd kun
nen worden. Een andere bepalende fac
tor is het voor ieder vliegtuig vastgestel
de start- en landingsgewicht, waarbij het
toelaatbare startgewicht altijd hoger ligt
dan het landingsgewicht. Dit verschil in
gewicht bij landing en start bestaat om
dat de machine tijdens de vlucht brand
stof voor de motoren verbruikt. Houd*
men met deze beperkingen rekening,
evenals met andere vaste gewichten, Jie
met het vliegtuig meegaan, zoals o.m.
/an de bemanning en de inventaris
de keuken, dan kan men bepalen,
hoeveel betalende lading het vliegtuig op
een bepaalde vlucht kan meenemen. Deze
betalende lading bestaat uit passagiers,
vracht en post.
Wat de passagiers betreft levert de
„belading" niet veel moeilijkheden. Zij
gaan allen in de vliegtuigstoelen zitten,
die zo geplaatst zijn, dat zij de stabiliteit
van het vliegtuig niet ongunstig kui
beïnvloeden. Anders is dat met de post
en vracht. Deze moeten n.l. zo geladen
worden, dat het evenwicht in het toestel
bewaard blijft. Een vliegtuig heeft een
zgn. zwaartepuntsligging, dat is een punt,
waaraan men bij wijze van spreken 'het
toestel zou kunnen ophangen, waarna het
zuiver in evenwicht zou blijven. Plaatst
men nu bijv. een hoeveelheid vracht in
één van de voorste ruimen, dan wordt
dit evenwicht verbroken en zal het
stel aan zijn denkbeeldige draad
voren gaan hellen. Een hoeveelheid
vracht in de staart bewerkt het tegen
overgestelde. Het spreekt vanzelf, dat een
goed evenwicht belangrijk is voor een
vliegtuig tijdens de vlucht. Zou het even
wicht naar achteren of naar voren ver
stoord zijn, dan zou de vlieger moeten
bijsturen om het toestel toch horizontaal
te houden, iets wat extra energie
de motoren vereist, en dus economisch
nadelig is.
Om nu tijdens de belading aan alle
voorwaarden te voldoen, maakt de
K.L.M.-beladingsafdelIng gebruik van
een zgn. loadsheet, een in vele vakjes
verdeeld en met tal van kleuren en
arceringen gemerkt vel papier, dat
op het eerste gezicht een bijzonder
ingewikkelde indruk maakt. In grote
trekken komt de inrichting van het
loadsheet hierop neer, dat men aan
de linkerzijde, met behulp van een
aantal staten het gewicht van een
betalende lading voor een bepaalde
vlucht kan berekenen, waarna men
aan de rechterzijde van dit loadsheet
dit gewicht met behulp van een ver
nuftig systeem van onder elkaar ge
plaatste schaalverdelingen
?rdelei
Op deze schaalverdelingen n.l. worden
de hoeveelheden vracht, past, brandstof
en het gewicht van de bemanning uitge
teld en uitgezet, waardoor het mogelijk
wo.-dt te zien, waar het zgn. zwa
punt bij een bepaalde belading ligt. Van
dit loadsheet maakt men ladingsbriefjea,
verlof te Bandoeng vertoefde. Als de
RIS beweert, dat zij een uitbarsting
reeds lang zag aankomen, dan is het wel
bevreemdend dat de troepencomman
dant ten tweeden male niet ter plaatse
(Het gedrag van deze man, Öie zich
onlangs liet fotograferen als de eerste,
die op Boeroe aan land stapte, is trou-
zeer opmerkelijk. Bij de vorige
strijd met het KNIL te Makassar was
Kawilarang „verkouden" en verbleef in
kamerjas in de binnenste hotelkamer.
Toen een Nederlander bij hem kwam en
over het schieten begon, zeide Kawila
rang: „Schieten, door wie, waar?"
(Red.).
Waarom is dr Hirschfeld niet door de
sultan van Djokja ontvangen, toen
zich tot hem wendde na aankomst
de eerste berichten over de ongeregeld
heden te Makassar? Waarom is
Zondag in de vroegte al begonnen met
het kampement te laten mitrailleren,
terwijl de ongeregeldheden pas Zater
dagavond waren uitgebroken? Dit be
sluit is dan wel buitengewoon snel ge
nomen en overleg met de hoge corr
saris en de Unci was toch wel op zijn
plaats geweest, aldus het blad.
en groepje
Het is gezellig en aan niets valt te
merken, dat het land weinig dagen ge
leden op de rand van een burgeroorlog
leefde. Ook de dure hotels zijn vol als
elke vacantietijd. Karavanen dagjes-
nsen uit ons land trekken per autobus
België binnen. We ontmoetten dertig
Mulo-leerlingen van Walcheren, die met
hun onderwijzers in een touringcar op
driedaagse schoolfuif waren. De
groene oever van de Maas tussen Namen
Dinant is wit beplekt met tenten
kampen. Hele stammen moderne
Bedoeïnen zwerven op de fiets „den
Belgique" door.
„Naor Peetit-Hajn"
Voor de meesten blijft het bij een
oppervlakkig bezoek.
Twee jongens in khakihemd en met
»n witte sportpet op het hoofd zeulen
hun als kamelen beladen karretjes tegen
heuvel op, ergens in Walenland. Er
wappert een Hollands vlaggetje aan htm
stuur.
„Ook naar Petit 'An?"
„Nei," zegt er een in hoog-Mokums,
ne goane noar Peetit Hajn."
Enfin, dat is een kwestie van uitspraak.
Maar je vindt het toch wel bar.
x een trekker niet blijkt te weten, hoe
plaats heet, waar hij de afgelopen
nacht zijn bivak heeft opgeslagen.
Er zijn maar weinig gelukkigen
gelegenheid, België grondig
kennen. De frankskens, dat i
bleem, zulle! Met de 200 francs, die mi en ze het," zei een (Vlaamse) scholier
oor kort op vertoon van zijn bewi. ut Brussel. Maar vraag een Brusselse
Nederlanderschap verkreeg, kon je agent niet in het Frans naar de weg; dat
geen rare sprongen maken. Wie de be
roemde grot van Han wil bezoeken, moest
een kwart van zijn hele voorraad
toeristendeviezen offeren. Gelukkig kun
nen Nederlandse toeristen thans voor
ƒ300 Belgisch geld krijgen.
Tweehonderd Belgische francs zyn niet
meer dan 15 16 waard. En daarin
is de voor kleine beurzen schrikbarende
duurte in België nog niet eens vercijferd.
U bent overigens welkom genoeg. In
het toeristencentrum Spa. met zijn ge
neeskrachtige bronnen (bitter in d(
mond....) zijn straten, waar men weinig
anders ziet dan hotels, bordjes met
„Chambres a louer" (kamers te huur),
souvenirwinkels en patat-frites-zaken. Er
verscheidene middenstanders, die
vroeger achter een Hollandse toonbank
hebben gestaan. Een groot hotel heeft
een naambord met in onze taal: „Neder
landse directie".
En onze Zuiderburen zelf? Het woord
deviezen geeft hen niet zo'n hongerig
gevoel als ons. Veel Belgen brengen hun
vacantie door in Frankrijk of Zwitser
land.
„Kende ge geen velo-paden?"
„Kende ge in 'Olland gien velopaden?"
vroeg een forse politieman ons aan de
hoofdweg tussen Antwerpen en Brussel,
toen we een centimeter of wat naast het
fietspad reden. Wanneer de
van Den Haag naar Leiden of Rotterdam
was gefietst, zou hij niet zo uit de hoogte
hebben gedaan. Want de Belgische
rijwielpaden zijn met de onze niet t<
vergelijken. Hobbelachtig asfalt, van d(
autoweg gescheiden door een rijtje klin
kers. is in de meeste gevallen het
plaveisel. De autowegen vallen echter
niet tegen.
De Belg fietst minder dan wy, ten
minste in het oneffen Zuiden en Oosten.
De lichte Belgische sportvélo met soms
acht versnellingen is beter op het klim
men berekend dan zijn Hollandse soort
genoot. Maar hij kost zeker 3000 francs
AGENTEN gingen vuurtje stoken
r*.* '-i
i
- -i~ j
Het behoort niet tot de
dagelijkse taak van de
politie, moedwillig iets
in brand te steken. Toch
is er onlangs zoiets ge
beurd op de binnenplaats
van het Hilversumse po
litiebureau. Het was niet
zo maar een „vuurtje
stoken", doch diepe ernst.
Onder de persoonlijke
C. van Veen moest een
auto, op last van de
kantonrechter, vernietigd
worden, omdat dit vehikel
een aanrijding had ver
oorzaakt. Het was een
voor-öorlogs wagentje
van een mijnheer uit
Soestdijk. Op een avond
in Februari van dit jaar
was de auto op de Loos-
drechtseweg pal tegen
een langs de berm van
de weg geparkeerde an
dere auto gereden. De
bestuurder kwam er ge
lukkig nog goed af, maar
z\jn wagen bleek een ge
vaar voor het wegver
keer. De stuurinrichting
deugde niet en ook de
remmen waren slecht. De
zaak kwam voor de kan
tonrechter. De automo
bilist kreeg een boete.
BRIKJE'S
VUURDOOD
Moet hij ook maar niet
in zo'n aftands wagentje
gaan rijden. Maar de
Nederlandse wet laat voor
een overtreding als deze
geen verbeurdverklaring
toe. En het autootje zou,
ook al werd het een beetje
opgekalefaterd, levens
gevaarlijk blijven. Daar
om zei de kantonrechter:
de brand er in. Gister
middag werd dan het
vonnis voltrokken. De
agenten sleepten de kar
naar de binnenplaats en
stopten het vehikel vol
proppen oude olie
putsten
emmertjes
tr heen. Een
bij en het
verrassend.
•n van de
Jtfagpu
en fikkie
„fikkie"
doeken
vervolgens
benzine o
lucifertje e
effect wai
Van overal kwamen
schouwspel en
gnuifde tegen
politiemannen
make?" Dat
duurde een half
daarna werd de straal
van de waterleiding er
op gezet. Met koevoet en
hamers gaven de mon
teurs daarna de auto de
genadestoot. En het cada
ver werd naar de ouilnis-
belt getransporteerd. Dat
was het slot van dit auto
dramaOverigens: een
zeldzaam voorkomend ge
val in de Nederlandse
rechtspraak.
aan de hand waarvan de ladlngmeesters
de vrachten in de ruimen stuwen. Het
opmaken van een loadsheet vereist grote
ervaring. Immers, men heeft niet alleen
te maken met de gewichten, doch ook
met de afmetingen, de plaats van be
stemming en de aard van de goederen.
Zo moet. om een voorbeeld te noemen,
vraoht, bestemd voor het eindstation,
achterin gestouwd worden en voor het
eerstkomende tussenstation moet het
liggen. Zware vracht mag na-
lading.
Gedurende ongeveer twintig minuten
voor het vertrek van het vliegtuig,
ten deze loadsheets opgemaakt worden
en moet men tot op het laatste ogenblik
nog de noodzakelijke veranderingen
brengen. Geen wonder dus, dat in deze
laatste momenten voor het vertrek
een vliegtuig bij de vraohtafdeling op
vliegveld met grote inspanning gewerkt
moet worden.
geratel kunt u toch niet volgen (het
eel te ingewikkeld om iemand in
Brussel wegwijs te maken) en als de
agent merkt, dat u Nederlander bent. zal
hij direct lachend op sappig Vlaams
overschakelen: „Waarom hebt ge dat niet
'ezegd, ee?"
Vlamingen, Walen en Duitsers. Neen,
dat mogen we zo niet zeggen. Maar in
boven Eupen, in de Noord-Oosthoek,
spricht man Deutseh, al woont men al
35 jaar in België. En als u, zoals wij. het
geannexeerde Elten lelijk hebt gevonden,
Eupen geen gunstiger oordeel
hebben. En ook niet over Neu Moresnet
andere stadjes onder ons Limburg.
Maar om eerlijk te zijn, schrijven we
bij ons humeur werd er
beïnvloed door de erbarmelijke wegen.
Brussel-wereldstad
Men kan Brussel moeilijk een mooie
stad noemen. Brussel is eigenlijk alleen
ir groots, al zijn er prachtige gothische
renaissancegebouwen te bewonderen,
bijvoorbeeld op de Markt. Wilt u uit
rusten in uw vacantie? Wilt u langs
grachten dwalen, rijen oude geveltjes
zien. reis dan naar Gent, Brugge, Damme.
Maar als u de sensatie van een wereld
stad wilt beleven waaraan Amsterdam,
Rotterdam en Den Haag niet kunnen
tippen blijf dan een paar dagen in
Brussel. Drink 's avonds om een uur of
negen eens wat op een terrasje op de
Brouckère Plaats en probeer het aantal
lichtreclames te tellen. Wandel door de
Boulevard Anspach of de Boulevard
Adolphe Max, maar blijf op het trottoir,
het is de Kalverstraat niet. Dwaal 's mor
gens eens in de buurt van de Koninklijke
straat, natuurlijk langs de Congreszuil
met het graf van de onbekende soldaat,
probeer het parlementsgebouw te bezich
tigen, geniet in het prachtige park daar
tegenover een half uurtje rust bij de fon
tein, bewonder de reusachtige koepel van
het gerechtsgebouw maar haal eerst
b'; de toeristendienst op het Stadhuis
aan de Markt een plattegrond. Anders
kan het u overkomen, dat u maar enkele
straten doorloopt om bijv. van de Markt
bij het Gerechtsgebouw te komen en
u ontdekt dat u heel ergens anders
terecht bent gekomen. Zo krom lopen
vele straten er nu eenmaal.
En als u dan toch in Brussel bent. gaat
u natuurlijk naar de musea. Neem daar
de tijd voor; er is zo heel veel te zien.
Wij hebben nog spyt voor drie, dat we
anderhalf uur in het museum voor
oude kunst aan de Regentiestraat konden
blijven.
Maar hoe u het ook doet: leer België
kennen, het is onze beste buur, al ligt
het gezin er al een jaar of vijf over
hoop. Die varkensslager in de Lange
Violettestraat te Gent had een vooruit
ziende blik, toen hjj zijn zaak „Benelux"
noemde!
Voetballer werd na fraude
van 6.000 „beroeps"
Tegen de 33-jarige L. H. P. uit NoonJ-
Scharwoude, die als administrateur van
de Noordhollandse Voetbalbond 6000
verduisterde en de wijk nam naar Noord-
Af rika, werd gisteren voor de Alkmaarse
rechtbank anderhalf jaar geëist.
De man was in Algiers onder een valse
tam beroepsvoetballer geworden.
Bij een aanrijding verloor hy een been,
zodat hij brodeloos werd. Tijdens een pro
cedure tegen de Arabier, die hem had-
aangereden, kwam bij informatie in Den
Haag aan het licht, dat de voetballer
onder een schuilnaam leefde en gezocht
werd. Inmiddels was h(j pssistent van de
Franse vice-consul in Algiers geworden.
Thans strompelde hy op krukken de
rechtzaal binnen. Er werd /S000 ver
mist, maar volgens P. zou ƒ2000 zijn
zoekgeraakt door dubbele betalingen, die
hjj per abuis deed.
De verdediger wees er op, dat de man
zich als onderduiker uit lijfsbehoud in de
schulden heeft gestoken.
Uitspraak op 5 September.
Grijsaard stak echtgenote
met een mes
Bij de Rotterdamse politie meldde zich
vanmorgen de 73-j. M. J. V„ die in zijn
woning aan de Lieve Verschuierstraat
zijn 64-jarige echtgenote met een aard
appelschilmesje steken had toegebracht
bij de slaap en het oor. Omtrent de mo
tieven tast men nog in het duister. De
is gearresteerd. Zijn vrouw werd in
het ziekenhuis opgenomen. Haar toe
stand is redelijk weL
BISSCHOP VAN BRATISLAVA
GEARRESTEERD?
Mgr. Michel Buzalka, bisschop van
Bratislava, is 17 Augustus door de Tsje-
choslowaakse politie gearresteerd, aldus
meldt het onafhankelijke Oostenrijkse
blad „Presse".
Radio-telefoonverkeer met
Makassar hervat
Het radiotelefoonverkeer met Makas
sar wordt morgen op de oude voet hervat.
Daarentegen blijft het radio-telegraaf-
verkeer nog gestaakt
