Bandieten in rok en smoking
slaan hun slag
Twee adviezen
ZATEDAG 5 AUGUSTUS 1950
Nieuw Fzans schandaal
Deviezensmokkel zoals de wereld nimmer
heeft gekend
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS heeft een nieuw schandaal. Het is nog vreselijker dan dat der
generaals. In Indo-China' vechten de Franse jongens tegen de commu
nisten. Ze vallen in de tropische jungle. Ze worden neergeschoten met
kogels, die gekocht werden met Amerikaanse dollars of Parijs goud. Dit
j bloedschandaal, zoals de Franse bladen het noemen, gaat gepaard met een
deviezensmokkel, zoals de wereld nimmer gekend heeft. Op de lijn Parijs,
I Saigon, Parijs kruisen elkaar de dollars, piasters, francs en goud. Bandieten
in rok en smoking slaan hun slag. Code-telegrammen blokkeren de lijn.
Met het bloed der onschuldigen voeden de gewetenlozen zich rijk.
Geleide misdaad
Een geleide financiële politiek ver
ia^kt vaak een geleide misdaad. Het
geluk wil, dat in Saigon een piaster 17
fr. waard is, doch dat de goudprijs op de
markten van Parijs en Saigon zo sterk
uiteen loopt, dat er krankzinnige winst
mogelijkheden liggen. De voorschriften
verbieden tussen Frankrijk en Indo-China
grotere postwissels dan 25.000 fr., doch
in wezen is dit geen rem. Er zijn reeds
feiten bekend, dat deviezensmokkelaars
in enige weken tijds 300 van dergelijke
postwissels naar Parijs zonden en daar
voor een blokje goud lieten terugsmok
kelen, waardoor ze hun kapitaal meer
dan verdubbelden.
Men speelt dit pokerspel als volgt: Men
stuurt 20 postwissels van 25 mille naar
Parijs. De afzender in Saigon richt zijn
postwissel aan een vriend of een „agent"
in Parijs. Deze incasseert derhalve 500.000
fr. Dit bedrag is ruimschoots toereikend
om er te Parijs een kilo goud voor te
kopen enwat laat zich gemakkelijker
verstoppen dan een kilo goud. De door
gewinterde specialisten kennen er vijf
duizend methodes voor en als de doua
niers iedere grensganger op deze vijf
duizend methodes moesten onderzoeken,
zou ieder schip drie maanden vertraging
hebben, ieder vliegtuig twee weken. Het
kilo goud, aldus in Saigon gearriveerd,
brengt aldaar 68.000 piaster op, oftewel
1.156.000 fr., zodat het kapitaaltje i
dan verdubbeld is.
Indien het hierbij bleef, zou men zich
nergens anders aan schuldig maken dan
aan een uitgekookte deviezen- en goud
smokkel. De buitengewoon hoge goud
prijs in Saigon heeft echter een oorzaak;
het zijn de communisten, die een ieder
overbieden en derhalve de prijs in de
hoogte hebben gejaagd. De goudopkopers
zijn in vele gevallen rode agenten, die
daarmee wapenleveranties betalen
Mao aan zijn vrienden in Vietnam.
Zo komen er machinegeweren en
nonnen in Indo-China. Zo vallen
Franse soldaten. De gruwelmiSdaad eist
slachtoffers.
Hebt u dollars
Even gewetenloos en misdadig is het
eindpunt van de smokkelhandel in
dollarbiljetten. Voor een biljet van
duizend dollar betaalt men te Parijs
ongeveer 350.000 fr. In Saigon brengt
het 800.000 fr. op. De Vijfde Colonne
van Ho Chi Minh is er op getraind
de dollarbiljetten te verzamelen. Van
daar ook weer de buitengewone
koers, want Mao in -China levert
gaarne Russische wapenen door, doch
als betaalmiddel wenst hij slechts
dollars en goud. Uiteindelijk komen
derhalve ook voor de zwarte dollars
rode wapenen terug.
De dollarzwendel wordt gedeeltelijk
uitgevoerd door de P.T.T.-ambtenaren
zelf. Een vriend in Parijs zendt aan zijn
vriend, tevens ambtenaar van de P.T.T.
te Saigon, een dollarbiljet. Vaak wordt
dit biljet tussen een stapeltje kranten ge
plakt of in een brief gevouwen met vals
adres. Als de postzak te Saigon arriveert
poogt de in het complot zittende ambte-
Men schrijft ons van Hervormde zijde:
GELIJK destijds in de persverslagen
reeds is gemeld, heeft de generale
synode der Herv. Kerk zich in haar
vergadering van 12 Juni beraden op een
tweetal zaken betreffende de openbare
eredienst, n.l. de kwestie van kleine per
soonlijke bekertjes bij de viering van
het H. Avondmaal en de toelaatbaarheid
van filmen en fotograferen tijdens een
kerkdienst.
Wat het eerste betreft: de wenselijk
heid van kleine bekertjes, is reeds ge
ruime tijd bepleit door heftige voorstan
ders, terwijl de overgrote meerderheid
in de Kerk wil vasthouden aan de ge
meenschappelijke kelk. Met een verwij
zing naar Asmussen ontraadt prof. v. d.
Leeuw het vervangen van de beker door
bekertjes („uit kinderachtige „hygiëne"!)
wijl zo de zin van de gemeenschap ver
broken wordt.
Hoewel de generale synode de moge
lijkheid althans dat „aan de uitdrukking
van de eenheid der gemeente afbreuk
wordt gedaan" door de vervanging van
de éne beker door persoonlijke beker
tjes, aanwezig acht, ontraadt zij in een
schrijven aan de Kerkeraden het gebruik
hiervan toch niet, wanneer deze inge
voerd worden uit hygiënische overwe
gingen.
Een uitvoerig schrijven van een long
arts en van de geestelijke verzorger van
het Herv. sanatorium „Zonnegloren'^
zjjn n.l. aanleiding tot het weloverwogen
advies, dat nu aan de Kerkeraden wordt
gegeven. Wanneer van die zijde toch
deze zaak wordt aanhangig gemaakt, zal
men niet van „kinderachtige hygiëne"
kunnen spreken! Want het gaat hier njft
alleen om bezwaren, die gemaakt wor
den door mensen, die vrezen besmet te
kunnen worden, doch allermeest
die van hen, die bang zijn anderen
besmetten.
Eventuele „liefdeloosheid en (of) a
thetische hoogmoed van de moderne
mens" mogen in deze aangelegenheid
(niet meespreken!
AANGEZIEN de generale synode
oordeel is. dat geen doorslagge
vende exegetische en liturgische
bezwaren tegen de invoering van beker'
tjes kunnen worden ingebracht, meent
zij enkele adviezen te moeten geven,
wanneer men ergens, tot invoering hier
van wil overgaan of deze reeds gebruikt.
Allereerst dient in voorbereiding nog
te meer nadruk gelegd te worden „op
de symbolische betekenis van brood
wijn en op het feit, dat de eenheid haar
uitdrukking vindt in de heilige tafelge
meenschap". Men behoeft trou\
radicaal te kiezen tussen kelk of beker
tje: men kan een blad laten rondgaan,
waarop de ene grote beker tezamen met
ten aantal kleine bekertjes is geplaatst,
waardoor dus de aanziittenden kunnen
naar de brief uit de postzak te nemen.
Lukt dat niet, dan laat hij de brief of
de stapel kranten rustig de ronde doen,
wetende dat de bestellers het stuk straks
toch moeten terugbrengen met er op ge
schreven „incönnue" (onbekend). Daarna
neemt hij zijn kans waar.
Arrestaties
De strijd tegen deze excessen is buiten
gewoon moeilijk, omdat de betrokkenen
gaarne zware risico's riskeren, daar de
winstmogelijkheden deze immers volko
men dekken. Enkele goed gemikte slagen
en men is van burgerman een kapitalist
geworden. Toch heeft de politie de laat
ste tijd klinkende successen geboekt. Er
werd een Chinees gearresteerd, die al
meer dan driehonderd postwissels naar
Parijs had gezonden. Een groot-indus
trieel te Saigon werd gevangen genomen.
Men ontmaskerde voorts de commandant
van de administratie der geneeskundige
dienst voor militairen te Saigon, terwijl
eveneens een directeur van de P.T.T. en
een hoofdinspecteur, resp. Thezon en
Chatelin, tegen de lamp liepen.
Maar dit alles neemt niet weg, dat
de goud- en dollarsmokkel nagenoeg on
gestoord voort gaat. Nog dagelijks vallen
er soldaten in Indo-Cbina. Misschien was
ook hun kogel betaald met dollars of
goud uit Parijs.
Intussen begint de Parijse pers warm
te lopen voor dit bloedschandaal. De Fi
garo schreef er een ernstig artikel over
en ook tal van andere bladen eisen on
middellijk maatregelen. Een blad gaat
zelfs zover, dat het suggereert, als zou
er verband kunnen bestaan tussen de
deviezensmokkel en de serie vliegtuig
ongelukken, o.m. omdat een der veronge
lukte vliegtuigen een speciaal rapport
over deze smokkelhandel naar Parijs
wilde brengen.
rpOEN Matias Mokorsky drie dagen
later terugkwam, was hij in opgewek
te stemming. Hij had zijn gezin onder
gebracht bij een vriend in de stad er
zijn huisraad was gedeeltelijk verkocht
en voor de rest naar Boedapest
gebracht.
„De Barowska heeft nog steeds geen
bericht, dat je ontsnapt beht, Sandor
Tarasow", zei hij vrolijk. „Dat heeft mijn
werk in Merka-Petrina heel wat gemak
kelijker gemaakt, want nu had Ivor
Bartok niet het minste wantroi
Voor jullie is het ook veel eenvoudiger.
Je kunt gewoon langs elk grensstation
vertrekken, want je staat niet op de lijst
in gezochte personen."
„Maar ik heb geen papieren, Matias
Mokorsky. De kastelein hier heeft ge
zegd, dat je speciale papieren moet heb-
;n om de grens over. te steken."
Mokorsky knikte. „Dat is zo en. mor
genochtend hebben jullie die papieren.
Straks komt de fotograaf hier voor de
pasfoto's". „Maar hoe kan dat dan, buur-
Hoe kan ik al die officiële gestem
pelde papieren krijgen, als ik toch niet
Merka-Petrina kan gaan om ze af
te halen?" vroeg Sandor angstig.
„Je krijgt ze hier thuisgebracht, mor
genochtend. Keurige officiële papieren.
Alleen de stempels en de handtekenin
gen zijn zo vals als een kraai, maar daar
behoef je niet bang voor te zijn. Zelfs
de commandant van de Barowska
ze niet van echt kunnen onderscheiden, derend, i
|De man, die ze heeft gemaakt, ii
meester in. zijn vak. Er is geen enkel
gevaar bij. Alleen moeten jullie je lesje
goed uit het hoofd leren. Jij bent een
brouwer en je gaat naar Berlijn om hop
te kopen. Je neemt je dochter mee, om
dat je al een daagje ouder wordt en
onderweg goed verzorgd wilt zijn. Ont
houd dat dus goed; je bent brouwer en
je moet naar een Berlijnse hopveiling."
„Ik hoop dat ik alles goed zal doen.
Ik heb nog nooit zo'n grote reis ge
maakt", zei Sandor bezorgd.
„Dat geeft niet, vader", stelde Olgina
hem gerust. „We behoeven
snel mogelijk het
kiezen, welke beker zij willen nemen
Ook is een goede oplossing, dat aan de
hoofdtafel de grote beker rondgaat en
aan de dwarstafel de kleine bekers. Van
der Leeuw noemde in zijn Liturgiek nog
een andere mogelijkheid: telkens één
tafel met de grote, één tafel met kleine
bekertjes.
Tenslotte: men zorge, dat „na elke
tafel de gebruikte kleine bekertjes tijdig
worden weggenomen en voor^de daarna
komende Avondmaalgangers nieuwe be
schikbaar zijn, zodat niet na'het verlaten
van de Avondmaalstafel de indruk wor
de nagelaten van een wanordelijke dis,
waarvan de gasten zijn vertrokken".
Hoewel wij persoonlijk de grote kelk
prefereren, menen wij toch, dat dit syno
dale schrijven ernstige overweging ver
dient, Voor sanatoria lijkt ons de zaak
spoedig uitgemaakt (kleine bekertjes);
doch in streken, waar de tuberculose
veelvuldig voorkomt, bezinne men zich
op een en ander.
Wat het filmen en fotograferen in
de kerk bij plechtigheden als de
H. Doop, het H. Avondmaal en de
huwelijksbevestiging betreft: de gene
rale synode acht het gewenst, dat
de eigenlijke kerkdienst, d.w.z. tussen
votum en zegen, daartoe geen gelegen
heid wordt gegeven.
Bij Doop en Avondmaal komt dit euvel
wel niet zo vaak voor, bij huwelijksbe
vestiging des te meer. Het is voor later
natuurlijk leuk om een film te hebben
van alles, wat er op de trouwdag alzo
heeft plaatsgevonden. Sommigen vinden
het wel nuttig, als de gehuwden later
door foto's herinnerd worden aan
feit, dat zij eens tezamen knielden
Gods aangezicht.
Ook is het prettig, als afwezige fami
lieleden door middel van film of foto":
later alles a.h.w. kunnen meebeleven.
Hoewel er fotografen zijn, dip inder
daad weinig storend weten te werken:
de synode acht het ontoelaatbaar, „dat
de heilige handelingen, die in de kerk
dienst plaatsvinden, verstoord worden
door handelingen van derden, die
aan de kerkdienst deelnemen"
We zijn dankbaar voor deze positieve
uitspraak en hopen, dat dit advies aller
wegen ter harte ral worden genomen.
grensstation te bereiken. De donkere
bergketens, die zo lang de gezichtseinder
hadden beperkt, weken terug. De' hori
zon werd lager en verder, naarmate het
landschap vlakker werd. Nu snelden
langs uitgestrekte velden, die het w
terkoren in een tere groene waas hulde.
Rustige dorpjes, een handvol lage
huisjes rond een houten kerktorentje
vlogen voorbij. De dennebossen aan de
horizon werden veelvuldiger.
Toen minderde de trein vaart en in de
compartimenten ontstond de zenuwach
tige drukte, die de nadering
belangrijk station aankondigt. Beladen
te stappen. Er gaan directe treinen met koffers en dozen, met bundels
van Boedapest naar Berlijn.
Matias Mokorsky knikte haar goed
keurend toe. „In Berlijn moeten jullie
van de Russische zone naar de Weste
lijke, de Amerikaanse, zien te komen.
Daarbij kan ik jullie niet helpen, maar
als Olgina haar ogen en oren goed open
gR gingen veel mensen naar het Wes
ten. Veel meer mensen dan Sandor
ooit by elkaar had gezien, verdrongen
elkaar om een plaatsje te bemachtigen
in de lange internationale trein. Sandor
kwam een half uur voor het vertrek en
toen konden ze nog met moeite een
plaatsje vinden op het balkon. De brede
wagons waren volgepropt, met mannen
en vrouwen uit alle delen van Hongarije.
Ze zaten met vijven op de banken, die
drie personen bestemd waren. Ze
zaten op koffers en pakken in de gang
paden en op de balkons.
Of al die mensen naar Berlijn gingen?
vroeg Sandor verbaasd aan Matias Mo-
Beladen met koffers en dozen, met
bundels en zakken, verlieten de
meeste reizigers even later de trein.
korsky, die hen naar de trein bracht.
Zijn buurman schudde het hoofd. „De
meeste mensen hebben geen grenspapie-
ren en stappen bij het laatste station uit.
Ze proberen dan ergens in de buurt de
grens over te steken. Velen wijken uit
door de bossen, maar de grenscontrole
wordt steeds meer versterkt en de sol
daten hebben bevel om te schieten op
ieder, die zich buiten de hoofdwegen
bevindt."
Het snerpende fluitje van de stations
chef waarschuwde voor het vertrek. Een
haastige handdruk, een laatste woord
van dank. Toen zette de trein zich in
beweging om de duizenden bannelingen
naar hun onbekende toekomst te voi
een toekomst, die bij al zijn onzekerheid
slechts twee mogelijkheden bood: leven
of dood.
a LSOF de exprestrein zelf in spanning
was over de uitkomst van deze wed
loop voor het leven, zo ijlde hij alle tus
senstations voorbij, nergens vaart min-
Het bekoorlijke en stemmingsvolle
ichilderij van de Antwerpse kunste
naar baron H. Leys: Jhr Six, bur
gemeester van Amsterdam, op be
zoek bij Rembrandt. Het doek is
55 bij 75 cm groot.
Rembrandt kreeg bezoek van de
burgemeester van Amsterdam
Baron Leys uil Antwerpen maakte hiervan
een schone fantasie
T JET WAS IN 16S4, dat Jhr. Jan Six poseerde voor Rembrandt in zijn
Li atelier te Amsterdam. Reeds lang had Six de wens uitgesproken
zich door zijn vriend Rembrandt te laten portretteren, maar Rem-
brandt kon maar niet tot een behoorlijke conceptie komen. Het was moei
lijk het wezen van Jhr. Six op doek vast te leggen. En Rembrandt, de
schilder van de ziel. kon toch niet maar een foto'tje maken.
geen waarde zou hebben. Dat is trouwens
niet denkbaar bij Kunsthandel Scheen,
i waardeloos prul of een verval
sing zal men er nooit aantreffen.
Het geëxposeerde „Landschap mei
koeien" van Guilliam Dubois, de Haar
lemse landschapschilder uit de 17e eeuw,
oorspronkelijk aan een ander toe
geschreven en deskundigen wilden zelfs
op die andere naam een expertise af
geven. Maar door het onderzoek van de
heer Scheen persoonlijk kwam er een
echte Dubois tevoorschijn.
Dan zijn er nog fraaie doeken van
Gerard en Johannes Bilders en een zeer
bijzondere „Piëta" van Colijn de Coter,
de Belg uit de 15e eeuw. Charles Leickert
is er met „Schaatsenrijders op een be
vroren vaart", een groot, kundig en
levendig geschilderd doek. Van Mesdag
hangt er een van zijn goede doeken (niet
alles van Mesdag was even groot) en wel
een gezicht op het Scheveningse strand,
terwijl er van Bosboom een zeer fijn
zinnige impressie hangt, voorstellend
kerkgangers in de sneeuw. Van hem is er
ook een zeer waardevol aquarel „Boeren
deel". Doeken van Roelofs, Moerenhout,
Michiel van Musscher, Knip, Xaverij,
voltooien deze hoogst interessante
expositie van werken uit de periode der
Romantiek en uit de Haagse School. Een
speciale vermelding verdienen nog de
schilderijen van Nicolaes Molenaer, uit
stekende wintergezichten. De tentoon
stelling duurt t/m 26 Aug.
Corn. 1
Want al was Six toen slechts 36 jaren,
de uitdrukking van zijn gelaat en van
zijn ogen was zo rijp, zo veelzeggend en
zo philösophisch, 'dat men hem veel ouder
schatte. In zijn blik lag al iets van de
wijsheid voor zijn latere taak: burgemees
ter van Amsterdam. In deze functie heeft
hij aanvankelijk nog contact gehouden
met Rembrandt, doch later trok hij zich
van zijn oude vriend terug, al gaf burge
meester Six nog de stoot voor de opdracht
van „De Staalmeesters" in 1662.
Maar in die eerste periode van zijn
burgemeesterschap moet hij Rembrandt
nog wel eens hebben opgezocht In zijn
atelier. En dit moment heeft de Antwerp
se schilder Baron Hendrik Leys (1815
1869) vastgelegd. Het is een prachtige,
kleurrijke en levendige verbeelding ge
worden van een zeer officieel bezoek.
Links achterin staat Rembrandt, nu niet
meer op zo'n vertrouwelijke voet staan
de met Six. De maker van dit schilderij
is in Holland vrijwel onbekend, maar wie
wel eens in Antwerpen was, zal zeker
aandacht gehad hebben voor de wand
schilderingen van Leys in het Raadhuis
aldaar. De stijl van Leys' werk is streng
en voornaam en hierdoor wordt een zeke
re mate van koel realisme verdrongen.
Ook het hierbij afgebeelde doek is voor
naam van compositie en van kleur en
toch is het niet al te statig geworden, zo
als enkele andere werken van Leys.
Dit doek is de gehele maand te zien bij
Kunsthandel Pieter A. Scheen (Zeestraat
50, Den Haag), die dit jaar ook een zomer-
tentoonstelling heeft georganiseerd. Er
hangen dus nog veel meer werken, uit
de 16e, 17, 18e en 19e eeuw. Het zijn er
ruim 30, grote en kleine, lichte en donke
re, zeegezichten en landschappen, inte
rieurs en portretten. Slechts één eigen
schap hebben deze werken alle gemeen:
waardevol. Zeker, het impressionistische
doek „Buiig weer" van J. H. Weissen
bach is meer waard dan b.v. het „Rivier
landschap"' van M. A. Koekkoek, maai
dat wil niet zeggen dat het werk van deze
Koekkoek (Koekkoek Sr. is ook ver
tegenwoordigd met prachtige zeilschepen)
VERSTERKT FRONT
TE LAKE SUCCESS
zakken, verlieten de meeste reizigers
even later de trein. Alleen.de gelukkigen,
die in het bezit waren van de waarde
volle grenspapieren, bleven achter en
namen de leeg geworden compartimen
ten in bezit.
Het waren regeringsambtenaren met
partij-insignes op hun overjas, inkopers
van de genationaliseerde fabrieken
particuliere reizigers met onbestemd
reisdoel, die door omkoperij of via df
verzetsgroepen de nodige papieren had
den gekregen.
Met een triomfantelijke fluitstoot zette
de trein zich weer in beweging om die
door de fortuin begunstigde reizigers
naar hun bestemming te brengen.
A AN het grensstation, waar speciale
politietroepen de uitgangen bewaak
ten, moest iedereen de trein verlaten.
Een commissie, bestaande uit twee bur
ger partijfunctionarissen en twee offi
cieren, onderzocht nauwkeurig alle pa
pieren, welke toestemming verleenden
tot het verlaten van de Hongaarse Volks
republiek.
De reiziger, die vóór Sandor de con
trole passeerde, werd snel en met res
pect doorgelaten. Zijn papieren droegen
het speciale stempel van het Volkscom
missariaat voor Pers en Propaganda.
Maar de papieren van de „brouwer" en
zijn dochter werden zorgvuldig onder
zocht. Het vergelijken van alle stempels
handtekeningen duurde lang, heel
lang. De officier gaf een bepaald biljet
door naar een der burgers en wees op
iets. De ander knikte en raadpleegde
fluisterend zijn buurman.
„Inderdaad ontbreekt hier de paraaf
m de gemeentesecretaris, maar verder
alles in orde."
„Als de gemeentesecretaris niet heeft
getekend, is het niet zeker, dat deze
naam niet op lijst F voorkomt", ant
woordde de officier.
„Hij kan ook vergeten hebben z'n pa
raaf te zetten. Er moeten zoveel hand
tekeningen op die vervloekte paperas-
senbende!" De officier wendde zich tot
Sandor. „Wanneer is die hopveiling,
vadertje?"
„Morgenmiddag", zei Olgina vlug. De
officier vloekte. „Toch kunnen we niet
zonder paraaf van de gemeentesecre
taris", hield hij vol.
De burger schoof de papieren terug.
De oude man werd doodsbleek.
Toen greep de andere militair de bun
del paperasen en zocht er een geel for
mulier uit. „Hier staat de paraaf wèl",
zei hij triomfantelijk. „De gemeente
secretaris heeft deze reis dus toch goed
gekeurd."
De burger greep eèn stempel en druk
te het haastig op de papieren. Toen
duwde hij ze Sandor in de hand. „Voor
uit! Waar wacht je nog op? Doorlopen!'
bromde hij.
Olgina nam haar vader bij de arm er
duwde hem naar de andere tafel, waai
een Oostenrijkse douanebeambte met
een verveeld gezicht de pas aftekende.
In het volgende vertrek werd hun ge
ruite reiszak nagekeken en toen konden
ze weer in de trein stappen. Het wai
geluktl (Wordt vervolgd),
't Verklaarde
uitzicht
De strijd op Korea leidt de aandacht
der Amerikaanse regering niet af van
andere essentiële politieke doeleinden.
Korea is, als het ware, een symbool voor
de democratische wereld, dat geen inbre
ker meer ongestoord en ongestraft zijn
slag kan slaan in het Huis~van de Vrede.
Reeds vroeger wezen wij op andere
eventuele aanvals-objecten voor commu
nistische aggressors, en wij noemden
Iran, Joegoslavië en Griekenland. Ook
op deze gebieden blijft de aandacht van
Washington geconcentreerd.
Maar de strijd op Korea mag evenmin
doen vergeten, dat vijf jaar na be
ëindiging van de tweede wereldoorlog,
Duitsland, Oostenrijk noch Japan een
vredesverdrag heb
ben. Op tal van in
ternationale confe
renties voerden de
Russen een sluwe
obstructie-politiek en
hun spel van loven en bieden had steeds
ten doel, de zaak op de lange baan te
schuiven. Het positieve element in de
Sowjet-politiek is haar negativisme,
trachten te verhinderen, dat de vrije
democratische wereld komt tot een poli-
tiek-economische synthese. De Russen
willen geen vredesverdrag voor Oosten
rijk, noch voor Duitsland of Japan, om
dat deze landen daardoor, naar Westerse
maatstaf, weer op krachten komen.
Dezer dagen heeft Foster Dulles, de
speciale adviseur van Dean Acheson, ver
klaard, dat de aanval op Korea wel eens
de voorloper zou kunnen zijn van een
aanval op Japan, ten doel hebbende, de
reconstructie aldaar te verhinderen. Ja
de enige grote industriële
macht in Azië, behalve de Sowjet-Unie.
Wat voor Duitsland geldt, is ook van
kracht voor Japan. En dat is. dat blij
vende vrijheid voor de Duitsers en de
Japanners alleen verzekerd is door hun
samenwerking met de andere vrije vol
keren. Het beschermheerschap der Ver.
Staten over de 45 millioen West-Duitsers
de 85 millioen Japanners kan niet
eeuwig blijven duren.
Deze landen dienen zelf terdege ver
sterkt te worden. Meer dan ooit is thans
ter oplossing van deze problemen inter
nationale samenwerking nodig en geluk
kig heeft „Korea" die samenwerking der
vrije naties in de V.N. en Veiligheidsraad
versterkt. Voorlopig heeft communistisch
China nog geen zetel in de Veiligheids
raad, omdat de vrije wereld zich afkeert
een regiem, dat brutaal geweld als
geoorloofd middel beschouwt voor
het bereiken van politieke doeleinden.
Het erkennen der regering van Rood
China is als zodanig, gezien het steekspel
in de Veiligheidsraad, een principiële
fout geweest.
De sluwe Malik
Te Lake Success zijn de Russen in de
Veiligheidsraad teruggekeerd en v
lopig zullen zij daar wel blijven. De Rus
Malik wilde het menu doen aanvangen
met zijn scherpe Chinese hors d'oei
maar de Amerikaan, Warren Austin,
weigerde zulks en achtte het verstandi
ger met een Koreaans „visje" te begin
nen. In diplomatieke termen heet dit:
„een procedure-kwestie betreffende het
vaststellen der agenda" en dit onvrucht
baar en onverkwikkelijk debat ligt weei
geheel in de lijn der Sowjet-tactiek. Im
mers, als de Russen er in slagen te Lake
Success de Korea-affaire slepende
houden, kan zich de militaire situatie
het front in een voor Moskou nog
gunstiger zin ontwikkelen. De partij, die
in militair opzicht een machtspositie be
reikt, trekt ook op diplomatiek terrein
in het langste eind.
Het is de Sowjets tot nu toe niet ge
lukt, de Chinese nationalisten uit de Vei
ligheidsraad weg te werken. Het voorstel
de olijke Malik was bepaald
doenlijk. Eerst de „onwettige" Chinezen
uit de Veiligheidsraad en de rode broe
ders er in, en, mijne heren, dan komen
wij inzake Korea wel tot een vreedzame
regeling! Van dit ruilhandeltje, beogende
Dr Tsjiang te wippen, hem te vervangen
door een communistische Chinees en dan
vrede in Korea te bewerkstelligen, wilde
het merendeel der leden van de Veilig
heidsraad niet horen. Washington had
trouwens reeds vroeger te kennen ge
geven, dat de aggressors in Korea zich
achter de 38ste breedtegraad dienen
terug te trekken. Daarna valt er te
praten!
Maliks voorstel van een „vreedzame
regeling" der Koreaanse kwestie drijft in
een saus van ironie. En terecht merkte de
Brit, Sir Gladwyn Jebb, op, dat die
woorden alleen al voldoende waren om
onrust te verwekken. Nog vers in het
geheugen lagen hem de vreedzame rege
lingen betreffende Tsjechoslowakije in
1938 en in 1948. Tsjechoslowakije was
tweemaal ten onder gegaan in naam van
de vrede, en van dit soort regelingen
n 52 landen niet gediend, waar het
thans Korea betrof.
Diplomatieke sluwheid kan men de
Rus Malik zeker niet ontzeggen, vfaar
hij zich camoufleerde als kampioen van
regeling van het Koreaanse conflict
de Aziaat, Pandit Nehroe, prees om
Uitverkoop
De grote Zomer-Uitverkoop
Was weer de moeite waard.
En als een vrouw soms boud beweert
Dat haar zoiets niet int'resseert
Verloochent zij haar aard.
„Weet wel, ik moet bezuinigen"
Had Vader aangetoond;
„Je kunt gaan kijken voor de grap.
Maar toon tenminste koopmanschap.
En koop slechts als het loont".
Alzo, Mamaatje trok van leer,
Er was geen houden aan;
Ze wrong en duwde, heel wat mans.
Geen mededingster kreeg een kans.
Ze liet zich niets ontgaan.
Het t
s ook zo verleidelijk.
Je kocht voordat je 't wist;
Al had de aanschaf geen belang,
Dc prijs was opzichzelf de dwang
Die d'aankoop had beslist.
Mamaatje toonde trots haar man
De koopjes die ze ving;
Doch hij bekeek ze ampertjes.
En zei een beetje schampertjes:
„Dat heet BEZUINIGING"!
Gré KempenSterkenburg.
diens „nobele bemiddelings-initiatief*.
Malik trachtte bij de Aziatische landen
de indruk te vestigen, dat de Westelijke
mogendheden tegen de toelating zijn van
Aziatisch land, dat zich door een re
volutie heeft vrijgemaakt. Pandit Nehroe,
de premier van India, neemt het stand
punt in, dat het Koreaanse probleem ten
slotte door de Koreanen zelf moet wor
den geregeld.
Nu de vertegenwoordiger van India
zich in de Veiligheidsraad achter Malik
schaart, zal zulks ongetwijfeld van in
vloed zijn op de koers der andere Azia
tische landen. Zeker, het is Malik niet
gelukt, de plaats van Dr Tsjiang door een
rode broeder te doen bezetten, want met
8 tegen 3 stemmen heeft de Veiligheids
raad zich daartegen uitgesproken. Maar,
dat wij met dit nieuwe Russische op
treden met een tijdrovende „afleidings
manoeuvre" te doen hebben, is duidelijk
gebleken. Geen koehandel, of chantage
in de Veiligheidsraad, terwijl men in
Korea voor de vrede vecht! Moreel heeft
de Veiligheidsraad een groot succes ge
boekt. En...... de kwestie Korea wordt als
punt één, óndanks Malik, op de agenda
geplaatst
W1EGEK1NDJES
£én wieg doch, naar het uiterlijk
van deszelfs beslapers te oor
delen, zeker geen tweeling. Maar dit
is heel normaal in het Dierenpark
Wassenaar, waar Max en Charlie, een
ruwharige tackel en een 1-jarige chim
pansee, behoren tot de ere-bewoners,
d.wx. het voorrecht hebben te mogen
verblijven in het huis van de direc
teur, de heer Louwman, en te wor
den vertroeteld door zijn echtgenote.
Ook samen kunnen zij het uitstekend
vinden, en de tong die Max uitsteekt,
of, beter: laat hangen, is dan ook niet
bedoeld voor Charlie. Zelfs niet voor
de fotograaf, zouden wij zeggen, als
we naar zijn snuit kijken.
