We kunnen niet zeggenf dat de bollen
peltijd eentonig is
Vrouw Buyn uit Leiden vindt
het een uitkomst
IK KAN VANNACHT NIET SLAPEN
O',
Hazerswoudse oudjes zijn een
dag „echt" uit geweest
NILUWE LEIDSCHE COURANT
I
DONDERDAG 13 JUU 135»
,.lk verveel me hier nooit"
Sassemse moeder tevreden over haar dochtertje
(Van een onzer verslaggevers)
Het seizoen van de slanke tulpde geurende hyacint en de lokkende
narcis is weer in het verleden weggegleden. De veldendie in de „feest
tijd" een tooi te zien gevenwaarmee de verven op het palet van een
schilder nauwelijks kunnen wedijveren, zijn nu somber en kleurloos.
Maar het tuinbouwleven van de Bollenstreek ligt niet stil. Er wordt
gewerkt, zó, dat zelfs aan burgers, die buiten het vak staan, gelegenheid
wordt geboden er wat bij te verdienen door middel van het bloembollen-
bedrijf.
In de bollenschuren, karakteristiek
voor het land van de tulp en de narcis,
treft men in deze tijd van het jaar kleine
en grote groepen vrouwen, mannen en
kinderen aan, wier taak het is de bollen,
gerooid op de velden, te pellen. Dit werk,
dat zonder bezwaar door ongeschoolden
kan worden gedaan, ligt reeds vele jaren
in handen van „outsiders". En het pleit
voor de populariteit van deze bezigheid,
dat de kwekers nooit een oproep in de
dagbladen hoeven te plaatsen voor
pelsters of pellers. Al vóór de peltijd kan
het aanmeldingen regenen.
de grootte der bollen. Zijn de bollen
groot, dan haalt men misschien de tien
wel, zijn ze klein, dan is het loon vaak
niet meer dan 3.
Het pellerscorps moet vroeg uit de ve
ren, want om 7 uur Teeds vragen de bol
len de aandacht. De eerste phase duurt
tot half negen, de tweede van negen tot
twaalf uur, de derde van half twee tot
vier en de vierde van kwart over vier
Het deed ons genoegen te horen en
ook te zien, dat enige kwekers voor
de pellers belangrijke sociale voor
zieningen hebben aangebracht. Ons
werd o.m. een licht en fris schaft
lokaal getoond met tafels, banken,
alles keurig in de verf, een vaste
wastafel en nog andere uit-hygiënisch
oogpunt onontbeerlijke dingen. De
directeur van het bedrijf verklaarde,
dat het toch niet aangaat de mensen
in een stoffige omgeving hun brood
te doen nuttigen. Ondanks de sterk
verminderde stofhoeveelheid is een
rein eetlokaal toch altijd te verkiezen.
Het gebeurt wel hier en daar, dat tot
Vreemdelingen
Niet alleen de bevolking van de bol-
lenplaatsen blijkt zich sterk voor deze
mogelijkheid voor een extra centje te
interesseren, ook de steden Leiden en
Haarlem reageren. En dan Katwijk! De
directeur van het gewestelijk arbeids
bureau te Lisse vertelde ons, dat de
Katwijkse vrouwen de beste pelsters van
de hele streek zijn. Elk jaar zijn ze op
het appèl; men kan gerust spreken van
een traditie. Maar het aantal „vreemde
lingen" loopt langzaam terug. In 1948
meldden zich 177 vrouwen en 57 mannen
van buiten, in 1949 152 vrouwen en 53
mannen en dit jaar bedroegen deze aan
tallen 100 en 30.
Deze dalende lijn wordt in de Bollen
streek, naar wij konden constateren, niet
betreurd. Het ligt zelfs in de bedoeling
vreemdelingen zoveel mogelijk te weren.
„Amerika voor de Amerikanen"; de eigen
bevolking dient in de eerste plaats te
profiteren van de emolumenten van het;
bedrijf. Wij voelen wel iets voor deze;
mening, als men ten aanzien van het al
of niet afwijzen van vreemdelingen maar
met enige voorzichtigheid te werk gaat.
De Leidse weduwe we ontmoetten
haar op onze tocht langs enige bollen-
schuren die nu voor de vierde maal!
aan de pellerij deelneemt, zal men toch!
niet willen teleurstellen. Ze vindt het
een uitkomst, dat ze met deze niet-'
zware arbeid haar karig bestaantje kanj
opvrolijken, al is het dan een kortston
dige verbetering.
Maar alle beetjes helpen. Zo denken
ze er trouwens allemaal over, die pel-
Allerlei
Men mag hieruit niet afleiden, dat dit
„hulp-cordon" alleen zou bestaan uit
mensen, die het maar smalletjes hebben.
Ze komen uit allerlei standen. Uit de
arbeiderskringen, de ambtenarenstand
het middenstandsmilieu. Iemand deed
het verhaal, dat zich onlangs een grote
groep officiersvrouwen aanbood.
Onder het werk is zo goed als niets
van deze standsverschillen te merken.
Zo kan de peltijd nog medewerken de
onderscheidene sociale sferen dichter bij
elkaar te brengen. Nu is het. dunkt ons,
ook niet moeilijk in deze omgeving een
verstandhouding te scheppen, die alles
zins te roemen is. Want er is immers
maar één doel. Niemand komt er laten
we zeggen: voor de lol. Allen zier
gedane arbeid graag geld op tafel rol
len. In het besteden van dat geld zitten
natuurlijk wel grote verschillen. De
duwe van zoeven moet er werkelijk
léven, de officiersvrouwen zullen het
hoogstwaarschijnlijk in een prettige va-
cantie zo ver mogelijk van het gewone
huis opsouperen en de studenten gebrui
ken het öf ook voor vacantie óf voor
hun studie. Ook de eenheid in het werk
bindt de mensen, aldus een bollenkweker,
En vergeet dan ook niet, dat het presta
tie-element van 's morgens vroeg tot
's avonds in beweging en in spanning
De productie van een peller ligt tus
sen de vijf en tien manden per dag. Eén
mand bollen weegt ongeveer 35 kg. V)
ger werden de bollen, nadat de rooiers
hun werk hadden gedaan, eerst gedroogd
en dan gepeld. Maar dit is afgeschaft,
omdat het stof van de gedroogde bollen
de gezondheid van de pellers niet
paald bevorderde. De toestand, wi
de bol thans wordt gepeld, noemt
„nat" (de toestand op het veld). Het loon
bedraagt 75 cent per mand.
Een vaste productie bestaat niet. Men
kan dus niet zeggen: deze peller nu
tien manden per dag, die maar zes.
resultaat van elke dag is afhankelijk
India wil nieuwe luchtvaart
overeenkomst
De regering van India heeft met eer
termijn van een jaar de luchtvaartover
eenkomst met Nederland van 30 Juni '47
opgezegd en onderhandelingen over
nieuwe overeenkomst voorgesteld. Eén
van de zes K L.M.-vluchten naar Indo
nesië gaat thans over India. Men ver
wacht, dat de Indiase Bharat Airways
spoedig een dienst op Singapore zulleD
openen, die later via Djakarta zal
den uitgebreid naar Australië.
Generaal Vicenz Müller. voormalig
opperofficier van het Duitse leger en
thans organisator van dc communistische
Oost-Duitse volkspolitie, moet zich thans
heimelijk in West-Duitsland ophouden
laat in de avond wordt doorgewerkt, ook
door kinderen. Natuurlijk is dit verbo-
n, maar het is nu eenmaal onmogelijk
elke kwekerij een politie-agent te
Serieus
De peltijd strekt zich uit over vijf we
ken. Drie weken geleden is hij begon
nen. De meeste pellers verbinden zich
tot de laatste dag. Het is te begrijpen,
dat de kwekers aan een ploeg, waarop
zij kunrien rekenen, de voorkeur geven,
Studenten willen nog wel eens na een
dag of veertien wegblijven. Steeds maar
weer verandering komt het pellen niet
ten goede. Ook aan dit eenvoudige werk
dienen eisen gesteld en men verwacht
dus van de mensen, dat ze vóór alles
serieus zijn. De bollen gaan immers naar
het buitenland en wil mén de export op
peil houden, dan moet er een goed pro
duct worden afgeleverd.
Onder pellen wordt verstaan: wortels,
bloeistengel en „kleintjes" er af. De wor
tels en de stengels hebben hun dienst ge
daan en de „kleintjes" zijn voor de nieu
we teelt. De gepelde bollen alleen van
tulpen gaan naar de sorteermachine,
daarna worden ze gedurende twee
weken in de rekken gedroogd en dan
vult men de zakken. Gemiddeld bevin
den zich hierin 250 bollen. De zilveren
vogels brengen onze producten naar
Duitsland, Tsjechoslowakije, Zweden,
Amerika, Engeland, China en andere
landen.
„Werke is gezond"
Vrouw Buyn uit de Lejdse Dillenbur
gerstraat pelde al bollen toen ze 14 jaar
was. Nu wordt ze er 63. Zag de Bollen
streek haar niet, dan werkte ze voor de
Leidse groentenfabrieken. „In ieder ge
val één van de twee." zei ze. "s Morgens
om 6 uur verlaat ze het huis en ze komt
er 's avonds om 7 uur in terug. Men
kan er respect voor hebben. Ze is alleen
thuis en moet dus wel de handen uit de
mouwen steken „om te kenne bikke".
„Werke is gezond; nog nooit is er een
mens van werke doodgegaan." Op onze
vraag, of de pellerij haar goed beviel,
antwoordde ze: „Ik verveel me hier
nooit." Vrouw Buyn werkte steevast door.
Ze laat zich niet van haar stuk brengen.
Met een lange lat schoof ze een hoeveel
heid bollen naar zich toe, want de plek
op tafel vóór haar was al weer leeg. En
als er dan op de tafel geen bolletje meer
ligt, geeft ze een seintje en stort de baas
van het lokaal weer een mand met een
kop er op voor haar leeg. Ze houdt niet
van praten: „Je ben over je eigen o zo
gauw uitgepraat. En over anderen zou
ik wel kenne vertelle, maar ik praat over
anderen liever niet." Voorzeker, een trek
je. dat Leidenaars wel bijzonder mogen
waarderenWij sloegen haar werk
even gade en bewonderden de vaardig
heid en de onverwoestbare vlijt van deze
Een Sassemse moeder. „Hebt u nog
een gezin thuis?" „O ja." „U zit hier nu
zo ijverig elke dag; wie zorgt dan wel
voor de huishouding en is de boel als
u thuis komt kant en klaar?" „U komt
vanavond maar 's kijken." was het ant
woord. De moeder glimlachte verge
noegd. Achter deze woorden zag zij haar
15-jarig dochtertje staan, dat al heel
goed weet wat het betekent, nu de taak
van moeder gedeeltelijk over te nemen.
Tussen vrouwen zat een 62-jarige heer,
ook Sassemer, te pellen. Lange tijd heeft
hij op 't land gearbeid, maar zijn krach
ten tanen. Daarom is het Van den
Abeele (Belg van geboorte) zeer welkom,
dat hij nu zó wat kan verdienen. Het
is een gezellige club, waarin hij zit.
„Maar ze kunne me judasse". En hij
linker- en ter rechterzijde van hem. die
rood-werden van het lachen bij déze be
schuldiging. „Maar ik geef me niet over
We kunnen niet zeggen, dat de bollen-
peltijd eentonig is.
„Pas je in vredesnaam aan"
(Van een bijzondere medewerker)
VER DE TREINREIS indertijd van Halifax af was een boek te schrijven,
ik moest toen volstaan met enkele korte artikelen. Ik kon U daarom
niets vertellen over een paar jonge mensen, die in dezelfde wagon als ik zaten.
De vrouw had een afschuwelijke reis. Na een dag in die hete stoffige trein wist
ze op de harde banken geen houding meer te bedenken, waarin ze géén pijn in
de rug had. Ze at niet, soms zat ze uren lang met een hand voor de ogen. Ik weet
niet of het hoofdpijn was, of dat ze zo haar tranen wilde verbergen, Misschien
dacht ze ook alleen hoe het zijn zou om in September a.s. voor het eerst over een
wiegje gebogen te staan. Haar man was tijdens de reis soms wat ongeduldig met
haar, had meer attentie kunnen tpnen, maar natuurlijk is elk huwelijk verschillend.
Soms zat ze een hele tijd alleen. De onbarmhartige trein raasde door het hete
vreemde land en een keer hoorde ik haar, alleen op die bank, zachtjes voor zich
uit zingen: allemaal liedjes, die ze thuis ook gezongen had. Het deed op die vreemde
harde reis bijna pijn om ernaar te luisteren; er was in dat zingen iets van een
gedempte droefheid en misschien verdreef het voor een ogenblik de angst om
alleen te zijn, ver van haar eigen familie. Ik herinner me niet meer waar ze uit
stapten. De jongen riep nog met veel branie naar een paar kennissen; zü probeerde
dapper te glimlachen, maar ze was volkomen op.
echter niet lang meer
Vorige week in Ottawa krat^ il: een
uitnodiging om een dag mee te gaan met
twee ambtenaren van het Department of
Citizenschip Immigration. Een van hen
was de hardwerkende mr P. Toxopeus,
die voor duizenden Nederlanders hier zo
langzamerhand een begrip geworden is;
de ander was mr Holl, een Canadees, die
met vele andere ambtenaren van de
„Settlement Service" ongeveer de hele
week op pad is, uitziende naar nieuwe
mogelijkheden voor immigranten, hun
moeilijkheden oplossend, hun klachten of
die van hun werkgevers onderzoekend.
„Als er moeilijkheden zijn, vracg ik de
boer altijd geduld met de mensen te heb
ben," vertelde hij me. „zichzelf een ogen
blik als Canadese immigrant in Neder
land in te denken."
Toxopeus noemde me de naam van de
immigrant, die moeilijkheden had. Z'n
boer was niet tevreden over hem. De
naam zei me niets. Bovendien was de
vrouw schijnbaar ziek geworden, moest
nu in het hospitaal liggen
Het was een tachtig mijl West van
Ottawa, maar toen we na veel vragen op
de farm arriveerden was de boer nog
niet thuis van het land en de immigrant
ook niet Het 2
dure
Waar
Ik drentelde wat door de schuur. Tot
pp een meter boven de grond hadden
er materiaal voor gebruikt, dat in de
verte op grote ronde stenen leek;
werkelijkheid bleken het korte stukken
boomstam te zijn, die met de gezaagde
kant naar buiten staken. Terwijl ik bezig
,was, dat te bekijken, kwam er iemand
binnen, die me vaag bekend vc
een van de honderden gezichten, die ik
de laatste weken gezien had. „Dat is
ook toevalligzei-ie, en ik, nog steeds
zoekend: „Ja, mens hoe gaat
hebben we mekaar ook weer
„Weet U welde trein
„De trein?Ach ja, natuurlijk.
en ineens zag ik weer die twee jonge
mensen in mijn coupé, de vrouw dood-
en doodmoe op die bank, en hij soms
wat ongeduldig vragend of ze wat moest
hebben.
„Is dat ehis dat jóuw
in het ziekenhuis ligt?
Hij knikte. „Is het erg?"
„Ik weet 't nietik weet er niets
vanik weet niet wat ze heeft ook..
„Maar heeft de dokter dan niets g
zegd?"
I„Ochik kon 't niet verstaan, en
toen wou ie 't me in het Duits uitleggen,
I maar zijn Duits kon ik ook niet ver-
staanik versta wel goed Duits, maar
[ik kon zijn Duits niet verstaanik
weet nietik weet nietZe komt
morgen weer naar huis
Toxopeus kwam op ons toe, maakte
kennis, kreeg 't zelfde verhaal.
„En hoe gaat het zélf met je?"
Schouderophalen: „OchOch, eigen
lijk had ik een tuinderij verwachtoch
"t is ook geen sóórt van 'n boer ook.
Hij maakt mij verwijten, en als ie prik
keldraad moet oprollen, trekt ie 't met
de tractor allemaal op een grote hoop
en laat 't zo liggenen dan vond ik
't nogal lang werkVan 's morgens
vroeg tot het donker is, en een 1
moet lk er dan later ook nog gens
om vee te helpen ladenen haastig
dat ie is; met alles even haastig. Doe
dit, zegt ie, en als lk er dan heenloop,
roept ie me terug, en zegt dat ik eerst
wat anders doen moet (inderdaad houdt
een Canadese farmer meer van opschie
ten, dan van systematisch wel overlegd
En dan met die palenik moest pa
len zetten, of nee, de gaten graven vooi
die palen, voor een afrastering; hij wees
me de diepte op de schop, maar toen
In Noordwijk vermaakte Kobus het gezelschap
Het is gisteren voor de ouden van da
gen van Hazerswoude een dag geworden
cm nooit te vergeten. Enthousiast heeft
heel de bevolking op alle mogelijke ma
nieren meegeholpen om hun deze dag te
bereiden. Vele uren heeft men in span
ning verkeerd over het weer en nu ook
dit zo goed heeft meegewerkt, heerst er
grote dankbaarheid in Hazerswoude; men
kan terugzien op een uitmuntend ge
slaagde „feestdag".
Omstreeks 10 uur 's morgens vertrok
ken de ruim honderd oudjes in 29 auto's
en één bus, maar niet alvorens een rond
rit te hebben gemaakt door het feestelijk
met vlaggen getooide dorp. waar talrijke
dorpelingen hartelijk wuifden en de oud
jes een gezellige dag toewensten.
De tocht ging eerst naar Noordwijk.
waar de blinkende duinen al gauw liet
gevoel gaven, eens een dag echt „uit" te
zijn. In de lunchroom „De Zeeleeuw"
op 'n Zondag
twee jonge n
het Noorden,
deren van de far
i dit bezoek trof ik
1 andere familie van
>en. Ze kwamen uit
waren met de kin-
rdbeien wezen
plukken, allebei op kloi
Ze waren op een minkfarm terecht
gekomen, en moesten honderden van
deze kostbare pelsdleren verzorgen.
„Het is hier net vacantie," zei Vel-
kers, die vroeger in Heerenveen een
taxidienst had gehad. „We hebben 't
fantastisch."
Een districtshoofd van de Settle-
mentsservice vertelde me, hoe ie een
brief kreeg van een Canadese boer
om onmiddellijk die Hollander bij "m
weg te halen. Onmiddellijk, want hij'
was gruwelijk eigenwijs, en liet zich
niets zeggen. De brief was in een
dergelijke taal gesteld, dat de amb
tenaar bleek werd, toen ie naar de
datum keek; hij was namelijk zelf
vry lang afwezig geweest, en ver
moedde niets meer of minder of op
die boerderij was sindsdien moord en
doodslag gebeurd, omdat maatregelen
waren uitgebleven.
Maar nog voor le iets doen kon,
kreeg ie een tweede brief onder ogen.
„Beschouw de eerste brief als niet ge
schreven. Die Hollander weet veel
meer van boeren af dan ik, en voor
het eerst sinds jaren zie ik kans om
met farmen iets te verdienen
(Toxopeus): „Ja, ik snap volkomen dat
't niet meevalt, maar pas je in vn
naam aan, pas je aan, man en tooi
teresseje mag wel weten, dat je
boer ook niet best over jou te spreken
is, nee, ik zeg niet dat het jóuw schuld
alleen iselk verhaal heeft twee kan
ten, maar nogmaals, pas je aan, en wérk,
werk, werk. Toon je goede wil, toon ln-
Ik geloof wel, dat ik alles nog in orde
kan brengen voor je, want man, probeer
maar even door te bijtenstel je v«
dat je nu verhuizen moest met al je
spullendat zou je ik weet niet
kosten't ziekenhuis in September
mag je toch ook gerust op een S 100,-
rekenen, en nóu 't ziekenhuis. Heb je
de baby-uitzet al?
(Zwakjes): „Nee. dat was hier goed
koper dan in Holland, zeiden ze
Bemiddeling
„Enfin, daar komt je boerlaat ik
nou eerst maar eens met hém praten.
moest ik eerst wat anders doen, e
wat later vergeten of ik van boven op
de schop of van onder moest rekenen,
en toen deed ik het maar net als in
Holland, en het was natuurlijk een voet
te weinig, en toen was le woedend......
En och, ik kan 'm niet verstaan, en hij
zegt ook nooit iets tegen me, en zo leer
ik het natuurlijk ook nooit. Z'n vader
- hij is pas dit jaar met boeren begon
nen is veel aardiger, en z'n vi
praat met mijn vrouw, maar hijzelf zegt
Ik bleef alleen met 'm achter. Een
meter verder werd over hem gepraat.
Hij keek een paar keer heel even die
kant uit. Ik zag de jonge boer, die net
uit z'n auto was gestapt, enkele keren
ongeduldig naar het land wijzen als om
z'n verhaal te verduidelijken.
Het leek of de jongen naast me kleiner
geworden was, en een beetje wanhopiger.
„Dan heb ik nog een week met een
dikke hand gezetenwe moesten sa
men een machine oplichten, en hij deed
't zo schielijk, dat mijn hand er tussen
kwam, en toen was ie nog kwaad op
mij ookoch, ik heb me al zo dikwijls
moeten inhouden: als mijn broer hier
geweest was. had ie 'm zeker al eens
De boer praatte en praatte. Ik wist
niets anders te doen dan tegen de jongen
van andere gevallen te vertellen; men
sen voor wie het in het begin ook niet
meegevallen was, maar die er zich door
geslagen hadden, en 't nu uitstekend
maakten. En toen zei ik nog, dat het
golvende landschap wel lets van Lim
burg had, en daarna moesten we maar
zwijgend wachten op de beslissing.
„Het huis is goed," zei de jongen, „we
hebben een goed huis, en ik heb nog
wat aardappels en sla en zo gezet
Hij wees ernaar: de eerste groenten
kwamen net boven de grond. „Moet je
kijken hoe alles erbij ligt, hierzei
wachtte een voortreffelijke tafel en
een zekere „Kobus". Wat is er gelachen,
want behalve lid van het personeel bleek
Kobus een eerste-klas-humorist te z.
Met een paar korte stukjes had hij in t
oogwenk het hele gezelschap voor z
gewonnen. Verscheidene oudjes zullen
nog stijve armen hebben, want 's m
ciags werden onder Kobus' eminente
komische leiding „Ochtendgymnastiek"-
oefeningen gedaan.
In Wassenaar reed men door prachtige
lanen naar het Dierenpark, waar apen,
beren enz. de belangstelling opeisten.
Hier werd tevens de thee gebruikt, als
mede de door Hazerswoudse middenstan
ders beschikbaar gestelde belegde brood
jes. Het bleek best te smaken, want
bleef geen broodje over!
Even voor achten naderde de stoet
Hazerswcude weer. De „Harmonie"
vele dorpsgenoten hadden zich aan
ingang van het dorp verzameld. Na i
maals een rondrit met de mu
voorop te hebben gemaakt, werden de
wagens voor het raadhuis opgesteld. Hi.,
stond de burgemeester, de heer L. J. den
Hollander op een bumper, en het v
woorden van vreugde en dankbaarheid,
die hij liet horen. Want het is eer
slaagde dag geworden, waaraan heel de
bevolking heeft meegewerkt; de
balvereniging met haar actie, het
ziekkorps. de bakkers en slagers enz. De
burgemeester besloot zijn toespraak met
wensen voor een goede gezondheid, op
dat men volgend jaar weer een tocht kan
meemaken. Na drie hoera's. één voi
ouden van dagen, één voor de burge
meester en één voor zijn sympathieke
echtgenote, werden door allen twee c<
pletten van het Wilhelmus gezongen.
Er zal nog lang over deze dag worden
gesproken.
Sit-down-staking in haven
van Rotterdam
Gistermorgen van 10 tot 11 uur is bi
enige bedrijven in de haven van Rotter
dam een sit-downstaking gehouden op
aanstichting van het O.V.B., een afge
scheiden groep van de E V.C. De staking
was verre van algemeen. Men eiste een
extra weekloon buiten de 2 pet gratifi-
Statenlid in plaats van communist
Schalker benoemd
In de plaats van de communist J. P.
Schalker, die niet werd toegelaten als
lid van de Prov. Staten van Zuid-Hol
land, is benoemd de heer L. v. Halm
Rotterdam.
Naar de bedrijfskosten van de groot
handel in textiel en aanverwante artike
len (omzet in 1948 ruim 113 millioen)
is door het C B.S. een onderzoek ingesteld.
de jongen, „achter de schuur ligt min
stens van twee jaar mestOch, er
soms ligt ie tot negen uur in z'n bed
Je moet weg
„Het spijt me," kwam Toxopeus terug,
„maar 't is erger dan ik dacht. Je zult
hier weg moetenik heb m
praat en gepraat, maar hij wil eenvoudig
niet meer. Je ként niks, zeg ie
schiet niet op. Hoe lang heb je oi
aardappelplanten gedaan; die aardappels
voor de boer bedoel ik?
„Oh, dat was heel wat anders...
weerde de jongen zich.
„Hij zegt dat je niet eens de moeite
neemt om al het vee de wei in te krij
gen, je laat soms koeien, die niet direct
naar binnen willen, gewoon lopen
„Het hek was terug opengegaan, en...'
„Enfin, we zullen je moeten verhui
zener zit niks anders op; maar ik
waarschuw je: pas je aaniedereen
kan het slecht treffen, en hij is ook
niet een van de makkelijkste, maar pas
je aan, hoor, en doe je best; doe je
best
De jongen was wat bleek geworden,
likte voortdurend zenuwachtig langs zijn
droge lippen. „Hoeveel dollar heb je nog
over? Hondervijftig?"
„Nee, lang niet meer
„Het enige wat de boer beloofd heeft,
is dat ie je zal helpen met 't verhuizen,
en dat ie met je nieuwe boer niet over je
zal pratenwe zullen zo gauw moge
lijk iemand voor je zien te vinden
maar we blijven niet aan de gai.g
We gaven hem een hand. Ik zei nog;
„Doe de groeten aan je vrouw, en wens
ze beterschap" en toen nog: „Volgende
keer lukt het vast welWat moet
je anders zeggen. De jongen was wat
wit om de mond. Toen onze auto weg
reed, lieten we hem achter met zijn boer.
„Een kort aangebonden boer," zei Toxo
peus, „maar die jong -n had 't buskruit
ook niet uitgevonden."
De andere avond zou de vro
thuis gebracht worden uit het zieken
huis. Ik hoorde, dat het een geval
niet acute blindedarm was geweest. Ze
zou het nieuws horen, daarna zouden
Twee verloren jonge mensen; de vro:
om raad te vragen, aangewezen op haar
De triomfale intocht in het dorp
nde wel een prachtige afslui
ting van de prettige dag, die de
ouden van dagen van Hazerswoude
gisteren hebben gehad. De plaat
selijke harmonie trommelde en
s. dat het een lieve lust was
zo dat velen langs de wegen
en straten gingen staan.
(Foto N. van der Horst)
Apparaat voor blind landen
in Dakota van de Prins
In de prinselijke Dakota, die tijden»
de reis van Prins Bernhard naar de West
bij het lossen van de Karei Doorman
flinke averij opliep, hebben de Sperry-
fabrieken in New York een instrument
aangebracht, waardoor men bij slecht
zicht feilloos blind kan landen. Het toe
stel moest worden gerevideerd en toen
heeft men aangeboden, dit apparaat, dat
in Europa nog niet bekend is, aan te
brengen. Gerben Sonderman, de privé-
piloot van de Prins, is gisteren per
K.L.M. vertrokken om het vliegtuig te
gaan h^len. Bij de vlucht over de Atlan
tische Oceaan wordt hij vergezeld door
de heer Snitselaar, chef vliegdienst der
KL.M.
WEGENS VERBODEN VERVOER VAN
HANEN OPGESLOTEN
Zekere A. O uit Barchem, op wien»
bedrijf verleden week pseudo-vogelpest
werd geconstateerd, is gearresteerd we
gens het verboden vervoer van een aan
tal jonge hanen. Hij is ingesloten in het
Huis van Bewaring te Zutphen.
Willem Ruys volgeboekt
naar Indonesië
De Willem Ruys. die hedenmiddag
om 3 uur van Rotterdam naar Djakarta
vertrok, was geheel volgeboekt. De in
scheping begon vanmorgen om negen
Bankbiljettenomloop gedaald
Deze week is de bankbiljetienomloop
van de Nederlandsche Bank mei f42
millioen tot f2 868 millioen verminderd.
Cailmoney daalde tot 3/4 procent. De
vorderingen op het buitenland namen
toe van f 1091 tot 1144 millioen.
Eduard van Beinum niet
naar Salzburg
De behandelende geneesheer heeft de
dirigent van het Concertgebouworkest,
Eduard van Beinum, volstrekte rust voor
geschreven i.v.m. verschijnselen van over
werktheid.
Hij zal om deze reden ook zijn ver
bintenis met Salzburg, voor het leiden
van een dirigentencursus, moeten afzeg
gen.
Veertien jaar wegens fusillade
bij de Woeste Hoeve
Beroepen verworpen
De Raad van Cassatie verwierp gister
morgen de beroepen, ingesteld tegen het
vonnis van 14 jaar met aftrek, dat was
opgelegd aan de 44-j. Duitser O. C. Ger-
big, die in Maart 1945 bij de Woeste
Hoeve 117 Nederlanders heeft laten fusil
leren als represaille voor een aanslag op
Rauter. De beroepen waren ingea eld
door Gerbig en de p.-f. bij het Arnhemse
Hof. Dit Hof veroordeelde Gerbig tot 10
jaar R.W.I., doch de Raad van Cassatie
maakte daar drie weken geleden 14 jaar
gevangenisstraf van.
Zuidafrikaanse minister Louw
naar ons land
De Zuidafrikaanse minister van eco
nomische zaken. Eric Louw. die in Lon
den vertoeft, zal vermoedelijk binnen
enkele weken ook ons land bezoeken,
om de handelsbetrekkingen te bespre»
ken. De heer P. O. Saur, minister van
vervoer in Zuid-Afrika, die in Septem
ber naar ons land komt, zal een bespre
king voeren over de luchtverbindingen
met zijn land. De Zuidafrikaanse dienst
op Londen heeft grotendeels dezelfde
route als de K.L.M-erbinding.
OUD-MILITAIREN KUNNEN M.T.S.-
CURSUS VOLGEN
Op 5 Sept begint aan de MTS in R'dam
een 2-Jarige M.T.S.-cursus voor alle ge
demobiliseerde militairen. Het is een vol
ledige dagcursus. Zij die slagen krijgen
het tijdelijk M.T.S.-diploma. Na een jaar
practisch werken volgt automatisch het
normale M T.S.-diploma.
Philips roemt arbeidsvrede in
Nederland
De directeur van Philips te Eindhoven,
de heer F. Philips, vertoeft thans te Los
Angeles voor morele herbewapening en
besprekingen met industriëlen. HU ver
klaarde dat er sinds de oorlog in Neder
land geen enkele staking van grote
omvang is uitgebroken en dat daar de
beginselen der morele herbewapening
worden toegepast tussen werkgevers en
-nemers. In Amerika gaan de arbeiders
hun bestuurders wantrouwen als er in
geen jaren een staking is geweest, doch
in Nederland is dit een normale toestand,
aldus verzekerde spr.
