De millionnair was ..een schat van een man'
Strijd om Warmonder tol wordt eerst nu
met kracht ingezet
Ged. Staten stellen ironisch-drieste
verlaging der tarieven voor
:a
Terweeschool won wisselbeker
van Oranjevereniging
LEIDS fE
ZATERDAG 1 JULI JttO
t hem bemid.
Daarom kon hizich niet voorstellen
dat de Barowska,e geheime politie der
volksdemocratie, n brieven zou open
maken en lezen, 'at zouden ze er aan
hebben om de brven te lezen van een
arme boer, die ig nooit aan politiek
had gedaan? Wakon het de regering
schelen of zijn zoi in Amerika het goed
maakté of niet?
Hij vond de geffihte dat de President,
In zijn prachtige jleis in Boedapest, zich
zorgen zou make om de zoon van een
boer in Merka-Prina zo dwaas, dat hij
er om moest lacin. Maar z'n buurman
lachte niet mee,
„Jij ziet niet, tar het om gaat, San-
dor Tarassow. it gaat n:
of je zoon, maaom het fe
Hongaar brieverontvangt uit het vrije
Amerika. Dat vilt de Barowska altijd
verdacht."
De ernstige sto was in staat c
dor ongerust te aken. Maar toen dacht
hij aan de inhol van de brief,
delijk en gemoedijk.
„Als het vericht is om brieven te
krijgen van eeizoon in Amerika, dan
ben ik blij dat e Barowska hem heeft
gelezen. Dan wt
alleen een familbi
„Ik hoop hetvoor je, maar vergeet
Biet, dat de Bawska overal spionnage
in ziet en dat zoon schrijft op brief
papier van deAmerikaanse regering.
Als ik in jouw laats was, probeerde ik
hier weg te koen. In m'n eigen plaat:
zou ik het trovens ook graag willen,
maar ik heb ;en zoon in An
Sandor ontstde. Hoe zou zijn buur-
i het dorp illen verlatgn,
Hij had de Jonge Bartok nog zó ge
zegd, er voorzichtig mee te zijn, maar
was het papier verkreukeld en ge
beurd. Er waren blauwe en gele vlek-
?n op en een der hoeken was half ver
schroeid.
tranen sprongen Sandor In de ogen.
Met trillende handen greep hij naar de
mishandelde brief, maar Ivor Bartok
•ok het papier snel terug. „Eerst een
aar woordjes, Sandor Tarassow," zei hij
streng. „Weet Jij, wat er in deze brief
De oude man knikte. „Ja, hij is im-
>ers van mijn zoon. Geef mij die brief
terug, Ivor Bartok. Ik heb er spijt van
dat ik hem heb afgegeven. Zie, wat je
hebt gedaan."
De burgemeester haalde de schouders
p. „Dat geloof ik, maar het is nu een
maal gebeurd. Vertel nu maar, wat de
inhoud van die brief is."
„Als je dat niet weet, waarom heb je
hem dan te lezen gevraagd? Het is een
•f van mijn zoon Antonin en .hij
schrijft dat hij het goed maakt."
„Je
zogenaamde familieberichten
kunnen me niet schelen. Wat is de eigen
lijke inhoud? Wat bedoelt je zoon
'n vraag: „Hoe staat het met de ta
•ogst?"
De oude boer keek hem verbaasd
„Wat hij daarmee bedoelt? Hij bedoelt
staat, hoe onze oogst is.'
is geheimschrift," hield Ivor Bar
tok vol. „Wat kan het de Amerikaanse
egering schelen, wat de opbrengst van
ouw akkertje is?"
„Maar het is een brief van mijn zoon!"
ei Sandor.
„Onzin!" schreeuwde de burgemeester.
Het is een brief van de Amerikaanse
egering, waar jouw zoon spion is. Als
iet een gewone familiebrief is, waarom
irong je er dan zo bij mijn zoon op
tan. er heel voorzichtig mee te zijn?
5n waarom schrok je daarstraks zo, toen
je zag, dat wy de brief hadden onder
zocht? Je wilde hem zelfs van de tafel
grissen. Ma ja, Wenzel, Nikolas! Spreek
ik de waarheid, of niet?"
De drie getuigen bevestigden het.
„En nu vraag ik Je voor de laatste
maal, wat de Inhoud is van die brief.
Als jè het niet wilt zeggen, sluit ik Ji
en stuur jou en je brief naar Boeda-
t," dreigde Ivor Bartok. „Dan
Barowska de zaak maar uitzoeken!"
Hij keek Sandor scherp aan, om te
■elke indruk zijn woorden maakten. Tot
ijn verbazing gleed er een trek
voldoening over het gelaat van de oude
n, toen hij aan de Barowska werd
innerd. „Die heeft de brief al onder
zocht," antwoordde hij snel.
„Hoe kan dat?"
„Vóór ik hem kreeg. De Barowska
heeft de brief geopend en toen
dichtgeplakt. Ik kan het aan de
lop laten zien. De twee soorten lijm be-
in het duidelijk."
burgemeester keek verrast op. In
wendig vloekte hij, want hij had op be
loning en eer gerekend voor het
van een spionnagezaak ei
bleek de Barowska het onderzoek al in
handen te hebben. En als de Barowska
gens mee bezig was, duldde die geen
menging van burgerlijke autoriteiten.
Daar had hij bijna een blunder ge-
aakt door een verdachte te arresteren,
die de Barowska juist vrij wilde laten.
Gelukkig had deze kerel het hem op
tijd gezegd. En terwijl hij SandOr streng
aankeek, bulderde hij hem verontwaar
digd toe: „Neem je brief en ruk in,
lasteraar! Hoe durf je te beweren, dat
in een vrije volksrepubliek het briefge
heim zou worden geschonden? Wie zegt
je, dat die brief hier is geopend en
in Amerika?"
De oude man ging haastig heen
burgemeester dicteerde een brief a<
Volkscommissaris der Barowska, om hem
er met kameraadschappelijke groet op te
wijzen, dat hij bij de censuur andere
lijm moest gebruiken.
Zo kon hij toch nog een pluimpje ver-
Wordt vervolgd).
Spring-in-'t veld
Ergens in Joegoslavië, zo lezen we, is
iemand op één dag 132 keer uit een vlieg
tuig gesprongen. Hij heeft daarmede, al
dus vertrouwt het bericht ons toe. een
nieuw wereldrecord gevestigd. Stel je
voor: 132 keer. Ik zelf zou met 131
keer best tevreden zijn geweest, maar
het moest blijbaar per se 132 keer wor
den. Vervelend anders voor die Joego-
slaven; die moesten de hele dag tegen
elkaar zeggen: „Ga even opzij, want daar
heb je 'm weer". En ja hoor, daar kwam-
te dan, al turvend: één keer, twee keer,
tien keer, twintig keer, dertig keer. Een
echte spring-in-'t veld dus, die Joego
slaaf. Iemand die zijn benen niet op de
grond kan houden, die Joegoslaaf. Echt
springerig. Hij springt 132 keer en is
nog wat je noemt springlevend. Hij heeft
met zijn 132 keren een record gevestigd
is dus in het springen een haantje de
voorste. Hij is, mogen we wel zeggen,
een sprinkhaan.
Zelf zijn we geen spring-in-'t veld. Wij
behoeven nooit te zeggen, dat het met
onze hoge sprongen gedaan is, want we
z\jn nooit met hoge sprongen begonnen.
En over kromme sprongen kunnen we
helemaal wel zwijgen. Wij staan ook
nooit op stel en sprong, doch bewegen
ons steeds zuiver horizontaal voort.
Daarom kijken we ook op naai
Joegoslaaf, wiens levensgang zich blijk
baar verticaal voltrekt We kijken
hem op, en dat is maar veilig ook; hij kan
je immers altijd wel boven het hoofd
hangen en wanneer hij in hef Joegosla-
visch roept: ,iPas erop van onderen", dan
hebben we er betrekkelijk weinig aan,
want het Joegoslavisch is ons vreemd.
W\j zelf dus geen spring-in-'t veld.
Ook niet in onze (met zorg bijeenge
zochte) kennissenkring. Daarin treffen
we hooguit, maar dan heel ver, eer
nister In 't Veld aan. Maar die springt
niet. Die laat alleen springen. De hu:
bijvoorbeeld. Maar hij ziet er op toe, dat
het met die huren een geremde sprong
wordt. Vijftien procent, maar geen twin
tig procent. En vooral geen wereldrecord.
Zo moeten wij het stellen zonder
spring-in-'t veld. En we moeten het
te stellen met minister In 't Veld. Een
rustig man. Geen man van 132 sprongen
op één dag. En daarom een (verre)
vriend van ons. Al zijn er altijd wel men
sen, die „een goede huur" nog veel be
ter vinden
Spelevaar
JDe uuist van lor Bartok sloeg dreunend
op le tafel
ipot met mij, latias Mokorsky. Ik bei
maar een arm ongeletterde boer, maa
jij bent maclig en geleerd. Jij kan
lezen en schrij?n, zo goed als de school
meester. Jij Int kerkvoogd e
ln de dorpsraa en
„En ik wassecretaris van de Boeren
partij," vulde e ander aan.
„Ja, ja, datvergat ik nog,"
dor tevreden. Wie zou jou dus
heden in de wg leggen?"
Hij vroeg <t zo onschuldig, dat zijn
buurman in le lach schoot. „Sandi
Tarassow, burman," zei hij, „jij we
niets van pdtiek en daarom ben jij
zo'n goed mes. Als jij ooit in
heden mocht komen, kun je altijd op
mij rekenen, ils ik je zou kur
pen. Daarom wil ik je ook een goede
raad geven. J hebt vaak gezegd,
over anderha.' jaar als je zeventig bent,
je spulletjes lier wilt verkopen en
je dan naar Lmerika wilt gaan, naai
zoon. Wees erstandig, Sandor Tai
sow. Wacht liet te lang. maar vert
nu het nog mogelijk is. Wij zullen 1
een slechten tijd krijgen, dan jij ooit
hebt beleefd.'
DE VOLG1NDE DAGEN had Sandor
het te Tuk om zich ongerust te
kunnen maken over die ernstige
waarschuwing maar 's Zondags stuurde
Ivor Bartok, de nieuwe burgemeester,
één van zijn oons om te vragen, of hij
die brief uit Amerika eens mocht zien.
Sandor overh.ndigde hem aan de jon
gen en drukt' die op het hart, er goed
op te passen n hem vooral niet te ver-
Die dag wed de brief echter niet te
ruggebracht ei toen Sandor de volgende
morgen een aidere zoon van de burge
meester tegeniwam, vroeg hij hem, er
zijn vader aan te herinneren, 's Avonds
was de brief ïog niet gebracht en toen
hij Olgina stuirde, kwam die onverrich-
terzake terug. De burgemeester had be
zoek en mochi niet gestoord worden.
Toen Sanda- dé volgende dag naar
huis terugkwim, besloot hij om even
langs het huil van de burgemeester te
lopen en de )rief terug te vragen. De
burgemeester zat achter een tafel, die
bedekt was net een rode lap, die tot
op de grond ifhing. Naast hem zat z':
nicht, Maja Hertkovitsj, die als zij:
secretaresse fungeerde, want hijzelf kon
niet meer schrijven dan z'n nas
en rechts van de deur stonden
zijn zoons die tot staatspolitie-beambten
waren benoemd.
Toen Sandor binnenkwam haaldi
Bartok een brief uit zijn zak. Sandor
herkende het papier aan het briefhoofd
anders zou hij niet hebben geweten, dat
dit zijn brief was, zijn brief uit Amerika
Wat had men er mee gedaan?
IHHIIHHIWIKIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIHIII
SCHOOL-REIS
Tegen dat de onderwijzer
Of de onderwijzeres,
Na een jaar vol aardrijkskunde-,
Reken-, taal- en and're les
Met vacantie denkt te gaan,
Breekt de drukste dag eerst aan.
Door de jongens en de meisjes
Is het hele jaar gespaard;
Centjes, dubbeltjes of kwartjes
Werden ijverig vergaard
Om met autobus of trein
Saam een dagje uit te zijn.
Met een lunchpakket gewapend
En een bende snoeperij,
(Want een stel bedorven magen
Hoort er blijkbaar steevast bij!)
Gaan de kinderen vroeg op stap;
Wie hen rustig houdt is knap!
De getrainde begeleiders
Komen ogen soms te kort,
Tot het kwakende gezelschap
"s Avonds moe en slaperig wordt.
1 Personeel zucht dan voldaan:
„H Is gelukkig goed gegaan"!
Gré Kempen-Sterkenburg.
OKEEJ MAJ DIER"
(Van een bijzondere medewerker)
Een Nederlandse boer kocht grond op Wolfe Island voor slechts S 5.
per acre; de grond was prima, maar voor vele Canadezen bleek een
eiland niet aanlokkelijk. Vandaar dat de Nederlanders, die minder hoge
eisen stelden, zo goede kansen hadden. Veel vertier was er niet; 's Zater
dagsavonds kwamen de boeren van heel het eiland in de „stam"-drug-
store om Cola te drinken of praatten onder 'n biertje in de beerparlor
over de komende oogst, het vee en de dingen, waar bgeren in de hele
wereld over praten.
Alle Nederlanders vertelden me: het
hier één grote familie, met weinig
standsverschil, van de kleinste beneden-
de- 100-acre-boer tot George Pyke toe.
George Pyke bezit het grootste schuur-
complex van heel Ontario en beboerde
met niet al te daverend succes 1200
Hij kwam onder een defecte zaaimachine
uitgekropen, veegde z'n handen af:
,;Newspaperman van Holland eej? Blij je
te zien!", waarna je verder bij deze rood
harige jonge boer zowat alles doen en
laten kon. Zo zijn de meeste Canadezen:
ongecompliceerd, gastvrij, hartelijk. Hij
had drie zonen. De roodharige spruiten
bekijkend, zei ik: „Ze lijken alle drie op
jöü, George!" „Siye (natuurlijk)!" zei
George trots als een pauw. De oudste,
paar vuisten hoog, kwam op een monster
van een tractor het erf op gevlogen. Op
'n leeftijd, dat ik de vluggerd van 't
durrep leerde fietsen, reed Pyke Jr.
met de tractor al heel de oogst binnen.
„De lol is er allang af," zei George,
„zelfs de tweede geeft er al niks meer
i (plm. 5 jaar!).
„Wil je nou nog 'ns een mooie boeren-
keuken zien?" vroeg George, na de scha
pen. de koeien, de stier („braaaaaf-is-
suste ik in doodsangst) en de
schuur, en bracht me z'n huis binnen:
de keuken was een wonder van glanzend
email en nieuwe gemakken: bijna ee
laboratorium van knoppen en stekkei
meters. „Fantastisch, George!" „En
hier is de salon!" glom George. Er stond
piano, „want je kón niet weten ofjDe tweede
de kid van de tractor nog niet eens piano
gaan spelen", en de muur hing vol
vliegende keramieken eenden; heel na
tuurgetrouw geverfd.
George's vader, die de boerderij had
groot gemaakt, was een paar jaar tevo-
gestorven. Wanneer je 't over z'r
vader had, rolden er meteen dikke tranen
over z'n vlezige kaken.
Schaapstal en kippen
Guust „John" voor 't gemak
Karremans uit Oudenbosch verdiende bij
George 120 in de maand. Hij was
eerste Oudenbosschenaar in Canada
zijn begintijd was alles behalve een
uit: de laatste bewoners van het huis
nschapen geweest: een groot
•ek, kachel in 't midden, houten
wand vol gaten, en van de meegenomen
dollars nog honderd over: de ni«
werkgever was veel menselijker, i
zélf straatarm. „We knapten het huis wat
op, zetten het in de, paint (verf)zei
moeder Karremans (m'n
„dinner"^ wel „op home" zijn)Later
vulde Karremans het verhaal a
„Ze heeft veel gehuild toen, ze z
altijd: „Ik blijf hier niet, hier wil ik
Van de laatste spaarcenten koch-
dat voorjaar wat kippen en eei
fokvarken.
Badkamer voor „deuraetters'
Karremans deed van alles: werkte bij
een bloemist, hakte die winter hout
't bos, kruide zand op 'n fabriek (400
kruiwagens per dag, maar goed betaald»,
spaarde. „Met eten dejen we 't zó mar
De oudste kwam op een monster i
een tractor het erf op gevlogen.
Hij gebruikte kunstmest; het hele
eiland verklaarde hem voor gek; kostte
teveel geld, zeiden ze. Krachtvoer
de koeien? Kostte ook teveel geld,
als ze me nü de melk naar de fabriek
zien brengen, zien ze 't verschil,
brengt geld binnen
Laatste winter hadden ze wat pech:
koe dood, vijf kalveren dood,zo een
300 op stap, daar knap je wel van op.
In Joyceville, niet ver van Kingston,
Binnenkort een ergernis te koop
Jaaropbrengst zou dan dalen van
f60 a f 70.000 tot f 7000
Gedeputeerde Staten schrijven aan Provinciale Staten:
Aan het zogenaamde Warmonderhek te Warmond wordt nog tolgeld geheven,
welke heffing, volgens een door ons ingesteld juridisch-historisch onderzoek, steunt
in 1639 bij octrooi van de Staten van Holland en West-Friesland
brugrecht omgezet veer recht, als bedoeld in artikel 7 van de Verenwet. Als het
daarvoor geldende tarief zal moeten worden aangemerkt het bij voormeld octrooi
•astgestelde, later waarschijnlijk door de eigenaar vrijwillig verlaagde tarief, dat
in 1811 overeenkomstig het decreet van 21 October 1811 bij do Overheid als het
tarief werd ingediend. In dit tarief is uiteraard geen sprake van automobielen,
fietsen en dergelijke aan geen toentertijd bekend vervoermiddel gelijke
uoderne vervoermiddelen. De eigenaar heft desondanks ook tol van deze moderne
■ervoermiddelen, en past daarbij de ln het tarief vastgestelde tolgelden
tuigen op vier wielen en voor chaizen of karren, wat hij noemt „analogisch" toe.
,Wy achten deze toestand in strijd met
de Verenwet, waarvan artikel 9 lid 1
luidt:
„Het is den gerechtigde tot het veer-
recht verboden nooger veergeld ta heffen
dan geoorloofd is krachtens het voor zijn
geldende tarief" en waarin juist met
het oog op gevallen als het onderhavige
het tweede lid van dit artikel is voor
geschreven:
„Bij gebreke, onvolledigheid of ondui
delijkheid van een zoodanig tarief, wordt
billijkheid vastgesteld, aange
vuld of verduidelijkt door de staten van
de provincie of de provinciën, waarin het
;er is gelegen".
Daar wij hier staan voor een typisch
geval van onvolledigheid of onduidelyk-
neid van het tarief is het onzes inziens de
taak van Provinciale Staten naar billijk
heid tolgelden voor de moderne vervoer
middelen vast te stellen, en daarmede
tevens een einde te maken aan de thans
bestaande ongeordende en onregelmatige
toestand.
Bi) de vaststelling van veertarieven
werd tot nu toe steeds rekening gehou
den met de omvang van het te verwach
ten verkeer en met de aan de exploitatie
van het veer verbonden uitgaven. Er be
staat au geen aanleiding om ten aanzien
van dit in een brugrecht omgezet v
recht van dit gebruik af te wijken.
De billijkheid brengt naar onze mening
mede, dat rekening wordt gehouden met
de geringe slijtage, die de verschillende
nieuwe verkeers-categorieën, automobie
len en rijwielen, voor een brug mede
brengen en een zodanig tarief wordt
vastgesteld, dat mede door de heffing
daarvan, uit de totale opbrengst der tol
gelden worden gedekt:
a. de kosten van instandhouding van
de brug, van het hek en van het gaar-
dershuisje, d.w.z. de normale onderhouds-
Personen-automobielen
Autobussen 864
Vrachtautomobielen 526
Tractors 2
Vrachtauto- of trekker met
oplegger 4
Motorrijwielen 348
Motorrijwielen met zijspan 15
Motorbakfietsei
Wielrijders
Tandems
Bakfietsen
Vee. i
Voetgangers
De geschatte week op
brengst bedroeg ƒ1.386,58 ƒ1.214,50
Hierbij werd aangenomen, dat de helft
in de automobilisten een retourkaartje
i dat vele wielrijders abonnementen
hebben genomen.
Ons werd van de zijde van de belang
hebbenden medegedeeld, dat de op
brengst van de tol in 1948 op 30.000 kon
•den gesteld. Houdt men er rekening
mede, dat het automobielverkeer ln dat
jaar door Overheidsmaatregelen
beperkt, en dat een verder accrës door
:ming van het verkeer mag worden
verwacht, dan ligt het voor de hand, dat
de nieuwe tarieven belangrijk lager zul
len moeten worden gesteld dan het be
an het tolgeld,
/an de hulptol-
abonnementen,
stillekes
en eoddan...
had Karremans cent
cent 1000 bij elkaar, kreeg een
renteloos voorschot van nóg 1000, kon
toen, mèt een lening een 50 acre-farm
kopen op Wolfe Island; hij had al een
wagen, 't paard ervoor hoopte hij gauw
te kunnen kopen. Ze hadden het
„kwaaiste" achter de rug. Het huis was
zeer geriefelijk, had zelfs een badkamer;
de vrouw wilde niet meer terug naar
Nederland. Karremans zélf zei: ,,'t Viel
nie mee en ge mot ier nie op een klein
beetje zien. maor doe dat maor es in twee
jaor in Olland. De deurzetters
clame geweest voor emigrantep
teniers-bedoelingen. De eerste boer be
taalde slacht, was bovendien ook nog zo,
dat hij Karremans niet eens naar 't zie
kenhuis liet gaan, toen hij vrij spoedig
na aankomst verblijd werd met een jonge
„Canadees". Dat moest hij maar in z'n
eigen tijd doen. De familie startte met
een fenomeen van een doktersrekening:
jongetje kreeg de mazelen, die „naar
binnen sloegen", Karremans zélf het fijt
duim. Hij kwam er niet eens af
n verlossende jaap in die duim,
moest geopereerd worden, had geen
geld. verliet na de operatie na veel moei
lijkheden en wederzijdse misverstanden
eindelijk het hospitaal en liep met een
verbonden hand zestien mijl naar huis
terug.
Het huis was niet veel zaaks, elke Zon
dag moest deze familie zes mijl lopen
Men beloofde hun een nieuwe farm
- het kon ook erg voordelig zijn. Men was
de hele omgeving nieuw, men kreeg
alle kanten belangstelling; vol
deed men, dan blèèf men bovendien niet
alleen en dienden ook andere Canadese
boeren een aanvraag in. Vollering uit
Zwammerdam was nog geen dag op
Wolfe Island of een Canadees kwai
'n jong kalf brengen; zomaar gratis
niks cadeau; zomaar omdat die Canadees
lol had in de moed van die nieuw<
milie. Hij vertelde me het verhaal
wyl hij (twee jaar later) een van
achttien koeien zat te melken. De koe
vooraan een béste! was dèt kalfje
geweest. Hij had nu 11 kalveren, 22 var
kens. 100 acres in eigendom, 80 gepacht.
Vollering was ineens voor zichzelf kun
nen beginnen, een van de hoge uitzon
deringen.
„Ik weet "t wel: knecht worden valt
niet mee, maar tóch zou ik t iedereen
aanraden. Ik heb geluk gehad,
moet téveel leergeld betalen, tenzij je
natuurlijk het land en de taal héél goed
heen het was een gloeiend hete dag
ontmoette ik Mr. Benjamin Franklin.
Hij kwam zijn wagen uit, viste wat losse
sigaretten uit z'n zak, knipte z'n hoed
in z'n nek en begon: „Well, dat zal ik je
vertellen. Holland stuurde me de fijnste
family in de wereld. Sure.... that Fon-
tijn family, maar zo zijn ze lang niel
allemaal. Volgens mij ligt het zo: Immi
gratie is 1/3 een kwestie van selecteren
Holland, 1/3 ligt 't aan de geselecteer
de mensen, 1/S ligt 't aan de Canadees,
die hen neemt".
Tussen Mr. Franklin en de andere
Canadese boeren was uiterlijk weinig
verschil. Alleen was hij goed
en millioen dollar. Hij had 1500
land, waarvan 800 „erop" (bouw
land), bezat verder twee veefarms i
„onbetaalbare kudde korthoornig
hoornloos vee", dat zeker 260.000 waard
wasmaar om op die Fontijn-family
terug te komenwell, toen ik ze
ging halen dat was in '48 zei
al meteen: die family is ondervoed,
je kunt ze dat niet kwalijk nemen,
was de fijnste family in de wereld, m
na de oorlog en die overstromingen
bombardementen en zojaaa, ze a
ren ondervoedik liet maar meteen
wat kisten sinaasappelen aanrukken
we moesten ze op gang brengen, snap
jeen ze hadden niet veel zaaks var
schoenen aan, dus liet ik ook wat schoe
nen voor ze komen, en kleren en zo
maar dat vertel ik je: je kunt geen be
tere family treffende finest family
I ever met (die ik ooit ontmoette). Zo
zijn ze niet allemaal. Een andere family
van Hollandik zeg 't je rechtuit, lui,
en niet wel opgevoed
veel mindernog roken? Enfin, ga
zélf maar 'ns met Mrs Fontijn pra
tenHij stak me de hand toe, knip
te tegen de rand van z'n hoed, wiegde
weg in z'n wagen.
De Turkies
Toen we bij Mrs Fontijn aanklopten,
was ze net d'r voeten aan het wassen
Dat kwam van de turkies (kalkoenen)
elke morgen kreeg ze vuile voeten var
het turkies verzorgenze had hópen
Mrs Fontyn was een vriendelijke, goed
aardige vrouw; ze wilde Engels praten:
dat was beleefder tegenover mijn Cana
dese vriend, joe sie (zie je); later ging
ze Nederlands praten, viel terug in haar
Engels, lachte ineens: „Gunst, ik ben d'i
helemaal fan in de war!", begon wéér ir
't Nederlands, zei ineens: „Nou kén ik
't toch niet meer...." en lachte. .Afijn,
"t was nogal een verwaarloosd huis.
in het begin was ik erg hoomsik, (heim-
wij Hollanders zijn klien
kosten, vermeerderd
voor afschrijving;
b. de inningskosten a
bestaande uit de lonen
gaarders, drukkosten var
e.d.f
a een vergoeding voor hét bézit
het veerrecht.
Naar ons gevoelen zou een totaal-be
drag aan tolgeld van 7.000
daartoe voldoende «ijn.
Volgens ons ten dienste staande ge
gevens wordt aan het Warmonderhek
thans het volgende tolgeld geheven, zulks
inclusief bestuurder of berijder:
Dor personen- en vracht
automobielen 0.20 0.
Dor motorrijwielen „0.10
Dor motorrijwielen met
zijspan «0.15 „0.25
3or bakfietsen
voor motorbakfietsen
rijwielen „0 05 „0.10
autobussen 0.30 0.5C
jl voor de geregeld de tol passeren
de autobussen ƒ0.15 per keer wordt ge
kend (de inzittenden zijn dan vrij
tolgeld).
worden abonnementen afgegeven
wielrijders, rechtgevende op één
doortocht heen en één terug door de tol
»r dag. tegen de prijs
eek en 1.30 per maand.
Blijkens in het vorig jaar gehouden
(proper) joe sie.... ik vroeg Mr. Frank- kaar....".
wat paint en behang. „Okeej maj
dier („m'n beste"), zei Mr. Franklm, jul
lie moeten echt iets mèken van dit huis.
Toen wilde ik zélf ook wat verdienen,
ik vroeg 'm om een job. 200 Turkies,
ar ik had pech, joe sie; het tweede
jaar verloor ik er van de 1200 ma
het nog minderJa, Mr.
Franklin is een echte schat voor on
ooh, je moet 'm met onze jongens zien:
hij stuurt er twee naar Chicago op school
alles van machines te leren, op zijn
kosten, en onze oudste won op de High
School (middelbare school) 4 scholar
shipsmooie dollar prijzendie
gaat nou op de Universiteit voor aero
plane engineeringen de derde
helemaal zijn eigen zóón kan je wel zeg
gen, wordt door hem gekleed
a.Zoals de schoenen?"
„Nee, die hebben we daarna terug
moeten betalenOooh, Mr. Franklin
is zó aardig, maar je moet bij 'm
smaak vallen, hoor, dat welals je
maar beleefd bentIk zeg altijd „Ja,
Mr. Franklin" en „Nee, Mr. Franklin"
we spreken altijd EngelsSommige
andere Nederlanders spreken altijd Hol
landsdat. moet je niet doen, dat
niet „Polèit" (beleefd)Z'n vrouw
van de States, ooh die was ook zo hoom
sik in 't beginnou geeft ze mi
gelse les
Auto kan wachten
In 't begin is 't een reuze vernedering
ik had een schitterend huis ir
hoorn, m'n man vier knechten.
nou alles te moeten vragenooh, in
het begin was 't wél hard an je.,
verdien toch zeker 1100 dollar m«
turkies; ik naai ook nog voor andere
mensen en ik heb nog twee Hollanders
en een Deen in de kost, ja, ik doe alles
zélfMet Kerstmis kregen we
mooie radio van Mr. Franklin, en
kreeg een naaimachineNee, met
eigen farm wachten we nog even
willen niets lenenhet gaat vaak
buurman eigen farm, dan ik ook, m
wij gunnen wachteneerst nog wat
dollars verdienenik heb nou
commissieloon bedongen, omdat ik zoveel
voer voor de turkies besteL Een auto kan
ook nog even wachtenwe hebben
zeven kinderen en zo gauw die auto er
is, hou je die niet meer binnen 's avonds
ik heb een frigidaire aangeschaft..
daar hou je de familie mee bij el-
2431 tussen
Aug. 4 en 2
Sept.
2000 1549
14749 14395
drag tot
ie toe door de a
-eggebroiker verlangd.
Wij menen daarom, dat het geldends
tarief zal moeten worden aangevuld lp
die zin, dal ln den vervolge seeeehtiU
digd is:
rijwiel of tandem al dan niet met
hulpmotor -Ml
motorrijwiel
motorrijwiel met zijspan
bakfiets
motorbakfiets
personenautomobiel
vrachtautomobiel,
ledig eigengewicht niet meer be
draagt dan 2500 kg „0.06
vrachtautomobiel met een ledig
eigengewicht hoger dan 2500 kg Ó.V)
autobus MO
trekker met oplegger, tractor met
aanhangwagen 0.16
aanhangwagen achter een auto
mobiel M6
Bestuurder en de overige inzittenden
of medeberijders zijn vrij van de betaling
van tolgeld.
Maandabonnementen voor rijwielen
„0.06
899
Mooi advocatenzaakje
Eén cent voor een fiets, cent
voor een autotjonge, tjonge wat
zouden zij lachen, die geregeld da
tol aan het Warmonderhek moeten
passeren. Maar het spreekt van zelf,
dat die lage tarieven aiet het uitein
delijke doel van Ged Staten z\jn! De
redenen gaan dieper, zoals onze lezers
weten, sinds mr dr P. G. Knibbe ten
„aanslag op de tolpleegde. Bij tarie
ven als de voorgestelde is de aardig
heid van die tol er glad af. Dan komt
misschien binnenkort een ergernis te
koop! En daar willen G. S. het uiter
aard op aan sturen. Want de provin
cie heeft er wel een klein offer (bU$k-
baar niet een gróót') voor over, om
de tol weg te kopen. Of het zover zal
komen? Dat dient afgewacht Wij ver
moeden zo, dat het een aardig juri
disch zaakje wordt. Waar enkele ad
vocaten wel een zakcentje aan rullen
verdienenEn dan zal uiteindelijk
blijken, of hier sprake is van een
jiïanslagof een slag in da lucht".
personenautomobielen, vraehtautomobia»
len en autobussen 60 maal het normaal
tarief.
Met toepassing van dit tarief aal de op-
brengst der tolgelden naar schatting vol
doende zijn om hieruit de te dekken uit
gaven te bestrijden".
Tot zover het schrijven van G.8., die
P.S. verzoeken, conform het bovenstaan
de te besluiten.
Op schoolwedstrijden van Poelmeer te Oegstgeest
Gisteravond werden in de zweminrich
ting „Poelmeer" schooolwedstrijden ge
houden. waaraan werd deelgenomen door
de Koningin Julianaschool, de R.K. school,
.L school en de Montessorischool. De
belangstelling voor deze wedstrijden was
bijzonder groot. Ook het gemeentebestuur
gaf blijk van zijn belangstelling door de
aanwezigheid van weth. L. de Neef en
de gem.-secr., de heer Jac. de Visser.
Voorts waren er hoofden en andere
onderwijskrachten aanwezig, terwijl de
heren N. van Weizen en Jac. J. Vos de
Oranjevereniging vertegenwoordigden.
Deze vereniging had bij het jubileum
„Poelmeer" een wisselbeker beschik
baar gesteld, waarom deze avond zou
worden gestreden.
Namens het bestuur van „Poelmeer"
sprak de heer R. Hilbrands een woord
welkom. Hij zei o.m.. dat het in de
bedoeling ligt deze wedstrijden jaarlijks
te houden.
In vlot tempo werden de wedstrijden
afgewerkt. Het heeft hierbij de zwem
en zwemsters niet aan aanmoedi
gingen van de zijde van hun school- en
klassegenoten ontbroken. Met 6487 pun-
behaalden de leerlingen van d«
school aan de Terweeweg de overwin
ning. gevolgd door de Kon. Julianaschool
met 7657, de R.K. school met 8843 e
Montessorischool met 8943 punten.
Na deze wedstrijden gaf het personeel
in „Poelmeer" te zien, hoe men vroeger
ging zwemmen. Dit komische nummer
1 zeer in de smaak. Hoe het wel moet
wat tegenwoordig meer en meer in
gang vindt, toonde de eerste badmeester,
de heer J. Leget, met zijn leerlingen. In
keurige formatie kwamen de ongeveer
25 jongens en meisjes opgemarcheerd.
Starten, schoolslag, rugslag, crawl, het
werd alles tot in de perfectie uitgevoerd,
ïn welverdiend applaus was de dank
x>r deze uitstekende demonstratie.
De heer Hilbrands reikte met een toe-
Wie doet er mee
Lezers contra schaakmedewerker
De nog aan gang zijnde party verliep
tot nog toe zo:
1. d2d4, d7d5; 2. c2—c4, d5 a
3. e2e4, e7—e5; 4. Lfl x c4, e5 x
5. Pgl—f3, Lf8b4t6. Lel—d2, Dd8—
e7; 7. Ddl—a4t, Pb8—c6; 8. Lc4—d3,
Lc8d7; 9. Da4—c2, 0—0—0; 10. 0—0,
Lb4d6; 11. a2—a3, Ld7—g4; 12. Pf3—
el, Pg8—f6; 13. f2—f4. Ld6—c5; 14. b2—
b4, Lc5b6; 15. b4b5. Dit was de zet
van de lezers.
Hierop volgt van jnUn kant: 15
Pf6 x e4.
Uw zet kunt U insturen tot uiteriyk
WoensdagmoYgen aan ons bureau.
W. H. van der Nat.
Minister Mansholt naar Londen
Van Ledden Hulsebosch
gaat rusten
Het chemisch laboratorium van dr Van
Ledden Hulsebosch aan de Nieuwendyk
in Amsterdam heeft gisteren opgehou
den te bestaan. De talloze unieke instru
menten zijn vandaag verkocht en de be
roemde politie-deskundige. die thans
73 jaar is. gaat rusten. Hij was de grond
legger van het wetenschappelijk politie
onderzoek in ons land. Hy wr de eer
ste in ons land, die vingerafdrukken on
derzocht.
passelijk woord de prijzen uit De wissel
beker der Oranjevereniging werd ter
hand gesteld aan het hoofd van de Ter
weeschool, de heer J. W. van Leeuwen.
De overige prijzen bestonden uit boeken,
verfdozen e. d.
De vo'ledige uitslag ia: schoolslag
meisjes: L Imke Haarsma; 2. Diny
Alt en i. Pam van Waven»; school
slag jongens: L Dick Timmermans;
2. Jan Key en 3. Koos Visser; r u g s 1 a g
meisjes: 1. Mieke Kamsteeg; 2. Nel
Oudshoom en 3. Imke Haarsma: rug
slag jongens: L Wim Roozenboom;
2. Joop Spoor en 3. Dick Timmermans:
vrije slag meisjes: 1. Nel Ouds
hoorn: 2. Diny Alt en 3. Anke Fortanier;
vrije slag jongens: L Chris Braun;
2. Dick Timmermans en 3. Theo Ykema;
al deze wedstrijden werden gehouden
over 25 m. Estafette meisjes: L
Terweeschool. 2. Mont.school en 3. Kon.
Julianaschool; estafette jongens:
1. Teryeeschool, 2. Kon. Julianaschool en
3. R.K. schooL
Lezers schrijven ons:
Zendingsroeping
Een ons bekende lezeres te Rijnsburg
schrijft o.m. het volgende:
Mijn ideaal is zendingsverpleegster te
worden. Ik hoop de vereiste diploma's
in de kortst mogelijke tijd te verwerven
en dan naar Afrika, Suriname of Indo
nesië te gaan. Afrika trekt mij het meest;
dat komt omdat ik zo veel heb gelezen
over het prachtige werk van Albert
Schweitzer. Wy Christenen slaan zo'n
hopeloos figuur in de wereld. Het zen
dingswerk moest toch eigenlijk nummer
één zijn in de Kerk en nu blijft het bij
twee of drie collectes per jaar om een
handvol zendelingen en artsen te betalen.
Weet u wanneer ik mijn roeping als
Christen begon te verstaan? Toen ik dat
prachtige gebed van F. van Assisi las:
Heer, maak mij tot instrument van uw
vrede;
Waar haat is, dat ik daar liefde brenge.
Waar belediging is, dat ik daar
vergiffenis brenge.
Waar onenigheid is, dat ik daar
eensgezindheid brenge.
Waar dwaling is, dat ik daar waarheid
brenge,
Waar twijfel is, dat ik daar geloof
brenge.
Waar wanhoop is, dat ik daar hoop
brenge.
Waar duisternis is, dat ik daar licht
brenge.
Waar droefheid is, dat üe daar vreugde
brenge.
O. Meester, dat ik niet zo begerig z\j
Om vertroost te worden, maar om te
troosten.
Om begrepen te worden, maar om
zelf te verstaan.
Om bemind te worden, maar om zelf
lief te hebben;
Want al gevende ontvangt men.
Zichzelf vergetende vindt men.
Vergevende ontvangt men vergiffenis.
Stervende wordt men wedergeboren in
het Eeuwige Leven.
Dit gebed laat mij niet meer los. Ik
zou ook dolgraag een doodgewone huis
moeder willen worden, maar dan ben ik
bang. dat ik toch niet voldaan zal zya,
omdat ik weet, dat dat andere mijn wer
kelijke taak is. Denkt u ook niet, dat ik
me zo n beetje ga opofferen. Ik weet dat
ik gelukkig zal zijn. Gelukkig hoeven
we niet allen naar Afrika. Hier kunnen
wy onze plicht doen. Financieel en voor
al geestelijk medeleven met het pioniers
werk is de roeping van Nederland en va*
da gehele wereld.
