Vele honderden reünisten deden inval
door de Morspoort
„Niets is zo noodzakelijk als de
broederlijke gemeenschap"
Tussen
schuift
schoon verleden en hoopvolle toekomst
zich een blij vandaag
Nog 25 jaar puin in Keulen
en Berlijn
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
MAANDAG IJ IUNI 1950
Nu is het pas lustrum
Leidens burgemeester verwelkomde
„de oude garde"
veie honderden waren zij Zaterdag naar Leiden gekomen, de oud-studenten
van de universiteit, onder meer om tezamen in de Pieterskerk het 375-jarig bestaan
van dat historische instituut te gedenken. De reünisten waaronder zich mannen
bevonden, die nog in de kracht van hun leven waren, doch ook grijsaards, gebo
gen onder de last der jaren werden by hun aankomst aan het station welkom
geheten door hun jonge, levenskrachtige opvolgers. Door een dikke haag belang
stellenden ging de tocht via de Universiteit naar de Pieterskerk, waar de rector
magnificus, prof. dr B. A. van Groningen, en de praeses der reünisten, jhr mr
E. C. U. van Doorn, een herdenkingsrede uitspraken. Behalve dit plechtige geden
ken betekende de dag voor velen een weerzien van de studiemakkers, de oude
„vriendjes".
Het stationsplein, dat op overige da
gen slechts een veelbelovende zandvlakte
is, was Zaterdagmiddag het trefpunt van
de jonge en oude garde van academici.
Lpden van de studentenroeivereniging
Rjord vormden met hun roeiriemen een
«srehaag. Het Leids polltie-muziekgezel-
schap stond opgesteld, om de aanko
mende reünisten met een Io Vivat een
studenten-welkom toe te blazen. Bord
jes vermeldden het ontgroeningsjaar en
die simpele cartonnetjes wezen de
reünisten de weg naar de oude studie
genoten. Hier vonden ze elkaar weer,
<gSiudden elkaar de hand en haalden om
te beginnen al wat herinneringen op.
Hier ook vonden ze de nu titel-dra-
gende ,3ioeraen-Bertha" weer, de aan
alle studenten en oud-studenten bekende
btoemenkoopvrouw, die ook nu menige
anjer in een knoopsgat stak. De revers
van velen waren getooid met de Leidse
«v de corps-kleuren.
Het duurde even, voor alle treinen,
die reünisten konden aanbrengen, waren'
afgewacht, maar de gezellige sfeer deed
het wachten slechts enkele ogenblikken
echfrnen.
Kon. onderscheiding
▼oor J. F. van Wijk
Tussen de vele officiële plechtigheden
en ontvangsten door heeft het collegium
van het L.S.C. Zaterdag ongetwijfeld
groot genoegen even tijd ingeruimd
de huldiging van de heer J. F. van Wijk.
sedert 1915 onafgebroken bediende
het. collegium en daarvoor nog 22 jaar
in dienst van vele studentengeneraties.
Burgemeester jhr mr F. H. van Kin
schot, die in een hartelijk speechje aan
de langdurige en trouwe staat van dienst
herinnerde, deelde in aansluiting hierop
mede. dat het H.M. de Koningin had be
haagd. de heer Van Wijk de zilveren
ere-medaille, verbonden aan de Orde
van Oranje-Nassau, toe te kennen.
De praeses collegii, de heer M. S. H.
G. Heerma van Voss. die de heer Van
Wijk allereerst de hartelijkste gelukwen
sen van het collegium aanbood met deze
hoge onderscheiding, wees ook op de
verdienstelijke capaciteiten van de heer
Van Wijk en diens bijzondere vriend
schap tot de studenten. Namens het col
legium bood spreker de heer Van Wijk
een gouden potlood met inscriptie aan.
De heer Van Wijk dankte met een kort
woord.
Jeugdvervoer naar de zomerkampen
Het Gewestelijk Jeugdcontact in Zuid-
Holland vestigt er de aandacht op. dat
jeugdgroepen, school- en sportclubs, die
in aanmerking willen komen voor de co-
ordrnatiereductie op de vervoerskosten
naar en van de zomerkampen of -bivaks
hun aanvragen op de daarvoor bestemde
formulieren tot uiterlijk 14 Juni a.s.
kunnen inzenden bij de plaatselijke over
koepelende jeugdwerkinstanties in Delft,
Dordrecht, Gouda, 's-Gravenhage, Hoek
se Waard, Leiden, Rotterdam, Schiedam
of Vlaardingen.
Open die poorl
De herauten voorop, gevolgd door
een escorte ruiters, de politiemuziek,
een afdeling van Pro Patria. „De Post"
en Njord ging het naar de Morspoort.
De politiemuziek en Pro Patria konden
vrij doormarcheren, maar voor de
reünisten was „de poort nog gesloten."
Burgemeester jhr mr F H. van Kin
schot zou eerst aan de praeses van de
reünisten de officiële sleutel er van
overhandigen. Men verzamelde zich voor
de Morspoort en wachtte op de komende
plechtigheid. De burgemeester op zijn
beurt wachtte voor zijn veste met de
sleutel op een kussen. Er werd rond-.
gekeken, maarer stapte géén prae
ses naar voren. De burgemeester lachte
eens en snapte er kennelijk ook niets
van. Er gingen onder de reünisten al
enkele weifelende stemmen op om
„maar door te lopen", doch déér kwam
dan toch de praesese!
De burgemeester zei, dat hy als. biyk
van hoge waardering voor het bezoek
van een zo groot aantal reünisten de
sleutel van de oude poort aanbood. Met
de wens, dat het de reünisten deze dagen
wèl zal mogen gaan. bood de burgemees
ter de sleutel aan Jhr mr Van Doorn
dankte voor de voortreffelüke ontvangst,
die door allen op hoge prys werd ge
steld.
Eerst toen kon de stoet verder trek
ken. Onder enorme belangstelling toog
men door de zo vertrouwde smalle stra
ten van onze stad. By de universiteit
werd korte tijd stilgehouden. Voor de
mannen van Pro Patria weerklonk het
commando „In de arm geweer" en de
commandant van de erewacht meldde
zijn troep by de rector magnificus, die
deze in gezelschap van de praeses col
legii, de heer M- S. H. G. Heerma van
Voss inspecteerde.
Na dit korte eerbetoon vervolgde de
stoet zyn weg naar de Pieterskerk. Daar
had ..De Post" zich opgesteld, om mars
muziek te spelen. We zagen een „dr" of
een „mr", die even aan zijn studiejaren
terugdacht en aan de schelleboom moest
rinkelen. Er waren onder de reünisten,
die „spijbelden" van de plechtige bijéén
komst en de genoeglijke conversatie lie
ver voorzetten in een café. Ook was er
een rijtuig, waarin enkele grijze heren
zaten, die het bordje met het jaartal
1390 als een trophee meevoerden. Voor
waar, de oude garde
De „aanval" op de Morepoort liet even op zich wachten, maar eindelijk kon
burgemeester jhr mr F. H. van Kinschot de sleutel van de poort aanbieden
aan de praeses der reünisten, jhr mr E. C. U. van Doorn. Toen ging de oude
garde de stad bezetten! Foto N. van der Horst
Reünisten in Leiden
Twee grote peuken lagen er by
ingang van de Pieterskerk, toen
lange stoet van reünisten naar bi»
schoof. Twee grote peuken. Eén van
sigaar en één van een sigaret. En deze
beide eindjes, zo achteloos en zo royaal
neergesmeten, broederlijk naast elkaar
liggend op de klinkers voor de wijd
open staande kerkdeuren, waf en een
symptoom. Een symptoom van de los
heid en vrolijke onverschilligheid, waar-
meede reünisten van plan waren deze
lustrumfeesten te vieren. De gewichtig
heid en voornaamheid van het ambt dat
zij bekleedden, hadden zij van zich af
geschud, zo gauw zij hun voeten gezet
hadden buiten de schamele restanten
wat eens het station van Leiden
Een uur slechts werd de vrolijk
heid die tijdens de optocht door de stad
reeds had baan gebroken, onderdrukt
tijdens de plechtigheid in de Pieterskerk,
Bijeenkomst van de Christen-Studenten-Raad
Gistermorgen kwam in de Remon-
stramtse kerk aan de Hooglandse Kerk-
gracht de Christen-Studenten-Raad bij-
Dr K. E. H. Oppenheimer, studenten
predikant by de Hervormde Gemeente,
sprak over de broederschapsgedachte. In
verband met de vereenzaming van de
moderne mens wees hy eerst op het in
dividualisme van de vorige eeuw. dat
zich in verschillende levenssectoren, zo
als de universitaire, de persoonlijke en
sociale, heeft gemanifesteerd. Het indivi
dualisme sloeg om in het collectivisme.
Het collectieve bewustzijn verdringt het
individuele geweten. Demonieën bre
ken k»s. Haat. wrok, rancune en ressen
timent ontstaan.
Tegen de achtergrond van de gigan
tische destructie van. het samen-leven
klinkt de Christelijke boodschap van
I broederschap. Vanuit het concrete
mens-zijn van Jezus Christus valt een
beslissend licht op dit mensenleven
Christus zag ons als Zyn broeders. Dit
te anti-individualistisch en anti-collec-
tïvistisch. Geen serviliteit, geens slaafs
heid, geen zoetheid.
Het gaat er om, in dit chaotische tijds
gewricht betrekkingen tot stand te bren
gen die positief en broederlijk zyn.
Ziende op Jezus Christus ontstaat een
leven waaruit haat. wrok. ressentiment
en rancune zyn uitgebannen. De broe-
derlyke geest is noodzakelijk, zowel voor
de cultuurdragende elite als voor de ge
degenereerde massa. Niets is zo noodza
kelijk als de vorming en de verwerke
lijking van de broederlijke gemeenschap.
Het tot de dood naast elkaar staan, het
voor elkaar Instaan, het voor elkaar
leven is de functie van de broederschap
of gemeenschap in deze apocalyptische
tyd.
Pater H. L. M. van Rooijen O.SC., die
het wezen van de Civitas Academica
uiteenzette, legde de vinger bij de ge
meenschappelijke verbondenheid tijdens
de bezetting van ons land door de Duit
sers. De Civitas is een vrucht van een
binding in nood. Zy wil zijn een waar
achtige gemeenschap. Wy hebben er
een bijzondere verantwoordelijkheid,
aldus spr. De liefde is de grondtoon
van het Christendom. Wij moeten ons
er van bewust worden, hoezeer Christus
ons liefheeft. Als God ons zo heeft lief-,
gehad moeten wij ook elkaar beminnen.
In deze liefde schuilt geen sentimenta
liteit. Zy is de zuiverste vorm van
vriendschap. De liefde van Christus
moet het ferment zijn van de gemeen
schap van Civitas. En onbaatzuchtige
liefde voert ons naar het niveau, waarop
wij elkaar leren verstaan en begrijpen.
De voorzitter van de Raad, de heer J.
van Goudoever, sprak in deze dienst, die
ook werd bijgewoond door de rector-
ma gnificus. prof. dr B. A. van Gronin
gen, een inleidend woord. Aan het eind
werd het zesde couplet van het Wilhel
mus gezongen.
maar toen eenmaal het Pieterskerkhof
was betreden, was die kleine ruimte
schier te eng voor de grote vreugde van
het weerzien. Het weerzien van die
goede, oude stad, en het weerzien van al
die goede oude bekenden.
Schijnbaar achteloos, maar met het
potlood en de blocnote in. de aanslag,
dwaalden wij door die milde vreugde
en legden ons oor te luisteren. Wjj zagen
een bekend procureur-fiscaal, u
felle requisitoirs menigmaal als knette
rende donderslagen door de rechtszaal
klonken, met een zakje patates frites in
de hand genoeglijk grinnikend voort-
wandelen over Montmartre en schate
rend om een mop, die een studiegenoot,
de hoed luchtia op het achterhoofd,
't debiteren was. Op 't gezapige terrasje
van Pam Pam Pim zat een dozijn burge
meesters, die gemakshalve maar onmid
dellijk een paar kruiken schiedammer
hadden laten aanrukken en tegen elkaar
zaten op te snijden over hun gemeenten.
„Ik was lekker een jaar eerder burge
meester dan jij", zei een edelachtbare
heer met een vuurrood hoofd tegen
confrater, die beslist coco cola wilde
drinken, maar er evenwel geen kans vooi
kreeg.
Een oud-gouverneur-generaal, die bij
tijds het netelige Oost-Indië had verla
ten, liep zorgeloos met een croquet in zijn
linker hand en een voormalig minister
aan zijn andere hand op de steentjes
van het plein. Zij lachten beiden zeer
hartgrondig; dus hadden ze het niet over
de politiek.
Overal werden blauwe plekken op
schouders geslagen en herinneringen uit
het verleden opgediept. De meest edel
achtbare heer was een vrolijke student-
op-leeftijd geworden en de meest serieuze
medicus een uitgelaten kwajongen.
Een niet onbekend burgemeester uit
de omtrek beweerde tegen een collega:
„Het is hier verdraaid origineel, zeg; en
verdraaid interessant. Alleen is het bier
wat te warm en de jenever wat te on-
Na dit schone Hollandse proza steven
de hy de smalle wenteltrap van de
Moulin Rouge op, met een gezicht, alsof
hij zojuist het haringkaken of de kortste
zeeweg naar Indië uitgevonden had.
Zo was er op dat historische Pieters
kerkhof een uitgelezen schare bijeen van
Neêrlands intelligentsia, zonder dat er
ook maar één wanklank klonk. En wij
bedachten hoe goed de wereld zou zijn,
als het altijd zo was. Alleen maar vro
lijkheid en hartelijkheid. Geen jalouzle
en zucht naar hegemonie. Geen achter
docht en koude oorlog. Geen gepolitiek
en gedweep met leuzen. Alleen maar eer
lijk vrolijke mensen, die zich verheu
gen in elkaar.
Hedenochtend, in alle vroegte, namen]
Nachtelijk „Gravensteen"
Vannacht tegen 1 uur werd het inter
nationaal café-bedrijf „Gravensteen" nog
eens officieel geopend. Vertegenwoordi
gers van de Franse en Spaanse gezanten
knipten linten door by de Parijse en
Moorse café's- Mr L. A. Kesper en zyn
echtgenote woonden de plechtigheden
by. Gedurende de gehele nacht was het
rond de Pieterskerk een drukte van be
lang. Op diverse punten in de stad kon
men vanmorgen de gevolgen van het
studentenfeest
Van de zijde der jury. die belast is
met de beoordeling van de etalages ver
zocht men ons mee te delen, dat zy haar
werkzaamheden tijdelijk heeft gestaakt,
maar hiermee onmiddellijk na de
lustrumviering zal doorgaan.
Goederen voor Ierland niet in stro
verpakken
Nog altijd bestaat onwetendheid of
wordt te weinig aandacht geschonken
aan het al lang in Ierland bestaande ver
bod, gebruik te maken van stro, hooi,
veenmos (dat is sphagnum) of soortge
lijke plantaardige producten als verpak
kingsmateriaal. Dit verbod is ingesteld
om het binnendringen van mond- en
klauwzeer te voorkomen. Het ministerie
van Landbouw es. waarschuwt de ex
porteurs.
Herdenkingsure in de Pieterskerk
Universiteit is nog, wat zij door eeuwen
heen is geweest
Zo kwamen zy dan samen in de eeuwenoude Pieterskerk, de „hope des vader
lands" èn de mannen, die hun sporen reeds verdiend hebben, of die nog bezig zyn
dat te doen: het verleden, het heden en de toekomst. Leldse-universiteits-lgenieen-
schap van vele jaren. Het eerste lustrum na de oorlog; lustrum-1950! Zy kwamen
byeen om te luisteren naar de woorden van de praeses collegii, van de rector
magnificus en van de praeses der reünisten.
geestdriftigen zich aan hem, doordron
gen als zy zyn van zyn onmisbaarheid,
die ook, Ja juist nu, zo sterk geldt Naar
mate de maatschappij steeds strengere
eisen stelt, springt immers het eminente
belang van de vorming, die een student
hier op de minst moeilijke wijze kan
krijgen, te scherper in het oog.
De heer Heerma van Voss eindigde
met de wens uit te spreken, dat allen in
deze dagen de echte Leidse geest zullen
proeven en dat men zal kunnen consta
teren. dat de verven van de veelkleurige
rok, die elk Leidenaar zo lief pleegt
zyn, niet verbleekt zijn, Lw. die v
vriendschap en critiek, van gezelligheid
en stijl.
Onverbleekte kleuren
De praeses collegii, de heer M. S. H.
G. Heerma van Voss, die het openings-
■oord sprak, Wees er op, dat in dit uui
docent naast discipel generatie nevens
generatie zyn opgetrokken ter herden.
king van het 375-jarig bestaan der Leidse
Academie. Onze eerbiedige dank gaat
daarbij in de allereerste plaats uit naar
de stichter der Hogeschool en zyn Huis.
van de leden steeds en ook tijdens
dit lustrum van zulk een ware genegen
heid en verbondenheid jegens haar laten
biyken.
Laten wij nooit, aldus vervolgde spr.
zyn rede, de tyd vergeten, waarin land
en volk werden aangerand, waarin ook
de Leidse Universiteit, van alle kanten
rerd belaagd. Herinneren wy ons steeds,
dat de moedige houding van hen. voor
wie deze parel zo lief was, de tegenpar-
tyder heeft doen afdeinzen.
Nadat enkdie ogenblikken stilte in
acht waren genomen voor hen, die hun
leven hebben gegeven voor de vrijheid
der Academie, wees de heer Heerma
Voss er op, dat het zy aan zy s
in het verzet reeds de voor de o<
ondermijnde muur heeft doorbroken, die
allen scheidde van een ware Civita6
Academica. Vyf jaren zyn sindsdien
lopen, jaren die duidelijk hebben getoond,
welk een grote winst in ideëel opzicht
en op practisch gebied in de onderlinge
verstandhoudingen en in concrete resul
taten wy boekten door de veranderingen
in 1945. Dat het L.S.C. in deze wijzigin
gen een belangrijk aandeel mocht heb
ben, noemde spr. een groot voorrecht.
Met een herinnering aan een
spreekwoord, dat zegt: „Wie eens
water van de Nyl gedronken heeft, hy
keert ertoe terug", riep spr. vervolgens
de reünisten een hartelijk welkom in
Leiden toe. De meesten uwer zullen thans
voor het eerst góed kennis maken met
het Corps in zyn na-oorlogse vorm. De
gevolgen van de jaren 19401945, de
ernstige toestand in de wereld, de fi
nanciële zorgen en de onzekere perspec
tieven, zy doen (het kan niet anders)
hun invloed danig gelden. Zy maken ver
schillende wensen onuitvoerbaar, rem
men soms de energie of temperen de op
gewektheid. Wat de financiële moeilyk-
heden betreft, deelde spr. mede. dat het
Collegium op het ogenblik de mogelyk-
heden nagaat van een radicale verande
ring in de geldelijke tegemoetkoming.
Ondanks deze remmende factoren, zult
gij in dezè dagen, aldus de praeses-
collegii, geen lusteloos en gedrukt Corps'
aantreffen. Steeds weer wijden nieuwe
wij nog eens een kijkje. Een bekend
dagblad-directeur toverde handschoenen
weg in zijn hoge hoed en een niet on-
vermaard jurist reed ezeltje op een bar
kruk, toen de zon alweer langzaam over
de oosterkim begon te kruipen. En een
hoge autoriteit bij het bankwezen schud
de zijn laatste centen uit zijn zak voor
een loempia.
Koos van Minerva én Derk de koet
sier hadden vela handen te drukken van
ministers en kamerleden en andere men
sen, die in hoogheid zijn gezeten.
En op de rand van het leien dak van
de Pieterskerk zat dezelfde uil van
vorige week Woensdag, U weet wel, op
al dat vrolijke gedoe neer te kijken.
Nu verveelde hij zich niet.
Hij zat genoeglijk te knipogen.
Hij verheugde zich in die echte Leidse
vreugde.
Och, waarom zou een uil zich óók geen
Leidenaar kunnen voelen?
'N HANDIG
ZAKENMAN1
Blijdschap en ernst
De rector-magnlflcus, prof. dr B. A.
van Groningen, die vervolgens hei
woord voerde, drukte er namens de Se
naat zyn voldoening over uit, dat het
L.S.C. by deze lustrumviering de Uni
versiteit in het middelpunt der belang
stelling wenst te plaatsen. Een verjaar
dag van een Universiteit, io ook deze
Leidse, verwekt vreugde in ons hart,
omdat hy ons erbij bepaalt, dat zy be
staat, beter nog. dat zy er nog is.
Men verheugt zich slechts over
voortduren van iets, wanneer me_
waarde aan hecht. Onze blik gaat dan
naar het verleden en onze blijdschap
vermengt zich met andere gevoelens:
een gevoelen van trots op wat Leiden
gedurende zo lange tyd is geweest; een
gevoelen van dankbaarheid omdat Lei
den dit heeft mogen zyn; een gevoelen
ook van gezamenlijke kracht de jaren
en eeuwen door. Onze blik richt zich
dan ook naar de toekomst, met
trouwen, dat het goede niet verloren zal
gaan. dat Leiden tot in lengte van lustra
Leiden zal blijven. Tussen dat schone
verleden en die hoopvolle toekomst
schuift zich als vanzelf een blij vandaag,
een vreugdevol heden.
Vervolgens wees spr. er op. dat wij
met deze vreugde steeds vlak by de
ernst zyn geweest, omdat die vreugde
veeleer haar echtheid, diepte en beko
ring ontleende aan de nabijheid van de
ernst. Onze Universiteit heeft een taak
in de wereld, in ons land. Spr., die er
zich van ontslagen achtte om deze taak
nader te omschrijven, zette vervolgens
uiteen, dat zo van Leidens Universiteit
iets wordt verwacht, in het heden ei
toekomst, dit eigenlijk van alle aar
zigen wordt verwacht. Zo moet het
diepe vreugde schenken, dat in samen
voeging en samengroeiing van veler werk
iets groots tot stand kon komen, waarop
men later met trots en dankbaarheid zal
kunnen terug zien. Vreugde en ernst
aldus niet tegenover of naast elkaar, doch
nauw dooreengeweven in een waarlijk
feestelijk patroon. Beide, aldus spr., ma-
ons tot ware feestgangers. Zy tillen
uit boven het alledaagse, boven de
sleur van het gewone leven. Zo kan een
lustrumviering ons wel eens voor het
eerst met kracht bewust doen worden,
hoe lief ons onze Universiteit is gewor
den. Al naar zijn aard en aanleg zal de
één hier volstaan met een direct beleven
en de ander ook overgaan tot bewuste
bezinning.
Ondanks dit onderscheid zyn lustrum
feesten duidelyk en onverdeeld ook col
lectieve feesten. Op deze feesten toch
komen mensen byeen, die willens en we
tens elkander zoeken. Om geen andere
reden dan omdat zy reeds a priori by
elkander behoren. Zy zijn immers leden
van hetzelfde geheel, kinderen van de
zelfde Alma Mater, burgers ener zelfde
Civitas. Allen, hier byeen, voelen wy
als leden van het grote geheel der Uni
versiteit, die nu 375 jaar lang heeft ge
en gewerkt en in de verheffing
ons volk en zijn cultuur een belang
rijk aandeel heeft gehad. Voorts voegen
zich by ons in de geest allen, die gedu
rende byna vier eeuwen achtereenvol
gens de Universiteit pro virili parte heb
ben gedragen en gevormd. In deze op zo
menigvuldige gronden rustende synthese
van blijdschap en ernst, gaan wy deze
lustrumdagen in. Moge de vreugde ge
adeld worden door de stille ernst van
ons inzicht in het wezen onzer Universi
teit en ons begrip van de eigen verant
woordelijkheid, aldus besloot de rector-
magnificus zyn rede.
Rijkdom verworven
De praeses der reünisten, jhr mr E. C.
U. van Doorn, die als laatste spr. het
woord voerde, noemde het een voorrecht
Leiden gestudeerd te hebben. Wat een
rykdom hebben wy in deze stad in onze
studententijd verworven. Hier in Leiden
erd de grondslag gelegd van onze we
tenschappelijke vorming, maar ook van
onze vorming als mens. Hier deden wy
voor later levenskracht en levenslust op.
Welk een rijkdom ook om ons nog steeds
te voelen kinderen van onze Alma Mater,
ons verbonden te weten met die roem
rijke Universiteit, die ons in de loop der
jaren was centrum van wetenschap, doch
ook bolwerk van de beginselen van hu
maniteit en vrijheid.
Die rykdom. aldus spr., blijft. Geen
oorlog, geen bezetting kan ons die rijk
dom ontnemen. Integendeel, wat Leiden
was en deed in de donkere dagen van
wreed onrecht, heeft ons. ouderen, nog
eens te meer met trots het voorrecht
doen beseffen deel uit te maken van de
Leidse universitaire gemeenschap. Cle-
veringa's alarmsignaal, hier het sein tot
daadwerkelijk verzet, heeft op ons, bui
ten Leiden, een overweldigende indruk
gemaakt. Het was voor ons duidelijk:
onze Universiteit was nog. wat zy door
de eeuwen heen is geweest: Praesidium
Libertatis. Zo ooit, dan voelen wij nu en
hier met ontroering hoe nauw wij met
Leiden verbonden zijn. Leiden is nog
altijd Leiden, ons Leiden. Wij zijn weer
thuis!
Spr. zette vervolgens uiteen, dat het
doel van de komst der reünisten tweeër
lei is. Enerzijds willen wij waarnemen,
wat de jongeren hebben gemaakt van
het Corps hun door de ouderen over
geleverd. Anderzijds komen wy hier in
Qns eigen, persoonlijk belang: om terug
te keren naar de bron, waaruit wy een
maal onze levensmoed verkregen heb
ben.
_r mr Van Doorn, die op deze plaats
niet wenste in te gaan op de moeilijk
heden. die vooral sedert de oorlog hun
druk op het studentenleven doen gevoe
len. gaf met nadruk te verstaan, dat de
reünisten bij de oplossing daarvan niet
afzijdig willen blijven staan, maar van
harte gaarne bereid zijn om met raad en
Bevordering van onze handel
met Antillen
Op het ogenblik vertoeven in d« Ne
derlandse Antillen een vertegenwoordiger
van J. V. van Heijst en Zonen. Den Haag
en Vau Grasso's Machinefabrieken N.V.
Den Bosch en mej. H. Walvis van het
damesconfectiebedrijf Wally in Den Haag.
Bouane maakt Nederlandse
propaganda onmogelijk
Kort geleden heeft de Curacaose arts
de heer P. H. Hartz enige lezingen in het
Spaans gehouden aan de Venezolaanse
Universiteiten van Merida en Maracaibo
over het medische onderwijs in Neder
land. Hij had daarvoor projectieplaatje»
nodig, die hij in Nederland door de be
middeling der stichting Culturele Samen
werking aanvroeg, doch hy heeft ze nim
mer ontvangen, daar de verzending ten
gevolge van de Nederlandse uitvoerfoe»
maliteiten werd opgehouden.
E.C.A.-film over de Rijn
Op doorreis naar Antwerpen kwam
hedenmorgen te Rotterdam het Zwitserse
Rijnschip „Krembs" uit Bazel aan met
een internationaal gezelschap aan boovd
onder leiding van de Berlijner Herbert
B. Fredersdorf. vertegenwoordiger van
de Unafilmmaatschappij, die in opdracht
van de E.C.A. een film maakt over de
Rijn, onder de titel „Rivier zonder gren
zen" om de verbondenheid der Rijnlan
den moet aantonen. Vanochtend werden
opnamen in Rotterdam gemaakt. De in
houd komt neer op de lotgevallen van
een weggelopen scheepsjongen, gespeeld
door Charly Knetske.
ook met daad te helpen. Ook in deze
dagen staan wij open voor besprekingen,
waarbij wij ons kunnen verdiepen in de
problemen van het studentenleven van
deze tijcL
Spr. besloot zyn toespraak met de
verwachting uit te spreken, dat allen in
deze dagen tezamen zullen zijn als één
feestvierende familie, uiteenlopend in
leeftijd, maar eensgezind in de liefde
voor het Leidsch Studenten Corps.
Met het opruimen zijn kapitalen gemoeid
(Van onze correspondent)
'Tijd is geld", zegt de zakenman, die zyn concurrent met behulp van de snelste
vervoermiddelen de loef wil afsteken. Even waar In leder geval voor de Duitse
toestanden Is het omgekeerde: „geld is tijd". Want voor een opbouw, die in
Duitsland noodzakelyk is, is veel geld nodig. Hoe meergeld er beschikbaar is, des
de verloren oorlog geheeld kunnen worden. Zon-
te vlugger zullen de wonden
der geld zijn de vele opbouwplannen i
Om het leven in Duitsland weer in nor
male banen te leiden komt de weder
opbouw op het tweede plan te staan.
Men is al gauw geneigd te vergeten, dat
slechts kan opboui
daarvoor over voldoende terreinen be
schikt. Wie in een oerwoud een boerderij
wil beginnen, moet eerst kappen en ploe
gen. In Duitsland behoeft men weliswaar
geen bomen te vellen, maar ook hier
staat men voor een oerwoud, een oer
woud van puin. Fabrieken, huizen, werk
plaatsen, bruggen kunnen eerst dan weer
gebouwd worden, wanneer het puin is
opgeruimd. Dat is een zeer belangrijke
post op de meeste wederopbouwprogram-
die vaak enorme bedragen ver
slindt. Waar eens een enorme ijzerfabriek
stond, liggen nu stukken ijzer en staal
in elkaar gekronkeld. Vakarbeiders moe-
uit elkaar halen, in kleine stukken
verdelen en transporteren. Ingenieurs
moeten berekenen, wat er van de oude
gebouwen nog te behouden
gebruiken is.
Ook de bouw van woningen baart
grote zorgen. Voor de nieuwbouw moe
de terreinen met puin schoonge
maakt worden. Voor een deel nog ge
spaard gebleven huizen worden neerge
haald, omdat ze niet veilig genoeg zijn
nieuwe woningen. Zelfs oude fun-,
damenten moeten vaak als onbruikbaar
uitgegraven worden, om plaats te maken
nieuwe. Dat alles kost duizenden
arbeidsuren en uurlonen. Eerst wanneer
die uitbetaald zijn, kan de eigenlijke
wederopbouw beginnen.
Het geld speelt hier dus
langrijke rol en maakt uit in hoe korte
tijd Duitsland verlost zal zyn van h<
puin.
Het opruimen van één kubieke me
ter puin kost ongeveer 3.50 D-mark.
Men begrijpt, dat het opruimen van
enkele millioenen kubieke meters
puin kapitalen kost. Hannover heeft
voor het opruimen van puin 1 mil-
lioen D-mark ter beschikking ge
steld. Dat betekent, dat een hoeveel
heid van ongeveer 300.000 kubieke
meter puin verdwijnt Er blijft dan
nog ongeveer 4,1 millioen kubieke
meter over. Het is dus niet te ver
wonderen. dat het stadsbestuur ver
klaart dat het einde van de puin-
ruiming niet valt te bezien. In Keu
len waar ongeveer 72 procent ver
woest werd en waar van de 30 mil-
r Industrie en handel niet uit te voeren.
Hoen kubieke meter ongeveer 5 mil
lioen is opgeruimd neemt men
aan, dat men, wanneer men in het
tegenwoordige tempo doorgaat, nog
25 jaren nodig zal hebben om de stad
van puin te zuiveren.
Hoewel de burgers van Düsseldorf
20.800 vrijwillige werkdagen aan het gra
ven zijn geweest, zal het nog 20 jaar
duren voor de 11,3 kubieke meter puin
is opgeruimd. München is voornemens
per maand 150.000 kubieke meter op te
ruimen om zodoende in 21 maanden puin-
vrij te zijn. Maar ook hier moet de goede
wil het afleggen tegen het gemis aan
financiën. In Berlijn zou na 25 jaar geen
puin meer te zien zijn, wanneer van nu
af aan 30.000 arbeidskrachten constant
aan de opruiming werden te werk ge
steld.
In alle steden ln het Noorden en Zui
den van de Bondsrepubliek is de toestand
dezelfde: dat men met de aanwezige
technische hulpmiddelen ln een bepaald
aantal jaren met het opruimen van het
puin gereed zou kunnen zijn. wanneer
niet het benodigde kapitaal daarvoor ont
brak of slechts ten dele aanwezig was.
Een gelukkige uitzondering vormt
Karlsruhe. Men neemt aan, dat daar aan
het einde van het volgende jaar het puin
van de aardbodem zal zijn verdwenen.
Waardevol puin
Wat doen de steden met het puin?
Over het algemeen wordt het gebruikt
om op verschillende plaatsen in de stad
verbeteringen aan te brengen. Waardevol
puin wordt gebruikt om er nieuw bouw
materiaal van te vervaardigen. In de
hoofdstad van de Bondsrepubliek. Bonn,
d de 400.000 kubieke meter puin van
het totaal verwoeste oude stadsgedeelte
niet weggevoerd, doch gebruikt om het
aan de oever van de Rijn gelegen stads
gedeelte op te hogen, zodat het niet door
het jaarlijkse hoge water kan worden be
dreigd. In bijna alle andere steden, die
voortdurend bedreigd worden door het
hoge water, zijn overeenkomstige maat
regelen genomen.
Op vele plaatsen zijn midden ln de
verwoeste gebieden bedrijven opgericht,
die uit het puin nieuwe bouwmaterialen
vervaardigen. Een fabriek van bouw
materialen in Düsseldorf heeft op deze
manier tot nu toe 42.000 stenen gepro
duceerd. Hierdoor worden vele kosten
gespaard.
