Volgende maand begint de bouw van
het nieuwe Leidse station
„Vadertje Rijn" levert zijn bijdrage
aan het goede doel
„ALL ABOARDEEN
VERWACHT U!
De grote trek begon met een
eindeloze dag
Wekelijkse keuring in Haarlem
WERELDDEEL
De bij Scheveningen aangetroffen mijnen
NIEUWE LEIDSCHE COUBAIO
WOENSDAG 7 JUNI 1950
Een plan van 19 mi/Hoen woidl werkelijkheid
de:
er" Ruim anderhalf jaar geleden werd begonnen aan de uitvoering van de grootse
apoorrvegwerken en wat ls er sindsdien niet aan en om het Leidse station ver-
J anderd! Wanneer dit even wordt gerealiseerd, dan staat men vol bewondering stil
acJ de Bedachte aan het snelle tempo, waarin het ene na het andere werkobject
ïk-j vooraf tot In de kleinste onderdelen op papier uitgezet werd aangepakt en vol-
el^ toold. In het begin leek het er erg op, dat er niets anders werd gedaan dan breken
«n nog eens breken, maar zo langzamerhand is er ook voor een buitenstaander
[ea enige tekening In de werkzaamheden gekomen en ziet hy nu reeds directe resul-
lar taten. Veel zal er evenwel nog moeten gebeuren
iet
maakt, hebben de be'
Morswegkwartier kunnen opmerken, nu
sinds een maand „vadertje Rijn" zijn bij-
drage aan het goede doel moet leveren.
Buizennet
Een buizenstelsel werd over het spoor-
wegterrein bij de Pesthuislaan gelegd in
de richting van de overgang Lage Mors-
weg. Daar wordt het een tamelijk dikke
buis, die op een stellage over de Hoge
II Morsweg geleid tussen de gebouwen van
„Njord" en de Chr. school door aange
sloten is op een drijvende zuig-perspomp-
lnstallatie in het Galgewater.
Toen werden sterke pompen in wer
king gesteld en door het buizenstelsel
te i
■eds „hot
iepen, zouden v
De werkzaamheden aan de fundering
van het viaduct Rijnsburgerweg gaan
thans ook weer voortgang vinden: van
morgen af zullen dé stoommachines nabij
de spoorwegovergang weer sissen en
steunen. De grote betonpalen worden
diep de weke grond van de brede bouw
put ingeheid om het kunstwerk te dragen
van het tweede aansluitende viaductdeel.
Het eerste funderingsblok kwam, zo men
weet, begin December van het vorig jaar
Inmiddels wordt ook aan het stations
voorplein, dat sinds de aanvang der
spoorwegwerken zo van aanzien is ver
anderd, weer het nodige gedaan. In de
afgelopen maanden werd dit terrein tot
Een aardige bijzonderheid is, dat het
nieuwe station in de toekomst wordt uit
gerust met een volkomen automatische
bediening van lichtseinen en wissels.
Geen hinder meer
In de volgende maanden zal ook de
bouw van de verschillende viaducten een
aanvang hebben genomen. Het kunst
werk aan de Rijnsburgerweg zal in twee
gedeelten worden gebouwd. Wanneer het
eerste deel gereed komt bijna tegelijk
met de andere kunstwerken of delen
daarvan zal het treinverkeer over de
inmiddels gereed gekomen verhoogde en
geëlectrificeerde spoorbaan gaan rijden:
dit is omstreeks het begin van 1952. Het
verkeer zal dan van de spoorbomen geen
hinder meer hebben, want over de hui
dige spoorwegovergang Rijnsburgerweg
ligt immers een stalen hulpviaduct tot
het ogenblik, waarop het gehele beton-
vladuct klaar is. de nieuwe verkeersweg
erheen en eronder verhoogd en bestraat
wordt en de tramrails weer omgelegd zal
zijn. Is het Rijnsburgerwegviaduct ge
heel in gebruik, dan wordt het laatste
„gat" de thans bestaande overweg
gedicht.
De bouw van het kunstwerk aan de
Peethuislaan heeft nog veel meer voeten
in de aarde. Dit viaduct wordt in drieën
Een fraaie overzichtsopname van
ie enorme hoeveelheid zand, die
vadertje Rijn" heeft moeten leve-
■en en die opgespoten wordt op
iet spoorwegterrein tussen de
i verwegen Lage MorswegPest
huislaan. De nieuwe verhoogde
spoorbaan in wording.
Foto N. v. d. Horst
stroomt zonder ophouden vuil grijs
"j ter. Tenminste dat lijkt zo, want op elke
'2 vijf delen water komt ook een deel zand
mee. En om dit zand is het uiteindelijk
te' begonnen. Langs de spoorbaan waren
ondertussen zgn. perskaden opgeworpen,
ij waartussen het zand uit de buizen gele
genheid krijgt om te bezinken en
te overtollig water in Rijnlands bot
verdwijnt. Reeds nu is een dikke 2000 m3
zand uit het Rijnwater onttrokken. Zand,
waarover straks de treinen „hoog" zullen
kunnen rijden
Het is snel neergeschreven, een drij-
ie' vende zuig-perspomp, maar toen we er
met de fotograaf een kijkje gingen ne-
:el men, werd het weldra duidelijk, dat dit
re onderdeel van de spoorwegwerken op
ïr zichzelf al een bijzonderheid is. Aller-
et eerst reeds het imposante gezicht: mid-
den in het brede Galgewater een grote
i- baggermachine aan het werk te zien, die
in tot negen meter diepte de bodem van
„vadertje Rijn" omhoog haalt. Bagger
en zand worden gescheiden en het zand
valt in de grote diepe schuiten, die naast
de baggermolen drijven. Het zand is vuil
grijs en wordt in de schuit een compacte
moddermassa, zodat het weer moet wor
den losgespoten. Hiertoe wordt de schuit
j versleept naar de drijvende zuig-pers-
I pomp-installatie, die achter de school aan
de Hoge Morsweg ligt gemeerd.
Een geweldig dikke straal water spuit
e met enorme kracht in de zandaak, ter-
wyl tegelykertyd de zuigpomp dit water
en het losgespoten zand „opslurpt" en
i met een zgn. jaagysteem door het buizen-
stelsel richting Pesthuislaan stuwt. Wan-
neer het llcht-gryze zand een of twee
dagen ligt, is het prachtig geel gewor
den
Wordt aan deze zijde van het station
het zand opgespoten, ten Noorden van
het Leidse stationsgebouw vindt de aan
voer van dit zo nuttige materiaal in ge
stadige voortgang per schip en auto van
de kuststreek uit plaats. Het terrein bij
de tramremise van de N.Z.H.V.M. is al
opgehoogd, maar ook verderop ten Noor
den van de Haarlemmertrekvaart tot
voorbij de Broekweg is de nieuwe spoor
baan reeds op behoorlijke hoogte en
wordt zelfs in profiel gelegd.
Snelheid
Zoals wij reeds enige tijd geleden uit
voerig hebben bericht, vorderen de werk
zaamheden aan het eerst-gereedkomende
viaduct aan de Broekweg zeer snel. Aan
dit kunstwerk wordt de laatste hand ge
legd. Wanneer ook de bestrating een feit
I zal zijn, kan het over een maand in ge
bruik worden genomen.
Dit viaduct beantwoordt dan echter
nog niet aan zyn doel, want zolang de
treinen er niet over ryden, moet het hier
niet zo drukke verkeer toch voor de me
nigmaal gesloten overweg wachten. Met
aan de houten rijwlelloodsen nabij de
Haverzaklaan geëgaliseerd. Diepriolen en
buisleidingen werden door de zorgen van
Gemeentewerken gelegd en verlegd, alles
zó. dat deze grond niet een tweede maal
behoeft te worden opengebroken.
Ook kwamen er in voor een voorbij
ganger tot nu toe onbestemde richting
rails en wisselstukken te liggen. Zelfs
verrezen tal van hoge één- en twee-
armige lantaarnpalen, die zo hier en daar
maar zijn „neergeplant".
Men verzekerde ons echter, dat al deze
werken aanpassen aan de definitieve
verkeerssituatie aldaar.
Het houten bloemenhuisje en N.Z.H.-
kantoor zijn Maandag na elkaar verrold
naar de Haverzaklaan, waar zij komen
te staan langs het trottoir van de nieuwe
weg, die daar in aanleg is in de richting
van het stationsgebouw en afbuigt even
wijdig lopend met de Haverzaklaan.
Ook op het terrein tussen het gebouw
van de Kamer van Koophandel en de
spoorwegovergang werden rails gelegd,
waarover binnenkort het tramverkeer
naar de bestaande overgang zal gaan
rijden. Later worden deze rails nog ver
groot en lopen dan naar het viaduct,
meer Noordelijk gelegen ten opzichte van
de huidige spoorovergang.
In het raam van al deze werken zal
begin volgende maand een nieuw sta
tionsvoorplein gereed komen, want zoals
bekend, zal op het tegenwoordige plein
het nieuwe station worden gebouwd en
moet dit terrein dus worden vrijgemaakt.
Direct na het gereedkomen van het sta
tionsplein begint de bouw van het nieu-
station. Eveneens volgende maand.
gebouwd In verband met de spoorlijn
naar Utrecht, die nog „laag" blyft liggen,
als de perrons van de lyn Den Haag
Amsterdam reeds „hoog" gelegen zyn.
Over het eerst gereedkomende deel
van dit viaduct gaat de trein rijden. Dan
kan de bestaande spoorbaan worden
weggebroken en het tweede deel van het
kunstwerk aangevat. Wanneer ook dit
Met grote kracht spuit het water in
de diepe aak: het zware zand wordt
losgespoten. Samen met het water
wordt het door het buizenstelsel in
de richting Pesthuislaan gejaagd. De
drijvende zuig-pers-installntie in het
Galgewater werkt op volle toeren.
Foto N. v. d. Horst
deel klaar is, kan de „Utrechtenaar'
„hoog" rijden en wordt het derde aan
sluitende vianuctdeel afgebouwd. Ook de
nieuwe verkeersweg van het Stations
plein erheen en via dit viaduct langs het
Legermuseum naar de Rijksweg Den
HaagAmsterdam wordt dan doorge
trokken.
Aan de Lage Morsweg werkt men
thans aan de lijdelijke wegomlegging.
Zodra in Augustus de andere nog af te
breken woningen aan de Herzogstraat
zijn verdwenen, begint de bouw van dit
kunstwerk op de plaats van de huidige
overgang. Het kunstwerk aan de Herman
Costerstraat legt, omdat het tijdens de
bouw niets met de bestaande spoorbaan
of verkeerswegen te maken zal hebben,
geen extra moeilijkheden in de weg. De
daar aan te leggen verhoogde baan
wordt tot aan de Vink opgespoten met
zand uit het Galgewater.
Bijzonderheden over de bouw van het
viaduct aan de Haarlemmerweg en de
werkzaamheden in de omgeving er van
kunen wij nog niet geven in verband met
tgaande bespreking'
handelingen. Binnenkoi
wij op dit onderdeel van het werk terug
Richten wij ten slotte de blik naar het
goederenemplacement aan de Haagweg,
dan blijkt, dat hier alles is gereed geko
men. De sporen zijn gelegd, de loods is
in bedrijf, alleen de kantoren wachten
nog op afwerking.
(Van onze bijzondere medewerker)
De dag was nog slechts één uur oud, toen de gigantische locomotief
driemaal een schorre kreet uitstiet en de lange trein van de Canadian
Pacific Railway met een schok in beweging kwam.
Vrijdagochtend 26 Mei, één uur... Het was eigenlijk alles volkomen on
begrijpelijk, maar de lange dag was zó verbijsterend geweest en alle
immigranten waren dermate bedolven onder een lawine van niets dan
nieuwe indrukken en ervaringen, dat er nog nauwelijks enige verwon
dering klonk in de nuchtere constatering van een grote, schonkige Hol
lander in een blauwe werkoverall: „Nou is 't bij ons al vijf uur 's mor
gens... het is bij ons al licht aan het worden..." Wat zag hij: een kleine,
vertrouwde boerderij met de veilige regelmaat van een bekende dag
taak, bekende mensen, bekend vee; wachtten nu zijn eigen koeien op
het rammelend geluid van de melkemmers?
Neen, hy zag vreemde stationslichten
langsglijden, de zware wielen knarsten
jammerend over de wissels: hy las „Pier
21" en „No Smoking" en reclames van
vreemde producten in een vreemde taal
en in het wegglydend licht onder de sta-
tionsoverkappin» wuifde een eenzami
immigration-ofncial hem „Good luck'
veilig
Ja, die „Volendam"
schip geweest.
Na enkele dagen had het schip zelfs
iets van een dorp gekregen, een dorp
men de weg wist, waar men vele
ners kende. Men raakte gewoon aan
ieuwe regelmaat van maaltijden,
hoefde niet overal zelf voor te zor
gen, men kon niet verloren lopen en de
kinderen hadden in ieder geval niet het
■olkomen zoek te raken. Boven
dien, en dit was het belangrijkste, men
ontmoette slechts mensen, die allen de
zelfde verwachtingen, dezelfde hoop, het
zelfde optimisme hadden.
In hoeverre echter deze verwachtin-
hopen gen gerechtvaardigd
iedereen
alléén moeten ondervinden. Maar op de
laatste avond, terwyl aan stuurboord
heel ver weg de lage kust van Sable
Island voorbij gleed en vogels het land
achter de Oceaanhorizon meldden, op de
laatste avond leken alle komende moei
lijkheden plotseling vertienvoudigd. De
geforceerde uitgelaten stemming kon dit
Beste gele irissen
Gele irissen? Er Is een tyd geweest, dat
de export by wijze van spreken lag te
gillen om een bétere dan Yellow Qui
En toen is de N.V. Verenigde Iris-kwe
kers dan ook met man. macht en midde
len aan het zaaien geslagen. En als U
dan nu de trits nieuwe aanwinsten
bekijkt, dan mag men waarlyk niet
peren. Want beste gele irissen zyi
om het zo maar eens te zeggen, voo
oprapen! Bracht C. Broeze uit Beverwijk
niet vier gele creaties-onder-nummei
stuk voor stuk ruim voldoende haalden?
En had D- v. Buggenum. Beverwijk, geen
pracht-collectie staan? Om er maai
paar te noemen: Pride of Holland, onge
looflijk best! Groot van stuk, fraaie hel
der gele kleur en grote bloemen. Trou
wens: de oranjegele 31, Royal Yellow,
heldergele vlag met oranjegele lip. ei
goudgele Golden West mocht U ook
alle kanten bekijken!
Het. kunstwerk aan de Broekweg is op de bestrating na gereed, maar voordat
het aan z'n doel beantwoordt, zal er nog ruim een jaar verstrijken. Tot zo lang
moet het verkeer nog ettelijke malen per dag voor de
gesloten spoorbomen wachten
Foto N. v. d. Horst
Een, tweetrek. Zo werden het kantoortje van de N.Z.H.V.M. en
bloemenhuisje aan het Stationsplein verrold naar een andere plaats. De voor
bereidingen voor de bouw van het nieuwe station zijn begonnen
Foto N. v. d. Horst
Huurwet nog deze
maand in behandeling
(Van onze parlementaire redacteur)
De Tweede Kamer zal na vandaag we
bijeenkomen op 13 Juni. Wellicht zal op
21 Juni de Huurwet in behandeling kun
nen komen (Verhoging der toegestane
huren). Indien de M. v. A. niet tijdig
komt, zal de behandeling 27 Juni plaats
vinden.
Prov. Staten van Zuid-Holland
komen 4 Juli bijeen
Gedeputeerden worden op 5 Juli
gekozen.
De eerste gewone zitting der provin
ciale staten van Zuid-Holland zal Dins
dag 4 Juli a.s. des voormiddags te elf
uur worden geopend. In de vergadering
van Woensdag 5 Juli te elf uur zal de
verkiezing van de leden van Gedepu
teerde Staten geschieden. De Commis
saris der Koningin is voornemens in
deze vergadering voor te stellen de
openbare beraadslagingen tot Dinsdag
25 Juli te verdagen.
ZO ZIJN BEIDEN
TEVREDEN
Pride of Holland omringd door zes
vazen White Van Vliet werd eveneens
in beste kwaliteit getoond door de Ver.
Culturen, Noordwijk. Een bizarre bron
zen zaailing, dof-purperviolette vlag met
groen-gryze lip waarop een eigeel vlekje
werd met het get. v. verd. bekroond.
Een grote collectie Ixia's vrijwel alle
bekende soorten werd geëxposeerd
door P. Rumphorst, Uitgeest, terwijl A.
v. d. Eng, Uitgeest, een grote groep Per
zische. Turkse, Franse en pioenbloemiee
ranonkels voor het voetlicht bracht, die
met een grote gouden medaille vereerd
Bijzonder mooi was Sparaxis Excelsior,
karmozijnrode bloemblaadjes en een fel
geel centrum, dat door een fluweel-zwar.
te rand omgeven is. Zeer terecht' 1
hieraan het get. v. verd. toegekend. In
zender: J. Eckhart, Uitgeest Van A. Hoo-
gendoorn, de bekende pioenen-specialist
uit Boskoop, was er een grote col
lectie: de vroeg- en rijkbloeiende licht-
rose Lady Alexander Duff, de lichtrose
Reine Hortense, de „ouwe" Festiva Maxi
ma, gewilde snijsoorten als Marie Le-
moine en Duchesse de Nemours en een
paar enkelbloemige soorten. E. Griffioen,
Voorschoten, had succes met Russell Lu
pine Hybr. X: get. v, verd. Deze aanwinst
produceert een lange tros donker-paars-
blauwe bloemen. Ze missen echter het
kenmerk van de échte Russell hybriden:
de uitstaande vlag. Niettemin een aan
winst, die er wezen mag, want in die
kleur waaien de soorten nog niet zo dik.
F. J. v. d. Ven. Hillegom, was er weer
met anemonen-in-soorten, terwijl J. C.
koek, 'Roelofarendsveen, een chrysanthe
mum leucanthemum-zaailing toonde. Ze
is ontstaan uit Rhine Vieuw, een Rijns-
burgse creatie die destijds als een vuur
pijl omhoog schoot, maar die ook tame
lijk gauw verdwenen is.
Een opmerkelijk beste dubbele pyre-
thrum werd door J. de Jong Zn., Aals
meer, geëtaleerd. Best gevormde Tyrus-'
purperen bloemen, die als het ware een
zilveren gloed hebben. Dit lijkt zo. om
dat de bloemblaadjes aan de onderzijde
grijsachtig „gepunt" zijn. Een beste dub
bele aanwinst, die ook prompt het get. v.
verd. kreeg. De fa. Gebr. Oliemans. Aals
meer, haalde met nr. 48 ook een get. v.
verd. Een typische aanwinst is dat overi-
gevoel niet camoufleren: een gemeen
schap werd aan stukken gebroken, de le
den ervan zouden morgen over een land,
neen, over een heel werelddeel, worden
uitgestrooid.
Dings, de vrouw van Dings en de
drie „kiendjes" van Dings kijken van de
hoge reling af naar het nieuwe land.
„Het werd tyd, dat de reis op z'n eind
liep", zegt Dings, „toen ik gisteravond
over land hoorde praten, had ik ineens
geen rust meer: mijn aardappels moeten
sagiers!", en iedereen zegt: „Ik voel ma
doodkalm, maar de rest kon beter in 'n
zenuwinrichting zitten". De Ontario-
groep (veruit de helft) gaat het eerst
van boord, haastig, bang om de trein te
zullen missen die volgens de verhalen
namelijk e! klaar staat <èn maar dat
weet gelukkig nog niemand eerst van
avond om twaalf uur vertrekken ral!)
Een familie uit Nijmegen verdwijnt
onmiddellijk in quarantaine omdat een
der drie kinderen de bof blijkt te heb
ben opgelopen. Een andere jongen, die
aan boord z'n sleutelbeen gebroken heeft,
gaat eveneens het hospitaal in.
Ik sprak later een Canadese student
van een der universiteiten uit de buurt
die overal rondvraag deed of er niet
iemand uit Den Haag aan boord was:
hij had namelijk bij de fooddroppings op
de „racetrack" gepathfinderd. Hij zei: „Ik
heb alle mensen van boord zien gaan
en je kunt 't geloven of niet: ik stond
met de tranen in m'n ogen ernaar te
kijkenEn dan die kouwe. volkomen
officiële vormelijkheid van onze douane!"
Wat het eerste betreft: wij zagen er
helemaal niet zielig of armoedig uit. in
tegendeel. maar al bleek dat uiterlijk
nauwelijks het aan-land-gaan was daar
om niet minder dramatisch. En over die
douaneik vertelde hem. dat ik nog
eens een paar keer douane-ambtenaren
in het buitenland ontmoet had. maar nog
nergens door hen omhelsd was bij mijn
aankomst, en dat ook de Nederlandse
douane dat niet in haar opleidingscur
sus geleerd had.
Vuilnisemmers en
paardentuigen
De grote luide hall was vol verwarde
mensengroepjes, de meesten min of
zo gauw mogelijk de grond in .Iemand
wist me te vertellen, dat myn ni«
boer ze nog niet geplant had. Het wordt
de hoogste tydDings kykt naai
nieuwe land en elke minuut duurt hem
nu te lang.
Het bijpassend mutsje
Om 8 uur ligt de „Volendam"
langs een hoge, enorme ontschepings-
loods van muur, ramen en de paar ga
pende donkere muilen, waaruit de gang
ways naar buiten geschoven worden. De
werklui aan de wal praten allen En
gels. hebben andere overalls aan en pet
jes met. grote zonnekleppen. In de ze
nuwachtige uren, die volgden, heb ik
steeds maar moeten denken aan dat
jonge mevrouwtje uit Den Haag, dat met
haar man en vier kinderen naar Win
nipeg ging. Vier kinderen van plaatjes,
zoals zovelen aan boord, die mijn heirn-
naar mijn eigen dochter (de mooiste
baby van het Westelijk halfrond
tuurlijk) nog maar groter maakten. De
laatste avond klaagde hun moeder my
haar nood over de onopgevoedheid van
veel andere kinderen: een vlegel had het
oudste meisje d'r mutsje afgetrokken
het plomp overboord gegooid. „Het pas
te zo mooi bij het jasje", zei de moeder,
„en wat moet ik nou toch doen morgen,
Hoe moet ik nou onze familie aan de
autoriteiten presenteren?" Het mevrouw
tje was volkomen „op" na zo'n reis.
zyn geëmigreerd omdat in September
onze vijfde komt".
Toen ze eenmaal aan wal was
tevoren was Pieterke, het oudste zoontje
nog eens een uur kwijt geweest,
omgeroepen als „Peter", waarop zijn
moeder andermaal de chef-hofmeester
bestormde om te zeggen, dat-ie beslist
alleen zou terugkeren op de oproep „Pie
terke", waarna hij inderdaad terecht
kwam, toen ze dan eenmaal aan de
wal was met de kinderen miste noch de
emigratieddkter, noch de man, die de
landingskaart knipte.stempelde. verge
leek op enorme lijsten, weer knipte
weer stempelde, het mutsje van 't meisje
en waarschijnlijk vond iedereen het
keurige familie, die het in Canada
rooien zou, maar zo zi)n bezorgde
moeders nu eenmaal en wie weet, wat u
zich allemaal voor zwarigheden in uw
hoofd zou hebben gehaald by het verla
ten van een veilig schip.
Quaranfaine en tranen
Iedereen krijgt een label van een be
paalde kleur in z'n knoopsgat, met naam.
adres en plaats van bestemming alsmede
het nummer van de treincoupé erop: de
luidsprekers worden schor, daarna wit
gloeiend van het „Attentie Canada-pas-
gens: de enkele karmozijn-purperen bloe
men hebben rond het ..hart'' een krans
van kleine opstaande lintbloempjes, 1 Is
meer eigenaardig dan mooi! En een snij-
soort-met-toekomst lijkt het dan ook niet
Alle mijnen vooreerst niet geruimd,
aldus dep. van Marine
Zoals wij reeds meldden zijn bij de
nasporingen naar de wrakken var
verongelukte Fireflies mijnen aangetrof
fen bij Scheveningen. Hoewel men tc
annam, dat de Ned. kust tussen Hoek
Holland en Wijk aan Zee was ge-
trd van z.g. „Kathiemijnen" trof mer
van deze contactmynen aan. zo deelt
ons van de zijde van het dep. var
Marine thans mede.
Van twee dezer mijnen bleek het ont
stekingsmechanisme vernield. Klaar
blijkelijk heeft men indertijd bij het rui-
:n deze mijnen tot ontploffing gebracht
arbij echter het mijnlichaam onbe
schadigd bleef. Gevaar leverden deze dus
niet op. De beide andere bevonden zier
Liim zes meter diepte op een plaat:
buiten de oorspronkelijke gelegde ver
sperringen, waar bij de opruiming reeds
enkele mijnen werden vernietigd.
Hoewel ook het gebied buiten de offi
cieel bekende mijnenvelden vele malen
werd afgevist, is het niet mogeiyk, met
zekerheid te zeggen, dat alle münen zijn
opgeruimd. Dit In verband met het sterk
wisselende bodemprofiel, waardoor de
mynen soms onder het zand bedolven
liggen, zodat uiteraard nog vele jaren de
mogelijkheid biyft bestaan, dat ondanks
het nauwkeurig afdreggen van een
paald gebied hier en daar nog een enkele
mijn gevonden wordt
Slachtoifer vliegramp bij
Scheveningen begraven
Gistermiddag is op de R K. begraaf
plaats te Utrecht het stoffelijk overschot
begraven van de Donderdag bij Sche
veningen met een Firefly in zee ver
ongelukte korporaal-vlieger J. H. Ver-
's Morgens werd een gezongen mis van
requiem opgedragen door de vlootaal-
moezenier Hubrechts van Valkenburg
De lijkstoet werd voorafgegaan door
tamboers en pijpers van de marine. Op
de begraafplaats gaf een peloton van
50 matrozen-vliegtuigbouwers een salvo
over de kist
Benoemd tot ridder in de orde van
Oranje-Nassau Joh. van Wette. Den
Haag. gewezen voorzitter, thans ere
voorzitter van de Alg. Hengelaarsbond.
meer murw. de rest nog steeds nerveus
actief en enkelen wanhopig. De autori
teiten werkten op topsnelheid, hielpen
wat ze konden (enkele Nederlandse
vertegenwoordigers van de Canadese
Spoorwegen waren de hele dag tot twaalf
uur 's avonds in de weer) en iedereen
was zeer behulpzaam, maar dikwijls De-
grepen de Canadezen het Nederlandse
Engels niet. snapten het dan eindelijk
wel. maar dan begrepen de immigran
ten het antwoord niet of waren stiekem
verdwenen op het moment van de op-
En daar liep Van Bree met een ijzeren
geldkistje onder z'n arm (waarin de dol
lars voor hemzelf, de vrouw en de twaalf
kinderen), en daar passeerde iemand, die
een splinternieuwe vuilnisemmer met
zich droeg: verderop 6jouwde een
vader een kinderstoel (met accessoires)
op zijn nek. er kwam een boer langs
met een compleet paardentuig om. en
daar was Dings weer. die kilo's eigen
teelt tabak meenam, plus 500 vuursteen
tjes en 2 aanstekers om in het begin
maar geen dollars te hoeven uitgeven;
daar klepperde een hoge, blonde Friezin
voorbij op klompen, een familie had een
schoffel meegebracht en een ander ver
telde me, dat ze ook de netten om bot
te vissen niet vergeten waren, en toen
iedereen en ik zelf zo langzamerhand
dacht: Nou nog één..die vraagt of ik En
gels spreek en ik spring in zee! toen
kwam er een arme schobber op me af,
die vroeg of ik niet even met 'm naar
de trein kon komen. Ze hadden ruzie
met een neger.
Dat kon er nog wel bij. Het bleek dat
de neger-portier drie bedden had moe
ten reserveren voor trein-geleiders etc.
maar de familie (drie kleine kinderen)
had natuurlijk de drie kinderen in die
bedden gelegd, was er daarna uit gezet,
had op aanraden van een zuurtjesver
koper langs de trein opnieuw de bedden
genomen, was er weer uit gezet en de
argumenten (geen der beide partijen
begreep de ander, waren hoe langer hoe
hoger gelopen en de neger zei: Tell them,
als ik een bed had, kregen ze 't. ze kre
gen 't tell them, en ik ging wel op de
locomotief liggen, tell themen de
vrouw huilde en iedereen was volkomen
overstuur. Enfin, het was een dag om
nóóit en nóóit te vergeten, maar alles
behalve een onvergetelijke dag!
Boterbammers
Natuullyk kwam alles in orde. men
stond in drommen voor de Canadian Im
migration Canteen in de hall, kocht daar
wit brood, gesneden en prachtig verpakt,
sloeg sardines en boter in. kauwgom,
kocht sigaretten, die duur waren en root-
beer, wat -geen bier was en honderden
andere dingen, die hef leven tydens de
treinreis enigszins konden veraangenamen.
En ofschoon de officiële internationale
handelstaal Engels schijnt te zijn, werden
er ook transacties afgesloten op vragen
als: „Tweej van da iaor!", terwijl de
mensen uit Halifax ons trachtten te ver
leiden om „boterhammers" te kopen.
Om twaalf uur vertrok de trein voor
Ontario. Een uur later de Volendam
bevond zich reeds lang en breed in volle
op weg naar New York ging er
plotseling een schok door de 11 wagons
van de C.P.R.
„All aboard!"
Het monsterbeest loeide klaaglijk en
hees en zyn roep echode naar het Wes
ten: naar Nova Scotia, New Brunswick
en Quebec, naar Ontario, de eindeloze
prairies van Manitoba en Saskatchewan,
naar de Rockie Mountains van Alberta
en de milde Pacifickust van Vancouver...
De locomotief riep andermaal, trok dan
plotseling aan: kinderen bewogen onrus
tig in hun slaap, jonge boerenzoons wil
den dit moment niet missen en keken uit
het raam het voorbijglijdende practisch
verlaten perron af, een doodvermoeide
vader en moeder, half in slaap op de
bank, grepen onwillekeurig eikaars hand
aster
(Advertentie)
OE SIGARET VAN
VOOROORLOGSE
KWALITEIT!
