NOVAK wiw/v WARME - LUCHT- VERWARMINGEN J. SCHEEPERS HYPOTHEKEN k Geloot er geen zier van 8 ZONDAGSBLAD 11 MAART 1950 Maar de niwin wacht niet» Die gaat alles doen, wat even kan, om de mannen op te monteren. De laatste loodjes hóéven niet zwaar te zijn. Eén beroep op U, het laatste, is toch voldoende Uw bijdrage aan de Niwin geeft hun nieuwe moed en maakt dat wachten korter! Geef de Niwin nog één laatste gift Maak hun /aatste loodjes n^ter! Stort een bedrag op giro 51L000I Nü doen! GIRO 511.000 Band Nederl.-Indonesië Thuisfront Humanitas Limburgs Thuisfront Prot Interkerk- Thuisfr. U-V.V. SAMENWERKEND IN NI WIN-VERB AND BURGER WOONHUIS Te koop aangeboden aan de Vcurseweg nabij tramhalte Gouden Leeuw, Voorschoten ruim huis op schitterende atand. Br. no 3317 bur. blad. AUTO'S EN MOTORRIJWIELEN J. C. V. d. VELDE, Lijn).- kade 13, Den Haag. Telefoon 11.29.2». De verwarming in de TOEKOMST H.H. Architecten en zij, die plannen hebben om te bouwen, vraagt vóórdat U bouwt btf ons inlichtingen betreffende onze gepaten- Ned. Octr. No. 17467—45357 Belg. Octr. No. 405868 Deze zfjn niet alleen zeer geschikt voor KERKEN, doch eveneens ideaal voor WOONHUIZEN, SCHOLEN, KANTOOR GEBOUWEN, FABRIEKEN, HALLEN enz. Wy geven volledige garantie. 1 aangename temperatuur 2 lange levensduur 3 zeer voordelig in brandstoffengebrulk 4 geen radiatoren en buizen 5 vlugge en gelijkmatige verwarming 6 gemakkelijke bediening 7 goedkoop in aanschaffing Offerten en ingenleursbezoek kosteloos. TECHNISCH BUREAU HEERLEN (L.) CORIOVALLUMSTRAAT 36 TEL. 321» WIKKEL INRICHTING KUNSTGEBIT Gebroken, gescheurd of tan den gebroken. Reparaties vanaf f 2.- in enkele uren gereed. ENKR1, Hogewoerd 88a Leiden Telefoon 23970 VERKOOPMIDDAG in ..HET DIAKONESSENHUIS" LEIDEN De overgebleven goederen van de bazar van het Diako- nessenhuis worden uitver kocht as. WOENSDAG 15 MAART, 's middags tl 2 en 4 uur. Gelegenheid tot theedrinken. AANVANG MOEDERCURSUS Prov. Ver. v. Gezondheids- „HET GROENE KRUIS" te Leiden op Maandag 13 Maart a.s. te 2 uur 30 in Gebouw Noma- teg, le Binnenvestgracht 21. EVANGELISATIE SAMENKOMST KOOIKAPEL ZONDAG 12 MAART 1950 Onderwerp: „HERSTEL" Aanvang 7 uur Toegang vrij. Amerikaanse doctoren constateerden 1 Goediger iHnri&ri/ bij 2 van de 3 vrouwen ADVERTEER IN DIT BLAD GLAS In LOOD IN ELKE UITVOERING GLASBEWERKING ri AS WEPÉN r-(jüv}-7 Qias VERZILVERD Qebr 9)uUuart AUTO LEIDEN QEHARO V «ms Nabm5TRAAT3IEL;!'.K: WIE HELPT ambtenaar S.E.F, die wil huwen aan WOON GELEGENHEID Br. Morsweg 30a, Leiden. WINKELJUFFROUW GEVRAAGD voor spoedig WINKELJUFFROUW voor meubelzaak in Katwijk Voorkeur voor iemand met ervaring. Br. onder no 3315 bur. van dit blad. EERSTE EN TWEEDE op courante onderpanden. Billijke voorwaarden. BUREAU INTERMEDIAIR DEN HAAG - REGENTESSELAAN 201 - TEL. 332870 In Amerika hebben 36 bekende huidartsen de volgende Palmolive Schoonheidskuur bij 1285 vrouwen van vijftien tot vijftig jaar toegepast: Was Uw gezicht met Palmolive Zeep.. Masseer Uw huid slechts één minuut met het weldadig- zachte Palmolive-schuim. Daarna afspoelen. Doe dit 3 keer per dag. Twee weken lang. Bij twee van de drie vrouwen constateerden de artsen binnen 14 dagen een jeugdiger teint en huid. Door deze Palmolive Schoonheidskuur zal ook Uw huid gaver en gezonder worden. Alléén een N0VAK-T0ESTEL schenkt U het ware radio-genott en Ben 't öa,n ook met mijn &qenöA helem&a,L niet eens TFANDAAG komt mijn geliefde en trouwe agenda zo waar al weer aandragen met een spreuk, die me Je dorste en sikkeneurigste zedepreken in gedachten roept: ..Het is niet zo belangrijk, hoe lang wij leven, maar hoe wij leven." Om je de waarheid te zeggen, ik geloof daar geen zier van. Natuurlijk, zo oppervlakkig be schouwd, klinkt het wel aannemelijk en ik kan me voorstellen dat je er op het eerste gezicht even inloopt: het is toch stukken beter om op je veertig ste na een welbesteed leven heen te gaan en eventueel met een schat van bloemen en toespraken ter aarde be steld te worden, dan op je tachtigste door mogelijke nabe staanden meit een zuchl van verlich ting uitgedragen te worden, omdat deze danKbaar zijn dat ze tenslotte van die el lendige nerel op een nette manier af ko men. Vromer gespro ken: het is toch beter kort te leven in de vreze des Heren dan lang in ongehoorzaamheid en onge loof. Beter kort maar krachtig, dan lang en futloos. Liever een kleine tijd beminnelijk en bemind, dan vele jaren hatelijk en gehaat. Als buiten persoonlijke stelling doet de spreuk het ontegenzeglijk. En toch geloof ik het niet. In geen geval zodra ik niet meer in het alge meen over leven en sterven spreek, maar mijn eigen geval neem. Het maakt daarbij nauwelijks onderscheid of ik als ongelovige dan wel gelovige spreek. De heiden kan zeggen en hij weerlegt met zijn eigen hart de wijze spreuk „Je hebt mooi praten maar ik blijf toch maar liever gezond. Veertig jaar en daarna kransen en lof redes klink wel aardig, maar je hebt er zelf zo bitter weinig plezier van: je leeft maar één keer en dat is gauw genoeg voorbij...." Na welke uit spraak mijn agenda zoetsappig begint te grijnzen en zegt: „O maar mijn wijsheid is ook niet naar uw boze heidense hartDoch. ziet, daar springt de gelovige óók op en zegt: „Uw wijsheid is evenmin naar het hart der Schriften. Overal in de bijbel wordt de lof gezongen van het lange leven, dat één der hoogste goederen is waarmee God de mens zégent. Denk alleen maar aan dat andere Spreu- kenboek, waarin zo hartstochtelijk verkondigd wordt dat het houden van Gods geboden langheid van jaren en dagen van leven en vrede vermeerdert. Denk er aan hoe er geen groter nood in de psalmen wordt uitgeklaagd dan deze dat de gelovigen sterven zouden voor hun dag óm is...." Ja. de ge lovige moet tekeer gaan tegen deze burgerlijke agenda-wijsheid, die zo totaal verschillende grootheden als Het Lange Leven dat Gods zégen is en onze levenswijze die ónze zón de is in een vergelijking samenbun delt. Men kan enkel soortgelijke groot heden met elkaar vergelijken: thee met thee, en koffie met koffiesurro- gaat, en korte rokken met keurig-ge- dragen rokken. Maar nooit in één adem noemen: lang leven én wat wij ervan „TJET is niet zo belangrijk hoe laflg **wy levenIk laat me dat niet zeggen. Ik dank God dat ik leven mag; dat God me dat wonderlijke verschijn sel dat we „leven" noemen gegund heeft. Je kent de gelijkenis van de Verloren Zoon. Je weet dat daar in het begin dat korte zinnetje staat „De Vader deelde hun het goed". Wat je mogelyk niet weet is dit. dat het Grieks voor „goed" hetzelfde woord benut, dat ook voor „leven" gebruiki wordt. Aan het begin van ons bestaan is dat alleronbegrijpelijkste moment gesteld waarop de Vadar sprak: „Wel- IN DE GROTE VRAAG aan, ik schenk jou het leven als het beste dat ik te geven heb". En nu wil iemand me wijs maken dat het niet belangrijk is om lang te leven en dat de dood dus feitelijk zo erg niet is? Kom nu, niets belangrijker dan het leven; niets schoner, niets liefelijker. Wat zegt daar iemand? Dat het toch maar een akelig naar leventje is waar in we terecht kwamen? Dat het geen lolletje is? Ik ken die opvatting; ook die staat in de bijbel, zij het dan dat er daar een sierlijker uitdrukking voor gekozen wordt. Ik heb Job en Jeremia uit één mond horen klagen: „De dag verga, waarin ik geboren ben en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen. Die dag zij duisternis: dat God niet naar hem vrage van boven en dat geen glans over hem schijne; dat wolken geet één ding niet daarbij: dat zy deze woorden sta melden toen hun eigen leven dodelijk bedreigd werd. Zo wonderbaarlijk lief was hen het lange leven, dat zij in de vertwijfeling over het dreigend verlies ervan, wensten het nimmer ontvangen te hebben. Want erger dan nooit iets schoons bezeten te hebben is het om het gekregen schone te moeten af staan. Zo zijn uit angst voor de dood ZWAAR DEBAT IN 7 MAARTSE ZONNETJE mensen tot zelfmoord gekomen en hun laatste rauwe kreet stemde op een vreemde wijze in met het lied van de geredde: „De levende, de levende zal U loven, gelijk ik heden ten dage doe" en heel in de verte kwam de echo van Jacqueline van der Waals (die weet dat ze niet lang leven zal; wie het zo juist is aangezegd dat de dood nadert en die dan zachtjes fluistert:) „Het dennebosje geurde en de rozen, en 'k had het leven nooit zo lief ge had TUTAAR dat andere dan? Dat het be- langrijk is HOE we leven? Ach, is het niet volkomen overbodig om dat nog te constateren, wanneer we ook maar eenmaal door verbazing be vangen worden over het wonder dat we leven mógen. Kan men een on betaalbaar, onvervangbaar geschenk krijgen en zich dan niet afvragen wat we ermee mogen doen? Zo blijft er slechts één vraag over: of we ons eigen leven erkennen ala geschenk van God. Wie zich daarop bezint met schrik voor het eerst be zint kan niet anders doen dan sta melen met de woorden van een mid deleeuws kerklied: „Den tijd heb ik verloren dien Gij mij hebt verleend.. Of zich met de verloren zoon op maken om de resterende jaren zyna levens kind des Vaders te zijn. En op de achtergrond van dit alles staat het Kruis van Hem, die zéér kort leefde en die leeft in eeuwigheid; die ons het lange leven en het opnieuw leven schenkt. nOaar ^Cltler een koelltuió van wilde maken ...daarin wonen nu 110 gezinnen tt een ge- Men is ge neigd, als men die massieve, hoog bo ven de doorschoten huizen uitstekende betonmassa ziet, te denken aan een gevangenis. Maar het is geen gevan-. genis, want er spelen kinderen voor de deur en er gaan vrouwen De dik. Dit is één van de bunkers, die over al in Duitsland werden gebouwd, om de burgers te beschermen tegen lucht aanvallen. Van de grootte van één zo'n bunker kan men zich enigszins een voorstelling maken, als men weet, dat er 20 000 mensen en méér dekking zochten tegen het oorlogsgevaar. Bij luchtalarm stonden de inwoners van Ruhrort, onder wie vele Nederlanders, schouder aan schouder, op de trappen, in de gangen, in de nissen van deze bunker Deze bunkers gaven afdoende bescherming. Want op de grote bun ker van Ruhrort viel in de oorlog een zware bom, die echter niemand kwaad deed, zo absoluut veilig waren de mensen onder de beton-lagen. Dit bolwerk is nu een woonplaai.s voor 110 Duitse gezinnen, samen 310 mensen, die Hun woning verloren, of die gevlucht zijn uit de Russische zone van Duitsland. Zij „wonen" daar in tamelijk ruime kamers, maar dat wonen houdt voor ons gevoel op bij de gedachte, dat zij onderdak hebben, want nimmer dringt in deze kolos van cement en beton één spiertje daglicht naar binnen, om de bunker wat op te fleuren. Zó, als men de bunker be treedt, komt men onder de zware beklemming van de duisternis. Zeker, er branden hier en daar op de gangen lichtjes, maar verder werkt niets mee, om de bunker van binnen ook maar enigszins aantrekkelijk te maken. De muren zijn grauw, er dwalen etens- luchtjes uit de open deuren, kinderen spelen op de donkere trappen. Arme paupers, met geplakte haartjes en kleverige handjes Zij zijn een beetje schuw tegen vreemden. Een schuw heid, die gevoed wordt uit de donkere gaten en nissen om hen heen. Trou wens, van alle mensen in dit scheme rige gezinnen-pakhuis blijven slechts gestalten over. En toch is, ondanks de troosteloze gedachte, dat deze stak kers slechts daglicht zien, als zij naar buiten gaan, deze bunker een uit tip di i« Jpe. komst. Hitler had er garages en koel huizen van willen maken na de oor log, maar het zijn doorgangshuizen, geworden voor mensen, die opgejaagd zijn door het oorlogsgeweld. Ze moe ten voor hun „woning" betalen. Vijf tien mark per maand is echter maar een kleinigheid, want daarmee is nog lang niet het electrisch licht betaald. De rest legt de gemeente bij. Op de vyfde verdieping van deze woonbunker haalt men wat vryer adem. Daar zijn gaten in de muur ge maakt. Er spelen kinderen en voor hen heeft men frisse lucht het meest accuut gevonden. In de herfst zal men in het hele gebouw gaten boren, maar dat kost tijd en geld. Tot zolang zijn 110 gezinnen gedoemd, altijd bij elec trisch licht te zitten. Jonggehuwden: kyk vanavond maar eens naar uw kamertje van vier bij drie en kom dan even in gedachten hier, in Ruhrort, in de Bolwerk-Bunker. U zult, bij de aandacht, die U voor uw kleinbehuisd gezinnetje nodig heeft, tóch nog mede lijden vinden voor de mensen, die hot nóg slechter hebben dan U

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1950 | | pagina 7