Nieuwe Leidsche Courant | 1948 | 31 december 1948 | pagina 12

DE INDISCHE KWESTIE

PALESTINA,

het kernvraagstuk in 1948

land ran vele mogelijkheden

NIEUWE LEIDSCHE COURANT

12

VRIJDAG 31 DECEMBER 1948

beheerste 't politieke leven

in 1948

(Van c

Symbolisch voor de invloed vai
wel, dat de eerste vergadering
laatsten in dit jaar gewijd warei
aanzien van het beleid overzee

ze parlcmentsrcdacteur)

de Indonesische kwestie op het politieke leven is
an de Tweede Kamer in 1948 zowel als een der
aan het afleggen van een Regeringsverklaring ten
En beide keren, nadat een aantal ministers zich
persoonlijk op de hoogte was gaan stellen van de ontwikkeling in het schoon Insu-
linde, dat zich slingert als een gordel van smaragd rond de evenaar-

Immers, eiind 1947 begaven zich de
toenmalige mi n ister-presiderut dr Beel
met mr Jonkman, minister van Over
zeese Gebiedsdelen en de heer Drees,
vice-minister-presldemt naar Indië, met
name om het contact tussen Den Haag
en Batavia te versterken en in overleg
te treden met verschillende groepen ui*,
geheel Nederlands-Indië. De Regerings
verklaring, op 13 Januari afgelegd, vorm
de 'hiervan die neerslag. Toen sprak dr
Beel o.a. als volgit: „De ontwikkeling in
de laatste maanden, met name de veel
vuldige en tot positief opbouwwerk lei
dende contacten met de andere delen
van Indonesië, 'hebben 'bovendien aan het
vraagstuk van onze verhouding tot de
republiek, hoe belangrijk ook op zich zelf,
zijn overheersend karakter in he*, Indo
nesisch beleid ontnomen."

Het heeft echter tot het einde van dit
jaar mpeten duren, voor het voor een
ieder duidelijk is geworden, dat deze
Celling van dr Beel inderdaad waarheid
bevatte.

De jongste geschiedenis herinnert men
ach. De reizen van minister Stikker,
ïerst alleen en later met minister Sas
sen, brachten de Regering tot de con
clusie. dat met deze republiek inderdaad
jee-n land te bezeilen vüel en deze weten
schap leidde tot het inzetten van een
hernieuwde actiie, 'gericht tegen de extre
mistische elementen, terwijl de belofte
van het geven van vrijheid en sou/verei-
-ïiteit aan een geordende rechtsstaat, in
ie vorm van de Verenigde Staten van
Indonesië werd gestand gedaan.

Het debat, in het begin van het jaar,
over de Regeringsverklaring, enige ma-„
len ondertnoken door de onderhandelin
gen met de republiek, die leidden tot
het accoord van de Reniviille, bracht de
aanneming van een motie-Romme, waar
in goedgevonden werd, dat de Regering
een „collegiaal orgaan" ter vervanging
van de gouverneur-generaal, bij Konink
lijk Besluit in het leven zou roepen, ach
teraf door de wet te bekrachtigen. Hier
stonden nog de toenmalige regerings
partijen tegenover een gesloten oppositie.
Merkwaardigerwijze is de Regering later
tot de conclusie gekomen, dat het instel
len van dit collegiaal orgaan toch moet
bij Koninklijk Besluit kon geschieden en
kwam zij met een andere oplossing, ml.
het aanwijzen van „gedelegeerden van
het Opperbestuur", een suggestie, die van
de zijde van de buiten de Staten-Gene-
raal staande oppositie is gekomen.

Het debat over de laatste Regerings
verklaring vond een practisoh eensge
zinde Kameralleen de communisten,
'liefhebbers van de chaos als ze zijn, wa
ren in de oppositie, onder het mom van
vechten voor de ware democratie.

Tussen deze twee debatten is er heel
wat gebeurd, dat bepalend is geweest
voor het Indonesische beleid. We hebben
gehad de grondwetsherziening, voorbe
reid door een commissie, waarin de frac
tie-leiders van de grootste partijen waren
vertegenwoordigd. Hierbij viel de oppo
sitie uiteen. De CH en de WD meenden
eind April medeverantwoordelijkheid te
kunnen dragen voor de opbouw van de
door de Regering uitgestippelde rechts
orde in Indonesië. Beide partijen gaven
hun stem voorwaardelijk: of zij ook in
tweede instantie zouden voorstemmen,
zou van het verder te voeren beleid af
hangen. Bij de tweede lezing, midden
Augustus,-viel de definitieve beslissing:
CH en WD, in het, kabinet vertegen
woordigd. toonden inderdaad vertrouwen
in de uitslag van het beleid en daarmee
werd de grondwetsherziening een feit.

De verkiezingen.

Grondwetsherziening brengt altijd ver
kiezingen met zich mee. Wie zal zich niet
herinneren de fftlle actie, die in de dagen
voor 7 Juli werd gevoerd. Deze verkie
zingen brachten onmiskenbaar een ver
schuiving naar rechts, een verschuiving,
in de Nederlandse politieke verhoudin
gen niet zonder betekenis. Een sterke
teruggang van de communisten, een min
der sterke van de socialisten en vooruit
gang voor de Christelijk-Historischcn en
vooral ook voor de Volkspartij voor Vrij
heid en Democratie, de op 24 Januari
1948 tot stand 'gekomen fusie van de
Partij van de Vrijheid met de niet-socia-
listische groep-Oud uit de Partij van de
Arbeid.

Deze verkiezingen brachten ook per
soonswisseling in de beide Kamers. Zo
zagen we, door uitbreiding van de C.-ÏI.
fractie in de Tweede Kamer, de heer F.
H. van de Wetering, oud-burgemeester
van Menado en Palembang zijn intrede
doen. Zo deden de heren Oud (VVD) en
de onafhankelijke R.K. Welter in het ver
volg hun stem horen. Zo nam de heer
Smeenk (A.R.) wegens hoge leeftijd, af
scheid van het parlementaire leven en
mr J. A. de Wilde van de Tweede Kamer.
Hun plaatsen werden ingenomen door
prof. Gerbrandy en de heer Biewenga.
De laatste ruilde als het ware met mr
de Wilde, die thans financiële aangele
genheden in de Eerste Kamer met mi
nister Lieftinck kan bespreken.

De Kabinetsformatie.

Na de verkiezingen stelde het kabinet-
Beel zijn portefeuille ter beschikking. Op
13 Juli kreeg dr Beel' opdracht, „een ka
binet samen te stellen, dat een zo groot
mogelijk vertrouwen van de Tweede
Kamer zou hebben." Dr Beel vatte dit op
als een kabinet, steunende op meer dan
twee partijen, met name om de grond
wetsherziening en het verdere Indonesi
sche beleid, waarvoor telkens een meer
derheid van twee derde in beide Kamers
nodig zou zijn, veilig te stellen. Het ging
hem niet voor de wind: op 22 Juli moest
hij zijn opdracht teruggeven, omdat het
hem niet gelukte, de Partij van de Ar
beid te winnen voor een meer-partijen-
regering. Hij kreeg onmiddellijk een
nieuwe opdracht, n.l. het samenstellen
van „een" kabinet, waarbij dus de oor
spronkelijke beperking van een „parle
mentair" kabinet was weggevallen. Ook
dit lukte hem niet. met name omdat de
Partij van de Arbeid, anders dan prof.
Romme, niet van zins was. in zee te gaan
met een vooraanstaand figuur van de
V.V.D.. die immers stond onder leiding
van de „renegaat" Oud.

Het was tenslotte mr J. R. H. van
Schaik. de voorzitter van de Tweede Ka
mer. die er in slaagde, een kabinet samen
te stellen op brede basis. In de eerste
plaats zat de tijdnood hem mee: Neder
land kon zich in die dagen geen lang
durige kabinetscrisis veroorloven. Maar
in de tweede plaats had hij in het poli
tieke schaakspel een stuk meer dan dr
Beel tevoren had: hij had nl. ook hel
minister-presidentschap te vergeven. Als
„tegenprestatie" voor de bereidheid van
de Partij van de Arbeid om een vooraan
itaand vertegenwoordiger van de VVD
(minister Stikker) te aanvaarden, kreeg

de heer Drees, een voor alle partijen -aan
nemelijke figuur, de functie van minister
president (een functie, die hij overigens
in het geheel niet had gezocht, doch wel
aanvaard, om een verdere impasse te ver-

ijden). Het was dit nieuwe kabinet,
waarin minister Jonkman, met name tot
vreugde van de WD, niet terugkeerde
werd vervangen door het KVP-
Tweede Kamerlid mr E. M. J. A. Sassen),
terwijl mr D. U. Stikker de portefeuille
Buitenlandse Zaken te beheren kreeg
nr W. F. Schokking (C.H.) Oorlog en
Marine. In de benoeming van een R.-K.
minister van Overzeese Gebiedsdelen en
een uitgesproken politieke figuur van de
zijde van de WD voor Buitenlandse Za
ken lag enigermate een aanwijzing van
een nieuwe koers, althans een krachtiger
koers voor het Indië-beleid, een koers,
die echter pas de laatste weken zich dui
delijk is beginnen af te tekenen.

Een nieuwe Koningin,
een parlementair overzicht over 1948
mag in geen geval ontbreken de vermel
ding van de plechtige inhuldiging van
Koningin Juliana, op 6 September, over
eenkomstig de grondwet in een Verenig
de Vergadering van de Staten-Generaal
„binnen de stad Amsterdam", in de
Nieuwe Kerk, waar onze Landsvrouwe
een ontroerende rede hield en trouw
zwoer aan de grondwet en waar de Ka
merleden stuk voor stuk trouw beloof
den aan de nieuwe Koningin. Evenmin
mag ontbreken een herinnering aan de
abdicatie van Koningin WiïhelmLna, op 4
September, de datum, waarna Zij nu in
ons midden woont als Hare Koninklijke
Hoogheid, Prinses Wilhelmina der Neder
landen.

En zullen we vergeten, hoe de derde
Dinsdag in September Den Haag weer
„Prinsjesdag" in oude luister, met gou
den koets en kleurige uniformen beleef
de? Hoe Koningin Juliana haar eerste
Troonrede uitsprak in de Ridderzaal, waar
haar moeder 50 jaar lang de Staten-Ge
neraal op de.hoogte had gesteld van het
regerings-program voor ieder parlemen
tair jaar?

Belangrijke andere feiten.

Laten we tenslotte nog enkele belang
rijke feiten uit het afgelopen jaar rele
veren: de naasting van de Nederlandse
Bank; de invoering van de nieuwe munt
wet, die de halve stuivers en de halve
centen deed verdwijnen en ons binnen
kort ronde stuivertjes in de portemon-
naie tovert; de subsidiëring van het Bij
zonder Hoger Onderwijs; de opheffing
van de tribunalen en (op termijn) van
de Bijzondere Gerechtshoven en Raad
van Cassatie; de wijziging van de staats
regelingen voor Suriname en de Neder
landse Antillen (waarbij we ook niet de
ronde-tafel-conferentie van Maart 1948
mogen vergeten); de wijziging van de
dienstplichtwet met de verlengde eerste
oefentijd; de grondwetsherziening, die
een Y'et op de burgerlijke staat van be
leg mogelijk maakt en die, bij de eerste
lezing, de Communisten in de Tweede
Kamer de Internationale deed aanheffen,
waarna ze wegliepen, zodat het wetsont
werp met algemene stemmen werd aan
vaard; de wijziging van de Lager Onder
wijswet 1920; de noodvoorziening ge-
meentefinanciën en de nieuwe regeling
van de provinciale financiën; de wijzi
ging van de Pensioenwet, die met horten
en stoten ging, omdat minister Witteman
meende de Kamer om een vinger te kun
nen winden, doch genoodzaakt werd, met
collega Lieftinck te overleggen over ver-

door prof. dr L. W. G. SCHOLTEN

dergaande verhogingen; de blijvende toe
slagregeling voor reeds verleende pen
sioenen; de verhoging van de renten in
gevolge de Invaliditeitswet en het geven
van kinderbijslag aan rentetrekkers; het
buitengewoon pensioen voor mobilisatie
slachtoffers 19141918; de herinvoering
van de Totalisator bij paardenrennen.

Uit de laatste tijd herinneren wij aan
de poging tot naasting van de radio-
distributie, waarbij een tijdens de bezet
ting door de Duitsers genomen maatregel
zou worden gelegaliseerd. De Kamer ging
hier echter niet mee accoord en de nog
maar kortgeleden opgetreden nieuwe
minister van Verkeer en Waterstaat, mr
D. G. W. Spitzen, moest het wetsontwerp
nader in beraad nemen.

Ook willen we nog wijzen op de wijzi
ging in de door de Regering gevolgde
subsidie-politiek, waardoor verschillende
levensmiddelen duurder zijn geworden;
de prijsstijging is zoveel mogelijk opge
vangen door een loonbijslag van 1 per
week en een verhoging van de kinder
bijslag van het tweede kind af, terwijl
wetsontwerpen zijn ingediend tot ver
hoging van de uitkeringen aan Ouden
van dagen en van de kinderbijslag voor
rentetrekkers.

Wat 1949 brengen moet.

Veel is er dus tot stand gekomen in
1948. Maar er liggen voor het volgende
jaar nog zeer belangrijke zaken te wach
ten. Dan zal het wetsontwerp op de ma
teriële oorlogsschaden behandeld moeten
worden. Dan zal de publiekrechtelijke
bedrijfsorganisatie vorm moeten krijgen.
Dan zal het dringende probleem van de
kinderbijslag voor zelfstandigen een op
lossing moeten krijgen. Dan zal verwe
zenlijkt moeten worden, wat in het op
17 Maart 1948 te Brussel gesloten pact
van wederzijdse militaire, economische
en culturele bijstand is neergelegd even
als in het op 16 April 1948 te Parys ge
sloten verdrag inzake de Europese Eco
nomische samenwerking. Dan zal vooral
voortgegaan moeten worden met de op
bouw van een werkelijke rechtsorde in
Indonesië, waarvoor de Regering op 25
October (in de „nacht van Sassen") vér
gaande volmachten kreeg, toen de Noo'd-
wet-Indonesië in de Tweede Kamer werd
aanvaard.

WEST-BERLIJN GAAT EEN MOEILIJKE
WINTER TEGEMOET

Houding der bevolking van betekenis

In de laatste tijd is opnieuw sterk onze aandacht op Berlijn gericht; op de politieke
krachtmeting tussen Oost en West, die op de puinhopen van Hitler's Derde Rijk
gestreden wordt. Maar daarnaast wordt nog een andere strijd gestreden; niet min
der feit en niet minder belangrijk; het is de strijd van de West-eBerljjners, zich
economisch te handhaven, ondanks talrijke ontberingen en wantoestanden, opdat
de wals van de Russische revolutie ook niet voortrolle over het reeds
gehavende West-Duitsland.

AI is Argentinië een modern en vooruitstrevend land, toch zijn er no

ver in het zuiden, de pampa's van Patagonië, uitgestrekte, vrijwel boomloze c
vaak onvruchtbare vlakten

De opening van de nieuwe luchtlijn van de K.L.M. op Buenos Aires vestigt
weer eens de aandacht op Argentiniëdat jonge en moderne land, dat een
steeds belangrijker rol in dé wereldeconomie schijnt te gaan vervullen.

Hoewel de K.L.M. al ruim twee jaar
naar Zuid-Amerika vliegt, is de verlen
ging van de lijn ReficeRio de Janeiro-
Montevideo tot aan de overzijde van dt
Rio de la Plata, over een afstand var
ongeveer 240 kilometer, toch van beteke
nis. Buenos Aires immers is de grootste
stad van Zuid-Amerika. Met haar drie
milliocn zielen is deze hoofdstad
gentinië, dat ruim 14 millioen
telt. een belangrijk politiek en cultureel
centrum. Bovendien is het een zeer gun
stig afzetgebied voor allerlei te impor
teren producten, die van Buenos Aires
uit over het gehele land worden ver-

De stad is een mooie en moderne me
tropolis. die in vele opzichten aan Parijs
en New York doet denken. Prachtig 'ge
ïllumineerd, vol vertier en met een bij
zonder druk verkeer, dat uitstekend is
geregeld. Hotels, restaurants, schouwbur
gen en parken vindt men er te kust en ie
keur en wel in zulk een omvang en luxe,
als in Europa weinig wordt aangetroffen.

Buenos Aires is de hoofdstad van een
der rijkste en modernste staten van La
tijns Amerika. Zijn rijkdom dankt het

aan de schijnbaar onuitputtelijke vrucht
baarheid van de bodem, die een opper
vlakte heeft van Europa, zonder Rus
land. Van dit gebied zijn slechts 25 mil
lioen hectaren in cultuur gebracht: tien
procent van de gehele oppervlakte. Bij
de helft van de grond is natuurlijk of
kunstmatig weideland en de rest
bost of onvruchtbaar. Tarwe,
gerst, lijnzaad en katoen zijn de
naamste gewassen. Om de veeteelt niet
te vergeten! Er lopen in Argentinië niet
minder dan 160 millioen koeien, schapen,
varkens en paarden.

Omstreeks 1900 nam de economische
opbloei van Argentinië plotseling
der merkbare tussenfazen
Een nieuwe grondwet, de herverdeling
van de grond, de aanleg der spoorwegen
en de algehele economische her-oriënta
tie zijn wel de voornaamste factoren, die
hiertoe hebben bijgedragen. Sindsdien is
Argentinië een der grootste graan-- en
vleesleveranciers ter wereld geworden
vorig jaar beliep de graanuitvoer rond de
5'/è millioen ton. Behalve de buurstaten,
zomede West- en Zuid-Afrika, behoren
zestien Europese landen tot de klanten.

„Ondanks de blokkade blijft Berlijn het
centrum van Duitsland en met grote be
langstelling volgen de Duitsers alom in
de lande de ontwikkeling van het poli
tieke spel, waarvan hun hoofdstad het
slachtoffer is", aldus kolonel I. C. Edwards
de „Information Services Division"
der Britse bezettingsautoriteiten te Ber
lijn.

Zjjn opvatting werd door talrijke uit
latingen van geallieerde functionarissen
Duitse politici bevestigd.. Overal in
Duitsland heeft men de grootste waar
dering en sympathie voor de 2% millioen
Berlijners van de geblokkeerde sector.

Men vertrouwt, dat de Britten en Ame
rikanen alles zullen doen om de hoofd
stad via de „luchtbrug" te blijven pro
vianderen, maar men beseft ook, dat het
vrijwel onmogelijk zal zijn, de inwoners
brandstof te voorzien in hun tochtige
krotten tijdens de koude wintermaanden.
Met verbeten energie leiden zij een be
staan, dat wij ons vier jaar na de ca
pitulatie nauwelijks kunnen voorstel
len.

De kolenpositie is zó slecht, dat men in
het algemeen verwacht, het sterftecij-
de komende maanden aanzienlijk
i stijgen. Men zal de trieste Ber-
lijnse winters moeten doorkomen zonder
behoorlijke verwarming, zonder warme
maaltijden en zonder aardappelen.

De anti-Russische gezindheid neemt
in dag tot dag toe; het vertrouwen in
de Westelijke bezettingsmachten is zo
groot, dat men liever alle beproevingen
doorstaat, dan zich onder de leiding tc
stellen van de communistische bewind
voerders.

Onuitputtelijk 'zijn hierbij de „plage
rijen" der Russen om de toestand nog
onhoudbaarder te maken. De politie in
Oostelijke en Westelijke sector is ge
splitst; onlangs heeft men ook de brand-
gescheiden; en thans zijn er plan-
bewerking voor scheiding van de
tramdaenst. De 100.000 Oost-Berlijners.

het Westen him werk hebben zul
len hierdoor werkeloos worden, terwijl
West-Berlijn geen arbeiders heeft,
die dit werk over kunnen nemen.

„Luchtbrug"

Ook op de vliegvelden van Berlijn,
aar gedurende de October-maand een
record aan activiteit heerste, begint de
winter reeds haar schaduwen vooruit te
erpen. Dagen waarop wegens de moei
lijke weersomstandigheden bijna niet ge
land kan worden, zijn al geen zeldzaam
heid meer. Wel heeft men de afgelopen
maanden enige voorraad kunnen vormen,
voldoende zal zijn, het te
kort gedurende de winter op te vangen.

Het record aantal landingen op het
vliegveld Gatow vieLin October, toen
476 vliegtuigen in 24 uur tijds binnenkwa.
n. Slechte vijftien minuten was er no-
voor het uitladen; vliegtuigen me
i bijzondere lading gingen uit de file
werden apart uitgeladen, waarbij het
tempo van dalen en stijgen der vliegtui
gen niet verstoord werd.

Met voldoening vertelde de leiding
in het vliegveld, dat thans sedert het
begin van de blokkade 88.000 vluchten
gemaakt zijn. Op het Amerikaanse vlieg
veld Tempelhof was de frequentie lager,
maar de tonnage van de Amerikaanse
vliegtuigen was hoger.

Een andere moeilijkheid voor de Ber
lijners is het geld. De Oost-mark, het be
taalmiddel in de Russische zone, wordt
ook in de Westelijke sector gebruikt. In
de praktijk is de waarde van de West
mark evenwel viermaal zo hoog; dit le
vert grote moeilijkheden op voor de han
del en voor de arbeiders, die niet in de
zelfde sector wonen, waarin zij wenken.
De arbeiders zijn op deze wijze niet i:
staat zich het allernoodzakelijkste aan t
schaffen. De Amerikanen zijn voorname
lijk de kopers in de „Geschenkhauser'

Zij ontvangen op de zwarte markt voor
een dollar 15 Westmarken en de Engel-
i pond 40 marken,
handel heeft hier voor „han
dige jongens" grote „perspectieven", i
dat de zwarte prijzen tussen Oost
West ook nog weer verschil opleveren;
al met al Ideale gelegenheden voor
smokkelhandel om welig te

Luitenant generaal baron Mac Ready,
voorzitter van de controle-commissie te
Frankfort, zeide in een onderhoud, dat
bij de bezetters de neiging bestaat, de
Duitsers steeds meer vrijheid te geven
bij het regelen van eigen zaken,
wees er in dit verband op. dat grote
zichtigheid geboden blijft.

„Toen ik in 1919 als hoofd van de staf
er militaire controle-commissie
Duitsland was", zeide hij, „waren
Duitsers net zulke engelen als nu",
vrees van Frankrijk, dat Duitsland te
gevaarlijk kan worden,

mede wil ik geenszins zeggen,

Duitsers het op het ogenblik niet eerlijk
enen, doch het is niet zeker, hoe zij er
'er 20 jaar over zullen denken.

Voorts zeide baron Mac Ready: „Ik ge
loof niet, dat de democratische machi-
Duitsland een goede ontwikke
lingsgang heeft doorgemaakt. Het is erg
moeilijk de democratische techniek in
Duitsland door te voeren en de mensen
i. Ik ben het met vele Duitse
politici eens, die menen dat het verkeerd
gaan, als de bezetters Duitsland ver
lieten. De Duitsers moeten een heropvoe
ding krijgen in democratische zin. Wij
moeten een volgend wereldonheil op an
dere wijze voorkomen dan door een volk
bepaalde maatregelen op te leggen".

Gevraagd naar zijn mening over het
burger-politie leger in de Russische zone,
deelde Mac Ready mede, daar niets ver
ontrustends in te zien. „De Russen zullen
zeker geen goed geoutilleerd leger van
Duitsers op de been brengen". Hij ge
loofde niet in een gewapend conflict
tussen Rusland en Amerika de situatie
.blyven „tot er eens een oplossing

Argentinië mag dan in hoofdzaak
landbouwland zijn, toch is het, min
meer gedwongen door e beide wereld
oorlogen, tot industrialisatie overgegaan,
voor velen ging hierdoor een belangrijk
afzetgebied verloren, maar aan d<
dere kant schept het Industrialisatiepro
gramma nieuwe impórtmogelijkheden,
terwijl nu ook immigratie wordt gesti
muleerd.

Tweemaal per week doen voortaan de
vliegende Hollanders Buenos Aires a«
hun twaalf duizend kilometer lange tocht.
Hierdoor zal de belangrijkheid van
Zuid-Amerikalijn nog groter worden dan
zij al was in de twee afgelopen jaren,
waarin twaalf duizend passagiers, 160 ton
vracht en 20 ton post de oceaan
gingen.

Het jaar 1948 ligt achter ons. Het gaf I
i wisselende verscheidenheid een reeks
an gebeurtenissen op de meest ver
schillende schouwtonelen. Het eerste
werd onze aandacht geboeid door hei
opdringen van Rusland in Roemenië en
Tsjechoslowakije. De moord op Gandhi
openbaarde, welke diepe driften de Indi
sche volksziel in beroering kunnen bren
gen. West-Europa wist zich geleidelijk
te organiseren, gestimuleerd door Enge
land en onder goedkeuring van de Ver
enigde Staten.

Toen trachten de communisten langs
dn of meer wettige weg hun slag te
slaan. Italië werd het strijdtoneel. De
communistische aanval mislukte evenals
later in Frankrijk Wat laiter moest in
Zuid-Afrika Smuts het onderspit delven.
Het scheen, dat het grote Britse Impe-
hier een sterke steun zou missen.
Maar weldra bleek het, dat het wel mee
vallen. Het geschil om Berlijn nam
telkens gevaarlijker vormen aan, maar
ontwikkelde zich toch niet tot een aan
leiding voor de derde wereldoorlog.
Ten 'hoogste kwam de bevolking van de
Westelijke zone van Berlijn, ondanks de
geperfeotiormeerde luchtbrug, in moei
lijkheden, Maar Rusland scheen te min
der tot aggressie .geneigd, omdat Tito
zijn nationaal-communisme niet wilde in
ruilen voor de Moskouse uitgave van het
dogmatisch zuivere Marxisme.

Mede onder invloed hiervan kreeg het
eait van de haven van Triest een andere
betekenis. Zou mdssohien Rusland een
andere koers gaan varen? De plotselinge
dood van Zhdanow zou het doen ver
moeden. Ook deze verwachting kwam
et dn vervulling.

Ondertussen ging de concentratie van
het Westen tegen Rusland steeds voort
verder. Zij werd ongemeen versterkt
door de herkiezing van Truman als pre
sident der Verenigde Staten. Maar on
danks deze uitslag kregen de machtheb
bers in Moskou een sterke uitbreiding
hun positie, toen de regeringstroe-
in China vrijwel overal het veld
de communisten.
Voor de Verenigde Stoten was dit van
•veel groter betekenis dan de revolution-
i woelingen in Venezuela, Costa Rica
andere kleine stoten' van Cenbraal-
Amerika en zelfs van meer gewicht dan
de verkiezingen in het Westelijke deel
m Berlijn.

Was 1948 dan voor alle partijen het
jaar van de teleurgestelde verwachtin
gen? Waarom sprak de weemoed over
het afscheid dan minder dan bij het
■einde der twee voorafgaande jaren? Be
ien dan niet, dat het bloedvergie-
ran de vorige oorlog ds geëindigd,
dat de vrede geen stop nader ls
gekomen?

Wij kurmen die vragen niet beter be
antwoorden dan door te wijzen op één
volk, dat in zijn geschiedenis dit jaar
•geheel het veelvormige wereldgebeuren
weerspiegelt. Het is het Joodse volk, dat
in zijn historie ook voor het jaar 1948
nog tot een teken is gesteld. Bezien wij
dit nader.

Het was 15 Mei van dit jaar. Het Britse
bewind over Palestina nam een einde.
Reeds maakten de Joodse leiders zich
op om aan Israël zijn zelfstandig bestaan
te hergeven. Wat lag er in die naam
Israël niet reeds een wereld van verlan
gen. Israël, de traditie der aartsvaders,

is der richters, der koningen, der profeten
mijn menTne gerechtvaardigd. Hier- Mar^rt'Sifde^a'XsdieVn" bï
vredigd. „Als de Heere de gevangene
Sions wederbracht. waren wij als dege
nen die droomdenDie met tranen

zaaien, zullen met gejuich maaien

Van Bergen-Belsen, van Auswitz en
Mauthausen, naar de vrije staat Israel,
„wij waren als degenen, die dromen."

Maar wat geschiedde? Het was geen
gelaat van vreugd en van lof en van
vrolijk zingende lippen. Het was het ge
laat van een volk, dat met de moed der
vertwijfeling voor zijn leven vocht. „Een
ieder gorde zijn zwaard aan", werd we
derom het wacht woord. Een ieder, dat
wil zeggen man, vrouw en zelfs kinderen.
Werd men niet getroffen door het feit,
dat al die oude namen weer naar voren

kwamen? Gaza werd bezetDe figuur

van Simson doemde op. Hebron werd
veroverdDaar stond eenmaal Abra
ham bij de eikenbossen van Mamre. Men
las over de bezetting van Jericho.
Daar drukte Jozua de poort open naar
het Heilige Land. Daarvan sprak de ge
lijkenis van de Barmhartige Samaritaan.

Men las van de stryd om de weg langs
Ber-Seba. Hier speelde zich eeuwen ge
leden het conflict af tussen Sara er

Als kleine vogels in hun nest samengedoken na een drukke dag van voedscl-
gamelen, liggen de vaartuigjes, de koppen bijeen, in de haven

Hagar. Hier scheen Ismaël ten dode op
geschreven, maar hier werd ook aan hem
de zegen van Abraham verwerkelijkt.
De strijd tussen Israël en Ismaël golft
nog steeds hier heen en waar, met of
zonder wapenstilstand.

En wat is nu het eigenaardige? In dat
Joodse volk is sinds vijftig jaren da
onrust gevaren. De rijkdom der Roth
schilds; de macht van Ballin, de vriend
Wilhelm II, de staatkundige invloed
Disraeli en Aerenthal, het werd alles
niet geacht voor de terugkeer naar het
land der vaderen. De martelingen onder
het Derde Rijk hebben deze drang slecht»
versterkt. Geen maatregelen der Engel
sen, geen dreigementen der Arabieren,
konden deze drift tegenhouden. Gelij
kelijk werkte hij in hen, die trouw wa-
gebleven aan de voorvaderlijke inzet
tingen en in hen, die zich uitsluitend ba
seerden op hun afkomst, hun ras.

Drang naar het beloofde land.

En zie nu, hoe deze drang naar het
Beloofde Land element werd in de we
reldpolitiek Het Britse imperialisme
werkte er mee, als met een vast ge
geven voor het beveiligen van zijn
route door de Middellandse Zee naar
het Oosten. De Verenigde Staten stel
den zich ertegenover om de petroleum
in het Nabije Oosten niet in gevaar ta
laten komen. Rusland zag hier een
welkom aangrijpingspunt voor zijn ex
pansie, daar duizenden Joodse immigran
ten onder de bekoring van het commu
nisme waren geraakt. De UNO gevoeld»
zich geroepen hier op te treden en zond
bemiddelaars en nam krachtig klin
kende besluiten met geen ander gevolg
dan dat de bewegingen hun eigen weg
gingen. Hier werd gestreden tussen we
reldbeschouwingen, tussen natiën met de
nieuwste producten der techniek en met
de scheppingen der menselijke wijsheid.

Maar dit alles is kennelijk resultaat
van een hogere leiding, omdat het zich
verwerkelijkte dwars tegen alle mense
lijke overleggingen in.

Dit heeft ons iets te zeggen. Hier heeft

len o.i. het vaste punt, waaruit men het
wereldgebeuren, ook van 1948, heeft te
overzien. Het lijkt alles zo zinloos, zo ver
ward, zo onbegrijpelijk. Men wil in het
afgetrokkene Gods leiding wel aanvaar
den, maar men zou zo graag een teken
zien. waaraan Gods doorgaande zorg was
af te lezen, ook voor he leven van van
daag. Vóór de komst van Christus was dit
het oude volk. Zelfs de tovernaars van
Farao moesten ten opzichte van hem er
kennen: „Dit is de vinger Gods". En
Nebucadnezar vond het nodig bij een
afzonderlijk edict te redeneren, dat men
beve en siddere voor de God van Israël,
de Allerhoogste. Maar .die rol van het
Joodse volk als een opgericht teken achtt»
uitgespeeld sinds het de Messias had
verworpen.

En nu komt 1948 en zelfs de blinden
kunnen zien, hoe God Zijn raadsplan
voortzet. Weer is Israël ten teken gezet

alle natiën der wereld, verenigd

of niet verenigd. Dat hardnekkige, we-
derspannige volk is in de historie, dia
het thans maakt, het onwederlegbare te
ken, dat God. de God der vaderen, het
wereldbestuur in Zijn vaste handen
houdt.

Israël-als-teken doet ons in de eerst»
plaats zien, dat God voortgaat in de lijn
der ontwikkeling. God laat groeien Het
zijn niet de millioenen, die kant en klaar
hun nieuwe samenleving organiseren,
het zijn op zijn hoogst duizenden, die
door noeste vlijt het land der vaderen
tot vruchtbaarheid hebben te brengen.
Tegenspoed wordt hun niet onthouden en
de gunst der omwonenden wordt hun
schaars toegemeten.

Deze gedachte geeft steun aan al die
genen, die misschien op geheel ander
terrein hun strijd voor de komst van
Gods Rijk hebben te voeren. Wij denken
al die pogingen, welke gedaan wor-
om het Duitse volk weer voor het
Christendom te winnen. Aan de actie
onze Christelijk-sociale beweging,
daar verwante organisaties op ta
richten; aan onze jeugdorganisaties, die
daar contact zoeken, om ten minste het
opgroeiende geslacht weer met het
Evangelie in aanraking te brengen. Aan
dc pogingen, om zwakke èn ondervoede
Duitse kinderen enkele maanden in een
Christelijk gezin te plaatsen. Aan het op
treden der kerken, die de Duitse kerk
terug willen roepen tot de zuivere
dienst van Gods Woord.

Tegenspoed moet niet tot defaitisme
leiden. Zie naar Israël. God verlaat niet,
wat Zijn hand begon.

Israël-als-teken doet ons in de tweede
plaats zien, dat God ons een plaats geeft
midden tussen de wereld van vandaag.

was eertijds geen toeval, dat Egypte
zijn expansiedrang naar de richting van
Babel door Palestina zocht te verwerke
lijken en dat de grote handelswegen der
oudheid daar hun knooppunt vonden.

Zo heeft men er thans op te letten, dat
alle lijnen der wereldgebeurtenissen Pa
lestina raken en dat de belangrijkste
economische verhoudingen in betrekking
staan tot Israël. Ook dat doet zijn sprake
ns uitgaan. „De aarde is des Heeren".
Al wie, teleurgesteld door al het ge
wroet van duistere machten, zich af wil
keren van het grote wereldgebeuren,
aan Israël zien, dat nog steeds al d»
gaven van het aardrijk gebruikt vyorden
door God in Zijn raadsplan.

In de derde plaats zien wij, voorzover

oor Nederlanders nog nodig, dat de
organisatie der Verenigde Naties nog
steeds niet uitgekomen is boven een
samenbundeling van particuliere belan
gen. Zeer nauwkeurig kan men nagaan,
hoe de stem van Engeland beheerst
wordt door zijn eigen belang; hoe da
Verenigde Staten hun invloed doen die
nen tot het beveiligen van de particu
liere interessen en hoe Rusland zijn per
soonlijke doeleinden in het oog houdt.
Van een werkelijke wereldpolitiek is
nog geen sprake. De Veiligheidsraad is
slechts de geprivilegieerde plaats voor
het uitvechten van speciale plannen, on
der gedogen van enkele wisselende kleine
mogendheden.

In de vierde plaats is dit jaar ten aan
zien van Israël duidelijk gebleken dat
deze UNO als gedachtenproduct onvol-
roende rapport heeft met de hartstoch
ten, die de naties beheersen. Daardoor
moest haar optreden wel zo weinig
vrucht hebben. De vrijheidsdrang van
Israël en het fanatisme van een Raad,
die de hartstochten der medewerkenden
slechts kwalijk camoufleren. Zij werken

In de vijfde plaats was de moord op
Bernadotte het sinistere bewijs, dat elk»
actie, die zich emancipeert van godde
lijke wetten, tenslotte in strijd komt met
alle gevoel van menselijkheid. Israël
moge dan gesteld zijn tot een teken, zijn
geschiedenis zal in bloed en tranen ver
lopen, indien het zich niet houdt aan d»
eenvoudige woorden van Hem, die het
in zijn jeugd uit Egypteland heeft uit
geleid.