MADRID - een bruisende wereldstad
vol sterke contrasten
Bij de Jogi's ran Voor-Indië
Onze machine stort brandend omlaag
in 't bezette Frankrijk
Chefarinp „4"
te zi'e"sprn,I; -Als 'e d" ee"s
MHYS T
s
m-
Ai A
.943
3
ZATERDAG 30 OCTOBER 1948
Indrukken uit 't land van de stierengevechten
Bijzondere correspondentie
InformacionesMarcia.Tarde.... gillen rennende Spaanse kran
tenjongens met hun stapels bladen onder de armenlangs de Aveni-
da's en Calles.Het is een warme zonnige O ctob er namiddag
heerlijkste tijd van het jaar voor de Spanjaarden en toeristen. Duizenden
Madrilenen schuifelen langs de Grande Via en Calle d'Alcala, de hart-
adders van Madrid, koesteren zich in de nog hete najaarszon en bevolken
de overvolle caféterrassen, die men langs alle straten en pleinen aantreft.
genietend hun zwarte koffie.... sherry en vermouth-soda, de nationale
dranken
i nog uit 1
Het is een drukte die niet onderdoet11 uur 's avonds gaat-
ivoor Londen of Parijs, terwijl honderden nachtvoorstellmgen, die tot 1
taxi's, autobussen en luxe auto's onaf- zodat het om half twee nog
Eientoare rijen vormen in de Straten der is als des middags,
binnenstad, af en toe door witgehelm.de Het nachtbraken van de Spanjaard
verkeersagenten en moderne verkeers- houdt verband met zijn dagindeling. Op
de I de kantoren wordt niet
Jicthten tot stilstand gedwongen
binnen wil en dan stuiven ze uit elkaar.
Of er tikt iemand binnen tegen een deur,
waardoor hij uit wil. Ook dan moet de
sereno er aan te pas komen, hetgeen nog
wel eens wat tijd kost als de man toe
vallig een klein beetje uit de buurt staat
te keuvelen
En dan in de vroege morgen hoort
men in deze moderne stad op allerlei
punten hetgebalk van ezelsdie
tweewielige wagentjes trekken, waarin
oude vrouwtjes zitten weggedoken of
armelijk geklede jongens. Zij fungeren
alsgemeentereiniging.
Als tegen 9 uur de wereldstad is ont
waakt zijn ze weer verdwenen en komen
keurig geünifonmde straatvegers de trot
toirs en straten schoonspoelen, het moet
gezegd: de reiniging is hier in de puntjes.
Het leven is er duur. Rekent men de
Spaanse peseta op de officiële koers van
24 cent voor ons, dan is alles peperduur.
Met de toeristenpeseta voor 15 cent, die
tegenwoordig kan krijgen, gaat het
nog. Men oordele: Een kopje koffie met
melk 3 pes., met slagroom 5 pes., een
glas sherry 67 pes. Een maaltijd in een
goed restaurant ongeveer 70 pes. Logies
hotels van 40100 pes. Over de lonen
in een volgende brief.
ZOETE „MOSTERD"
NA DE MAALTIJD
Steeds heb ik min of meer jaloers
En met een heimelijk verlangen,
Gekeken naar wat hier en daar
Aan „goede gaven" werd ontvangen.
Die pakjes uit Amerika
Of Zweden, vol met luxe dingen
Als ham in blik en zo al meer
Die lange jaren ons ontgingen.
Zo'n niet te smaden buitenkans
Werd nooit mijn deel: in beide naties
Had ik, zover mij heugen kon,
Geen bloedverwanten of relaties.
Doch ziet, een week of wat terug
Kreeg ik uit Canada een schrijven:
Er was een pakje onderweg
Als Kerstgeschenkje voor ons vijven.
„De inhoud", schrijft de geefster mij,
„Is grotendeels, ik zeg het eerlijk,
Een voorraad suiker, want beslist
Is dat, zo meen ik, onontbeerlijk".
Zo krijg ik eind'lijk het pakket
Waar ik sinds jaren van kon dromen,
En nu, juist nu, hoe kan 't bestaan,
Zal suiker van de bon af komen!
GRé KEMPEN—STERKENBURG.
Piet v
't Veer.
Verborgen wijsheid van 't Brahmaïsme
Indië verbergt een schat van wijsheid. Inderdaad, verbergt, want de dragers
van deze wijsheid leven stil en teruggetrokken soms tot ver in de wilder
nis. Het is die typische Indische wijsheid, gepaard aan en doortrokken vat
diepere religieuze gevoelens, die hun oorsprong vinden in het Brahmaisme,
later voor een deel verdrongen door het Boeddhisme.
Het is voor de westerling niet zo eenvoudig om tot deze Indische wijzen
door te dringen, niet alleen door hun verborgen leven in werkelijke en
geestelijke zin, ook niet omdat zij zeer zeldzaam zijn, maar veeleer omdat
men een zeer fijn onderscheid moet bezitten om de „echte" van de „valse'
':e onderscheiden.
Diep religieuze en wijsgerige school,
De Engelse journalist-schrijver Paul
Brunton heeft zich echter met bijzondere
gave aan de -taak gegeven iets
de sluier op te lichten waarachter de
"s, we zouden zeggen de beoefenaars
verborgen leven. De resultaten van
werk heeft hij vastgelegd in een boek
onder de titel: A search in secret India.
(Verborgen wijsheid).*) Hij vertelt ons
daarin van zijn ontmoetingen en erva-
-n met de Jogi's, die soms tot de on
gelooflijkste daden in staat zijn. De sohrij-
legt zeer terecht niet het accen
hun wonderdaden, die veelal een bewijs
voor vorderingen in de Joga-cultuur,
poogt veelmeer enig inzicht te ge
in de geestelijke waarde van hun
Ik was geheim agent in oorlogstijd (3)
Grande Via, drukte bij dag en bij nacht.
dichte drommen voetgangers gelegen
heid te geven over te steken. Dit is al
vast de eerste indruk van de pas aan
gekomen buitenlander: Het verkeer is
uitnemend geregeld, de taxi's zijn stok
oud en behoeven dringend vernieuwing
en de Spanjaarden zelf behoren tot de
best geklede modepoppen, niet het minst
de dames, die alles wat zij bezitten uit
geven voor prachtige coiffures, opmaak
en toletten. Maar het is niet ales rozen
geur en maneschijn, als men dieper door
dringt in het Spaanse leven
Als Nederlands toerist, diie dank zij de
K.L.M. in nog geen 7 uur verplaatst
van het rustige Haagje naar de woelige
Spaanse hoofdstad met haar ver ov«
millioen inwoners, moet men even
nen aan het drukke gedoe hier. Als
de reis per trein maakt, door geheel
Frankrijk, is men wel wat goedkoper
uit, doch men" zit langer dan twee dagen
in warme treinen, met veel gezeur met
douanes aan de diverse grenzen. Per
K.LJM. heeft men alleen op Schiphol
het Madrileense vliegveld Barajas wat
formaliteiten te ondergaan, maar stapt
Vadertje Stalin verscheen haar.
In de Britse sector van Berlijn kreeg
een vrouw het te pakken. Zij klom
zomaar bovenop een kiosk en aldus,
hoogverheven boven haar medemen
sen, verkondigde zij dat Vadertje Sta
lin haar in de droom was verschenen.
Luister niet naar Engelsen en Ameri
kanen, maar vertrouw op Stalin al
dus orakelde de stem, die ze had ge
hoord. De reactie bij de Berlijners was
echter niet, zoals zij verwacht had.
„Breng haar naar de dierentuin" ad
viseerden de toeschouwers. Als de po
litie niet bijtijds had ingegrepen, zou
zij inderdaad nog bij de gorilla's te
recht zijn gekomen.
overigens zo -fris als een hoentje het
Spaanse leven binnenVan de herfst
in de zomer, met een temperatuur als
bij ons in een warme Julimaand. In Juli,
Augustus en September ontvlucht alles
wat kan de gloeiende hitte met tempe
raturen tot 40 gr. C. en de legaties met
him staven zijn alle naar het koele strand
van San Sebastian, of elders.
In October is alles weer in Madrid
terug, openen de theaters en zijn de
bioscopen weer in volle gang. Het is i
of een bouwkoorfs de Spanjolen heeft
aangegrepen. In het centrum ziet
de ene wolkenkrabber van 10 en
verdiepingen na de ander, reusachtige
hotels, die in luxe alles kloppen wat
Europa op dit gebied bestaat en die de
indruk geven van pompeuze stoom-
carrousels. Bioscopen als paleizen ver
hogen het Amerikaanse effect der stad.
Het is alsof de nieuwe bouwheren New
York voor ogen hebben gehad. Van de
gevologen der .hevige burgeroorlog
niets meer te bespeuren, al ziet men
de buitenzijde der stad nog wel eens i
ruïnes, uit die tijd daterend
We hebben geen stad gezien waar h
der aan de opbouw wordt gewerkt dan
hiernieuwe wijken worden uit de
grond gestampt, het is om jaloers op te
worden als men hier de bouwnijverheid
ïieten dat terwijl de Spanjaard
niet bepaald de naam heeft van erg
tief te zijn en er financieel niet best heet
voor te staanEen stad van grote
contrasten. Tussen de luxueus geklede
Spanjaarden schuifelenhonderden
blinden, met stokken stampend op het
plaveisel, aandacht vragend voor hun
blindffnloterij, waarvan zij het monopolie
gekregen hebben met de lotenverkoop..
demonstreren tientallen bedelaars dik
wijls afzichtelijke lichaamsgebreken
krioelen talloze oude vrouwtjes, die be
delend en ventend met Amerikaanse si
garetten proberen aan de kost te komen.
De keerzijde van de medaille. Tot diep
in de nacht gaat het leven door. De
Spanjaard is een echte nachtbraker, om
gonnen en de ,-hoge Pieten" moet
■niet voor een uur of euf komen lastig
vallen
Na een zeer klein ontbijt van
zwarte koffie en een stuk brood zijn de
werkelijke maaltijden pas van half twee
tot 3 uur en van 9 tot half elf 's avonds.
De restaurants zijn om 11 uur 's avonds
pas goed vol, men leeft hier dus zeer
laat en overal ziet men de vrouwen nog
de kleinste kinderen meeslepen.
Een merkwaardig verschijnsel in de
late avond in de straten is de... „Sereno",
een soort nachtwaker, die de deuren van
de flats open maakt. Alle Madrilenen
m in grote flats, die onder toezicht
staan van concierges. Deze eindigen ech
ter tegen een uur of elf, 's winters om
'half elf, hun taak. De deur gaat op slot
"e sereno komt in actie. Hij beschikt
een sleutel, blijft de gehele nacht
op straat wachten of er nog bewoners
komen en komt dan uit een donker por
tiek aangehold om de deur open te doen,
voor hij dan meestal een klein
fooitje krijgt. De flatbewoners geven
hem gezamenlijk voorts iedere maand
een kleine bijdrage. Ze zijn align
precies eender gekleed, in een soort
grijze stofjas, met uniformpet op, wan
delstok in de hand en in grote straten
men ze des nachts in groepjes bij
elkaar staan babbelen, tof ergens hand
geklap klinkt, als teken dat iemand naar
De tijd om bang te worden ontbreekt ons zelfs
(Van een speciale medewerker)
Als het vliegtuig nog maar kort in de lucht is, loeit Harry, de despatcher, daè i
een beetje moeten gaan liggen, omdat we een vlucht van een uur of drie voor
boeg hebben.
„Waarom moeten we zo lang vliegen?"
„We gaan eerst naar Frankrijk om voorraden neer te laten, 't Zou me niks v<
bazen, als we hen niet kunnen vinden. Het regent dat het giet op 't ogenblik."
sindsdien
samenwerking van
vier beroemde geneesmiddelen
De 4 bestanddelen van Chefarine „4" zijn elk
Etuk voor stuk al beroemd voor het bestrijden
van zware hoofd- en andere pijnen, tegen griep
en verkoudheid. Maar tezamen in één tablet
verenigd werken ze nog beter. Ook in dit
geval dus: Eendracht maakt machtl
JEGEN PIJNEN EN GRIEP - 20 TABLETTEfè4tO<75
Onthullingen over het Fox-contract (11)
Er barstte een felle strijd uit om de buit
Maramis is weder naar Amerika vertrokken
De totstandkoming van het Fox-contract geschiedde niet zonder felle strijd tussen
verschillende belangengroepen aan republikeinse zijde. Voordat de leveranties
i Djokja de Munition Board zouden kunnen bereiken, moesten er verschillende
schakels worden gepasseerd. Djokja zou leveren aan Fox, Fox weder aan Mayer
and Brown Company en deze weder zou de leveranties aan de Board in handen
hebben. Er moest echter een bureau of een agentschap zijn, dat voor de uitvoering
der transacties tussen Fox en Djokja zorgde. Het is duidelijk, dat voor deze voor
delige taak grote interesse bestond.
Soemitro behandelde namelijk op Ma- Vooral nu Hatta nieuwe hoop heeft op
lakka de handelszaken der republiek aan -
het hoofd van een -officiële overheidsin
stantie, die gegoten was in de vorm ener
particuliere maatschappij. Deze maat
schappij nu wilde Soemitro inschakelen,
doch daarbij geraakte hij in conflict met
Dasaad, hoofd van het bekende Dasaad-
Musin-concern. Reeds tevoren was er
een conflict geweest tussen beide
personen. Dasaad had namelijk indertijd
Soemitro de agentuur van de Isbrandtsen
Line afgesnoept. Men herinnert zich nog
wel begin vorig jaar het conflict rondom
de „Martin Behrmann", een Amerikaans
schip dier lijn, dat te Cheribon
inlaadde. Deze goederen waren
het was namelijk de productie
Pamanoekan en Tjiasemlanden, een reeks
ondernemingen met de oppervlakte
Nederlandse provincie in het Noorden
van Java, en voor de oorlog geëxploi
teerd door een Engels conc
Dassaad wist de leverantie van de la
ding der „Behrmann" in handen te krij
gen, nog wel met toestemming van de di
rectie der P. en T.-landen. Zoals
weet werd de „Behrmann" op de rede
van Oheribon door de Koninklijke Ma
rine aangehouden. Het schip werd op
gebracht naar Priok en de lading werd
Toen het Fox-contract getekend werd,
as Soemitro deze geschiedenis niet ver
geten en hij trachtte van Gani gedaan te
krijgen, dat Dasaad buiten de zaak zou
blijven. Beweerd wordt, dat Gani
indertijd van Dasaad een groot bedrag
geld had geleend in ruil voor de be
lofte, dat Dasaad de agentuur zou krij-
in Amerika afgesloten contrac
ten. Kort daarop echter kwam het kabi-
net-Sjarifoeddin ten val, waardoor Gani
heenging als minister van Economische
zaken en Dasaad met lege handen stond.
Dasaad ging nu aan het werk om de goed
keuring van het Fox-contract te beletten,
dat reeds de instemming had gekregen
van het gehele kabinet-Sjarifoeddin en
dat vervolgens door het werkcomité van
het KJJ.I.P. werd goedgekeurd. Hij wist
te bewerken, dat de pas opgetreden pre
mier Hatta zijn handtekening voorlopig
aan het contract onthield.
Dat dit echter voorlopig was, blijkt
wel uit de reizen van Fox' medewerkers
Robert Nathan en John Lee in Juni
naar Indië, en die van de heren Nathan
Diamond en Gerald Skey namens de
Mayer and Brown Company in dezelfde
maand.
lig te dommelen, ben ik me vaag bewust
van alles wat er in de machine gebeurt.
Eerst kijk ik rond en tracht vast te stel
len waarom overal langs de wanden ge
reedschappen hangen, dan kijk ik naai
het blauwe licht aan de zoldering en van.
daar gaat mijn blik naar die twee ogen,
nu nog donker di.e misschien over een
uur gaan gloeien, eerst rood, dan groen.
Mijn gedachten werken: dan komt weer
die akelige spanning, voor ze van rood in
groen veranderen, terwijl ik aan de rand
van het gat zit te wachten op dat woord:
„spring!", half bewusteloos door geeste
lijke spanning. De herinnering aan vele
gebeurtenissen vliegt door mijn hersens:
de eerste sprong, de moeilijke landing,
de nachtsprong; de hoofdinstructeur op
de'parachute-school met zijn reusachtige
snor, zijn nooit verflauwende energie en
zijn opgestroopte mouwen; dan de vreem
de man, zo goed opgevoed, zo verzorgd,
die ons leert inbreken en sloten en ven
sters forceren; de uitputtende hindernis-
rennen en de sergeant-majoor-instruc
teur, die ons sluipmoord leert, nu eens
te droog, dan weer te humoristisch.
Harry en z'n collega beginnen voorbe
reidingen te treffen voor het uitgooien
de pakketten. Ze schuiven de grote
•e pakken naar het gat, bevestigen
de koorden, die de netjes aan de boven
kant gebonden parachutes moeten open
trekken en geven dan over de verbin-
dngslijn door dat ze klaar zijn. Pluto en
ik zijn beiden overeind gekomen en staan
naast het gat wanneer de machine begint
te cirkelen en het droppingsveld zoekt.
„Wat is het voor weer?" schreeuw ik
Canadees toe.
„Regent nog steeds! En grondmist ook.
Denk niet, dat we het zullen vinden. Pi
ot zegt, dat hij het proberen wil!"
Hij wordt weer eens over de verbin
dingslijn opgeroepen, doch praat niet erg
opgewekt. Dan wendt hij zich tot Pluto
uit zijn gebaren begrijp ik, dat hij
voorstelt het luik te openen om ons naar
beneden te laten kijken. Pluto stemt na
tuurlijk toe. Een koude- vochtige wind
vlaag dringt met het geraas der motoren
binnén en als ik naar beneden kijk in
de uitgestrekte duisternis van bezet
Frankrijk, word ik me bewust van een
vreemde mengeling van emoties: een ge
spannen opwinding door de gevaren die
beneden wachten en 'n overtuigd supe-
r, doch warm verlangen om mij met
de vijand te meten, de S.D., de Duitse
overeenstemming, hetzij met Neder- inlichtingendienst. De machine cirkelt
land hetzij met de Interim-Regering is rond, daalt en stijgt. Hier en daar zien
het opvallend, dat Maramis weder naar.we een licht flikkeren, maar niets dat
New York vertrokken is, om de bespre- zelfs maar in de verte lijkt op de ken-
kingen over het Foxcontract voort te I signalen van de vangploeg. Als we ten-
zetten. slotte optrekken, omdat de signalen uit-
Ik sukkel in slaap door het eentonig ge-
raas buiten en ik slaap diep. Maar m
enige tijd schrik ik plotseling wakker
door een onheilspellend geknetter. We
zijn al boven de Franse kust.
Luchtdoel!
Altijd zwaar boven dit gebied.
„Wat gebeurt er, wanneer we getrof
fen worden?" stotter ik.
„Dat worden we niet!" klinkt het be
slist. Een ogenblik meen ikr dat deze
woorden onjuist zijn. De motoren schij'
te staan. We nemen een duik,
misselijk maakt, een duik,
die geen einde schijnt te nemen. Dan
slaan de motoren plotseling weer
de machine zwenkt scherp naar rechts
begint te stijgen Ik word geruststelr
lend tegen de vloer gedrukt. Een
sohrikkelijk geratel in de machine v,
klinkt, zo luid, dat ik bijna verwacht,
dat zy in stukken zal brekenSteu
nend op mijn schouders brult de Cana
dees in mijn oor: „Onze goeie ouwe Jock
probeert zijn kanonnen op één van de
zoeklichten."
Het gekletter van de exploderende
granaten huiten, een lawaai alsof iemand-
snelle, onregelmatige slagen met een
me hamer op een stuk metaal beukt,
houdt een minuut of tien aan, nu eens
verontrustend dicht, bij, dan weer ver*
der weg.
Plotseling houdt het lawaai volkomen
op.
Probeer n
„Einde van de eerste a
weer wat te slapen!"
Terwijl ik met half geopende ogen "V
'blijven, krijg ik een gevoel van schuld,
alsof we de mensen daar beneden ver
raden. Later zal ik in bezet Nederland,
als ik zelf deel uitmaak van een vang
ploeg, in het kille gras liggen, verborgen
onder een bosje en luisteren naar het na
derende gedreun van de zo vurig ver
wachte machine. Dan zal ik weten welk
een ontmoedigend gevoel deze Fransen
gehad moeten hebben op het ogenblik,
dat de reuzenhommel na enige tijd rond
gecirkeld te hebben, weer steeg en ver
dween toen de hoop op de zo broodno
dige wapens, munitie, ontplofbare stof
fen, voedsel, kleren en al het andere
materiaal dat voor de ondergrondse bewe
ging onontbeerlijk is, vervloog.
De Canadees laat het luik weer zak
ken, de koude en vochtigheid en de be
tovering van het geheimzinnige land
worden buitengesloten
Juist op dat ogenblik breekt de hel
weer los. We horen vijf of zes oorverdo
vende knallen. Een fractie van een se
conde heerst er een doodse stilte, de ma
chine schijnt in de lucht stil te staan
en dan duikt zij plotseling met een heftig
gegier omlaag, zodat we in een verschrik
kelijke verwarring tegen de gond gewor
pen worden. We zijn verdoofd. We trek
ken weer op, maar hoewel de knallen nu
ver achter ons lijken, sohommelen we
nog hevig.
De Canadees springt bliksemsnel op en
spreekt in zijn microfoon. Geen antwoord!
Hij baant zich een weg over een warwin
kel van pakken, pakjes, lijnen en sand
wiches en verdwijnt in de cockpit. De
andere despatcher tracht ons op ons ge
mak te stellen, maar zijn woorden gaan
verloren in het gedonder van de staart-
kanonnen. Dan verschijnt de Canadees
die schreeuwt: „Rechter vleugel
brandt. Piloot probeert ons aan de grond
te zetten!"
Ik heb geen tijd om bang te worden.
Met zijn vijven kruipen we dicht tegen
elkaar aan en drukken ons vast tegen
het koele canvas van de bagage. De pak
ken ruiken naar rubber. Ze zyn gevuld
met explosieven
Een poosje gebeurt er niets en ik heb
zelfs gelegenheid me te realiseren, dat ik
'nnen enkele seconden dood kan zijn.
Dan een dftrverdovende metaalachtige
ag- en een licht gekras. Nog een en nog
een, een luidt schuren een laatste slag
en alles is stil Ik wacht. Ik weet niet
waarop, misschien op een ontploffing.
Iemand brult: „Het luik!! Als de weer
licht naar buiten! We vliegen in de
lucht!"
Pluto noch ik kunnen ons snel bewe
gen met de zware pakken op onze rug;
terwijl we naar de uitgang kruipen hoor
ik geknetter van de vlammen, die het
vliegtuig verslinden. Pluto gaat met zijn
hoofd naar voren naar buiten en blijft
zijn parachutezak hangen. Ik draai
>p m'n rug en geef er een krachtige
trap tegen. Hij valt en ik volg. Ook mijn
zak blijft klemmen en als laatste man
blijf ik een paar seconden hangen, ge
vangen! Met het vliegtuig naar beneden
vallend. Dan kom ik tot bewustzijn,
draai me af, geef een slag op het slot
i glijd uit de riemen.
Ik val op mijn knieën, mijn handen
ken de koele, natte grond. Ik sta recht
op: vóór mij zijn velden, een eind
der een heg, de maan en een koele wind.
Er knapt iets in mijn brein en ik besef
het: ik ben in bezet gebied!
religiet
wijsheid. De ware vroomheid
de Yoga, baart slechts één gemoeds
toestand, die verheft boven alle zorgen.
Het 'gaat altijd om de handeling zelf
niet om het resultaat. De mens m
handelen in zelfverdieping, alle wen
van zich werpen, in zichzelf tevreden
zijn, dat is de rust van het gemoed. Uit
de zinlijikheid ontstaat begeerte
nis, verwarring en redeloosheid. De vrij
heid van het zinlijke baart rust, brengt
de Brahma-foestand en bij volharding
Brahma-zaliigheid. Beheersing van het
zinlijke, vrijheid van affecten en hande
len iin zielsverdiepjimg is het hoogste. Er
is voorts een hoger wezen, dat boven de
natuur uitgaat. Dit hoogste
vara, moet niet slechts gekend worden,
maar de mens moet zich aan dirt wez
overgeven. Doel van deze overgave
niet bevrijding van het kwade, maar v<
dikwijls getroffen wordt door
den die herinneren aan het Christendom.
Woordelijk zegt de schrijver (tolde. 177)
„Als de tolk het laatste woord vertaald
heeft (van de sprekende wijze) komen
die gedenkwaardige woorden bij mij op,
die door een zwervende prediker
Galilea geuit worden, woorden waar
menigeen geen raad wist: „Die zijne ziel
vindt, zal dezelve verliezen, en die zijn
ziel zal verloren hebben om mijnentwil,
zal dezelve vinden."
We citeren juist deze woorden, omdat
de begrijpende lezer onmiddellijk
staat uit welke gevoelens de schrijver
leeft en tegelijk welke reminiscenties de
Jogi's door hun woorden en daden wek
ken. De schrijver zegt dan ook, dat hij
niet godsdienstig is en leeft bij de vraag,
werkelijk iets bestaat boven het
materiële bestaan van de mens, en indien
dit het geval is, hoe hij daarvan voor
zichzelf overtuigd kan raken. Dit is dan
ook de vraag die hij steeds de Jogi's stelt.
En jammer, toch missen we in dit boek,
in de gesprekken met de wijzen z
echte, tot de kern doordringende
spraken. Het is alles wat journalistiek
oppervlakkig gebleven, en dat hindert
de werkelijk serieuze lezer, de zoekende
weetgierige zeer. De samenvatting in
het eind van het boek van de wijsheden
der Jogi's bevredigt niet. Men wil hei
beleven, men wil het horen zeggen door
de Jogi's zelf en juist dit is zeer dikwijls
weergegeven. Ails zodanig
het boek dan ook niet gesl;
Een deugd is wel, dat de schrijver zijn
verhaal nergens saai en vervelend maakt.
Brunton kan vertellen en weet zich, waar
nodig, te beperken en dat is een grote
deugd. Herm. Steggerda.
„Verborgen Wijsheid"
Voor het Stoplicht
iad. In m'n, ondank:
Wachten
op de tram
Ik heb 'n zwak voor ambtskleding,
voor toga's met baretten, voor lange
geklede jassen met hoge hoeden en
wat dies meer zij. Niet dat ik zelf in
zulke gewaden gehuld door de wijk
rondschrijd, want toga's mogen op
straat niet gedragen worden en mijn
zoveelste hoge hoed is de eerste dag
de beste bij een Friese begrafenis door ioerden of ie nog niet kwam en kwa-
i elkaar opnieuw tegen als al-i
minder-onbekenden. Ik zei: „Wachten wel verschrikkelijk ongelovig is i
stortbui bezweken
begin ik er maar niet meer aan.
vendien maakt al dat zwart zulk
leed-aanzeggerige indruk en de volks- ffc zeï dat tijdens hét trappelend pas- lin(j
wijk denkt toch al dat het geloof en- seren en ik kreeg dus pas antwoord gingen
niet vooruit kan, en zouden we niet
blijven wachten op de beloften van
de levende God?" Zij stond peinzend
ook stil; toen schudde zij haar hoofdje
en zei: „De tram rijdt zeker en van
God weet je het toch niet zeker
Ook zei ze nog dat er heel wat voor
komt te kijken eer we zeker weten dat
we op God mogen wachten. En daar
op antwoordde ik weer dat het toch
duurt altijd lang, vindt u ook niet?"
kei
kwestie van droefgeestigheid toen we elkaar
te vertrouwen op de dienstrege-
tram dan op de toezeg-
God, die Zijn eigen Zoon
n: „Ja,"
op stemafstand gegeven heeft. Daar stond ze toen nog
te, „wachten
a verdrietigheid is. Maar desondanks genaderd
blijf ik voelen voor het plechtstatig duurt altijd lang....'.."'En 'ze zei dat „Ting" zei
zwart en zo nu en dan kan ik in dit met iets in haar stem, dat denken vaartje de hoek
deed aan psalmisten en profeten. Want
opzicht mijn hurt ophalen. Want
gens in de buurt van mijn wijk verga- je kunt
deren op gezette tijden een aantal hij alleen
oude mannetjes en opengaande bioscoopdeuren
merendeels
vrouwtjes, die daarbij in het diepste dies
donker gekleed zijn. En het wordt me
telkens gegeven, dat zij en ik tegelijk
aanlanden op de smalle vluchtheuvel,
waar de tram stopt om ons liefderijk
en zonder aanzien des persoons op te
nemen. Op één zo'n avond heb ik met
één van die zwartjakjes kennis ge-
maakt, n Zeer gure en 'n zeer duis- scheen zij te kennen en dus zei ik bij 'i
ishet, zoals het najaar voigende ontmoeting: „Als je
te peinzen, toen de tram
t een feestelijk
kwam zetten.
stapten samen in. Op de tree
hóren of plank zei ik nog: „Zie je nu wel, als
wacht op trams en je op de mensentram wacht en je
wat houdt dat maar lang genoeg vol, dan
zij, of dat hij dat dndere komt ie al; hoeveel te meer zal God
komen voor allen, die Hem verwach
tenZe knikte even weifelend en
toen was ons gesprek afgebroken. Ten
slotte verbindt een verlichte tram, die
je naar huis brengt, mensen minder
dan een gure, tochtige straathoek
wachten kent. Dat andere wachten zulks doet. Al had het natuurlijk
Indrukken uit de
Volkswijk
tere avond
die meevoert, 'n Avond waarop je
maar één verlangen hebt: vlug naar Wacht...
huis om eindelijk weer eens warm te maal langs elkaar heen gingen, zucht-
mm or none rvn onnon n no komen te worden gegeven dat je niet
tram ergens onderweg 'n geheimzin
nige vertraging oploopt en met 'n
kwartier vertraging komt aanlum-
melen.
We stonden dus en we wachtten. We
stampten eens op de grond en we loer
den eens om de straathoek
moeten gaan dat we blij en getroost
verder reden in het weten. „Ik blijf
enkel op trams in je leven de Heer verwachten, mijn ziel wacht
Toen we t)oor de zoveelste ongestoord, ik hoop by al mijn krach
ten op Zijn onfeilbaar Woord
Gebeurde dit alles niet te zeer op
het randje van de Volkswijk om in
deze serie verzwegen te moeten wor-
heel dit
alleen maar op trams wachtte,
toen werd ik
boos. Want terwijl ik
voor al dat zwart, heb ik
van alle gefemel, dat er soms onder
schuilt. Daarom streefde ik niet
wachtten opnieuw, der tegen de wind ii
in gesprek.
In zo'n tramhaltegesprek op 'n koude
straathoek met korte zinnetjes omdat
de windvlagen elke rhetoriek onmoge
lijk maken. „Duurt lang, hè?" zei ik
en het zwarte manteltje zei: „Ja, duurt
langToen stampten we eens en
n heel klein beetje den? lk geloof het niet(
zwak heb werk is één wachten op
°£-straathoek. Waarbij je dan toch tel
kens weer ervaart dat God woord
houdt en je niet eenzaam wachten
r bleef staan \aaf Wanneer u dus meer zeker bent
s myn van de tramdienstregeling dan van
-Ü2 Gods Heilsplan en deswege in het
fiffi gekleed gaat komt dan ook
de wijk kijken om het geloof
begon te preken. Dit
preek: „Wel, mijn lieve mt
we nu wel staan te wachten op
tram, die misschien tegen 'n vracht
auto op getuimeld is, of die er plotse
ling genoeg van kreeg en
remise reed, of die weet-ik-
de
WIJKPREDIKANT
den argeloosheid, combineerde ik on
toen grootste koperen geldstuk altijd me
begrippen als „duitendieven", „op d
duiten zijn" en „geen duit waard zijn-
Als iemand een duit in 't zakje deed'
dacht ik altijd, dat ie een halve stuive
i» de Zondagse collecte offerde, waarbij
ik me dan levendig voor kon stellen
had geduwd om de duiten. Het begrip
„geen rooie duit" blijft een mens, die
de journalistiek als vak kiest, altijd' vol
komen vreemd. Vandaar dat ik dezer
dagen met enige verbazing de executeur
van ons aller journalistieke wil, de kran
tenbezorger, op het portiek de hand
schudde. Want de man klaagde. met
de zak vol vierduiten. „Moet U zien",
jammerde hij, „gebruiken ze de duister
nis der portieken om duiten „in mijn
zak te doen".
Peter vier duit dan geen duit", ver
maande ik bestraffend. „Mij niet gezien",
zei de man. „U hebt toch zelf in de krant
geschreven dat de vierduit stukken niet
meer geldig zijn?! Is het dan geen schan
daal dat de mensen je 's avonds in de
schemering halve stuivers proberen aan
te snakken voor de krant?"
.Pet Is ergerlijk", zei ik. „Waarom
gooien ze ze niet in de kerkzak of geven
ze de orgelman of proberen ze te slijten
aan de melkboer?"
,Pie kijkt wel uit", zei de bezorger.
„Maar wat zegt van die mentaliteit?"
Gelijk aan die der duitendieven meende
OP STOPPER.
TOEGEZONDEN BOEKEN
Robert Graves: De Argonautemtocht. Vert.
E. S. Willarts. (598 Blz.) Uitg. de Boe
kerij, Baarn.
PolakKiek: Ik moet uitkomen,
(Tweede druk. 160 Blz.) Uitg. De Spie-
ghel - Amsterdam.
Joh. van Hulsen, Jo Kalmijn-Spieren
burg, Willem Kramer, K. Norel, J. W.
Ooms, H. Strum en Wilna: Kerstver
tellingen. (163 Blz.) Gebr. Zomer en
Keunig's Uitg. Mij. - Wageningen.
Gerard H. Hoek: Zudd-Afrika. (217 Blz.)
Gebr. Zortler en Keunig's Uitg. Mij. -
Wageningen.
E. Eckersley: English by Radio. Be
werkt door F. Render. (2e Serie, 100
Blz.) Uitg. J. v. Boekhoven - Utrecht.
Prof. Dr W. F. Donath: Wat moet mijn
hond eten? (Deel II v. De Papieren
Kennels. 191 Blz.) Uitg. A. J. G. Streng-
holt - Amsterdam.
Dr E. Pereirad'Oliveira: Wij verwach
ten ons kindje. <148 Blz.) Gebr. Zomer
en Keunig's Uitg. Mij. - Wageningen.
Wijnbeek: De Ruyter. (Ned. Funda
menten-serie, 70 Blz.) Uitg. Bonn -
Assen.
v. Lingen: Yussuf. (Tuinspiegel-reeks,
55 Blz.) Uitg.: N.V. A'damse Boek- en
Courantendrukkery - Amsterdam (1948)
Dr G. C. Berkouwer: Conflict met Rome.
(356 Blz.) Uitg. J. H. Kok - Kampen.
Dr F. S. Meijejjs: Inleiding tot Sociale
Psychiatrie. (200 Blz.) Uitg. W. L. en
J. Brusse N.V. - Rotterdam.
Emil Ludwig: Beethoven. Vert. J. de
Boer v. Strien. (314 Blz.) Uitg. A. J. G.
Strengholt.
Dr W. E. Noordman: De republiek Tur
kije. (214 Blz.) Uitg. J. A. Boom -
Meppel.
M. Brants: Beknopte Cultuurgeschiedenis
van het Vlaamse Volk. (523 Blz.) Uitg.
A. Man tea u N.V. - Brussel.
(Op sommige uitgaven komen
nader terug).
CAC2C r
in®
ovqp stoorzenders. Achttien
van die storruvKZ. dingen proberen
do yankee Doodle, tz ovecste/rw
men btj zyn tocht over de. "Rus
sische stepper.
6n een staat
qp In PoryS.
"Roepnaam i
Wisjinsky
Programma: Veta
Sn nog <zaxi in frankrijk,
Om van die in Djokjaroepnaam:
Infiltratieprogrvamma: Moord
en doodslag, maar niet te sprekzn.
6n toch is 7o% van alle Russen
tegen Stallnga, maan die res
terende dertig
die spoken door
de wereld
Naast deze grotede kleine zor
gen der mensen.
Die van de Soendanesc vijflfng-
mocderdie haar quintet jongens
zo verstopt heeftdat goedoe-
doelende blanken hun niet een
verzorgingeen vyflinq waardig,
konden geven
6n die van me-
jf/, neec Gottwald
in Tsjecho-Slowakij^
die zh onderzaten-te
gen de funeste invloed
van de pens wil bzschai
men en haan daanom_
maan gemuilkorfd heeft.
Voorts de zorg der
bakkersdie a
weer aandappeJmee-l
in ons bnuinbrood
moeten verwenken
en dfe \en de slagen In Beverwi jk.
wiens pui aan
pu'ngfng in eendoor twee auto's
georganiseerde anti-pui campsyna»
Radicale
knapen
van het
zelfde^
^-^BP-kaliber
als die'Londenaar, die z'n vrouw liet
kaalschenentoen de kapper haar
zonder zijn toestemming permanentte.
Nu hééft ze een permanent.
Wat U hebben belieft ta noemen.
Dacht U, dat die 6n-
gelse cadetten zo tc-
.ij v reden zynomdat ze
f&n weereen stok achtereb
f deur hebben voor het
corrigeren van event.stckwaar-
digheden Wzet U, wie em deze week
had Die hengelaar,
die bij Wilnis een snoek Af
van 20 pond in óz pol-
derstoot nasprong,toen het monster
er met zVi sneer \an door dreigde te
gaan.
En U en wij hebban het vcoruitzid*
op een vroege winterijs in de. Run
Sneeuw in Noorwegen en vorst, ir\_.
LondenLiggen Uw borstrokken en
oorkleppen klaar Wel die van
■newoQiK e
