Hicumc geihsciftCourant
thans eensgezind om
troon"
Wij betrokken de wacht bij de
kathedraal
Indrukken uit de Nieuwe
de
Kerk tijdens
inhuldiging van Juliana
DINSDAG 7 SEPTEMBER 1948
BUR en REDACTIE: Hogewoerd 103.
Tel- redactie: 20408: Adm-: 22710.
Postrekening: 58936
ABONNEMENTEN: f3 90 per kwartaal;
f 1.30 per maand; f0 30 per week.
Negen en twintigste jaargang No. 7605
DIRECTIE: F. DEEMER.
CHR1STELIJ K-NATIONAAL DAGBLAD
Voor Leiden en Omstreken
„5tonhttsfirlj is öbettmit
mya bert in te^enspoet*
Voor onze
FOTO-REPORTAGE
zie pag. 8
Zo tvaarlijk helpe mij God Almachtig
(Van een onzer verslaggevers)
De inhuldiging van Hare Majesteit Koningin Juliana is gistermiddag in Amsterdam
een gebeurtenis geworden, zo vol kleur en licht, zo vorstelijk en majesteitelijk,
maar daarnaast zo vol van menselijke bewogenheid, dat we als volk van Neder
land sterk de ervaring hebben gehad, een heilig ogenblik te beleven.
Onvergetelijk is het geweest: de inhul
digingsstoet, die dat prachtige Paleis op
de Dam verliet en waarlyk schreed naar
•n-oude Nieuwe Kerk.
De eerste rit in de gouden koets in het
middaguur, omstuwd door al de kleur en
de pracht van de Nederlandse militaire
traditie, de oude van Grenadiers en
Jagers, de jonge, strijdbare, van Irene-
brigade en Luchtstrijdkrachten.
Amsterdam heeft H.M. de Koningin
werkelijk ingehuldigd! Het kwam zo
enthousiast voor de dag. Zo groots, met
drommen mensen, die graag alles zien
wilden.
Die Amsterdammers, die op de Dam
waren, zaten er
Als maar wachten.
de hele nacht. Van zeven uur in de mor
gen af was het niet mogelijk de Dam tot
op vijf honderd meter te naderen. Op
het middenterrein zaten enkele honder
den toeschouwers, gewapend met tele
scopen, die aan het station bij tientallen
aangeboden werden. Een schare, die nog
tegelijkertijd beweging in de wachtenden,
want nu moeten de leden van de Staten-
Generaal zich naar de kerk begeven,
komend uit het paleis.
Bevelen klinken, de geweren worden
aan de schouder gebracht en daar treedt
uit het paleis naar buiten een klein, ie
het grijs gekleed peloton luchtvaarttroe
pen, dat de, naar de Verenigde Vergade
ring schrijdende Kamerleden, voorafgaat.
Kamerleden arriveren
In de professorale toga volgt, vlak ach
ter hen, prof. mr Kranenburg. Na hem
zien we prof. Romme gekleed in minis-
tersuniform, die hij als oud-minister ge
rechtigd is te dragen. Naast hem gaat'de
heer Kropman en daarnaast gaat,
Kamerlid-uniform, de; voorziter
Tweede Kamer, dr Kortenhorst.
En achter hen alle bekende gezichten
van de jongste verkiezingskranten:
Schouten in uniform van Kamerlid,
Tilanus in dat van kapitein, Van der Goes
van Naters in jacquet, predikanten-
merleden in toga, burgemeesters
werd aangevuld met hen, die op'de daken I ambtsgewaad. ™dej steken of hoge hoe
van de omliggende gebouwen een nlaats den' Pr°' Gert>randy blootshoofd en hel
hadden gevonden.
Grauw is de hemel boven de hoofd
stad. Wolken, zwarte donsen op de, ge
lukkig vrij krachtige wind, drijven langs
de hemel en geven de zon geen kans.
Studentenweerbaarheid uit Leiden,
Utrecht en Amsterdam marcheert voor,
vormt een ere-waebt en lost het peloton
luchtvaarttroepen af, dat, onder de tonen
van de R.A.F.—mars met vol applaus
afmarcheert.
Dan verdwijnen, even voor negen uur,
ook de studenten van het toneel. Een
enkele wacht blijft achter en de kijkers
krijgen het gezicht op de mannen, die,
onder toezicht, in jacquet en rok, de rode
loper op haar plaats leggen. De wacht
posten worden afgelost, tribunes en
daken vullen zich met mensen en op de
peristyle van de Nieuwe Kerk blazen
bazuinspelers psalmen en gezangen over
de wachtenden. Van tijd tot tijd wisselt
de paleis-beiaardier Vincent hun tonen
af met klokkeklanken en zo wordt het
negen uur vijftien.
Over de kleine steentjes komt kwiek
aangemarcheerd de erewacht van cadet
ten en adelborsten, die bij de pilaren van
de pergola hun plaatsen innemen, twee
man bij elke pilaar. Kortaf en scherp zijn
hun bewegingen. Het gebaar waarmee ze
allen tegelijk de handen op de rug leggen
en de plaats rust innemen, is een flits.
Die pergola is een fijn getrokken
blauwe en crèmekleurige lijn langs de
kuise contouren van het paleis. Visnetten,
als in 1898, dekken haar af. En omdat het
weer dreigt, is daarover een dek van
plastic gelegd. Het is tussen paleis en
kerk de enige versiering.
Evenals Zaterdag hebben de wachten
den nu weer gelegenheid de nieuwe uni
formen van ons leger te bewonderen. Het
zijn in hoofdzaak officieren, die zich voor
de hoofdingang van de kerk bewegen.
Terwijl de studentenwacht weer in
rukt en, tegelijkertijd in het front, voor
de toeschouwers de, met geweren toege
ruste erewacht van mariniers haar plaats
inneemt, wordt de statieloper met snelle,
zenuwachtige halen geveegd. Het stof
vliegt over de glimmende schoenen van
de adelborsten met hun ponjaarden en
de cadetten, die witte riemen om hun
Uniformen dragen. Dan wijst de klok vyf
minuten voor tien. Voor de hoofdingang
rijden enkele auto's voor, waarin leden
van de hofhouding arriveren. Er komt
communistische lid Haken in een blauw
grijs colbert-costuum. Hij is de enige, die
niet in pontificaal was.
Een fleurige toon in al dit zwart en
ambtelijk zilver en goud, brengen onze
dames Kamerleden met haar uitvoerige,
smaakvolle toiletten, waarvan men alleen
betreuren kan, dat ze zo weinig zichtbaar
zijn omdat ze, heel hoffelijk uiteraard,
tussen twee mannelijke collegae inge
klemd, ter kerke togen.
(Voor vervolg zie pag. 3)
(Van een onzer verslaggevers)
In de voorname beslotenheid der eeuwenoude kathedraal in het hart van de hoofdstad des lands,
is Juliana, Koningin der Nederlanden, plechtig ingehuldigd. Hier heeft Zij, temidden van Haar Dier
baren, van Nederlandse hoogwaardigheidsbekleders, leden van buitenlandse vorstenhuizen, regerings
representanten uit vele landen ter wereld en vertegenwoordigers van alle geledingen des volks, Haar
waardigheid ontvangen en aanvaard.
En door heel het blijde land, ja tot ver over de grenzen is het geluid van die jonge, ontroerde stem
uitgedragen: „Ik zweer aan het Nederlandse volk, dat Ik de onafhankelijkheid en het grondgebied
van de Staat met al mijn vermogen zal verdedigen en bewaren, dat Ik de algemene en bijzondere vrij
heid en de rechten van alle Mijne onderdanen zal beschermenMaar daarbij ook de eerbiedige
ivoorden van een Kind, dat Haar Ouders dankt voor hun leiding in Haar leven, dat belooft, de voet
stappen van Haar geliefde Moeder te zullen drukken, en de erkenning, dat slechts door Gods genade
alle dingen mogelijk zijn.
Zo is op deze Septembermorgen opnieuw het drievoudig snoer: God, Nederland en Oranje,
hervlochten en versterkt.
Midden in het van feestgewoel trillende
centrum van Amsterdam, de oude, rijke
koopstad, is voor enkele uren de historie
herleefd in de statievollfe stoet, welke de
jonge Koningin omgaf. Rond de roman
tische, zestiend'eeuwse dracht van herau-
;n trompetters, de Koningen van Wa
penen en ceremoeniemeesters ruist de
wiekslag van het verleden, maar in de
ogen der jonge Vorstin leeft de ernst en
de hoop van het heden.
Onder het gebeier der klokken, de lichte
klanken van het carillon en het gedreun
der vreugdeschoten wacht de stille, grijze
kathedraal, half verscholen achter de
e muren van het Koninklijk Paleis,
zich afwendend van het luidruchtig ge
juich van duizenden toeschouwers, die
amper een glimp opvangen van haar
prachtig, gotisch profiel.
t is nauwelijks negen uur in de mor
gen, als de eerste genodigden de Nieuwe
Kerk betreden. Op het met wijnrood
moquette beklede troonpodium, met als
achtergrond het zware, koperen koorhek,
wachten de beide troonzetels, die 56 jaar
geleden voor het eerst werden ingenomen
door de twaalf-jarige Koningin Wilhel-
nfina en Haar Moeder, Koningin-Regentes
Emma, bij de opening van de Staten-
Generaal. De zetels zijn antiek: zwaai
verguld en bekleed met rode stof. Roer
loos hangen de lange, smalle vlaggen in
de kruisvorm der kerk; uiterst smaakvol
rond de machtige pilasters, een ryke
bloemversiering met dieprose begonia's
fijn groen aangebracht. Er is een be
scheiden tooi van palmen en laurieren aan
weerszijden van het koorhek en bij de
ingang van de kerk. Van de balcons han
gen kostbare tapijten af; maar 'de meest
imposante aanblik bieden de prachtige
gotische ramen, in stillen, voorname kleu-
De Regalia
Recht vóór het troonpodium staat de
credens-tafel, waarop de symbolen
het Koninkrijk, de regalia, zijn uitgestald
op het wijnrode, met gouddraad bestikte
kleed. Allereerst de Nederlandse Kroon,
de gouden bewerkte hoofdband versierd
met saffieren, robijnen en smaragden,
waaruit zich met paarlen getooide gouden
bandeaux verheffen, die naar het middel
punt der kroon buigen en samenkomen
een gouden wereldbol met kruis.
Daarnaast ligt de scepter, een vergulde
staaf, welke eveneens in een in antiek
corintisch kapiteel gevatte Rijksappel
eindt. Voorts de Rijksappel, een gladde
vergulde bal, gevat in een met gekleurde
edelstenen bewerkte gouden band,
kroond door het Christelijk kruis. En ten
slotte de Grondwet; de tekst met de hand
gezet uit een hiervoor ontworpen letter
door de grafische kunstenaar De Roos,
gedrukt op oud-Hollands papier. De tach
tig pagina's zijn goud op snee, hoofdstuk
aanduiding in rood gedrukt, de initialen
van elk nieuw hoofdstuk in het blauw; zij
is gebonden in een perkamenten band met
opdruk van het wapen in goud en heraldi
sche kleuren.
De kerk vult zich
onder hen zijn talrijke vertegenwoor
digers en leidende figuren op maat
schappelijk en cultureel gebied.
Dan komen, om half tien, de eerste
hoogwaardigheidsbekleders binnen e
wordt het een feest van kleuren! Daar
zijn de leden van het Corps Diploma
tique, van het Internationale Hof var
Justitie, de dragers van de Grootkuisen
der Orde van Oranje Nassau en Huis
orde van Oranje, de Commissarissen der
Koningin in de provincies, het college
van Gedeputeerde Staten van Noord-
Holland, de burgemeesters der grote ste
den vertegenwoordigers der kerkgenoot
schappen, onderwijs en kunst, daar zijn
professoren in toga, hoge militairen
uniform.
it is een wirwar van statierokken
zeer veel goudbérduursel en passe
menten, schitterende uniformen, eerbied
waardige toga's, het geflonker van me
dailles, het glanzen van ambtsketens.
Daartussen het rood van de kardinaals
mantel en het purper van bisschoppelijke
gewaden.
Zeer fijn tussen al deze sprekende
kleuren zijn de pasteltinten var
„Kan ik misschien zeggen
Een kleine juierpersoons auto stopte
voor het Atnstelhotel, waarop in deze
dagen de vlaggen van vele naties
prijken.
Een paar dames waren de inzitten
den van de blauwe wagen. De portier
van het hotel kwam de trappen af en
vroeg door de opengedraaide ruit,
waarmede hij de dames van dienst
kon zijn.
Zijn de Athlones thuis? vroeg een
«der dames.
De Athlones zijn uitgereden, me-
Dat is erg jammer, vond de dame.
Kan ik misschien zeggen, wie er
geweest is? vroeg de behulpzame por
tier.
Even weifelde de dame. Toen zei ze
glimlachend:
Zegt U maar, dat Prinses Wilhel-
mina even langs is geweest.
damesjaponnen en chique hoeden. Een
rustige grondtoon Vormt het zwart
vele herencostuums.
Enkele minuten voor tienen betreden
de leden van Eerste en Tweede Kamer
der Staten-Generaal de kerk door de
officiële ingang. Verscheidenen
zijn in amitsgewaad gekleed. Zij begeven
zich naar hun plaatsen vooraan tegen
over de troon, maar velen blijven even
toeven bij de credenstafel om de tekenen
der Koninklijke waardigheid van dicht
bij te beschouwen. Nauwelijks zijn zij
gezeten, of een zeer treffende groep
trekt de aandacht: achter de ministers
treden de vertegenwoordigers van Oost
en West binnen. Daar is de afgevaardig
de van de voorlopige Federale Regering
van Indonesië, prof. dr T. H. Hoessein
Djajadiningrat, daar zijn sultans uit het
Oosten en hoogwaardigheidsbekleders uit
het Westen. Zij zijn gekleed in de rijke
het Nederlandse volk: pracht van Indische statiegewaden...
Een blij en tegelijk weemoedig ogenblik: voor de eerste maal in Haar leven riep H.K.H. Prinses
Wilhelmina: ,J.eve de Koningin",.en dat zei alles...*
Zitting geopend
De inhuldiging der Koningin geschiedt,
volgens de grondwet, in een openbare
vergadering van de Staten-Generaal.
Prof. mr R Kranenburg, voorzitter der
Verenigde Vergadering, gekleed
ambtscostuum van hoogleraar, heeft zich,
omgeven door vijf griffiers der Staten-
Generaal, gezet aan de met groen
geven tafel, die aan de rechterzijde
tegenover de troon is geplaatst.
Om precies kwart over tien opent hy
deze officiële zitting en leest het Konink
lijk Besluit ter bijeenroeping van deze
vergadering voor. En voor het eerst
horen wij de aanhef: „Wij, Juliana,
Koningin der Nederlanden
De voorzitter benoemt dan de Com
missie voor in- en uitgeleide der
Koningin, en waarvan mr L. G. Korten
horst, president van de Tweede Kamer,
voorzitter is.
Een der griffiers deelt mede, dat
Kamerleden bericht van verhindering
hebben gezonden en dan wordt de zit
ting tot elf uur onderbroken.
Door de ingang aan de Nieuwe Zijds-
Voorburgwal treden nu de deputaties uit
het buitenland binnen. Zij worden ont
vangen door de Aide-ceremaniemeesterg
en opnieuw wordt aan het kleurrijk ge
heel de pracht van uniformen, ambts
gewaden en fraaie toiletten toegevoegd.
Wij zien bij de bijzondere missie der V.S.
de vriendelijke, bejaarde mevr. Eleanor
McAdoo-Wilson, bij de Franse deputatie
Paul Ramadier, voorts enkele Mexicanen,
de zeer imposante figuur van de Pause
lijke nuntius Mgr Valero Valeri, afge
vaardigden uit Canada, Argentinië, Bra
zilië, Italië, Portugal, Zwitserland, China,
Venezuela Finland Siam en Zuid-Afrika.
Men begroet elkaar, men onderhoudt
zich even met elkaar en men neemt zijn
plaats in, ter linkerzijde van de troon.
De kerk is nu bijna geheel gevuld.
Nog wachten de zetels der Nederlandse
en buitenlandse vorstelijke personen. Een
licht stemmengeroes ruist door de kerk;
de organist, Henk Loohuys, preludieert
zachtjes.
Dan, te 10.40 uur, gaan opnieuw de
deuren aan de Damzijde open. Men ziet
hoe de erewacht het geweer presenteert:
voorafgegaan door twee Kamerheren en
Aide-ceremoniemeesters betreden de bui
tenlandse vorstelijke gasten het kerkge-
Langzaam schrijden zij binnen: Prins
Gnstaaf Adolf en Kroonprinses Louise
van Zweaen, die een zuster van Lord
Monntbatten is; Kroonprins Olav
Kroonprinses Martha van Noorwegen,
Prins Axil en Prinses Margaretha
Denemarken, Prinses Margaret Rose van
Engeland, de Erf-Groothertog
Luxemburg, Prins George van Grieken
land, Koningin Elisabeth van België met
Albert, Prins de Ligne. Staande
schouwen de aanwezigen deze vorstelijke
stoet, welke met talrijke leden van het
gevolg wordt aangevuld. De Aide-cere-
monlemeesters leiden de vorstelijke per-
sonen naar hun plaatsen, vóór de buiten
landse missies, eveneens rechts
De buitenlandse vorstinnen zijn gekleed
in zachte pasteltinten; tussen het valt
zeer op de prille jeugd van de Britse
prinses Margaret Rose, gekleed in
japon van rose atlas met wijd-ploiende
rok, het pittig gezichtje omlijst door het
eenvoudig-gekapte donkere haar met
charmant kapje van rose en witte v(
fluwelen lint.
Een ogenblik later naderen, door de
ingang aan de Nwe Zijds Voorburgwal,
zodat Zij de gehele kerk doorschrijden,
H.K.H. Prinses Wilhelmina der Neder
landen met haar kleindochters Kroon
prinses Beatrix en Prinses Irene. Zy
den vergezeld door Prinses Armgard
Lippe Biesterfeld, de Moeder van Prins
Bemhard.
Er trilt even ontroering door het kerk
gebouw, als deze kleine groep nadert.
H.K.H. Prinses Wilhelmina het valt
nog moeiiyk deze naam neer te
schryven voor Haar, die zolang onze Ko
ningin was draagt onder een psars-
fluwelen mantel met zilvervos een toilet
zachttintig fraise met donkere bloem
motieven, de beide Prinsesjes trippelen
naast Haar in lichtblauw tallen Jarkjes
kransjes in t haar, haar gryze bont
jasjes over de arm. Prinses Armgard
draagt een zwart robe met bypai
hoed en een wit bontjasje.
Prinses Wilhelmina kijkt ernstig,
e Prinsesjes lachen en zien kennelijk
nieuwsgierig rond: Beatrix vrijmoedig.
Irene een beetje verlegen. Maar als zy
eenmaal naast haar Grootmoeder is ge
zeten en even de druk van Haar hand
heeft gevoeld, is zij meer op haar gemak.
H.K.H. Prinses Wilhelmina zet zich vóór
de buitenlandse gasten, rechts naast Haar
zit Irene, links Prinses Armgard en
Prinses Beatrix. Tussen de buitenlandse
Koningin Juliana tijdens Haar
grote rijtoer van Zaterdag:
Rechtop van lijf, rechtop van ziel!
vorsten heeft Prins Aschwm, broeder vai
Prins Bernhard, plaats genomen.
De stoet
En dan, klokslag elf uur, dringen door
de openstaande deuren de tonen van het
Wilhelmus binnen. Er luiden klokken, er
dreunen schoten. Het orgel zet het Volks
lied in, alle aanwezigen rijzen zwijgend
op. De prachtige Koninklijke stoet nadert.
Een adembenemend schouwspel van waar
lijk zeer vorstelijke allure. Voorop de in
middeleeuws costuum geklede herauten
en hoornblazers, de koningen van Wape
nen, en daarachter in al de praal en
statie van het Hof de hoogste vertegen
woordigers van de traditionele Hof-
functies, omringende de jonge Koningin
en Haar gemaal. Een schittering van goud
en juwelen, zijde en fluweel, wuivende
veren, brillante uniformen, voorname
staatsietoiletten.
Hooggedragen de symbolen van het rijk,
de Rijksstandaard en de legervaandels.
Onvergetelijk
Het moeilijke is. de talloze indrukken
van de grootse dag van gisteren in enkele
woorden te verwerken. Zoals zo dikwijls
gebeurt, dekken woorden hier slechts ten
dele het wezen. Daarom houden wij ons
als vanzelf aan het simpele, maar werke
lijk toch zinrijke woord: onvergetelijk.
Waarlijk, het was onvergetelijk voor
diegenen, die in Amsterdams Nieuwe
Kerk de ontroerende plechtigheid moch
ten bijwonen. Maar stellig ook voor al
diegenen, die elders in de gelegenheid
waren, door middel van de techniek, te
volgen wat daar in de hoofdstad des lands
geschiedde. Het was onvergetelijk voor
ieder onzer, die op welke wijze ook
kennis neemt van de bijzonderheden de
zer treffende stonden.
Wat is er gisteren eigenlijk gebeurd?
Koningin Juliana heeft zich aan het Ne
derlandse volk verbonden. Zij was reeds
onze Koningin van het ogenblik af. waar
op Prinses Wilhelmina haar acte van af
stand tekende. Maar gisteren was het *t
plechtige moment van inhuldiging en
beëdiging, het ogenblik waarop Vorstin
en volk elkander trouw zwoeren.
Laten wij het niet vergeten, wy hebben
gisteren gezworen. Koningin Juliana heeft
dat gedaan en wij hebben dat gedaan. Wy
hebben dat gedaan, omdat zij het hebben
gedaan, die ons vertegenwoordigen. Gis
teren zijn er dure banden gelegd, giste
ren zijn verplichtingen aangegaan van de
hoogste orde.
Daarom is het zo goed. dat de dag van
gisteren onvergetelijk is. Zeker, in deze
dagen van plechtige feesten en feestelijke
plechtigheden lopen wy ook als volk als
het ware over de toppen der bergen. De
straten zijn versierd, de vlaggen hangen
uit en wij zien het leven vol van vrolük»
heid en dankbaarheid. Maar straks wor
den de versieringen ingenomen, worden
de vlaggen ingehaald en herneemt het le
ven zijn gewone gang zonder versieringen
en zonder vlaggen.
Juist dan is het zo goed. dat de dag van
gisteren ons onvergetelijk is geworden,
dat wij niet zullen vergeten wat wij gis
teren hebben gezworen en plechtig be
loofd. Want niet in dagen van vrolijkheid
en blijheid, maar in de dagen van donker
heid, ja in de gewone sleurgang van het
leven is het, dat de trouw wordt beproefd,
dat de trouw gaat leven.
Dankbaar zijn wy voor alles, wat de
dag van gisteren aan Vorstin en volk heeft
gebracht. Dankbaar zyn wy heel in het
bijzonder voor de treffende en diep-
zinvolle reden, waarmede onze Vorstin
haar hoge ambt heeft aanvaard. Het is een
rede, die steeds weer herlezen moet wor
den, treffend als zij is door de menselijke
en persoonlijke toon, maar niet minder
door het roepingsbesef. Gelukkig een
volk, dat een Koningin heeft, die zo spre
ken mag en die in al haar bescheiden
heid zo ten overstaan van allen zich
uiten durft
God zy onze Vorstin van dag tot dag
nabij. Hy zegene haar in de vervulling
van haar zware taak. En Hy geve het ons
als volk deze Koningin waardig te zyn.
Tante Mien, Tante Gees en Ouwe Dirkie konden het maar niet ver
werken, dat de nieuwe Koningin nu ook al meteen in de Jodaan kwam
kijken. Mens, mens, waar hebben we het aan verdiend
Maar het glanzende middelpunt
deze stoet is Koningin Juliana, het hoofd
getooid met juwelen, de zware Konings
mantel om de schoaders. Prachtig kleurt
het rood van de mantel het bleu-royal
haar statig gewaad, waarop een schit
terend collier van edelstenen flonkert.
ZJI.H. Prins Bernhard. in gala-uniform
Luit-Generaal, leidt Haar by dc
Dochter in deze ogenblikken moet voe
len... niemand dan Zy alleen ook weet,
dat er in Haar omgaat nu Zy terugtreedt
als Eerste Vrouwe des Lands en Haar
waardigheid op de schouders Harer Doch
ter heeft gelegd
En niet alleen in het kerkgebouw, maar
door heel het land luisteren de mensen
hoe een jongen Koningin aanvaardt de re
gering van een volk, dat meestrijd in de
worsteling tot herstel na zware slagen, na
vernieling, roof en dood. een volk dat zich
nu een weg opwaarts vecht en aan welks
hoofd deze jonge Vrouwe zal gaan.
(Voor vervolg rit pag. 3)
Militaire Willemsorde voor
Prinses Wilhelmina
Ook Prinses Margaret en prof.
Kranenburg gedecoreerd
De eerste regeringsdaad van Koningin
Juliana is geweest, gelijk Zy zelve heeft
bekend gemaakt in Haar rede in de
Nieuwe Kerk, het verlenen van het rid
derkruis der Müitaire Willemsorde eer
ste klas aan H.K.H. Priness Wilhelmina.
Ha ermee heeft Zy in het bijzonder ge-
eerd het leiderschap van onze vroegere
Vorstin in de zwarte tijd van oorlog en
onderdrukking, toen verzet tot het
vreugdevolle einde ie geboden tegen een
tyran. die ons vaderland uitplunderde
en bezet hield.
Ook het buitenland heeft onze jonge
Vorstin in het bijzonder geëerd: na de
gustermdddag op het Paleis op de Dam
gehouden lunch heeft zy de 18-jarige
prinses Marget Rose van Engeland de
hoge onderscheiding verleend ven het
grootkruis van de Nederlandse Leeuw.
Ditzelfde Kruis zal verleend worde»
aan prof mr R. Kranenburg, voorzitter
van de Eerste Keener en ven de Verenig-
begrijpon, mt H«r de V-v-tafag do S—X-.-t.i.I
Het is zeer stil in de kerk.
Jonge vorstin Zich op de troonzetel neer
zet. Haar Gemaal neemt plaats aan Haar
linkerhand. De zestig leden der hofhou
ding scharen zich achter hen. Het Toon
kunstkoor, onder leiding van Eduard van
Beinum, zingt het Wilhelmus, de kleine
Prinsesjes kijken vol bewondering naar
Haar Moeder.
De brede koningsmantel ligt wydge-
spreid rond de troonzetel. En wy zien
niet meer onze geliefde Prinses, die door
haar innemendheid vele harten veroverde,
onze jonge, ernstige Koningin in al
Haar Majesteit Haar zware taak aan
vaardend met opgeheven hoofd en in on
wrikbaar Godsvertrouwen, naar het voor
beeld van Haar Moeder.
Als de laatste klanken van het volks
lied zyn verklonken neemt Koningin Ju
liana het woord. Zij kan nauwelijks de
ontroering, welke zich aan Haar opdringt,
meester worden. Haar stem trilt, wanneer
Zy zich tot Haar Moeder richt, maar
wordt helder en klaar, wanneer Zy daar-
i de eed aflegt.
H. K. H. Prinses Wilhelmina heeft ge
durende deze rede, die de aanwezigen
diep in het hart greep, zeer stil gezeten.
Wat gaat er in Haar om op dit aangrij
pende moment?
Ongetwyfeld voeren haar gedachten
Haar terug naar die Septemberdag,
juist een halve eeuw geleden, toen deze
ceremonie op dezelfde wijze zich voltrok
Zyzelf. als achttienjarige, het middel
punt van dit plechtige gebeuren was. Nie-
dan Zy 1
