Rattenvangst in de kille vrieskou van
Noord-Canada's ijsvlakten
„DEZE
^feWEEK
MAARSCHALK TITO
icteuwe leidsche courant
ZATERDAG 81 JULI 1948
rijd
'n Verhaal over bontjassen, ter verkoeling
bij een hittegolf
Voor het Stoplicht
Twee tegenstellingen in een wereld vol contrasten. Een verhaal over de jacht op
bont in het ijskille Noorden van de Canadese provincie Manitoba. Bedoeld als
verkoeling voor een verhitte lezer op een na-gloeiende avond van een verzengende
dag. Bisamratten. Rond 1930 ln Canada met uitsterven bedreigd door een grote
i droogte in de moerassen; regeringsmaatregelen om de dieren te laten voort
bestaan. In hetzelfde jaar een Nederlandse wet, om deze dykdoorgraver, by e
tueel voorkomen, aan te geven en direct uit te roeien-
dustrie I
In Noord-Manitoba, waar de Saskat-
chewanrivier en de Summerberry elkaar
ontmoeten, ligt een land van moerassen.
doen er him werk. Zwaar,
moeilijk. Ze leven in haveloze houten
kampementen. In tenten soms. Met hun
gezinnen. Zij zijn er gelukkig. Want ze
leven van de jacht, zoals eens de oervol
ken hun geluk vonden in het vangen van
r dieren. Hun werk bestaat uit het ma-
ken van een begin aan een lange weg.
Die van dierenvel naar elegante bontjas.
Bunk Vermount is één van de mannen,
.levend in het gebied bij de Hudson-baai.
Met z'n vrouw en z'n zoontje van drie.
Eén van de „trappers", die gezamenlijk
de bijna vier millioen vellen der bisam-
'ratten, voor een waarde van meer dan
nillioen dollar, voor Canada's bontin-
leveren.
Morgens vroeg over een
gladde ysmassa.
i Het is een hard beroep, 's Morgens trekt
j Vermount er op uit. Beladen met
paar staken. In de snerpende vrieswind
van de maand Maart, als de lente
Noordelijke land nog niet begint. Over
een gladde ijsmassa. In de ochtendsche-
1 mering op zoek naar de hoge nesten van
dit knaagdier met z'n kostbare huid, die
hij zo duur mogelijk verkoopt. „Hij"
staat zowel voor de rat, als voor Ver
mount.
i Bunk Vermount speurt de ijsvlakte af.
Ginds rijst een soort hooimijt op, als een
j grote korenschoof op een zomerse Hol-
i landse akker. Nu niet helblond, maar
I grauw en groezelig. Het nest van de rat-
ten, die in hun leefwijze veel gelijken op
de ingenieuze bevers, doch zich ni«
I vernuftig voor de mens weten in te
I Vermount denkt aan de jaren van be-
I gin '30, toen er droogte heerste. Het
ras was gespleten als een monsterachtige
legpuzzle. Totdat de regering van de pro-
j vincie haar irrigatie-werk begon.
bisamratten voor uitsterven-, te behoeden
I Ze zijn dan ook niet uitgestorven. Nu.
in 1948, kunnen de jagers hun dagelijks
„rantsoen" vangen.
I Dichterbij gekomen, blijkt de „schoof'
•en opstapeling te zijn van riet, biezen
^takken. En groot nest- Behoedzaam
gaat de jager te werk. Vier ratten, die
veel weg hebben van een grote water
rat met een abnormaal lange staart, zijn
buit. De dieren scheiden een stin
kend vocht af, uit een klier aan de buik
ijde. Ze spartelen en de lucht bij het
nest wordt doprdrongen van een scherpe
perken niet te buiten gaat en daardoor
we dreiging voor uitsterven
wordt gevormd.
De koppen worden geteld.
De „trapper" brengt z'n vangst naar
het kampement. Er wordt geteld of ieder
zijn hoeveelheid gevangen heeft.
niet, dan helpen ze eikaar-
De vellen worden gestroopt, een
Dor ervaren handen. Eén verkeerde
kerf kan de waarde verminderen. De
huiden worden gespannen op planken,
die de vorm hebben van een korte ski.
ij honderden worden ze te drogen ge
hangen, als stokvissen.
Dan wordt de vangst collectief ver
kocht. Een regeringscontroleur onder
zoekt of de toegemeten hoeveelheid niet
is overschreden. Met het smalspoor
het kamp, worden de huiden naar
Pas gebracht. De eerste stap op de weg
naar Winnipeg. Bunk Vermount en zijn
collega's zijn hun vangst kwijt. Opge
kocht door een regeringsfonds, waaruit
elke jager zijn deel krijgt, de ervarenen
dikwijls 370.— per maand.
Elke dag geeft Radio-The Pas
TANTE BET
Eigenlijk dacht ikdat 't goeie
dood was.
Maar zie, ze leeft nog!
Dat ontdekte ik gistermiddag i
tramhuisje te Wassenaar, waar zi
nen kwam hollen. Compleet, „ii
bert", en mèt paraplu.
Ze begon ons, allemaal luistergrage
neven en nichten, terstond gelukkig te
maken met de laatste berichten
front: „Nou 't is zo ver hèzei Tante
Bet. Nou zijn de Russen vannacht bo
ven New-York geweest. Ja, daar zijn
ze tegenswoordig zo handig in. Ei
paar rader-stralen en hup, ze hebb.
je zo. Drie Russische vliegtuigen, Jn!
Kijken natuurlijk wat die Amerikanen
uitspookten. Ik heb et altijd gezegd:
die hele wolkenkrabberij gaat
meneer. Dach-u-van-nie?"
Wat zal dat een klap geven, als
zo'n wolkenkraber omvalt, zeg",
OP STOPPER.
Zomeravond op Scheveningen
„De navond komt zoo stil, zoo stil, zoo
traagzaam aangetreden" de avond
stemming van Gezelle, die toch ook er
gens op Scheveningen moet zijn. Zij ii
ook wel, maar huat moeilijk te onder
scheiden. Zij heeft het wat erg te kwaad
het drukke beweeg en de geluiden
motoren, fietsers en tierige
met de draaimolens en vermaaktentjes,
met de terrassen ook, waar duizenden
hoofden rusten op de limonade-glazen
met de rietjes en waartussendoor, net nog
de zee te zien is. „De mens heeft zijn el
lende en heeft de straat" volgens de
visie van de dichter Albert Besnard. Maar
op Scheveningen heeft de mens zijn
maak, zijn terras, zijn badcostuum,
old en new look en één der tinten va
kleurengamma, tussen steenrood en oker
bruin, waarin de brandende zon zijn huid
heeft geverfd. Maar wie de echte avond
zoekt, de navond van Gezelle, het
der dingen, hij gaat naar het einde. Naar
het einde van de Boulevard, wac
buitenhaven is en de pieren. Daar zi
de stilte, de rust en de avondvrede
In West-Duitsland is thans weer
van alles te koop
GELDSANERING VERRICHTTE ER WONDEREN
maand geleden uitgevoerde De vrees, dat na de geldsanering
goede
muskusgeur. Dan zieltogen ze. Vermount
heeft ze doodgeslagen. Hun lichamen
liggen stijf op het ijs. De haren glanzen
en waaien wat op de vrieswind. Ze
hebben een prachtige, blauwachtige
glans. Ze zijn kostbaar.
Andere nesten volgen. Tot de jager z'n
dagrantsoen gevangen heeft, want de re
gering ziet scherp toe, opdat de jacht de
Wij spraken met professor Berkelbach
van der Sprenkel over...
de grote internat, kerkelijke conferentie
te amsterdam
(Van een onzer verslaggevers)
In de maand Augustus zal Amsterdam niet alleen het centrum zyn van de viering
van het gouden jubileum van onze Vorstin en de Kroningsfeesten, doch ook van een
belangrijke gebeurtenis in het kerkelijk leven. Op 22 Augustus vangt daar de
Assemblee van de Wereldraad van Kerken aan. Hier zullen Christenen uit vijf
werelddelen elkaar ontmoeten. Amerikanen en Japanners, Duitsers en Engelsen
sullen met elkaar rondom dezelfde tafel zitten en dit slechts drie Jaar na een
oorlog, waarin men elkaar op leven en dood bevoeht.
Zendingstaak der Kerk; de Kerk en de
sociale vragen; de Kerk en de inter
nationale verhoudingen.
Met grote ernst en hier legt prof.
Berkelbach van der Sprenkel de nadruk
op hebben de sectie-leden, waaronder
vooraanstaande kerkelijke figuren uit tal
van landen, nu reeds enkele jaren deze
vragen overwogen, geanalyseerd en ge
formuleerd. De visies, die zij hadden,
werden onderling doorgezonden naar de
leden der betrokken sectie, teneinde el-
kaars mening te kunnen bestuderen
te commentariëren, waardoor zeer
gebreide rapporten zijn ontstaan. Als
intermezzo voegt de hoogleraar hieraan
nog toe, dat de voorzitter van de sectie,
die het vraagstuk van de Kerk en de
internationale verhoudingen bestudeert,
de rechterhand van Marshall is.
Op onze vraag, of de basisformule on
gewijzigd zou blijven of geamendeerd
zou worden, antwoordde prof. Berkel
bach van der Sprenkel, dat hij een ver
andering van de formule niet verwacht
te. De basisformule komt natuurlijk wel
in bespreking en dan zal blijken, of
ernstige bezwaren tegen haar zijn.
Deze Assemblée mag nooit een li
hebberij van een aantal mensen worden;
het is juist de kunst om het verder te
brengen dan een liefhebberij en daar
voor wordt van alle deelnemers ernstige
arbeid en bereidheid tot het elkaar ver
staan gevraagd. Het is een hoopvol be
gin deze Assemblée, waar „geslachten
en talen en natiën" uit alle delen der
wereld zullen zijn verenigd.
Een goede injectie voor de c
sahe beweging in ons land noemde de
Utrechtse hoogleraar de Assemblée te
Amsterdam en in dit verband gaf hij
uiting aan zijn droefheid over het op
treden van de American Council of
Churches, die kort voor de Wereldraad,
eveneens in onze hoofdstad, een congres
organiseert. Prof. Berkelbach was van
oordeel, dat dit niet zo bijzonder veel
resultaat zal opleveren, waarbij hij te
vens de opmerking maakte, dat de uit
spraken van mannen van de American
Council, als zou de Wereldraad een „vrij
zinnig troepje" zijn, absoluut onwaai
zijn. De Wereldraad van Kerken is noch
een vrijzinnig, noch een socialistisch
troepje, betoogde de hoogleraar met
klem. Trouwens, de invloed van i
Vrijzinnig Protestantisme wordt in
gehele wereld hoe langer hoe kleiner,
zeide prof. Berkelbach, die het ook diep
betreurde, dat de Gereformeerde Kerken
in Nederland niet deelnemen aan de
Assemblée.
Juist waar het gaat om de basisfor
mule kunnen wij hun stem zo moeilijk
missen. Zy zouden evenals andere ker
ken van Gereformeerde Confessie, nog
een belangrijk aandeel kunnen hebben
in besprekingen en arbeid. Maar helaas
moeten wij de zaken nemen, zoals zij ni
liggen.
Ons hart is vol verwachting en wi;
hopen, dat er ook in Nederland niet al
leen veel medeleven zal zyn, doch ook
veel gebed zal oprijzen tot de Vader der
Geesten dat Hij met Zijn Geest wone en
werke in de harten van allen, die op de
Assemblée aanwezig zullen zijn, zo be
sloot prof. Berkelbach van der Sprenkel
het gesprek.
De -
sanering der Duitse geldcirculatie, heeft
het leven in West-Duitsland in belang
rijke mate gewijzigd. Het uiterlijk van
de steden in het Westen heeft in deze
maand een grotere verandering onder
gaan dan in de drie voorafgaande jaren.
Er zijn plotseling goederen in de win
kels gekomen, die het Duitse publiek
sedert jaren alleen tegen de prijzen der
zwarte markt kon betrekken. In de
etalages treft men thans een keur
gebruiksartikelen aan, deels
kwaliteit en afwerking. Zij v
alle mogelijke huishoudelijke artikelen
tot radio-apparaten, fietsen en automo
bielen. Ook de levensmiddelenwinkels
Verdrongen zich vroeger dichte mt
sendrommen voor de deuren, thans
er een normale bedrijvigheid en vindt
men er groente, fruit en gebak in grote
hoeveelheden. Dat alles is, zoals de Duit
sers zeggen „Uebcrnacht" gekomen,
de ochtend van de geldsanering v
de goederen er tegelijk met het ni
geld. De voorraden zijn groter gebleken
dan verwacht was. Er is gegronde reden
vangstberichten door. Zoals hier de vis- voor de hoop, dat zij toereikend zullen
serijberichten in onze krant. zijn, totdat de toegenomen werklust
Bunk hoort wat hij verdiend heelt en t daardoor stijgende productiemoge-
jaagt verder in zijn moeras. lijkheden een regelmatige aanvoer zullen
verzekeren.
He. bont heeft ook zyn weg voortge- jn fje afgelopen maand heeft
zet. Geheimzinnig-gebarende handelaren geleidelijke stijging der prijzen kunnen
kopen de partijen op de grote bontmarkt constateren. Dit behoeft niet tot onge
in Winnipeg. En dan? Looien, verder rustheid te stemmen. Er is namelijk eer
preparen- Vele handen maken de huidjes yj-y hoog bedrag per persoon aan nieuw
schoon. Ze worden glad geschoren. Glan-,gelci uitbetaald en dit heeft onmiddellijk
zende vellen worden door rappe naai- een grote koopkracht vrijgemaakt. Op de
stershanden aan elkaar genaaid, kleur bij lange duur evenwel zullen de prijsdalen-
kleur en kwaliteit bij kwaliteit. De de tendenzen zich doen gelden. In het
mode-ontwerper maakt de modellen. bijzonder zal de omrekeningskoers
Elegante vrouwen dragen deze chic. dertig dollarcents per mark de Duitse
Bunk Vermount was de man, die dit industrie dwingen tot een zo sterk
mogelijk maakte. In een bevroren woes-1 gelijke rationalisering. Een aantal
■tenij van Noord-Manitobeakelen, voornamelijk de uit geïmporteerde
Bevroren? Er valt een druppel van grondstoffen vervaardigde, is duurder
'n voorhoofd op 't papier, terwijl ik dit,geworden. Prijzen van de zeer gevraagde
schrijf. Het is zelfs geen weer om overtextielwaren en schoeisel zyn gestegen,
bont te schrijven. En het te dragen.
grote werkloosheid zou optreden
niet bewaarheid. De verwachte toestro-
van arbeiders uit de kringen, die
de geldsanering met aan het pro
ductieproces deelnamen, is zo goed
heel uitgebleven.
Het economische bestuur der Bizone
heeft vastgesteld, dat het structurele
bee'de d™Tp»e^Ta.dnde"Sf- Gun de winkeljuffrouw ook een,
lelijke opheffing der rantsoenering, geen een pretje
■ngrijpende veranderingen heeft onder-1 moe(|er drie docht„s dle alle„
gaj?n' .-!in brood- en banketwinkels werken.
voert een krachtig pleidooi voor de win
keljuffrouwen en vraagt of het publiek
Blanken en bruinen,
India en Pakistan, uit Palestina en
Egypte, die allen dezelfde God willen
belijden, zullen elkaar hier de hand
reiken. En dat niet alleen, zij willen
samen getuigen, dat Jezus Christus is de
Heer, zoals de basisformule, de gemeen-
schappelijke „belijdenis", het uitspreekt.
Doet het ons niet denken aan het prach-
I tige verhaal uit Handelingen 2 over het
eerste Pinksterfeest, waar in velerlei taal
de grote werken Gods werden gehoord?
Doch tegelijk zal er bij ons droefheid
zijn om de verscheurdheid der kerk
indien het goed is, een hunkering n
die waarachtige eenheid van de eerste
Christengemeente, die nadien nooit
is gezien en beleden.
Bijna twintig eeuwen na dit grootste
wereld-zendingsfeest wil
hoofdstad van ons land trachten iets te
laten zien van de „oecumenische bewe
ging" van de Kerk van Christus, Die Hij
vergadert tot aan de uiterste einden der
•arde
„Maar wij staan pas aan het allereerste
begin en daarom is het goed elkaar te
ontmoeten", zegt prof. dr S. F. H. J.
Berkelbach van der Sprenkel, te Utrecht,
voorzitter van de Nederlandse delegatie
naar de Assemblée, wanneer wij hem
vragen naar de betekenis van deze mani
festatie van de Wereldraad van Kerken.
Er is reeds enorm veel werk verzet
door voorbereidende commissies en veel
moeilijkheden moesten uit de weg wor
den geruimd en zullen ook in de toe
komst het werk niet gemakkelijk maken,
aldus de hoogleraar. Het gesprek ovei
allerlei vragen is verdiept. Zo is b.v.
het kerkbegrip in studie. In de oorlogs
tijd heeft zich de vraag naar de plaats
van de Kerk in de wereld toegespitst.
En dit onderwerp heeft tal van facetten,
die veel studie vereisen, juist ook, om
dat hier zich verschil van geloofsinzicht
openbaart. Vier secties houden zich met
de bestudering van de verschillende
derwerpen bezig. Deze zyn: De uni
•ele Kerk van Christus in het raadsplan
van God; het raadsplan Gods
-..De vangst is er. In machteloze
woede scheidt het dier z'n stinkend
vocht af. Het zal een bontjas-gedeelte
l worden.
Jas
textielwaren
Daarentegen is een daling der prijzen
van verschillende huishoudelijke
Hofwegen, len en halfluxe
s terug in het kampement. De ratten zijn gevild. In de
de huiden te drogen gehangen....
kende mens op de fluwelig bemoste ba-
zaltblokken, met de wieren; hengelende
starende, als laatste ruige represen-
t van het „jagers- en vissersvolk',
irvan hij het instinct nog in zich heeft,
r rolt de zee haar wijde wateren uit,
eeuwig trekkende waterHier ver
gaat de avond traag en loom boven Bou-
„spiegelzalen der opale zee". In een
duiven grijze lucht hangt de wijnrode
lampion van de zon. Vogels trekken hun
fijn gearceerde streepjes tegen de lucht
laatste bevend wenken. Hier is
het mysterie van het eeuwige, zoals mtl-
lioenen mensen vóór en na ons komend,
het zullen ervaren, altijd opnieuw, het
scheppingsproces, dat „continu" i
zon is ondergegaan, schaduwen wc
de mens trekt zich weer terug in
dere werkelijkheid van Boulevard
ras, het moordrood en feeblauw i
electriserende „Palais de Danse". 't Is
avond en 't is rustens recht.
H. S. Keuls
I*.
Nog steeds sterven kinderen
van de honger
Het Nederlands comité van de Unac
heeft thans, zoals gemeld, het eerste num
mer van „Unac-nieuws" de wereld inge
zonden. Tevens wordt er aan toegevoegd
een dringende oproep om te bedenken, dat
er thans alleen in Europa 30 millioen kin
deren honger lijden. Er zijn streken waar
een sterfte van 10 pet onder de kinderen
niets ongewoons is. Er zijn ook streken,
waar in een jaar 80 pet van de kinderen
sterven of zelfs wel 100 pet. Slechts een
tiende van al die lijdende kinderen wordt
thans gevoed. Het comité dringt er daarom
op aan. dat ieder één dag zijn loon of sa
laris afstaat om te helpen. De tijd dringt.
Denk aan giro 9600!
d& (&iar£ fèurwen, CeJacv
i
dat er gelukkig weer» een zee -
slang is in Vancouver* complect
met apekop en Lange haren )<zn
er dus een kansjeis op een ex
tra rantsoentje daaraan
arte markt heeft het grootste!
deel van zijn gebied verloren. Zij con
centreert zich thans voornamelijk op die
artikelen, die met hoge accijnzen zijn
belast, koffie, tabak en sterke dranken,
3 op deviezen.
Tot president-directeur van de AKU
erd benoemd ir S. van Schaik, tot nu
toe directeur van de vennootschap. Prof.
I. P. de Vooys, die als commissaris aan
de beurt is voor aftreding, heeft zich niet
herbenoeming beschikbaar gesteld.
In deze vacature zal niet worden voor
deze feestdagen
deze meisjes wil denken, die niet
meer op een vrije middag rekenen. Veel
personen, die alleen aan zich zelf denken,
zijn gewoon op het allerlaatste ogenblik,
soms nog om half zeven, brood te halen,
zonder er rekening mee te houden, dat
de meisjes, die haast niet meer staan
kunnen van moeheid, ook wel eens blij
zijn als het zes uur is. Bederf niet hun
feestavonden door al uw inkopen op het
laatste ogenblik te doen.
raadselachtige figuur
Raadselachtig is de figuur Tito. Over zyn afkomst verkeert men nog steeds in het
ongewisse en op het ogenblik tobt de wereld over een puzzle, waarvan de uit
komst by slechts zeer weinigen bekend is. Tito, die ondanks zyn duister verleden
een zeer grote aanhang heeft in Joegoslavië, doet wanneer men hem op foto's
ziet met onder medailles bedolven uniformen aan wylen Hermann Goering
denken. Hy is een enthousiast schaker. Zyn tegenspelers, die zelden winnen, zeg
gen, dat hij zeer weloverwogen, knap en voorzichtig speelt -
Voorts heeft Tito één hartstocht: Le-1 vrijwilligers uit de Balkan landen zich
nin. Het heeft zelfs even geduurd, al-1 langs „ondergrondse wegen" in Spanji
vorens hij in optochten, béhalve portret-Ibij de brigade konden voegen.
hemzelf en Lenin, ook dat vanHij had zich inmiddels een behoorlijke
Stalin liet meedragen. Hoewel velen het
/ijfel trekken, wordt thans algemeen
aangenomen, dat de werkelijke naam
Tito is: Josip Broz. Weinigen zullen
echter op het politieke toneel een belang
rijke rol spelen, over wier leven zo wei
nig met zekerheid vaststaat, als van Tito
Josip Broz werd in 1890 in een plaatsje
bij Zagreb als zoon van een Kroatische
vader en een Sloveense moeder geboren
Maar. zoals de jonge revolutionnair
Oelianov zich eens de naam Lenin koos.
noemde Broz zich Tito. Waarschijnlijk
dat hij zijn schuilnaam ontleende aan
de Romeinse keizer Titus.
In de eerste wereldoorlog diende Tito
het Oostenrijkse leger, doch evenals
zovele andere Slaven liep hij naar de
Russen over. In 1917 sloot hij zich bij het
Rode leger aan, waar hij de eerste lessen
in de techniek van de communistische
revolutie ontving.
Sindsdien is Tito's leven aan de revo
lutie gewijd geweest. Na zijn terugkeer
Zuid-Slavië, thans Joegoslavië ge
naamd. was hy in de Kroatische vak
beweging werkzaam, doch in 1923 werd
hij wegens het deelnemen aan een
munistische samenzwering tot vyf jaar
gevangenisstraf veroordeeld. Daarna
dween hij zeven jaar van het toneel, doch
tijdens de Spaanse burgeroorlog kwam
hij weer boven water. Hij was één
de stuwende krachten bij de oprichting
van de „Internationale brigade", van
welker generale staf hij deel uitmaakte.
Tito zorgde er voor, dat communistische
.De snauwderling.
Deze week kom ik alleen maar men- dat zelfs de volkswijk het zich aa
sen tegen, die zich beklagen over de trekt. En dat zegt wat, want als ik
Kerk. Meer speciaal over het kerke- aan denk wat een jong moedertje
lijk misbruiken van het allerfijnste haar prille spruiten zegt, die met hun dcrd
instrument dat de mens tot zijn be- poten aan haar spulletjes zitten en
schikking kreeg, dat van de taal. hoe ze oordeelt over dievrinden
„Neen, de kinderen zijn niet ge- ua™. haarechtgenoot om nog te
doopt. De eerste nog wel, maar toen zwijgen over datvan een
we de tweede kwamen aangeven, was schoonmoeder, dan weet ik wel dut
daar ook zo'n vent, zo'n ouderling of men maar erg moeilijk de welspre-
hoe dat heten mag en die vloekte ons kendheid van de volkswijk evenaart,
uit dat we niet in de kerk kwamen laat staan overtreft. Alleen zijn al verkopen, dan
en dat we als heidenen leefden en hy deze aantijgingen nu wel de waarheid woord dwaas als
wou ons niet inschrijven. Toen heeft J
m'n man gezegd, dat hij niet wilde
gekoejeneerd worden en toen zijn we
maar weggegaan
„Neen, we doen er niet meer aan.
In de laatste oorlogswinter zijn we
het wijkgebouw geweest om een gedachUn
s dan de waarheid?
In de Volkswijk
XXXIII
ik al m\jn zegslie-
Men moet zo nu en dan „Neen" zeg
gen. Dat kan niet anders. Als men tien
broden te verdelen heeft onder hon-
niet ieder een
heel brood overhandigen. Als ouders
niets maar dan ook: niets om de
Kerk geven, is er geen reden om hun
kinderen te dopen. En als men weet
dat de lievige juffrouw, die baby
kleertjes wenst, die linea recta gaat
is men wel onverant-
geeft. Maar men kan op honderd ma
nieren „Neen" zeggen. Zo: „Ruk uit
je krijgt niets". Ook zo: „Je geval
laat me zo koud als een steen". Ook op
deze wijze: „Je mag blij wezen dat ik
de goedheid heb je alsnog te woord te
staan en wees daarmee tevreden".
En eindelijk aldus: „Het spyt me, maar
■n ouderling of zo wat en die zei'dal Moor'aUik'dan Sle'Jdï- dTr~- he' "erkeM met",
we met op het lijstje stonden en dat praat, blijken al die vloeken en scheld- Er z'Jn weliswaar ook
hy, ons nooit eerder gezien had. Toen woorden toch feitelijk niet gezegd te K"k nim
vroeg m n man of toy dan soms minder zijn. Wat er wél gebeurde was, dat
men z'n zin niet kreeg; dat er zeer be
slist geweigerd werd wat men begeer-
i enkele maal de toon
ten, die
moet zeggen en zeker, dat ze nooit
toornen mag. Zij geloven dichterlijk in
de zachte krachten, die 't altijd win-
het eind. Ze gronden hun hou-
dan anderen en of dat
christelijkheid was en toen werd
ouderling kwaad, en begon te schelden de èn dat m^..
i: Meid, ga mee anders dat antwoord niet deugde. Letwel" de ding in het geloof, dat God enkel
niet het gesproken woord zelve. Liefde is, en dat Jezus nimmer Zijn
iu is 't eigenaardige, dat juist zulk 5tem °P de
kleine afwijking in de toon
opvatting i
slaan ik hem zijn preekstoel-ogen in.
Nou en sindsdien willen we tÊÉ
meer mee te maken hebben..
„Neen, we gaan nooit naar de Bij- den tot een geheel"andere betekenis aLï 2V zelf veronderstellen. Liefde
bellezing. Ik ben cr één keer geweest kan brengen. Het is er mee als met die heeft wel degelijk met strengheid te
zwart jas, zo'n zendeling, die ergens in de oerwouden ^"ken, ze}U met
an het voor kannibalen preekte
n toen niet begreep waarom zijn evangelie-
nooit verkondiging voortdurend
ouderling of hoe noem je dat, c
kletsen dat we niet deugden i
dacht ik: Dat is eens maai
liefde. Die ontmoeten elkander juist
het Kruis van Golgotha. Liefde
Voort der toorn wordt de volkswijk c
hilariteit opwekte. Totdat een oudere a's »half-zacht''
„Neen, want die ouderling s
„Neen, want die ouderling
„Neen, want die ouderling.
Zodoende heb ik deze week wel van een gewijd karakter kregen. En
moeten besluiten dat ouderlingen maar zo zit het nu ook met de gesprekken
één ding doen: boos worden en dan tussen Kerk en volkswijk, tussen ou-
onbeschrijfelijk te keer gaan zo erg derling en achterbuurt.
blijft er even ver van het Koninkrijk
by als wanneer er toom zonder Liefde
„-.„.ÜSBHP- jf- Maar hoe zwaar hebben de ouder-
schunnig-pervers in plaats l}n?en hetdie zelf zondaren zijn, over-
- belast worden en dan by elk woord
op hun toon moeten letten. Arme,
arme, goeie snauwderlingen.
collega hem vertelde, dat zijn
den wel goed
keerde toon werden uitgesproken,i
door
WIJKPREDIKANT
talenkennis eigen gemaakt. Na de be
ëindiging van zijn hulp aan de Spaanse
republikeinen (die tenslotte een neder
laag leden) keerde hij naar Joegoslavi
terug, waar hij zijn ondergrondse activi-
it weer opnam.
Duitse inval
Na de overweldiging van Joegoslavic
door de Duitsers in April 1941 hoorde mor
eerst nog weinig van hem. Generaal Mi-
hailovitch leidde toen het verzet van dc
overgebleven legeronderdelen.
Al spoedig kwam echter ook Tito op de
voorgrond. Meer dan Mihailovitch betrok
hij de verschillende Joegoslavische natio
naliteiten in het verzet. Hij voerde de
strijd, zonder acht te slaan op de verlie-
Zo drong hij de invloed van Mihailo
vitch geleidelijk aan terug. Engeland zond
militaire adviseurs naar de bergen
Joegoslavië en toen deze er van overtuigd
i, dat de oorlogvoering het meest g<
baat was bij het steunen van Tito i.p.
Mihailovitch, werden de wapens dan ook
het hoofdkwartier van Tito gezon-
In die tijd kon geen rekening worden
gehouden met louter idiologische gronden,
aangezien zelfs Stalin tot de grote geal
lieerden werd gerekend.
Churchill's zoon Randolph daalde per
parachute in het hoofdkwartier van Tito
onderhield van daaruit de verbindin
gen met de Britse regering. Met het toe-
n van Tito's invloed hing tevens sa-
de vorming van een bevrijdingsco
mité (noodregering)Met de Joegoslavi
sche regering te Londen werd na veel ge
harrewar tenslotte in Juli 1944
gekomen, dat Tito het opperbevel
troepen in Joegoslavië zou krijgen. Zijn
overeenkomst met Soebasjits, de Londense
minister-president, leidde in het begin
1945 tot de samensmelting
beide regeringen onder leiding van Tito.
Mihailovitch
Toen de Russische legers de laatste Duit-
verdreven hadden, was Tito de
Mihailovitch, die van sa
menwerking met de Duitsers werd be
schuldigd, had toen gemakkelijk naai
Londen kunnen vliegen, maar hy bleef
in de bergen bij zijn getrouwen (de
servatieven). Daar vingen Tito's i
Mihailovitch zwoer, als ware Serviër,
dat hij zich niet de baard zou scheren
zijn haren knippen, voor hij weer in vrij
heid zou zijn. Het was dan ook
lange baard en met lange haren, dat hij
na de gebruikelijke protesten
Amerikaanse en Britse zijde ter dood
werd veroordeeld, en opgehangen
Sindsdien is Tito almachtig. Van tijd
tot tijd ontdekken zijn mannen een cor.
plot. Soms in Kroatië, soms in Sloveni
Dan verdwijnen weer wat oud-ministers,
wat politici, wat professoren. Dan zit
Tito weer wat vaster in de zadel
federatieve volksrepubliek Joegoslavië.
Geval-T ito
Het geval-Tito tenslotte vestigt de
dacht op verschillende belangrijke fei
ten, die tot voor kort nog als een vrome
wens van het Westen werden beschouwd.
Reeds eerder wezen wij er op, dat het
communisme niets anders is. dan dienst
baarheid aan Moskou.
Echter is nu ook duidelijk gebleken,
dat de Sowjet-Unie by een eventueel
litair optreden rekening moet houden met
het grote gevaar, hetwelk de satelliet
staten voor haar kunnen betekenen. Dit
gevaar dreigt niet zozeer van de zijde
van de onderdrukte volkeren zelf. doch
van de machthebbers in de satellietsta
te!!, die wanneer zij eenmaal in de za
del geholpen zijn niet langer enige
I macht boven zich dulden.
nw dc viccsbon ccn^^^
weck lange* uitgebraden moet
wo»*den.
ga, want maak -
maai* es jus van --
5o gram kaas
extra!
Het was na
alle door* mi
nister* MansHolt te Mar*kelo qc-
wzkte vcr»wacht'ngcn (meer vkzes,
rotzcr bfood rrxuzr boUzrJ, maar* <2&n
taal stukje midden *n dc Haagse
fecstwecko
- - ti-
en de haring zich wat gemakke-
lükcn laat vangenDe vissers
kijken weer* vrolijk!
Dat laatste deed
meneer* Boel ook,
midden ir> cte week,
maai* later* ver*-
beel-dden wij ons,c
dat er* zwarigheden
waren. -Hopenlijk is
de bseJ-den gallery
compleet als U deze letteren*.
leest.
Aan mannen ontbreekt hztanders
niet in NederlandDie Ommcns®
wethouders b.v.,dïe zélf zo
merhuizen timmerden toen-.
het ambtelijk te stroef g'ng.
6n de wakkere vacantïeHoudexv
dc huisvaders8die alle warm
te ten^spyfc toch in volle tram?
en treinen hun gezinnen naar
bos en strand zeulen.
£n misschien de spelers van het -V
dcrlandse elftaldie Ierland in
een tam wedstrijdje met 3 - 1
Sloegen en Zaterdag aantrede*»
tegen €ngcJandAis 't dan maai*
niet weer tam toegaat.
Nog meer f lihke mensendie viert
daagse tippelaars. Geen genoe
gen zonder zwoegen en een ment
is niet voor zVi plezier op deze
*creld i
