iaagse „Valken" vliegen huiswaarts
AKKERTJES J
CKefariae 4
r
CTEUWE LEIDSCHE COURANT
ZATERDAfc 5 JUNI 1948
Stadsimpressie
WÈSÈm
Zij brachten in Indië orde, veiligheid
en... vriendschap!
(Van onze Itidië-correspondent Wim Tausent)
Half uur rijden met de jeep vanaf het centrum van Batavia. Een bordje
lamp Makassar. Afremmen. Een K.N.I.L.-sgldaat staat op wacht: „Stop,
paar moet U heen?" Het antwoord is kort: 1-4 R.I. „Hebt toestem-
ling?", vraagt de man dan. Een introductie-kaart doet hew zwichten en
pent tevens de weg naar het kamp. Allemaal bamboe-barakken. Gammél-
nebelig. Hier huist 1-4 R.I., het bataljon Oorlogsvrijwilligers, hoofdzake-
jk bestaande uit Hagenaars, dat eindelijk naar het Moederland terug-
eert. Ze krioelen door elkaar, de bruin gebrande kerels. Lachende kop-
Sommigen met ontbloot bovenlijf; anderen weer in militair over-
emd. Viermaal is hun vertrek naar Nederland inmiddels uitgesteld, maar
u schijnt de datum toch vast te liggen. Maandag 31 Mei, om half zes
s middags vertrekt de „Kota Baroe" him „Kota Baroe". De kanlender
vijst vandaag 30 Mei. Nog één dag dus
Twee-en-een-half jaar is het geleden,
3t ze afscheid namen van Den Haag. Ze
ebben van dat ogenblik af veel beleefd,
jongens veel meegemaakt. En toch,
e gaan vertellen, zit er. niets held-
aftigs in hun verhaal. Alles is even een-
oudig. Net zo eenvoudig als ze zelf zijn.
Op 30 November 1945 vertrokken ze uit
olland. Reeds enige uren later, in^En-
ïland, gingen ze van boord. Eén maand
leven ze daar. Hoe klopten hun harten,
ze op Oudejaarsavond scheep gingen
Indië. Dat was hun ideaal daar wa
ze oorlogsvrijwilliger voor g«
reis op de overvolle „Alcantara"
ook Engelse militairen, Marva's e
's op. zaten, was een voorspoedige
•is. Alles scheen aanvankelijk goed
de kampen in Indië wachten
leds-met smart op hun bevrijders.
In Malakka kwam de eerste teleurstel-
ng.ffle moesten van boord, want.... ze
ochten niet naar Indië. Bevel is be-
En het bevel was afkomstig van de
.tse commandant in de Z.-O.-Pacific.
Malakka. Kamp Chaah. Eén kledderige,
eiachtige bende. Wekenlang zaten zij
Werkeloos. En troosteloos. Met'geen
tzicht iets te doen te krijgen. Op 15
sbruari 1946: Oprichting van de W.
igade.
opluchting was het, toen ii
dat jaar bekend wérd ge-
aakt, dat ze naar Ned.-Indië konden
Hun „mierenboot" vertrok op
Weer een teleurstelling. De zoveelste
middels. In Meesrer Cornells, bij Ba-
•erden ze ondergebracht
ide geweermakersschool en
ivangends, die juist was leeggekomen,
indat de extremisten naar huis
stuurd. Batavia was overvol en-
Dit is Hendrik Braam. die zoveel
1 Jaren In „White House" op Texel
woonde.
ZESTIENJARIGE HANDELDE IN
VALSE TEXTIELCOUPURES
De 16-j. kantoorbediende van een tex-
flkantoor, v. B. -te Schiedam, had valse
Wielpunten gekocht van de kleerma-
P. L. te R'dam voor f400 per ,pou-
van 1000 punten. Op het kantoor
rwisselde hij deze valse tegen echte
upures. De valse coupures ontving een
im^egse firrrfa en de echte werden
rkocht aan kleerm%kers in R'dam,
hied am en Vlaaodingen. P. L. en van
zijn beiden gearresteerd, alsmede een
tere H. uit Tilburg, die ook valse cou-
ia. fres leverde.
nergens anders plaats voor Oorlogsvrij
willigers.
De eerste actie kwam. De eerste actie,
waar de Haagse Valken aan deel namen.
Zij was gericht opj Tangerang, waar de
republikeinen honderden Chinezen op de
Met de „Kota Baroe" keerden
dezer dagen ongeveer 350 Haagse
jongen van 1-4 R.I., de zogenaam
de „Valken" vanwege het em
bleem, dat zij op de rechtermouw
droegen, uit Indië naar Neder
land terug. De „N ie uw e Leid-
sche Courant" zocht hen
één dag voordat zij naar het Moe
derland terugkeerden in hun
doorgangskamp buiten Batavia
op, en in dit -kamp vertelden de
Oorlogsvrijwilligers het verhaal
over hun verblijf en hun werk in
de tropen.
Bijgaand artikel geeft in het
kort weer de belevenissen van de
„Valken" gedurende de 2% jaar,
dat zij van huis waren, terwijl de
jongens in het tweede artikel zelf
aan het woord zullen komen.
meest mensonterende wijze hadden afge
maakt.
De actie was een succes. De pelopors
werden weggeslagen. Wi^beschrijft ech
ter de teleurstelling toen zij, deze Haagse
jongens, weer moesten vertrekken
vervangen te worden door.... Britse
troepen.
Zij gingen weg. Naar Tjirandjang. Van
daar uit vertrokken zij weer. Zij werden
ingedeeld op een post tussen de coiwooi-
weg BtftaviaBandoeng. Maandenlang.
Uitsluitend patrouille-lopen en de weg
„extremisten-vrij" houden. Wat een ba
En dan te bedenken, dat de kampen
Midden, en Oost Java, waar duizenden
Europeanen door de republikeinen ge
vangen werden gehouden, schreeuwden
om hun bevrijders.
10 Maart 1947. Convooi-weg, adieu! Zij,
deze Oorlogsvrijwilligers, kregen een
herscholing in Tjimahi. Begrijpelijk aan
één kant, want de politieke situatie spit-
zich toe. En goede soldaten waren
r Indië even noodzakelijk als voedsel
r levende wezens. De Tjimahirtijd
een zware tijd. Dagelijkse marsen
25 en 30 kilometer met volle bepak
king, waren geen uitzondering.
En de tijd schoof vooruit
21 Juli 1947. De bom barstte. De poli
tiële actie was een feit geworden. Van
Lembang uit, vlak bij Bandoeng, over
schreden de Valken de demarcatielijn.
Soebang, Cheribon, Tegal, Pekalongan.
Overal werden de republikeinse troepen
onbarmhartig teruggeslagen de Hagenaars
toonden, wat zij waard waren. In Tjomal,
bij de suikerfabriek „Sragi", werd een
ir gevecht, geleverd, waar vier kra
nige kerels sneuvelden.
Debezetting van Pekalongan betekende
voorlopig het einde van de actie. Daar
legden de Valken, deel uitmakend van
de W-brigade, contact met'de T-brigade.
Legerplaats: Semarang. De wapenstil
stands-overeenkomst was gesloten, maar
herhaaldelijk moesten de Hagenaars er
op uit om opstandige benden tot de orde
te rpepen. Meerdaagse zuiveriings-acties
werden het, waarbij duizenden Chinezen
uit hun benarde positie werden bevrijd
waarbij eenmaal ook acht Europese
kinderen uit de handen der pelopors kon
den worden gered.
De zwaarste dag uit het leven van de
Valken moest echter nog komen. Die
kwam op 20 October van het jaar 1947,
toen ze 's nachts om half twee met 120
wagens de 260 kilometer lange weg naar
Soemedang (40 km van Bandoeng) af-
s Nachts wakker door pijn
Slaap is vaak de beste remedie en die mist U als B
pijn U wakker houdt. Stilt Uw pijn met „AKKER- fl
.TJES" en een rustige slaap zal U verkwikken. B
..AKKERTJES" helpen altijd. Let op't AKKER-merk I
gingen en onmiddellijk na aankomst op
actie moesten. Slechts door het uiterste
van zichzelf te vergen, konden zij het
tempo volhouden en.ook hier krijgste
de Haagse Valk victorie. Zes gewonden
noteerden zij bij deze actie.
Tot 23 November zwierven zij daarop
rond in de omgeving van Soemedang.
Vandaag naar Garoet, morgen naar T;
tjalenka, dan weer naar Pameumpeuk.
Linggadjati. Een -bekende naam in
(ver) wordingsgeschiedenis van Indone
sië. Een nieuwe standplaats voor de Val
ken. Duizenden fanatiek-godsdienstige
Hizboellah's maakten het gebied rondom
deze plaats onveilig en legden ook 14
R.I. het vuur aan de sohenen. Maar zij
sloegen zich er door, en hoewel
scheidene verliezen geboekt "werden,
bleven de Valken steeds als
uit de strijd komen.
In Koeningan maakten zij daarop de
evacuatie mee van 2700 man T.N.I.-1
pen, die als gevolg 'van de Renville-over-
eenkomst naar eigen gebied moesten
rugkeren. Ettelijke honderden strijders
kwamen zich echter niet melden.
Terug naar Semarang. En hier sijpelden
de eerste positieve berichten door
hun demobilisatie. Ach ja, er was reeds
zo dikwijls over het onderwerp gespro
ken. en de Alcantara-groep, waartoe zij
behoorden, was zelfs persoonlijk door ge
neraal Spoor genoemd als een van de
eerste te demobiliseren eenheden. Maar
de toestand was nog verre van normaal
en Indiëook hun land.had hen
te hard nodig.
Dan plotseling, het mooiste bericht, dat
er zijn kon: 10 Mei met de „Kota
naar huis. Mis, op het laatste ogenblik
kreeg het schip pech. En de jongens deel
den in die pech. 15 Mei nieuwe datum
tfan vertrek. Weer kwam er wat tussen.
Twee dagen daarna vertrokken ze. t
leurgesteld, maar ..zet-hem-op-jongens",
per trein naar Batavia. Vandaar uit zo
den ze dan wel eens nay Holland gaan.
En het was in deze plaats, in „kamp
Makassar", dat wy hen opzochten.
Bamboe-barakken.
'Atap-dak.
Kleivloer.
Batavia is overvol, ook voor Oorlogs
vrijwilligers met 2Vz jaar*zware tropen-
dienst. Maaris dat een excuus?
Vier beroemde en
betrouwbare geneesmiddelen.
Bij zware hoofdpijn, rheumaliek, zenuwpijnen,
enz. is het een veilig gevoel te kunnen ver
trouwen op de 4 geneesmiddelen, verenigd in
één tablet Chefarine „4". Eén der bestanddelen
is Chefarox. Hierdoor hebben de tabletten een
krachtige maar toch weldadige werking,
zonder zelfs een gevoelige maag van streek
Vissen.
iten ze in het grind,
Hofvijver, de benen
Alleen hun dobbor had hun i
Allengs verzamelden zich wat
gierigen achter hen, wat het dn
zeerste verontrustte.
„Asdat het publiek beleefd
wordt wat achteruit te gaan. And
den de vissen bang", zei de oudst
En het publiek ging, keurig
truuk niet weten."
Hij stond op legde z'n hxngel
wicht op de rand en zei zachtki
net zo dat ik het ook kon verstat
de haak niet pakt,
Strijd om het geboortebewijs van de
Nederlandse Staat
't Zit veilig in een Haagse kluis en komt er nooit uit
Het vredestractaat van Munster, waar-1 stelling, waarop een belangrijk tractaat
van we de afkondiging heden gedenken, als het Vredesverdrag van Munster van
beschouwen wij als het geboortebewijs 1648, niet ontbreken mocht. In Munster
van de Nederlandse staat. was nJ. geen exemplaar. Alleen wij en de
Vandaar, dat het. in een aparte brand- j Spanjaarden hebben een origineel. De
kast in het Rijksarchief te Den Haag.
veilig wordt bewaard. Het komt
het heeft die kluis sinds
onheuglijke tijden ook niet verlaten,
omdat men het, als het al geraadpleegd
moet worden, binnen de wanden van
z'ri verblijfplaafs laat. Alleen de vredes-
tentoonstelling, die indertijd in de Rid
derzaal gehouden is, heeft het tractaat
te zien gegeven, maar er waren toen zeer
bijzondere beveiligingsmaatregelen geno-
De schrik, die allen, belast met de be
scherming i
l het Nederlandse archief- Onderwij# toen
Rijkscommissaris zond er nog een briefje'
overheen en het advies van het Rijks
archief aan Onderwijs was, dat het ver
zoek moeilijk geweigerd kon worden.
Maar prof. dr G. A. van Poelje, die
toen secretaris-generaal aan O. K. en W.
was, nam een resoluter houding aan en
zei: „Dat doen we niet." Hij liet de Am
sterdamse calligraaf van Leer komen en
die verklaarde, dat er een fotocopy van
het tractaat te maken zou zijn, die men
onder glas niet van de echte zou kunnen
onderscheiden. De enige
de Duitsers wilde
de
bezit, beving, toen,
1940. een Duitse archiefdeskundige kwam
verklaren, dat het tractaat naar Munster,
de plaats van herkomst gebracht moest
worden, laat zich begrijpen. Men leefde
toen, zoals men weet, in Duitsland
zoete veronderstelling, dat de oorlog
spoedig voorbij zou zijn. Dat feit wilde
men vieren met een grote vredestentoon-"
Een Tesselse boer was Churchill een
kwart eeuw vooruit
De „Don Quichotte" van het Verenigd Europa
(Van een bijzondere medewerker)
Een profeet wordt in zijn eigen land nooit geëerdEen spreekwoord,
waaraan we moesten denken, toen we tegenover een oude Tesselse boer
stonden.Hendrik Braam uit Eierland. Het internationale congres voor
een Verenigd Europa in Den Haag, met 1000 afgevaardigden uit 16 landen,
staat nog in aller herinnering,'met de grote Engelse staatsman Winston
Churchill als de centrale figuur. Maar weet men wel, dat al dertig jaar
geleden.... Hendrik Braam streed voor de oprichting van.... de Ver
enigde Staten van Europa?
Zijn hele leven heeft hij hiervoor ge-1 werden een vrolijk accompagnement
vochten en pmdat hij een man is, die het j vormde, een gesprek konden voeren met
niet bij woorden wilde laten, stichtte hijde Eerste President van de U.S.E.
reeds in 1923 in zijn toenmalige woon- De 74-jarige krasse boer neemt deze
plaats De Cdiksdorp, naar Amerikaans titel nu ook niet meer ernstig, op. Een
voorbeeld: The White Housekon-! kwart eeuw terug had hij nog de illusie,
digde dit met koeien van letters op zijn dat hij door harde strijd het nog wel eens
eenvoudige boerenstulp aan en schil
derde er nog bij: U.S.E. oftewel de
United States of Europe en proclameerde
zich zelf tot:. Eerste President van de
Verenigde Staten van Europa!
Hij liet het er niet bij zitten en trachtte
volgelingen te krijgen. De oprichting van
de Internationale
de
brengen.
Winston Churchill,
ideeën denk? Ronduit veel gezwam! laat
Braam er op volgen. Hij wil vooral Enge
land in het middelpunt van het Verenigd
Europa zetten, want hij is voor alles Brit.
En ik wil met mijn „Modelvrede voor
Tweede, Kamer ge-
candideerd.Re
sultaat een paar
honderd stemmen
van utopisten.
Sindsdien is hy
met talloze bro
chures en inge
zonden stukken
blijven strijden
voor zijn ideaal:
Eén Europa.
Tot in Amerika
is hy daarvoor
blijven propaganda
maken en de pro
fessoren van Ame
rikaanse Univer
siteiten werden
warm gemaakt
voor zijn denk
beelden. zó dat één
titel vpor hem uit
vond: De Don
Quichote van het
Verenigd Europa!
Hij bereikte <®r
echter dit mee,
dat internationale
journalisten zich
met zyn strijd be
zig gingen houden
en grote Ameri
kaanse bladen er
eens een tocht
naar het verre
Texel .voor over
hadden om hem te
spreken.
Dit was de re
den, dat wy op
niet lang geleden.
'n de hoofdstad
van Texel, het
vriendelijke De
Burg, terwijl het
geblaat van dui
zenden schapen, die daar op Neêrlands Europa", waar ik al zo lang i
grootste schapenmarkt juist verhandeld I Parijs als hoofdkwartier van
Het witte huis, op Texel
e is vijftien jaar en eerlijk gezegd e
Maar dat weet z
zelf i
xr
ieel, ze is overtuigd de
•ziger en leuker meis
stad rondwandelt. Ze
•.lijk Diana Durbin ia,
ndig meer aantrekkelijk. In elk ge
speelt ze alvast de hele dag film
Ken U zelf
i dat
i feestje i
dat alle meisjes opstaan om 'n ander toe
te zingen. Maar ons heldinnetje zinkt dan
juist met 'n diepe zucht neer en draait
met haar ogen als een kip in doodsnood.
Als je haar zou vragen wat ze mankeert,
dan zegt ze fluisterend: „Het grijpt me
zo aan..." Maar als 'n paar tellen later
allen zoetjes op hun plaats zitten, zal zij
deerde glimlach de schare overzien zon
der ook maqr één moment te beseffen
dat ze bezig is de aandacht te verstoren.
Haar parelende lach of wat zij daar
althans voor houdt zal opklinken als
ieder zwijgt, maar wanneer alles schatert,
zit ze stilletjes in 'n hoekje en ze weet
zowaar twee heuselijke tranen onder haar
In een kamp slaapt ze als de anderen
spelen en speelt als de anderen slapen;
aan tafel heeft ze geen trek, maar een
half uur later heeft ze hooflpijn van de
honger. En zo voort. Maar ofschoon bin
nen de vier en twintig uur ieder een he
kel aan haar heeft, blijft ze overtuigd
van haar eigen aantrekkelijkheden. Men
kan in arren moede maar één ding wen
sen: dat ze zich zelf eens één keer zal
zien, zoais wij haar zien: 'n lastig, ver
wend kind met een hoop inbeelding.
Helaas, niemand heeft ooit zichzelf ge
hoord of gezien. We verbeelden ons dat
weliswaar we bekijken ons zelf im
mers in 'n spiegel en we horen toch dui
delijk onze eigen stem? maar dat is
een vergissing. De enige keer dat we een
glimp van ons zelf ontwaren is, als we
étalage wandelen met heel veel spiegels
eij zo onze eigen gestalte in de gaten
krijgen zonder daarop voorbereid tc zijn.
In een onderdeel van een honderdste se
conde flitst het dan door ons heen. „Wat
is dat voor »n kerel? Draagt net zo'n
das als ik Maar wat loopt die er
slungelig bij. Gunst, dat ben ik zelf.
Nou, zo zie ik er toch niet echt uit; liep
zeker wat te suffen". En we rechten onze
schouders en menen er weer bij te wan
delen gelijk we zulfcf in onze eigen voor-
In de Volkswijk
XXVII
stelling immer doen en in werkelijkheid
nimmer. Verder kan elke radio-ingewijde
vertellen over de gevierde redenaar,
wiens stem voor 't eerst op de plaat werd
vastgelegd en die vervolgens zichzelf be
luisterde en met afgrijzen uitriep: „Dat
bèn ik niet; zet die vent af.Waarmee
ik maar zeggen wil dat we voor ons
eigen ik nog nimmer de grootste Onbe
kende zijn.
Maar denk er nu voortaan aan dat het
precies zo met de Kerk gesteld is. Wij,
die, levende lidmaten van haar zijn, heb
ben niet het flauwste benul< hoe zij er
in wezen uitziet. Naar ons gevoel mogen
we zachtkens roemen over haar voortref
felijkheden: ze moet immers wel een
fraaie indruk op anderen maken met al
haar activiteiten, haar vergaderingen en
commissies, haar volle diensten en groot
ste offervaardigheid. Onze Kerk is toch
wel bijna volmaakt. Als ge dat denkt.
mag ik u dan verzoeken om eens één
enkele dag n\et me op huisbezoek te
gaan. Ge behoeft zelf geen woord te zeg
gen; het is voldoende als ge alleen maar
luistert. We willen enkel maar eens de
mensen interviewen: „Wat denkt u over
de Kerk?" En dan komen de tongen los.
„De Kerk", zegt nummer één. „De
Kerk is één bende huichelaars. Loopt op
Zondag met een uitgestreken gezicht en
'n dik psalmboek, terwijl elk normaal
mens naar de match gaat. Nou, 't is ze
gegund al zit ik liever in het stadion
maar dan moet je die kerkmensen in de
week tegen het lijf lopen: ze vloeken je
uit dat het niet mooi meer is. Ik ben niet
ongelovig, meneer, maar van de Kerk
moet ik niets hebben; dat is allemaal
maar verlakkerij".
Nummer twee: ,Jk ga niet naar de
Kerk toe, want ik wil tenminste geen
huichelaar wezen. Alle kerkmensen zijn
schijnheiligen, want door de weck be
driegen ze je net zo hard als 'n ander en
ze steken geen hand uit om je te helpen."
Zo gaat het door: er is één diepe aan
klacht tegen de Kerk, waarvan 'wU me
nen dat ze zo verbazingwekkend liefe
lijk is. En deze afkeer raakt niet het feit,
dat zij krachtens haar wezen vast als de
wereld eet; schreit als de wereld lacht;
zingt als de wereld klaagt. Maar deze ont
stemming spruit voort uit het dagelijks
door millioenen geconstateerde verschijn
sel dat Zondag en weekdag bij de kerk-
mensen door een diepe kloof geschei
den zijn. En laten we daarop nu niet het
Zondagse antwoord geven dat ook de al-
1 ervroomsten slechts een klein beginsel
de Kerk o
llighei
i Chri
Laten
i niet oi
it zeker
c dat 'i
de chris-
een tijd dat we weer uit de Handelin-
■n horen preken en win discipelen ver
men, die ook door de week herkend
erden als Jezus" jongeren.
WIJKPREDIKANT
-J
doen was, tc zorgen dat er een fotocopy
naar Munster ging. „Dan twee", zeiden
de Duitsers. Er zijn er drie gemaakt: Een
voor Munster, een voor Berlijn
derde voor Den Haag.
Maar om verder hebzuchtige pogingen
te ondervangen, heeft men het tractaat
laten onderduiken: in de schuilkelder bij
Castricum eerst, in de Pietersberg bij
Maastriajit later. Daardoor komt het, dat
het niet ondergegaan is mét Munster,
maar straks, in de Veredestentoonstelling
in Delft, in levende lijve te zien zal zijn!
Lijst Weiter heeft de K.V.P.
aan zichzelf te wijten
Concludeert ..Het Binnenhof"
openhartig
Ofschoon verschillende R.K. bladen he*,
betreuren, dat oud-ministeT "Welter met
een eigen lijst ter stembus zal vfrschij-
nen, schrijft Het Binnenhof' toch aan
het slot van een beschouwing -het vol
gende aan het adres van de voorzitter
'der K.V.P.:
„Een laatste opmerking moet ons
van het hart. Dode partijdiscipline
en slaafse volgzaamheid van kiezers
ten opzichte van hun partij achten
wij een ernstig gevaar voor de de
mocratie. In een politieke partij moe
ten spanningen heersen en moet bij
voortduring en onder sterke aan
drang door middel van levende or
ganen verantwoording geëist en ge
geven worden. Politieke leiders zijn
daarom de laatsten, die zich mogen
beroepen op documenten zoals de
brief van de Bisschoppen er een is,
waarbij kerkelijke overheden hun
gelovigen wijzen op hun grote ver
antwoordelijkheid bij komende ver
kiezingen. Zij hebben eigen argumen-
ten om hun partijgenoten te over
tuigen en zij hebben ervoor te zor
gen, dat deze argumenten doorslag
gevend zijn. Zonder dat wij iets terug
willen nemen over hetgeen wij hier
boven van de actie Weiter hebben
gezegd, kunnen wij ons toch niet aan
de indruk onttrekken, dat voor de
schade, die voor de KfV.P. voort
vloeit uit het experiment Weiter, de
party zelve mede verantwoordelijk is.
Tot zover het' Haagse R.K. orgaan.
Waaruit wel duidelijk blijkt, dat men
ook daar de houding der partijleiding
die veel te ver gaat met haar eisen
inzake discipline niet onverdeeld kan
bewonderen.
Europa maken. En dan niet onder Franse
invloed, maar onder een Vertegenwoordi
gend Europees Bestuur, waarin alle lan
den evenveel invloed hebben, ook de
kleine en niet te vergeten Duitsland, dat
moet er weer bovenop gebracht worden.
Braam vertelt ons, dat hij in 1942 zijn
„Modelvrede" al ter kennis van Hitier
wilde brengen, doch de Nazi's in Neder
land wilden zijn stuk om politieke reden
nog even vasthoudenBraam is een
vredesapostel in hart en nieren. Vandaar
dat hij ook van de atoombom niets moet
hebben. Het moge een geweldig wapen
zijn, doch geef mij maar de radio, zegt
hy. Om de mensheid te winnen voor de
wereldvrede bereikt men meer met de
radio dan met de atoombom. Met inter
nationale radiopropaganda. goed opgezet,
zal het mogelijk zijn een meer hoopvolle
stemming te kweken, in een meer blij
moedige wereld.
"Braam praat lang niet gek. Hij is wat
men noemt goed bij. Trouwens hij was
van 1909 tot 1917 in verschillende delen
van Noord-Amerika en bezocht er de
meeste grote steden. Spreekt een aardig
woordje Engels en heeft contact gehad
met tal van Amerikaanse intellectuelen.
Zijn „White House" is in 1945 lelijk aan
zijn end gekomen. Men herinnert zich,
dat in het laatste deel van de oorlog,
plotseling 1600 Russen, die bij een Duitse
divisie waren ingedeeld op Texel, opston
den tegen de Duitsers en een soort van
onafhankelijk Russisch-Texel proclameer
den- Braam met zijn „White House" en
U."S.E. zat er lelijk tussen in. Er werd
enkele weken zwaar gevochten, de Geor-
'giërs weerden zich kranig, maar konden
tegen de door de Duitsers aangevoerde
artillerie niet op en meer dary600 lieten
het leven, met tal van slachtoffers onder
de bevolking. Vele Texelse boerderijen
werden verwoest en. het Witte Huis
van President Braam ging ook ten
gronde
Thans woont Braam eenzaam op Eier
land. hij is altijd ongetrouwd geweest en
beeft dus de tijd gehad om na te denken
Thans droomt hy temidden van de
Noordzeestormen op het afgelegen
eilandje over de tijd dat de Verenigde
Staten van Europa eeys werkelijkheid
zullen worden
(Copyright American Press Service).
IJS WEELDEBELASTING
Bij zonnig weer of koude wind,
De ijsco-man doet zaken;
Hij tikt 'maar even aan zijn bel
En onze jeugd, zij helpt hem wel
De voorraad kwijt te raken.
Ik zie hen zelfs bij regenweer
Naar d'ijsco-wagcn rennen;
Als ik dan ril bij het idee t
Zegt zoonlief: .Mams. het valt best mie.
De fiscus zegt, dat 't weelde is.
Dus moet de prijs naar boven;
Maar als men aan het kroost vertelt
Dat voortaan ijs als luxe geldt
Wil niemand het geloven. e
Als 't zeebanket In pr(js nu zakt l
Kan 'k mijn tekort weer stoppen
Dan compenseert de haringprljs
De duurte van 't belaste ijs
Mijn huishoudkas móét k!oppe%-
Gré KempenSterkenburg
ihctèm
KUNNEN LEZEN....
kloe In
Schevebingzn
het noem
dorstiq,mu
zikaal Intellectworsteldeoro
zilver en goud
Tegelijkertijd sprong In Austra
lië meneei® Brown een Mara -
tiiontouwtje In luur 50 mf-
nuten 2MO sprongen.
De. inschrijving voor I
pioen schap knikkeren
Nee, dan de hengelaarsDie zagen
1 Juni met vreugde aanbreken en
loerden terstond op brasem en
Snoek*
Oven vissen gepraat: die-bete^
voor België was er ook niet vrij
vantGeen gras-,maar graat-
boter. Merk. „vissig»?
Dat doet ons aan de klakken
denkendie indertijd óók alles
aten.
Nu rennen ic dcor Delft., ordzr
het uitvoeren van halsbréken^
de toeren.
Mocht U tot het laatste aan
getrokken voelen
moge het geJuk U dan precies to
begunstigen als die, vier.Jarige/
Zweedse knaap, die, uit de vierde
verdieping zó In een gelijkvloerse
kinderwagen viel.
TEX5TlHeNOfilKGOev£*« U-LUST^: KAfi£l
