Uit de geschiedenis van de
PARACHUTE
L947
9
ZATERDAG 8 NOVEMBER 1947
150 Jaar Dodensprong J
DEZER DAGEN is het 150 jaar geleden, dat de eerste parachutesprong
van belangrijke hoogte gelukte. Eind October 1797 steeg de Franse
dokter Joachim Garnerin met een ballon vanaf het park van Monceaux
op tot een hoogte van 3560 m en liet zich toen met zijn parachute naar be
neden vallen. Op een hoogte van 1 en een kwart mijl opende de parachute
«ich en Garnerin daalde voorspoedig temidden van een grote enthousiaste
menigte.
Oorlogs- en redmiddel
Tot dusver hadden alle valscherm-
proeven zich tot een zeer geringe hoog
te beperkt. De geschiedenis van de pa
rachute gaat evenwel terug
Toen schreef de geniale Leonardo da
Vinei: „Indien een mens een
vochtig gemaakt linnen, wa
zijden twee armlengten breed en twaalf
armlengten hoog zijn, gebruikt, dan kan
hij zich van iedere hoogte naar beneden
werpen zonder vrees of gevaar". Lange
tijd hierna hoorde men niets van I
scherm. Eerst in 1616 schreef de
netië geboren Hongaar Fausto Veranzio
een verhandeling over de „vliegende
De eerste, die een valscherm gebruikte
voor practische doeleinden was mon
sieur Lavin. Voor zijn talrijke oplichte
rijen moest hij een gevangenisstraf on
dergaan. Met behulp van een groot
scherm, waaraan hij touwen had beves
tigd, sprong hij vastberaden uit zijn hoog
gelegen cel naar beneden en landde zon
der letsel in de golven van de Isère, die
dicht langs de gevangenis stroomde. De
dappere man werd daarna weer gepakt
en in zijn cel opgesloten.
De sprong naar beneden
Joseph Montgolfier, de uitvinder van
de hete-luchtballon wierp zich in 1777
van de hoogte van zijn huis te Annonay,
dat tegenwoordig nog bestaat, naar be
neden en kwam er zonder letsel af. Hij,
die de hoogte van zijn huis tussen hemel
en aarde trotseerde, was echter niet op
gewassen tegen de tegenwerpingen van
zijn vrouw, die hij moest beloven zich
nimmer meer aan deze levensgevaarlijke
en nutteloze kunsten" bloot te stellen.
De proeven werden daarna voortgezet
met dieren door middel van een 2 Vz m
grote parachute. Ook de Franse lucht
schipper Blanchard bediende zich bij
zijn beroemde ballontochten van een pa
rachute. Deze was speciaal voor nood-
afstorting bestemd en inderdaad heeft
deze hem eens bij Delft het leven gered.
Tot vermaak van zijn toeschouwers
wierp De Blanchard menigmaal zijn
hond met een parachute af. Uit duize
lingwekkende hoogte kwam het dier ook
altijd voorspoedig op de aarde terecht.
De eerste groot aangelegde sprong die
slaagde komt echter toe aan Garnerin.
Garnerin had aan de top van zijn para
chute nog een luchtgat aangebracht, zo
dat zijn scherm onderweg bedenkelijk
schommelde. Theoretisch had Garnerin
veel steun ondervonden van zijn broer
Jean, een natuurkundige. Tal van wel
geslaagde valproeven heeft hij onderno
men, o.a. voor Napoleon, te Londen, Ber
lijn en St. Petersburg.
De ontwikkeling van de parachute trad
nu in een nieuw stadium.
Garnerins parachute woog bij de eerste
experimenten ongeveer 45 kg. Later ge
lukte het hem echter het gewicht tot
4% kg terug te brengen. Bij al zijn po
gingen werd hij ook trouw terzijde ge
staan door zijn vrouw Anna en zijn
dochter Elisa.
Sensatie
Groot was de sensatie toen in 1807 zijn
aangenomen dochter Elisa Garnerin in
mannenkleren haar eerste parachute
sprong met succes volbracht. Dit meisje
was toen 16 jaar oud. In 1820 had dit
dappere meisje reeds 50 sprongen achter
de rug en zij was het ook, die op 22-
jarige leeftijd bij de installatiefeesten
van Lodewijk XVIII onvervaard op het
Marsveld met een parachute naar bene
den sprong. Zij was de eerste vrouw, die
dit gevaarlijke karwei ondernam. Bij Ve
netië voerde ze haar sprongen ook bo
ven zee uit. Later is zij naar Amerika
vertrokken en men heeft nooit meer
iets van haar gehoord.
De tweede vrouw, die zich op dit ge
bied onderscheidde was de echtgenote
van de kunstrijder Poitevin, die samen
met haar man yoorstellingen gaf. Bij de
door dit echtpaar uitgevoerde sprongen
diende een 14 m grote parachute, die,
half bolvormig, slechts 30 kg woog. In
Parma volbracht mevrouw Poitevin een
sprong van 2000 m hoogte in 3 kwartier
tijds. Men maakte hieruit de gevolgtrek
king. dat ook bestuurbare parachutes ge
maakt konden worden. In deze richting
deed de Fransman Letur proeven. Bij
een van zijn proeven verongelukte Le
tur echter in Engeland. Ook de Engels
man Cocking en de Amerikaan Baluin
moesten in die tijd hun pogingen met de
dood bekopen.
Tot in de perfectie
In de loop der jaren werd de parachute
steeds meer geperfectionneerd. Thans is
de techniek van de sprong een weten
schappelijk onderdeel geworden, waar
mee talrijke geleerden van naam zich
bezighouden. De constructie van de te
genwoordige parachute lijkt in geen en
kel opzicht op die van vroeger. Slechts
een gering percentage der parachute
ongelukken met dodelijke afloop is te
wijten aan het niet opengaan van de pa
rachute. In de meeste gevallen werden
in de laatste jaren deze ongelukken ver
oorzaakt door waaghalzerij van de para
chutespringer, of door andere omstandig
heden, zoals b.v. de val van de Nederlan
der v. Tassel die in 1889 bij Honoloeloe met
een parachute in zee sprong en een prooi
van de haaien werd.
Een veel verspreide sport is het zich
enige duizenden meters laten vallen zon
der de parachute te openen. Ook dit
kenmerkt zich door de jacht naar records.
Een Canadees liet zich van een hoogte
van 8700 m een volle 8400 m als een steen
naar beneden vallen en pas 300 m bo
ven de grond trok hij aan de lijn, die de
parachute opende. Dit alom bewonderde
wereldrecord bleef langen tijd onaan
getast en werd jaren later verbeterd
door de Rus Kaitanoff met niet minder
dan 2500 m. Op 8 Maart 1938 kwam de
Fransman Williams (eigenlijk Nilaud
geheten) en eiste voor zich de roem op,
met een sprong van 11.245 m. Hij con
troleerde zijn sprong nauwkeurig en viel
2 min. 50 sec. voor hij aan het touw trok.
Toen was hij nog 100 m van de grond.
In Augustus d.a.v. verongelukte Wil
liams tijdens de vliegdemonstraties in
Besancon echter, omdat toen zijn para
chute te laat open ging. Sinds 23 Juli
1940 staat het record ten name van de
Russische majoor Tsjarachonof
11.800 m werd afgelegd zonder parachute.
Tijdens zijn val had hij een tempera
tuursverschil van 70 graden te overwin
nen. Onnodig te zeggen, dat hij voorzien
was van al wat nodig is om de z.g. hoog
teziekte, welke hoger dan 4000 m zonder
beschermende middelen intreedt, te be
strijden: kap op het hoofd, zuurstoffles-
sen, electrisch verwarmde kleren
handschoenen.
De oorlogsjaren die achter ons liggen
leerden de betekenis van de parachute
niet alleen als oorlogsmiddel, doch ook
als redmiddel.
Leslie Irvin, een specialist op het ge
bied van parachutes, heeft berekend, dat
ongeveer 30.000 geallieerde vliegers zich
tijdens de oorlog het leven redden met
een parachute.
In het begin van het vorig jaar zijn
de eerste proeven geslaagd waarbij een
vliegtuig met behulp van een parachute
daalde. Dit gebeurde bij het vliegveld
New Brunswick in New Yersey.
Het gebruik van de parachutes is in de
laatste jaren ontzaglijk toegenomen. Dat
de rol van het valscherm van zeer groot
belang is geworden bewijst alleen al zijn
ontwikkeling van kermisvermaak tot
degelijke lering in goed georganiseerde
scholen, die het hunne er toe zullen bij-
de volmaaktheid
parachutesprong van 12.443 m, waarbij rachute te benaderen.
R. S.
Nu de doorstoot naar Djokja van de baan is
Tropische regens
(Van
gonnen
Indië-redacteur)
AFGEZIEN van buitenlandse inter
venties of uitspraken van commis
sies, kan thans één feit met zeker
heid worden gesteld: de Nederlandse
opmars naar Djokja is althans de
eerste maanden definitief van de baan.
Sinds enige dagen heeft namelijk de
natte periode op Java zijn intrede ge
daan, en onmedogend kletteren de
tropische regenbuien neer op het zo ver
droogde, naar vocht smachtende land.
Zowel hoofdwegen als dessa-straten
staan blank, terwijl de rivieren niet in
staat zijn de grote massa's gutsend wa-
r op natuurlijke wijze af te voeren.
Hoe kunnen daarbij in aanmerking
genomen, dat de republikeinen de brug
gen over de rivieren ongetwijfeld zul
len vernielen lichte infanterie-eenhe-
den, onder deze omstandigheden, hun
opmars op bevredigende wijze volbren
gen?
Neen Djokja is van de baan, en
it is jammer. Twee dagen hebben de
ONZE LITEKATUUMSPIEGEL
Hoew
litai
Generaal Dwight D. Eisenho-
er: „Van Invasie tot Victorie",
uitgave A. J. G. Strengholt's Uit
gevers Mij., N.V. te Amsterdam.
OEWEL de deskundige, d.
het meest bij dit sublieme
•k geïnteresseerd zal zijn, zal ook
ontwikkelde leek het met veel
belangstelling lezen, omdat dit boek, ge
schreven door de man, wiens militair ge-
ie, die glorieuze kentering in de ge-
'..iedenis van Europa en der wereld ge
maakt heeft, één van de inderdaad be
langrijke documenten in de geschiedenis
an het mensdom is.
Wij kunnen de lezing van dit boek van
harte aanbevelen: het is een werk, waar
in wij in stille uren, misschien veel later,
nogeens zullen blikken, om opnieuw te
verstaan, hoe er geleden en gestreden is
die spannende dagen tussen Invasie
i Victorie.
„THE WAT AHEAD."
Uitgave var. de Stichting „Bouw,'
Koninginnegracht 62, 's-Graven-
hage.
Wij ontvingen het eerst
„The Way Ahead", het nieuwe tijdschrift
ter voorlichting van het buitenland
trent Nederland en i
beidsdelen.
„The Way Ahead" beoogt regelmatig
in handen te komen van de belangrijkste
en meest invloedrijke figuren op politiek
en economisch gebied in de gehele
reld. Reeds is door de medewerking
de Ministeries van Economische Zaken,
Buitenlandse Zaken en Wederopbouw
Volkshuisvesting verzekerd, dat het groot
ste deel van de oplaag van het eerste
nummer, 15.000 exemplaren, naar gese
lecteerde adressen in alle werelddelen
wordt verzonden. Het is bijzonder knap
geredigeerd.
„Siberië" of de weg naar de
tempel," door G. Sluijt Gzn. Uit
geverij Carpe Diem, Barendrecht.
Een Christelijk boek over Siberië van
de vooroorlogse tijd. Meestal wordt een
dergelijk werk een mislukking, maar dit
is een gelukkige uitzondering. En goed
leesbaar boek, prettig en boeiend,
iemand, die op de een of andere m
een grote mate van kennis omtrent dit
land heeft opgedaan om niet te spreken
De grote samenzwering, door
M. Sayers A. E. Kahn, ver
taald door mr H. P. L. Wiessing,
Zebra-onverkorte serie. Repu
bliek der Letteren, Amsterdam.
Dit boek ziet de gehele wereldgeschie
denis der laatste jaren door de ogen van
de Sowjet-Unie. Het is het goede recht
van de schrijvers om dit te doen en van
ons om dit te signaleren. Voor de ern
stige lezer, die studie maakt van het
dreigende derde wereldconflict, is he;
uitermate nuttig om eens even door die
bril de wereld te bezien, die dan de ge
daante krijgt van een reusachtige kring
van samenzweerders met Rusland als de
ingesloten prooi.
„De strijd om den gulden", cri-
tische beschouwingen over de
geldpolitiek onzer Regering door
drs P. Siebesma. T. Wever.
Franeker.
Een handig werkje om de leek wegwijs
te maken in alle vraagstukken, die met
de handhaving van onze gulden verband
houden en over de gevaren, die onze
gulden bedreigen.
De Christelijke zedenleer en
haar bestrijders, door dr G. Bril-
De planters zijn in onveilige
positie
Geweren met munitie, die niet past.
Naar aanleiding van de moord op twee
planters op Gamboeng, een onderneming,
37 km van Bandoeng op de beboste hel
ling van de Goenoeng Tiloe in de Prean-
ger, vernemen wij, dat men het bevreem
dend acht, dat de militaire patrouille,
welke de planters terugbracht, niet enige
tijd gebleven is om de streek te zuiveren
en na te gaan waar de belhamels der
rampokkers zaten. Deze moord staat niet
op zich zelf. Ons werd gemeld, dat op
Bod jong Gedeh in het Buitenzorgse een
Europees employé is vermoord. Voorts
seint de directie van de onderneming
Soekamadjoe in het Tjibadakse, dat op de
Zuiderafdeling Pasir Randoe de hoofd-
mandoer met zijn gezin is ontvoerd- De
tfieetsfabriek is verbrand en de bevolking
van twee kampongs is verdwenen. Op
Nederlandse troepen, in Augustus
dit jaar, van de republikeinse hoofdstad
afgestaan. Twee dagen hadden zij nog
erven de tanden op elkaar moeten zet
ten om datgene te kunnen bereiken,
waarvoor zij noodzakelijkerwijs naar
Indië waren gekomen: om af te rekenen
met de destructieve elementen en voorts
om voorgoed orde en veiligheid te bren
gen in het zo verwaarloosde land.
Vraag het de Indonesische bevolking
in de, thans door de Nederlanders be
zette gebieden. Vraag het de Chinezen
en de Arabieren en zij zullen, zonder
uitzondering, verklaren, dat ze eindelijk,
na vijf lange jaren, weer enigszins in
staat zijn te leven en te werken op een
wijze, die op zijn zachtst uitgedrukt,
draaglijk is.
De periode van de duimpjes-opstekerij
is nu gelukkig voorbij: geen militaire
wagen of particuliere auto zal meer in
het binnenland met het langgerekte
„okoe" worden begroet. En daar is nie
mand rouwig om. Ook de soldaten niet,
die wel duidelijk hebben blijk gegeven,
tot de kern van de kwestie door te kun
nen dringen, en die daarom allerminst
verlangend waren als „overwinnaars" te
worden beschouwd.
Afgezien nog van het feit, dat de
duimpjes-opstekers in vele gevallen niet
loyaal waren, en hun geveinsd enthou
siasme gebruikten om de Nederlandse
troepen een rad voor de ogen te draaien
maar al te dikwijls bleek zo'n hoera-
roeper in zijn mand aan de kant van
de weg een landmijn te hebben verbor
gen is de Hollandse-jongen er trots
op, ongemerkt zijn werk te icunnen ver
richten: hij wordt niet langer als vreem
deling aangezien; hy is, in de goede be
tekenis van het woord, één geworden
met lartd en volk.
Nu, ongeveer drie maanden na het
staken der acties, hebben velen, onder
wie ook de oorspronkelijk meest fana
tieke republikeinen, op hun beurt de
reden begrepen van de komst der Ne
derlandse troepen; men begint reeds
thans te genieten van de rust, die ge
komen is na de bevrijding van het re
publikeinse wanbeheer en alles, wat
daarmee samenhing,
Zeker, Djokja is nog steeds bezig de
atmosfeer te vertroebelen: geheime agen
ten, die onrust en haat trachten te
zaaien in de verafgelegen kampongs, ko
men en gaan en gebruiken maar al te
graag hun flux de paroles om hun mees
ters stem te doen doordringen in de Ne
derlandse gebieden; verder blijven de
guerilla-benden, de restanten van de
republikeinse strijdorganisaties, die zich
bij de komst der Nederlandse troepen
terugtrokken In bossen en bergen, nog
steeds actief, en niet het minst zijn de
republikeinse radio-stations debet aan
daden van sabotage en terreur.
Maar langzaam, heel langzaam, begint
de bevolking die, ruw geschat, voor
negentig procent analfabeet en onont
wikkeld is, het holle van de Djokjase
leuzen in te zien. Wim Tausent.
Het is al meer gebeurd, dat ongenode gasten
De grens passeerden, die In ons milieu niet pasten;
De dieren die men hier sinds kort heeft zien verschijnen.
Behoren positief tot 't ras der wilde zwijnen.
Gelukkig hebben zij nog nimmer kunnen Ieren,
Op één of and're wys zichzelf te camoufleren;
Het voordeel hiervan is, hoe slecht w'er ook aan wennen.
Dat men van verre reeds zo'n monster kan herkennen.
Wat zou de reden sjjn dat t ons klimaat beproeven?
Wellicht is 't dat ook zij wat „Lebensraum" behoeven;
Mijn encyclopedie heb ik eens opgeslagen.
Dat onvolprezen boek beantwoordt al mijn vragen.
Daar staat: „Het wilde zwijn zal zich gelukkig voelen.
Wanneer het wroeten kan in slijk- en modderpoelen";
Het doet mi) leed voor 't land als ik moet concluderen,
„Het zwijn voelt zich hier thuis en wil hier graag verkeren!"
Gré Kempen-Sterkenburg.
DE KERK VERLOREN
OF OVERBODIG?
En
Wie het leven aanziet, rustig en eer
lijk, zal met kunnen ontkennen, dat dit
leven voortschrijdt in zijn ontwikkeling
van God af. Ge kunt het zien in het
leven, dat wij zelf meemaken. Gunt ge
n blik in de historie van deze we
reld, dan ziet ge twee dingen. En dat
deze ontwikkeling van God af er in
dit leven geweest is zolang de zonde
er is. Maar ook dat er in onze tijd vaart
in deze ontwikkeling schijnt te komen.
Iemand zei het zeer onlangs zo tegen
e: Toen ik een jongen was (hij was
missohien een goede veertig) merkte je
Zondagsmorgens qp straat, dat 't Zon-
ig was; je zag van alle kanten da
ensen komen, en uit alle buurten
lar de kerk. D'r lopen 's Zondagsmor
gens nog wel kerkgangers op straat, en
komen nog wel uit alle buurten en
alle straten maar ze bevólken de
straten niet meer d'r loopt er zo een
de straat, of d'r lopen er twee en
als ik kort bij een kerk kom, zie
t is inderdaad een symptoom van
de versnelde ontwikkeling van het leven
m God af. Zo in een veertig-vijftig
jaar.
Gun U de blik terug.
Als een stad gebouwd werd, werd de
kerk in 't centrum gebouwd. Groeide
de stad om de kerk heen. En als er een
ve wijk bij de oude stad kwam.
dan groeide die weer om de nieuwe
kerk heen. Kerk dat is hier maar
heel gewoon, uiterlijk het kerkge
bouw. Maar dat was toch tsymbolisch.
De kerk stond midden in de stad. En
de Kerk dat werk Gods stond midden
i het leven.
En in die Kerk werd ook symbo
lisch in dat gebouw het leven van de
stad geconcentreerd op God.
De Kerk, dat was een tegenstroom kt
de ontwikkeling van het zondige men
senleven van God af. Het leven ont
wikkelde zich van God af, maar in de
kerk werd het leven weer tot God
teruggetrokken.
VOOR HET „SPORTIEVE" TYPE
9f
DAT „sportieve" staat tussen aan
halingstekens, want het woord hoeft
niet letterlijk te worden opgevat.
Niet alleen omdat de vrouw die bij voor
keur sportief gekleed gaat helemaal niet
aan sport behoeft te doen. het kan best
zijn, dat zij ook in ander opzicht
bepaald tot die categorie vlotte typen
behoort, die men wel als sportief
lenburg Wurth. J. N. Voorhoeve,
Den Haag.
een inleiding wijst de schrijver op
het nut van een gedachtenwisseling tus-
het Christendom en de niet-Christe-
lijke wereld, in de eerste plaats om te
getuigen, dan om misverstanden weg te
;n en tenslotte uit het oogpunt van
noodzakelijke zelfcritiek.
De gToene heuvelen van Afrika,
door Ernest Hemingway. Zebra-
onverkochte serie. Republiek der
letteren, Amsterdam.
Een beroemd schrijver, het prachtige
wilde land van Oost-Afrika, jacht op
reusachtige dieren. Een veelbelovende
combinatie, maar er klopt iets niet De
vermoeide jager wordt gevolgd door een
uitgeputte lezer. De verhalen doen de le-
mompelen „en toen", „en toen" hoe
wel de bekwame schrijver deze woor
den zelf vermijdt.
duidt Dat neemt natuurlijk niet weg.
dat het woord „sportief" op modegebied
wel degelijk verband houdt met de spor
tiviteit in geesteshouding, die een zekere
eenvoud, oprechtheid en ook vlotheid
inhoudt.
Het klinkt misschien allemaal wel
erg theoretisch, maar we begrijpen
Bent U verzot op kleine, chique bloe
men toques, op hoedjes met stijf-uit-
staande voiles, op hypermoderne schoen
tjes. draagt U graag iets echt aparts er
opvallends, dan behoort U zeer zeker
niet tot het sportieve type. Dat is hele
maal niet erg; we zijn allemaal verschil
lend, zowel wat uiterlijk als innerlijk
aangaat.
Maar om op het sportieve type terug
te komen: in haar garderobe spelen de
eenvoudige blouse en rok, de makke
lijke wandelschoen, het vlotte vilten
dopje en wat dies meer zij. de
naamste rollen. Voor deze categorie
vrouwen geen opvallende kleuren
dessins, geen ingewikkelde draperieën,
vooral niet te veel sieraden! Maar wel:
aardige, vlotte jurken een mooi streng
mantelpakje van uitstekende coupe;
voudige gezellige jassen die een stootje
kunnen velen
Over jassen gesproken: we zien hier
bij een tweetal exemplaren van uitge
sproken sportieve allure
Zo i
i het
Och, zo is het in zekere zin nog.
Alleen de kerk staat niet meer zo in
het centrum. Het gebouw staat er nog
we hebben er rondomheen gebouwd
en we hebben er boven uit gebouwd.
De Kerk is haar centrale plaats kwijt.
En de levensontwikkeling van God
af, gaat versneld voort. De Kerk is nog
de tegenstroom of stroompje wilt
gc? De Kerk roept tot God terug. De
geloof dat ze zelfs luider en duidelijker
tot God terugroept, nu het tempo ook
aan de andere kant versneld is.
Maar wat is het resultaat? Wat hoort
ge van mensen, die zich uit de wereld
stroom laten roepen terug, door de
Kerk, tot God? De concentratie van het
brede leven door de Kerk op God
schijnt mislukt.
En de toekomst?
Misschien staat er dan zeifs helemaal
geen kerkgebouw meer? Is dus de con
centratie van de wereld door de Kerk
op God een verloren zaak?
Dan lees ik deze tekst
Op de nieuwe aarde is geen Kerk meer
deze eerste haar ontwikkeling heeft vol
tooid, naar Gods plan is geen tempel.
Er staat geen kerk geen kerkgebouw.
Ziet ge wel 't is een verloren zaak!
Neen!
Op de nieuwe aarde is gen Kerk meer
nodig want op de nieuwe aarde i*
de concentratie van het gehele leven op
God voltooid en compleet!
De concentratie als tegenstroom is
niet meer nodig. Want de ontwikkeling
van God af is doodgelopen in het oor
deel En de concentratie van het leven
op God is voltooid.
Daarheen ontwikkelen zich de dingen!
Ik bedoel, de dingen ontwikkelen zich
toch heel anders, dan wij zo oppervlak
kig dachten. De wereld van God af
dat is een verloren zaak. De concen
tratie van de Kerk op God dat ont
wikkelt zich totdat het overbodig is.
Wat ik U vragen wilde: Gaat U mor
genvroeg weer de straat op. naar dn
kerk?
Leiden. Dr H. J. Westerink.
behaaglijkheid.
Lezers schriiven een verhaal
Wat gebeurt er achter het stalen
gordijn?
Met ingang van heden zullen op initia
tief van het Amerikaanse bestuur in
Duitsland vlugschriften worden ver
spreid in de provincie Hessen, die ont
hullingen bevatten omtrent hetgeen zich
achter het „stalen gordijn" afspeelt. Dit
is een onderdeel van de door generaal
Clay aangekondigde anti-communistische
propaganda in Duitsland.
Midden-Java zijn in het Tegalse en Pe-
kalonganse 70 Japanse geweren verstrekt
voor de bewapening van planters en
goedwillend werkvolk, doch men gaf
daarbij munitie die niet paste. In het
DjenVberse is de toestand van de planters
zeer onveilig. De terroristen komen daar
tot in de kota.
De wensdroom van Marike
(Vervolg)
Korte inhoud van het
voorafgaande
Niet direct na aankomst in de woning
an oom Karei, mocht Marike naar 1
an om haar moeder te bezoeken die
»n vlaag van overspanning in dit huis
;n onderkomen had gezocht. En Ma-
rike's vader toonde zich aanvankelijk ir
het geheel niet verlangend zijn vrouw t<
Maar na verloop van enige tijd kon
beiden in de ziekenkamer aantref
fen. Marike is zeer ontdaan.
Ondertussen is Frederik op weg naar
de slaapkamer. Op de drempel blijft hij
aarzelend staan, maar dan treedt
hij resoluut binnen. „Dag lieveling", zegt
geeft haar een zoen op haar
hoofd. „Dag Frederik", groet z'n vi
terug en er glijdt een vermoeide trek
over haar gezicht die hem het gevoel
geeft dat hij te veel is. Met moeite blijft
hij kalm. Ze praten over een paar
benullige dingen. Marike zit er bi;
hoopt dat haar vader maar weer vlug de
kamer uitgaat, want ze voelt dat moeder
zich door zijn aanwezigheid weer op gaat
winden Eindelijk gaat hij.
„En, Frederik, hoe was ze?" vraagt zijn
broer, als hij weer beneden komt. Nu
kan hij zich niet langer beheersen. Hij
barst uit: „Als ze maar eens een beetj>
hartelijker tegen me deed. Ik weet niet
wat het is, maar ze vindt mij nauwelijks
de moeite van het aankijken waard. Ik
wou dat.." „Kom, kom, kalmeert Ka-
rel hem, ,je neemt het veel te zwaar op.
Je moet niet vergeten dat ze nog erg
overspannen is". „Och ja", antwoordt
Frederik niet enthousiast: „je zult wel
gelijk hebben, ik ben misschien een
beetje onredelijk. Maar het is ook alle
maal zo vervelend", besluit hy met een
Op dit ogenblik komt Marike weer bin
nen. „Moeder maakt het best", zegt ze,
terwijl ze medelijdend naar haar vader
kijkt die met z'n hoofd in z'n handen
gesteund zit, „en ze was blij vader even
te zien". Voor deze opmerking oogst ze
een dankbare blik van oom Karei. Dan
gaan haar gedachten weer naar boven,
naar moeder, die daar zo eenzaam ligt,
terwyl ze zo'n behoefte aan steun heeft.
Wie kan haar die geven? Vader niet, die
is zelf veel te erg uit zijn evenwicht ge
slagen en die zou het nog maar erger
maken ook. Peter, die zou het kunnen,
met hem kon moeder altyd goed opschie
ten. By de gedachte aan Peter krimpt
haar hart ineen. Nee, ze moet niet aan
hem denken. „Marike", stoort oom haar
in haar overpeinzingen, „zou jij even aan
tante willen vragen hoe laat we eten?
Missohien zouden we ervoor nog even
een kleine wandeling kunnen maken.
Het zou jullie bieden goed doen'" - „Goed
oom". Even later komt ze terug. „Het
kan, hoor, we eten over een half uurtje".
„Maak je dan vlug klaar. Waar zullen
we heengaan?" „Naar 't bos, oom. die
herfstlucht is zo heelijk". „Gaan jullie
naar het bos?" roept Willem, die de laat
ste woorden niet opgevangen heeft, „mag
ik dan mee?" „Als de anderen 't goed
vinden, mij best", luidt het antwoord
zijn vader.
Heerlijk opgefrist en met een flinke
dosis honger komen ze terug. Hier weet
tante wel raad op. „Komen jullie maar
gauw aan tafel, ik heb het eten net
klaar." - „En moeder?" vraagt Marike met
haar ogen. Tante begrijpt het en fluistert
haar toe. zodat vader niets merkt: „Je
moeder heeft boven al gegeten". Ook
Vader kijkt een beetje onrustig, maar hij
vraagt niets. Na het eten helpt Marike
met de vaat wassen, terwijl de heren in
de kamer blijven. „Sigaar, Frederik?"
„Graag, dank je", en ze verdiepen zich in
hun lectuur.
Na enige tijd komen tante en Marike
weer binnen. Marike pakt een boek dat
ergens op tafel ligt en tante gaat ver
der met haar handwerkje. Je hoort nu
alleen het rustige ademhalen van de vijf
„Vader", verbreekt Marike eindelijk de
stilte, „we moesten maar eens opstap
pen, anders komen we veel te laat
thuis". - „O ja, kind, je hebt gelijk", ant
woordt hij verstrooid, en legt zijn krant
weg. „Zullen we Cato nog even dag zeg
gen?", dit laatste met een vragende blik
op tante. „Dat zou ik maar niet doen",
antwoordt deze. „Ze slaapt nu zo rustig".
„Nu, dan gaan we maar. Hartelijk be
dankt voor de ontvangst en alle moeite
die jullie voor ons gedaan hebben We
komen gauw nog een keertje kijken of
moeder wat beter is". „Goed, hoor.
Daèg. dag". De deur slaat achter hen
dicht en ze staan op straat. Ze huiveren
BERICHT
Door een misverstand verzuimden
wij vorige week bij de prijswinnaars
ook te vermelden de naam van mevr.
J. v. HouwelingenBaars te Leiden.
Alsnog: proficiat!
Wat geeft die lichte mantel met de
wijde mouwen en hooggesloten kraag
een heerlijk idee van warmte en be
haaglijkheid. Alles aan deze jas doet
even royaal aan: de prachtige wollen
stof, de ruime zakken, de brede ceintuur
met gesp, de grote platte kraag, het is
allemaal in volkomen harmonie met el
kaar en ondanks de „forsheid" van het
geheel toch zo echt-vrouwelijk: kortom,
een prachtjas.
Onze tweede foto toont een wat mili
tair aandoende mantel, die bepaalde
typen echter ongetwijfeld zal flatteren.
Een goede coupe is ook hier zeer be
langrijk. Het snufje van de dubbele
bovenmouw is niet eens zo gek in het
koude jaargetijde dat we nu gaan be
leven!
U ziet. ook op het gebied van spor
tieve jas9$n zijn er variatiemogelijk
heden genoeg! We hoeven ons tenminste
reet blind te staren op het bekende
swagggermodel, dat ons door vele con-
fectiefabrikanten wordt voortgezet.
Financieel Weekoverzicht
Dat er de laatste weken heel wat ter
beurze is verhandeld, kan blyken uit d*
mededeling, dat in de maand October
voor f54 millioen in aandelen is om
gezet, een record voor dit jaar! De klein
ste maand was Februari, toen de omzet
in aandelen slechts fllM millioen be
liep De belangstelling van het publiek
voor de effectenbeurs is blijkens deze
cijfers aanzienlijk toegenomen. In de af
gelopen week werd echter met voor
zichtigheid opgetreden en belangrijk*
koersverliezen, met nam
lijke Petroleum,
voorkomen.
De zwenking naar rechts, welke in
'est-Europa in de politiek te consta-
?n is. in welk verband wij heriime-
aan de uitslag der gemeenteraads-
rkiezingen in Frankrijk en Engeland,
-tan het volgend jaar, als hier te land*
verkiezingen worden gehouden, tot be
langrijke veranderingen in het finan^
c eel-economisch beleid aanleiding geven.
Zou ook in ons land deze zwenking naar
rechts in de stembuscyfers tot uitdruk
king komen, dan bestaat de mogelijk
heid tot het optreden van een minder
..progressief' kabinet dan thans het ge
val is. Zouden dan doortastende maat
regelen worden genomen ten behoev*
van de sanering der overheidsfinanciën,
zou er een einde komen aan het berijden
van socialistische stokpaardjes, dan wara
het niet denkbeeldig, dat de inflatie-
gevaren teruggedrongen werden.
Wellicht heeft deze mogelijkheid een
achtergrond gevormd van het k oerbeeld
ier afgelopen week.
Van meer directe betekenis was ech
ter de komende emissie van aandelen
Koninklijke Petroleum, welke
haar schaduw vooruit wierp.
De stroom van nieuwe emissies duurt
nog steeds voort. De uitgifte Zwanen-
b e r g-O r g a n o n is een groot succet
geworden, hetgeen trouwens verwacht
werd. Naar ons ter ore is gekomen ia
er veel belangstelling geweest voor deze
emissie van de zijde der medici, die uit
hoofde van hun beroep dagelijks in aan
raking komen met de producten van
Organon. En natuurlijk hebben de pre
miejagers voor het éclatant succes ge
zorgd. zodat het wel weer enige tijd zal
duren, alvorens deze aandelen in vasta
handen zijn ondergebracht
Blijkens mededeling van de zijde der
emittenten is de emissie van 3—3>A
obligaties Gemeente Amsterdam een
9ucce3 geworden.
Thans ls de provincie Noord Holland
aan de markt gekomen met een 3
obligatielening. Men verwacht dat bin
nenkort nog meer publiekrechtelijk*
Lichamen een beroep op de kapitaalmarkt
sullen doen.
