HEEE BEGINT HET HERSTEL:
EEN SCHOOL GEOPEND
ONZE LITEKATUUBSPIEGEL
DE AEK
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
ZATERDAG 25 OCTOBER 1947
mt
Vit Indië
best
die
Er zijn, naast veel teleurstelling-en
veel onprettige ervaringen, ook veel
mooie dingen mee te maken in het
door de Nederlandse troepen bezette
gebied van Java. Wie interesseert zich
niet voor het herstel van deze landen?
Een van de wel het meest sprekende
voorbeelden van het terugkeren
normale omstandigheden en het herstel
van de samenleving is het
gang komen van het onderwijs. Het
weer openen van een school is toch
paas weer mogelijk als er voldoende
leerlingen zijn.
Ambarawa, gelegen ten Zuiden
marang, heeft nu reeds 20.000
Toen de plaats op 22 Juli bevrijd werd,
leek het aanvankelijk of geen enkele Indo
nesiër was achtergebleven. Dit
dreven, want later bleek, dat in totaal
500 personen in de randkampongs verblijf
ivjl hielden. En sindsdien is de bevolking
binnengestroomd. De eerste weken heel
traag, maar later kwamen honderden
sen zich bij de desahoofden melden. Tot
toe is de 20.000 bereikt. En nog zijn lang
niet alle huizen bewoond- Onmiddellijk
nadat het burgerlijk bestuur in Ambarawa
weer functionneerde, werd alles
wérk gesteld om het onderwijs te doen
beginnen. Desa-schooltjes werden geopend
R.-K. lagere school, uit
gaande van de zusters van de missie, werd
het onderwijs voortgezet. Deze zusters zijn
steeds in hun gebouwen gebleven en der-
ir halve kon het onderwijs aan deze laatste
school onmiddellijk na de terugkeer
t mi bevolking weer doorgang vinden. Eveneens
was dit het geval mee een Ulo-school, uit
gaande van dezelfde missie. Deze school
telt thans slechts negen leerlingen,
K>lit gezien de meesten de dagen, voorafgaande
aan onze komst, met hun ouders
binnenland zijn geëvacueerd.
De noodzaak werd echter gevoeld
school te openen, waar weer de Neder
landse taal werd onderwezen, zoiets als de
vroegere Hollands-Indische school, of kort-
weg de H.I.S genoemd Dit kon slechts ge-
schieden zodra er voldoende leerkrachten
'hanj daarvoor aanwezig waren. Na veel moei
lijkheden te hebben overwonnen, kon men
op 20 September 1947, dus 2 maanden na
het begin van onze politiële maatregelen,
tot opening van een dergelijke school over
gaan.
Voor het ruime schoolgebouw was het al
een ware rame-rame, of wel een feestelijke
drukte. De leerlingen stonden voor het
schoolgebouw opgesteld in twee rijen, pre
cies geteld 123 kinderen. Op de voorgalerij
was de wedana gezeten, benevens enkele
ass. wedana's uit zijn district, de hoofd
ig onderwijzer met zijn onderwijzers, de loe-
rahs van de desa's en de Arabische gods
dienstonderwijzer, pengoeloe genaamd. Aan
de andere zijde hadden de vrouwen een
plaats gevonden; de vrouw van de wedana
en enkele onderwijzeressen, benevens de
dames van 't Rode Kruis, de pl. comman
dant, majoor mr J. F. Scheers en enkele
officieren, behoorden tot de genodigden.
d
Netjes in de rij
t was van de galerij een aardig ge
richt, die netjes in rijen opgestelde kin
derschaar. Spanning is van de gezichten af
wachten de kinderen hun beurt af. Ik ver
baas me daarover. Blijkbaar hebben ze het
vertrouwen, dat er genoeg is. Gelukkige
kindergezichtjes! Elk vindt zij n pakean
het mooist. Ik zie een meisje van een jaar
of vijf met een rood fluwelen jurkje, dat
zo lang is, dat ze bijna sleept. Het lijkt een
dameüje in avondtoilet. Maar vol trots kijkt
ze er naar. Een ander knaapje kan het
hem toegewezen pakean maar heel moeilijk
over zijn dikke rijstbuikje krijgen. Met
ernst zijn deze kinderen nu bezig, zich te
kleden en als het niet past, zal moeder het
wel vermaken.
Als ieder zijn nieuw pakje heeft, moeten
de kinderen nog een afscheidsgroet bren
gen. In rijen worden ze weer opgesteld en
dan gaan de handen omhoog en klinkt er
een vrolijk: „Tabe Toean". Dat is echt,
gelukkig niet meer dat half Japanse gedoe.
Verheugd keren we nu huiswaarts. Deze
morgen heeft ons goed gedaan.
Batavia, 10 October.
Koningin beschermvrouwe
monument dr Johan Wagenaar
H. M. de Koningin heeft de bescherming
op zich genomen van het comité tot stich
ting van een monument te Utrecht voor
dr Johan Wagenaar, in leven directeur van
het Kon. Conservatorium te Den Haag. Het
werkcomité, waarin o.a. Sem Dresden, dr
C. L. Walther Boer, Everhard van Beijnum
en minister dr Jos. Gielen zitting hebben,
stelt zich voor in Utrecht een buste
dr Johan Wagenaar op te richten. Het
comité van aanbeveling bestaat om.
Willem Andriessen, dr P. van Anrooy,
Eduard van Beinum, prof. dr K. Ph. Ber-
nett Kempers, Eduard Flipse, mevr. P. Ie
Haan-Manifarges, Frits Schuurman, prof.
dr G. van der Leeuw, Bernard Wagenaar
en Jan Wagenaar.
De handtekeningen der donateurs
den in een album bijeengebracht, dat bij
de onthulling van het monument aan de
gemeente Utrecht wordt aangeboden. Gel
den worden ingewacht door de secr.-pen-
ningmeester Everhard van Beijnum, Von
delstraat 188, Den Haag, giro 63602.
In de Franse zone var. Duitsland
wordt grondbezit van meer dan 150 ha
verbeurd verklaard.
CHOLERA... de gevreesde ziekte,
teistert Egypte
HERINNERINGEN AAN VROEGER DAGEN
de Duitsland de verspreiding sporadisch v
herinneringen op aan een soortge
lijke catastrofe in Oost-Azië, kort na de
vorige wereldoorlog. De officiële bekend
makingen in die dagen spraken var
twaalfduizend ziektegevallen, waarvan 6(
procent met dodelijke afloop en zelfs ir
Europa maakte men zich ongerust ovei
de uitbreiding naar het westen. De laat
ste grote cholera epidemie in Europa was
die in Hamburg in het jaar 1892. Toen
deden zich 17000 ziektegevallen
waaronder 8000 met dodelijke afloop.
De cholera is reeds lang bekend als
gevreesde ziekte. Reeds 400 jaar m
Christus werd zij door Hippokrates uit
voerig beschreven. Zij vindt haar oor
sprong in Brits-Indië (Delta van de Gan
ges) en daarom wordt zij ook wel een:
de Aziatische of Indische cholera ge
noemd, zulks in tegenstelling tot de cho
lera nostra, een inheemse, niet minder ge
vaarlijke, waardoor echter geheel andere
ziekteverschijnselen ontstaan, (darmziekte
vooral bij jonge kinderen).
In Brits-Indië boekte men in de jaren
1880 tot 1892 niet minder dan 4 Vz millioen
sterfgevallen. Men veronderstelt, dat de
cholera eerst tegen het begin van de vo
rige eeuw naar Europa kwam en daarna
herhaaldelijk meerdere rooftochten door
de gehele wereld heeft ondernomen.
De laatste epidemie voor de eerste
reldoorlog, is die welke begon in 1902
de inval inEgypte, waar zij binnen
enkele maanden 30 000 slachtoffers
Dan overviel znj Rusland- In de eerste
wereldoorlog kwam de cholera uitslui
tend aan het Oostfront voor, verbreidde
zich tamelijk snel in Oostenrijk, terwijl
VOETGANGERS ZONDIGEN HET
MEEST TEGEN DE VERKEERSREGEL.
Volgens de K.N.A.C. blijkt het, dat
de voetgangers slechts nagenoeg
achtste zich geheel of nagenoeg geheel
hun verkeersplichten houdt, in de
helft der gevallen wordt half en vooi
rest helemaal fout gehandeld. Slechts
derde van de fietsers gedraagt zich r
behoren in het verkeer, de rest doet het
gedeeltelijk, half of helemaal fout. De be
stuurders van motorrijtuigen, de enige
categorie van geëxamineerde weggebrui
kers, handelt in drie kwart zeven-acht-
an de gevallen correct.
Maleise taal. Daarna komt de hoofdonder
wijzer aan het woord. Je kunt zo zien, dit
ls een „orang pienter". Als echte Ooster
ling spreekt hij gaarne en met overtuiging,
zonder schroom, met goed bijpassende
handgebaren. De kinderen genieten van
wat hij zegt. Vrolijk gelach klinkt op. De
spanning is gebroken. En geen wonder,
straks zullen de kinderen limonade krijgen
wat nog belangrijker is: allemaal een
pakean. En welk kind zou dan niet vrolijk
zijn! De hoofdonderwijzer zegt dit allemaal
wel 5 of 6 maal, steeds in andere woorden.
Het Wilhelmus
Is dit niet het geheim van de redenaar?
Nog even geduld echter. De godsdienst
onderwijzer, de Arabier, komt naar voren.
Hij richt zich tot de kinderen en begint te
zingen in het Arabisch. We begrijpen eerst
niet wat hij zingt, maar dan wordt het na
twee regels duidelijk, hij zingt het Neder
landse volkslied in de Arabische taal,
Haastig staan wij op, wie had dit nu ook
verwacht. Na het Wilhelmus spreekt de
Pengoeloe een zegenbede uit voor H. M.
de Koningin en Prinses Juliana. Daarna
zingt hij weer het „Wien Neerlands Bloed"
en de hele kinderschaar brengt met de
rechterhand het militair saluut. Ook deze
hormat doet weer erg Japans
krijg de gedachte, dat men, ook zelfs de
wedana, niet meer weet, dat zulke „hor
mat" voor de oorlog niet de gewoonte
was. De beleefdheid gebiedt echter
hier niet al te veel aandacht aan te schen
ken. Deze gebruiken zullen door de tijd
wel weer verdwijnen. Nadat de majoor
Scheers de rij der sprekers gesloten heeft,
komt nu voor de kinderen het mooiste ge
deelte van de dag.
Achter het gebouw krijgt elk kind eer
kroes limonade net zoals wij dat vroeger
op school gewend waren, ook wat koekjes
Op de vrolijke snuitjes afgaand zou men zeggen, dat niet de schooltijd maar
de vacantie begon. Maar de kleine bewoners van Ambarawa trokken verheugd
de heropende Hollands-Indische school weer in. De „blanda's" zullen wel
voor een tractatie en een nieuw pakje hebben gezorgd....
Ie lezen. Dan gaat de hoofdonderwijzer op
de kinderschaar toe en plotseling comman
deert hy: hormat! De kinderryen buigen
eerbiedig in de richting van de autoriteiten.
Ik kan me echter niet aan de gedachte ont
trekken. dat dit op-commando-groeten een
overblijfsel uit de Japanse tijd moet zijn.
Op myn vraag ontkent de wedana dit ech
ter. Dan neemt deze het woord. In de
Nederlandse taal geeft hy uitdrukking van
de dankbaarheid, dat nu deze school weer
geopend kan worden na een tijd van
bandeloze vrijheid, waarin ook de kinder
ziel veel geweld is aangedaan!
De wedana wijst vervolgens op de grote
taak, die hier is weggelegd voor het onder
wijzend personeel. Een der ass. wedana's
spreekt vervolgens in dezelfde geest
hebben wij weinig van cholera epide-
miën gehoord- Dat zo weinig
deze ziekte sprake is, kan men natuurlijk
toeschrijven aan de betere medische ver
zorging. Ook de bestrijding van de ge
vaarlijke ziekte geschiedt thans geheel
anders dan vroeger. Men heeft kunnen
lezen van de maatregelen welke thans in
Egypte zijn genomen en hoe een speciaal
serum in grote hoeveelheden is aange
voerd. Maar nog is het gevaar niet te
stuiten en dagelijks komen er berichten
van vele sterfgevallen binnen.
Men neemt aan, dat Robert Koch de
ontdekker van de cholera-bacil is. Hij be
studeerde het cholera vraagstuk geduren
de de jaren 1883 tot 1885 in Brits Indië
en wist te bewijzen, dat een bepaalde
micro-lichaam de opwekker van de ziekte
is en dat deze bij choleralijders
darminhoud wordt gevonden. Het
onder de naam cholerabacillus (cholera-
vibrio) welbekende kiem, die door zijn
vorm ook vaak de komma-bacil genoemd
wordt. Met de ontdekking van de ziekte
kiem heeft men een grote stap in de
richting van de bestrijding gedaan. Stond
men vroeger machteloos en nam men zijn
toevlucht tot allerlei onzinnige en over
bodige middelen, Koch heeft de weg ge
wezen om de epidemie de baas te worden.
Overbrengers van de ziekte zijn vol
gens Koch: de handen, de aanraking
besmette voorwerpen of de uitscheidingen
van een zieke, besmet voedsel en
smet water. De vliegen spelen zeker
niet onbelangrijke rol bij het besmetten
van eetwaren. GeduTende de tijd
demieën is het belangrijk speciale maat
regelen te treffen tegen bacillendragers
d.w.z. mensen, die zelf niet ziek zijn, maar
zonder het te bemerken bacillen ronddra
gen. Volgens Koch kan geen ziekte ont
staan zonder dat bacillen in het mense
lijk lichaam binnendringen- De moderne
wetenschap stelt zich dus op het stand
punt dat de cholera van mens tot mens
slechts door besmetting (contactinfectie)
onstaat Maar bij het uitbreken van een
epidemie zoekt men de oorzaak gewoon
lijk in de algemene bron, b.v. een water
leiding, die besmet is. Een treffend voor
beeld is altijd nog de cholera epidemie
Hamburg, welke ontstaan is doordat
deze stad met ongefiltreerd water uit de
Elbe werd verzorgd. Een besmetting van
de Elbe met cholerakiemen was toender-
tijd (1892) door het drukke scheepvaart
verkeer goed mogelijk.
Gedurende de laatste wereldoorlog heb
ben wij weinig van cholera gehoord. Wel
kwamen gevallen voor in de Aziatische
landen, maar toch geen epidemie, zoals
thans in Egypte.
NIEUWE VLEUGEL VOOR DE PIANIST
WILLEM ANDRIESSEN
Opgericht is een comité tot huldiging
'an de pianist, componist en paedagoog
Willem Andriessen, die vandaag zijtn
60ste verjaardag viert. Het huldigings
comité, dat gepatroneerd is door een ma
jesteitelijk Ere-oomité, wil gelden bijeen
brengen om de kunstenaar een nieuwe
vleugel te schenken. De secretaris-pen
ningmeester is A. Verbruggen en bijdra
gen kunnen worden gestort op giroreke
ning 68625 van „Het Conoertgebouw" te
A'dam ten gunste van genoemd comité.
WAT DE STAATSCOURANT VAN
GISTEREN BEVAT.
De St.-Crt. van gisteren bevat de vast
stelling van de programma's voor de
practische opleiding in het herstellen var
motorrijtuigen en motorfietsen, prijzen
beschikkingen vervoer d m v. ambulance
auto's 1947, schrot 1947, dierlijk haar,
consumptiepeulvruchten en veldbonen
1947, alsmede wijzigingen in de prijsbe-
schikkingen rietwerk 1946 en textielbe-
schikking 1944.
Doch doet mij
r het ergste vreien.
In t schone Zuiden, ln Florence,
Waar kunst'naars ln extase raken,
In deze wondermooie stad
Zijn ambtenaren aan het staken.
O, stelt U voor dat die bacil
Zich door de wind eens mee laat voei
Om 't trouwe ambtenarenhelr
Der Nederlanden te beroeren.
Gelukkig kan lk t
Ik kreeg zo'n leuke kleine kaart
Met: „kosten dezer zijn een kwartje";
Zo'n kaartje dat discreet vertelt:
„Je hebt weer niet betaald, mijn hartje".
Maar denkt nu eens even ln
Dat ik, bij 't staken van de heren,
Zo'n ambtelijk billet d'amour
wat de schrijf-
HOILLAND Uitgeversmaatschappij te
Amsterdam, zendt ons een vijftal
uitgaven, welke wij hieronder stuk
voor stuk bespreken:
Allereerst een roman van Margreeth
Woltjes: „De zonde in Gods tuin". Het
gaat hier om het leven van een verpleeg
ster in een groot ziekenhuis, die gene
genheid opvat voor een jonge
welke genegenheid i
ster dan „liefde" wil
verhouding uitgroeit i
uitzichtloosheid zich doet gevoelen, her
kent de hoofdfiguur zich in haar zonde
en wordt er een perspectief geopend in
de altijd actieve Genade van God. Er
zijn tegen dit boek nogal bedenkingen,
immers, wanneer dit werk, wat dan toch
de bedoeling van de schrijfster is, ons een
oplossing zou geven in de problematiek
van onze tijd ten aanzien van de jeugd,
dan is zij in haar opzet niet geslaagd,
ook niet, al wijst een stervende vader
(blz. 161) zijn dochter er op, dat Chris
tus ons ziek leven op Zich neemt en, dat
Zijn verzoenend sterven de rust is voor
ons hart; immers deze belijdenis heeft
alleen zin, voor dezulken» die dit „bele
ven" en van een intense beleving is in
dit boek geen sprake. De schrijfster mist
de beheersing van de te verwerken stof
en daarom is dit boek geworden tot een
ietwat sentimenteel gevalletje, zonder
dat misschien oppervlakkigen wat
verstrooiing kan geven, maar daardoor
alleen al, heeft dit werk het doel gemist,
dat de schrijfster zich vermoedelijk voor
ogen stelde.
>e smalle weg" door Nell Houwink
Nie. Wat ons in dit boek bekoort is.
dat de schrijfster niet gejaagd heeft naar
goedkoop succes, geen pikante verhande
lingen, geen onware toevalligheden, doch
alleen maar (en dit nu. juist is de ver
dienste) een op pretentieloze wijze ver
tellen van het leven van de hoofdfiguur,
rin zich gaat verwezenlijken iets
die liefde en die dienstbaarheid, die
in het Evangelie worden aangewe-
Een boek, dat wij kunnen aanbeve-
en waarvoor wij de autrice dankbaar
zijn.
„Twee vrouwen", roman v. Aase-Mar-
grethe Fraeyenhove. Dit boek wordt als
roman aangekondigd, maar mist alle
eigenschappen die men aan een roman
kan stellen en het geheel is geworden tot
een soort spoorweglectuur zonder meer.
De geschiedenis van de hoofdpersoon,
lijkt ons te gezocht, kortom het geheel
is van een weke sentimentaliteit (ook al
komt er aan het slot nog een dominee
aan te pas) en wij raden de schrijfster
alvorens weer eens een boek
schrijven, zich eerst eens te bezinnen op
psychologie en vooral realiteit.
„RUd vannacht", door Vilhelm M5-
berg, in de vertaling van dr N. Boelen
Ranneft. Dit oeuvre werd bekroond met
de literaire staatsprijs en o.i. terecht
oman speelt in Scandinavië ten tijde
grimmig bijgeloof en op sublieme
wijze heeft de auteur zeer suggestief
ver verleden voor de inoder-
mens tastbaar en levend gemaakt
Het is een verzetsroman, maar dan niet
de laatste jaren, doch in 1650,
de boeren van Varend in opstand kwa-
tegen hun onwettige heer e
de woeste bosgebieden van Zweden de
strijders onderdoken. Dit boek lezen be
tekent zijn geest verruimen en wij kun
de lezing daarom gaarne aanbeve
len. De vertaling is prima, al met al: een
goed boek.
.Kentering" door Jaap Waldemaier, een
iman van de wilde vaart. Het is
boek van een jong auteur, die nog veel
moet leren, allereerst en allermeest, dit,
»en roman nooit verantwoord is
dien de schrijver zijn kracht zoekt in
het geven van een serie beschrijvingen
bacchanalen, die met de titel
het boek niets te maken hebben. Heus,
Jaap Waldemaier, wij hebben geen be
hoefte aan dit soort realisme. Hiermede
is dit boek alreeds veroordeeld, ook al
de technische beschrijving over het
leven aan boord wel aan de werkelijkheid
beantwoorden. Het spijt ons, maar aanbe
velen, kunnen wy dit boek niet. H. D.
Lezers schrijven een verhaal
De wensdroom van Marike
Korte inhoud van het
voorafgaande
zyn
ir den Haag ver
trokken om een bezoek te brengen
de echtgenote (respectievelijk, moe
der) die in een zenuwoverspanning het
huis ontvlucht is. Thuis past de dienst
bode van de oude heer op de kleine
Charlotte, met wie zijn dochter zo plot
seling op bezoek was gekomen, terwijl
haar echtgenoot verstek liet gaan. Neef
Willem in den Haag ontvangt het twee
tal, zijn vader c. q. een broer
oude heer is juist even afwezig, maar kan
elk ogenblik thuiskomen.
In de kamer is het heerlijk koel, de
deuren staan open en een geur van kam
perfoelie komt de binnentredende tegen.
In de tuin zit een grijze dame bij een
wit gelakt tafeltje, waarop een kanten
kleedje met een vaas vuurrode
het horen van stemmen komt zij vlug
overeind en verwelkomt de beide late
gasten hartelijk.
Ja, tante, zegt Marike, ik was bij vader
toen de brief van Oom kwam. U kunt
begrijpen, dat ik schrok, ik wist
moeder ziek was. Maar waar is moeder?
Ze is toch hier?
Ja, kind, moeder i s hier.
zitten. Frederik, jij op de bank en Jij
lang weg, vraagt Marike. Neen kind, zegt
tante hij zal zo wel thuis komen.
Wat is oom vreemd, denkt Willem, hij
zegt niets over zijn vrouw.
„Wat of er tussen die en tante Cato is?
Neen, zuiver is dat niet en dan kijkt
Willem de tuin maar in. Het schijnt, dat
hy daar meer interesse voor heeft en is
r biy, dat vader en moeder andere
elkaar omspringen. Moeder mag dan
styf in haar opvattingen zyn, maar
lief is ze zeker en vader, nu zo'n tweede
en een "»akean. Rustig en zonder te dringen Marike, hier by je tante. Blijft oom nog
ONZE oproep tot de lezers om zelf
het door ons aangevangen ver
haal „De wensdroom van Ma
rike" te vervolgen, heeft by velen ook
deze week weerklank gevonden. Wy
zouden echter de aandacht willen
vestigen op het feit dat de meeste
inzendingen te weinig actie bezitten
en dor zyn. Er is toch veel meer van
te maken dan wy thans onder ogen
hebben gekregen. In sommige geval
len kregen wij lange verhalen die
niets te betekenen hadden en ook
wat stijl en strekking betreft, voor
publicatie ten enenmale ongeschikt
i uit 1
Lezers, kom
hoek en waag een kans. De namen
van de inzenders worden bekend ge
maakt en u weet het: wy geven een
boek als prys. Nogmaals: denk er voor
al om, dat onze courant een gezins
blad ls. En denkt U toch aan de
nieuwe spelling!
er niet, altijd opgeruimd en vroiyk en
bereid iedereen te helpen.
Willem hoopt, dat hy op hem het
meest gelykf, hoewel hij er zelf niet erg
overtuigd is; fluitende gaat hy de
tuin in.
ligt boven Frederik" zegt
tante dan, ze slaapt". O! slaapt moeder,
zegt Marike. „Ja, zoals Willem al schreef,
hebben we de dokter laten komen
heeft haar een spuitje gegeven. Nu slaapt
zy sinds zeven uur. Janne, het meisje
zit by haar en zal direct waarschuwen,
als ze wakker wordt. Ze was vanmiddag
vreselijk opgewonden en totaal
war. Het was omstreeks vier uur,
hier kwam. „Hé vader!" roept Marike
uit, „dus u wist dat moeder de gehele
middag al weg was en daar hebt u niets
van gezegd. Wist U dat zij naar den Haag
was gegaan?" Neen, Marike, dat wist ik
niet en hoe laat ze precies weg gegaan
is, wist ik ook niet.
„Daar is Karei!" Zo ben jy al gearri
veerd, zegt deze tegen zijn broer, terwyl
hy hem stevig de hand drukt. En dan
tot Marike: Ben jy ook mee gekomen?
Ja, Oom, we vonden dit maar het beste,
maar we zijn nog niet by moeder ge
weest. Ze ligt boven? hoor ik?
Jongen, jongen, zegt haar vader, wat
heb jij, Karei, de tuin fyn in orde. Ik
behoef niet te vragen, waar jij je vrije
tijd besteedt!"
Maar nog vóór zijn broer antwoord
kan geven, roept Janna, het dienst
meisje. Verschrikt rijzen allen over
eind; maar tante zegt: „blyven jullie nog
hier; man, ga jy mee naar boven."
2500 Km langs de teeg. II.
De Hollandse chauffeur
durft veel aan
(Van één onzer verslaggevers)
BIJ Cham, dicht by de Tsjechische
grens, ontmoeten we een Rotterdam
mer; z'n auto heeft drie „klapban
den". Duitsland kan hem de gewenste ban
den niet leveren, by de Tsjechen zal het
nin gaan. Dus moet er een telegram
de baas in Rotterdam, of hy me',
volgende wagen het materiaal mee
geven.
In dode verveling moeten de dagen
voorbygaan, en als er geen Hollanders
passeerden, zou het nog een hongerperiode
voor de chauffeurs zyn bovendien.
De Hollandse douanen begrijpen
niet veel van, wanneer de goed gevulde
proviandkisten meegaan, en denk*
spoedig aan een ruilhandeltje.
De practijk leert het anders.
Er is nogal eens pech, al hebben de Hol
landers in dit opzicht minder te klagen dan
de Belgen.
Wat zyn dat een onfortuinlyke kerels!
Sjefke uit Antwerpen zag, toen hy x
een lange moeilyke reis op weg naar hu
was, nabij Boppard z'n auto met textiel i
vlammen opgaan; alleen de aanhanger kon
worden gered. En elders rolde een andere
Belgenwagen een berm af; de chauffeur
ligt nog in het ziekenhuis
Niet dat het lot speciaal de Belgen treft,
ook menige Hollander haalt de
zonder moeilijkheden.
Zwaar is het werk, maar het avontuur
houdt hen vast. Gevaren zyn er genoeg;
met tien, twintig ton berg op en af gaa:
niet zonder risico.
En luister dan maar in de vaste pleister
plaatsen naar het verhaal van deze kerels
van het stuurrad.
We rijden een nacht, en weer een dag;
wy slapen een nacht in een klein hotel,
onze chaffeur in de cabine van de
omdat hij deze niet onbeheerd durft te
latén staan.
De andere ochtend houdt hy z'n hoofd
onder de kraan, scheert zich, en
achter het stuurrad zitten.
„Morgenochtend over de Tsjechische
grens", zegt hy.
We kijken vandaag weer niet op ee:
honderd kilometer, al zijn er gedeeitei
waarin de kilometerteller de tien nie
haalt, doordat we de bergen in gaan.
Nationaal vredesorgel met vijf
manualen
Ter nagedachtenis aan hen, die vielen
Een uitvoerend comité tot stichting va
een nationaal vredesorgel beoogt, zoals ge
meld, met de bouw van een dergelyk
strument de nagedachtenis te eren van 1:
die in de stryd voor de vrijheid van
vaderland vielen. Het instrument zal 100
stemmen, verdeeld over 5 manualen
pedaal, bevatten. Tevens zal een orgel
bibliotheek worden aangelegd. De bespeling
zal geregeld geschieden en bovendien op
nationale hoogtydagen. De bouw zal
den opgedragen aan de Ned. orgelindustrie
Onder ere-voorzitterschap van Prins
Bernhard is een ere-comité gevormd,
van prof. ir G. van der Leeuw voorzitter is.
Tenminste 250.000 zyn nodig. Personen,
die 1.en verenigingen die 25,by-
dragen, worden ingeschreven in het natio
naal vredes-orgel'boek. Zy die 100 schen
ken ontvangen een uitnodiging
inwijdingsconcert, terwyl zy, die 1000 of
een veelvoud bydragen, afzonderlijk in het
orgelboek vermeld worden als gevers
een of meer registers. Ook bestaat het plan
om een nationale vredes-concertzaal
bouwen. Over de plaats, waar het orgel
opgericht zal worden, is nog geen beslissing
genomen. Voorzitter van het uitvoerend
comité is prol dr C. Zwikker, en secr.-
penningm. dr ir W. H. C. Knapp, Leuvense
straat 106, Den Haag, giro 505200.
Een orgelcongres ten bate van het comité
is in voorbereiding, terwijl organisten zul
len worden uitgenodigd hiervoor concerten
te geven.
Van Noach, want hij was het tot wie
de Heere bovenstaande woorden een
maal sprak, lezen we in de Heilige
Schrift wel meer.
Wat wij het eerste van hem lezen is,
dat hij drie zonen gewon; dan, dat hy
genade vond in de ogen des Heeren.
Was God vast besloten al wat men»
as te verdelgen, 's Heeren oog rustte
welbehagen op Noach.
Niet omdat Noach in zichzelf beter
Als de Heere zegt: „Want het gedicht-
1 van 's mensen hart is boos van zyn
jeugd aan", dan is Noach daarby inbe
grepen.
Eerlyk deelt de Heilige Schrift het
is mede. dat Noach zich te buiten ging
in de vrucht van de wijngaard, door
hem geplant, nadat hij uit de ark was
gegaan.
Verder wordt van hem verhaald, dat
j een rechtvaardig, oprecht man in zijn
geslachten was en met God wandelde.
Hy maakte op goddelijk bevel, voor zich
zyn gezin, een ark.
Ir zou nl. een grote vloed komen, zo
dat alle vlees waarin adem des levens
as, zou verdrinken.
Gods zonen, de nakomelingen van
Seth, het verkoren geslacht, gingen zich
vermengen met de dochters der mensen,
de nakomelingen van Kaïn, het niet ver
koren geslacht
Helaas, hoevelen zijn er, geboren uit
de Heer vrezende ouders, die niet weten
ook niet willen weten, wat het
inhoudt kind des verbonds te zijn.
Hoe de Heere bij hun doop beloofde
hun God te willen zyn.
Werd toch de doop eens verstaan en
begrepen!
Want ook nu wordt de wereld niet tot
jaloersheid verwekt, integendeel, men
neemt de toevlucht tot die wereld.
Zulks kan niet anders, dan als God
iterend worden bestempeld en doet het
ergste vrezen.
Kunt ge U indenken, hoe Noach be
spot zal zijn geworden?
Want wat een schip! Misschien in de
ganse omtrek geen water te bespeuren
geweest.
Toch is Noach doorgegaan, alleen door
't geloof.
En toen de vloed kwam. vond hy met
de zynen behoud, terwijl al die spotters
jammerlijk omkwamen.
Waarde lezer, wy hebben ook een
ark nodig.
Want eenmaal klopt de dood aan onze
vensters.
En voor zover wy nog leven zoals we
geboren zyn, is het een wonder dat we
niet airede gegaan zyn de weg van alle
En waar brengt de dood ons?
Voor de rechterstoel van een recht
vaardig Rechter, en wat verwachting zal
er dan zyn?
Geen hoger beroep is mogelijk!
Die ark is er, het is niemand minder
dan de Heere Jezus Christus.
Hüj heeft de dood doen sterven, Ja,
wat heeft Hy niet gedaan?
AHe deugden Gods verzoend, zodat wat
tege
vóór is.
De toegang tot die ark is zo wyd en
ruim, dat het voor de grootste der zon
daren mogelyk is binnen te komen.
Onze zonden zyn geen aanbeveling,
maar ze staan God ook niet in de weg.
Toch is die ingang ook weer zó nauw
en eng, dat het voor de rijke jongeling
onmogelijk was in te gaan.
Het zyn in die Ark vrywaart ons niet
van ramp, tegenspoed en teleurstelling.
Maar het doet beleven: „Zo God vóór
ons is, wie zal tegen ons zyn?"
Die Ark brengt ons aan 't strand der
eeuwigheid, in de haven van eeuwige
behoudenis.
Een vuur, dat niet te blussen is
In de Verenigde Staten hebben blan
ken een huis in brand gestoken, dat
in de blankenwijk lag, omdat er van
te voren een negergezin in was ge
trokken. De brandweer kon de brand
blussen, doch de schade was aanzien-
lyk. Er zijn geen arrestaties verricht.
Autorijden op Zondag niet
strafbaar
Aldus de Groningse kantonrechter
De Groningse advocaat, mr N. J. Polak,
die zich onlangs opzettelijk had laten be
keuren toen hij op Zondag zonder vergun
ning een auto bestuurde, werd gisteren
ontslagen van alle rechtsvervolging. De
kantonrechter achtte op juridische gron
den het bewezen feit niet strafbaar.
Volgens hem kan tegen het niet nakomen
van het betreffende verbod slechts langs
administratieve weg worden opgetreden.
POST NAAR OOST EN WEST.
Post voor de Ned. Overzeese Gebieds
delen in de West kan met het s-s. „He
lena", dat U Nov. a.s. vertrekt, meegege
ven worden, doch moet uiterlyk 7 Nov.
op de bus zyn.
De „Nieuw Holland" en de „Volendam"
nemen post mee naar Ned -Indië, Stukken
moeten uiterlijk 28 Oct. resp. 3 Nov. ter
post bezorgd zyn. Luchtpost voor beide
laatstgenoemde schepen, welke by
komst te Batavia uitgereikt wordt, dient
uiterlyk op 21 Nov. resp. 28 Nov. op de
bus gedaan te worden.
GOUD EN DOLLARS KWIJT
De Nederlandse koopman A. M., wo
nende in Stockholm en tijdelyk verblij
vende in Voorburg, had getracht 4 kilo
goud en 750 dollars per vliegtuig uit
Zweden naar Nederland te smokkelen.
Bij de controle op Schiphol werden de
platen goud echter in zijn broekzakken
aangetroffen. De Haarlemse economische
politierechter veroordeeld M. tot een
boete van f10 met verbeurdverklaring
van het goud en de dollars.
WELVAARTSFONDS SURINAME
HEEFT TE WEINIG MIDDELEN
(Van onze Parlementsredacteur)
Naar wy vernemen is thans reeds ge
bleken, dat de f40 millioen, die Neder
land in vyf jaar tijds zou storten in het
Welvaartsfonds voor Suriname, ontoerei
kend is. De moeilijkheden in Suriname
groot, datT>er jaar enige millioe-
:er nodig zullen zijn dan de ge
raamde f8 millioen om het welvaartspeil
inderdaad omhoog te brengen. Daartoe
zal het welvaartsplan moeten worden
„Een vreemde geschiedenis", zucht Ma-aangepast Een wetsontwerp tot verho-
rike. maar haar vader pakt het avond-|ging van de Nederlandse bijdrage zal
blad en leest..., worden voorbereid.
Wie breit er mee?
VESTJE
in
drie kleuren
Het breien van dit vro
lijke vestje speciaal
de bakvis ontwor
pen door John Dritz
een echt gezellig
werkje voor de komen
de lange avonden. Moei
lijk is het helemaal niet
het prettige is, dat
er verschillende
restjes voor kunnen ge
bruiken. In totaal heb-
we ongeveer nodig:
50 gram tode, 50 gram
witte en 120 gram staal
blauwe wol. (Andere j
kleuren zyn natuurlyk
ook goed!) Verder een
paar breinaalden met
knop no 2V4, vyf rode
knoopjes en een paar
schoudervullingen.
Abonnées die belang
stelling hebben voor de
uitvoerige beschryving
van het afgebeelde mo
del, kunnen deze i 25
ct verkryggen aan ons
bureau.
Het patroontje, waar
voor ook meer dan drie
kleuren gebruikt kun
nen worden, leent zich
eveneens uitstekend
voor toepassing in kin
derjurkjes, truitjes enz.
Een vestjeevoor de sportieve bakvis.
De postiljon sliep 100 jaar
Van de trage postkoets naar de snelle
Diesel
Ned. Chr. Reisver. vierde het zilveren jubileum
stond gisteravond
Een enorme ry
naast het Gebouw
Haag. Ze waren afkomstig uit alle delen
van het land en hadden honderden leden
en vrienden van de Nederlandse Christe-
xyke Reisvereniging naar de Residentie ge
voerd voor de viering van het zilveren
jubileum. En de schier 2000 toeschouwers
konden in een vroiyk spel van kleur en
humor „Samen uit" heel wat aardige reis-
genoegens terugvinden. De reis begint in
1847, ais een postiljon opmerkt, dat hy wel
eens zou willen zien, hoe de mensen over
100 jaar reizen. Een zigeunervrouw geef'.
hem een drankje ende postiljon slaapt
100 jaar. Wakker geworden in 1947 komt
hij in aanraking met de N.CR.V„ die ver
der op geestige wyze in deze revue haar
werkwyze demonstreert en tenslotte ieder
een verwyst naar het vignet op het Re.s-
blad „De ganse aarde is van Zijn heerlyk-
hei<i vol".
De heer J. W. van Frankenhuyzen, lid
van het Hoofdbestuur, merkte in een korte,
enthousiaste toespraak op, dat by het zil
veren jubileum van de N.CH.V. nog een»
duidelyk naar voren komt, hoezeer iedere
ontspanning moet staan onder de
hoogspanning van de Heilige Schrift
Het Hoofdbestuur popelt van ongeduld om
de leden een reisplan aan te bieden dat
klinkt als een klok, maar er zyn neg zo
veel moeilykheden, die de plannen kluis
teren. Naar het buitenland kunnen we nog
niet want de deviezen zyn onverbiddelyk.
„Wij zyn wel klaar", aldus de heer Van
Frankenhuyzen, „maar minister Lieftinck
nog niet want voor hem prevaleen het
„samen betalen" bover. het ..samen uit".
Maar we hebben goede verwachtingen
van de toekomst en als we als bestuur ea
leden samenwerken, zal zeker het oud»
ledenaantal van 15 k 16.000 te bereiken zyn.
