Ned. Regering moet thans voet bij stuk houden
Britse problemen
't Verklaarde
uitzicht
Hoe „bruin" aan „blank" de hand toesteekt...!
Ramadier schudt financiële klit van z'n colbert
NIEUWE LEroSCHE COURANT
3
DINSDAG, H JUNI 19«
DE INDISCHE KWESTIE
IN DE PERS
De drukke nota-wisseling der laatste
dagen tussen de Commissie-Generaal en
Sjahrir is ir_ de pers een dankbaar onder
werp. ,D e T ij d" (R.K.) trekt er de con
clusie uit, dat Sjahrir's zoete broodjes de
Nederlandse Regering niet bijster meer
blijken te smaken. Onder de huidige om
standigheden acht het blad het een goed
teken, dat Nederland een vastberadenheid
toont, die in dit uiterste stadium geboden
is en maakt zich zelfs reeds vertrouwd
mnet de gedachte aan een militaire actie.
Een actie van totaal andere strekking en
betekenis dan „de koloniale oorlog, die
anderen hebben gewild en ook nu nog
wensen." Een merkwaardige uitlating,
die het blad motiveert met te zeggen, dat
de actie «nodig zal kunnen zijn om de
Er zijn weer druiven, al zullen ze voor
de meeste mensen nog te duur zijn, om
er volop van te genieten. Burgemeester
Meissen van Wateringen laat zich deze
kostelijke vruchten alvast goed smaken!
SCHUMAN UITGEJOUWD
DOOR DE COMMUNISTEN
In aansluiting op het „Verklaarde Uit
zicht" van heden, laten wij hi'er het be
richt volgen, dat na herziening van hun
besluit, de financiële commissie uit de
„nationale vergadering" het bezuinigings
plan der regering toch heeft aangenomen,
met 22 stemmen vóór, 18 tegen en 4 ont
houdingen.
Men acht het nu vrijwel zeker, dat het
bezuinigingsplan van Schuman door de
voltallige nat. vergadering zal worden
goedgekeurd. De communisten demon
streerden voor het getoouw der nat. ver
gadering. Zij jouwden Ramadier en
Schuman uit, maar de politie hield de
duizenden demonstranten op een afstand
door pantserwagens en gasbommen in
reserve te houden. Zo kon men dus de
hekken van het Palais de Bourbon niet
naderen, al was het communistische hek
•weer eens van de dam! Intussen blijft
het roerig, want in de departementen
„Nord" en „Pas de Calais" staken 15.000
mijnwerkers, omdat het brood slecht
smaakt en te Parijs hefbben 4000 arbeiders
VOLGEND JAAR WEER EEN „PRIMA-
VERA" TE ROTTERDAM
Evenals Den Haag zijn „Hofstadbloem"
terug heeft gekregen, zo zal Rotterdam
zijn bloemenexpositie ..Primavera" in ere
herstellen. De eerste na-oorlogse tentoon
stelling heeft het volgend jaar plaats van
19 t/m 29 Maart in de Rivièrahal.
Van 27 Juli tot 3 Aug. wordt in. het slot
Fommersfelden te Bamberg (Did.) een Bach-
week gehouden o.l.v. Ferdinand Leitner uit
llünohen.
De naderende 15de Juli, de datg, waarop
volgens de voorwaarden der Amerikaanse
lening, aan de landen, die Engeland goede
ren leveren, de vrije beschikking moet wor
den gegeven over Sterling-tegoeden uit
lopende transacties, vestigt opnieuw de aan
dacht op de moeilijkheden, waarin Engeland
Zich tengevolge van de oorlogsinspanning
bevindt.
Het is bekend, dat het land in snel teimpo
de doliarlening verbruikt, zo-dat vroeg in
1948 het credaet zal zijn uitgeput.
Het ter beschikking stellen van vrije Ster
ling aan buitenlandse leveranciers zal, wan
neer geen regeling daaromtrent wordt ge
troffen, leiden tot een versterkte opvraging
van dollars.
Het is duidelijk, dat de positie van het.
land daardoor een verdere verzwakking kan
ondergaan. De handelsbalans met de Ver.
Staten is in hoge mate passief en biedt
weinig kansen om op korte termijn een in
grijpende verandering te ondergaan. Het
handelsverkeer met andere landen is nog te
weinig op gang gekomen, om voldoende
compensatie te bieden voor de importen uit
Amerika.
Als straks de Amerikaanse credieten uit
geput zijn, wat dan?
waarborgen van orde te scheppen, waar
onder de realisering van het accoord van
Linggadjati verzekerd is. Wij menen, dat
het standpunt der oppositie, die ook nu
nog door „De Tijd" beschuldigd wordt
van het drijven naar een .koloniale"
oorlog, steeds is geweest: orde en recht
scheppen, opdat aaai het waarachtige
nationalistische streven der Indische vol
keren inderdaad op democratische wijze
kan worden tegemoetgekomen. Dit is
blijkbaar nimmer tot „De Tijd" doorge
drongen. Overigens zouden wij „De Tijd"
willen voorstellen, eens uit te rekenen,
hoeveel slachtoffers het onder de Indi
sche bevolking al heeft gekost, dat de"
„waarborgen van orde" reeds zo lang ont
breken.
Het eveneens R.K. blad „De Maas
bode," dat altijd min of meer sceptisch
tegenover de republiek heeft gestaan, be
pleit met klem een voet bij stuk houden,
waardoor het resultaat van veel onge
lukkig gemanoeuvreer nog niet zo onge
lukkig behoeft te zijn. Wat in de laatste
dagen is gebeurd noemt het blad: „De In
dische delegatie en de regering te Djokja
werden stevig met de rug geplaatst tegen
de muur (Linggadjati), die met hun hulp
en toestemming was opgetrokken; uit
wijken werd niet meer geduld." Het kan
LINGGADJATI OPNIEUW
VERKRACHT
Sjahrir, die een onderhoud met de
Britse consul-generaal had, zal heden naar
Djokja vertrekken voor een kabinetszit
ting, waartoe ook Hatta uit Sumatra is
opgeroepen. Volkomen in strijd met Ling
gadjati zet Salim zijn reis door Arabië
voort. Te Damascus onderhandelt hij
over de erkenning van de ..Indonesische
onafhankelijkheid" en verklaarde aan
Ass. Press over de samenwerking der re
publikeinse leiders met de Japanners, dat
elk land, hetwelk onder een onrechtvaar
dig koloniaal bewind staat, het recht
heeft samen te werken met ieder, wie
het maar wil.
In Australië poogt Usman, hoofd van
de republikeinse diplomatieke en consu
laire dienst, consulaten te vestigen, hoe
wel zonder succes.
van de Citroën-fabrieken het werk neer
gelegd, terwijl de 5000 bank-bedienden
nog stakende in de Parijse parken zitten!
Een later Reuter-telegram uit Parijs
meldt nog, diat het diebat in de Nationale
Vergadering de ganse nacht voortduurde
en zelfs hedenmorgen half negen nog niet
beëindigd was.
De expert der communisten, Duclos,
wees de plannen der regering van de hand
en stelde ter bezuiniging een eigen plan
voor, waarbij de legerbegroting met 33
percent, dus één diende, zou wordlen inge
krompen.
Ndet voor niets sprak de Britse minister
van Handel onlangs over ,,de geihele econo
mische toekomst, d'ie op het spel stond".
Het land bevindt zich in economisch ge
vaar, aldus minister Cripps, en als de pro
ductie niet opgevoerd wordt, zal straks niet
meer geïmporteerd kunnen worden dan er
geëxporteerd wordt.
Het Witboek, gepubliceerd door de Britse
regering, erkende, dat er een crisis van
onderproductie bestond, welke het land voor
ernstige problemen stelde.
Op de een of andere wijze zal er een op
lossing voor de moeilijkheden moeten wor
den gevonden Men kan het zoeken in een
aanzienlijke vermindering van de invoer,
maar dan loopt men kans dat de arbeids
productiviteit, die al veel te wensen over
laat, verder terugloopt, met ongunstige ge
volgen voor de nationale productie Als men
echter rekent, dat de helft van de import
bestaat uit levensmiddelen., dranken en
tabak, dan kan er mogelijk nog wel iets ter
inkrimping van de invoer bereikt worden.
Het alternatief is het besnoeien der uit
gaven in het buitenland. De Britse legers in
Duitsland en in het Nabije Oosten zouden
kunnen worden verminderd, maar het is
duidelijk, dat de tanende positie van het
Britse Rijk daarmede de genadeslag zou
kunnen krijgen. En zolang Ernest Bevin
minister van Buitenlandse Zaken is, zal zulks
zeker vermeden worden.
De derde mogelijkheid is een uitbreiding
ook niet meer geduld worden, is, terecht,
de conclusie.
De hoofdredacteur van het „Alg.
Handelsblad," die niet zo lang ge
leden uit Indië is teruggekeerd, ziet de
tactiek der republiek duidelijk: de lijn
iets laten vieren, wanneer de toestand
critiek wordt, de onderhandelingen sle
pende houden, tijd winnen en de tijd
nood voor Nederland, financieel en mili
tair, vergroten. Daartegenover stelt hij
het enig juiste Nederlandse standpunt:
niet afwijken van een eerlijke en vol
ledige toepassing van de grondbeginselen
van Linggadjati.
Een gans ander geluid laat uiteraard
De Waarheid horen. Hierin noemt
de heer Koejemans de brief van de Com
missie-Generaal een stuk „dat veel be
weert, weinig bewijst en kennelijk aan
stuurt op een definitieve breuk met de
republiek." Daartegenover stelt hij de
brief van Sjahrir, die „zakelijk en precies"
is. Hij vraagt dan ook, of regering en
Comm.-Generaal zullen doorhollen als een
dolle hond op de eenmaal ingeslagen weg
en of men steeds wil proberen, het onder
ste uit de koloniale kan te halen! Der
gelijke taal moet wel een kolfje zijn naar
de hand van Sjahrir en de zijnen. Enig
Nederlands nationaal besef kunnen wij er
niet in ontdekken.
Verschillende andere bladen, w.o. „Het
Vrije Volk", lieten zich over de impasse
nog niet uit.
De bevrijding van Nederlanders en
Ambonezen in de republiek wordt een
aanfluiting. Thans heeft het hoofd van
het evacuatiewerk, kapt. v. d. Wall Bake
verklaard, dat behalve duizenden, die on
der dwang tot republikeins staatsburger
„gebombardeerd" zijn, ook vele Neder
landse vrouwen en kinderen in kampen
vertoeven, o.a. te Tasikmalaja en dat de
republiek de Nederlanders niet toestaat,
haar te bezoeken. De evacuatie van 10.000
Ambonezen, enz. wordt gesaboteerd.
Reeds maandenlang liggen drie schepen
te Soerabaja werkeloos. Thans is de ver
gunning der republiek om de „oorlogs
graven te registreren, waarop twee jaar
gewacht was, opnieuw ingetrokken we
gens de „politieke toestand". De repu
bliek is het enige gebied in Z.O.-Azië,
waar dit werk onmogelijk is. Honger
heeft 78 Madoerezen met 36 vrouwen en
kinderen naar West-Borneo gedreven,
maar in de door onze troepen bevrijde
vlakte van Tjiandjoer keren de landbou
wers naar de verwaarloosde sawah's
terug. Acht rijstpellerijen zijn weer in
werking. Ook de Javanen komen in ver
zet tegen de republiek, daar te Soera
baja een Oost-Javaanse volkspartij is op
gericht. Gisteren werd gemeld, hoe vier
Nederlandse soldaten tegen de republi
keinen sneuvelden en velen gewond wer
den, thans deelt de Kon. Marine te Ba
tavia mede, dat een Nederlands oorlogs
schip in Straat Bali door twee Indone
sische kustbatterijen beschoten werd en
het vuur beantwoord heeft.
Tenslotte een verklaring van het re
publikeinse ministerie van voorlichting:
,.Moge de vriendschapshand.... aan de
Nederlanders toegestoken aanvaard
worden."
der credietbasis in Amerika. Daartegen be
staan zo-wel van Amerikaanse als van Britse
zijde vooralsnog bezwaren. Maar het zo-u wel
eens kunnen zijn, dat on-der de dTuk der om
standigheden de weerstand gebroken wordt.
Het is overigens niet uitgesloten dat het
bekende voorstel-Marshall uiteindelijk een
succes wordt. Maar naar ons gevoelen zal
het tijd kosten.
De steenkolencrisis van de vorige winter
was een symptoom van de moeilijke worste
ling des lands om de productieproblemen te
boven te komen. Men kampt in Enigeland
met het probleem der grondstoffen, met een
tekort aan arbeiders, met een gebrek aan
arbeidsinspanning. Het nationaal inkomen
liep in 1946 terug tot 7.974 millioen pond
1946 8.340 millioen pond.). De verbruikers
besteedden in het afgelopen jaar 6.854 mil
lioen pond. Het hoogste niveau, dat ooit ge
registreerd is en het nationaal inkomen aar
dig benadert. Desondanks kon de nationale
consumptie slechts zeer ten dele bevredigd
worden. Het gestegen prijsniveau speelt het
volk parten. De hoge prijzen, welke betaald
moeten worden voor de Amerikaanse Im
port, remmen de wederopbouw des lands.
Een prijsdaling op de Amerikaanse markt
zou dus zeer welkom zijn.
Het zal duidelijk zijn dat het Britse volk
voor een muur staat. En de problemen in
ons land liggen veelszins in gelijke richting.
Vandaar dat de ontwikkeling in Engeland
voor ons zo belangrijk is*
Dezer dagen ontving de Franse premier,
Ramadier, in het hotel Matignon een staf
van vijfentwintig persattachés en te oordelen
naar hetgeen Ramadier, te dier gelegenheid,
bij wijze van reclame, gezegd heeft, lijkt het
wel of er in de republiek geen vuiltje aan
de lucht is. Men moet zei hij in het
buitenland wel de indruk krijgen, dat
Frankrijk voortdurend in moeilijkheden
wordt gebraoht door hevige sociale bewe
gingen en beroeringen. Hier en daar is in
derdaad wel sprake van abnormale manifes
taties, maar in de meeste steden en dorpen
is er van agitatie geen sprake. Sinds de
bevrijding gaat het goed met de ravitaille
ring, marcheren de regeringsdiensten en
instellingen uitstekend en ook het „herstel"
wordt verwezenlijkt. Ramadier zou de laat
ste zijn, om te ontkennen, dat er zich ook
geen politieke moeilijkheden voordoen,
maar.... dat is een soort van spel, waar de
Fransman behagen in vindt. En in lyrische
bewoordingen eindigde hij: Frankrijk is, wat
het altijd was, stabiel, arbeidzaam en onder
een bewegelijk oppervlak, vertoont het een
hechte structuur. .Goeie morgenMen
moet Fransman zijn om politieke moeilijk
heden „een soort van spel" (espèce de jeu)
te noemen, maar ik vermoed, met alle respect
voor deze suggestieve reclame, dat èn Blum
èn de minister van financiën, Robert Schu
man, en vermoedelijk ook Ramadier zelf van
dit spelletje, waarin vooral de communisten
meester zijn, meer dan genoeg hebben. De
Franse bladen trouwens, doen deze poging
tot hypnotisering van het buitenland weer
te niet. Het ontbreekt niet aan frontaanvallen
op de regering, aangezien de ongezonde loon-
en prijzenpolitiek de economische bloeds
omloop volkomen heeft verstoord. Een
rechts blad als de „Figaro" erkent weliswaar,
dat de maatregelen van Blum om de franc
te redden, goed bedoeld waren, maar dat dit
experiment toch ook weinig effect gesor
teerd heeft en de huidige regeringspolitiek in
nevelen gehuld blijft. Linkse bladen dringen
aan op een algehele reorganisatie der prijs-
beheersing; er is, volgens „l'Aube", het blad
der Republikeinse Volkspartij, geen strak
omlijnd economisch plan. Het „spel," waarop
Ramadier doelde, dit zeer gevaarlijke spel,
dat tot onverantwoordelijke massa-stakingen
leidde, heeft handenvol geld gekost, want
de loonsverhogingen moeten toch ergens
vandaan komen. De heer Abd-el-Krim, die
van het stille Réunion naar Egypte wist
te vluchten en daar aan Marokko zit te
knagen, had de 137 milliard, het nieuwe
deficit op de Franse begroting, ook al niet
als cadeautje meegebracht. De hele Franse
„gordel van smaragd" verschiet van kleur
en neigt tot sterke daling in waarde. Inzake
het Roedgebied is nog niets definitiefs be
kend en Frankrijk wenst immers de eerste
staalproducent van Europa te worden.
Waar moet de 137 milliard vandaan komen,
een zacht prijsje voor de ingewilligde loon
eisen? Het bezuinigingsplan van Robert
Schuman, die boven op de Franse schatkist
zit te trappelen, staat er slecht voor. De
sociale beroering, die zich uitte in omvang
rijke stakingen, heeft de staat en de grote
industriën handenvol geld gekost. Het stands-
punt van Ramadier viel niet vol te houden
en het compromis, dat met de stakende spoor
wegarbeiders gesloten moest worden, omdat
het vrijwel lam gelegde verkeer tot alge
hele economische ontwrichting zou hebben
geleid, kost alleen al tien milliard francs.
Verhoog nu de tarieven, betaal een halve
franc per kilometer meer voor het spoor
kaartje, dan zou men er zijn. Neen, dan is
men er niet, want de reiziger moet die halve
franc per kilometer toch ook weer ergens
vandaan toveren of het evenwicht tussen
lonen en prijzen wordt opnieuw verstoord.
Inmiddels weten wij, dat het met de begro
tingsvoorstellen van de minister van finan
ciën, Robert Schuman, niet vlot. De finan-
tiële commissie van de nationale vergadering
verwierp met 16 tegen 13 stemmen het in
gediende plan en de regering was er als de
kippen bij om de commissie te verzoeken,
de zaak nog eens onder de politieke loupe
te nemen en het vonnis te herzien. Ramadier
moet heden in de nationale vergadering een
verklaring afleggen over het noodzakelijke
bezuinigingsplan, zoals Schuman het heeft
opgesteld. Er zal, als Ramadier in de „na
tionale vergadering" reclame maakt voor het
plan hetgeen heel iets anders is, als een
exposé voor de persattachés menig hartig
woordje gesproken worden. Er moet een „mo
tie van vertrouwen in de regering" worden
uitgebroed en crisisgeruchten komen alweer
aangevleugd. Met wat voor doel zou men op
een nieuwe regeringscrisis willen aansturen,
om de communisten soms weer in het kabi
net te doen rondspoken, nadat men ze als
lastige klanten pas heeft geëlimineerd? Geen
Frans burger zal er een franc rijker door
worden als de communisten óók in het
kabinet hun obstructie-politiek weer kun
nen voortzetten; dat is bij herhaling geble
ken.
De nachtmerrie der economische ineen
storting keert weer terug: inflatie en o.p de
zwarte markt" springt de dollar omhoog.
De Gaulle, in Napoleontische houding, over
ziet peinzend, dit slagveld der politiek. Hoe
zijn de kansen? En Ramadier. juist op het
punt staande een duik naar de franc te
nemen, die in de Seine gerold ls, voelt
plotseling, dat Molotof hem in de armen
valt. „Zeg, ligt daar aan de kant niet een
dollar?" vraagt hij zijn Franse collega.
Het plan Marshall kan voor Frankrijk de
redding zijn.
OOK IN INDIË MOET PORTO
BETAALD WORDEN!
Herhaaldelijk nemen soldaten of andere
personen die uit Nederland naar Indië ver
treken post pakjes e.d. voor in Indië ge
legerde militairen mee en posten die daar,
zonder dat de portokosten voldaan zijn.
Er gelden in Indië voor de veldpostdienst
ecehter dezelfde bepalingen als voor de
Ned.-Indiache P.T.T.-dienst. Portvrijdom
bestaat alleen voor brieven en briefkaarten
tot 20 gram van militairen. Het publiek
wordt dan ook aangeraden, dergelijke zen
dingen langs de normale weg. via de post
te versturen.
Neen, dit is geen herleefde Arbeidsdienst! Door de zware zeeklei, waaruit de
bodem bij Delfzijl bestaat, vindt men bij dit stadje geen normaal strand. Thans
trekken de mannelijke inwoners er met schoppen op uit, om het kunstmatige
strand, dat tijdens de oorlog verdween, te herstellen.
