Franse parachutiste kwam in 'n sloot terecht
MODESHOW
DE RESIDENTIE
Australië zet boycot tegen Nederland voort
't Verklaarde
Waar het aan schort
uitzicht
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
MAANDAG, 19 MEI 1947
TIJDENS DE VLIEGFEESTEN
OP YPENBURG
(Van een onzer verslaggevers)
Werd de heropening van Ypeniburg be
gunstigd door prachtig weer, tijdens de
Zaterdag gehouden vliegfeesten dreven drei-
geopend wordt, geschiedde nadat eerst nog
stunten en ballonrammen had plaatsgevon
den. Bij dit optreden had zij echter de
peoh, enige kilometers verder in een sloot
terecht te komen, zodat zij met modder
besmeurd weer naar het veld terugkeerde.
Vliegtuigen van de luchtstrijdkrachten en
de Rijksluchtvaartschool maakten tenslotte
De tweede parachute-sprong van Michelle Bella, tijdens de vliegfeesten op Ypen-
burg eindigde Zaterdagmiddag niet zo fortuinlijk als de eerste. Zij plonste pardoes
in een moddersloot, waar zij nogal besmeurd moest worden uitgetrokken
gende wolken boven het veld en het scheen
aanvankelijk dat de feestelijkheden letter
lijk en figuurlijk in het water zouden val
len. Gelukkig werden deze sombere voor
spellingen niet bewaarheid en kon het pro
gramma ongestoord afgewerkt worden.
Tienduizend toeschouwers hadden zich op
het veld verzameld, waar de verrichtingen
der vliegers door luidsprekers aan het pu
bliek werden verduidelijkt. Buiten de hek
ken en langs de Rijksstraatweg sloegen
eveneens duizenden het schouwspel gade.
Het programma werd geopend door esca-
drillevliegen van vijf toestellen van de Rijks
luchtvaartschool, vervolgens werden ver
schillende staaltjes van groepsvliegen en
zweefvliegen vertoond, waarna het publiek
per radio kon volgen hoe instructeur Wil
lem de Graft gewoonlijk een leerling de
edele vliegkunst bijbrengt. Het stunten van
de Bucker Jungmann, bestuurd door Gerben
Sonderman vormde, evenals Vrijdag, weer
een hoogtepunt. Een aardig moment was
het langsrijden van de „Spin", het eerste
door' Fokker gebouwde vliegtuig, gevolgd
door de Promotor", aLs symbool van de
vooruitgang in de vliegtuigbouw.
De „Promotor" werd gedemonstreerd,
Spitfires voerden stunten uit, Fireflies van
de M.L.D. demonstreerden deklandingen,
totdat de clou van de middag kwam:
Madame Bellu maakte haar eerste parachu
tesprong. Statig kwam het nietige figuurtje
naar beneden zweven, en haar viel, even
als de andere deelnemers, een hartelijk
applaus en uitbundig zakdoekengezwaai
ten deel. Haar tweede vertraagde sprong,
waarbij het valscherm eerst na enige tijd
nog groepsvluchten, waarna Franse vlieg
tuigen en luchttaxi's werden voorgevlogen.
Rest ons nog een woord van waardering
voor de perfecte organisatie, waardoor
alles tot op de minuut klopte.
Vier dagen per logger
ter haringvangst
(Vervoln van Pag. I)
Mijn vraag: „Kan het er af" blijft in mijn
keel steken. Voor de gulle zeebonken is de
zaak afgedaan. Eén schenkt de koffie in
kommen, die een halve liter kunnen bevat
ten en schuift er een naar mijn kant. Zo zijn
wij gereed te gaan eten. Niemand begint,
evenwel. Ergens zegt een stem op zachte
toon: „Vijf minuten". Handen worden gevou
wen en ieder zoekt met eigen woorden con
tact met de Almachtige, wiens macht vooral
op zee zo onmiskenbaar is.
We waren 15 mijl uit de kust, toen een der
schepelingen de brug op kwam en de schip
per meedeelde: „We hebben een versteke
ling aan boord. Ik moest in de sloep zijn en
toen stak hij zijn kop onder het zeil van
daan. Ik schro-k me
„Breng 'm eens hier," zegt de goedmoedige
schipper lachend. Zich tot mij wendend:
„Zeg, dat je van de havenpolitie bent."
Een tenger jongetje met blond haar en
Schevenings-blauwe ogen verschijnt en is
allerminst te imponeren met gemoedelijke
bedreigingen. Zijn verhaal is tragisch en tooh
zó echt dat van een Hollandse jongen. Hij is
9 jaar en liep vanochtend van huis weg,
omdat hij wilde varen. „Mijn vader is dood,
getorpedeerd in de Middellandse Zee. Hij
was bij de koopvaardij," zegt het kind, dat
de ernst van de woorden gelukkig maar
niet begrijpt.
„Kijk nou," zegt een boom van een zeeman
met enige ontroering in zijn stem. „Zijn moe
der, een weduwvrouw, zit er natuurlijk op,
dat zo'n jonge niet naar zee gaat en nou
loopt-ie stiekum weg...."
Er is geen kooi meer over, maar een van
de matrozen stopt de kleine verstekeling, die
slechts een Mousje als overgoed had en ka
potte schoentjes aan zijn voeten, 's avonds
in zijn kooi. „Zo'n wurm kan er nog wel bij."
De volgende dag worden de eerste voor
bereidingen getroffen voor de haringvangst.
Daarover in een volgend artikel.
MINISTER GIELEN IN DEN HAAG
TERUG.
Minister Gielen is heden in Den Haag
teruggekeerd van zijn verblijf in Frank
rijk.
(Van onze verslaggeefster).
Als een droom liet Nina Ricci haar
nieuwste Parijse fantasieën van voor-
jaars- en zomertoiletten Zaterdag in het
Haagsche Central aan ons voorbij zwe
ven. Als een droom van tere ijle kleu
ren in tegenstelling tot de vele felle
die we tot nu toe te verwerken kregen.
Er was geen overdadige luxe, maar uit
stekend materiaal. Geen enkel toiletje,
dat minder aantrekkelijk was. Sierlijke
eenvoudige modellen, die zelfs in tijd
van textielnood nog geen afgunst hoe
ven te wekken, want ze zijn ook met
minder materiaal bereikbaar te maken.
Er paradeerden fleurige strandpakjes
met vissers jongensachtige tot de kuit
opgerolde broekspijpen en gracieuze
avondjaponnen van lichte tule of zijde.
De rokken zwaaien in plooien en plis-
soes soms met een gladde achterkant
en slechts een enkel strak rokje was
er tussen geslopen. De zoom valt tot
diep over de knie. Bij de namiddagja-
ponnen overweegt de driekwartsmouw,
die ook wel eens de middenweg kiest
ALDUS BESLOTEN DE VAK
BONDEN TE MALANG
Het Congres van vakbonden te Malang
besloot de Australische havenarbeiders
te verzoeken, de boycot van Nederland
se schepen voort te zetten, daar de Ne
derlanders de republikeinse havens
controleren. Dit geschiedde blijkbaar in
strijd met de verwachtingen van de
heer Kupers, die kort tevoren -had ver
klaard, dat de besprekingen over Indo
nesische medewerking aan de afschaf
fing van de boycot een gunstig verloop
hadden. Daar de 2de secretaris van de
Australische vakbond van havenarbei
ders te Malang had verklaard, dat de
boycot onmiddellijk zou eindigen, zo
dra de Indonesiërs hierom zouden ver
zoeken, betekent dit dus de voortzetting
van de boycot.
Ook besloot het congres, net wereld-
vakverbond te mengen in het vraagstuk
der terugtrekking van de Nederlandse
troepen. Het verzocht de Nederland-
s e vakverenigingen „alles te doen" om
nieuwe troepenzendingen tegen te gaan.
Twee Indonesiërs werden door het Con
gres afgevaardigd naar de bijeenkomst
van de algemene raad van het wereld-
verbond in Praag.
BEMANNING FIREFLY IN LEVEN.
De Firefly van die Koninklijke Mari
ne, die sinds Woensdag in Oost-Java
vermist was, is door een patrouille van
het Indonesische republikeinse leger bij
de top van de Andjasmoro nabij Selecta
(Oost-Java) gevonden. De bemanning
zou gewond naar een republikeins hos
pitaal zijn overgebracht.
JODEN GAAN OOK PER PARACHUTE
EMIGREREN.
In de afgelopen drie weken is een aan
tal Europese Joden per parachute in
Palestina neergelaten. Meerdere Joden
oefenen er nog voor, aldus Ass. Press.
Het 33ste illegale emigrantenschip met
4800 passagiers aan boord is thans door
de Britten opgebracht.
tussen driekwart en lang en net even
de pols vrijlaat. Fijne handwerkbroderie
is vaak de enige opluistering van een
effen japon. Een zwart jurkje met punt-
hals van oud-rose broderie en bijpas
send jasje van rose ripsfluweel viel op
door buitengewone charme.
Tenslote nog een snufje: de mantel
zonder naad, aan "één stuk geknipt met
brede schouders en ook al in een teer
bescheiden kleur. Nina Ricci had de
Parade van de nieuwste middag-japon
netjes kersvers uit Parijs. De manne
quins tonen enkele modellen, tijdens de
modeshow in het Haagse hotel „Central"
meeste kleurnuances uit de ondertoon
van rose laten ontstaan.
De opbrengst van deze zo smaakvolle
modeshow komt ten goede aan het Ned.
Roode Kruis. Het ensemble Lismonde
zorgde voor de muzikale afwisseling en
Conny Stuart oogste veel succes met
haar Franse liederen.
PRINS BERNHARD MORGEN NAAR
ASSEN.
Prins Bernhard is voornemens mor
gen aanwezig te zijn bij het afscheids-
defilé van de tweede divisie te Assen.
Het is onmiskenbaar, dat in brede lagen
van. ons volk een zekere ontnuchtering is te
constateren sedert de verwachtingenwelke
na de bevrijding werden gekoesterd, onvervul
baar zijn gebleken. Het is niet zonder reden,
dat de president der Nederlandse Bank in
zijn onlangs verschenen jaarverslag gewaagt
van een psychische terugslag en de opmer
king maakt, dat de resultaten van het herstel
niet snel genoeg kwamen om het vuur van
het eerste enthousiasme, waarmede de ar
beid werd aangevangen, ten volle brandend
te houden.
Legt men zijn oor onder het volk te luiste
ren, dan constateert men teleurstelling en
scepticisme. Men had zo geheel anders de
resultaten der bevrijding gedacht.
Het is moeilijk, dit psyeèg^h probleem
nauwkeurig te benaderen, -} zoveel oor
zaken daaraan ten grondslag nggen. Het is
wel zeker, dat velen van ons volk zich na de
bevrijding hebben overgegeven aan een op
timisme aangaande de toekomst, hetwelk
misplaatst was. In vele gevallen heeft men
gerekend op een spoedige terugkeer van de
vooroorlogse welvaart, zonder te bedenken in
welk een ruïneuze toestand de bezetters ons
land hadden achtergelaten.
De betekenis van het wegvallen der hoofd
pijlers onzer welvaart, nl. een ruim handels
verkeer miet het buitenland, o.a. met Duits
land, daarnaast levendige betrekkingen op
financieel-economisch gebied met het Over
zeese Rijk, heeft men zich in onvoldoende
mate gerealiseerd.
Daarbij komt, dat het economisch herstel
door de moeilijkheden, welke te overwinnen
waren, langzamer is tot stand gekomen dan
velen zich gedacht hadden. De trage en tra
gische ontwikkeling van het Indisch pro
bleem vormde een ernstige teleurstelling. De
belemmeringen, aan het particulier initiatief
in de weg gelegd tengevolge van overheids
bemoeiingen, zetten een doonper op veler
verwachtingen. De moeilijkheden op het ge
bied dier gezinsvoorziening, de fiscale aan
slagen op de besparingen uit het verleden,
de onoverkomelijk lijkende begrotingstekor
ten, en zoveel andere dingen meer hebben
onder ons volk een geest van vermoeidheid
gebracht ien een zekere mate van scepticisme.
Naar het ons voorkomt is niets erger voor
een volk, dan dat het aan zijn toekomst twij
felt. Moeilijkheden zijn er om ze met in
spanning van alle krachten te overwinnen.
En ons volk heeft in het verleden herhaalde
lijk getoond met welk een geestkracht, met
welk een élan, zwarigheden van de eerste
orde werden overwonnen. Wij herinneren
slechts aan het taai verzet tegen de onder
drukkers uit de laatste oorlog. Wat we toen
echter hadden, missen we nu. In de oorlogs
jaren was het de bezielende gedachte aan
te herwinnen vrijheid, welke de nationale
krachten samenbundelde. Men werkte een
drachtig aan de verwezenlijking van dat éne
programmapunt, nl. de verdrijving van de
gehate onderdrukkers.
En nu trof ons een uitlating in het jaar
verslag der Nederlandse Bank, nl. deze,
waarin opgemerkt werd, „dat de in het voor
jaar van 1946 gehouden N verkiezingen een
verscherping van meningsverschillen brach
ten omtrent de doeleinden en middelen van
het herstel; oude belangentegenstellingen
hernamen haar betekenis. Dit alles oefende
een zekere vertragende werking op de her
stelmaatregelen".
In plaats van de grote problemen op ge
meenschappelijke basis tot een oplossing te
brengen, heeft men de herstelarbeid op
partij-politieke leest geschoeid en zijn de te
genstellingen op de spits gedreven. In plaats
van te zoeken naar de grondslagen, welke
het mogelijk zouden hebben, gemaakt om alle
nationale krachten samen te bundelen, heeft
Politieke bedrijvigheid i
na„Moskou".
Nu te Moskou het „Viermogendheden-pact"
niet tot stand kwam, blijven er nog twee
wegen over. Men kan namelijk van weers
kanten water in de wijn doen en er op spe
culeren, dat Rusland straks op de conferentie
van. Londen toch toetreedt. Men kan zich óók
op het standpunt stellen, dat het met onwil
lige honden slecht hazen vangen is en West-
Europa het verstandigst doet, zich hechter
aaneen te smeden. Dit laatste beoogt Chur
chill met de, als nieuw, uit de politieke
voorraadkast gehaalde idee der „Ver. Staten
van Europa", welk plan geplaatst moet zijn
in het kader der ,Ver. Naties", omdat er
zonder een verenigd Europa geen kans be
staat op een wereldregering en een wereld
regering noodzakelijk is, wil er aan wantrou
wen, achterdocht, aan „broeinesten van
pestilentie en haat" een einde komen. Een
figuur als Churchill klimt eerder in een lan
taarnpaal als in een stroohalm en belangrijke
Engelse bladen verwijzen zijn woorden dan
ook maar niet, zonder meer, naar het rijk
der illusie. Het „Viermogendheden-pact"
beoogde een politiek en militair prikkeldraad
voor een opnieuw gevaarlijk Duitsland, maar
zonder de medewerking van de Rus, werd
dit doel niet bereikt. Is nu op een andere
wijze dit gevaar af te wenden? Het plan van
Churchill zou als eerste voorwaarde stellen,
dat Frankrijk er mede accoord ging, dat
Duitsland niet achter het prikkeldraad bleef,
maar van dat „Verenigd Europa" deel ging
uitmaken. Aan garanties zou het dan niet
moeten ontbreken. Primair blijft de verhou
ding AmerikaRusland, maar als door deze,
steeds sterker ieder „compromis' bedreigende
tegenstelling, het Duitse vraagstuk onopgelost
zou blijven, moet West-Europa zich zelf hel
pen. Dit is trouwens óók het standpunt van
Eden, de woordvoerder der oppositie, tijdens
de debatten in het Engelse Lagerhuis. Oók
hij verklaarde, dat de resultaten van de con
ferentie van Moskou zeer teleurstellend wa
ren en men nu maar zonder de Russen moest
handelen, als er met hen toch geen overeen
stemming te verkrijgen was. Be vin, de Britse
minister van buitenlandse zaken, „gelooft"
echter, dat er te Londen met de Russen te
onderhandelen zal zijn. De zaak wordt echter
scherp door hem gesteld, want de volgende
conferentie, na Moskou, zal de belangrijkste
in de wereldgeschiedenis zijn. Hij „gelooft*,
dat de Russen alsnog het „Viermogendheden-
pact" zullen aanvaarden, zoals hij mede ge
looft, dat de kwestie van de herziening van
het EngelsRussische verdrag", waarover
Bevin met Stalin gesproken had zich in gun
stige zin zal ontwikkelen. Dit is alles aange
naam om te vernemen van een Brits minister
van buitenlandse zaken, want waarom zou
men niet blijven hopen, dat er een einde
komt aan het „broeinest van pestilentie en
haat", waarover Churchill sprak. Zijn er
echter motieven voor het Labour-optimisme,
dat kennelijk ten doel heeft, zich niet te op
vallend van Sowjet-Rusland te vervreemden?
Rusland stond te Moskou op het standpunt,
dat Duitsland de herstelbetalingen uit de lo
pende productie moest verrichten, waartegen
scherpe oppositie gevoerd werd. De Britten
voelden er niets voor, dat het Roergebied
onder controle der vier mogendheden zou
wonden geplaatst. Rusland immers bepleit
internationalisatie van het Roergebied, ter
wijl het met Polen 9amen het beheer wil
hebben over de kolenbekkens van Silezië en
Saksen! En zal de Rus, die als eerste Berlijn
binnen trok, vermeende rechten prijs geven,
afstand doen van reeds behaalde voordelen
en los worden van de angst als een muis in
de Truman-val te lopen? Omdat men het in
zake het Duitse vraagstuk niet eens werd,
toonde de Rus zich volkomen afkerig van
het Viermogendheden-pact". De enige ma
nier Duitsland er onder te houden bestond
uit dit verdrag, waarbij Amerika, Engeland,
Frankrijk en Rusland zich zouden verbinden
om de vrede in Europa te waarborgen, om
dat hier tegenover een eventueel aggressief
Duitsland direct een macht gesteld werd, die
de „Ver. Naties" niet bezit en ook voorlopig
niet ter beschikking zal krijgen. Door het
Viermogendheden-pact" zouden de vier grote
staten zich verenigd hebben tegen Duitsland;
er zou een basis tot samenwerking zijn ge
legd en de kans op een oorlog, tussen die
vier mogendheden onderling, zou uiterst be
perkt geworden zijn. De Russen hebben zich
daar echter niet op willen vastleggen en al
valt het optimisme van Bevin te waarderen,
niet te ontkennen valt, dat de huidige reali
teit der wereldpolitiek nog geen vermildering
toont tussen het Amerikaanse en het Rus
sische standpunt. Soms is er enige aarzeling
te bespeuren zowed bij de Russen als bij de
Amerikanen. Marshall echter neemt een zeer
positieve stelling in, maar vindt daarbij vaak
het Huis van Afgevaardigden tegenover zich,
zoals kort geleden nog Week, toen het Huis
het bedrag voor steunverlening aan hulp
behoevende landen van Europa van 350 mil-
lioen tot 200 millioen verminderde, welk be
sluit genomen werd met 333 tegen 66 stem
men, een ernstige nederlaag voor de regering
dus. De Republikeinen stemden toen in grote
meerderheid vóór de vermindering, terwijl
de Democraten er tegen waren. Het Huis
van Afgevaardigden gaf hiermede dus te
kennen, dat men er matig voor voelde steun
te verlenen aan landen in de Russische in
vloedssfeer. De „New York Herald Tribune",
het orgaan derRepublikeinen veroor
deelde het besluit van het Huis, om hulp te
onthouden aan landen, wier regeringen onder
Russische invloed staan, „hetgeen niet een
demonstratie van kracht, maar eer een be
kentenis van zwakheid is". Marshall blijkt
dus, after all, Amerika nog niet te zijn en
wordt na het „privé-onderhoud", dat hij had
met Stalin, zijn aanzien door een dergelijke
houding van het Huis, niet ernstig geschaad,
vooral als hij straks op de conferentie van
Londen opnieuw de kwestie van het „Vier
mogendheden-pact" moet aansnijden, waar
zoveel van afhangt!
men gemeend, zelf de nationale „zaakjes"
wel tie kunnen opknappeif.
Het resultaat, dat met deze politiek be
haald is, kan niet andere dan onvoldoende
genoemd worden. De nuchtere feiten spre
ken! En Ihet volkt voelt dit falen zuiver aan.
Er is gebrek aan vertrouwen in het rege
ringsbeleid; men mist de bezielende leiding,
die het volk door het donkere dal kan voe
ren. En dit gebrek aan vertrouwen is fnui
kend voor de opgang naar betere tijden.
