't Nieuwste snufjede „Moedermelkcentrale"
Weet men nu toch heusch niet in Den Haag...?
Wij groeten U
't Verklaarde
net uitzicht
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
S
DONDERDAG 23 JANUARI 1M*
In verband met den bouw van het nieuwe stadhuis op het Alexanderveld te Den Haag,
waarvoor 3 Februari de grondwerkzaamheden beginnen, moeten vijf kapitale huizen aan het
Nassauplein 610 helaas worden afgebroken. Het is wel jammer in dezen tijd van woning
nood, doch een andere oplossing is er niet.
rekeningen had opgevraagd®h er een nieuwe
pteukzagel had opgeplakt. Heel serieus. Een
punctueel man. Maar nu had hij er één.
vergeten. Het is geen sprookje, maar bittere
waarheid. Ik weet het heel zeker, want het
was bij mezelf. En nu kreeg hij een briefje,
dat hij voor straf 100.10 gld. moest betalen.
En nu vraag ik heel het barbarendom,
pardon, ik bedoel het bureaudom, hoe het
nu todh zdit?
Weet naen nu todh heuscih niet hoe het le
ven hier en in de andere verwoeste gebie
den is?
Weet men nu toch. heusch. niet, dat er nog
zooveel mensdhen wonen in huizen met oel-
loptbaangflas, waar de koude doorheen vliegt?
Weet men nu toch heusah niet, dat we
werkelijk wel wat anders te doen hébben
dan once oude rekeningen van onder het
puin 1e halen om na te gaan, of er misschien
niet een exemplaar onder is, dat niet ge
zegeld is?
Weet men nu toch heusch «iet, dat we
allen worstelen, oon onze huizen opgebouwd
te krijgen?
Dat we ons werkelijk, ja vergun mij het
woord, ndet met ad die flauwe kul kunnen
bemoeien.
Ik zou willen vragen aan de autoriteiten,
die daar wat over te zeggen, hébben, laat ik
maar zeggen aan DEJN HAAiG, kan er nu
toch niet een order uitgaan, dat er zand ge
strooid wordt over dat alles, wat in die
bange, moeilijke dagen is gebeurd-, wat mis
schien niet heel precdies volgens onze pre
cieze, Nederiandsdhe voorschriften is ge
beurd?"
geen bij een temperatuur van —50 graden
Celsius geschiedt. De dan ontstane poeder is
voor onbepaalden tijd houdbaar, doch dient
voor het gebruik in water te worden op
gelost.
Door een speciaal afhaal-systeem ter hand
genomen door de afd. A'dam van het Ned.
Roode Kruis, kunnen de moeders thans haar
overtollige melk op zoo hygiënisch mogelijke
wijze doen opvangen. Natuurlijk wordt
vooraf onderzocht of zij wellicht vermengd is
met water of b.v. koemelk.
Hoewel natuurlijk voorloopig, gezien de
beperkte hoeveelheid, de betreffende poeder
slechts op strenge medische indicatie be
schikbaar wordt gesteld, is het geenszins de
bedoeling de verdeeling tot Amsterdam te
beperken.
Er bestaan dan ook plannen om de cen
trale over de groote plaatsen in geheel Ne
derland uit te breiden, hetgeen een unicum
zou beteekenen voor Europa.
Ongetwijfeld zal dit tevens een groote ver
betering in de verzorging der kleintjes met
zich medebrengen I
EEN VRAAG UIT 'T WESTEN
VAN Z.-VLAANDEREN
Weet men nu toch heusch ndet.
Aldus begint de w-ekelijksöhe briefschrij
ver uit het Westen van Zeeuiwsch-Vlaande
ren zijn jongste epistel in het „Zeeuwsch
DaglhLad" en hij vervolgt aldus:
We Leven in verwoest gebied. Misschien,
dat hier of daar, een lezer zegt, ja, dat we
ten wij ai lang. Misschien, dat hier of daar
in Holland een lezer zegt, daar begint de
briefschrijver natuurlijk weer te zaniken
over een of ander dat hem niet aanstaat.
Ja, ja, ik weet het alles ook wed. Om met
Multatuld te spreken, ik weet heel -foei, dat
ik eentonig word, en toch waag ik het er op.
Toen wij in October -November 1944 be
vrijd werden, leefden wij in een heel aparte
wereld. Misschien, dat pas jaren later, goed
tot oms doordringt, in welke eigenaardige
wereld we toen hebben geleefd. Heel West-
Zeeuiwsch Vlaanderen een pmmihoap. De
staten vol met puiin. Geen huis zonder scha
de. Geen ruit meer heel. Bijna geen gezin
of familie zonder graven.
Maar we pakten aan. Den eersten dag
pakte de OD., die al maanden stil in actie
was aan, maar ze werd door het Militair
Gezag schandelijk opzij gezet. We wilden
onze huizen opbouwen, maar we konden
met. Als we een beetje glas uit België bin
nenkregen. werd het in beslag genomen. Ik
kan dit alles met bewijzen staven. Ik zeg het
nu ook ndet meer met bitterheid, heb dat
wél eens gedaan, maar de tijd leert ook hier
berusten. Vooral de handel had het moeilijk.
Het is ongelooflijk, maar ik ken hier gros
siers, die met inspanning van alle krachten
gewerkt hebben, om goederen uit het depót
uit Hulst te halen, om de menschen van le
vensmiddelen te voorzien, die daarvoor han
den vol geld uitgaven voor de vrachten en
die naderhand beboet werden omdat ze de
betaalde vrachten op de prijzen hadden ge
zet. En die in Temeuzen behandeld werden
als waren ze zwart-handelaars.
Ik Iaat dat alles nu rusten. Laatst was er
een vergadering in Temeuzen met een ver
tegenwoordiger van een der ministeries, en
toen zei iemand (ik noem geen namen; maar
het was iemand, die tijdens het Militair Ge
zag niet de laatste viool had bespeeld: Als
alles, wat hier gebeurd is en gebeurt, in, Hol
land gebeurd was, hadden ze allang oproer
gemaakt.
Ik kom, na deze inleiding tot de kwestie
zelf. Na de bevrijding van Zuid, toen Hol
land nog zuchtte onder het Barbarendom,
raakte al spoedig de voorraad plakzegels op.
Toen werden de rekeningen boven de 10 gul
den voldaan zonder zegel, met de bemer
king: Geen plakzegel te verkrijgen.
Toen kwam die langgébedde dag. Toen we
's avonds van onze radio's wegvlogen het
dorp in, om het rond te bazuinen: Holland
is vrij. Toen de vlaggen de ramen uitvlogen.
Holland werd vrij
A'DAM HEEFT DE PRIMEUR
VOOR ONS LAND
Het gehate Barbarenjuk werd ons van
de schouders genomen. „Holland zal opnieuw
ons Holland wezen".
Laat ik wat volgde, den moeilijken weg
van den wederopbouw, thans niet beschrij
ven.
Maar er herleefde ook "een meneer, die
we liever nooit meer terug hadden gezien.
SINT BUREAU GRATTU S
En dfee dacht en denkt ndet meer aan dien
ellendigen tijd der bezetting.
Die heeft ndet van den honger geleden,
die is herrezen in oude kracht.
Weet U, waarde lezer, wat die mi heeft
uitgevonden?
In dien tijd, dat er geen plakzegels waren,
toen waren er rekeningen voldaan, boven
de tien grilden, zonder plakzegels. Nederland
in nood.
Een ieder kon later die oude rekeningen
opnieuw beplakzegelen. En nu, in deze da
gen, trekken ambtenaren rand om averal
bij den handel de oude rekeningen na te
zien, of daar misschien ook een rekening bij
is, waar nog geen pLakzegaL is bijgeplakt. En
als dat het geval is, dan krijg je een briefje,
dat je moet betalen 100.10 gld., Niet tien
cent voor het zegel, niet 100 gulden voor de
boete, maar 100 gulden en 10 cent.
Vandaag kwam 'bij me een timmerman,
die in de dagen, toen er geen plakzegels wa
ren, rekeningen had voldaan, zonder zegel,
en die toen de zegels er weer waren, alle
Ter viering van haar diamanten jubileum
houdt de Kon. Ned. Ver. Avicultura op
Houtrust te Den Haag op 24, 25 en 26
Januari een nationale tentoonstelling. Deze
fraaie duif licht een tipje op van den
sluier, die thans nog over het zeldzame
compositie-materiaal hangt.
Het denkbeeld om overtollige melk, welke
de moeder niet voor haar eigen kind noodig
heeft, voor andere kinderen beschikbaar te
stellen, heeft in Amsterdam een nieuwe cen
trale doen ontstaan: „De moedermelkcen-
trale".
Een combinatie van de Kinderkliniek der
Gem. Universiteit te A'dam, het Ned. Roode
Kruis en den G.G.D. is thans n.l. begonnen
met het methodisch indrogen van moeder
melk. Men dient hiermede echter rekening
te houden met het gevaar, dat een derge
lijke melk kan opleveren door bacterieele
verontreiniging en voorts met een te loor
gaan van goede eigenschappen door bewer
kingen, welke aan het bewaren vooraf gingen.
Het toegepaste z.g. lyophied droogsysteem,
is het eerst in de Ver. Staten toegepast
Deze droging berust op het verwijderen van
water uit de melk in bevroren toestand, het-
De allergewoonste dingen zijn zoo alledaagsch
geworden, meestal ten gevolge van veelvuldig
gebruik. Maar daardoor weten we ook in het
algemeen niets meer over den oorsprong.
Alleen, wanneer we er eens over gaan na
denken, komen we vaak voor raadsels te
staan. Ik wil vandaag met u over ons groe
ten spreken. Er gaat geen dag voorbij of u
groet honderden malen, hetzij door een
hoofdknik, hetzij door een opsteken van de
hand of wel door het afnemen van uw hoed.
Is de vraag wel eens bij u opgekomen,
"waarom u zoo groet? Zoo ja, dan zult u
wellicht toch geen oplossing hejpben gevon
den. Voor zoover deze bekend is, zal ik
daarvan een en ander trachten duidelijk te
..ftiaken.
Er mag als bekend verondersteld worden
dat onze Westeuropeesche wijze van groeten
lang niet dezelfde is als die van andere stre
ken. In het oude China b.v. had men op dit
punt een zeer uitgebreid ceremonieel en wel
acht verschillende groeten, waarvan elke
volgende een grootere onderworpenheid aan
duidde. Men begon met de handen bij elkaar
te brengen en ze naar de borst te heffen.
Dan werden ze op de borst gevouwen én
men maakte een buiging. In de derde phase
wérden de knieën gebogen. Daarna volgde
het knielen. De vijfde eerbiedsbetuiging be
stond in het geknield liggen en één keer met
het hoofd den grond aanraken. Een nog
grooter vertoon van ontzag was geknield
liggen en met het hoofd driemaal den grond
aanraken. De zevende groet bestond in het
zesmaal met het koofd op de aarde tikken.
En dan was er nog een achtste groet, die
alleen voor den keizer werd gébruikt. Men
liet dan het hoofd twaalfmaal met den grond
in aanraking komen. Dit heette de kow-tow.
Vandaar dat thans nog in het Engels ch het
werkwoord k o t o w bestaat, dat be teek ent
«p lage, kruiperige manier vleien.
Nu we spreken over de begroeting van den
keizer van het Hemelsche Rijk, gaan onwil
lekeurig onze gedachten naar de wijze,
waarop we een koninklijke(n) telg in het
leven welkom heeten. Deze week konden
we al in de dagbladen lezen dat op Soestdijk
in de volgende maand 51 of 191 schoten zul
len klinken om den volke de vermeerdering
van het prinselijk gezin te verkondigen.
En we vragen,- waarom toch dit met zulk
een lawaai als dat van kanonschoten moet
geschieden. Als het dicht bij het paleis ge
beurt, is het l11 staat om moeder en kind te
verschrikken. Hier hebben we te doen met 'n
aloud en zinrijk gebruik. Men heeft hiermee
oorspronkelijk zijn volle vertrouwen in den
vorst of de vorstin willen te kennen geven.
Immers een afgeschoten kanon kon geen
kwaad meer doen, zeker niet in den ouden
tijd, toen het laden zulk een ingewikkeld
werk was. Men wilde dus zeggen: „Voor u
hebben we geen geladen wapenen meer noo
dig, wij kunnen van u alleen goeds ver
wachten".
En waarom moet het altijd 21 of 51 of 101
zijn? Daarover bestaan twee meeningen. Het
eene verhaal zegt, dat eenmaal een militair
een vorstelijk persoon op deze wijze moest
welkom heeten en daar hij bang was zich
wellicht verteld te hebben, deed hij er maar
één bij. Dit zou dan traditie geworden zijn.
Anderen meenen dat J^et ook zonder deze
bepaalde gebeurtenis gewoonte is geworden
op denzelfden grond, namelijk om toch
vooral zorg te dragen niet in eerbied te
kort te schieten.
De andere militaire begroetingen moeten
eenzelfden oorsprong hebben. Het presentee-
ren van het geweer b.v. heeft in den be
ginne be teekent: „Hier is mijn wapen, ik
geef het aan u over, daar ik van u niets te
vreezen heb". Ook het laten zakken van den
degen beduidt hetzelfde. Het stoot- of steek
wapen kan geen kwaad doen, als het met de
punt naar den grond wijst.
Van de militaire begroetingen komen we
nu tot de burgerlijke. Waarom nemen we
den hoed voor elkaar af? Ook daaromtrent
zijn twee meeningen. De slaven hadden in
den ouden tijd niet het recht him haar te
laten groeien. Dit was een voorrecht der
vrije mannen. Als dus een slaaf een vrije
ontmoette, moest hij zijn hoed afnemen cm
te toonen dat hij kort haar droeg en dus
een slaaf was. Wellicht heeft daaraan ook
de gewoonte om den gevangenen het haar te
knippen zijn ontstaan te danken. Anderen
meenen dat onze gewoonte zijn oorsprong
vindt in het feit dat het in de middeleeuwen
oneerbiedig werd geacht te vechten of zelfs
te twisten in tegenwoordigheid van dames.
De ridders namen daarom hun helmen af,
wanneer ze in gezelschap van vrouwen
kwamen.
Nu rijst natuurlijk de vraag, waarom mili
tairen hun meerderen dan niet groeten door
het afnemen van muts of kepi. Wellicht zou
men dit kunnen toeschrijven aan het feit
dat een soldaat, althans in de stad, veel
vaker moet groeten dan een burger. Er
schijnt echter nog een andere oorsprong te
zijn. Het omhoog Crengen van de hand tot
den rand van het hoofddeksel of het vooruit
steken van de rechterhand (Hitlergroet en
oud-Romeinsche groet) diende oorspronkelijk
om te toonen dat er zich geen wapen in be
vond. Daarmee zijn we ook gekomen tot het
de hand reiken, wat de niet-militairen doen.
Dit heeft denzelfden oorsprong. Ook hier
mede bewees men ongewapend te zijn.
In het Oude Testament en op de graven
van Oud-Egypte zien we dat groeten werden
gébracht door plat op den grond te gaan
liggen. Hierin zien we eveneens een bewijs
van volkomen vertrouwen in dengene die
begroet werd. Want hoe kan iemand Üfch
verzetten die in zijn volle lengte op den
grond ligt?
Over de woorden die men bij het afscheid-
nemen zegt, zou ook nog wel een en ander
op te merken zijn. Het Engelsche Good bye
beteekent letterlijk God be with ye (God
zij met u) in het Fransche Adieu: ik beveel
u Gode, terwijl ons vaarwel beduidt: Reis
Zoo heeft dus Ramadier den vaarboom
overgenomen uit handen van Blum en stuurt
de reddingsboot van het Fransche regeerings-
beleid, veilig, over de woelige wateren. De
socialist Ramadier zal dezelfde tactiek van
schipperen en laveeren volgen van zijn voor
ganger Blum, maar hij kan niet bogen op een
zoo doorslaggevend gezag, als waarover Blum
beschikte. Want Blum had iets^ in zijn per
soonlijk optreden, het typische van den
Franschman. dat ik zou willen qualificeeren
als „politiek esprit" waardoor hij toch ook
van zijn tegenstanders een onmiskenbare
achting genoot. Bovendien was het Blum, die
zich niet alleen inzake de binnenlandsche-,
maar ook wat betreft de buitenlandsche po
litiek op éclatante successen tabn beroemen.
Ramadier brengt het schip dus niet opnieuw
op gang, maar hij neemt, zooals gezegd, den
vaarboom over. Wanneer inzake het binnen-
landsch en buitenlandsch beleid in den geest
van Blum gehandeld wordt, doet het er ook
weinig toe of wij in Frankrijk te maken
hebben met 0011 zuiver socialistische regee
ring la Blum of met een kabinet op breede
basis, een nationaal kabinet, waarin althans
de drie grootste republikeinsche partijen ver
tegenwoordigd zijn. Het menu van Blum
wordt met een kleine wijziging door Rama
dier overgenomen; er staan geen liflafjes op,
waar de Fransche politieke keuken overigens
nogal gevarieerd in is, maar als hoofdscho
tel vinden we een stevigen nationalen kost,
waar iedere kiezer trek in heeft. Psycholo
gisch beschouwd, zal de Fransche kiezer zijn
hart ophalen aan die spijzen, welke stimu-
leerend werken op den economischer! bloeds
omloop. Zooals het er nu voorstaat, zal ook
de katholieke M.RJP. deel uitmaken van het
nationaal kabinet, tenzij men te elfder ure
nog bezwaar zou maken voorwat de keuze
bij de bezetting der verschillende posten be
treft. Want men moet niet over het hoofd
zien, dat toch tenslotte niet dan noode, de
partij van Bidault met de communisten in
dezelfde reddingsloep gaat zitten, want de
M.RB. heeft steeds tegen de communisten
als sterkste partij oppositie en strijd gevoerd.
De breede basis van het nationale kabinet
Ramadier is voor Frankrijk, met het oog op
de politilek strategische positie vlak vóór
Moskou, het voordeeligst, maar voor de ka
tholieke MRB. zelf zou een oppositie-poli
tiek „an und ftir sich" meer profijt opleve
ren. Immers ook een andere mogelijkheid zou
zijn geweest, die van een kabinet, waarin
alleen communisten, socialisten en radicalen
vertegenwoordigd waren, hetgeen in de lijn
van den verkiezingsuitslag zou hebben ge
legen.
Zoo heeft dus de nationale vergadering,
met 577 van de 588 stemmen, haar vertrouwen
gegeven aan den nieuwen kabinetsformateur,
en weten wij tevens, dat Herriot tot voor
zitter van de nationale vergadering is ge
kozen. Heel in het kort samengevat, komt de
voortzetting van Blum's „deflatie-politiek"
daarop neer, dat weliswaar de loonen gesta
biliseerd moeten worden, maar dat zulks niet
gaat via een algemeene loonsverhooging, zon
der meer, en het is feitelijk of men een libe
raal ondernemer aan het woord hoort, als de
socialist er op wijst, dat de productie aller
eerst verhoogd moet worden; alsdan hoeft
de Franschman zijn belastingbiljet niet met
zoo grooten angst uit de bus te halen. De be
grooting moet in evenwicht worden gebracht,
want dat is de basis om op verder te bou
wen. Ramadier rekent dan ook op den steun
van alle partijen, die vastbesloten moeten
zijn om den franc te redden. De regeerings-
verklaring legt er ook den nadruk op. dat het
koloniaal imperium weliswaar verdwenen is,
maar dat anderzijds de situatie in Indo-China,
Frankrijk's eer zou schaden, als men niet in
de eerste plaats orde en rust in Vietnam
zou herstellen, om daarna met bonafide ver
tegenwoordigers te gaan onderhandelen over
de mogelijkheid van onafhankelijkheid, maar
binnen het kader van de Unie. Ramadier
oogsttte een groot succes, zelfs van de zijde
der communisten, toen hij zijn vertrouwen
uitsprak in de Fransche troepen, die in Indo-
China het leven der Fransche onderdanen
moeten beschermen. En dit is vooral op het
regeeringsmenu het gerecht, dat iedere
Franschman op het oogenbllk savoureert:
Duitschland mag nooit een gevaar meer
vormen voor Frankrijk".
Frankrijk's veiligheid is het allerbelang
rijkste vraagstuk en hoewel men zich wil
vrijwaren voor nieuwe aggressie en aan
Duitschland de rekening zal presenteeren,
waarop men recht heeft, ligt het niet in de
bedoeling op de Duitsche bevolking een on-
menschelijken druk uit te oefenen.
De vredesduif van 1919 heeft ontegenzeg
lijk een lammen vleugel gehad en de poli
tiek sindsdien, heeft Frankrijk slechts teleur
stellingen gebaard. Deze noodlottige situatie,
waarover Herriot als voorzitter van de na
tionale vergadering gesproken heeft, mag
niet opnieuw het deel van Frankrijk worden.
Resumeeren wij, dat ten aanzien van
Frankrijk's veiligheid alle politieke krachten
worden gemobiliseerd, want men is er, vlak
vóór Moskou, toch'nog niet gerust op. Zulks
bltjkt ook uit een bericht, dat de Fransche
regeering aan de Amerikaansch-, Engélsche-
en Russische ministers van buitenlandsche
zaken een memorandum zond betreffende de
toekomst van Duitschland. Het eigenaardige
is, dat stuk niet aan de plaatsvervangende
ministers te Londen werd overhandigd, met
de klaarblijkelijke bedoeling, het niet aan de
openbaarheid prijs te geven. Frankrijk
wenscht de drie andere machtigste aandeel
houders van de „Big Four" over de proble
men van Ruhr-, Rijn- en Saargebied te pol
sen, alvorens men te Moskou daarover gaat
debatteeren. Deze Fransche tactiek voorkomt
in ieder geval, dat bij een eventueel afwijzen
van Frankrijk's eischen het aanzien tegen
over Duitschland geschaad zou worden.
Maarmij herinnerende, hetgeen minister
Spaak dezer dagen heeft gezegd, blijkt alle
dip lomatie toch nog niet openbaar
te zijn!
in vrede, want varen beteek en de vroeger
gaan in het algemeen, vandaar nog ons
woord welvarend en de uitdrukking „Hoe
vaart u?" Aan dit laatste zouden we kunnen
verbinden de Fransche vraag naar uw be
vinden: „Comment vous portez-vous?" die
duidelijk maakt dat het voor den Fransch
man van het uiterste belang is hoe men zich
in het °°S der medemenschen gedraagt. En
hiermee voor vandaag: Adieu!
Den Haag. Dr. F. C. Dominica».
