icdK»)
MAURITS SABBE f
„BLOM"
-ett tvetj ts die knagende fuesfujnt
RIDDERORDEN
MAANDAG 14 FEBRUARI 1938
DERDE BI7AD PAG. 9
Een van de verdienstelijkste
arbeiders aan de groeiende
Vlaamsche cultuur"
Met Maurits Sabbe is uit .het Vlaamsche
011 Grootnederlandsche volks- en cultuur-
1 vat leven weggevallen een zéér sympathieke
"eiai persoonlijkheid, een fijnbegaafd schrijver,
bom< een geleerde met onverwoestbare arbeids
kracht en speurzin,
tus- Het is juist een jaar geleden, dat Sabbe
netel z'jn overleden ambtgenoot Dr Jozef Ver-
3 eet couillie in een ge'Voelig lm Memoriam her-
dacht en dezen noemde „een van de verdien
stelijkste arbeiders aan onze groeiende cul-
tuur". Deze karakteristiek is ook op Prof
Sabbe zelf ten volle van toepassing en daar-
om gevoelen wij, Nederlanders, die van Sab-
naal he's kunst hebben genoten en van zijn stu-
GBe! dien hebben geleerd, den dood van dezen Vla-
leni ming als een verlies, dat ook óns heeft ge-
tc'g-oei troffen.
gei Maurits Sabbe werd op 9 Februari 1S73 te
ter ii Brugge geboren. II ij zag het levenslicht in
n een zèèr Vlaamsch georiënteerde kring.
Julius Sabbe, zijn vader, nam steeds met
meid| Pen en woord een werkzaam aandeel aan
zwi de strijd voor Vlaanderens rechten en bouw-
t®bo<t de mee aan een Vlaamsche cultuur. Beide,
lr(f0t| gezin en woonplaats, hebben voor altijd hun
me: stempel op Maurits gedrukt. De eerste be-
opvj paalde richting en geest van zijn werk en
leven, de laatste voor een deel de inhoud
Maurits Sabbe studeerde en promoveerdi
sen te Go"1 tn de Germaan,sche philologie ei
■n bé werd leeraar aan bet Atheneum te Mecho,-
n pio; len .Met den oorlcg werd deze betrekking
!ksch| verwisseld voor die van conservator \an 'l
^lant'n"^Iuseum le Antwerpen. Tevens werd
tj ^''j benoemd als professor in de Nederland
sche Letterkunde aan de Universiteit te
Brussel.
Het werk van Sabbe als letterkundige be-
tot drie genres,
t Ten eerste heeft de overledene enkele
h«f stukken voor het tooneel geschreven, zooals
„Bietje", „Caritate", „Fanny's sonnet", ,,'t
Ent ^e" en den dag",
ver nj Veel meer bekendheid echter genieten
te lande zijn dichterlijke prozawerken:
ireiwi^Aan het minne-water" (1398)- „Een Mei
branjvan vroomheid" (1903), „De Filosoof van 't
d;^.Sashuis" (1907). „De Nood der Bariseele's
,1(1912), ,,'t Pastoorke van Schaerdyc.ke" (id
,,'t Kwartet der Jacobijnen" (1920), „Vlaam-
t Enjgche menschen" (1923).
1er' J Het is in deze verhalen, dat Sabbe zich
lip b/de zoon van Brugge toont, het stille, mjjirie-
•n worende Brugge, waarin e* waarover de her-
le aajnnering hangt van een grootsch en heerlijk
verleden. Sabbe heeft 't Brugsche milieu met
u, Artalent geschetst. De Brugsche menschen met
et eehun karakteristieke gewoonten en Ievens-
>g aarwij ze, hun deugden en gebreken, leven voor
3deiei0ns, veelal zelfs in hun eigen spraakeigen-
ezet.eaard'Khpden met af en toe ruwe volksuit
roepen en soms doorspekt met Fransohè
uitdrukkingen.
■j Sabbe's proza onderscheidt zich door die
ccht-Vlaamsche naïviteit van zeggen en
Dubit voorstel len, door een overgroot gevoel voor
en door een fijne schildering van de
devotie. Ofschoon zelf geestelijk
aan deze laatste ontgroeid, voelde de schrij-
15 v\ver zich er toch steeds weer toe aange
trokken.
l «Niets is aandoenlijker sohreef Sabbe
in zijn uitgave van „Oud-Vlaamsche Kerst
liederen" dan de vrome, naïeve wijze,
waarop de volksziel in Vlaanderen aan
"^^paar hooge vreugde uiting geeft bij 't feest
tier Geboorte
Carac! Er zijn zeker Vlaamsche schrijvers, die
Ja^rooter stylist en bekwamer romanbouwer
7 lijn dan Sabbe is geweest, hij behoorde als
utta prozaschrijver niet tot de belangrijksten.
AntwMaar de bekendheid, die sommige zijner
werken, speciaial „Een Mei van Vroomheid
®an^n „De filosoof van 't Sashuis" genieten, is
.en volle verdiend. In het bijzonder ons
4-15 iVoord-Nederlanders, geven zij een indruk
fan het gemoedelijke, eenvoudige Vlaam-
iuaan!Che leven, welke waarschijnlijk meer in
7overeenstemming is met de werkelijkheid
San die welke wij bezitten door middel van
boeken van Felix Timmermans.
Jacl „Sabbe heeft niet aldus karakteriseerde
de zaak beziet
8
vis Conserven
L 0 mi}
Ham!
Narvi
3 toch favoriet
Prof. Persijn den schrijver noch als be
schrijver, noch als verteller, den langen
f dem van de allerbesten, maar in zoover 't
fijne ook groot knn zijn. is Sabbe een onzer
grootsten. Zoo de man. zoo zijn werk. Be
daard, maar innig: zacht, maar kernig;
vriendelijk, maar natuurlijk; tenger, maar
goed verzorgd; geen zwalpende weelde,
maar alles af", tot in de kleinste onder
deeltjes af'.
Naast al dit werk als scheppend kunste
naar heeft vooral in later jaren Sabbe zich
met groote toewijding aan de taal- en let
terkundige wetenschap gegeven. Zeer groot
is het aantal artikelen cn werken, die ons
hem doen kennen als een voortreffelijk kri-
tikus en literatuurkenner.
In 1905 verscheen „Het Leven en de Wcr
ken van Michiel de Swaen". Voor kennis
van en waardeering voor den vergeten
Dutnkerksohen dichter uit de 17e eeuw. be
teekende deze publicatie de beslissende stoot.
Met Vondel hield Sabbe zich bezig in zijn
studie „Dierkennis en Diersage bij Vondel"
(1917) en in „Vondels Herbarium", opstel in
den bundel „Letterkundige Verscheiden
heden".
Andere studies bracht de schrijver bijeen
in „Mozaïek". „Redevoeringen en Studies'
„Ghristoffel Plantin"- „De Moretussen cn
hun kring", „Peilingen", „De meesters van
den gulden passer", „Brabant in 't Vui*-
Dit laatste werk is a h.w. een pendant
van het „Geuzenliedboek". Het verzamelt
en commentarieert verzen over den tachtig-
jarigen oorlog, het twaalfjarig bestand enz.
Deze verzameling is van veel belang, omdat
zij ons onzen worstelstrijd tegen Spanje ook
eens van een anderen kant Iaat zien, nl.
van die van don vijand en van de zijde van
de aan Spanje trouw gebleven Brabanders.
Ook na deze hoogstbclangriike literair-
hi.storische publicatie, is Prof. Sabbe voort-
gesaan met het aan het licht brengen van
vergeten en onbekende uitingen van letter-
kundisr en volksgevoel uit vroeger tijd in
Viiaandnren. Ik denk aan zijn studies over
de „Klaagdichten van het Barrière-trac-
taat" ei? „De Taalstrijd in Zuid-Nederland
tusschen 1-S151830". Aan de werkzaam
heden der Koninklijke Vlaamsche Academie
nam Sabbe tot 't Laatst een werkzaam aan-
Uit het bovenstaande blijkt voldoende, hoe
Vlaanderen in Sabbe een zoon verliest,
aarop het trotsch mag wezen. Een fijnzin
nig verteller, een bekwaam geleerde. Maar
ook een oprecht strijder, al brachten aanleg
arbeid hem daarbii nooit in het voorst'
gelid geli]k een Dosfel. De Vreese en Ver-
len. een oprecht strijder voor de Vlaam
sche zaak.
Het is nog slechts enkele weken geleden,
dat Prof. Sabbe in „De Vlaamsche Gids" een
krachtig pleidooi hield voor de in deze
dagen in België zoo veel omstreden. „Weten-
ichappelijke Vlaamsche Academiën". Met
felheid keert Sabbe zich tegen de drogrede
nen van de Académie royale, welke zich
unaniem tegen afzonderlijke Vlaamsche
taal klassen vervet, en welke uiteaat van de
stelling, dat de Vlaamsche geleerden en
hun onderwijs minderwaardig moeten zijn
in de Fran sche.
„Heeft de Gontsche hoogeschool sedert
haar vervlaamschin? geen buitenlandsche
geleerden in haar midden ontvangen ant
woordt Sabbe en zeer behoorlijk te woord
gestaan?"
zijn ervan verzekerd, dat dit kloeke
woord, waarschijnlijk een der laatste arti
kelen, die aan Prof. Sabbe's rustelooze pen
ontvloeid, in deze dagen, nu Vlaande
ren over den gestorvene treurt, meermalen
zal worden gelezen en herlezen en bespro
ken en ook in later tijd velen zal aanvuren
waar het Vlaanderens recht betreft, geen
genoegen te nemen met halve oplossingen,
maar de eiseh van onverkort recht te blij-
stellen.
,MIJNHARDTJE" t> i f 9
12 cachets 50 et.
P roef doosje
2 cachets 10 ct.
Bij Apoth.enDro g.
DE GEBOORTE VAN
PRINSES BEATRIX
Hóe Berlijn feest vierde
(Van onzen Duitschen correspondent)
H.M.'s gezant te Berlijn, mr. C R i d d e i
an Rappard had persoonlijk het ini
tiatief genomen, om met alle te Berlijn wo
nende Nederlanders het heuglijk feit der
geboorte van Prinses Beatrix eendrachtig
te vieren. En nagenoeg zeven honderd land-
genooten waren in de Keizerzaal van
,Zooölogischen Garten" bijeen gekomen, om
persoonlijk blijk te geven van hun genegen
heid voor ons Vorstenhuis.
een uitvoerige toespraak, waar met
groote oplettendheid en stijgende geestdrift
naar geluisterd werd, teekende Zijne Excel
lentie in welgekozen woorden de histori
sche verbondenheid tusschen het Huis van
Oranje en het Nederlandsche Volk. Hij her
innerde aan de groote verdiensten van Wil
lem den Zwijger, den. Vader des Vader
lands en zijn nakomelingen om ten slotte
ér te gaan naar het brok historie, waar
van wij allen een zoo belangrijk deel per-
ion 1 ijk hebben meegemaakt.
Opzettelijk zoo verklaarde H.M.'s ge
zant heeft men te Berlijn even met den
feestavond gewacht, om aan allen de gele
genheid tot i n n e r 1 ij k e voorbereiding te
geven. In de eerste dagen wordt er welis
waar terecht gejubeld en gezongen, maar
de duurzaamheid van'zulk een nationaal
geluk begint pas langzaam tot ons door te
dringen. Persoonlijk zoo verzekerde Rid
van Rappard nadrukkelijk heb ik
groote dankbaarheid de officieele
medcdeeling van bet heuglijk feit in ont-
angst genomen, want deze maakte eén
einde aan de groote spanning, die weken
achtereen niet slechts in ons vaderland.
minstens evenzeer onder de Neder
landers. die ver van huis wonen, heeft ge
heerscht.
Met bijzondere ingenomenheid stelde onze
gezant, vast, dat onder de gasten van
dezen bistorischen avond zich ook Prins
lnvin bevond, een feit, dat met lang
durig applaus onderstreept werd. Voorts
betuigde hij zijn erkentelijkheid voor de
toewijding, waarmee de heeren Brandon,
Heemskerk, Millenaar en van der Veen
dezen feestavond hebben voorbereid. Met
een drievoudig hoera! en het zingen van
twee coupletten van het Wilhelmus werd
de officieele inleiding van het feest beslo-
Een groot orkest stond onder leiding van
onzen landgenoot de Weillé en deze ver
stond meesterlijk de kunst, om de gezellige
stemming met vioolijke muziek te verhoo
gen. Op zijn verzoek zongen allen een aan
tal Nederlandsche liederen mede, waar an
de tekst op een afzonderlijk blaadje vrp
het program stonj afgedrukt. Louis van de
Sande en G. Koetsier-Müller zongen achter
eenvolgens een drietal mooie Nederlandsche
liederen, die algemeene waardeering oogst
ten. Tot laat in den avond hieven wij aileh
bijeen, om het groote geluk, dat ons volk-
door de blijde gebeurtenis in ons Vorsten
huis ten deel gevallen is, op waardige wijze
te vieren.
LAND- EN TUINBOUW'
De jaarlijksche tentoonstelling van de
Zeeuwsche Landbouw Maatschappij zal dit
jaar georganiseerd worden door den kring
Westelijk Zuid-Beveland. Zoodoende komt
de tentoonstelling in de stad, welke in het
Zeeuwsche landbouwleven zulk een belang
rijke plaats inneemt: Goes. De vorige kee-
ren. dat de tentoonstelling hier gehouden
rerd, in 1929 en 1919. was 't bezoek enorm.
De N.V. „De Wilhclminapolder" heeft
wederom dezelfde, gunstig nabij Goes gele-
weide beschikbaar gesteld. Als datum
voor de tentoonstelling is 16 Juni vast
gesteld.
Fa. H. J. Phaff Winschoten
Op den Coolsingel bij de Aert van Nesstraat te Rotterdam geraakte een pei
auto bekneld tusschen de tram en een lichtmast. Op onze foto ziet men wat
de auto overbleef.
De tulp Prinses Beatrix
Op de Winterflora
Op de Winterflora staat op een potje een
tulp, welke een oranjeroode verlooping is
een bekende Triumphtulp, A1 b e r i o
genaamd.
Triumph tulpen zijn een nieuw ras van
tulpen, dat verkregen is door kruisingen van
de kortstelige vroege tulpen en de langstelige
Darwintulpen. De stengel van Triumphtul-
is langer dan die der vroege tulpen en
wat korter dan die der Darwintulpen; zij
zijn stevig en de bloemen dezer tulpen zijn
grot en hebben veel substantie.
Een bekende variëteit met uitstekende
eigenschappen is, zooals hierboven reeds
gezegd werd, de A 1 b e r i o. Deze tulp, die
door de practijk reeds door en door beproefd
is en die erkend goede eigenschappen heeft,
wordt reeds in belangrijke partijen geteeld.
In de partij van dit soort bij de N.V. F.
Rijnveld en Zonen te Hillegom is een oranje
roode verlooping met een goudgeel randje
gevonden, welke verlooping reeds op de
vakkundige keuring in het Krelagehuis van
jl. Maandag sterk de aandacht trok, omdat
deze fraai gekleurde tulp dezelfde uitste
kende eigenschappen als Alberio bezit. De
commissie voor Nomenclatuur der Alg. Ver-
eeniging voor Bloembollencultuur, subcom
missie voor tulpen, heeft na rijp beraad be
sloten den naam Prinses Beatrix aan
deze tulp toe te kennen. Hierop is de
toestemming hiervóór 'van Z.K.H. Prins
Bernhard gevraagd, welke toestemming be
reids is verkregen.
Hierdoor is het zeker, dat deze tulp, die op
de Winterflora in de inzending der N.V. F.
Rijnveld Zonen is te zien, onder den naam
der jonggeboren Prinses de wereld zal in
gaan.
Uit opvoedingsgesticht ontsnapt
a een week zwerven gesnapt
Zaterdag heeft de gemeentepolitie van
Gel een den 16-jarigen A. S. aangehouden
die vorige \veek uit het opvoedingsgesticht
Zandbergen bij Amersfoort was o-ntylucht,
na het verbreken van een deur. De jongen
aan het zwerven gegaan en had te Zeist
een fiets gestolen, waarna hij via Brabant
naar Limburg trok. Donderdag werd door
den commissaris van politie te Amersfoort
zijn opsporing en aanhouding per radio ver
zocht, Zaterdag werd S. in een logement 1e
Geleen aangetroffen. Toen de politie hem
wilde arresteeren, is hij langs de achterzijde
het pand gevlucht Per auto word een
achtervolging ingezet, waarop hij in Beek
kon worden gegrepen De jongen is op trans
port gesteld naar Zeist
Waaghalzen op de Westerschelde
Twee werklooze landariteiders utt Elle-
woutsdijk, vader en zoon, begaven zicih Za
terdagmiddag omstreeks vijf uur in een
open roeiboot op de Westerschelde, doch al
Officieele Berichten
ONDERSCHEIDING
.David", te Dordrecht.
Zondagsschool
Fa. VAN WIE LIK
9 NOORDEINDE DEN HAAG
Telefoon 112246
Mr Ch M J Witiox
In de provincies
hoogheemraad vai
nd: tot heemraad van
Tlelerwaard, G de Gier, te
tot heemraad van hst pol-
lerwaard boven den Meidljk.
1st, gein. Poederoyen.
luldholland: tot vertegenwoor
oten Adriana Theodorapolder
te Vught (N.B.).
Utrecht en Noordholland; tot
het hoogheemraadschap van
DINSDAG 1
HILVEnstTM I. 1875 en 415.5 M. AVRO-TJitxen-
ding. 8.00 Gram.muziek. 10.00 Morgenwijding,
10.15 .Gram.muziek. 10.30 Ensemble Jetty,
Cantor. 11.00 Huishoudelijke wenken. 11.30
Orgelconcert en zang. 12.15 Jetty Cantors
00 Omroeporkest. 1.45 Gram.-.
iek. 2.00 VeTvolg
5.33 De Palladlan!
6.30 Gram.muziek. 7.00 Voor de kinderei
7.05 AVRO-Dansorkest. 7.30 Engelsche
8.00 Berichten ANP. MededeU
Gram.muziek. 8.30 Bonte Dlnsdagavondtrein.
10.15 Gram.muziek.
Hiei
a: AVRO-Dansorkest 11.40—12.00 Gr.«
ïzlek.
HILVERSUM II. 301.5 M. KllO-UItrtndlng. 4.00
—5.10 H1RO. 8.00—3.15 Gram.muziek. 10.00
Radiotooneel (gr.opn.). 11.30 GodsdiensLig
halfuur. 12.00 Berichten. 12.15 KRO-orkest,
1.00 Gram.muziek. 1.20 De KRO-Melodisten
en solist. 2 00 Vrouwenuur. 3.00 Modecursup^
4.00 Gram.muziek. 4.25 Causerie „Vivisectie
als doel en als middel". 4.30 Gram.muziek,,
4.35 HIRO-Post. 4.40 Gram.muziek. 4.45 Cau
serie: „De weg naar Onsterfelijkheid". 5.10
De KRO-Melodistien en solist (Om 5.45 Fe-
licitatlebezo-ek). 6.40 Esperantocursus. 7.00!
Berlohten. 7.15 Causerie „Katholicisme en
Nationaal-Socialisme". 7.35 Sporthalfuur. 8.00
Berichten ANP. Mededeelingen. 8.15 StedelUW
Orkest van Maastricht m.m.v. solist (Van;
9.00—3.15 Gram.muziek). 10.00 KRO-orkest.
(Van 10.30—10.40 Berichten ANP). 11.30—
12.00 Gram.muziek.
DROITWTCH 1500 M. 12.05 Strijkkwintet. 12.35
Radiotooneel. 1.50 Sextet. 4.20 Kwintet 5.20
Kwintet. 6.00 Dialoog over bijenteelt. 6.4S
Orgel. 7.20 Cello en plano. 8.10 Zang. 8.20
„Flight into the Blue", operette. 10.20 Or*
chestre Raymonde. 11.05 Declamatie.
RADIO-PARTS 1648 M. 12.40 Orkest 1.50 Zang.
2.05 Vervolg concert 3.05 Plano. 3.20 Zang*
5.30 Orkest 8.35 Kwartet 9.50 Radiotooneel.
BRUSSEL 322 cn 484 M. 322 M.: 12.50 Orkestj
1.30 Orkest. 5.20 Orkest 8.20 Cabaret. I.2Q
Symphonie-orkest.
7.05 Orkest-
9.50 Fluit cello
n Heuvel te Ooltjensplaats op
1 ontslag verleend als verte
den grooten Adriana Theodo-
6 Zuidholland).
PIETJE PLUIS EN JANTJE JOPPE
BELEVEN NIEUWE AVONTUREN
dooi G. TH. ROTMAN
De kruidenier was woedend. „Als dat
zoo doorgaat, sta je vanavond al op de
keien!" gromde hij. Maar goed, hij wou
't nog eens proboeren. De flesschen wer
den door nieuwe vervangen, het karretje
wat beter ingeladen en toen vertrok
Pietje, niet zonder de noodige verma
ningen in ontvangst te hebben genomen,
om de boodschappen te bezorgen. Jantje
keek hem jaloersch na. „Waarom mag
ik nou niet op die carrier?" mompel
de hij.
„Een anderen keer!" zei de kruidenier,
„ik heb voor jou ander werk!" Hij pakte
boodschappen in een groote mand, gaf
Jantje de adressen, waar ze bezorgd
moesten worden, en hing hem den mand
om zijn arm. Sjonje jonge, wat was dat
vrachtje zwaar! Mna,r Jantje wou flink
zijn; hij stapte stevig voort en floot 'ti.
vroolijk deuntje. Kwam hij Pietje nu
maar 'ns tegen
(Wordt Woensdag vervolgd)'.
Mali -)o
eattle
io (j Niemand mocht weten van zijn verwachtingen, nee
niiia iemand. Zelfs Herberts niet. De gedachte, of die misschien
via M^iHy een tip kon geven, was wel in meester Verduynens
1)n tein opgekomen, maar met kracht had hij deze teruggedron-
'otrL ^n. Als het kind zelf tevreden was met den weg. die moeder
8 Gii?d uitgestippeld, welnu, dan zou hij berusten. Niet gemakke-
in Ik kwam hij tot dit besluit en, eenmaal zoo ver, nam het een
root deel van zijn levensvreugde, maar hij had geleerd zich
^-saidi beheerschcn- Eens had hij het verlangen betreffende eigen
minstiekomst begraven, nu zou het moeten in betrekking met zijn
m 12 nd. Dit was moeilijker, veel moeilijker, maar ook nu zou hij
:t kunnen. Voor het oog bleef hij dezelfde, hoewel hem dit,
Brem^armate Willy's gymnasiumtijd voortspoedde, zwaarder
■indisillen ging.
Als nummer één ging ze haar laatste jaar in. Moeder
8 aakte er een feestje van, Willy had wel wat afleiding noodig.
v Ooit*)' was minder vroolijk dan vroeger, had veel hoofdpijn gehad
Febr i laatste tijd. Moeder zei, dat ze zich niet zoo druk moest
te Gaaken. Ze kwam er immers toch? 't Was wel mooi, nummer
tc ziïn' maar niet- a^s ^et l'e halve gezondheid kostte.
es .Nee", dacht Willy niet zonder bitterheid, „het doet er
einig toe of je nummer één bent, dan wel nummer tien. Het
doet er voor mij feitelijk niet eens toe, of ik er kom."
Vader had het toch niet heelemaal goed, als hij meende, dat
de vrouwelijke gymnasiasten weinig over de toekomst dachten.
Toen ze nog kinderen waren, ja, maar in vijf waren ze geen
kinderen meer. Jonge menschen boordevol idealen, dat waren
ze. Die niet verder studeerden, nu ja, die droomden over een
andere toekomst. Ieder had nu toch zoo zoetjes aan haar
vriend? Alleen Willy Verduynen niet. Och, maar die was ook
nog zoo jong. „Het nestkuiken" werd ze soms genoemd.
Nooit hardop, nee, daarvoor genoot het aardige blondje te veel
ieders gunst.
De meeste, meisjes hadden naast de nog wat verre toekomst
van eigen haard een andere in 't vooruitzicht. Leiden, Utrecht,
Amsterdam, het deed er niet toe, ze zouden studeeren, ze
zouden naar een universiteitsstad gaan. Ze boomden druk en
hartstochtelijk over de tak van wetenschap, die ze zich had
den verkozen, verdedigden deze tegen ieder, die een andere
beter vond.
Willy ging zich eenling voelen.
De eerste jaren was het voor haar geweest: ik hóéf niet
verder; later werd het: ik ga niet verder; in dit laatste jaar
werd het: ik kan niet verder. Nooit had ze gedacht: ik wil niet
verder, nee nóóit.
De klassegenooten begrepen niet, hoe ze het zou kunnen
uithouden op dat saaie dorp. Ze begreep het zelf ook niet,
maar drukte hen op het hart, zooiets niet te zeggen in het
bijzijn van haar ouders. Zoo kwam het onderwerp „studie" er
heel stiefmoederlijk af. als Willy bezoek had.
In 't laatste gymnasiumjaar waren er oogenblikken, waarop
ze niet dan met afkeer aan de toekomst denken kon. Hoe
moest ze de dagen doorkomen? De groote vacantie viel haar
altijd al zoo lang. Ze verzon dan maar het een en ander om
zich verdienstelijk te maken, doch wat moest ze, als ze voor
goed thuis was? 's Morgens in de huishouding helpen, ja, dat
was nog wat, maar 's middags, naaien, handwerken, lezenl
Er was nogal wat te naaien in zoo'n gezinnetje. En lezen?
Mocht je wel twee maal per week naar de stad om boeken.
Handwerken was het eenige, dat niet zoo onmogelijk scheen,
maar om daar je dagen mee te vullen
Met niemand zou ze omgang hebben. De Woudewijksche
meisjes hadden nooit een plaats in haar leven bekleed en nu
was ze er heelemaal aan ontgroeid. Vroeger had ze tenminste
Kobus gehad, maar die trok na zijn examen natuurlijk de
wijde wereld in.
Als ze ook eens studeeren mocht! Maar wat? Dat was het
'm juist. Letteren? Hield ze niet van. Rechten? Vrij dor en
wat bereikte je er mee? Medicijnen? As je blieft niet. Ze kon
rillen, als ze aan een operatietafel dacht. Je opereerde de
menschen tot hun bestwil, jawel, maar als je ze onder je oogen
zag sterven? Of als je wist, dat ze tóch vroeger of later aan
hun kwaal moeten heengaan, zooals bijna altijd het geval was
met kanker?
Als je eenmaal klaar was. hoefde je de snijkamer niet meer
in, nee, maar eer je zoover was. En ongeneeslijke zieken zou je
tóch te behandelen krijgen. Vreeselijk moest dat zijn.
Wat restte je dan verder? Wis- en natuurkunde, talen, nu
ja, 't zou kunnen, maar er bepaald voor voelen deed ze niet.
Bovendien 't zou geld kosten, véél geld. Vader zou het er
voor over hebben, ja, Willy, had veel van vaders zorgvuldig
bewaard geheim begrepen, Willy had gevoeld, hoe vader an
ders wou dan moeder. Met opzet had ze een gesprek over
deze dingen ontweken, gedaan of ze niet merkte, hoe weinig
enthousiast vader zich de laatste tijd toonde over wat moeder
noemde: haar huishoudelijke aanleg. Willy had het zielig ge
vonden voor vader en moeder beiden, dat vader alleen los
kwam over de studie, als hij met haar samen was. Daaraan,
kon je merken, waar hij heen wou en begrijpen, dat dit niet
met moeders wenschen strookte. Willy hield zoo zielsveel
van haar ouders, kón ze geen verdriet doen en toch
Vader zou het heerlijk vinden, als ze medicijnen studeerde^
moeder verwachtte haar in de huishouding.
Het eene lokte haar evenmin als het andere, maar de huis
houding zou toch in elk geval te verkiezen zijn boven de
operatietafel. Vader en moeder behielden dan meteen hun)
spaarduitjes.
Eigenlijk was het ook jammer zooveel geld uit te geveö
voor een meisje. Mejuffrouw W. Verduynen, dr Wis- en,
Natuurkunde, dat klónkl Jawel, maar je blééf toch geen me
juffrouw Verduynen? Wat deed je met je titel, als je trouwde?.
En trouwen zou ze wel, hoopte ze. Een aardige man, lieve
kindertjes, een gezellig huis ja. als je daarvoor studeeren'
moest, zou Willy zich geen oogenblik bedenken, maar daar-4
voor hoefde je niet te studeeren, dat kwam vanzelf, late^
op Gods tijd.
God! Hij leidde immers je leven? Waarvoor behoefde jö
dan bezorgd te zijn? Hij hielp je overal door. Dat had ze al
zoo vaak ondervonden. Hij zou ook met haar zijn de jaren,
die ze na het examen in Woudewijk zou moeten doorbrengen.
Hij zou haar wel iets geven, om haar dagen te vullen.
zeker, dat zou Hij. Zulke gedachten gaven rust.
Vroolijk en onbezorgd wou ze de toekomst tegengaan. Tóch
zien nummer één te blijven. Ja, want dat vond vader fijn.
[(Wordt vervolgd)
