Ons koH verhacilfH
De vergissing
door Th. v. Dalfsen
fToen Toon van Gaar dien avond thuis kwam,
yond hij naast zijn krant een rose-kleurig briefje.
>,Is ook in de bus gestopt", verklaarde zijn hospita
jiader.
>(Maar dat is toch niet voor mij", stribbelde Toon
togen.
,,'t Is voor Uwes, kijkt U maar. Uw naam staat
er op" lichtte de accurate juffrouw in.
Met een zuoht nam Toon het rose blaadje weer op
cn las nog eens, alsof het hem nu duidelijker zou
Worden:
Mijnheer!
We rekenen stellig op Uw aanwezigheid op
onze bazar, die we houden zullen op 21, 22 en
23 April van 8—10 uur n.m. in zaal Lange-
straat 989. Een keur van attracties zal U daar
het verblijf veraangenamen. Treedt tevens toe
als lid der VJ3.Z.
Het uitvoerend comité van de Vcrecni-
niging tot Bevordering van Zuigelingen
zorg.
Hij streek zich door zijn weerbarstige haren, een
beweging, die hij altijd placht uit te voeren, als
bij in een lastige situatie verkeerde.
Het was duidelijk, de dochter van zijn patroon,
Julie van Noot, had dat briefje bij hem in de bus
gestopt. En een wensch van Julie was voor hem
zooveel als een gebod. Hij wilde namelijk als het
maar ecnigszins mogelijk was, Julie ter wille zijn,
om haar zoo gunstig mogelijk jegens hom te stem
men met het oog op de plannen die hij koesterde.
Ilij wilde, als de tijd rijp was, Julie tot vrouw
ivragen, en daarom zooveel mogelijk bij haar èn
baar moeder in het gevlei komen. En hier was
weer zoo'n gelegenheid, uie hij moest gebruiken.
U hebt al gemerkt, Toon was een jongmensch met
overleg. Dus besloot hij te gaan.
Na het eten maakte hij zich gereed voor de reis
naar Langestraat 898.
Ja, 't was toch 898? Even op het briefje kijken.
Waar is het zoo gauw gebleven? „Juffrouw".
Een hoofrt verscheen: „Wat belieft mijnheer?"
„Hebt U dat verdacht gekleurde briefje meegeno
men?" Het hoofd grijnsde: „Ligt in de kachel!"
„Dank U", zei Toon.
*t Geeft eigenlijk niks, dacht Toon, ik zie het
immers wel als het adres verkeerd is.
Hij liep nog even bij een vriend aan, om te vragen
of die soms mee ging.
„Tot mijn spijt ben ik verhinderd", zei deze, toen
bij het zonderlinge doel van Toon's reis vernam.
Die spijt trok Toon eohter sterk in twijfel, het
lachende gezicht van den spreker in aanmerking
genomen.
Zoo ging hij dus alleen op weg. Langestraat 898,
repeteerde hij onderweg. Wat was dat ver! Na
©en half uurtje was hij in de Langestraat. Num
mer 1 moedigde een nummerbordje naast een deur
bem aan. Toon zuchtte.
Na een kwartier was hij bij nummer 547.
„'t Schiet op", dacht ie optimistisch. Nog binnen
©cn half uur stond ie voor het perceel 898.
„Een net zaaltje", dacht Toon.
Hij zag echter niemand meer in de vestibule, dus
ging hij zoo maar binnen.
Op goed geluk trok hij een deur open en daar
stond hij achterin de volle zaal.
Voor op het podium stond een mijnheer te spreken
met een stentorstem.
Waarschijnlijk de openingsrede, vermoedde Toori.
Hij ving brokstukken van zinnen op:
allen de schouders er onderwater tot
aan de lippenduizenden levens verloren
Met een krachtige zin besloot de begaafde spreker
zijn toespraak: Dames en heeren, het is uw
plicht, uw dure roeping, de handen inéén te slaan
en onze vereeniging te steunen. Hierbij verklaar
ik de bazar voor geopend". Een langdurig en da
verend applaus was den verhitten en vexmoeiden
spreker een .klinkende" belooning.
Tot zijn groote verbazing zag Toon, dat deze rede
naar niemand minder was dan mijnheer Koot, de
boekhouder van Van Noot. Hij wist wel dat Koot
een sportief mensoh was, maar dat zijn sportivi
teit zich zoo ver uitstrekte, had hij nooit vermoed.
Temeer daar Toon wist, dat de boekhouder een
verstokt vrijgezel was, die zich voor het huwelijk
of voor kinderen volstrekt niet interesseerde.
Er werden deuren geopend. En de menigte stroom
de een aangrenzende zaal in, waar de bazarge-
neugten stonden opgesteld.
Toon dwaalde eens wat rond en zag groote doeken
dwars door de zaal gespannen,waarop geschilderd
stond: „Bindt de strijd aan tegen het natte ele
ment" en ,,Leer Uzelf helpen". Verder las hij nog
„Ieder oprecht Nederlander steunt onze Vereeni
ging" en „Redt Uzelf".
Vooral de twee eerste leuzen brachten Toon niet
weinig in verbazing: „Bindt den strijd aan
en „Leer U zelf helpen".
Hij tikte een lid van de orde-commissie op de
schouder en wees vragend naar het spandoek. „Ja
mijnheer", zei de aangetikte met iets weemoedigs
in zijn &tem, „ons ideaal mijnheer, waarvoor we
strijden. Ieder helj>e zichzelf. Groot en klein. Jong
en oud, rijk en arm. Maar helaas zijn er nog zoo
veel, die het zelf niet kunnen!"
Stom van verbazing bleef Toon den vertrekken-
den man nastaren.
Na een poosje liep hij weer door, een nieuw
spandoek! „Ook de jeugd moet van onze leuzen
doordrongen worden. Help Uzelf!"
„Ja, ja", dacht Toon neerslachtig. „Die mijnheer
was daarstraks al zoo pessimistisch gestemd over
de zelfhulp der volwassenen. Met de jeugd zal het
heelemaal wel bedroefd er bij staan".
Hij liep de zaal weer eens door, in de hoop een
glimp van Julie op te vangen.
„Weet je wat", dacht Toon, „ik zal nog eens vra
gen of ik toch wel aan 't goede adres ben".
Maar wal moest-ie vragen.
„Mijnheer ben ik hier op de zuigelingenvereeni-
ging" of zoo iets? Maar dat ging toch niet!
Hij wist het al.
„Juffrouw", klampte hij een bejaarde dame aan.
„Dit is toch de bazar van V.B.Z. nietwaar?"
,,U bedoelt natuurlijk de V.Z.B.? Ja hoor, dan bent
U aan ;t goede adres", deelde de dame minzaam
mede.
Dus voegde Toon zich onder hen, die hun geluk
beproefden bij het sjoelen, kegelen, schieten, grab-
Hyacinlhen staan
thans in volle
bloei.
Op het podium stond een mijnheer te spreken.,.
belton, raden, trekken en spijkers slaan. Na een
uurtje kwam hij uit de rumoerige massa te voor
schijn, „verrijkt" met een groote chocoladepop,
waarvan hij het juiste gewicht goraden had, twee
paar slaapsokken, die hij met sjoelen gewonnen
had en enkele doosjes sigaretten die niet te rookan
waren vanwege de kwaliteit.
Hij ging nu maar naar huis. Hij kon morgen
tenminste aan Julie vertellen dat-ie op de bazar
geweest was.
Thuisgekomen, verblijdde hij zijn hospita met de
slaapsokken, schonk de sigaretten aan haar man
en gaf de chocoladepop aan haar zoontje.
De volgende morgen zat hij Julie popelend op to
wachten. Het was al over tijd toen zij kwam.
„Moe van de bazar?" vroeg Toon galant.
„Ja, een vreesclijk vermoeiend werk", zei Julie.
„Zeg", zei Toon in hot koffie-uurtje, „je schijnt
goed thuis te zijn in die Zuigelingenverceniging.
Nu moet je me eerst eens enkele onbegrijpelijke
dingen verklaren. Ie. Wat beteckenen die span
doeken met die zotte opschriften. 2e. Waarom is
meneer Koot voorzitter van die vereeniging en ten
slotte waarom was jij noch je moeder op de ba
zar?"
„Je bazelt", antwoordde Julie afdoende, terwijl zo
nog enkele woorden bezigde, die ik U onthouden
zal.
Het slot van het gesprek was, dat ze beiden een
weddenschap aangingen, waarbij Julie betuigde
dat er geen spandoeken en geen mijnheer Koot
op de bazar aanwezig waren geweest, terwijl Toon
beweerde, dat dit wel het geval was. De volgende
avond gingen ze samen naar de Langestraat. „We
zijn er", verkondigde Toon, toen ze bij nummer
898 aangeland waren.
„Welnee" zei Julie, de bazar is op nummer 989".
„Ga dan mee naar binnen", beval Toon, zeker van
zijn overwinning.
Ze gingen binnen. Na een paar minuten stonden
ze weer op straat. Toon mompelde: „t Scheelde
toch niet veel: V.Z.B. De Vereenigde Zwembond".
,,'t Scheelde anders heel wat", weerlegde Julie.
„V.B.Z.: Vereeniging tot Bevordering Zuigelingen
zorg".
Toon vertelde laatst, dat hij en Julie in de eerste
tijd geholpen waren bij de opvoeding van hun
kinderen door de V.B.Z. cn dat die taak gedeelte
lijk al spoedig overgenomen was door de V.Z.B.
Hij wenschte beide instellingen, om hun nuttig
werk, nog een lang leven.
Het nut der sprinkhanen
Zooals in de tijden van het Oude Testament, zoo
strijken ook nu nog groote sprinkhanenzwermen
over Egypte neer, alles vernielende. Om ze te
kunnen bestrijden gebruikt men tegenwoordig
vliegtuigen en het is een kleine ironie van het
lot, dat mon ertoe is overgegaan do olie uit de
sprinkhanen voor vliegtuigmotoren aan te wen
den. De uit de lijven der sprinkhanen gefiltreerde
olie bevriest heel moeilijk en is daarom voor
vliegtuigen op groote hoogten zeer goed geschikt
Losse nummers
Zondagsblad
Gaarne zijn wij bereid, voor zoover de
voorraad strekt, onze lezers aan losse
nummers Zondagsblad te helpen.
Wij brengen daarvoor 5 ct. per nummer
in rekening en verzoeken vriendelijk het
bedrag gelijk bij de bestelling te voldoen.
DE ADMINISTRATIE
212
grondbezitters boeren de officieele naam luidde
„zielen" koopt het was nl. nog in den tijd
yan de lijfeigenschap die reeds lang zijn over
leden, en die hem dus gaarne cadeau worden ge
geven; deze fictieve boeren hoopt hij later voor
een niet-fictieven prijs te zullen kunnen verkoo-
pen). Daar de zaak niet al te ingewikkeld was
.en kameraad Sergei bovendien over een rij ka
jervaring beschikte, begonnen de statistieken wel
dra uit te wijzen, dat onze fabriek was „ge-kom-
somoliseerd" en 2000 leden van den Komsomol
telde. In de rapporten waren nl. ook meegeteld
zij die vroeger op de fabriek hadden gewerkt en
die reedd waren overleden.
Maar het meest interessante gebeurde eenige da
gen ma het verschijnen van een enthousiast artikel
in de „Komsomolskaja ^rawda", waarin de „voor
beeldige fabriek" de „heldhaftige secretaris" enz.
.werden geprezen. De Centrale Controle-Commissie
vaardigde een instructeur naar ons af, teneinae
den groei van den fabrieks-Komsomol na te gaan.
Maar onze kameraad Sergei wist ook hier raad.
In iedere afdeeling van de fabriek werd de in
structeur omringd door de oude leden van den
Komsomol (die van tevoren de noodige instruc
ties hadden gekregen van Sergei), die deden alsof
zij pas lid van die organisatie waren geworden.
De instructeur stelde hun eenige vragen.
Wel, menschen. hoe gaat het bij u?
Alles voor honderd procent in orde ant
woordden de „nieuwelingen".
De instructeur overtuigde zioh van den groei van
den fabrieks-Komsomol en vertrok met de mooiste
verwachtingen en in uitstekende stemming. Ser
gei kreeg premies. Ove.ral werd onze fabriek als
voorbeeld genoemd als een onverwoestbare „cita
del" van de proletarische revolutie. Indien er ook
.op de andere fabrieken volgens zoo'n methode
Russisch straatzangerdie in zijn havenXooze
■plunje van dorp tot dorp trekt.
werd gerekend, dan zou het interessant zijn, het
ware totale aantal leden van den Komsomol te
weten te komen.
Op de fabriek verliepen de dagen eentonig en ver
velend. Ik sloot vriendschap met Petka (verklein-
naam van Peter), een grooten gezonden kerel.
Hij was lid van den Komsomol, evenals ikzelf.
Wij praatten dikwijls met elkaar, als wij na het
werk naar den stadstuin bij de fabriek gingen,
of in de fabriekskeuken gingen eten (dit eten
bestond daar alleen uit vinaigrette en pap). Wij
waren jong en maakten ons ongerust over ecnigo
tekortkomingen in onee afdeeling. Wij hadden
heel veel arbeiders die „voor het oog" werkten,
Ü.w.z. alleen dóérvoor, om de onderdeelen af to
leveren en hoè zij er uitzagen, dat kon hun
heelemaal niets schelen. In elk geval leverden zij,
Eooal niet uitsluitend onbruikbaar goed, dan toch
zeker voor vijftig procent uitschot af. Heel velen
hadden zich geoefend en gespecialiseerd in het
misleiden van de contróle. Petka was een eerlijko
kerel en besloot dit kwaad tot eiken prijs uit
ito roeien.
Dima, weet jo wat, laten wij de zaak eens
aanpakken wij zullen de jongens eens bijeen
roepen, maar eerst alleen die van ons. Wij zul
len een pioniersploeg vormen en laten zien, hoe
gewerkt moet worden; dat geknoei van hen zul
len wij ontmaskerenSchurken! Zoo gaat het
niet zij bederven alles, Dima!
Ik was het er mee eens, ik was er al lang woe
dend over, en ik sprak mijn vader er dikwijls
over. Maar die haalde slechts de schouders op:
Dat is niet te verbeteren, mijn vriend. Hier
moet wat anders gebeuren. Zij hebben er allemaal
weinig belang bij. dat belang moet worden aan
gekweekt en vooral matèrieel belang en kans op
winst.
Ik protesteerde.
I .(Wordt vervolgd)
WAT DEZE WEEK
DE AANDACHT TROK
DONDERDA GA VOND
OVER DE ZEGETOCHT
van Colijn (de uitdrukking is van een rood
scribent) hier geen woord. Men kan ook van het
werkelijk goede te veel krijgen. Liever zul
len we straks iets schrijven over de zegetocht
van Colijn dóór de stembus. Wel gunnen
we gaarne ieder het zijne en dus ook elke poli
tieke partij in ons land, maar voor Colijn
hopen we toch op een „bizonder deel", want
daaruit zou blijken, dat ons volk goed bij zijn
positieven is gebleven en soliede herstelarbeid
weet te waardeeren.
Herstelarbeid, welke vruchten afwerpt, dage
lijks meer. Al zijn wij niet zoo dwaas de ken
nelijke opleving geheel of voor het grootste deel
op rekening van het regeeringsbeleid te schrij
ven. Overheidsmaatregelen kunnen veel doen;
in een klein land als het onze zijn ze echter
absoluut ontoereikend om tastbare invloed op
de wereld-welvaart te oefenen. De overheid
kan slechts leiding geven. Daarin schoot dit
kabinet im groszen und ganzen niet tekort en
daarvan zien we nu de rijpende vrucht.
Want waarlijk, het gaat ook bij de wassende
welvaart op een zegetocht lijken.
Zie allereerst maar opn euw de werkloosheids
cijfers, welke we hier ter plaatse weer vast
leggen voor later gebruik: Van de tegen werk
loosheid verzekerden, niet behoorende tot de
landarbeiders, waren de geheele week werkloos:
In de week 5 t/m. 10 April 1937 26.6 pet.
In de vorige verslagweek (22 tjm. 27 Maart
193T) 27.7 pet.
In de overeenkomstige week van 1936 30.1 pet.
In de overeenkomstige week van 1935 28.1 pet.
Een mooi percentage beneden 1936 en ook aar
dig onder 1935met dankbaarheid maken we
er melding van van.
Natuurlijk, dat moet ook wel, als men bedenkt
hoeveel werken in de laatste weken zijn aan
besteed en dat men zelfs eenige opleving in
de bouwnijverheid verwacht, waar men nog
weinig perspectief kon ontdekken, omdat hier
zooveel overproductie was. Merkwaardig is wel.
dat in sommige gemeenten, bv. in den Haag,
de groote huizen, waarnaar lange tijd niet de
minste vraaq wasweer grif van de hand gaan.
Voor inzinking van het bedrijfsleven schijnt
nog geen gevaar te zijn. als men leest wat nog
gebeuren moet. Over enkele jaren zal Utrecht
een gansch ander aanzien bieden op tal ran
punten door de veranderde toestanden op spoor
weggebied. De berekening is. dat de werken in
1910 totaal gereed zullen zijn en naar het zich
thans laat aanzien, zal men dit ook wel kun
nen bereiken. De werken vorderen een bedrag
van 7.50 00, waaraan de Spoorwegen, de
gemeente Utrecht en het Werkfonds bijdragen.
De Stoomvaartmaatschappij „Nederland" gaat
over tot de bouw van een nieuw passagiers
schip.
Te Maastricht breidt de rubberindustrie zich
aanmerkelijk uitBinnenkort zal het personeel
met 200 man (óf vrouw) uitgebreid kunnen
worden; als eerst de nieuwe werkplaatsen maar
gereed zijn. Orders zijn er genoeg.
Bij Schiphol wordt een nieuwe hangar ge
bouwd; het luchtverkeer ontwikkelt zich steeds
verder.
In de Wieringermeer komen straks 47 boer
derijen beschikbaar; de landprijzen en pachten
stijgen in de laatste maanden aanzienlijk: on
rustbarend mag men misschien wel zeggen.
Naar Boskoop trekken de buitenlanders weer
met volle touringcars; naar Busland gaat de
haring, naar Londen de boter in volgepakte
tonnen.
En. om bij de hartelijkheid te bliiven: de zout-
industrie, zoowel Jozo als ordinair, verovert
gansch de Nederlandsche markt.
Daarbij komt, dat de Handelsmissie, welke in
Zuid-Amerika nieuwe perspectieven zocht daad
werkelijke resultaten behaalde. Argentinië en
Chili beloven wat voor de toekomst. Men leze
toch wat Ds Sonneveldt. die aan Plancius her
innert, er over schrijft.
Gevolg van een en ander is, dat het geld weer
gaat rollen, thans ook ten bate van de kleine
gemeenten, die nü aan de beurt komen om le
converteeren (de provincie Utrecht waagde het
reeds een 3 pet. leening uit tesch rijven, welke
ten volle geslaagd is); maar ook in t voor
deel van de arbeiders, die loonsverhooging vei-
krijgen. Hopelijk zonder conflicten.
Moge ook Asib, de stichting van mevrouw de
Jonge, echtgenoote van den vorigen gouverneur-
generaal van Ned. Indië, bij de collecte voor
de nood der inheemsche bevolkinq. dit merken.
Dr Goote merkt in ziin mooie boek over NetL
Indië zoo terecht op, dat Asib in veel opzich
ten in Indië doet, wat hier door georganiseerde
werkloozenzorg geschiedt, en daarom is finan-
cieele steun zoo dringend noodig. Men bedenke
ook hierbij: de zegenende ziel zal vet gemaakt
ivorden; een zegen Gods, welke men zich zelf
onthoudt, als men gelijk de oude stumperds
in Valk ens waard vnet 7700 in huis armoede
en ontbering lijdt. „De gierigheid zal de ziel
van haar meester vangen," zegt de Schrift.
KRUISWOORDRAADSEL
Horizontaal:
1.
Plaats in Voor-lndië
4.
Aftrek van rento (afk.)
7.
Nasporen.
9.
Grove, wollen stof.
10.
Vaarwel.
12.
Netto (afk.)
13.
Zeeëngte
15.
Wezen, natuur
18.
Samengeeteldhloemigo plant
17.
Kringvormig koraaleiland
18.
Meisjesnaam
20.
Nachtvogel
21.
Gebit
23.
Overste van een klooster
24.
Lidwoord
26.
Een Perzische gomsoort
27.
Plaats in Gelderland
28.
Roofvogel
Verticaal:
1.
Leer der wederdoopera
2.
Onderdeel van een fiets
3.
'n Door de menschelijke stem
voorgedragen stuk
4.
Hertog
5.
Olm
6.
Centerboor
7.
Plaats in Algerije
S.
Behoefte
11.
Wending
12.
Achter
14.
Oever, zoom
15.
Atmosfeeren.
17.
Gehoorzaal
19.
Insgelijks
21.
Ander woord voor club
22.
Rivier in Portugal
24.
Plechtgewaad
25.
Zeer lange, platte sneeuwschaats
OPLOSSING
van het Kruiswoordraadsel in het vorige Zoos*
dagsblad
Horizontaal: 1. Zuiderkruis. 7. Uit. 8. Bep«
9. Akker. 10. Dra. 12. Eer. 13. Met. 14. Hagel, 18.
Stars. 18. Loert 21. Elite. 23. Lus. 24 Epe. 25. Aar.
26. Emile. 27. Nto. 28. Die. 29. Dcsertoeren.
Verticaal: 1. Zuid-Holland. 2. Ultra. 3. EnkeL
4. Koers. 5. Ieder. 6. Spitsbergen. 11. Agnes. 13.
Mafia. 15. Eer. 17. Tol. 19. Oudtc. 20. Temer. 2L
Eelde. 22. Talie.
209
