HET ZWUGEN GODS
behoorende bij
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
VAN PAUWTJE EN PIET
VAN OPA
door N. W. v. Diemen de Jel
Pauwtje tikt aan de kamerdeur van Opa,
Geen antwoord.
Pauwtje tikt nog een keer.
Weer geen antwoord.
Anders roept Opa altijd: „Binnen! Kora
maar binnen!" En nu roept hij niets.
Zou Opa slapen? Slapen in zijn stoel?
Dat doet hij nog al eens een keertje. Dan
zit Opa zoo stil als een muis, de ogen dicht,
de mond een beetje open en de handen over
elkaar.
Pauwtje tikt voor de derde keer, nu wat
harder.
Maar er komt nog geen antwoord.
Heel zacht doet Pauwtje nu de deur open,
een klem eindje maar.
Voorzichtig steekt ze haar hoofdje naar
binnen en kijkt rond.
Hé kijk, wat is dat nu? Opa is er niet! Zijn
grote stoel is leeg en de divan ook.
Zou Opa ook al uit zijn, net als va en moe?
Maar neen, dat /.ou toch wel niet! Opa gaat
nooit van nuis. Hij is te oud om uit te gaan.
Pauwtje doet de kamerdeur wat verder
open.
Ze zal maar eens naar binnen stappen?
Eigenlijk mag ze dat niet. Dat weet Pauwtje
heel goed.
Hoe het komt, dat ze niet in de kamer van
Opa mag komen?
Wel zo.
Een poos geleden wou op een koude dag de
kachel van Opa niet goed branden.
Daarom zat Opa bij moe in de kamer.
Wat deed Pauwtje toen?
Ze haalde stilletjes een doos lucifers en pa
pier uit de keuken.
Daarmee stapte ze naar de kamer van Opa.
En nu zou zij de kachel eens flink laten
branden.
Maar het ging mis, helemaal mis.
De vlammen van het brandende papier kro
pen tegen Pauwtje's vingers op.
O, o, wat deed dat een pijn! Pauwtje
schreeuwde het uit.
Gelukkig, dat moe toen net de gang in
kwam. Ze nam haar gauw mee naar de huis-
kanier.
Moeder en Opa deden wat ze konden om do
pijn te verzachten. En Doortje, de dienst
bode. werd om den dokter gestuurd.
Wél vier weken lang moest Pauwtje haar
handen in doeken gewikkpld houden.
En Opa zei: „Jü, Pauwtje, jü mag niet
meer in mijn kamer komen, als ik er niet
ben. Goed verstaan?"
Nu vandaag behoeft de kachel in de kamer
van Opa niet te branden. Het is zonnig,
zacht weer, en dusBuiten smelt do
sneeuw weg.
Pauwtje doet de deur wat verder open.
Ze doet een paar stapjes naar binnen.
Zal ze nog verder gaan?
Haar hartje begint een beetje onrustig te
kloppen.
Hoe dat komt weet Pauwtje wel.
Toch keert ze niet naar de gang terug.
Ze kijkt eens in de kamer rond.
Het lijkt er haar zo vreemd, nu Opa er
niet is.
En toch is er niets veranderd.
Daar rechts staat de kachel van Opa.
Daar links is de boekenkast.
Hier, vlak bij haar. staat de divan.
Achter de tafel is de grote leunstoel.
En kijk. op tafel ligt de dikke Bijbel, waar
Opa zoveel in leest. Gisteren mocht ze op
Opa's knie naar de platen kijken, die er in
staan.
Wat blinken de zilveren hoeken van die Bij
bel. Dat komt door de zon, die er precies op
schijnt.
Soms vertelt Opa weieens een mooi verhaal
uit ztin Bijbel.
Opa vertelt haast nog mooier dan moe.
Pauwtje gaat nog een stapje verder de ka
mer in.
Zie, wat ligt daar naast de Bijbel?
O, ze ziet het al. Dat is de tekendoos van
broer Jan.
Hoe komt die doos naar nu?
Opa tekent toch immers niet meer?
Broer Jan wel.
Die tekent, en schrijft, die rekent en leest.
Dat leert nij allemaal in school.
Over een jaar zal zij ook naar school gaan.
Nu is ze nog te jong.
Pauwtje gaat neg wat verder de kamer in.
Ze wil toch weieens zien, wat er in die doos
van Jan allemaal zit.
Opeens blijft ze staan. Ze schrikt een beetje.
„Piet-piet-piet" klinkt het achter de boeken
kast.
De schrik is gauw over. Ze weet wel, wie
dat daar doet.
Daar achter de kast zit de vink van Opa in
zijn kooi.
Opa zegt nooit „vink", neen! Opa zegt al
tijd „Piot". En zo noemen ze in huis alle
maal de vogel.
Pauwtje loopt de kamer nog wat verder in,
tot ze bii de kooi is.
„Dag Piet," zegt ze, en de vink zegt: „piet,
piet, piet!"
Dat betekent vast: „goededag, Pauwtje!"
Ze doet nog een stapje dichter naar de kooi
èn begint de vink eens goed te bekijken.
Wat zit die Piet toch in elkaar gekropen.
Zijn veren staan ruw uit. Net als haren van
een borstel. En wat kijkt hij verdrietig!
Zou hij het koud hebben, omdat de kachel
niet brandt?
Maar het zonnetje schijnt toch!
„Heb je het koud. Piet?" vraagt Pauwtje.
De vink schudt zijn veren een beetje uit en
zegt weer: „piet, piet. piet".
Wat hij daarmee zeggen wil, weet Pauwtje
niet.
Ze kijkt eens naar zijn drinkglaasje.
Dat is bijna nog geheel vol.
Nu kijkt ze in zijn voerbakje.
POPPENDOKTER
Mijn kleine poppenmoeder,
Zeg, word je nog niet moe?
Het klokje slaat al zeven uur.
Je oogjes vallen toe.
Hé, neen, moe, toe nog eventjes,
Het gaat nu net zo fijn,
Ik ben een poppendokter,
En Bero heeft zo'n pijn.
Hij is op straat gevallen
En deed zijn knietje zeer.
Hij huilde toch zo vrees'lijk erg
Maar nu schreit hij niet meer.
Ik gaf er gauw een kusje op,
Dat hielp een beetje al,
Toen deed ik er een doekje om
En hoop dat 't helpen zal.
Hij zal wel gauw weer beter zijn
En anders weet ik wat
Hij krijgt een poeder, net als ik!
Zeg moe, hoe vindt u dat?
Ik weet nog heel wat beters,
Zegt moe, mijn kleine vrouw,
'k Breng poppendoktertje naar bed
En Bero slaapt bij jou.
Ik dek je lekker onder,
En ik geloof dan wis:
Als je morgen wakker wordt.
Dat Bero beter is.
En daar is nu bijna geen zaadje meer in.
„Heb je honger. Piet?" vraagt Pauwtje.
De vink gaat rechtop zitten. De veren val
len glad langs zijn lijfje. Hij draait ziin
kopje naar Pauwtje en zegt vrolijk: „piet,
pietpiet, pietpiet, piet!"
Zou dat nu betekenen, dat hij honger heeft?
Pauwtje weet het niet.
„Zeg nu eens,N heb je honger of niet?"
vraagt ze.
Maar nu geeft Piet geen antwoord.
Hij draait zijn kopje van Pauwtje af. Hij
steekt zijn snavel tussen zijn veren en be
gint te pikken.
„Wat doe je nu toch, malle Piet?" vraagt
Pauwtje.
Doch Piet geeft geen antwoord. Hij doet
maar niets dan pikken tussen zijn veertjes.
Opeens ziet Pauwtje in een hoekje van de
kooi iets liggen, dat helder blinkt.
Ha, ze ziet al wat het is. Dat is een brokje
suiker. Piet heeft dat van Opa gekregen.
fVolyende week verder)
WIE DOET DIT HENK NA?
Kleine Toos Op-de-ruit heeft een mozaïk spel ge-
krpgen. Dat ken je wel. he? Er zit zo'n gaatjes-
rooner in. daar moet je met kleine gekleurde
knikkertjes figuren op leggen. En nu heeft Henk
vooi zijn zusje een mooi voorbeeld getekend, leder
blokje stelt een knikkertje voor Toos vindt het
prachtig en als ze hei gelegd heeft, moet iedereen
haar mooi eendje zien. En weet je wat Miep doet?
Zij haalt haar hnndwerkdoosjn en gaat het pa
troontje ook namaken: met kruissteken op een
lnpje grove witte 9lof Ze maakt een heel rijtje
eendjes Zo wordt het een aardig randje, dat later
dienen kan tpr versiering van een slabbo voor
haar kleine zus.
Henk Is vergelen het eendje een oog f,o geven,
maar dut doen jullie er wel bij, he?
84
ZATERDAG 15 FEBRUARI No. 7 JAARGANG 1936
Deze dingen doet gij, en Ik zurijg; gij
meent, dat Ik ten eenenmale ben gelijk
gij: lk zal u straffen, en zal het orde
lijk voor uwe oogen stellen.
Psalm 50 tl
Deze dingen doet gijen Ik zwijgl
Welke dim/en heeft de Heere hiermede op het oog?
't Zijn schandelijke dingen, waaraan de aansre-
aprokenen zich schuldig maken, en die zij onder
een schijn van vroomheid zoeken te bedekken. Als
gij die menschen aanhoort, zoudt gij meenen met
Godvreezenae lieden te doen te hebben. Zij hebben
het verbond Gods in den mond. cn praten vlot en
vaak over de inzettingen des Hoeren. Maar onder
üil heilige masker schuilt een hart vol van hol
heid. Zij kennen de Tien Goboden uit hun hoofd
en reciteren ze zonder ook slechts éénmaal te
haperen Maar wrt het gehoorzamen aan die ge
boden betreft dóórvan willen zij niet weton. zij
werpen z- achtei hun rug en malen er in de ^ersto
verte niet om. Wat noa erger is, zij overtreden
ze zonder blikken of blozen. Zij verkeeren met
dieven er overspelers. het kwaadspreken is hun
een tweede natuur hun tong. die zooeven Gods
wet reencerde koppelt bedrog, zij scheppen in
lai-tecn behagen,'t is een zwarte lijst van
zonden, dubbel zwaar, omdat zij door kinderen
de« verbonds ccpleeird worden, en zulks nog wel
onder een schijn van heiligheid.
Schijnheil:g)»eid is een heel groot kwaad.
Jezus heef» er dikwijls lezen getoornd. Ook i»i zijn
dagen kwam deze zonde niet zoo zeioen voor.
Menig Wee heeft zijn zachtmoedige mond er
tegen gesproken: ..Wee u. gij Schriftgeleerden en
Parizeen, gij geveinsden! want gij eet do huizen
der weduwen op. n. dat onder den schijn van 'ang
te bidden; daai-om 'uit gij te zwaarder rordeol
ontvangen." Christus verwijt hen terecht, dat 'Ij
het buitenste des drinkbekers reinigen, terwijl /ij
van binnen vol van rooi en onmatigheid zijn. Hij
noemt die huichel&acs witgepleisterde graven, dio
van buiten wel schoon schijnen, ofschoon zij van
binnen vol dcvxlsbeendereen en alle onreinigneid
zi;n. En hoe is bet dan. dat God, die in don Psalm
als hoogste Rechter verschijnt, de huichelaars
stil laat begaan, ofschoon Hij hen door en Joor
kent? Hoe is het dan. dat Hij hen zegt: Deze
dingen doet gij,en Ik zwijg?"
Dit zwijgen Gods wekt bij een oppervlakkige bor
schouwing den indruk, dat de Heerc zich van het
zondigen der menschen niets aantrekt. Trekt Hij
zich dan in den hoogon hemel terug al9 een kille
en ongevoelige Majesteit, die zich niet gekrenkt
en beleedigd voelt, wanneer een broos schepsel
tegen Hem opstaat, zijn woord en wet in den
wind slaat, en naar het goeddunken zijns harten
Leeft? Verwachten wij niet, dat de Rechter der
gansche aarde recht zal doen en dc misdaad met
ongewroken zal laten? Zeker verwachten wij
ditmaur Hij zwijgt.
Hoe wordt zijn heilige Naam onder de menschen
dae aan dag. uur aan uur gesmaad, zijn Woord
veracht, zijn Kerk verguisd, zijn Koninkrijk bo-
laagd, zonder dat Ilij ingrijpt, en zijn hand op
den gekalkten wand van Belzazar's znui het von
nis neerschrijftHi; zwijgt
De zwaarste vloekwoorden kaatsen tegen den
hemel op, de gcofste lasteringen worden Hom
schier onoj>houdelijk in het aangezicht geslingerd,
men spot met zijn ééniggeboron Zo:n, in wien Hij
een welbehagen heeft, men smaalt op het kruis,
waaraan het dierbaarste bloed vergoten is. u.-aar
er schiet geen bliksem uit zijn hand naar beueden
om de kwaaddoeners met één slag te vellen,
.Hij zwijgt.
Hij ziet met zijn oogen, die de gansche aarde
doorwandelen, welke een massa onrecht er ge
pleegd wordt; hoe gehurnaste volken door bloed
waden om gebieden aan zich te trekken, waarop
zij geen aanspraak hebben; hoe de misdadigers
moord en doodslag plegen om zich le verrijken;
hoe de schandelijkste gruwelen gepleegd worden,
en vele de ongerechtigheid inzwelgen als water.
Het geweten der menschen schreeuwt er tegen in,
de zonde ie zóó groot, dat zij ten hemel schreit
cn om vergelding roept,maar Hij zwijgt.
Dit zwijgen Gods. dat dikwijls voortduurt, wan
neer de zonde zich achter een uiterlijk van schijn
heiligheid verstopt, is een pijniging voor ieder dio
éénic rechtsbesef heeft: op narde wordt de mis
daad, zoodra zij ontdekt is. streng gestraft, maar
de Rechter in den hemel schijnt haar over zijn
kant te laten gaanGod ziet het aan en
zwijgt!
<3"
Pas op! schrijf Gode niets omgerijmds toe.
Vraag liever, waarom Hij soms zwijgt, waar het
kleine meneehenkind direct zou spreken? Zijn
zwijgen komt niet voort uit zwakke toegeeflijk
heid. zooals men die soms bij slappe ouders jegens
hun schuldige kinderen ziet. Het is evenmin een
blijk van onmacht om het kwaad te straffen, maar
van zijn schier onbegrensde lankmoedigheid, die
Hem heel veel doet verdragen, eer Hij den recK-
tersioel beklimt om vonnis ie vellen.
De boosdoeners zien dit zeil niet in.
Lees slechts in den tekst, hoe God hun toespreekt,
om te bewijzen, dat hun inzicht in zijn regeeriug
uiterst gebrekkig is: „Gij meent, dat Ik ten eenen-
maie ben gelijk gij",gij beeldt u in. iai lk
van dezelfde meening ben als gij. namelijk dat
de overtreding mijner geboden zeer wel straffeloos
kan geschieden, als men er maar een schijn van
vroomheid als een scherm vóórschuift; gij naakt
u een God naar uw eigen beeld en gelijkenis,
vergetende, dat het omgekeerde de waarheid is,
daar de men>ch naar Gods beeld gemaakt is.
God straft het kwaad, maar niet terstond.
Niet zoo snel als de donderslag op den bliksem
volgt. Dit geschiedt zelfs bij de menschelijke rech
ters niet steeds. En waar de menschen ultoos go-
haast zijn, omdat het leven kortstondig is, daar
heeft God die met eeuwigheden rekent, geen -aast
Hij behoeft met zijn oordeelen en vcroordeeien
geen spoed te maken, daar duizend jaren voor
Ilem als één dag zijn. Hij kun lunkmocdig zijn
om den zondaar tijd tot bekcering te geven Zoo
is Hij lankmoedig geweest in de dagen van. Nouch:
'bomlerU twintig jaar liet hij verloopen, eer <iè
zondvloed kwam. Eveneens in dc dagen van
Sodoni én Gomorrha, Hij heeft gewacht totdat Uo
maat der'zonde overliep, en de gnddeloozcn tot
het uiterste gedaan hadden. Er is bij den
ITeere wel uitstel van t gericht, maar nooit
wordt dit afstel. God is lankmoedig, om zelfs
voor den grootsten zondaar een deur der hope
open te laten, maar Hij is ook van grooto kracht,
le zijner tijd breekt Hij bet zwijgen, en dan
blijkt, dat Hij rechtvaardig is in zijn spreken en
rein is in zijn richten.
Een oud hoekje te Voorschoten. Zulke knusse,
intieme plekjes zijn er nog heel wat te vinden,
ook al verdwijnt de laatste jaren veel. Het
moderne verkeer eischt ook in dit opzicht veel
„slachtoffers".
Vandaar, dat de Ilecre aan 't slot van het vers
verklaart: „Ik zal u straffen, cn het ordelijk voor
uwe oogen stellen". De lankmoedigheid Gods
duurt naar den zin van 't woord zelfs wel lang,
maar niet eindeloos. Er breekt een oogenbhk
aan, waarop de Alwetende allo ongerechtigheden
van den zondaar openlegt, zoodut ieder ze als do
zijne erkent, en daarom ja cn amen op het von
nis zal moeten zeggen.
Ordelijk zal Hij ze stellen.
Niet als een verwarde massa zal ITij u uwe
zonden doen zien. maur de eéne naast dc ando
re geplaatst, gegroepeerd naar hun aard, soort
bij soort, zoodat gij er een duidelijk overzicht
van krijgt, er is er niet één vergeten, en bij
de overtreders in den Psalm zul dc schijn heilig
heid boven aan staan.
Ik zal u straffen, zegt de Heere.
Heel dikwijls doe Ik het reeds tijdens uw leven:
het is dikwijls te zien. dat het kwaud reeds op
aarde gewroken wordt. Maar al verkrijgt de zon-
do hier beneden niet steeds haar gerechte straf,
de jongste Dag, waarop de vierschaar gespannen
wordt, is in alle geval cle dag der rechivnardige
vergelding, waarbij alles vereffend wordt
Niemand mcene, dat hot kwaad ooit onge
straft blijft. Hoe lankmoedig en barmhartig do
Iloere ook is, Hij geeft Zijn rechtvaardigheid
niet prijs, waarmede Hij de misdaden der vade
ren bezoekt aan de kinderen tot het derde cn
vierde lid dergencn, die op de hnozen weg der
vaderen voortvaren en zijn geboden verarhlen.
En waar wij uilen overtreders zijn, zou er voor
ons geen uitzicht op ontkomen bestaan, indien
Golgotha er niet was. Aan het kruis heeft do
Rechter der gansche aarde getoond, dat Ilij, wel
verre van de zonde ongestraft te loten, ze vreeso-
lijk aan Zijn éénigen Zoon gestraft heeft, opdat
alle overtreders, die in Hem geloovcn, mochten
weten, dat zij van do straf voor eeuwig zijn ont
hoven.
73
