Miirtwr £Yihsrl)f GTourout
AvanG
ALLEEN NATIONALE EENDRACHT
KAN ONS REDDEN
Dagelijks verschijnend Nieuwsblad voor Leiden en Omstreken
SCHOENEN
P A L T H E
abonnementsprijs:
Per kwartaal in Leiden en in plaatsen
waar een agentschap gevestigd is 2.35
Franco per post 2.35 portokosten
Per week0.18
Voor het Buitenland bij wekelijksche
zending4.50
Bij dagelijksche zending5.50
Alles bij vooruitbetaling
Losse nummers 5 ct. mei Zondagsblad 7'/j cf.
Zondagsblad niet afzonderlijk verkrijgbaar
NO. 5668
Bureau: Breestraat 123 Telefoon 2710 (na 6 uur 3166) Postbox 20 Postgiro 58936
DONDERDAG 2 JANUARI 1936
15e Jaargang
Sbtoertentiepripen:
Van I tot 5 regels 1.I71/»
Elke regel meer0.22'/,
Ingezonden Mededeelingen
van 1—5 regels 2.30
Elke regel meer 0.45
Handelsadvertentiên per regel 0.17'/»
Bij contract belangrijke korting
Voor hel bevragen aan 't bureau
V word! berekend0.10
GEEN CHRISTELIJKE ACTIE
ZONDER PERS
Het eerste woord in ons blad, wan
neer een nieuw jaar aanving, was al
tijd gewijd aan de Pers. Zoo zal het ook
thans zijn.
Men kan gerust zeggen, dat de Fers
heden ten dage méér in het midden
punt van het leven staat, dan ooit het
geval was. Althans in de landen, waar
zoogenaamde persvrijheid bestaat. Niet
in Duitschland, waar zy met een muil
korf haar taak zoo goed en zoo kwaad
als het gaat, verricht. Niet in Italië,
waar zij op order werkt, en ook niet
in Rusland, waar zij vastgeketend zit
aan het logge apparaat van het com
munistisch systeem.
Maar toch nog wel in de West-Euro-
peesche landen en in Amerika. Geen
hoogstaand cultureel volksleven is
denkbaar zonder een in vrijheid op
bloeiend perswezen, al kan geen Over
heid toestaan, dat dit omslaat in onge
bondenheid.
Hoe machtig een vrije Pers is, onder
vond pas Hoare in Engeland. Men kan
gerust zeggen, dat de grondgedachte
van den Volkenbond door de Pers is
gered geworden. Stel u voor, dat de
Engelsche Regeering de Pers aan een
touw had gehad, zooals Berlijn en Rome
dat hebben. De arme Abessiniërs had
den naakt aan den dijk gestaan. Men
zal zeggen, ja, maar in Londen huisde
toch ook nog een Parlement. Zeker,
maar naast een onvrije Pers is ook niet
een in vrijheid werkende volksvertegen
woordiging denkbaar.
Let nu eens op, hoe zelfs de van huis
uit tegenstanders van een vrije Pers
haar grooten invloed op het leven van
land en natie erkennen. De nationaal-
socialisten, zoo hier als elders, streven
de meest sterke gebondenheid na,
doch hun stelsel beproeven zij tot ont
wikkeling te voeren dooi* eerst de
vrijheid van de Pers op de meest on
gebonden wijze tot uiting te brengen.
De manier, waarop de organen van de
beweging van Hitler in haar strijd-
periode de regeering bëkampten, was
zóó fel, dat reis op reis verbod van uit
gave volgde. Niet zoodra was het be
wind gewijzigd, of de muilkorf werd
yoor den dag gehaald voor alle bladen.
In ons land niet anders. Volk en
Vaderland permitteert zich zóó veel ter
aanprijzing zijner opvattingen, dat de
Overheid den vinger waarschuwend
moest opsteken. Maar o wee, wanneer
de Volk- en Vaderland-sche wensch ver
vuld mocht zijn geworden. Mond hou
den over de geheele linie, was dan het
jarool. Wat de leiders wijzen, heeft dan
iet volk te prijzen. En niet anders zou
het zijn, wanneer het marxistisch stel
sel werd ingevoerd. Ook daar de per
soonlijkheid in 't gedrang, tot stikkens
toe, en de massa rijp gemaakt voor vol
komen onderwerping aan één enkeling
of aan een groep van aan elkaar ge
smede personen, wier wel en wee niet
afzonderlijk te denken is.
Wij mogen God wel danken, dat ons
land, gelijk gelukkig zoo vele andere
nog, ontkomen is aan zulke doodelijke
omhelzing. Maar nog meer reden tot
dank is er, nu zelfs bij ons de bodem
geschikt bleek voor den opbloei van een
Christelijke Pers.
Groen van Prinsterer, de eenzame,
klaagde, dat zelfs geen persorgaan hem
ten dienste stond om zijn geestverwan
ten dagelijks te bereiken. „Er was geen
luisterend oor. Dofheid, en doofheid",
zoo zuchtte hij, oud geworden. Goddank
is dat anders geworden. Echter, te laat.
veel te laat, zag Christelijk Nederland
n, dat er geen sprake kan zijn van
handhaving onzer bevoorrechte positie
n dit land zonder net van eigen -pers
organeningesteld op de behoefte van
woonplaats.
De schoolstrijd, ook een kamp om de
vrijheid, heeft ons tientallen van jaren
jezig gehouden. Een strijd, om nooit te
vergeten, maar die zoo volledig beslag
egde op de geesten, dat menig ander
errein over het hoofd werd gezien.
Omdat het ons ontbrak aan een rijk
geschakeerd stel voormannen op elk
gebied, als waarover de vrijzinnigheid
vél beschikken kon.
Daarom kwam onze Pers achteraan.
Jladen van honderd jaar en meer, wij
lebben ze niet. Tot ook hier de ontwa-
cing kwam, en ingezien werd, dat zon-
ler eigen Pers het geheele samenstel
ran politieke en maatschappelijke orga-
lisatie, van school en vereenigings-
ictie, ja zelfs van kerk en kerkbesef
:ijn vastigheid zou verliezen. En nu
ijn wij bezig den achterstand in ta
lalen. Ten overvloede opgeschrikt door
lolitieke verkiezingen, welke onomstoo-
elijk deden zien, dat zonder de rugge-
steun van eer, dagelijks in de huizen
onzer eigen menschen komende Chris
telijke Pers het pleit wel eens snel ver
loren kon zijn.
Kunnen wij een Pers aanbieden,
welke voorziet in de behoeften? Er is
gebleken van volkomen, op een enkele
uitzondering na. Een klein percentage
onzer menschen, het is zeer klein, heeft
behoefte aan een ochtendblad naast de
groote avondkrant. Indien de nood
zakelijkheid hiervan uitermate drong,
zou dit slechts kunnen verkregen wor
den door volle samenwerking van de
besta&nde christelijke dagbladen. In het
heengegane jaar heeft één onzer bladen
de proef genomen, en dit moest uitloo-
pen op teleurstelling. Zóó zijn wij soms
meer op elkaar aangewezen in het
leven, dan wij soms wel willen weten.
Ook in 1936 hoopt onze Pe'*s voor
haar taak te staan, in afwachting van
Gods hulp. In elk opzicht objectief,
voor zoover dit bij menschen mogelijk
is. De onderlinge opvoeding der redac
teuren de aangeboren voorzichtigheid,
welke een dagbladschrijver door aan
kweeking in sterke mate bezitten kan
en moet; de zelftucht zouden wij zoo
zeggen, niet voor niets vele jaren be
oefend, in nauwe aansluiting bij de be
ginselen, kunnen dat bevorderen.
En dan, uit het volk voor het volk.
Voor ons volk, in al zijn geledingen.
Al zal uiteraard het accent bij al onze
redacteuren en medewerkers niet gelijk
zijn, de bedoeling zit voor onze men
schen dicht bij elkaar te houden. Geen
bepaalde maatschappelijke stand jour
nalistieke voordeelen bieden; wél alge
meen sociaal besef aanwakkeren. Geen
strijd in de kolommen doen voeren tus
schen Kerk en Kerk; wél het kerkbesef
•in het algemeen bevorderen.
Een eenzijdig georiënteerd blad be
reikt niet het summum van voordeel
voor het volksgeheel. Eenmaal werd in
ons land opgericht de Nieuwe Courant
als een uitgesproken werkgeversblad.
Er is niet iets blijvends voornaams uit
De Nieuw jaarswensch van Dr. H. Col ijn
Politieke verschillen mogen niet verder
worden toegespitst
Men hoede zich voor holle leuzen
Waakzaamheid geboden!
Onze neutraliteitskansen bij een volgende
oorlog heel wat kleiner dan in 1914
Vol goeden moed hopen wij dus in
1936 voort te werken aan onze groote
taak van volksvoorlichting, speciaal
daarbij ons wendend tot het Christelijk
publiek. In 1935 heeft de samenwer
king tusschen de vijf bladen, waarvan
De Nieuwe Leidsche Courant één is,
groote vruchten opgeleverd.
Eendracht maakt Macht, zeggen wij
onzen Minister-President ook hier nog
eens na. In de verte wenkt het doel:
in elk Christelijk gezin het Chi-istelijk
Dagblad. Dan pas is de breedgetakte
Christelijke actie in Nederland veilig
gesteld
Godsdienst is privaat-^aak"
In het jongste nummer van „Dé Socialis
tische Gids" schrijft prof. iar. W. A. Bongor
een beoordeeling van het verzamelwerk
„Godsdienst en Demókralie", samengesteld
door ecnige bekende religieus-sociali9ten, o.a.
Ds. Banning. Deze had o.a. geschreven:
„Zoodra het socialisme boven liét par
tijbelang, dat nu eenmaal de privaateaak-
leuze eischte, het algemeen cultuurbêlang
in het oog valt; juister misschien: naar
mate het socialisme bewuster drager der
Europeesche kultuurgedachle wordt, zal
het moeten komen tot de erkenning v>an
de positieve waarde der religie."
Aldus: het partijbelang eischte de privaat
zaakleuzc, d.w.z.: Godsdienst is privaatzaak.
Prof. Bonger erkent dit: „Van de sociaal
democratie zou geen kracht uitgegaan zijn,
wanneer zij een strijd tusschen geloovigen
en ongeloovigen in haar rijen geduld had."
Geloovigen en ongeloovigen hebben dus
te zwijgen; niet ornaat het punt, dat hen
verdeelt, onbelangrijk zou zijn, doch omdat
er anders van de sociaal-democratie geen
kracht zou uitgaan! Men zou dit ook geeste
lijke onderdrukking kunnen noemen; con
cludeert de r.k. Utrechtsche Crt.
Officïeele Berichten
Aan den le .luit. N.. J. Jol e
taf der infanterie is eervol
tl i n
Rechtelijke Macht
Benoemd zijn tot substituut-officier van
titi.- hü de arrondissementsrechtbank f-
togenbo.-eh mr. B. van der B u r k 'U> Hbi
Te Amsterdam mr. A. S.deMuinckKe
te Almelo.
ïej. G. Veth.
Voogdijraad te
De Nederlandsche minister-president, *dr'
H. Col ij n, heeft gisteravond voor de NCRV
via Hilversum een Nieuwjaarsrede uitge
sproken, waaraan wij het volgende ont-
leencn:
Het jaar, dat achter ons ligt, is er een
geweest van veel moeite en van veel
zorgen.
Op het terrein van de buitenlandschc
staatkunde hebben zich in 1935 allerlei ver
schijnselen voorgedaan, die van grooten in
vloed kunnen zijn op de ontwikkeling van
de verhoudingen tusschen de volkeren der
wereld, zoowel in Europa als daarbuiten.
Vervulde, na den grooten oorlog, de hoop
het hart, dat de wereld een tijd van onge-
stoorden vrede zou tegemoet gaan, dat het
Recht voortaan de plaats van de Macht zou
innemen, dat de natiën hun wil om af te
zien van geweldpleging, zouden toonen door
geleidelijk over te gaan tot verminde
ring der bewapeningen, die hoop is niet in
vervulling gegaan.
De tot dat doel saamgeroepen ontwape
ningsconferentie heeft gefaald en in legen-
stelling met hetgeen men beoogd had, viel
juist het omgekeerde waar te nemen. In
vele landen ging men er toe over de bc
wapening sterk uit te breiden en met dit-
uitbrciding nam ook het wantrouwe
wederkeerig toe.
De ontwikkeling van deze toestan
den kan niet zonder zorg worden ga
degeslagen. Ook door ons niet.
Want hoewel onze verhouding tot an
dere Mogendheden alleszins vriend
schappelijk is, hoewel we vurig begee-
ren met ieder in vrede te leven, nie
mand kan voorzien wat ook voor ons
de gevolgen zullen zijn, indien de
spanningen van het heden eens zou
den eindigen in een nieuwe algemeene
verstoring van den vrede. Dit kan
men intusschen wèl zeggen, dat de
kansen om bulten een groot Euro-
peesch conflict te blijven, thans heel
wat geringer schijnen dan in 1914 het
geval was.
D i e zorg nu van het oude jaar dragen
we 't nieuwe jaar mee binnen. En al
glad verkeerd zijn zich daardoor te laten
meesleepen in een zenuwachtige, oneven
wichtige spanning, even onjuist i
zijn op deze verschijnselen heel geen acht
te slaan en te oocn alsof de politieke hemel
ten eenenmale onbewolkt was.
Waakzaamheid is dus een eisch van den
dag. Maar nog iets meer is noodig om niet
slachtoffer te worden van angstige onzeker
heid. We moeten óók op d i t terrein weer
meer leeren te leven uit de wetenschap, die
den Psalmdichter bezielde, toen hij zong:
„Geen ding geschiedt er ooit gewisser, dan
't hoog bevel van 's Hoeren mond!" Dat
geldt van hetgeen met ons gebeur
het geldt evenzeer van hetgeen
we bew a a ra blijven.
Binnenlandsche zorgen
Ook de binnenlandsche zorgen van
het jaar 1935 trekken met ons i
nieuwe jaar binnen. Economisch en finan
cieel blijft de toestand hoogst zorgelijk. Er is
nauwelijks één tak van volkswelvaart te
noemen, die niet worstelt om het bestaan.
De uitvoer van onze bodemproducten
levert per jaar ruim 400 millioen gul
den minder op dan enkele jaren gele
den. De uitvoerwaarde van industri-
eele producten daalde zelfs met meer
dan 500 millioen per jaar. Deze beide
takken van volkswelvaart moeten
krachtig worden gesteund om niet ten
onder te gaan.
De bodemproduclie ontvangt éen
ruggesteun van meer dan 200 millioen gul
den per jaar; de industrie, in den vorm
contingenteering, een hulp, die
niet zoo precies te berekenen is, maar waar
schijnlijk ligt tusschen 100 en 150 millioen
per jaar.
Onze groote s c h eepvaart kan, zon
der 'steun, de oceanen niet meer blijven be
varen. Voor de binnenscheepvaart
is niet meer dan 1/3 gedeelte van het vroe
gere vervoer overgebleven.
De winsten uit Indische ondernemingen,
lie voorheen de koopkracht hier te lanoe
too sterk hielpen verhoogén, zijn met onge-
reer 400 millioen gulden per jaar terug-
geloopen. Ik noemde lang niet alles. Ik be
paalde mij tot enkele der voornaamste pun
ten. Het is genoeg om te doen gevoelen hoe
terk het totale volksinkomen gedaald is.
En tevens genoeg om tc doen begrijpen, hoc-
ook de inkomsten der overheid
door de dalende opbrengst van de belastin
gen den terugslag daarvan moeten onder
vinden.
Géén wanhoop, ondanks
overweldigende moeilijkheden
Zou het alleen al door die daling der
inkomsten moeilijk zijn geweest om uitgaven
en inkomsten met elkaar in evenwicht te
brengen, m.a.w. om een sluitende be
groeting te krijgen, dubbel moeilijk
werd dit, nu, door dezelfde oorzaken, die het
volksinkomen deden dalem, ook de uitga
ven der publieke lichamen gingen stij
gen.
Ruim 80 millioen wordt door de
Overheidskassen aan armenzorg uitge
geven en ongeveer 140 millioen aan
steun, werkverschaffing en subsidie
aan werkloozenkassen. Saam dus 220
millioen.
Ook hier noem ik niet alles, wat te ver
melden zou zijn. .Alleen het. voornaamste
stipte ik aan, maar dit is reeds meer dan
voldoende om te, doen zien voor welke ge
weldige moeilijkheden de Rijks regeering en
de lagere Overheden gesteld worden om te
voldoen aan den allesbeheerschenden eisch
\an een behoorlijk financieel beheer en-om
de economische volkskracht voor algeheele
inzinking te behoeden.
Als men alleen acht slaat op de overweldi
gende moeilijkheden, waarvoor Regeering en
Volk staan, dan zou de wanhoop soms het
hart kunnen binnensluipen.
Gelukkig is hij dan. die met den
Psalmist getuigen kan, dat het geloof in
Gods hulp en gunst de hoop en den moed
levendig houden.
De splijtzwam in ons volk
Maar ook de mensch zelf staat niet ge
heel machteloos tegenover de slagen, die
ons troffen.
Onze vaderen plachten he,t werken aan
hot bidden te parem. Van Cromwell
is het woord: „Bidt God, maar houdt tege
lijk Uw kruit droog."
Ons verstand en onze arbeidskracht zijn
ons geschonken om ze tot het uiterste te be
nutten. Eerst als we dat doon, mogen we
hopen op verhooring van het gebed.
Ziet men dit nu in het kader van een
geheel volk, dan wil dit allereerst zeggen,
dat de verdeeldheid die er is, zoo min mo
gelijk naar voren mag komen. Omdat een
volk zijn volle kracht, die het thans meer
dan ooit noodig heeft, niet kan benutten
als het door tweedracht verscheurd wordt.
Nu is juist op dit punt de toestand in
Nederland niet verheugend.
Ik doe niet mee met hen die van oor
deel zijn, dat er geen politeke partijen be
hoorden te bestaan. Die partijen toch zijn
het zichtbaar bewijs van een geestelijken
adeldom, die gekenmerkt wordt door het
bestaan, het dulden, het vrij getuigen van
meeningsverschillen in de wereld van het
denken.
Maar wel sta Ik in het voorste lid
dergenen, die manend roepen, dat
thans onder druk van grooten ge-
meenschappelijken nood, die verschil
len niet toegespitst mogen worden, dat
men ze tijdelijk wat naar den achter
grond moet brengen, om de grootste
vrucht te kunnen oogsten van het ge
uit le voeren red-
Dat is ook noodig met het oog op de
steeds sterker woraende tegenwerkende
krachten.
Er zijn tienduizenden teleurgestelden in
ons land; er zijn duizenden verbitterden en
ontelbaar velen, wier eigen oordeel weinig
diep gefundeerd is.
Vele van dezen tijd zijn vatbaarder dan
voorheen voor dc aanvaarding van elke
leuze, hoe hol en onwezenlijk ook. Ze laten
zich gemakkelijk achter eiken wagen span
nen, zonder zich ook maar even ernstig af
te vragen, werwaarts ae voerman hen voe-
De in ons volk toch al zoo sterk werkende
splijtzwam dreigt steeds verder om zich
heen te grijpen en de laatste resten van na
tionale eenheid en nationale kracht te ver
stikken.
Diepdoorvoelde nationale eenheid zal
de crisisgevolgen temperen
In een tijd van zóó aangrijpende en
diep ingrijpende crisis als we thans
doorleven, en nog wel eenigen tijd hebben
te ondergaan, kan alleen diep doorvoelde
nationale eenheid en daaruit geboren natio
nale veerkracht de gevolgen van het crisis-
gebeuren temperen.
Ik spreek van temperen. Want wat,
onder Goddelijk bestel, in de wereld om ons
heen plaats grijpt, kan de mensch niet on
gedaan maken. Wat andere landen ons eco
nomisch aandoen, kan het kleine Nederland
niet verhinderen. De algemeene inzinking,
die dc wereld teistert, kan dooi* ons niet
worden ontvlucht en nog minder kunnen
wij die inzinking in haar tegendeel doen
verkeeren.
Maar wèl kunnen wij trachten door In
spanning van aller krachten de gevolgen te
temperen. Ik zeg allerminst, dat het Neder
landsche volk zich in dit opzicht onbetuigd
laat. De wijze, waarop het den zwaren last
van hét heden torst, wijst eer op het tegen
deel. De leeniging van den nood der econo
misch zwaksten wordt, zoover ik kan na
gaan, ooor geen enkel land overtroffen.
Dit alles kan men toestemmen en toch
staande houden, dat bij groot ere, sterkere
nationale eenheid, rijkere vrucht kon wor
den gezien.
Dc sterkste zenuwen
Wij kunnen voor nog zwaarder tijden ko
men te staan. Ook, ja vooral, in dezen zin,
dat naarmate de huidige toestand langer
aanhoudt, het zenuwgestel op zwaarder
proef wordt gesteld.
Naar den mensch gesproken, over
wint, ook in dezen kamp, hat volk, dat
de sterjtste zenuwen blijkt te bezitten.
Het zijn de narcotica, die vaak het
zenuwgestel ondermijnen. Voor den na-
tionalen volksgeest dreigt dat gevaar
te komen uit den hoek van voortgaan
de versplintering met daaraan gepaard
gaand onvruchtbaar gekibbel, dat de
kracht ondermijnt. Het is de een
dracht, die machtig maakt, het is de
tweedracht, die verzwakt en verstrooit
Als ik roep om die noodzakelijke een
dracht, dan doel ik niet op die eendracht
die er op een kerkhof is, noch ook op de
schijn-eendracht die geforceerd van bov
wordt opgelegd. Maar dan doel ik op een
dracht, die geboren wórdt uit vrijen wil tot
cordiale samenwerking van allen die
van goeden wille zijn.
Daaraan heeft Nederland ook in 1936
groote behoefte. Een Niéuwjaarswensch voor
het Nederlandsche volk zou dan ook niet
compleet zijn, wanneer hij geen uitdrukking
gaf aan de hoop, dat het nieuw ingetreden
jaar ons wat dichter bij dat ideaal brengen
zal.
Maar ik voeg daaraan nog iets toe. Een
bede voor U allen. Dat God U zooveel voor
spoed schenke in huis en bedrijf, dat de nij-
pendstc zorgen U bespaard mogen worden
en dat alle luisteraars, als zij moed en
«racht voelen wegglijden, de beteekenis mo
gen ervaren van het woord van den pro
feet Jesaja, dat God den moeden kracht
geeft en dat Hij vermenigvuldigt de sterkte
dien, die geen krachten heeft.
hebben
Z.Etc. minister-president Dr H. Colijn bij het uitspreken van zijn rede. Deze rede werd
onqc week. op.de gramofoonplaat opgenomen, daar Dr Colijn zich op den avond van
Nieuwjaarsdag op zee bevond.
VOORNAAMSTE
NIEUWS
Dit Nummer bestaat uit DRIE bladen
Dc Nieuwjaarsrede, die Dr Colijn gistel]
heeft uitgesproken.
Dc weekstaat van de Nederlandsche BanJc
laat een verdere toeneming van de goud*
voorraad zien.
De Abessiniërs, die langzaam verder op*
rukken, ondanks den zwaren Italiaanschen
tegenstand, zouden Sjiré en half Tigrc reeds
weder in handen hebben.
De Zweedsche ambulance nabij Dolo is
door Italiaansche vliegtuigen gebombar
deerd, waarbij een groot aantal Abessijneil
werd gedood of gewond.
De Nieuwjaarsrede van den voorzitter vart
de Amsterdamsche Kamer van Koophandel.
Een onderhoud met Minister Gelissen over
de economische toestand.
Het bij Egmond gestrande motorschip „Jos
Maria' is thans vlot gekomen.
I Rott. Ond. Mij v. Levensverz,
Diergaardelaan 39 - Rotterdam
L13 - J aarlijkse winstverdeling
AGENTES GEVRAAGD
TIJDELIJK:
20 pCt. KORTING
op ALLE prijzen
van chemisch reinigen en verven,
ook voor ontvlekken en oppersen
AUTOMOBILISME
De sterrit naar Monte Carlo
De inschrijving gesloten
De K.N.A.C. meldt, dat het door Nederland
loopende gedeelte van het traject, hetwelk de
deelnemers aan de Rallye Monte Carlo die uit
Tallinn en Stavanger starten gewijzigd is en
thans van de Wezelsche Barrière (Duitsclie
grens) loopt over Venlo Tegelen Reu-
ver Swalmen Roermond Horn naar
Ittervoort (Belgische grens).
Aan de grens zullen de deelnemers door 'n
-d van de Sportcommissie der K.N.A C wor
den opgewacht. Deze zal den rijders het in
kaart gebrachte gedeelte van het Nederland
sche traject uitreiken en zoo noodig ook op
andere wijze de behulpzame hand bieden.
Voorts zorgt de K.N.A.C. voor de betaling
van het bruggeld bij Roermond, zoodat de
deelnemers deze brug zonder eenig opont
houd kunnen passeeren.
Van de zijde van de K.N.A.C. worden boven
dien pogingen in het werk gesteld om op
kruispunten en op andere plaatsen waar dit
noodig mocht blijken met behulp van de
plaatselijke padvindere organisaties den deel
nemers den weg te wijzen, zoodat alles er op
is ingesteld, om het den deelneemers aan den
btemt op hun doortocht door Limburg zoo
gemakkelijk mogelijk te maken.
ï"..,de inschrijving voor den sterrit is
gesloten blijkt, dat er 12 Nederlanders voor
den Sterrit hebben ingeschreven. De volledige
lijst laten wij hieronder volgen:
v Sr*' _^e_vr- Cornelius te Arnhem, met D.
K.W., startplaats Amsterdam; Louis Levv-
Leo Zeldenrust te Den Haag, met Ford V-S
startplaats A'dam; G. Bakker SchutH. de
Beaufort te Voorburg, met Ford V-3, startpl.
lal.IlT1L^rL G* Ko°Pman te Amsterdam,
met B.M.W., startplaats Tallinn; B. H. C».
Bnnkel te Den Haag met Ford V-S, startpl.
Adam; H. Zweerts de Jong te Bennebroek!
met S. S., startpl. A'dam; J. J. c Baron
TaetR van Amerongen->J. Jaarsma te D -n
Haag, met Ford V-S, stratpl. Valencia; Dr
J. -sprenger van Eyk te Valk. .burg.
Ford V-S, startpl. Tallinn; W. L t;-
Utrecht, met Minerva (Kromho.'
startpl. A'dam; Tj. de Boer te A
merk nog met bekend, startpl tc
A. Bylaard—J. van Beeck Cab
Haag, met Ford V-8, star--''
Gatsonides te Aerdenh
Minx, startpl. te Amstert
