HOARE GEEFT ZIJN GEHEIMEN PRIJS
LUXE
DAMESSCHOENEN
Gemeenteraad van Rotterdam
VRIJDAG 20 DECEMBER 1935
EERSTE BLAD PAG. 2
Olie-embargo zou het einde van
den Volkenbond beleekend hebben!
Vrede door onderhandelen of door overgave.
„Een beslissing, die den vrede althans
niet onmiddellijk in gevaar bracht..."
De met groote spanning ver
wachte zitting van het Britsche
Lagerhuis, waarin het debat over
de Parijsche bemiddelingsvoorstel
len inzake het Abessijnsche con
flict zou plaats hebben, is gister
middag omstreeks 4 uur geopend.
Er was voor deze zitting een
buitengewone belangstelling, zoo
dat het Huis tot de laatste plaats
was bezet. Onder de aanwezigen
merkte men op den Prins van
Wales, talrijke Lords, leden van
bet corps diplomatique en verte
genwoordigers van de dominions.
De spanning in de zaal, welke
reeds zeer groot was, bereikte
haar hoogtepunt bij het binnen
komen van Sir Samuel Hoare,
wiens komst met luide bijvalsbe
tuigingen uit de ministerbanken
begroet werd, waarbij zich het
applaus van vele conservatieven
aansloot.
Plotseling was het in de groote
zittingzaal rustig en daardoor
vestigde ieders aandacht zich op
de geste van Sir Austen Cham
berlain, door velen beschouwd als
den opvolger van den afgetreden
minister van buitenlandsche
zaken. Chamberlain bood zijn
hoekplaats op de voorste bank der
regeeringspartijen aan Hoare aan
en nam zelf plaats op een stoel,
die daarnaast stond.
Hoare s verklaring
Hoare opende zijn rede met de opmerking,
«lat hij van zijn eerste optreden ai had ge
staan voor twee kwesties: het voorko
men van een grooten Europee-
schen brand en het verhinderen
van een Britsch-I taliaanschcn
oorlog.
Veertien dagen geleden werd echter een
keerpunt bereikt, doordat het vraagstuk
van het petroleum-embargo een nieuwe
situatie deed ontstaan. Had dit embargo
kunnen in werking treden met medewer
king van de niet-Volkenbondsstaten, dan
liad het kunnen leiden tot een gedwongen
ieinde van den oorlog.
Doch juist daarom was de toestand, gezien
met het oog op eventueel Italiaanse!» verzet,
zoo gevaarlijk geworden. Van alle
kanten waren berichten ontvangen, die geen
enkele verantwoordelijke regeering buiten
beschouwing had mogen laten, n.l. dat Ita
lië een petroleum-embargo als een militaire
sanctie of als een oorlogsdaad zou beschou
wen.
„Ik wenschte". verklaarde Hoare onder
applaus, „den toestand volledig op te helde
ren. Als natie waren wij geenszins bevreesd
voor het Italiaansche dreigement Wat
Italië ook zou hebben gedaan, wij zouden,
zooals de geschiedenis leert, eiken aanval
toet succes hebben afgeslagen".
Een dergelijke geïsoleerde aanval zou ech
ter naar Hoare's meening onvermijdelijk tot
ontbinding van den Volkenbond hebben
geleid.
Onder deze omstandigheden Lad hij zich
tien dagen geleden naar Parijs begeven. De
besprekingen begonnen in een ware oorlogs
stemming. Beweerd werd, dat de groote
meerderheid der Volkenbondsstaten tegen
toepassing van militaire sancties was. De
tijd drong. Binnen vijf dagen zou het petro
loum-embargo in Genève behandeld worden.
Hoare had zich niet gerechtigd geacht,
uitstel van het. embargo voor te stellen in
dien men den Volkenbond niet kon tooneti,
dat de onderhandelingen practisch waren
begonnen.
Onder bijvalsbetuigingen wees H "»are erop,
flat met uitzondering van Engeland geen
enkele Volkenhondsstaat mili
taire voorzorgsmaatregelen had
een om en. terwijl de meeste leden aan
de economische sancties meededen. Daarbij
kwam. dat naar zijn meening een Fransch-
Britsche samenwerking noodzakelijk was,
Ind.ien men een breuk te Genève wilde voor
komen en men het sanctiefront niet in ge
vaar wilde brengen. Twee dagen lang had
hij met Laval over een onderhandelings
basis gediscussieerd. Er was geen sprake
van voorwaarden, die den oorlogvoerenden
opgered zouden worden. Ook waren -1e
Voorstellen, die het resultaat der besprekin
gen waren, niet bedoeld als voorstellen van
Ergeland nf Frankrijk.
Integendeel stond er zeer veel in. dat noch
hem. noch Laval lief was. De "onrstellen
leken echter" beide staatslieden Je eenic
mogelijke basis voor toekomstige besprekin
gen. Het was noodzakelijk, een poging te
dopn. en daarbij was bet een dringend be
lang. de Fransch-Britscbe solidariteit te
bandhaven In dezen geest bad men ovei-
eenstprnmine over de voorste'len bereikt.
Dat was de eenige verklaring e.i rechtvaar
diging van de voorstellen van Parijs
Zij ziin vppI ongunstiger voor Mussolini
dan de eisrhen, dezen zomer .loor hem aau
Ed>m gesteld
Twee wegen z ij n p r f 1 e c h t s t O i
beëindiging van bet conflict"
vrpdp door overeenstemming of vrede door
overgave. Honre geloofde aan de eerste mo
gelijkheid. Hij had den minister-president
zijn ontslag aangeboden, omdat bet hem
duideliik wa« geworden, dat een groot deel
van de puhlieke opinie niet achter hem
stond.
Hnarp besloot zijn rede met het uitsnreken
van den wensch. dat ziin opvolger hij la
oplossing van het problepm me-'r succes en
meer geluk zou mogen hebben dan hij zelf
Toen Hon re 7ijn plan's weer innam werd
hij minutenlang toegejuicht.
De oppositie spreekt
Majoor A 111 c e, de leider der Labour-
fractie, zeide, met geen enkele verklaring
der regeering genoegen te kunnen nemen,
aaruit niet duidelijk bleek, dat Hoare niet
als zondenbok werd gebruikt, doch dat het
geheele kabinet de verantwoor
delijkheid droeg. Hij wenschte het
herroepen der Parijsche bemiddelingsvoor
stellen. Attlee wenschte te weten, of 1e
regeering deze voorsteller, had goedgekeurd
en zoo dit hel gevai was, waarom dan de
minister van buitenlandsche zaken net
eenige lid van 't kabinet was dat heenging.
Spr. besloot zijn rede met een pleidooi
oor een onder Britsche leiding op te bou-
en collectief veiligheidssysteem, waaronder
ontwapening mogelijk zou zijn en dat aan
alle oorlogen een einde zou maken.
Wanneer de regeering het Parijsche vre
desplan nie.t losliet, zou de wereld in an
archie en oorlog verzinken.
Baldwin's antwoord
Nadat minister-president Baldwin zijn
persoonlijk leedwezen had betuigd over
Hoare's aftreden, zeide hij o.m.. dat hij den
Volkenbond klaren wijn zou schenken.
Op den Zondag, toen te Parijs de be
slissende bespreking werd gehouden,
was er geen verbinding tusschen Lon
den en Parijs. Maandagochtend vroeg,
toen Baldwin een brief uit Parijs van
V i
ès^B
L\ j
Baldwin
Hoare ontving, waarin deze goedkeuring
van het te Parijs gesloten accoord door
het kabinet vroeg, stond hij voor een
voldongen feit Pas onmiddellijk daarna,
doch nog voordat het kabinet gelegen
heid had, de documenten te onderzoe
ken, was het tot de vertrouwensbreuk
gekomen, waaromtrent Baldwin zich
niet verder wilde uitlaten. Dientengevol
ge was er niet veel tijd voor verdere
onderhandelingen. Het kabinet zag de
voorstellen niet graag, omdat zij te ver
gingen. Het liefst had het er wijzigingen
in aangebracht Er rees toen de vraag,
of men de Fransche regeering onmiddel
lijk daarvan op de hoogte had moeten
brengen.
„Hoewel wij allen verantwoordelijk
zijn", verklaarde Baldwin, „rustte de
hoofdverantwoordelijkheid op mij, en
daarom besloot ik, dat ik een lid van
het kabinet moest steunen, dat persoon
lijk niet aanwezig kon zijn om zijn mo
tieven uiteen te zetten. Of dat verstan
dig was of niet is een andere vraag".
Bij de kwestie van het Parijsche vredes
plan werd algemeen een vergissing begaan
en Baldwin hoopte, dat men uit deze ver
gissing een nuttige leer zou trekken In het
onderhavige geval was gebleken, dat groote
spoed in het diplomatieke verkeer dikwijls
groote gevaren met zich kon meebrengen.
De Engelsche regeering kon er ten volle
mee accoord gaan. wanneer de voorstellen
geheel aan den Volkenbond werden overg'
laten. Het is echter duidelijk, dat zij mors
dood zijn en dat het Britsche kabinet geen
pogingen tot herleving zal doen (applaus).
De regeering staat thans op hetzelfde stand
punt als altijd. Baldwin las de passage uit
den verkiezingsoproep der regeering voor
die handelt over de buitenlandsche politiek
en die luidt: .J)e Volkenbond zal.
evenals tot dusver, de hopk steen
der Britsche b'uitenlandsche po
litiek b l ij v e n.
Engeland is bereid, bij collectieve sa
menwerking zijn plicht in elk opzicht
te vervullen.
Baldwin wenschte echter don nadruk op
het woord collectief te leggen. Evenals an
dere leden van liet Lagerhuis was hij be
reid den Volkenbond in stand te houden
om er in de toekomst een bruikbaar instru
ment van te maken. Maar het Engelsche
volk zou zijn regeering voor de laatste maal
hebben toegestaan, aan een collectieve actie
mee te doen. indien het zou moeien consta
teeren, dat Engeland zich alleen geplaatst
zag tegenover een taak, waaraan eigenlijk
allen hadden moeten meedoen.
Want iedereen wist, dat het gebied
voor de toepassing van dit beginsel een
volgende maal dichter bij Engeland zou
kunnen liggen dan thans met de Mid-
dellandsche Zee het geval is.
Tn de sanctiemaatregelen schuilt een
enorme macht. Zij is echter weinig waard,
wanneer zij niet trrstond gebruikt kan wur
den. Anders bestaat het gevaar, dat lang
zaam het eene land na het andere in een
oorlog gewikkeld wordt, znndat niemand
het einde kan voorzien. Wanneer de betreu
renswaardige Abessijnsche oorlog ten einde
s zullen de leden van den Volkenbond deze
dingen onder oogen moeten zien. In een
moderne oorlog is de aanvaller in het voor
deel. L>e Europeesche volkeren moeten zich
dat feit voor oogen houden, wanneer zij hun
eiligheid willen waarborgen.
Baldwin was ervan overtuigd, dat deze
kwestie reeds in elk land van Europa de
aandacht had. Het juiste antwoord was te
rinden, wanneer de Volkenbond datgene
deed, dat allen van hem hoopten en waar
toe Engeland zijn aandeel ten volle wilde
bijdragen. Het was echter niet gemakkelijk,
een duurzamen vrede te vestigen.
Baldwin eindigde zijn rede met een be
roep op het Lagerhuis, om de regeering zijn
vertrouwen te blijven schenken.
Chamberlain verdedigt
het kabinet
Namens de conservatieven legde, nadat
Baldwin gesproken had. Sir Austen Cham
berlain een korte verklaring af.
Hij constateerde, dat de minister-presi
dent de volle verantwoordelijkheid voor de
gebeurtenissen op zich had genomen. Uit
RHEUMATIEK IN BEIDE KNIEËN
Verbazingwekkende beterschap
Deze dame was zoo gelukkig, dat Kruschcn
Salts haar van de ondragelijke pijnen in
beide knieën had verlost, dat zij ons schreef:
Kruschcn is zijn gewicht in goud waard".
Lees haar brief:
„Ik nam Kruschcn Salts tegen rheumati-
che pijnen, en het heeft mij wonderbaarlijk
geholpen. Mijn knieën waren zoo pijnlijk,
dat ik niet meer kon knielen. Waar ik zelf
al het huiswerk moet doen, zult u begrijpen
wat dit voor mij beteekénde. Twee maanden
geleden begon ik Kruschen Salts te gebrui
ken; niets ter wereld zou er mij nu weer
ranaf kunnen brengen. lederen dag voelde
ik dat ik vooruitging. Ik zeg u: Kruschen
Salts is zijn gewicht in goud waard. U
kunt deze brief gerust publiceeren."
Mevr. G. M. W.
Door een overmaat van urinezuur in het
bloed ontstaan zwellingen in spieren en ge
wrichten. die de rhcumatische pijnen, jicht
en ischias veroorzaken. Dit urinezuur ont
staat door gisting van in het lichaam op
gehoopte afvalstoffen. De zes zouten nu,
.'aaruit Kruschen Salts is samengesteld,
sporen de afvoerorganen, d.w.z. ingewan
den, nieren en lever aan tot krachtiger
'erking. waardoor deze afvalstoffen langs
de natuurlijke kanalen snel en volkomen
uit het lichaam worden verwijderd. Het
bloed wordt hierdoor gezuiverd, waardoor
langzaam maar zeker de pijnen zullen af
nemen om tenslotte geheel te verdwijnen.
Tevens zal het frissche, zuivere bloed uw
geheele gezondheidstoestand verbeteren,
klachten als indigestie en hoofdpijnen ver
dwijnen voorgoed, ge voelt u energieker en
krachtiger, het is of de beste jaren uwer
jeugd zijn teruggekeerd.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar
bij alle apothekers en erkende drogisten
a 0.90 en 1.60 per flacon, omzetbelasting
'nbegrepen. Let op, dat op het etiket op de
flesch, zoowel als op de buitenverpakking
de naam Rowntree Handels Maatschappij
Amsterdam, voorkomt (Adv.)
'CHAMBERLAINl
de verklaring van Baldwin was gebleken,
dat de Parijsche vredesvoorstellen, die ook
onder aanhangers der regeermg veront
waardiging hadden gewekt, dood waren.
De aanval van den Labour-leider Attlee
op den minister-president had. naar Cham
berlain verklaarde, verontwaardiging ge
wekt onder de aanhangers der regeering en
werd door dezen afgewezen.
Hij verklaarde verder, dat hij een over
tuigd aanhanger van den Volkenbond was
geweest, doch de overdreven eischen van
eenige aanhangers van den Volkenbond
hadden bezorgdheid bij hem gewekt Op de
schouders van de enkele vertegenwoordi
gers van Engeland had een veel zwaardere
last gerust, dan met succesvollen arbeid
voor de collectieve veiligheid in overeen
stemming was te brengen. Van alle groote
mogendheden had alleen Engeland voor
zorgsmaatregelen getroffen voor de moge
lijkheid van het uitbreken van een oorlog.
Onder applaus uit de ministerbanken be
sloot Sir Austen zijn rede met de woorden:
„Dat is geen collectieve veiligheid. Alles
met allen, niets alleen, dat is het werkelijke
V olkenbondsbeginseL
Wanneer andere mogendheden dat
zelfde beginsel even trouw opvolgen en
er naar handelen als wij het doen en
gedaan hebben, dan zal de Volkenbond
uit dit proces met nieuwe kracht op
staan en een aanval zal in de toekomst
moeilijker zijn geworden dan ooit"
Het debat werd gesloten door minister
Neville Chamberlain, die o. m. ver
klaarde:
Indien de Volkenbond besluit tot het
toepassen van petrolenmsancties, die
doelmatig zijn, en indien wij er van
overtuigd zijn, dat alle Volkenbonds
leden die in aanmerking komen, niet
slechts beloften afleggen, maar ook
metterdaad bereid zijn hun rol te spe
len bij de verdediging tegen een aan
val, die wellicht plotseling en onver
wacht komt, dan zijn ook wij bereid,
onze rol te spelen en toe te stemmen in
de toepassing van petroleumsancties.
Vervolgens dementeerde Chamberlain de
geruchten, volgens welke tusschen Rome,
Parijs en Londen onderhandelingen zouden
zijn aangeknoopt over een hervorming van
den Volkenhond en over het scheppen van
een viermogendheden-diractorium. Deze ge
ruchten zijn volkomen uit de lucht gegre
pen.
Niets is er veranderd in het standpunt
der regeering tegenover den Volkenbond,
verklaarde de minister. Wij hebben bij de
tot dusverre gevolgde politiek een fout ge
maakt, maar niemand zal zeggen, dat wij
ongelijk hadden of zullen hebben, wanneer
wij iedere gelegenheid aangrijpen om te
onderhandelen over een vrede, die vooi
Volkenbond en voor heide partijen aanne
melijk is. Overigens zijn wij zooals tot dus
verre voor collectieve veiligheid door col
lectief handelen.
Labour-motie verworpen
De motie van afkeuring der Labour-
partij werd vervolgens door het Lager
huis met 372 tegen 166 stemmen ver
worpen.
Nadat het Lagerhuis de door de Labour-
partij ingediende motie van afkeuring had
verworpen, nam het in het vervolg der zit
ting een door Lord Winterton ingediende
en door de regeering goedgekeurde amende
ment op deze motie aan met 390 tegen 165
stemmen.
Direct na afloop van zijn rede vertiet Sir
Samuel Hoare, zichtbaar onder den indruk
der lichamelijke en geestelijke inspanning
van de laatste lagen, de zittingszaal lief
gezicht in zijn handen verborgen Toen hij
langs de banken der afgevaardigden schreed
scheen het een oogenblik alsof hij zou neer
vallen. Hij wist zich echter nog met geweld
te beheerschcn.
DE VOLKENBONDSRAAD
GAAT HUISTOE
Geen verdere behandeling van
het Parijsche plan
Gisteravond is de Volkenbondsraad op
nieuw bijeen geweest De voorzitter deelde
mede, dat een bespreking tusschen de 13
niet bij het italiaansch-Abessijnsche con
flict betrokken raadsleden over de Fransch-
Britsche voorstellen de volgende ontwerp
resolutie tot resultaat had gehad:
„De Raad dankt de vertegenwoordi
gers van Frankrijk en Engeland voor
d» gedane mededeelingen over de
voorstellen, die zij den beiden partijen
hebben voorgelegd om tot overeen
stemming te komen. Met het oog op
het voorbereidend karakter van deze
voorstellen, gelooft de Raad, dat er
geen aanleiding bestaat om zich daar
thans reeds over uit te spreken.
De Raad draagt de Commissie van
Dertien op, den geheelen toestand,
zooals deze uit nog te ontvangen in
formaties zal blijken, in den geest van
het Volkenbondstatuut te onderzoe-
ken".
De laatste alinea van deze resolutie neemt
dus de opdracht aan Frankrijk en Engeland,
om verzoeningspogingen met Italië en Abes-
sinië te ondernemen, terug, en draagt dez«
taak weder op aan de commissie van dertien
Daarmede is dus de episode Laval—Hoare
van de baan.
De resolutie werd nl. zonder discussie
aanvaard. De zitting van den Volkenbonds
raad werd tevens gesloten.
LA VALS POSITIE
WORDT ONZEKER
Dinsdag a.s. zal hij opnieuw
de vertrouwenskwestie stellen
De tegenstanders van het huidige
Fransche kabinet vermoeden, dat
Laval na zijn terugkeer uit Genève
een onderhoud zal hebben met presi
dent Lebrun over den binnenlandschen
politleken toestand, die ontstaan is ten
gevolge van de demissie van Herriot
als voorzitter van de radicaal-socialis
tische partijen en over den buiteniand-
schen politieken toestand in verband
mee het aftreden van Hoare. Zij reke
nen zelfs op een ontslagaanvrage van
het kabinet.
Het schijnt, dat president Lebrun, indien
zulks zou gebeuren, overeenkomstig de tra
ditie Laval zou verzoeken, eerst zijn politiek
voor de kamer uiteen te zetten.
De aanhangers der regeering zijn
meening, dat Laval in ieder geval geenerlei
beslissing zal nemen, zonder tevoren de
politieke situatie met Herriot en zijn an
dere medewerkers te hebben besproken.
Inmiddels lijkt het waarschijnlijk, dat de
kamer thans, na de jongste gebeurtenissen,
de debatten over de buitenlandsche politiek
zal willen bespoedigen.
Algemeen denkt men, dat Laval na met
de overige ministers te hebben geconfereerd,
zich bereid zou verklaren, re^ds den 2isten
December zijn buitenlandsche politiek te
verdedigen, waarbij hij dan de vertrouw
kwestie «ou stellen.
Italië en de Sancties
Gisteren is de Groote Fascistische Raad
bijeen geweest in het Palazzo Venezia u,
Rome Onder presidium van den Duce heeft
hij de nieuwe politieke situatie bestudeerd,
welke is geschapen noor de Fransch Engel
sche voorsfpllen De raad zal zijn besprekin
gen voortzetten in een volgende zitting.
Ook het Huis van Afgevaardigden heeh
zijn werkzaamheden voortgezet Dp minis
ter voor pers en propaganda, graaf Ciano.
Mussolini's schoonzoon, die uit Ahessynië
is wpergpkeerd. werd hij het bpfred-m der
vergaderzaal met luid applaus begroet.
De gouden trouwringen
Volgens mededeelingen van de fascistische
federatie te Rome. zijn door r.e bevolking
van Rome meer dan 250.000 trouwringen af
gestaan Ook a.s, Zondag zal gelegenheid
zijn trouwringen te offeren op het „altaar
des vaderlands".
IN ELKE SOLIEDE ZAAK
VERKRIJGBAAR
De oorlog in oost-Afrika
Badoglio treft bestnursvoorzienlngen
Het 75ste legerbericht van maarschalk
Badoglio luidt:
Van het geheele front van Eritrea is niets
bijzonders te vermelden. De luchtvaartaf-
deeling heeft vijandelijke troepenverzamo-
hngen in het dal van de Takasse gebom
bardeerd.
Twee nieuwe districtsbesturen, welke in
Somaliland zijn ingesteld, zijn hun werk
zaamheden aangevangen met de medewei-
king van de opperhoofden en plaatselijke
notabelen. De residentie van Boeslei heeft
de jurisdictie over het gebied van Sciavell
Er is te Gorahei een 'residentie met juris
dictie over de stammen van Ogaden, die
zich onderworpen hebben.
272 Italiaansche dooden.
De gevechten aan het Noordelijk front
duren voort. Men gelooft, dat de Abessijn
sche troepen bij den slag aan de Takazze-
rivier, welke drie dagen heeft geduurd, dui
zend man hebben verloren, terwijl de Itali
anen volgens een mededeeling uit huil
hoofdkwartier, 272 dooden op liet slagveld
hebben achtergelaten.
HET ENGELSCHE
MIJNCONFLICT
Algemeene staking op 27 Jan a.s.
De conferentie der Engelsohe mijnwerkers
heeft met 478.000 tegen 28.000 stemmen be
sloten, met ingang van 27 Januari a.s. in
algemeene staking te gaan, indien vóór dien
tijd geen regeling met de mijneigenaars is
tot stand gekomen.
De Britsche minister van mijnbouw heeft
in het Lagerhuis verklaard, geen subsidie
oor verhooging der mijnwerkers-loonen te
kunnen toestaan.
LADY KINGSFORD SMITH
Lady Kingsford Smith heeft besloten db
directie op zich te nemen van de Trans
Tasman Luchtvaartmaatschappij ter vervan
ging van Sir Charles, die sedert eenigen
tijd vermist wordt en vermoedelijk om het
leven is gekomen.
Deze maatschappij zal in overeenstem
ming met de plannen van Kingsfora Smith
een luchtvaartdienst openen tusschen Aus
tralië en Nieuw-Zeeland. Deze dienst zal
tweemaal per week worden onderhouden.
Vermoedelijk zal een begin worden ge
maakt in Juni as.
UIT OOST-INDIE
LIEFDESDRAMA
TE SAUMLAKI
Te Saumlaki, ae hoofdplaats van de
Tanimbar-eilanden, heeft zich enkele
dagen geleden een ernstig drama afge
speeld.
De 24-jarige magazijnmeester Johannis.
van het te Dobo thuishoorende zeilmotor-
schip „Ariel", knoopte te Saumlaki liefdes
betrekkingen aan mot een 16-jarig Mohara-
tnedaansch meisje. Daar deze jongeman
Katholiek was en het meisje reeds aan een
Mohammedaan te Larat uitgehuwelijkt was.
stond haar vader den omgang met Johannis
niet toe. Op een avond verdween het meisje,
en de vader, die veronoerstelde dat zij met
Johannis weggeloopen was. wendde zich tot
de politie om haar te doen opsporen.
Na lang zoeken werd het paar om ongeveer
ëén uur 's nachts in een loods nabij de stei
ger aangetroffen De politie arresteerde Jo-
innnis en het meisje, Aminah Soepa ge
naamd. werd weder onder het ouderlijk ge
zag gesteld.
Den volgenden dag werd Johannis ver
oordeeld volgens het adatrecht tot zes n
den gevangenisstraf. Daar' het vonnis nog
niet bekrachtigd was, were hem toege
staan zich naar boord te begeven van het
schip, dat op de recde ten anker lag om zijn
zaken te regelen.
Den volgenden morgen begaf hij zich bij
het krieken van den dag, zonder dat iemand
het wist, naar de wal, na zich voorzien té
hebben van een Colt-revolver, geladen met
tien patronen.
Een schietpartij
Bij het huisje, hetwelk midden in de Chi-
neesche straat is gelegen, liep hij door
tuin naar de keuken, waar Aminah in
hoek stond af te wasschen Hij richtte ut
revolver op het meisje, dat begon te huilen.
Direct daarop schoot Johannis op
Aminah, doch de kogel wondde haar
slechts licht aan de kin en borst, ter
wijl door den korten afstand waarop
het schot gelost wrd, haar baadje ge
schroeid werd.
De vader rende hierop uit de slaapkamer
naar achteren en greep Johannis bij d<
rechterpols om hem de revolver te ontruk
ken
Een worsteling ontstond, waarbij de
vader de linkerpink werd afgeschoten
en Johannis drie schoten in de borst,
het rechl erheen en de linkerarm
kreeg, waarop hij spoe&ig in elkaar
zakte.
De vader ontrukte hem de revolver
De voorstellen tot loonsverlaging
Van omen Rotterdamschen redacteur
Meer dan vier volle uren heeft de gemeen
teraad reeds gewijd aan de behandeling van
het voorstel van B. en W. tot verlaging van
de loonen en salarissen van het gemeente
personeel en de belangrijkste redevoeringen
waren die welke niet zijn uitgesproken.
„Kunnen we niet eerst stemmen en dan
discussieeren?" vroeg oud-wethouder De
Jong toen de voorzitter het neervallen van
het zwaard van Damocles tegen Vrijdag
nacht aankondigdeen met die interrup
tie was de toestand feitelijk geteekend.
De grootste raoeilijkheoen voor het college
kwamen ni°>t bij de bespreking van het voor
stel inzake de loonsverlaging zelf, maar bij
de prealablc kwestie die door den commu
nist Reuderink werd gesteld.
Deze vroeg nadere inlichtingen over de
voorwaarden, die het Rijk heeft gesteld voor
de verstrekking van kasgeld en, na de be
antwoording van de vragen van den heer
Schalker In de Kamer, moest nu ook wet
houder De Zeeuw wel over de brug komen
en mededeelen, dat B. en W. niet alleen heb
ben moeten beloven om na twee vermorste
maanden ten spoedigste en nu zonder verder
overleg de uniforme loonkorting aanhangig
te maken en te doen aannemen, maar dat
nog andere voorwaarden waren gesteld.
„Dit Is qus nog maar vers 1!" zei het en
fant terrible van den Raad.
„En het zal ln elk geval gezongen moeten
worden" antwoordde wethouder De Zeeuw.
De heer Reurlerink wilde met enkele an
deren eerst wel eens hooren, hoe de verzen
2 en 3 er dan zouden uitzien.
De positie der gemeente en van het Rijk
De positie der gemeente, die werd dus nu
vooropgesteld. Maar het was diezelfde finan
cieele positie der gemeente, die in den loop
der laatste jaren aanleiding gaf tot het no
van allerlei moeiliike maatregelen,
waartegen de sociaal-democraten toen de
dappere ongehoorzaamheid predikten, zoodat
de heer Brautigam zelfs uitriep, dat hij „wel
eens wilde zien", of de Regeering het geld
zou inhohden als men die-of-die geëischte
maatregel niet aanvaardde.
„We verkeeren in een dwangpositie" ver
klaarde later in oen avond de heer Donker.
,We" dat waren dan de sociaal-democra
ten, die vóór zouden stemmen.
Maar het i s niet het belangrijkste, dat die
of die fractie in een dwangpositie verkeert,
maar dat de gemeente, nu reeds j a r en
in een dwangpositie leeft, nl. de po
sitie waarin ze ooor den nood der tijden is
gekomen.
En het is het ellendige, dat men dit
door politieke verblindheid maar niet wil er
kennen het Rijk verkeert in pre
cies dezefde dwangpositie, dat
het niet meer alles kan doen, wat het wel
zou wenschen. Er is een geweldige inzinking
van het economisch leven, die haar weerslag
moet vinden in de inkomsten van de Rijks
schatkist en aat terwijl anderzijds de uit
gaven voor armenzorg schrikbarend zijn ge
stegen, zoodat wel harde maatregelen, ook
voor het personeel getroffen moeten wor
den Juist omdat men in die dwang
positie verkeert.
Vandaar de grenzelooze onbillijkheid om
het den volke voor te stellen, of de booze
Regeering eerst als in een hatelijk spel de
gemeenten in nood zou hebben gebracht, om
daarna van haar afhankelijkheid gebruik
te maken, om ze te dwingen tot maatregelen
die haar besturen uit eigen overtuiging niet
kunne verdedigen.
Karaktervastheid gevraagd
Het is in wezen monstrueus, dat men er
kennende, dat de gemeente geheel afhanke
lijk is van het Rijk, dat zelf ook met groote
moeite en na ^ïet toepassen van loonkortm
gen bij eigen personeel de gelden bijeen kan
krijgen, zegt: „Regeering. we hebben U noo
dig, maar tot dank zullen wij U bij het volk
Rotterdam afschilderen als een Shylock,
die het hartevleesch van ons opeischt!"
Waax blijft toch de karaktervastheid?
Van tweeën een:
óf men komt bij het gemeenteperso
neel met een voorstel, dat het beste
resultaat is van wat na rëeele onder
handelingen met de Regeering, gelet
op de financieele positie van Rijk en
Gemeente, was te bereiken en men
verdedigt dat voorstel ook
opdiegronden naar eer en
geweten óf men is van oordeel,
dat zulk een salarisvoorstel niet noo
dig en niet wenschelijk is en dan
weigert men het in te die
of men stemt er tegen en
gaat heen.
De houding, die thans werd ingenomen
door een fractie van 20 man, die zal stem
men voor een voorstel, waar men naar eer
en geweten tegen zegt te zijn, is aubbelhar
tig en volstrekt te veroordeelen.
Op scherpe wijze heeft vooral de heer Ni
vard de wijze gegispt, waarop B. en W. met
de belangen van het personeel hebben om
gesprongen. Daf di t personeel zich misschien
blind staart op een „mooie" brief aan de
Regeering doet daar niets aan af of toe.
De Raad zal, gelijk de heer Nivard het uit
drukte, nog hebben te redden, wat te redoen
valt.
Kan dat door middel van de door Rechta
ingediende motie, waarvoor de s. d.
grond van vroegere uitlatingen wel verplicht
zijn te stemmen, dan is er iets gewonnen.
Kan het, zij het niet ai reet, op de door oni
voorgestelde wijze van de gelijkmaking van
Rijks en Gemeentewedden. dan lijkt ons dit
ook voor de toekomst de nog betere weg.
In elk geval heeft, om met een variant
op den heer Donker te spreken, de vrije
Raad nog volle vrijheid om te verlangen,
dat alsnog getracht worde het overleg met
den Minister te voeren, waarvoor B. en W.
nu zich zelf de kansen verspeelden.
rende daarmede in de richting van het
veldpolitiekampement.
Daar werd de vader gegrepen, ontwapend
cn ingesloten Buiten het huis werd Johan
nis bewusteloos aangetroffen, terwijl Ami
nah in een hoek van de keuken lag te kreu-
