VERBORGEN POLITIEKE
ACHTERGRONDEN
DE BLOEDPROCESSIE IN BRUGGE
ENGELSCHE BELANGEN IN 'T VERRE
OOSTEN - EEN ZEEROOVER IN SHANGHAI
De groote kerk, het vertrekpunt der processie.
eens kon zijn,, dat hij niet meer in zijn land
terugkwam.
De officieele kenners kregen ditmaal, als
zoovele malen tevoren, ongelijk. Want de
bestrijder van Amanoéla, Batdia i Sakao
drong zegevierend tegen de Regeeringstros-
pen voort en de chef van zijn staf, een
zekere Ali Iflhan, bezorgde hem overwinning
op overwinning. Op het oogenblik, dat
Batcha de hoofdstad binnentrok vilde hij
zijn stafchef'omhelzen en beloonen, maar
deze was toen verdwenen. Hij. had zijn In
disch gewaad afgelegd; hij was weer tot de
Europeanen teruggekeerd en in Pesjawar
als Majoor Cox weer ingelijfd.
De Offficièr van Gezondheid, die hem be
zocht, was verwonderd over de mededee-
ling, dat de majoor op de jacht verwondin
gen had opgedaan, waardoor een kogelwond
aan de rechterarm en een sabelhouw over
het hoofd was ontstaan. Dat zijn verwon
dingen op de jacht, zelfs op leeuwen en tij
gers, niet gebruikelijk. De majoor echter
erklaarde met het kalmste gezicht, dat
hem dat meermalen overkomen was en dat
de dokter zich daarover niet moest ver
wonderen. De dokter echter liet zich niei
overtuigen. Men kan er zeker van zijn, dat
de bij hem gebleven venvondering wellicht
het uitgangspunt is geweest voor het in de
pers verspreide verhaal, als zou Engeland
de hand hebben gehad in den opstand tegen
Amanoela, die aart het Engëlsche gezag
nabij de Afghaamsche grenzen zoo, hij uit
stek te stade kwam.
Amanoela toch ging verbindingen aan
met de Russische Sovjetregeering; Amanoe
la Veirtoonde te onafhankelijke neigingen;
Amanoela werd gevaarlijk, indien en zoo
lang zijn volk hem volgde.
Het officieele Engeland bemoeit zich
daarmede niet., tenzij een nota onvermijde
lijk wordt Maar bijzondere krachten, be
stemd om op bijzondere wijze de Engelsche
belangen te beschermen, behoeven er zich
niet huiten te houden!
Tot de zonderlingste steden op de wereld
behoort Shanghai. Het is mooier, uit hel
oogpunt van ligging aanmerkelijk mooier
dan Port-Said, maar het innerlijkervan is
niet minder afschuwelijk, niet minder af-
stooteud. Slechte elementen, die in cie we
reld verder - geen plaats vinden, vinden
daar, en zelfs vrij gemakkelijk, een wej
door het leven. Dat is er in de jaren van d<
Chineesche burgeroorlogen, the reeds zoo
geruinien tijd ditren, niet beter op gewor-
Engelse-hen en-Ghineezèn hebben elkan
der in de jaren van den Chineeschen bur
geroorlog niet altijd goed verstaan. Dat
"hield verband met het feit, dat dan de eene',
dan de andere generaal in China een
langrijke rol speelde. Dat hield verhand
met de' kansen op de overwinning en neder
laag. Maar 'het hield ook verband met de
komst van een derde macht ter plaatse:
het communistisch Rusland. Van Canton
uit spon de bekwame Russische agent Bo
rodin zijn web.
Bemdorff weet ons te vertellen van een
Chineeschen bankier, die een duister, dubbel
Een bekoorlijk oud Brugsch grachtje.
Brugge, de' stad vin Guido Gezelle, een
der meest befaamde der Vlaamsche kunst
steden, trekt, telkenjare in de Meimaand-
groote scharen van bezoekers, zoowel uit
het Be'lgenland, als uit de nabuurstaten.
Want op tien eersten Maandag van deze
maand heeft een gebeurtenis plaats, die
door de eeuwen heen gehandhaafd bl'eef,
die steeds wijder bëlangstelling. trok en die
een evenement mag wórden genoemd in hét
godsdienstig leven van onze zuiderburen,
Het is die groote, historisdh-religieuze op
tocht, die met pracht en praal door de
oude, schilderachtige straten trekt en in
zijn midden een relikwie medevoert, welke
het „Heilige Bloed" wordt .genoemd.
Aan deze zoogenaamde „Heilige-bloéd-
processie" is een oude historie verbonden.
Diederilt. van den Elzas, graaf van Vlaan
deren, zoo verhaalt de legende, had zich
bij de verdediging van het Heilige Graf
groote verdiensten verworven, en Bodéwijn
III, die den dapperen graaf beloonen wildé,
schonk hem het relikwie, dat door de
Roomschen aangeduid wordt als het kost
baar Heilig Bloed van Onzen Lieven Heer.
Voor deze merkwaardige relikwie liet de
Vlaamsche graaf, bij zijn terugkomst in liet
vaderland, een speciale kapel bouwen, wel
ke door den bisschop van Doornik werd in
gewijd. Dit allés dateert uit de eerste helft
der twaalfde eeuw, een tijd welke rijk was
aan vrome historiën en verdichtselen,
omdat de kinderlijke mensch van die dagen
er .een behoefte aan had, de godsdienstige
roerselen van zijn hart te veruiterlijken in
schoone verbeeldingen.
Tot voor het jaar 1300 bleef het Heilige
Bloed steeds vloeibaar, een mirakel, waar
voor men diep respect had, doch op den
dertienden April van het jaar 1310 is het,
aldus het verhaal, om onverklaarbare re
denen plotseling gestold.'In het daaropvol
gende jaar, dus in 1311. wérd daarop het
Genootschap van het Heilige Bloed gesticht,
hetwelk een meer officieel karakter gaf aan
de Bloedprocessie, welke reeds sedert 1303
telkenjare door Brugge omging. Men ziet
dus tot hoe oude tijden deze Roomsche
traditie terugvoert, en sindsdien is de be
langstelling voor het groote Mei-evenement
er zeker niet minder op géworden. Dagen
tevoren komen reeds van heinde en ver d<
belangstellenden in groote drommen opzet
ten, en als eindelijk de eerste Mei-Maandag
is aangebroken, zijn alle gelegenheden vooé
logies dan ook tod het laatste plaatsje be-
De stoet biedt inderdaad een prachtigen
aanblik. Hij bestaat uit vier deelen. Vooio
gaat een serie verbeeldingen uit Oud-Te:
tamentische tijden, dan volgen de voorste
lmgen uit het leven van Jezus, tenslotte
komen de tafereelen, welke een specifiek
Roomsch karakter dragen, en die uiteraard
den Protestant' minder belang zullen inboe
zemen. Hoe men ook over voorstellingen
van Bijbelschen aard moge denken, in elk
geval kan worden geconstateerd, dat de uit
beelding geschiedt met zeer veel devotie',
dat het geheel doet denken aan een soort
van wandelend Obefammérgau.
De deelnemers aan de processie zijn over
wegend jonge mannen en meisjes, gerecru
teerd uit de. kloosters en de verschillend'
"inrichtingen van onderwijs. Natuurlijk ne
men ook vele priesters eraan deel. Het Hei
lig Bloed Ls geborgen in een gouden reliek
houder, die den voim van een tempeltje
heeft. Deze wordt voortgedragen op eer
platvorm, dat op de schouders van hoogge
plaatste' geestelijken rust. Knapen begelei
den het met zwaaieude wierookvaten, waar
uit de geurige grijsblauwe dampen dwar
reien, en de duizenden, die langs den wes
staan geschaard, buigen de knie, .ten tee-
Aan ile relikwie van het Heilig B'.oed
gaan natuurlijk nog andere reliek)
vooraf, en de geestelijkheid omstuwt dit
alles in een plechtigen stoet. Bijzonder moei
zijn de "toga's der magistraten en de stol
der bisschoppen, de vaandels der stad Br
ge en de vele kerkelijke banieren. Het is
dan ook niet te verwonderen dat dit schit
terende schouwspel telkenjare van wijd en
zijd de belangstellenden tot zicli weet te
trekken.
Ook -de kapel, waarin het Heilig Bloed
wordt bewaard, is een bouwwerk, dat de be
zichtiging waard is. Op het einde van
vijftiende eeuw wérd deze kapel geresl
reerd. Zij is enkele, ciirieuse schilderijen
rijk en andere waardevolle kunststukken.
bestaan leidde. Mpn kan zeggen een drie-1
oudig bestaan, want zijn afkomst hield hij
'oor iéder, ja zells voor de Intelligence Scr-
'ico verborgen. Dat kan in zooverre niet
-erbazen, wijl China is een groot land met
alle denkbare geografische mogelijkheden
onmogelijkheden en wijl een breede kloof
hier het. Oostcrsche van het Wéstcrschc
leven scheidt. Niemand, die den vriende-
u Chineeschen bankier ontmoette, naasi
hem zat aan zijn rijken disch in zijn Euro-
peesch huis, kon in hem vermoeden een
ouden zeeroover. Dat is in China van de
laatste twintig jaren een weliswaar niet
eerzaam, maar toch meer dan abnormaal
oorkoinend beroep. De zeeroover op C'hi-
ïa's breedo rivieren, die jonken en zee
lieden in zijn dienst heeft, in den regel ge
hoorzaamd wordt zoolang hij prompt be
taalt, en weinig gevaar loopt, zoolang hij
met typisch Oostérsche wreedaardighe. j
zich om het lot van zijn slachtoffers niet
bekommert.. Zulk één was de betreffende ban
kier, die, na enkelejaren van ingespannen
zeeroovers-arbeid, zich te Shanghai vestigde
en zoozeer over contante middelen bleek to
beschikken, dat het bijkans niemand inviel
naar zijn verleden te informeeren. Dat het
verleden niet dood voor hem was, toonde
op gezette tijden een kaart, die hij als een
diep geheim verborgen hield, een kaart,
waarop hij aan de hand van de berichten
an zijn vertrouwden boekhouder, de vlag
getjes plaatste daar, waar zijn jonken ver
blijf hielden. En wie de vlaggetjes gezien
had, kon erkennen, dat hij een vloot over
geheel China ter beschikking had.
Eens word hij in dat werk gestoord. Een
zekere Dr Wu, van afkomst even onzeker
als hijzelf, kwam hem bezoeken. Hij scheen
hem goed te kennen, want hij noemde hehr
oude zeeroover en sloeg den eerwaarden
bankier gemeenzaam op den schouder. Aan
vankelijk luisterde deze maar met een half
oor, want eens had Dr Wu hem duizenden
en tienduizenden van zijn dollars doen ver
liezen Maar nu kwam hij met een zaak,
waarnaar de bankier luisterde, zij het ook
schijnbaar, onwillig. Dr Wu sprak van koop-
Een karakteristiek oud straatje.
raar, die snel en in het geheim Vervoerd
moest worden, vanuit verschillende deelen
van China naar Shanghai moest komen. Dit
was koopwaar, welker beteekenis groot was
voor de geadresseerden. De bankier wist
natuurlijk, dat wapenen bedoeld waren;
wapenen, die noch in Shanghai zelf, noch
in een der nederzettingen mochten Avorden
binnengebracht, maar hij vermeed 't woord
zorgvuldig, teneinde later straffeloos te kun
nen schijnen. Hij begon met naar de zaak
te luisteren, nam haar toen in overweging
en Was bereid mede te doen, indien hem
baar geld getoond kon worden.
Maar de Intelligence Service mocht al
van heider verteden niet nauwkeurig op de
hoogte zijn, zij waakte over hun gangen.
Wu was nagegaan en zijn urenlang bêzoel;
bij den bankier had de aandacht getrokken
van een der Inspecteurs van de Engelsche
geheime politie. D.eze bracht een dag later
een bezoek aan den bankier, maar niet in
functie, doch als agent van Engelsche b
porthuizen, die zaken wilde doen. En aan
gezien-hij niet. slechts uitstekende aanbeve
lingsbrieven kon toonen, maar ook alweer
over contant geld beschikte, nam do ban
kier hem in- zijn vriendenkring op. De En
gel schman, veinzende met de genoegens
van Shanghai onbekend té zijn, wilde des
avonds wat boemelen; de bankier moest
hém, zij het ook tegen zijn zin, wel v<
zeilen. Zoo kwamen zij in een elegant naciht
lokaal, een der weinige in Shanghai, waar
Ghineezen en Europeanen door en met el
kander zitten. De attractie van dit lokaal
Was een Fransch danseresje, die een groote
mate van ongegeneerdheid paarde aan eert
knap uiterlijk en een knap figuur. Als al
tijd had ze siucces en de jonge Engelsclunan
schoof al meer en meer naar voren, tot bij
het podium en de bankier moest hem wel
vergezellen. Hij mocht dan zoo rustig zijn
als hij wilde, maar ook hij bezweek voor de
bekoorlijkheden van de Fran^aise en 1
dat hij met zijn Engelschen zakenvriend 't
nachtlokaal verliet, had hij met de jonge
dame een afspraak voor den volgenden
avond gemaakt. Zijn huis in de Chineesche
stad toonde het, want het werd door tal van
enkliéden opgeknapt cn voor een behoor*
lijke ontvangst in gereedheid gebracht. Maar
aanvankelijk vergeefs, want lang; na het
afgesproken uur op den volgenden avond,
lang nadat het Fransche meisje in haar
lokaal was opgetreden, wachtte de bankier
nog.
Wat toch was er gebeurd? Wu was in dó
hall van zijn hotel door een Chineeséh be
ambte en een Engelsche officier aangespro
ken. Men kwam hem eenvoudig om raad
vragen, want men meende te weten, dat hij
nogal bekend was met een zekeren bankier
en men interesseerde zich voor diens ver
leden en diens zaken. Dr Wu maakte er
zich met enkele gemeenplaatsen af, waarop
zijn heide ondervragers te kennen gaven^
dat ze gewaarschuwd waren door een ano-
niemen brief, die eigenlijk tegen hem, De
Wu, gericht was en waarvan zij vermoeden
hadden te veronderstellen, dat deze van den
bankier afkomstig was. Waarop Dr Wu in
woede ontstak, zich beklaagde over
schelmerijen van don bankier en blijkbaar
zijn ondervragers overtuigde, want ze gaven
hem een krachtigen handdruk en verzeker
den helm, dat ze niets geloofden van wat
er in dien brief stond en dat zij zich ver
ontschuldigden hem te hebben lastig geval
len. Dien-zelfden avond in het nachtlokaal,
werd het Fransche meisje door Dr Wu aan
gesproken en opgehouden en een geheimg
bode wist dit den bankier, die nog steeds
ongeduldig wachtte, te vertellen. Toen zij
eindelijk kwam. beklaagde zij zich zeer ovetf
Dr Wu's gedragingen, die zich bovendien,
over hem, den bankier, op een ergerlijke)
wijze had uitgelaten. Ilij mocht wantrou
wend zijn. gelijk zijn beroep meebracht, zo
vernam toch dingen, die haar en de haai
instrueerende politie op een spoor brachten».
Zoo kreeg rle Engelsche politie ook inzage
van een draadlooze mededeeling, waaruit
bleek, dat de aankomst van een boot met
groote belangstelling moest worden tege
moet gezien. Dat geschiedde; het wemelde
van vreemde en Chineesche politie-agenteiï
en zes mannen en een vrouw, de laatste
bleek mevrouw Borodin te zijn, werden ge
pakt en naai' de gevangenis gebracht, Daan
werd mevrouw Borodin aan den lijve on
derzocht en al probeerde ze ook haar onder
zoekster om te koopen, dit hielp haar niets
en men vond bij haar geheime documenten,
die op wapensmokkelarij wezen en geheel
een code bevatten.
Nu wist men, dat er wat gebeuren ging.
Maar iets anders was, hoe 't te voorkomen
Daartoe was hét noodig het centraal punt
der communisten in Shanghai te weten. Een
der Russen, hoe listig anders zelf, liep in
de val. Een CJiineesc'h politie-officier kwam
bij hem in de cel cn ondervroeg hem tot in
net oneindige. Tot zijn groote verwondering
zag hij op den binnenkant van diens man
chetten enkeie woorden geschreven, die
hem eenerzijds mededeelden, dat mevrouw
Borodin alles, wat zij vóst had bekend en
anderzijds deden begrijpen, dat deze Chi
neesche politie-officier in bet complot was«
Maar meer, er volgde uit hetgeen hij ge
lezen had, dat. Dr Wu de verrader was. Het
schemerde den Rus en toen de Chineesche
officier zich verwijderd had, maakte hij van
de gelegenheid, bem natuurlijk geboden, ge
bruik, om door het venster van zijn cel te
ontsnappen. In een stille straat sprong hij
neer. Niemand ziende, achtte hij zich veilig.
Maar hij werd achtervolgd, de eene nauwe
straat na de andere. En zoo kwam mgn het
hoofdkwartier van de Communisten te weten
Om zich meer zekerheid te verschaffen,
zond men Dr Wu een nagemaakte bood
schap, die, al was zij niet onderteekend,
zoodanig echt scheen, dat hij er aan gehoor*
zaamde. PIij was nauwelijks den geheimen
gang van het huis doorgegaan en de kelder
waai- de beraadslagingen in den regel plaats
hadden, binnengetreden, of hij werd door
de aanwezige Russische agenten gegrepen
en geworgd. De Chineesche politie had het
vermoed, en zich zoodoende werk bespaard'
Want nauwelijks was dat geschied of \an
alle kanten klonk rumoer. Het. huis we'rd
van zes zijden tegelijk binnengedrongen en
ontsnappen bleek onmogelijk. De Russen
werden allen gesnapt; ze werden in het be
zit bevonden van belangrijke papieren.
Maar met dat al wist men één ding niet:
waar de wapenvoorraden waren. Dat wist
alleen de bankier. Ten- Ml hij in de vro
morgenuren in zijn E, .pccsch huis was,
hoorde hij rumoer en geloop, afwïjkin
van de gewone rust. Plotseling stond het
Fransche meisje voor hem, dat hem vol
schrik mededeelde, dat de Chineesche poli
tie de Russische spionnen te pakken liad,
dat ook zijn naam genoemd was en dat hij
moest vluchten, zoo gauw hij maar kon.
De bankier wankelde en viel in een stoel
neer. Op hetzelfde oogenblik vertoonde zich
zijn jonge Engelsche zakenvriend, die vol
deelneming vroeg, wat hem scheelde. Van
zijn schrik hoerende, bood hij hem een glas
water aan en begrijpende, dat hij zich hulp
moest verschaffen, vertelde de bankier zijn
jongen Engelschen vriend alles, natuurlijk
verzwijgende, dat hij van den aanvang
weten had, dat de vervoerde koopwaren
wapenen waren. Zoo kostte 't den Engelsch-
man niet veel moeite, om te weten te komen
waar de schepen met de wapenen wa
en de Chineezen en de Engelschen alle kaar
ten in handen te spelen, om deze slag van
Borodin te voorkomen!
Het „Tribunaal,- van Pilatug' in den rtwfc
Hel Engelsche wereldrijk belieevscht vol
ken van de meest uiteen loopend e stam,
godsdienst en gezindheid. Alleen reeds in
Britseh-Indië, dat een wereldrijk op zichzelf
(vormt, maakt liet verschil tusschen Moham-
anedanen en Hindoes een vraagstuk van de
grootste politieke beteekenis uit, dat telken
male naar voren komt, wanneer het gaat
over de nieuwe staatsregeling, aan Britsch-
J-ndië te schenken.
Zoo was er in een der onafhankelijke
rijken van de groote Maharadja's, die bijna
goddelijke macht over hun onderdanen be-
zitten, een vrouwelijke agent van den Engel
schen geheimen dienst. Naar het uiterlijk
was zij daar slechts als opvoedster van de
(twee kleine kinderen van den Maharadja.
De taaie A an het Engelsche meisje was
Piet moeilijk; de kinderen van den Kroon
prins waren gewillig en zagen hun ouders
weinig of niet. Zij woonde met de kinderen
5n een 'busje, gelegen aan het uiterste uit
einde van 't park, bijkans een woud gelijk,
dat het vorstelijk paleis met al zijn bijge
bouwen omvatte. Ze had een uitgang in het
park en een op den grooten weg, die haar
niet veel meer dan een vijftal kilometers
yan de naaste Engelsche militaire neder
zetting verwijderd deed zijn.
In die nederzetting diende (toevalliger
wijze!) een neef. Hij was kapitein, en wat
was natuurlijker dan dat hij zijn nicht régel
matig kwam bezoeken Hij hoorde van haar
te el nieuws van wat er omging in de wereld
der Hindoes, avaat een oude vromv onder
de bedienden Aan den Vorst, zwijgzaam en
in zichzelf gekeerd als geen ander, had haar
- .vertrouwen aan de jonge Engelsche leerares
geschonken, nadat deze haar genezing had
gebracht voor wonden, die haar door Avikle
dieren Avaren veroorzaakt.. Geregeld eens
per week ging de oude vrouw naar Bombay.
Daar diende haar eenige zoon, hij oefende
er het ambt van kellner in een restaurant
pit. een inlandscli restaurant, Avel te ver-
staan. De jongen kwam met. zeer veel jon
geren uit de Indische beAveging in aanra-
king en zijn moeder, voor Avje hij zijn hart
Uitstortte, AA-as steeds goed op de hoogte van
alles, Avat er gescliiedde. Ongemerkt en zon-
der opzien te Avekken-konden zoodoende in
lichtingen aan den geheimen dienst te Bom
bay worden gegeven. Totdat op een kAvaden
'dag de ouide vrouw half onsamenhangend
«en verhaal deed, dat op een bom betrek
king had, en sprak van een tweede bom,
die zou worden geAvorpen, indien de eerste
geen doel trof. Waarbij de oude vrouw ech-
i Ier herhaaldelijk verzekerde, dat zij, do
leerares, niet zou Avorden getroffen, dat zij
zou worden beschermd. Teneinde zoo spoe
dig mogelijk bericht te kunnen zenden,
maakte het Engelsche meisje gebruik van
een lang tevoren afgesproken signaal in den
toren van het huis; ze plaatste er roode en
witte lichten, die op verren afstand zicht
baar waren. En werkelijk, niet veel langer
dan een half uur daarna kwam een En
gelsch sergeant op motorrijAviel den weg
langs. Er haperde toevalligerwijze iets aan
zijn motor op het oogenblik, dat hij vlak
.voor het huis was; het Engelsche meisje
kon een brief, voor haar zoogenaamden
neef bestemd, naar beneden Averpen en on
opvallend kon de sergeant zicli verwijderen.
Niet al te tactvol werd daarna door de
autoriteiten te Bombay ingegrepen. Men
kon geen vasten voet verkrijgen; men kon
niet te weten komen, Avat er met een tweede
bom de eerste Avas inmiddels geworpen
en niet ontploft bedoeld was. Zoo voerde
men de oude vrouw naar Bombay, maar ze
weigerde te spreiken; ze liet niets, maarden
ook niets los. En daarop greep men den
jongeman, die geen kellner bleek te zijn,
ma,ar bediende, eenige bediende in een
^oort Boardinghouse A an inlandsche jonge
ren, doch ook uit bem verkreeg men niets.
En of men al de anderen, die in het huis
woonden, gevangen zette, zij verrieden ook
geen geheim. Alleen bleek bij de doorzoe-
king van het huis, dat twee met name ge
noemde Indische studenten, die in Londen
(Verblijf hielden, met de zaak te maken had
den. Aan Scotland Yard Averden de noodige
hevelen gegeven en zoo wisten de beide
studenten niet, dat, toen zij bij de aankomst
iyau de commissie-Simon een koffer met
zich medesleepten en zich met deze koffer
vooraan drongen tusschen de belangstellen
den, dat zij uitsluitend door mannen van
Scotland Yard Avaren omgeven. Ze Averden
gegrepen, geen oogenblik te vroeg teneinde
te voorkomen, dat anderen hun taak zouden
overnemen, geen oogenblik te laat, teneinde
de commissieleden te beschermen.
Het Engelsche meisje werd het slacht
offer van haar plichtsbetrachting op den
[vooruitgeschoven post. Op een avond, kórt.
nadat de oude vrouw uit Bombay naar
haar woonplaats Avas teruggebracht, be
merkte zij, dat de bedienden in liet huis
fluisterend spraken, iets voor haar geheim
trachten te houden en toen zij een dezer
vroeg, bleek -haar, dat de oude vróuw zich
in de vijver van den paleistuin had ver
dronken Ze ging er, begeleid door den tuin
man heen; ze liet de kinderen onder be
waking achter en ze zag het lijk van de
oude vrouw ophalen uit den vijver. Haar
ledematen waren gebonden, zoodat aan mis
drijf niet te tAvijfelen viel. En toen ze zich
naar huis begaf, de kleine browningrevolver
stevig omkneld, gevoelde ze zich als gevolgd
door onzichtbare personen. Ze richtte een
oogenblik de zAvare lantaarn, die ze had
meegenomen, op het bosch en zag daarin
tal van gestalten. Ze ging het buis binnen
en ze bemerkte, dat het leeg was; de be
dienden Avaren gevloden, de kinderen aan
hun lot overgelaten. Angstig te moede gaf
ze signalen, rood en wit licht in den Avucht-
toren, maar lang stonden ze daar niet, want
ze werden door steenen van buiten kapot
gegooid. Op dat oogenblik schoot ze in het
wilde hair zes schoten in de duisternis af
en de kreten bewezen haar, dat ze goed had
getroffen. Om munitie te halen, ging ze
naar beneden en daar verbleekte ze bij het
aanschouwen van een groote korf, .waarin
slangenbezAveerders in den regel bun slan
gen medevoeren. En ze wist, dat het einde
nabij was, toen ze, munitie gehaald hebben
de en weer naar boven Avillcnde gaan. een
beet voelde aan den voet, een beet, die doo-
delijk moest zijn. Ze sleepte zich voort en
ze moet nog gehoord hebben, dat luid ge
toeter van drie of vier motorrijders over
den weg weerklonk. Ze stootten op het ont
zielde lichaam van een inlander, maar
reden, voort zonder om te zien; ze drongen
het hais binnen, geAvapend mét verblinden
de lichten en konden de slangen van het
giftigst denkbare soort, verwijderen. Ze
haalden de kinderen uit het huis en red
den ze.
Maar men had deze agente voor goecl on
schadelijk gemaakt
Inderdaad, moed, zedelijke moecl wordt
daar in menig opzicht ten toon gespreid,
ten einde Engelands heerschappij over dat
belangrijke rijk, dat zich uitstrekt van de
grenzen van Afghanistan tot aan den Indi-
schen Oceaan, te bewaren. Géén dienst
werd minder door den opstand in Afgha
nistan tegen den wettigen heerscher Ama
noela verrast-, dan de Intelligence Service.
Een man, wiens naam bekend is door ge
heel de wereld, majoor LaAATencrt de man
wiens komst in de Arabische of de Hindoe-
sche wereld een gebeurtenis op zichzelf is,
hield reeds geruimen tijd in liet gVehsgami-
zoen van Pesjawar verblijf. Zijn -dienst was
een zeer vrije','want hij sloot zich op in zijn
huis en was voor niemand te bereiken. Tot
dat op een goeden dag een Engelsche bezoe
ker in civiel naar dit uiterste punt van En
gelsch gezag kwanij den -zgn. majoor Cox
bezocht cn. hem de boodschap bracht, die
hem plotseling te midden der. zijnen deed
te voorschijn komen. Om echter, zooals
Bemdorff in zijn verhalen der diplomatie
achter de coulissen vertelt, reeds den vol
genden dag te verdwijnen. Zoogenaamd met
langdurig ziekteverlof, maar in werkelijk-
heid, om als Perzisch kameeldrijver ver
momd Afghanistan binnengesmokkeld te
worden. Na eenigen tijd was liij terug in
een ander garnizoen en verbaasde daar op
een réceptie-avond de officieele kenners van
'net officieele Indië met de mededeeling, dat
er groote ontevredenheid heersehte tegen
Amanoela, die juist zijn groote - reis naar
Europa had aangevangen' en dat het wel
Het oude molentje opden stadswal*
