rtriiOi)
Dr. Thomas G. Masaryk
Marie C. van Zeggelen
MANNBORG ORGELS
W. A. HO
PIANO- e
UTMAN Co.'s
n ORGELHANDEL
PRIJZEN LAGER DAN OOIT'
EffiCEHSM
THERMOGÈNL
MAANDAG 4 MAART 1935
Bij zijn 85ste verjaardag
1850 7 Maart 1935
Van koetsiersjongen tot
Staatspresident
Tsjechoslowakije heeft onlangs aan de
wereld laten zien, dat de leeftijd van een
tnensch geen beletsel belïoeft te zijn om zijn
land te dienen.
Thomas Masaryk is weer herkozen als
President van de Republiek. Het is inder
daad een groote eer en het geeft blijk van
oen rotsvast vertrouwen dat het volk jegens
Masaryk koestert om hem als vier- en tach
tiger wederom tot de hoogste post in het land
te roepen. Maar nog grooter eer is ge-legen
tn het feit, dat dit Masaryk's derde zeven
jarige ambtsperiode is als President De
grondwet 'zegt toch duidelijk, dat de Presi
dent in deze Republiek slechts eenmaal her
kozen mag worden. Men mag hier dan wel
van een groote uitzondering spreken. Wan
neer het volk dat verkiest zal hij zijn leven
lang aan het bewind blijven, heeft hij eens
gezegd. En het ziet er naar uit, dat hu dal
zal doen.
Elkeen in dat land weet, dat hij de schep
per der Republiek is, dat hij zijn gelieele
leven gewijd heeft aan het bevrijden en
leiden van het volk. Niemand anders dan
Thomas Masaryk kan weten hoe de Tsje
chen en Slowaken heben geleden vóór deu
grooten oorlog.
Afkomst
De vader van Thomas was koetsier bij de
Keizerlijke familie en reisde daardoor veel
van de eene plaats naar de andere plaats.
Thomas maakte deze reizen steeds mede.
Hij deed ondertusóhen een zeldzame Kennis
op van de arbeidende klasse. Hij leerde veel
van de menschen, maar niet door studeeren.
zooals zijn eerzuchtige moeder gaarne had
^Gedurende dat heen en weex reizen kwam
van schoolgaan niet veel. Doch Masaryks
moeder spande zich er ontzettend voor in,
dat haar zoon de beste opvoeding zou krij
gen die er bestond.
Op zijn tiende jaar studeerde Thomas in
de historie van zijn volk. Thomas zei tegen
zijn moeder, dat hij opgeleid wenschte te
worden tot onderwijzer. Voor zoo n opleiding
moest de toestemming van den Keizer vei-
kregen worden, daar hij een jongen uit b*'
gewone volk was. Twee jaar later was de
Tongen reeds klaar voor onderwijzer. Hij
was te jong. Wat te doen? Zijn moeder vond,
dat een jongen van dertien jaar iets moest
doen. Zij schreef naar iemand m Weenen,
waar ze zelf werkzaam was geweest en ont
ving antwoord, dat Thomas maar moest
komen.
Zoo kwam Thomas m Weenen m een be
drijf van metalen werken terecht. Het mo
notone werk beviel hem maar matig en al
ras zien we hem naar zijn ouders terugkee-
ren. De familie Masaryk trok weer naar een
andere stad, waar een hoefsmid was. Het
maken van hoeven en het repareeren van
ploegen had zijn belangstelling en hij werd
daar leerling en gaf er niets om dat hij van
's morgens drie tot 's avonds tien uur moest
^Her^kte hem zelfs zoo aan, dat hij bijna
Eijn boeken vergat. Maar op zekeren dag
toen Thomas water bij de bron was gaan
halen, ontmoette hij een vroegere onderwij
zer. die hem naar de stand zijner vorderin
gen vroeg, en ging daarop naar zijn ouders.
Toch aan de studie
Spoedig daarna werd Thomas als kweeke-
Jing op de school van den vader van zijn vroe
gere onderwijzer aangesteld. Men moet zich
echter niet voorstellen, dat dit een betrek
king was, zooals men dat tegenwoordig zou
noemen. Er was geen salaris aan verbonden
Maar Thomas voelde* zich gelukkig. Hij
woonde met studenten en kon naar harte
lust studeeren. In zijn onderhoud voorzag
hij door nu en dan op gelegenheden te
zingen of op een orgel te spelen. Er werd
hem nog een gelegenheid geboden. Hij ging
ml. naar de Latijnsche school, alwaar hij
vier jaar verbleef onder even arme studen
ten als hij zelf was. De armoede deed hem
niet terugschrikken. Het gebeurde meerma
len, dat hij en zijn studiegenooten zonder
eten naar bed gingen. Maar er was volop
geestelijk voedsel en dat maakte Thomas
Masaryk gelukkig.
Hij studeerde zeer ijverig en zag zijn hard
werken weldra beloond. De vader van een
zijner mede-studenten vroeg hem of hij de
onderwijzer van zijn zoon wüde worden. Een
paai- gulden per week en 's Zondags een
gratis maaltijd waren de vergoeding. Doch
het kwam tenslotte zoo uit, dat de onder
wijzer en leerling eiken dag samen hun
maaltijden gebruikten. Op negentien-jarigeD
President Maseryk
leeftijd was Masaryk klaar als leeraar, maar
zonder positie. Masaryk moest toch leven
en ging weer naar zijn familie terug, maar
dat was voor slechts korten tijd, want zijD
vroegere weldoener nam zijn eigen zoon voor
studie naar Weenen, en vroeg of Thomas
wilde meegaan.
In Weenen werden de klassieken, de wijs
begeerte en de moderne talen door hem ver
slouden. Hij wilde vooral de levende talen
leeren, want er werd bitter weinig in dp
Tsjechische taal gedrukt. Om in de wijsbe
geerte, de literatuur en de gewoonten der
verschillende landen te studeeren moest hij
toch eerst zich de vreemde talen eigen
maken. Hij was twee en twintig jaar, toen
hij aan de Universiteit te Weenen voor een
ambt werd ingeschreven. Hij had meer
kennis dan de meeste gepromoveerden.
De directeur van de Anglo Oostenrijk
Bank bood Thomas Masaryk aan, dat hij
tégen een klein salaris zijn kinderen kon
onderwijzen. Vier jaar later zond de direc
teur den nieuwen doctor Masaryk in de
Philosophic, met zijn zoon naar Italië en
DuitschlandL
Tegenslagen
Het leven beloofde Masaryk thans veel.
Hij had het uitzicht op het ambt van lector
aan de Universiteit Maar er kwam een
streep door de rekening. De gedachte aan
dat ambt werd weggevaagd. Het meisje
waarmede hij zich te Leipzig had verloofd,
was plots naar Amerika vertrokken van
waar een bericht kwam, dat zij ernstig ziek
was. Per eerste gelegenheid vertrok Masa
ryk naar New York. Toen Masaryk naar
Weenen terugkeerde was hij getrouwd. Geen
betrekking; de eenigste middelen van be
staan was een kleine erfenis van zijn
vrouw's vader. Masaryk kreeg typhus. Het
duurde maanden eer hij beter was. Toen
begon het hem weer mee te loopen. Hij
kreeg de begeerde positie en werd benoemd
tot Lector in de Wijsbegeerte aan de Ween-
sche Universiteit,
Zijn groote levensdoel
Het was de eerzucht van Masaryks moe
der geweest om haar zoon uit de gewone
stand te heffen. Masaryk beoogde uitslui
tend het ophefl'en van zijn volk; het weg
vagen van de slaafsheid. Hij wilde dat het
volk trotsoh op hun afkomst zou zijn. In
18S2, toen Masaryk aan de Nieuwe Univer
siteit te Praag werd benoemd opende zich
de gelegenheid om dat aan de studenten te
verkondigen. En niet alleen aan de Univer
siteit. Masaryk gaf een blad uit in de Tsje
chische taal, en daarin wekte hij de stu
denten op de Tsjechische taal en cultuur te
bestudeeren. Hij verspreidde vele Tsjechi
sche artikelen in andere bladen. Thomas
Masaryk werd de leider der Tsjechische
party in het Oostenrijksche Parlement Hij
reisde naar Engel ami en Amerika, hield
daar lezingen voor Tsjechen. Thomas Masa
ryk predikte her vorm ing, geen revo
lutie.
De vader van zijn volk.
kwam de wereldoorlog. Het zag er naar uit
of deze alle schoone plannen van Mararyk
zou vernietigen. Maar neen, Masaryk zou
als overwinnaar voor de zaak der Tsjeohen
zegevieren. Hü maakte de Tsjechische bewe
ging aan de geheele wereld bekend. Hij ging
naar Frankrijk, naar Italië, naar Rusland,
naar Engeland en Amerika. Hij ontmoette
diplomaten; hield lezingen en schreef. Hij
werd weldra in het buitenland als de leider
van Tsjechoslowakije beschouwd. In 1918
werd het Tsjechische leger formeel door het
buitenland erkend. Een mededeeling van de
onafhankelijkheid werd in Engeland en
KUNST EN LETTEREN
Drie harer romans
Eenlgen tijd geleden verscheen in „Het
Vaderland" een enquête over de vraag, wel
ke schrijfsters en schrijvers er in onze lite
ratuur worden onderschat of ook wel over
schat?
Waar wij niet in de gelegenheid zqn ge
weest de zeer vele antwoorden op deze
vraag, welke door do redactie werden ont
vangen en geplaatst, door te nemen, is het
ons onbekend, of onder de namen van de
door publiek en kritiek volgens inzenders
onderschatte figuren, ook de naam van
Marie C. van Zeggelen voorkwam. Indien
niet, dan zou daarmee opnieuw aan 't werk
van deze voortreffelijke romanschrijfster te
kort zijn gedaan.
Marie van Zeggelen heeft wel niet zulke
dikke romans geproduceerd als sommigen
harer collega's, maar haar werk munt uit
door volkomen gaafheid, voortreffelijke com
positie, fraaie lokale kleur, scherpe psycho
logische analyse. De lectuur harer boeken
beteekent voor elk kunstgevoelig hart een
verheuging. Haar werk spreekt ons toe, ge
lijk kostbare, oude prenten dat doen, bij de
beschouwing waarvan heft verleden voor óns
oprijst in al zijn weemoedige glorie of ook
strijd en menschenleed. Marie van Zegge-
lens kunst is ten nauwste verwant aan die
van Wouter van Riessen, L. E. en Ignatia
Lubeley, die ook schoon in bescheidener
omvang van deze historische roman
kunst zulke voortreffelijke specimina op
hun namen hebben staan.
Het leven en werk dezer schrijfster is
scherp in tweeën gesplitst: dat van Indië
en dat van Holland. Heel vroeg met een
officier Indisch leger getrouwd, is zij naar
Indië gegaan. Een jaar of tien daarna ving
haar schrijfstersloopbaan aan. Dat werk
heeft baar tegelijk aan de studie gezet van
alles,, wat in Indië merkwaardig was
ethnolo.giscfc gebied wat voor het latere
oeuvre van deze autrice van zoo groote be-
teekenis is geworden: de zucht tot onder
zoek, tot napluizen, door Marie van Zegge
len later uitgevierd In andere stoffen heeft
onze literatuur met de heerlijkste vruchten
verrijkt
Over een drietal daarvan mogen wij thans
iets uitvoeriger handelen.
Ten eerste over De plaetse aan de
V e g h t een boek, dat reeds weer eenige
jaren oud is en in onze kring door de praeh
tige besprekingen oa. van dr C. Tazelaar
en A. L. van Hulzen bekendheid heeft ver
worven. Toch waar het in de wereld
van bet boek zoo snel gaat, het eene werk
het andere verdringt uit de uandncht en
de werkelijk belangrijke boeken daar
door vaak niet de belangstelling ontvangen
die ze verdienen kan het geen kwaad,
deze prachtige, rustige, gedistingeerde ro
man De plaetse aan de Veght nog eens
wear in do herinnering terug te roepen.
Ook na alles, wat er sinds zqn verschijning
het licht heeft gezien, blijft dr Tazelaars
karakteristiek: „één der fqnste van dezë
tyd", „een van do hoste proeven der niéu
were romanliteratuur", ten volle van toe
passing.
„De plaetse aan de Veght" dankt zij'n ont
staan aan een dossier dorre processtukke^
uit de zeventiende eeuw betreffende eêfi
huwelijkskwestie tusschen een koopman
een gewoon burger.
Juffer Margarefha Poppe, dochter van een
rijken koopman, die dus naar de opvatting
van zichzelf en zijns gelijken behoorde tot
„de koningen van het land" beantwoordt dë
liefde van Francisous de With, zoon van
een bemiddeld schilder en graveur, dus een
„gemeen burger". Het verloop van deze wel
zeer gedwarsboomde en romantisch eindi
gende liefde boeit ongemeen.
Doch dit spannend verhaal is toch eigen
lijk niet de hoofdzaak. Het heele leven der
Datriclerskringen omstreeks het einde der
17e eeuw wordt ons ir. „De plaetse aan de
Veght" met vaste hand geheeld: de ban
delsbetrekklngen, de godsdienstige périke-
len (de Poppe's en de De Withs zijn katho
liek), de gezinsverhoudingen, de modegril
len, de verhoudingen tusschen de famiüen
enz. enz. 't Volle licht valt hier op de op
vattingen der patriciërs omtrent het huwe
lijk. Immers, aan processtukken betreffen
de een huwelijkszaak dankt de roman zijn
ontstaan.
Amerika officieel gepubliceerd. Masaryk
werd als President van de Republiek geko
zen. Zijn boek, „Het Nieuwe Europa" vond
in alle landen een goede weerklank.
De bevrijder der Tsjechen zou dictator
hebben kunnen zijn, wanneer hij dat verko
zen had. Maar Masaryk wenschte liever de
vader van zijn volk te zijn.
ZEER GROOTE KEUZE bij:
SINGEL 114—116 - SCHIEDAM
Telefoon 68871
Marie C. van Zeggelen
Op echt patriarchale wijze kwamen de
buwelyken tot stand. Niet de liefde, niet 't
geluk, niet het hart, niet de toekomst dei-
kinderen gaf de doorslag, maar de wil der
ouders; de wil, gegrond op overwegingen
van louter verstandelijke aard Daarvoor
moest alles wqken. Laat dan Adriaamke
Rosencrans maar sterven van ongesti ld ver
langen en onopgemerkt verdriet, het doet
er niet toe haar huwelijk met Van Boek
horst was goed, het voldeed aan alle eischen
die een palrieiër aan zulk een zaak mag
en behoort te stellen.
„Joannes en gij, Margaretha zegt Vader
Poppe zijt uw ouders gehoorzaamheid
verschuldigd. Prent u dat goed in. Gij kunt
beiden niet in het houwelijck treden zonder
ons consent. Daar en komt dus nooit van
en.ick verwacht dat ge beiden wat wij
voor u beschikken eerbiediglijk
zult opvolgen".
De geliefden in -Marie van Zeggelens boek
doen echter heel anders: ze wachten, tot ze
meerderjarig zijn en vluchten dan naar
Dnitschbano, om daar een gelukkige echt
te sluiten.
De neven-personen, die schrijfster uit
beeldt, passen in de bouw van haar werk.
Elke figuur en dat is een der ontwijfel
bare kenmerken, dat Marie van Zeggelen
haar métier grondig beheerscht elke fi
guur, die zij in het kader van haar boek
opneemt, heeft een bepaalde taak en draagt
bij tot yervillediging en verdieping van het
totale beeld.
Zoo is daar Adriaanke, Margaretha's
vriendin en cousine: haar bukken voor de
overmacht van rijke verwanten en tradi
ties, haar loslaten van haar liefde voor dei
geliefde verzwaart Margaretha's strijd. ir.
Meneer Christiaan Wolff, wiens Mjfte
voor Margaretha het conflict verschermml-
moeilijkheden doet toenemen maarjor de
oplossing vergemakkelijkt. Haar zr
sabeth, het aanhankelijke, op haar
wende hartje, dat Margaretha v
verlaat- Pastoor de Rijscr, haar Yidon exa-
wien die heerlijke woorden zijn: en zeil-
denken, dat ik twee jonge, eerhzo plaats-
op zou offeren aan een koor? N,
schoonste koor ter were'dl"
„De plaetse aan de Veght" is
overeenkomst vertoont met de dag gahou-
het buitenverblijf in die .MenuyksbjjfoRig
waarover het zooveel vertelt. do som
de verleiding, al wandelende
wonderend stil te staan en hf
te wijzen op deze fraaie bl
prachtige perk en die eenig
zie daar eens!" ;REDEN
We wijzen alleen nog op ^rie had de
sereene, voorname boek, dat ge'alhier. m
door een groote kennis van tijhterswonlngen
den, een sterk historisch besef;t verhoogde
geloof in de adeldom van die|,"r hij kwam te
de. munt ook uit door fijne t- Met auto
mor en ironie. Een enkel voorb|er u.erd hij
De postbode brengt een briefje vi heel-
lie Poppe, da garcon draagt
zilveren blad naar de vro
zes Daarna rijdt de bode door
milie de Witli. Hij heeft een
Franciscus uil Antwerpen: „D^ yT.rjR
niet op een zilveren blad hinn
tiat.lend.r dan
id uit over
is geboden
windhoos
bedek dan de borst met een ^belangrijk
EEN VREESELIJK
MISVERSTAND
Dat nog een
oplossing vond
Naai het Engelsch
Het leek haar, of zij een slag in het ge
zicht had gekregen. Ze waren van het erf
weg, waar de mannen juist bezig waren,
een paar paarden, die voor een wagCD
hadden gestaan, uit te spannen en in den
stal te brengen en stonden nu on
een kastanjeboom met een groen tarweveld
.vóór zich.
Dat hij eoo iets tegen haar zeggen kon,
herinnerde haar ineens weer op pijnlijke
wijze aan het feit, dat de voortzetting van
de kennismaking tusschen hen immers tot
de onmogelijkheden behoorde.
„U spreekt, of ik doodarm was en of 'k
niet eens mijn naasten zou kunnen helpen,
als ik dit nu eens wilde."
„Die gedachte is geen enkelen keer bij
mij opgekomen. Ik wel, u moest eens
weten, hoe dankbaar ik u ben! Zóó dank
baar, dat ik uw vriendelijkheid nooit ver
geten zal, zoolang ik leef!"
„Vriendelijkheid? Gelooft u maar vrij,
Mr. Trevanion, dat ik niet hier bleef en
mijn vriendin overreedde om te blijven uit
„vriendelijkheid"! Het was maar een gril
van mij. Ik ben altijd grillig geweest: waar
ik den eenen dag dol mee ingenomen was,
haatte ik den volgenden! Puur en alleen
uit vriendelijkheid heb ik nooit iets ge
daan! Dat is mijn aard nu eenmaal niet
Dat zou iedereen u kunnen zoggen, die
my kent."
Met deze heftige betuiging wilde ze Jr n
jongen man ontgoochelen, want ze voelde,
dat er gevaar dreigde.
„U weet zelve, dat u niet de waarheid
spreekt, als u dit zegt", antwoordde hij
streng. ,Ik heb u nu al een paai- dagen
bestudeerd en ik geloof, dat u juist het
tegengestelde is van de persoon, die u
afschildert."
Zij barstte in een schril lachen uit.
„Als je je heele leven met iemand hebt
omgegaan, ken je hem nog met! De men
schen doen zoo dikwijls een masker aan
om vreemden te misleiden!"
„Of u is heel boos over iets, óf u zegt
dat enkel, om mij op de proef te stellen.
Als u eens wist..."
Op dit punt gekomen, werden ze ge
stoord: er kwam een man met een paar
paarden, die aan zijn net tikte en vroeg:
„Kunt u ons helpen, sir?"
„Ja, ik kom dadelijk
Maar toen hij zich omkeerde, om een
paar woorden te zeggen tegen Violet, was
zij al halverwege het pad naast het tarwe
veld. Hij kon haar nu niet volgen: daarmee
zou hij zich bespottelijk maken tegenover
zijn arbeiders.
„Weer echt iets voor een vrouw, «n
eerst zoo iets uittartends te zeggen en een
man dan op stuk van zaken niet eens de
gelegenheid te laten, haar te weerleggml"
Maar eer do dag ten einde was, zouden
ze tot een verstaan komen; dit stond Lij
hem zoo vast als een muur.
Violet was intusschen ijlings naar huis
gevlucht en daar had zij Madge gevonden
met een groot huishoudschort voor en de
mouwen tot aan de ellebogen opgestro«nt
„Ik ben aan het boter maken. Eerst heb
ik je patiënt haar melk en ei moeten bren
gen en toen is de dokter geweest N>:en,
kijk nu maar niet zoo teleurgesteld, fk
geloof, dat het nog wèl zoo goed was, daf
jij er niet bij was. Het lijkt mij een sikh,
oud heertje; hij keek mij aan met een
ondeugende tinteling in de oogen, of hij
wel begreep, dat ik hier eigenlijk niet
thuis hoorde en aan jou had hij dat natuur
lijk veel méér gezien! Wil je soms waf
boonen plukken? Vanmiddag hebben we
gekookte ham en boonen, want er is heele-
maal geen rundvleesch meer in den kelder
en morgen gaat de knecht pas naar de
stad. Die boonen staan links van het hek
en daar onder het aanrecht zal je een
mand vinden... Wat de dokter zei? Hij
was verbazend tevreden; hij vond. dat zijn
patiënt enorm vooruitgegaan was onder
jouw verpleging. Hij vroeg je naam pn
adres, maar ik zei toen. dat hij ie dit zelf
moest vragen, als hij je overmorgen ri-M.
Maar dan zullen we niet meer hier zijn en
help mij eens onthouden, dat ik nooit meer
met je op avontuur ga! My is het wat te
gevaarlijk!"
Dit zeggende verdween Madge in de
melkerij en Violet nam haar mandje en
een opklapbaar stoelt ie, dat ze ergens in
een verloren hoekje had zien staan, en,
nadat ze eens even Moeder*terrier had ge-.
de orde.
apothekers en £r|,|,k op
drogisten J/ 0n vaste
ctcekent
daar
at aan
gmzion
vraagd naar het welzijn van de kle krot
waarvoor „Mammie" zich zeer ge\ ver-
betoonde, ging ze aan het plukken, aan
„Hoe ellendig toch ook", dachl zij, 1
om zich heen ziende, „als je je juist fcl k
gaan hechten aan een plaats en je mor
er dan weg!"
Het was een feit, dat zij zich nog nooit'
zoo één had gevoeld met de natuur als
hier. Ze had altijd wel veel gehouden van
bloemen en dieren, maar toch op een zeer
kalme, bezadigde wijze. Maar nu ging
het buitenleven eerst recht waardeer-n.
Voor het eerst had ze dit gevoeld, toen ze
na den storm met Trevanion door
bedauwden tuin was gegaan. De verhoven
schoonheid van den blauwen hemel had
haar als een zegening geleken. Haar ougen
waren gedwaald van dp eene bloem naar
de andere en veel meer had zij genoten
van deze schoonheid, zoo te midden van
de natuur, dan van de meest uitheem whe
bloemen uit de kassen van haar valer
Wat geurden ze ook heerlijk frisch en
natuurlijk! En dan die jonge dieren:
kalveren, die met zulke malle spror.g-'n
achter hun moeder aanhuppelden en do
blatende lammetjes achter de ruige, zachte
moederschapen!...
„O, wat ga ik toch verliezen?" dacht /ij
met een hart vol droefheid en baande zich
een weg tusschen de rijen boomen, waar
van de hoogste ranken tot aan haar
schouders reikten.
Nadat ze haar stoeltie een gunsMge
nlaats had gegeven, begon ze te plukken.
Ze had haar mandje al half vol. toen re
het tuinhek-" hoorde opengaan en er een
vlugge tred op het grintpad werd vor-
MARINUS FLIPSE
De bekend Rotterdam6che pianist Mari
nes Flipse heeft de uitnoodiging ontvangen
om met de Fransche violiste Colette Frantg
een teumée door Italië te maken gedurende
eind Maart en begin April. Reeds zijn con
certen vastgesteld te Turijn, Pisa, Napels,
Rome en Milaan.
DR C. E. HOOYKAAS
In de Levensberichten der Maatschappij
van Nederl. Letterkunde, verscheen een be
schrijving van leven en arbeid van Dr.
Hooykaas door Praf. Heering.
DE GEMEENSCHAP
Te Haarlem vond dezer dagen een verga
dering plaats n. a. v. het tienjarig bestaan
van het. tijdschrift De Gemeenschap. Anton
van Duinkerken leidde de vergadering in,
de andere redacteuren lazen uit eigen werk.
DS LINGBEEK OVER LITERATUUR
Ds C. A. Lingbeek beeft letterlijk overal
verstand van, d.ws. hij matigt zich het be-
wustzyn aan, overal verstand van te heb
ben, zelfs van literatuur!
Hoezeer hy daarbij echter oordeelt als
een blinde over de kleuren, blykt uit zyn
bespreking van het laatste boek van A. L.
van Hulzen: De Lichtboei, dat door Ds
Lingbeek wordt uitgekreten voor „Neo-Gere-
formeerd". Maar erger nog maakt deze kri-
tikus het als hij n.a.v. De Lichtboei schrijft:
„De smaak van den schrijver helt over
naar de tachtigers
Men wirijift zich, wanneer men Van Hul-
zens boek werkelijk gelezen heeft, toch
even de oogen uit, by het lezen van een
dergelijke, absurditeit!
De Lichtboei is een door en door Christe
lijk boek. Het is een echt Bijbelsch boek, in
dien zin, dat het doordrenkt is van gedach
ten. gevoelens en woorden uit de Schrift,
een boek. waarin zoo volledig mogelijk
wordt afgerekend met. de schoonheidscul
tuur der Tachtigei's. Een- geheel hoofdstuk
werd daaraan n.I. door den auteur gewijd.
Het ware te wenschen, dat de schrijvers
tot vaste gewoonte gingen aannemen, alleen
iets te zeggen over dingen, waarvan ze ver
stand hebben.
GUIDO GEZELLE S ZWIJGEN
In het „Vlaamsch Geneeskundig Tyd-
echrift" schreef Dr. Karei van Acker een
artikel over „Gezelle in den spiegel der psy
chiatrie". De auteur handelt daarin ook over
„Gezelle's zwijgen". Gelijk bekend, zijn er
velen geweest, die de oorzaak daaraan heb
ben gezocht in de miskenning en vergui
zing, welke de dichte.- van zijn kerkelyke
superieuren heeft moeten ondervinden.
Het is merkwaardig, dat Dr van .Acker,
ofschoop -hij jSefiBy afdoende verklaring er
voor uitvoering vkeschfceur'ogswct.gangbare
v.' deelt mede dat een schrijven van Gedy'üAV.en.
.5 Ingekomen waarin medegedeeld wordt dat B. en
W. van Leiden hebber, gevraagd aao Gcd. Stater
om de gemeenschappelijke regeling ter uitvoering
van de vleeschkeuringswet wederom voor den tijd
van 5 Jaren ongewijzigd te verlengen.
Besloten wordt om het college van Ged. Staten
mede te deelen dat tegen verlenging der regeling
geen bezwaar aanwezig Is mits de keurloonen een
aanmerkelijke verlaging zuDeo ondergaan
Punt 5. Behandeling schrijven van Ged. Staten
Inzake het aangaan van een geldleening van ver
betering van den Heerenweg.
De Voorzitter deelt mede dat Ged. Staten de
meening toegedaan zijn, dat de geldleening afge
lost moet zdjo in 20 jaren. De aflossing wordt dan
per Jaar dubbel zooveel. B. en W. hebben nog
eens nagegaan hoeveel de wegen per Jaar kosten.
Ia 1934 Is dit ruim f 4000 geweest Voor den Hee
renweg moet dit bedrag geschat worden op ruim
f 1200, B. en W. zijn de meening toegedaan dat
het. al wordt de gemeente er niet beter van. het
toch gewenscht Is een weg te hebben met een ge
sloten wegdek. Al kost de grintweg nog zooveel,
goed te houden is hij niet
De Raad kan zich geheel met het voorstel van
B. en W. vereen:gen. zoodat besloten wordt om
de geidleenlng in 20 jaren af te lossen. De maat
schappij voor Gemeente-crediet heeft telegrafisch
medegedeeld dat zij zich met een kortere aflossings
termijn kan vereenigen.
Punt 6. Op voorstel van B. en W. besluit de
Raad om met ingang van 1 April 1935 het gebouw
der o 1. school aan den openbaren dienst te ont
trekken.
Nadat nog vastgesteld is een Raadsbesluit tot
wijziging van de begrooting dienst 1934 sluit de
voorzitter de vergadering.
LISSE
DAM COMPETITIE NED. DAMBOND.
Uitslag afgebroken partijen.
L.D.V.' II P.D.V.L. I
J. Berg—C Blom 0— 2
C. TeunissenG. Balkenende 02
Lepelaar—D. Vergunst 0— 2
J. Dreef—H. Baartman Jr. 02
Voorloopige uitslag 7— 5
Eind-uitslag 7—13
OUDEWETERING
'erschlilighdd, ls het ia oa ze dam
iCir,
De A R. Kdcsvereenlging vergaderde In de lo
kalen achter de Geref. Kerk alhier. Voorzliter P.
M. Oost!ander opende de vergadering op de ge
bruikelijke wijze.
De groslijst voor de as. Gemeenteraadsverkle-
zing werd samengesteld.
Ds. W. v. d. Bos leverde hierna een referaat
over art, I van Ons Program.
De grondslag onzer partij
Omdat onze tijd er één ls van bijzondere struc
tuur en met ontzaglijk grooie moeilijkheden, en om
dat dc toestand van zorg en zwarigheden
makkeJijk leidt tot moedeloosheid of verzet ot
en ze
toen ze
i luid „Hm! Hm!" hoorde.
'Toen ze opkeek, zag ze den eersten „hepr'
dien ze gezien had, sinds ze in Cornwullh
was. Hij droeg een eenvoudig bruin sport
pak en een strooien hoed.
„Kunt u mij ook zeggen, of Mc. Trevanion
thuis is?" vroeg hij, hoffelijk den hoed
afnemend, zooals hij dit voor iedere vrouw
deed.
Niet zoodra werd hij haar gelaat gewaar,
of zijn blik drukte de grootste bewonde. rg
uit. Hq was ook in het geheel niet onknap
maar dien bewonderenden blik nam
hem kwalijk.
„Ik weet het niet", antwoordde zij in e<
prachtig geslaagd dialect van de streek
„Was hij nog thuis, toen u boonen ging
plukken?... Is u de nieuwe keukenmei 1?"
„Ik weet het niet", herhaalde Violet en
staar naar hem zóó wezenloos, als het
haar maar immer mogelijk was. De hoe
heelheid boonen in haar mandje gelijk-
•w-huddend. hervatte zij het plukken.
Sir Ricard Pentreath, de eigenaar van
de hoeve, mompelde voor zich heen: „Wat
een mooi gezichtje! Waar heeft Trevanion
'aar vandaan gehaald?"
Toen hij voor de huisdeur stond, vond hij
die gesloten, iets, dat overdag in den
DINSDAG 5 MAART
HUIZEN 301 M. KRO-uitxetuiiog. 8.00-9.15
ca 10.00 Gram.pl. 1130-12.00 Godsd. halfuur.
12 15 Orkestconcert en gram.pl. 2.00 Vrouwen-
uur. 3.00—4.00 Cursus. 4.15 Orkestconcert en
gram.pl. 6.40 Cursus. 7.15 Causerie. 7.45 Gr pi.
8.00 Vaz Dias. 8.05 Vastenavond-programma.
10.25 Vaj Dias 10.30 Revue-uitzending. 11.IS
■—12.00 Gram.pL
HILVERSUM 1875 M. AVRO-oHntndlng.
5-30-6.00 VPRO. 8:00 Gram.pL 9.00 Voor
dracht Ben Rooyaards. 9.15 Gram.pi. 10,00
Morgenwijding. 10.15 Gram.pl. 10.30 Het Can
tabile-orkest olv. Beeckman. 11 00 Causerie
mevr. R. Lotgering—Hil'lebrand. 1130 Vervolg
orkestconcert. 11.30 Ensemble Francis KeÜn
2.00 Orgelconcert P. v. Egmond Jr mxnv. mevr,
Weentnk—Wagenaar (zang). 3.00—4.Q0Knip
cursus. 4.15 Grain .pi 430 Radiokinderkoor-
zang olv. I Hamel. 5.Ó0 Voor kleine kinderen.
5.30 Jeugdhalfuur v. d. VPRO. olv Ds. B: J.
Aris. 6.00 Gram.pl 6.50 Kamermuziek door het
Berner Strijkkwartet 730 Engelsdhe Fred Fry.
8.00 Vaz Dias. 8.05 Selectie uit ,.Das DreiniS-
derlhaus" van Schubert—Berté door solisten,
koor olv. H. v. Wielink en het Omroeporkest.
Leiding: Dr. F. Weis&mann. 9.00 ,£en jeugd
vriend". spel van E. Sée. Vertaling: S. J. G.
Premsela—Den Boer. Leiding: K. Kleyc. 9 40
Carnaval-programma. 11.00 Vaz Dias. 1120
12.00 Lily Gyenes en haar orkest uit „Gentral".
Den Haag.
Dr"l*V/ICH 1500 M. 10.35—10.50 Morgen
wijding. 11.20 Orgelspel S. Torch. 11.50 Voer
de scholen. 12-10 Gram.pl 1235 Het Emesc»
kwlntet 11.20 Het Troxy Grand orkest o'v.
Muscant. 2.25 Voor de scholen. 4-20 Voor
werkloozen. 4.40 Het Bronkhurst Trio mmv
F. Bernard (sopraan). 535 BBC-dansórkcit
o!v. Hall. 6.20 Berichten. 6 50 Handel -concert.
7.10 Fransche les 7.40 Gram.pL 7.50 Lezing.
S.20 „Selling the world" van L Du Garde
Peach. Muziek: G. Barker. 9.20 Causerie. 9.40
Piano-recital C. Dixon. 9.50 Berichten 10.10
Causerie 10.20 Relais uit Amerika. 1035 Het
Parkington kwintet mmv. L. Seymour (aft).
1135—12.20 Lew Stone en zijn Band.
RADIO-PARIS. 1648 M. 7.20 en 8.20 Gram.p'
12.35 Gevar. concert olv. Krettley. 905 „Les
Espa^iols en Danemarck". spel van Merimé
Hierna .Xe mort du due d'Enghien" van Hun-
oique. 10.50 Dansmuziek.
KALUNDBORG 1261 M. - 11.20-1.20 Cooéer:
uit rest. „Wivex". 2.50—4.50 Omroepcékert
olv. Gröndahl. 7.20 Balletmuziek olv. E. R«c-
sen. 8.40 Liederen van Grieg. 9.00 Reportage
9.40 Kamermuziek (piano en blaaskwintêt)
g> u 10 20—11.50 Dansmuziek.
Zaad" v.
Katholitk^ *56 M. 5.20 Gram.pL 6.35 Orkest
kennis vari- 11-20 Omroepkleinorkest olv. Rischka.
te trachteGram.pl. 135 Concert. 4.20 Gram.pl. 505
deze aed/rou^tek un-, koor en solisten. 6.20 Car-
kring gel<sprogramma. 7 30 Carnavals-uitzending,
bczochle Dansmuziek olv. Hagestedt.
Fs. )2T*21 Opera-uitzending.
EL 322 en 484 M. 322 Rli
1 Grain.pl. 12-50 Salon-orkest 130—2120
,.20 Gram pi. 630 en 735 Salon-orkest. 8120
tgcbrokj.pi .9.20 Symphoniecoocert 1030—1L20
j ^.pl. - 484 M.: 12.20 Gram.pl 1230 ©ui-
f d<vorkest. 130-2 20 Gram.pL 5.20'Dansmu-
uu, Z 8 20 Omroeporkest. 9.20 Gram.pl. 93S
'roeporkest 10.30—11.20 Gram.muzfek.
te het 1-5CHLA ND SENDER 1571 m. 735
rukken.askentanz und Mummenschanz", gevar. pro-'
oogenblmma mmv. Hans Bund en zijn orkest 9.20
de te 10.05 Berichten. 10 2011.50 Dansmuziek
Het blew Hans Bund en de Golden e Siebeo".
Niette
tal van 1
SAARTJE PEPERNEUT.
hadden echter niet gedacht, dat
werd géte n°K moest komen. Het bleek on1?
Very or spoedig, daf we niet aan den vas-
maand c waren,.maar slechts op een eilandje,
contribu^en ^Gt meer lag! En het mooiste
anders veldwachter ook ons bootje mee-
tot groot"1 Dat had de leelijke kerel na-
te lichtv expres gedaan!
of gedut (Wordt Woensdag vervolgd)
er op,
in het
worden maar heel weiniK plaats had. Hij
ziin we66131 met de hand en'tbeh met den
bezwarr wandelstok. Maar nieiuapd
v hem te hooren. Hij was al op net
ount terug te gaan, en het boonenpluk"
steitje nog eens te ondervragen, toen de
deur ineens openging en een knap blond
meisje vóór hem stond met een strenge
uit.di-ukking op het gelaat
„Neem mij niet kwalijk", zei hij, alweer
op diezelfde hoffelijke wijze groetend, ,is
Mr. Trevanion thuis? Neen? Kuht u unj
dan ook zeggen, wanneer hij terug vei-
wordt? U is misschien een familie-
„Neen, toch niet Ik ben op bet oogen-
blik druk m de 'melkerij bezig. Als u even
in de keuken wilt wachten. Mr. Trevani m
zal misschien dadelijk terugkomen; maar
an 1 u niet met zekerheid zeggen.
Madge's zuiver Engelsch sloot de ged.ich-
eu^?n -hfitaalde hulp" ten eenenmale uit
Hij volgde haar intusschen in de keuken
en zei:
„Ik zie, dat de ouwe heer Trevanion in
slaap gevallen is. Ik zal hem niet wakk r
maken. Hoe gaat het met Mrs. Trevanion?"
„De dokter was zeer tevreden" zei Madge
kortaf en verdween in de melkerij.
.,Ze is niet óver beleefd" overpeinsde hij.
„maar ik begrijp zoowaar niet wat ik er
•an denken moet Na wat Heimore mij
vertelde', dit was de huishoudster
Pentreath Place. - „had ik verwacht, dat
Trevanion <?r geweldig in *ou zitten. Mr.aP
hij heeft zich dan aardig weten te redden'
Dat moet Ik zeggenl"
(Wordt vervolgd)
