HITLER TE HAMBURG
TRIOMFANTELIJK INGEHAALD
Hitier ais alleenheerscher
ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1934
EERSTE BLAD PAG. 2
BUITENLAND
NAAR EEN OOST-LOCARNO?
Met het naderbij komen van September
nader ook weer de hervatting van de werk
zaamheden van den Volkenbond.
Er is een tijd geweest, waarin de inter
nationale politiële door de nadering van
Volkenbondsbijeenkomsten sterk werd be
ïnvloed. Dat was de tijd toen men deze ver
gaderingen nog hoopvol tegemoet zag, om
dat daar de groote beslissingen zouden val
len voor het herstel van normaler toestan
den in de wereld.
Die tijd is lang voorbij. Ieder weet thans,
dat er van een Volkenbondsvergadering nau
welijks iets te verwachten is indien het niet
tevoren tot in bijzonderheden is doorge
praat en -beschreven. Te Genève kan dan
hoogstens de plechtige bezegeling van een
genomen besluit vallen en verder kan men
daar enkele meer of minder belangwekken
de redevoeringen aanhooren, welke ook
evengoed achterwege gelaten hadden kun
nen worden, omdat ze toch niets aan de fei
ten veranderen.
Zoo is inderdaad de situatie, nu binnen
kort de leidende staatslieden weer naar de
wereld-conferentie-stad zullen trekken.
Sinds de jongste groote vergaderingen al
daar, waarin men zich aan handen en voe
ten gebonden voelde, omdat Duitsohland
weigerde tot den Volkenbond terug te kee-
ren en de srroote taak van den Volkenbond:
wapeningsvermindering, mislukit was, is
voorshands nog één leus blijven bovendrij
ven: verhooging van de veiligheid dooi'slui
ting van nieuwe pacten.
Barthou, de Fransche minister van buiten
landsche zaken, is de groote promotor van
die gedachte.
Al spoedig nadat men uiteengegaan
heeft hij zich naar verschillende Europee
sche hoofdsteden begeven, speciaal om te
pleiten voor het zoogenaamde Oost-Locarno-
pact.
Zijn weg ging over Warschau en Praag
naar Londen. Te Warschau bereikte hij bit
ter weinig. Te Praag, dat als centrum der
Kleine Eniente beschouwd kan worden,
deed hij zooals te verwachten was gun
stiger ervaringen op. Te Londen, dat aan
vankelijk afwijzend stond, had hij het suc
ces, dat men hem aanbeveling van zijn
plan in de Poolsche en Duitsclie hoofdste
den toezegde.
Het zoogenaamde Oost-Locarno-pact is een
gedachte, die te Moskou en te Parijs is ont
staan. In navolging van de ie Locamo over
eengekomen wederkeerige hulpverleening
hij een niet-uitgelokten aanval, door de be
trokken staten Engeland, Frankrijk en Ita
lië, wil men eenzelfde pact doen sluiten
tusschen Frankrijk, Rusland, de Kleine En
tente en de Baltische staten, Polen en
Duitschland, zulks ter waarborging van die
ereilzeq ip Qost-Europa.
Dat "Frankrijk zich hier zoo druk voor
maakt-.terwijl, zijn strikte bel&ngen toch ,in
West-Europa liggen, geeft te denken. Doch
met wat goeden wil kan men toegeven, dat
dit streven toch ook wel past in de Fran
sche veiligheiclsdocfcrine: eerst zoo groot mo
gelijke veiligheid en dan pas vermindering
van de bewapening.
Er valt ook heelwat voor te zeggen met
liet oog op Rusland, dat, ondanks zijn be
toogingen van vredelievendheid, toch maai*
altijd als een onberekenbare factor geldt.
Rusland zou immers door het Oost-Locamo-
pact, dat 't thans zelf met Frankrijk samen
bepleit, zijn internationaal geïsoleerde posi
tie opgeven en zich zelfs verbinden om des
noods met „kapitalistische" landen samen
op te komen voor de verdediging van de
bestaande grenzen. Dit zou op zichzelf toch
werkelijk een ontwikkeling en vooruitgang
zijn, die men enkele jaren geleden zich nau
welijks kon droomen.
Natuurlijk heeft Rusland zijn eigen over
wegingen. Moskou's reeds eenige jaren na
gestreefde politiek van non-agressie-pacten
ligt in dezelfde lijn: in Europa een stabie
ler» toestand te verkrijgen, om daardoor
zekerder van zijn zaak in Azië te kunnen
zijn. Want men mag veilig aannemen, dat
wanneer het roode leger in een Europeesch
conflict gewikkeld zou worden, Japan zon
der veel praatjes korte meftten zou maken
met Ruslands invloed in het Verre Oosten.
Waarom Sovjet-Rusland zich thans wel „en-
canailleeren" ■nul met de kapitalistische sta
ten van West-Europa, is waarlijk geen in
gewikkeld vraagstuk.
Maar de voornaamste actie voor Oost-
T.ocarno gaat toch van Frankrijk uit, dat
daarmee een zeer belangrijken zet op het
Europeesche schaakbord tracht te doen. Hier
is een diplomatiek spel aan den gang, dat
op zichzelf buitengemeen interessant is.
Een belangrijke voorbereidende zet moei
zijn de poging, die Frankrijk aanwendt om
Rusland te trekken binnen den Volkenbond.
Men weet 'hoe de bolsjewistische macht
hebbers vroeger spotten met dat „kapitalis
tisch" uitdenksel, dat immers toch piet be
stand zou zijn voor hun „wereldrevolutie",
die „over enkele maanden" zou uitbreken
en alles wegvagen. Thans nu de Volkenbond
door het wegloopen van Japan en Duitsch
land en door zijn kapitale mislukkingen
materieel en moreel zoo veel zwakker staat
dan toen, schijnt de Sovjet-Unie inderdaad
geneigd te zijn toelating te vragen, als on
derdeel van haar streven om zich in Europa
te verankeren, teneinde in Azië sterker te
Wanneer Barthou het zóóver maar kon
krijgen, zou er alvast een belangrijke stap
gedaan zijn in de richting van een Oost-
Locarno.
Want dat het pact van wederkeerige hulp
tegen een niet-uitgelokten aanval voor de
Oostelijke grenzen er bij eersten aanloop
reeds zou kpnnen komen, Is vrijwel uitge
sloten. Polen heeft zich reeds heel schuw
getoond, zooals we reedsj opmerkten. Maar
met de Duitschers heeft BafljihQU er zelfs
De rede in het Raadhuis
Met geweldig enthousiasme is de Leider
en Rijkskanselier Adolf Hitler gisternamid
dag 1 uur 20 in de vlieghaven van Ham
burg ontvangen.
Iiij was o.a. vergezeld door Goeibbels, dén
perschef Dietrich en den rijksstadhoudei
Kaufinann, toen hij per auto ging naar den
A dolf Hitlerplatz.
Eerepoort na eerepoort werd gepasseerd
door den autostoet.
^Overal zag men plakkaten met 't woord
Liederen klonken uit de dicht-op een-ge
pakte menigte langs de straten, aan de ven
sters en op de daken.
Eij het raadhuis op het Adolf Hdtlerplein
was het één mensohenzee, die jubelend den
Führer begroette.
Om kwart over twee betrad Hitier het
raadhuis, begeleid door Kaufmann en bur
gemeester Krogmaim.
Daar zette hij zijn handteekening in het
gouden boek voor Hamburg.
In de keizerzaal liet hij zich voorts een
groot aantal vooraanstaande personen voor
stellen.
De „Einzug der Gaste anf der Wartburg"
wórdt door de philharmonie gespeeld.
Begroetingsspeeches worden gehouden.
De gouwleider der nazi-partij in Hamburg
hernieuwt den eed van trouw.
De burgemeester houdit een toespraak.
Buiten jubelt de menigte aanhoudend en
wil steeds weer den Führer zien.
Als de ouverture van de „Freisohütz" ge
klonken heelt, treedt de Führer op hel
podium en spreekt zijn diepgevoelden dank
uit voor de ontvangst, die Hamburg hem
bereid heeft.
„Nieuwe herleving van deze prachtige
stad is mijrfwensch en ook „Mein Kampf!"
Dan verlaat de Führer 'het raadhuis. Als
hij in de deuropening verschijnt dreunt hem
een orkaan van gejubel tegemoet.
Om vier uur zet de auto van Hitler zich in
'beweging naar de haven. 3600 man van de
marine vormt, een haag langs den gehee-
len weg tot aan de groote brug.
Overal staan menschen en juichen den
Führer toe. Van schepen, dokken en hellin
gen Avaaien de vlaggen.
Aan boord van de „Schleswig Holstein"
wordt de Führer begroet door vice-admiraal
Lindfiu. Het muziekkorps der marine speelt
den Praesentirmarsch. Voor het eerst ver
toeft Adolf Hitier als opperbevelhebber van
de weermacht bij de marine. De matrozen
zijn trotsch op zijn tegenwoordigheid.
De Führer inspecteert de bemanning en
onderwijl klinkt het Duitschlandlied en 't
Horst Wessel-lied.
Honderden booten hebben zich op de Elbe
rondom het schip verzameld, al)e tot het
nokje van de mast bevlagd. De boot van
den Führer kan er zich maar met moeite
een' weg door banen als zij vaart naar de
werf van Blom en Voss.
Alle dok- en werf arbeiders heffen den arm
op tot den Führer ten groet. Voor hen zijn
de begrippen „arbeid" en „Führer" tot één
begrip* geAvorden.
Onder kanongebulder en geloei van dui
zenden sirenes gaat de Führer langs de val
reep van de „SchlesAvig Holstein" in een
sloep, die hem naar de Averf van Blom en
Voss brengt.
Bij de groote helling, die in 1913 de romp
van de Waterland" droeg, Avelk schip op
grond ven het Vredesverdrag aan Amerika
moest avorden uitgeleverd en nu den naam
„Leviathan" draagt, staat het geheele per
soneel van de werf opgesteld, de ingenieurs
en constructeurs in hun witte overalls, de
arbeiders in hun blauwe werkpakken.
De barkas legt naast 't motorschip „Fries
land" aan.
Hitier treedt aan Aval en begeeft zich naar
het geïmproAdseerde spreekgestoelte. Daar
spreekt 'hij de zeven duizend arbeiders toe.
„Wij zullen niet rusten, voordat ook de
laatste man Averk heeft gevonden. Dat kan
slechts als de geheele natie staat achter de
kiringen, die den wil bezitten, dat te vol
brengen"
Terug gaat Hitler in de barkas naar de
aanlegplaats van Sanct Pauli. En dan gaat
de auto-toer Aveer door de stad, langs het
raadhuis naar het hotel Atlantic.
Een dubbelpost van rijksmarine heeft daar
de AVacht. betrokken, de eerste eere-dubbel-
post, dlie de rijksmarine zijn nieuAven opper
bevelhebber kan geven.
De groote rede
nog in het geheel niet over durven be
ginnen.
Houdt hij, Barthou, er een veiligheidsleer
op na, de Duitschers hebben ook hun dór
trine: die van de gelijkberechtiging. En zij
staan daar, bij eventueele besprekingen heel
wat sterker mee dan de Franschen met hun
veiligheids-stelling.
De Duitsche nationaal-socialisten zullen
er hartelijk voor bedanken om met hun toe
stemming tot een Oost-Locarno tevens de
kunstmatige grenzen van Versailles in het
Oosten voor altijd te erkennen. En zij zul
len nog Avel meer practische bezwaren
hebben.
Maar bovenal zullen zij' Aveigeren in het
Fransche veiligheidsschuitje te stappen al
vorens hun, als groot volk, volledig recht is
gedaan en zij als volkomen gelijkwaardigen
met gelijke rechten weer in de volkerenge
meenschap zijn opgenomen.
Voorloopig schijnt dat evenwel nog altijd
niet te passen in den gedachtengang der
Fransche politici.
En daarom is te verwachten, dat er van
do A'erwezerüij king der Oost-Locarno-plan-
nen voorshands nog wel niets zal komen.
Mocht Frankrijk er in slagen Rusland in
den Volkenbond te trekken Avat ook nog
lang niet zeker is, omdat een groep kleine
mogendheden daar allerminst op gesteld
schijnt te zijn en mocht het voorts aan
Frankrijk gelukken het Oost-Locarno-pact
door Rusland, de Kleine Entente en de Bal
tische staten te doen teeltenen, dan zouden
we nog niets anders gekregen hebben dan...
een uitbreiding en herstel van de oude poli
tiek van bondgenootschappen, die Europa
niet veiliger maar integendeel yeel onveili
ger zou makend
ADOLF HITLER
digde rede, die door alle Duitsche zenders
werd verspreid.
Hij begon met te zeggen, dat bij de voor
spellingen van onrust door sommigen in
binnen- en buitenland na den dood van Hin
denburg de Avensch de vader der gedachte
was.
In het belang van rijk en vólk is voor dit
spelletje een stok gestoken. Anders zouden
wij hun zin hebben gevolgd en eerst een
beroep op het volk hebben gedaan en daar
na een beslissing genomen. Dat zou echter
niet. verstandig zijn geAveest en de regeering
heeft met de samenvoeging van de heide
ambten gedaan wat anders het volk zou
hebben gedaan
„De rijkspresident is een unieke figuur ge^;
Aveest, die niet vervangen kan Avorden. Zijn
missie als rijkspresident is door hem zelf-
vervuld. Niemand zal in de toekomst dien
titel meer dragen. Hoe logisch echter de
vereeniging der beide ambten ook moge zijn
hoezeer in overeenstemming met de grond-.
Avet, de wet van het rijkskabinet, de kwestie
ook oplost, ik moet het toch van de hand
avijzen, dat het recht tot dezen geweldigen
stap op den weg tot -reorganisatie van het"
rijk wordt afgeleid uit een vroeger verleen
de volmacht. Neen, het Duitsche volk zelf
zal daarover beslissen!
Ik geloof intusschen, dat het mij geluk
ken zal. den titel van rijkskanselier voor de:
toekomst nieuAve eer te verleenen. 't Rechi
tot een zoo koene uitspraak ontleen ik aan.,
een bijna la-jarigen arbeid, die vrijwillig-
of on vrij vvillig eens gekenmerkt zal wor
den-als een verandering en eem ontwikke-
Tihg. A?aiV historische afift'èfiri'é"^
Hitler trad.'dan in breede "beschouwingen
over Avaf hij on zijn bowegiifg-m' de laatste
vijftien jaren bereikt hebben in het land.
waar de economische ineenstorting ieder
had getroffen en de verdeeldheid zich in het
parlementaire leven tot zes-en-veertig par
tijen had uitgestrekt, met de noodlottigste
geA'olgen voor Duitschland.
TAvee geestesstroomi tigen worstelden met-
elkander, de socialistische en de nationale
levensbeschouAving en ten slotte gaf de na
tionale den doorslag. De nationaal-socialis-
tische beweging doorzag, dat de onderlinge
verdeeldheid en het gevoel der milioenen,
dat alle offers tevergeefs waren geweest, in
het bolsjewisme zou eindigen en AA'at dat
voor Duitschland en voor de wereld bet.ee-
kend zou hebben, AA-ordt AA'aarschijnlijk ook
thans nog niet door allen geheel begrepen
De overwinning van eigen egoïstische be
langen dat is de groote heidenstrijd ge
weest Avelken de nationaal-socialistische
partij heeft gevoerd. De niillioenen,'die de
vrijheid A'an hun volk in den oorlog ver
dedigd hebben, hebben bewezen dat zij hec
algemeen belang hooger stelden dan het in-
dividueele. Zoo het mogelijk is geweest, de
zen gemeenschapszin in den oorlog te heb
ben, dan moet- het ook mogelijk zijn dit
ideaal in den tijd van vrede te handhaven.
Want de mannen van 1920 en 1Ó21 waren
ook de mannen die in de jaren van 1914 tot
1918 hun plicht gedaan hebben. Slechts do
leiding was veranderd.
Hun strijd tegen de oude partijen, tegen
haar kapitaal en haar belangen, ja tegen
den staat en de staatsmacht zelf heeft suc
ces gehad en dat beteekent een keerpunt.
Maar de beAA'eging kan slechts ten vollë
haar idealen verwezenlijken als mannen en-
vrouwen bereid zijn vol zelfopoffering zich
zelf te geven.
Velen kunnen maar niet begj'ijpen, dat
het aaneensmeden van de natie slechts vol
gens groote beginselen mogelijk is. Aan den
tijd moet het overgelaten Avorden, om de
menschen die op een breede basis bijeen
gebracht zijn, nader tot elkander te bren-"
gen.
Evenals ik vijftien jaar onwrikbaar ge
loofd heb in het slagen van mijn beweging,
zoo is ook mijn geloof aan de voltooiing
van het werk onwrikbaar. Het resultaat
kan niet naar enkele jaren van werken be
oordeeld worden. Zelfs zij die de nationaal-
socialistiscEe"gedachten belachelijk vonden,
zullen moeten toegeven dat ontzaglijk veel
moeite en ontzaglijk veel werk noodig is
om een phantatisch schijnend doel te be
reiken.
De ontwikkeling van een leger heeft twee
a drie honderd jaar noodig. De godsdienst
heeft duizenden jaren noodig om zich te
ontwikkelen en ook dan zijn del mensche-
lijke zwakheden nog niet overwonnen. Dit
moet men bedenken als men een oordeel
wil uitspreken over een he-Aveging, die vijf
tien jaar geleden begon en thans de geheele
natie omvat.
Er zullen vele tientallen van jaren noodig
zijn om de groote taak te volbrengen.
Het is niet noodig de prestaties van an
derhalf jaar te overzien. De problemen moe
ten niet beschouAvd Avorden van het stand
punt van individueel belang, doch uit het
standpunt der natie als een groot geheel.
Met de critici rekende Hitier af door te
zeggen, dat critiek geen levensbehoefte/ is,
arbeid, echter wel. Hij protesteert t.egen hit
bestaan van een beroep, dat niets anders
te doen heeft dan zonder eigen verantwoor
delijkheid critiek te oefenen op den arbeid
van een mensch, die de verantwoordelijk
heid daarvoor draagt. Een bóer en arbeider
aan hun werk zou Aveigeren voortdurend
aangesproken te Avorden door iemand, die
zelf niets doet. Zij zouden dit geen acht da
gen uithouden, doch terstond antwoorden,
met hun vuist.
hankelijke leiding van de levensbelangen
van het geheele volk is.
Voor de toekomstige leiding moeten de
zelfde beginselen blijven gelden welke de
nationaal-socialistische partij hebben geleid
Naast de nationaal-socialistische partij staat
de weermacht als uitvoerend instrument
van het gezag.
Ten aanzien van de buitenlandsche poli
tiek verklaarde Hitler, dat het rijk nimmer
zijn eer en rechtsgelijkheid zal prijsgeven
eii dat het volk de veiligheid en onafhan
kelijkheid van het rijk tegen wie ook zal
verdedigen De regeering is vervuld van
den ^Vensch onbeperkt al hetgeen in haar
vermogen is bij te dragen tot de handhaving
van den Avereldvrede. Het Duitsche leger be
hoeft niet den roem zijner Avapens tegenover
wie dan ook te rehabiliteeren.
Ik zal op fatsoenlijke Avijze probeeren twee
groote Christelijke godsdiensten in hun rech
ten te beschermen, hen te vrijwaren voor
inmenging in hun leerstellingen, terwijl het
voorts mijn vastberaden plan is de groote
cultureele Avaarden van ons volk te behoe
den en te bevorderen.
.Tenslotte verklaarde hij, dat de regeering
in de eerste plaats die maatregelen zal tref
fen, Avelke noodig zijn voor het bestaans-
behoud van den Duitschen boer en van den
arbeidenden stand.
Ons streven is, Duitschland Aveder vrij, ge
zond en gelukkig te maken. Daarom moet
de Avet van 3 Augustus aan het Duitsche
volk Avorden voorgelegd. Tegen alle specu
laties van dp tegenstanders in moet 't Duit
sclie volk steeds den onwrildbaren wil tot
eenheid stellen.
Ik vraag, aldus Hitier, niets voor mijzelf,
doch uitsluitend voor het Duitsche volk. Ik
heb een motie van. vèrtrouwen nipt noodig,
doch het Duitsche yolk heeft een rijkskan
selier noodig, die doei' het vertrouwen van
dé geheele natie aaoi-ó^ gesteund.
In mijn eigen belang* heb ik nooit hande
lingen gedaan, of nagelaten. Mijn streven
Avas slechts, het. Duitsclie v"«plk in een betere
positie naar binnen en naar .buiten te bren
gen.
Als er fouten begaan zijn, w£i ik gaarne
de verantwoordelijkheid daarvcsPJ' op mij
nemen. Doch ilc kan erop wijzen* dat ik
nooit iets gedaan heb, als ik niet overtuigd
was, dat het tot nut van het Duitsche volk
zou zijn.
Sedert ilc in den politieleen strijd ben.fi^b
ik mij slechts door één gedachte laten lei
den: Duitschland! dit bevestig ik, zoo
waarlijk 'helpe mij God.
De rede Avas voortdurend door applaus
onderbroken.
De leider der vergadering sloot met, den
uitroep: „Hitier voor Duitschland, Duitsch
land voor Hitier-"
De muziek speelde het lied: lm Volke ge
boren, entstand uns ein Führer, geb Glauibe
und Iioffnung an Deutschland uns wieder"...
(Van onzen Duitschen correspondent).
Haast ongemerkt zijn wij voor een Amen
ding in de geschiedenis van het Duitsche
rijk en volk komen te staan. Met het heen
gaan van generaal-veldmaarschalk Von
Hindenburg, 'die als opvolger van Friedrich
Ebert negen jaar geleden de staatsleiding
voor zijn rekening nam, is op wensch Aan
rijkskanselier Adolf Hitler tevens de hooge
functie van rijkspresident tot het verleden
gaan behooren. Het laatste, Avat nog aan de
grondwet van Weimar herinnerde, is zoo
doende opgeruimd. Men zou het aldus kun
nen samenvatten: met Hindenburg is het
laatste en sterkste machtelement uit den
overgangstijd van het eerste tot het derde
rijk verdwenen.
:,Voor onderhandelingen of besprekingen
inzake de opvolging van Von Hindenburg
schijnt men onzen tijd niet rijp geacht te
hébben,. Avant nog voordat de begrafenis
plechtigheid te Tannenberg had plaats ge
vonden, wisten wij, dat de rijkSAveer dén
eéd van trouAV had gezAVoren op Adolf
Hitler als rijkskanselier en „Führer" van
het Duitsche volk. Wanneer wij de geschie
denis van alle Europeesche staten nagaan,
dan geloof'ik niet, dat wij een soortgelijk
géval kuhnen opsporen. In ieder geval kan
de machtpositie van Hitier niet vergeleken
Avorden met die van den ahsoluten monarch
irj; de laatste helft der 18e eeuw. Hij raad
pleegt zijn minister weliswaar in de ka
binetszittingen, maar beslist als onafhanke
lijk wetgever over den vorm en de goedkeu
ring oi' afkeuring der Avet. Volgens zijn
eigen, uitspraak in de Rijksdagzitting van
den 13den Juli 1.1 is hij „des Deutschen
Volkes oberster Gerichtsherr".
Het. Duitsche rijk krijgt dus geen ge
kroond hoofd en al. evenmin een „Reichsver-
Aveser", zooals Hongarije het kent. TerAvijl
Hindenburg nog altijd voor een bepaalden
tijd als Rijkspresident fungeerde, schijnt
Hitler Zichzélf dé. opperste macht voor on-
beóerkten tijd, waarschijnlijk* voor zijn gari-
sche-Teven toegekend de hebbenr Hij "isrin
_ëén persoon staatshoofd, regeeringschef en
"Bevelvoerder övër'toïïflog ehvrede."Hët be-
ijofemea of ontslaan van hooge ambtena-
i:eü en officieren wordt aan hem overgela
ten. Hij benoemt zijn plaatsvervanger en
hoogstwaarschijnlijk zal rijksminister Ru-
dolf Hess als zoodanig gehandhaafd blij
ven, De onbeperkte macht is in 't Derde Rij k
op een enkelen man geconcentreerd, een
toestand, dien men zelfs in clen keizerlijken
glanstijd der Hohenzollern niet beleefde. In
dit concentre eren van alle staatsmacht in
den -persoon van Adolf Hitler zien Avij dp
-Voltooiing der eigenlijke dictatuur. Het auto
ritaire beginsel wordt' tot in zijn laatste
consequenties doorgevoerd.
TAvee vragen stellen wij onszelf, wanneer
wij deze wending in het politieke leven met
.toe-nemende spanning volgen: Is zooveel on
beperkte macht niet te grooi, om waar en
wérkelijk te blijven'? En dan: Welk gebruik
zal Hitier hiervan maken?
Om de medezeggenschap van het volk
voèral voor het buitenland te handhaven,
is ;j men met een verkiezingscampagne, be
;gormen, welke in haar uiterlijken vprm aan
den tijd der interne verdeeldheid doet den
ken. In het Neuköllner Stadion luisterde ik
naar Dr. Goebbels en juist hier deed ik het
sterkst den indruk op, dat wij een nieuw
tijdperk in dc geschiedenis van Doitschland
tegemoet gaan: „Met den dood van Hinden
burg is een roemvol tijdperk onzer geschie
denis afgeloopen". Volgens Dr. Goehfels is
Hitier de eenigste, die de Duitsché natie
tegenover de wereld representeeren kan:
„Er bestaat geen ander, geen keizer, g&en
koning, geen voormalige partijleider, cTie
ook maar bij benadering met hem vergele
ken kan -worden".
^Hitler heeft het volbracht: partij, armee
en: volk berustenin zijn hand en in een
nooit tevoren beleefde demonstratie van
aaneengeslotenheid zal de goedkeuring van
het volk aan de wereld worden bekend ge
maakt". Hiermee wordt óns duidelijk ge
zegd, wat wij van den 19den Augustus kun
nen verwachten.
Thans, nu de S.A. zich weer in de bruine
uniform langs de straten beAveegt, is liet
begrijpelijk, dat zoo nu en dan nog de pijn
lijke voorvallen van den 30den Juni wor
den aangeraakt. Zoo hoorde men bij een
■r Ourta oUltfre» a
II/ar JUrt hlcwijt «Ia.
Hindenburgs laatste handteekening onder
de berioemmg van von Papen als gezant te
W.eenen,
opmarsch van 1S000 S.A.-mannen den Ber-
lijnschen „Ohergruppenführer" Von JagOAV
zeggen: „Wat konden wij, S.A.-mannen, er
aan doen, dat men de leiding van ons aan
mannen toevertrouwde, die zich op een be
paalden dag voor hun hooge functie on
waardig bewezen? Thans, nu ik jullie in de
oogen heb gekeken, moet ik zeggen: het is
overal dezelfde indruk, dien men opdoet,
ernst, diepe ernst over het gebeurde, maar
tevens het bewustzijn: „Ik behoor tot Adolf
Hitler, ik ben trotsch, dat ik S.A.-man ben".
„Ik heb bevel ontvangen aldus ging
Von Jagow voort het officierscorps te
zuiveren. In naam van den Leider heb ik
aan velen verlof gegeven, waarmede ech
ter de eer der betrokkenen niets uitstaande
heeft. Een gerechtshof uit betrouwbare S.A.-
mannen der oude garde en betrouAvbarépar
tijmannen uit den gouw Groot-Berlijh' zal
vaststellen of en in hoeverre de eet van
S.A.-leiders en S.A-mannen door den gang
van zaken is aangetast".
Voor het eerst sedert de revolutionaire ge
beurtenissen in München en Berlijn is ook
prins August Wilhelm weer als redenaar,
naar voren getreden; hij voerde op een bij
eenkomst van het Duitsche Arbeidersfront
te Hannover het woord en sprak de hoop
uit. dat men aan Hitier thans het vertrou
wen zal schenken, dat zooveel jaren ach
tereen aan Hindenburg is geschonken.
Onze bijzondere aandacht verdient de re
devoering, welke door den plaatsvervangen-
den vertrouwensman van den rijkskanselier,
rijksminister Rudolf Hess, op een vergade
ring te Kiel is gehouden. Hier immers
spreekt een Duitschei*, die den groei der
nationaal-socialistische beweging van meet-
aan heeft meegemaakt èn door zijn trouwe
aanhankelijkheid het volle 'vertrouwen van
den Leider geniet: „Nog nooit tevoren is mij
een redevoering zoo moeilijk gevallen, als
deze, want het valt ZAvaar, iets te motivee-
rein, Avat men als vanzelfsprekend acht:
H inden burgs o^vplgiijg,dopF, s Adolf-,-
Veertien jaar Avist ik: niemand dap deze
za/" het'.lot Va^;'l)uI^'clvlAM*besl^onr,
deze OA'ertuiging Averd van jaar tot jaar,
sterker en de juistheid van deze opvatting
is sedertdien door de feiten duidelijk ge
noeg bewezen.
„Ik had het voorrecht, in den zomer van
1920 te München in een kamertje van den
Sterneckerbrau te komen, waar ik kennis
maakte met een mij volmaakt onbekenden
Adolf Hitler, die er voor een dozijn men
schen het woord voerde. Het merkAvaardig-
ste Avas, dat ik en de andere toehoorders
niet brulden van het lachen, toen spreker
in vollen ernst verklaarde, dat éénmaal de
vlag, waar hij voor vocht, A'an den Rijksdag,
het Berlijnsche Slot en hoogstwaarschijnlijk
van alle Duitsche huizen zou wapperen. Er
bestonden voor mij in de Sterneckerbrau
maar tAvee mogelijkheden: direct van dezen
dAvaas afscheid te nemen of zooals ik het
deed hem te volgen.
„Wanneer sedertdien jaren achtereen de
Avereld lachte en spotte, wanneer de kran
ten hun hoon en spot over hem uitspuwden.
Avanneer velen hem een „Tojlhausler", een
krankzinnige noemden niets kon mij in
mijn vertrouAven schokken; ik Aveet het nog
als de dag van gisteren, hoe Hitler in zijn
bescheiden huurkamertje, vol toorn over
een Münchener blad, dat den spot met hem
gedreven had, tot mij zeide: „Ik zal 't hun
nog bewijzen, of ik al of niet ernstig te
men ben!"
„Het Avas de grootste fout zijner tegen
standers, dat ze hem niet A;oor A'ol hebben
aangezien, w-J t ze hebben hun kansen
verspeeld, toen ze de kans tot tegens'
nog haddeD
„Ik kende dezen Adolf Hitler, toen hij in
een versleten uniformjasje en dikAvijls met
een leege maag des nachts door de stra
ten van München liep, gewanend met een
mkken Avandelstok tegen de U.S.P.D. en de
mannen van dep Spartacusbond. Het merk-
waardigste hierbij Avas, dat deze man bij
alten ondergeschikten arbeid nooit de groo
te Jijn' uit 't oog verloor, maar als geboren
Leider ons altijd weer het toekomstbeeld
voorbogen hield.
„Ik was met hem samen in de vesting
Landsberg, toen alles verloren scheen, toen
zijn volgelingen met elkaar vochten om den
voorrang en de kans groot Avas dat hij vier,
vijf jaar gevangene zou blijven. Juist toen
ontwierp hïi zijn nieuw program, deed hij
afstand van pile illegaliteit, voegde hij zich
naar de gewijzigde omstandigheden. Een
oaar jaar zop verzekerde hij mij had
no°dig votfr den wederopbouw der
N.S.D^A.P. en na zeven jaar zou de macht
over Duitschland ,in zijn handen berusten.
Dat was aan het eipde van 1925! Thans zijn
we zeven jaar later en wij weten thans
Avaar Ave aan toe zijn. „Zoo groot als de
nood van ons volk, zot? groot is de man, die
in staat is, ons uit dezen nood te redden!"
Rudolf Hess gaf met /leze woorden onge
twijfeld de zienswijze' te kennen van de
overgroote meerderheid fan het Duitsclie
volk en de juistheid zijner ziensAvijze zal
denI9denAug
Weerbericht
BAROMETERSTAND
Hóógste stand 767.5 te Scilly.
Laagste stand 646.1 te TJaparanda
Stand vanmorgep half twaalf 767.0.
WEERBEB'CHT
Zwakke tot matige later wellicht toene
mende Avestelijke tot zuidelijke Avind, meest
half beAvolkt, later toenemende b'eAvolking.
Weinig of geen regen. Weinig verandering
in temperatuur.
TEMPERATUUR
Stand vanmorgen half twaalf 17.6 gr. C.
VOERTUIGEN MOETEN HUN LICHTEN
OP HEBBEN
19 AUGUSTUS.
Van 's avonds 8.47 uur tot 's morgens 5.21 uur
stellen dat zij aan Madrid willen afstaan.
De Baskische autoriteiten hebben zich
tegen de door Madirid verordende verhooging
van.belasting verzet en er op geAvezen, dat
al/ieen die „Diputaciones provinoiales", welke
bij de uitroeping der republiek onllbonden
werden, het recht hebben een wijziging in
de bestaande belastingregeling te brengen
en dat zij' daa*osn onmiddellijk tot provin
ciale vo;ikie®iingen zouden overgaan, ten
einde deze lichamen weder in het leven te
roepon. Zoo als men weet, hebben Zondag jl.
inderdaad in yerschiMende Baskisobe gemeen
ten ondanks een verbod der Madrileeusche
regeering deze verkiezingen plaats gehad.
Behalve in hest Baskenland zal de Spaan-
sche regeering waarschijnlijk ook in de
overige doelen A'an Spanje binnen drie maan
den provinciale verkiezingen uitschrijven.
Madrid canituleert v«oor
de Basken
Een eeuwenoud recht erkend
De regeerimg te Madrid heeft thans be
sloten geen verandering te brengen in de
belastingregeling voor de Baskische provin
ciën zoolang de provinciale afgevaardigden
niet volgens de nieuwe, nog goed te kéuran
wet zijn gekozen.
Dit is een capitulatie A'oor de eischen der
Basken, Avelke ging om de handhaving van
een eeuwenoude oveieenkómst, volgons middel scheen te helpen,'want eenige
welke zij het recht hebben hun belastingen hier moest de dierenarts volledige beterschau
zclt te inge-L?! ga zelif het bedrag Arasf te convteteeren.
JAPAN EN DE SOVJET-UNIË
Een waarschuwing overwogen
Uit Tokio: Van de zijde van 't Japansche
ministerie van buitenlandsche zaken wordt
verklaard, dat de Japansche regeering nog
steeds een algemeene waarschuwing aan
Sovjet-Rusland overweegt, doch geen defi
nitieve beslissing heeft genoméw. De waar
schuwing zal betrekking hebben op de
grensincidenten en de Sovjet-provocaties,
doch zal niet het gebruik van ecnig geweld
met zich meebrengen.
De zegsman van het ministerie van bui
tenlandsche zaken verklaarde, dat hij kon
garandeeren, dat de Japansche regeering
geen enkele bedoeling had om beslag te
ljggen op den Noord-Mandsjoerijschen spoor
weg, ondanks de Russische propaganda, die
het tegendeel wilde suggerecren. De beAve-
ringen van de Sovjet-regeering, dat Japan,
gedreven door clen wensch, den Noorcl-
Mand joerijschen spoorweg te bezitten, toe
staat dat de autoriteiten van Mandsjoékwo
Russische beambten arresteeren, is absurd
en onjuist De arrestatie van Russische
spoorAvegemployé's is geheel een zaak van
Mandsjoékwo, dat een onafhankelijke
staatis,.Hét .aantal gearresteerde Sovjet-,
employe's zal voïgéffs de Japansche zegs^
;4ian zextentiën bedragen.
Inmiddels publiceert het Japansche mi
nisterie van oorlog een tweede lijst met tien
incidenten, die in den laatsten fyd zijn ge
schied aan de Avestelijke grens tusschen
Mandsjoékwo en 'Rusland, die volgens do
lezing in het Japansche rapport alle gepro
voceerd zijn yan Sovjet-zijde.
De Russische consul-generaal te Charhin
heeft opnieuw den eisch gesteld, dat de on
langs gearresteerde zeventien sovjet Rus
sische beambten van den Chineeschen Oos-
terspoorwég zullen worden vrijgelaten, ook
al worden zij of eenigen hunner van een
vergrijp verdacht
De „Paris Midi" bevat een bericht van een
specialen correspondent te Wlodiwostok, die
mededeelt, dat aldaar meer dan 200.000 man
troepen van het Roode Leger geconcentreerd
ziin, terwijl zich in de omgeving minstens
700 militaire vliegtuigen van verschillende
typen bevinden.
Steeds nieuwe militaire treinen met 50
60 Avagons komen langs den Trans-Siberi-
schen spoorweg naar het Oosten, evenals
levensmiddelen transporten, munitie-treinen
en ambulance-Avagens.
Volgens clen correspondent berust de
ZAvakke positie der Russen in het Verre
Oosten echter op het ontbreken van een oor
logsvloot, die ook maar eenigszins tegen de
Japansche vloot is opgeAvassen.
Labatt m vrijheid gesteld
Uit Toronto: De hoofdcommissaris van
politie te Toronto heeft medegedeeld, dat de
door gangsters ontvoerde millionnair Labatt
gisterochtend om half vijf plaatselijken tijd
in vrijheid is gesteld.
Het is' nog niet bekend, of de familie van
clen ontvoerde een losprijs voor zijn invrij
heidstelling heeft betaald.
Uit Toronto: Twee dagen lang is Labatt
door de bandieten vastgehouden. Gistermor
gen is hij, onvergezeld en onopvallend, in het
Royal York Hotel aangekomen. Hij trad op
den hotelportier toe en verklaarde: „Ik ben
John Labatt".
Labatt werd hierop onmiddellijk door de
tectives in een der kamers van het hotel
gebracht.
Het bericht van zijn terugkomst verspreid
de zich als een loopend vuurtje door de stad
In Aveinige minuten Avas het hotel door
menschen overstroomd. Tal van journalisten
deden pogingen om den millionnair te in
terviewen, voorloopig e* ;mvel zonder succes.
Weer een ontvoering in de Ver.
Staten.
Uit New York: Wederom heeft een opzien
barende ontvoering plaats gevonden, thans
in Goldsboro (Noord-Carolina).
De Evangelische geestelijke Askew is
Woensdag, op weg naar een naburig dorp,
Avaar hij een godsdienstoefening zou leiden
spoorloos verdwenen.
Donderdag'ontving zijn vrouAv een brief
Avaarin de onmiddellijke betaling van een
losgeld van 25.000 dollars wordt geëischt,
daar zij haar man anders niet levend zal
terug zien.
WHISKEYEEN OLIFANTEN MIDDEL.
De populaire olifant Chang uit de dierentuin
in Brooklyn Averd dezer dagen ziek, ging
liggen en wilde niet meer opstaan. Met een
boven de kooi aangebrachte kraan trok men
den kolos na eenigen tijd overeind, doch
Chang stond wankelend op zijn pooten. Een
der oppassers, die reeds vaker een meeninrg
had ge.had omtrent de behandeling van zieke
dieren, die afweek van die van den dierenarts,
root de/i olifant een pint Avhiskey in de bek.
