|lir (twc iJtsrljr ut
Dagelijks verschijnend Nieuwsblad voor Leiden en Omstreken
GEZAG EN FINANCIËN
jStetitoe lettertje Courant
ABONNEMENT:
Per kwartaal In Lelden en In plaat-
gen waar n agentschap gevestigd ls ƒ2.35
Franco per post 2.35 portokosten.
Per week. r-ƒ0.18
Voor hei Buitanland bij wekelijk-
»che tending «1.50
Bu dagetijksche tending „5.50
Alles bij vooruitbetaling
Losse nummers 5 cent
met Zondagsblad cent
Zondagsblad niet afzonderlijk verkrijgbaar 3g^g
Bureau: Breestr-iat 123 Telefoon 2710 (na 6 uur 3166) Postbox 20 Postgiro 58936
MAANDAG 24 APRIL 1933
ADVERTENTIEN
Van I tot 5 reeels1.1 "4
Elke regel meer0.22V5
Ir.ger Mpdedpelingen
van 1—5 regels 2.30
Elke regel meer9.45
Bil contract belangrijke korting.
Voor het tievrngen aan 't bureau
wurdi berekend f 0.10
14e Jaargang
lit nummer bestaat uit DRIE bladen
EERSTE BLAD
Vraagstukken van de hoogste orde
Met groote kracht dringen zich b\j
deze stembus de vier punten naar vo
ren welke we in ons vorig artikel
noemden: Gezag en financiën; econo
misch leven en werkloosheid.
Wat de eerste punten betreft, is het
zeldzaam merkwaardig, dat daarbij de
S.D.A.P. in een verdedigende positie is
teruggedrongen. En dat is wel de moei
lijkste houding, waarin deze menschen
zich schikken kunnen. Dan staan hun
pers en hun propagandisten voor niets.
Gezagondermijnende invloeden, wel
ke een rustig en ordelijk volksleven be-
dreigen, deden reeds geruimen tijd hun
sinister werk. Een uitbarsting er van
werd openbaar in Indië.
Met de stukken is aangetoond wg
hebben ons daarbij niet onbetuigd ge
laten dat S.D.A.P. en N.V.V. door
jarenlange stelselmatige propaganda
hier in de hand hadden en met groote
gulheid erkenden zg dat aanvankelijk
door hun hartelijke instemming met de
muiterij te betuigen.
Maar ach, de stukken op het schaak
bord verschoven en direct liet de S.D.
A.P. een ander gezicht zien. Met de
dikste woorden en heftigste gebaren
wordt nu rondgevent, dat het „schaam-
telooze leugens" zijn om de S.D.A.P. of
het N.V.V. iets te verwijten. Want:
de leiding heeft de muiterij direct
afgekeurd;
men mag de Marinebonden niet ver
eenzelvigen met de S.D.A.P.; zij hebben
niet eens regelmatig contact met het
N.V.V.;
een beroep op de muiters kon men
niet doen: Albarda had geenerlei con
tact met de Inlanders.
Als dat nu niet de stumperige ver
dediging is van een partij, die in de
knoei zit, dan weten we het niet. Maar
overduidelijk blijkt, hoe noodzakelijk
het is, dat het gezag krachtig wordt
gehandhaafd, mede door bestrijding
van opruiende propaganda en beleedi-
ging van de Overheid; door voorko
ming zooveel mogelijk van wanordelijk
heden en zoo noodig besliste beteuge
ling er van.
We hebben te veel bewijzen aange
voerd voor de onbetrouwbaarheid der
S.D.A.P.; we hebben te duidelijk aan
gewezen, dat zij slechts de muiterij af
keurde, toen het succes uitbleefdan
dat wij niet met volle vrijmoedigheid
ons volk zouden durven voorhouden:
hier is de partij der dubbelhartigheid,
die over democratie praat, doch de re
volutie achter de hand houdt.
Daarom ook gaat het thans vooral
om het gezag!
Met de financiën staat het niet an
ders. Nu het niet meer mogelijk is om
te ontkennen, dat het er slecht met de
schatkist voorstaat, kan men in een
rood pamflet, dat van radeloosheid ge
tuigt, lezen
„Als het waar is, dat onze publieke
financiën ontredderd zijn, wie heeft dit
dan gedaan? Zijn het niet leiders der
drie Christelijke partijen, die sinds
1918 deze financiën beheerd hebben?"
Zóó zout heeft men het zelfs in de
politiek nog maar zelden gegeten. Een
breedvoerig en voor de S.D.A.P. ver
pletterend antwoord zou ter weerleg
ging gegeven kunnen worden.
Wij doen dit thans natuurlijk niet
meer: we wijzen slechts op de parle
mentaire geschiedenis der laatste jaren
waaruit onomstootelijk blijkt, dat de
S.D.A.P. nagenoeg elk voorstel om de
inkomsten te versterken, heeft bestre
den en onuitputtelijk was in het doen
an voorstellen, die millioenen zouden
eischen.
Alles ter bevordering van het finan
cieel evenwicht, dat zij ook noodzake
lijk achtenmet de mond. Maar dat
absoluut noodzakelijk is, zal ons volks
leven niet onherstelbaar geschaad wor
den. En voor het rijk èn voor de ge
meenten is volstrekte handhaving van
het financieel evenwicht absoluut on
ontbeerlijk, in de eerste en voornaam
ste plaats om de sociale wetgeving,
waarop we terecht prat gaan, intact te
houden; om onze werkloozen, die wjj,
Gode zij dank, beter kunnen verzorgen
dan welk land ook, voor nog grooter
ellende te vrijwaren; om het geknakte
bedrijfsleven voor algeheele ondergang
te behoeden; om inflatie, welke allen,
die van een vast, maar bescheiden in
komen moeten leven, erger treft dan
loon- of steunverlaging, buiten onze
grenzen te houden.
Waarlijk, wie opkomt voor een krach
tig gezag en voor gezonde financiën,
die ijvert voor hooge idealen en koste
lijke goederen.
Zouden ze u dan geen gang naar de
stembus waard zijn?
't Gaat niet om het aantal, 't gaat om de
grootte van den steun.
En ook willen de hecren S.D.A.P.-ers de
boeren wat meer laten leeren.
Hoe goed, nietwaar?
Als ge een ernstig ongeluk krijgt helpt da
D.A.P. niet. Neen ze wil u les laten geven
i Eerste hulp bij ongelukken.
Letterlijk staat in hun rose blad: „werden
an de paar honderd millioen (genoten
steun wordt bedoeld) enkele afgenomen en
landbouwvoorlichting besteed het
zou den boer straks beter gaan."
Zie wat de boer en tuinder aan de S.D.A.P
heeft, een wissel op de toekomst, enkel praat
cn zoo goed als geen daad.
Voor dit laatste moet ge bij rechts rijn.
Zooals gebleken is.
STEUN MET DE DAAD OF
MET PRAAT
Dat de antirevolutionaire leden van de
Tweede Kamer steeds weer als het land- en
tuinbouwbelangen betrof krachtig meegehol
pen hebben, behoeft geen betoog meer.
Bekend is, dat het juist een antirevolutio
nair was, die van de reeds ten doode opge
schreven pachtwet-Ebels heeft gemaakt, wat
er van te maken was om er een meerderheid
voor te verkrijgen.
Bekend is, dat de land- en tuinbouwsteun-
wetten, die steun moesten brengen aan den
noodlijdenden agrarischen stand, met de
hulp dór Antirevolutionaire leden aangeno
men zijn. Dat over de Uitvoering van som
mige dezer wetten nog wel eens geklaagd
wordt (soms met soms ook zonder reden)
doet aan de bedoeling van de wet als zoo
danig niets af.
De bedoeling óm de "boeren en tuinders te
helpen moest gesteund en werd gesteund.
Door deze steun wetten rijn, naar matige
berekening, door de boeren en tuinders 150
millioen gulden meer ontvangen dan ze zon
der deze wetten zouden gekregen hebben.
Het meest beteekenend rijn de Crisis-
zuivel-, de Crisis-varkens- en de Tarwewet,
welke te zamen, volgens dezelfde matige be
rekening, 125 millioen hebben bijgedragen.
De overige steunwetten gaven t9 zamen
ongeveer 25 millioen gulden.
Eigenaardig is het dat alléén de steun van
deze laatste 25 millioen de goedkeuring van
de socialistische Kamerleden kon verwerven
De drie wetten, die minstens 125 millioen
baat brachten, konden geen steun van
S.D.A.P. verkrijgen. Steeds weer klonk het
uit dien hoek: tegen.
Dat zit hen nu leelijk dwars. Want zelfs
de heer Schaper hekelde hun houding. In
zulke gevallen moet men enkele bezwaren
over het hoofd zien, oordeelde deze S.D.A.P.-
er, en als er iets voorgesteld wordt om nood
lijdende boeren te helpen, moet niet alles
op een goudschaaltje gewogen om te onder
zoeken of het andere arbeiders ook een centje
extra zal kosten.
Thans moet de schijn gered. Met groot!
woorden wordt over hun afwijzende hou
ding ten opzichte van boerensteun heenge-
praat. Het boerenbedrijf geeft aan niet meer
dan een vijfde deel der bevolking werk. Zoo
belangrijk is het dus niet! Bovendien heet
het: voor meer dan drievierden der wets
ontwerpen hébben dé socialisten gestemd.
Accoord! Doch dat meer dan drievierde deel
gaf den boeren nog geen derde deel der toe
gedachte steun.
ABONNEMENTSPRIJS NA DE VERLAGING:
PER KWARTAAL f 2.35
PER WEEK 18 CENTS
AANBRENGERS VAN NIEUWE ABONNÉS KUNNEN GE
BRUIK MAKEN VAN HET INTEEKENBILJET IN DIT
NUMMER. Zl| HEBBEN RECHT OP BOEKENPREM1ES.
DEZE WORDEN HALF Mei VERZONDEN.
DE ADMINISTRATIE
dienaar. AJs de eischen niet ingewilligd
worden, omdat er geen geld is, dan verzaakt
men het beginsel.
Als de kinderen eischen stellen, zeer
billijke eischen natuurlijk, maar 4e ouders
kunnen het niet betalen, dan staan die
ouders schuldig, ce staren zich blind op het
geld en handelen in strijd met het goede
beginsel.
Aldus de economische wijsheid van de
C:D.U., die voor millioenen eischt, doch
de vraag onbeantwoord laat, waar het geld
vandaan moet komen.
Democratie of demagogie?
WEL ONDERSCHEIDEN
Het zijn de arbeiders, die de groote massa
kiezers leveren. Het zijn daarom ook de
arbeiders, om wie bij elke verkiezing ge
vochten wordt Door de groote revolutio
naire partijen allereerst, door de opkomen
de politieke gelukzoekers niet minder.
Eigenaardig is wel, dat men zich daarbij
toch telkens vergist in de geestelijke ge
steldheid van onze christelijke arbeiders.
Men denkt ze te lokken in het revolutio
naire kamp, door stelselmatig op" de chris
telijke politieke partijen af te geven, door
het christendom aan te vallen, door smaad
en hoon uit te gieten over de hoofden van
de leiders onzer christelijke actie.
Maar dat moet onwillekeurig leiden tot
een nauwere samenbinding van ons Chris
tenvolk, dat leert iedereen zien, dat ook de
politieke strijd een geestelijke strijd is en
dat het ook in 1933 gaat om geestelijke
goederen.
Zeker zal er wel eens een afdwalen, maar
onze christenmannen en -vrouwen weten te
goed, dat het beginsel "bovenal gaat en dat
geestelijke goederen verre overtreffen
alle stoffelijk voordeel.
Het is wel eigenaardig, dat nog de vorige
week in „De Sociaal Democraat" werd ge
constateerd, dat men op de christelijke ar
beiders geen vat kon krijgen en dat de
S.D.A.P. toch eigenlijk niet verder kan, ten
zij, dat uit onze rijen nieuwe massa's ko
men. De schrijver heeft al evenmin als de
anderen het juiste oog op de bindkracht van
een geestelijk beginsel, boven elke belan
gengemeenschap.
Anderen probecren het door hun pro
grams zooveel mogelijk in te richten naar
de behoeften van dat deel van het kiezers
volk, dat zij hopen te vangen. En als van
zelf worden daarbij de arbeiders niet ver
geten.
Dat deze programs in de economische om
standigheden waarin ons volk verkeert, niet
de minste waarde hebben, weten de opstel
lers waarschijnlijk even goed als wij. Maar
dat schijnt voor deze politikasters toch geen
reden om het niet te probeeren. Licht loop!
er een goedgeloovige in de fuik.
Toch lijkt ons dit alles voor onze arbei
ders te doorzichtig dan dat men deze hen
gelaars succes kan beloven. Wie in de so
ciaal-economische actie geen onbekende is,
weet wel, dat het er thans om gaat, zooveel
mogelijk te behouden, wat werd verkregen.
Hij realiseert zich volkomen, dat er dik
wijls offers moeten worden gebracht om 't
essentieele van wat in jaren van strijd
werd verkregen, te behouden.
Hij ziet den geesel der werkloosheid, hij
eet, welke zware lasten reeds alleen hier
door op de gemeenschap, op ons volk wor
den gelegd, hij "weet evenzeer, dat het nu
niet de tijd is voor millioenen verslindende
nieuwe maatregelen.
De partij, die den toestand klaar onder de
oogen ziet, die herstel van ons economisch
leven en bestrijding van de werkloosheid
op haar program plaatst, als de zaken, waar
over het in de naaste toekomst gaat, die
partij alleen zal zijn vertrouwen kunnen
hebben.
Want hij weet, dat alle krachten moeten
ingespannen, om onder den zegen Gods ons
volk door de crisis te helpen. En daarom is
hij voor misleiding veel minder gevoelig,
dan sommige nieuwbakken partijen wel
zouden wenschen.
Aan de Anti-revolutionaire partij weet
ieder, wat hij heeft Dat is, zeker in onzen
tijd, ook voor de arbeiders, goud waard.
DEMOCRATISCHE WIJSHEID
Wij eischen slechts, aldus de C.D.U.;
wij beloven niets. Maar men wijst onze
eischen af met het motief: geen geld. Dat
is ergerlijk. Want:
Men neetnt de moeite niet de rechtmatig
heid ervan te toetsen aan het beginsel,
neen, men zegt: er is geen geld en daar
om deugen uw eischen niet Zoo wordt
thans in de grond der zaak in de a.r.
partij de mammon tot het beginsel
heven.Het draait alles om de gave gulden
en of deze gaafheid verkregen wordt ten
koste van de rechtvaardige eischen der
arbeidersklasse, doet er minder toe
Dat is zeker de nieywste -ocratische
wijsheid. Wie een toren wil bouwen, en eerst
de kosten overziet* Is dus een mammon*
LANDBOUW EN DE SOCIA
LISTEN
Men hoort wel eenr een boer in arren
moede zeggen: 1 is best te begrijpen, dat
zoovelen zich bij rood aansluiten.
kan men zich zoo'n uitspraak inden
ken, als men weet hoe groot vaak de nood
bij de boeren gekomen is en hoe moeilijk
het vaak 2s om uit de tegenwoordige wetten
wij's te worden.
Toch is zoo'n uitspraak ook weer niet te
begrijpen als men even doordenkt
Want de boeren hebben van roode zijde
niet veel te verwachten.
Kleineerend wordt over de beteekenis van
de boerenstand ggesproken. Niet meer dan
één vijfde deel der bevolking heeft belang
bij den land- en tuinbouw, coo wordt klein-
cerend gezegd.
Maar wat minder steun en laten ze wat
leeren, want ze vermorsen nog een hoop geld
door niet doelmatig te boeren. (Dat kunnen
alleen socialisten: denk aan Rotterdam en
Zaandam).
Zoo oordeelen de socialisten.
En wat hebben de boeren te wachten in
een socialistische maatschappij. Daarover
hebben ze thans reeds studie gemaakt.
Er is een rapport over het Landbouw
vraagstuk door een commissie uit de S.D.A.
tgebracht Voorzitter der commissie was
de heer J. Oudegeest.
Natuurlijk is socialisatie het heerlijke doel.
Op Russische wijze wordt in dit rapport
reeds van „koelakken" gesproken. Deze „koe
lakken" zal de grond dus ontnomen worden.
Tegen vergoeding? Ja, dat ligt er aan. Als
de Partij door omstandigheden óp revolutlo-
'c-aire wegen zou worden gedrongen dan
krijgen de „koelakken" in Nederland niets.
Ja, toch wat, ze krijgen de zegeningen der
socialistische socialisatie.
Wat dat beieekont laat zich raden.
Veel .zpllen de boeren en tuinders zich
niet van behoeven voor te stellen.
De historie der laatste maanden spreekt
genoeg.
Laten de boeren en tuinders goed beden
ken, dat al was het dat de vorm der steun
verlening niet altijd onze, anti-revolutio
naire kamerleden aanstond, ze toch altijd
het groote belang der boeren vooropstelden.
En in verband daarmede hun stem uit
brachten voor elke steun verleening.
Bij de S.D.A.P. noch bij andere linksche
partijen zijn de boerenbelangen zoo veilig
als bij de anti-revolutionairen.
schen. waarmee men Jan en Alleman poogt
te bevredigen, pas' hpt wel in de allerlaat
ste plaats om den Christelijken censor te
Wie dat wil, vange aan met eigen weinig
verheffende verkiezingspractijken terdege
uit te zuiveren.
Als 't even kan
Rookt „EDELMAN"
(Adv.}
t GEBREK AAN KIESKEURIGHEID
Kieskeurigheid is niet het kenmerk van
de propaganda-methoden, door de Christe-
lijk-Pemocratische Unie bij deze verkiezing
gevoerd.
Van een partij, wier leider op grond van
materieele overwegingen en eenzijdige be-
Iangenpolitiek snel afgleed naar eigen pai-
tijformatie, valt het niet zoo vreemd, dat
men tracht stemmen te recruteeren uit de
oude omgeving.
Maar wel is daarbij van pas een herin
nering aan het Arabische spreekwoord*
„Werp geen steenen in de bron, waaruit gij
gedronken hebt".
Men schijnt helaas tot de conclusie te
moeten komen, dat deze Arabieren-moraal
in den kring der Christelijk Democra
tische Unie onbekend is.
Want wanneer aan de Christelijke poli
tieke groepen verweten wordt, „dat zij het
met God alleen niet meer aandurven, maar
hun stembus-successen verwachten van dei»
roep om den sterken man", zooals het
in een strooibiljet luidt is dit laster in
zijn huiveringwekkendstcn vorm.
Vooral de Christelijk Democratische Unie,
die zoo dicht achter onze sociaal-democra
ten aandraaft, moest zich van dergelijke
bestrijding onthouden en liever eerst
zichzelf inkeeren.
Wat de Anti-Revolutionairen betreft
wordt telkens weer de wensch uitgespro
ken naar een sterke Regeering, een
sterk Kabinet en een sterke volks'
tegenwourdiging. Geen enkele blad
van onze richting heeft, zooals men lastert,
op liberale stemmen gespeculeerd, precies,
het tegendeel; geen enkel blad heeft ge
roepen om den sterken man. Integendeel,
want de sterke man, de dictator, laat geen
ruimte voor de ontplooiing der volksvrij
heden, en het is met name een juiste vei-
houding tusschen gezag en vrijheid,
waarvoor de Anti-Revolutionaire Partij
steeds geijverd heeft
Aan de Christelijk Democratische Unie,
met haar staalkaart van stoffelijke wi
llet venijnige der roode laster zit vooral
daarin, dat zij niet-soc.dem. regeerings-
personen in de schoenen schuift met graag
te en genoegen het welvaartspeil der ar
beidende bevolking omlaag te duwen.
Zóó vindt men in het Zaterdagavond-
nummer een plaat van minister Ruys, die,
in een fauteuil gedoken, stuk voor stuk de
kalenderblaadjes afscheurt en in spanning
verkeert of het tot 26 April geheim kan blij
ven, dat de Regeering voornemens is de
werkioozensteun te verlagen.
In het Ochtendblad echter had men on
der het hoofd „Valsch gerucht weerlegd'
moeten meedeelen, dat de contactcommis
sie uit de vakcentralen een ontwerp tot
steunverlaging, dat op het departement ge
reed moest liggen, niet onder de oogen
heeft gehad.
Ook was vanwege het Departement na
drukkelijk aan de roode pers verklaard,
„dat geenerlei regeling tot verlaging der
normen gereed gemaakt is. Er is dus geen
sprake van, dat het huidige kabinet plan
nen heeft klaarliggen, welke het nieuw te
vormen kabinet eventueel zou kunnen over
nemen".
Dat alles was echter niet voldoende om
de lastercampagne te staken; men ging er
even frisch en vroolijk in prent en praat
mee door. De tegenspraak kón immers niet
waar wezen.
En daar kwam het Handelsblad
hulp bieden. Want de Haagsche correspon
dent van dit blad schreef, dat het voorbe
reidend werk niet op het departement ge
daan is, doch door eenige hooge functio
narissen.
De uitgaven voor dit doel zullen met
25 pet. verlaagd moeten worden.
„Let wel, het betreft hier eqn «faling van
het totaal der kosten, want het is niet zóó.
dat ruwweg alle normen ook de laagste,
een verlaging met 25 pet. zullen ondergaan.
Het kabinet, dat straks zal optreden, zal
dus wel degelijk een plan omtrent een an
dere, minder kostbare, regeling ta.v.
werkloosheidsuitkeeringen gereed vinden,
dat weliswaar niet van het departement of
van het zittend ministerie, doch niettemin
van deskundige handen afkomstig is".
De roode pers juicht oyer deze stembus
trouvaille en doet er direct weer een schep
je op:
,Het blijft niet bij 25, het wordt 30 pet.
Dat hooren wij van alle kanten".
Echter, ook het bericht in het liberale
blad wordt door de Regeering pertinent
tegengesproken. Men deelt ons n.l. mee, dat
bij geen der ambtenaren bij het Departe
ment van Binnenlandsche Zaken, dat met
de uitvoering der werkverschaffing en
steunregeling belast is, van een dergelijk
plan iets bekend is.
Natuurlijk is ook deze tegenspraak vooi
i roode pers niet voldoende. Men laat
zich dit buitenkansje niet ontglippen.
Straks vertelt ze, dat enkele hoofdambtena-
het plan thuis voor de liefhebberij heb
ben uitgewerkt
Maarde Regeering is de schuldige.
Dat spreekt vanzelf!
(blz. 2)
Herriot is in Amerika aangekomen. Mac
Donald en Roosevelt hebben een gemeen
schappelijke verklaring over huil, besprekin
gen gepubliceerd. De Economische Wereld
conferentie zal waarschijnlijk 15 Juni aan-
Von Papen krijgt de functie van vertegen
woordiging van Duitschland op internatio
nale conferenties.
Nadolny is te Genève aangekomen in
verband met de hervatting van de Ontwa
peningsconferentie.
De begrafenis van de slachtoffers van het
auto-ongeluk bij Nieuwenhoorn heeft Zater
dag te Rotterdam plaats gehad.
(blz. 9)
Herdenking van de 400ste geboortedag van
Prins Willem te Den Haag en te Amsterdam.
REVOLUTIE EN EVANGELIE
Dezer dagen lazen we in de Kerkelijke
pers:
Ds J. P. C Poldervaart, te Naarden
heeft naar aanleiding van de ongeregeld
heden, welke hebben plaats gehad tijden1
de door hem op 19 Februari j.l. geleide
godsdienstoefening te Huizen (N.-H.) in
de vergadering van het Classicaal Bestuur
van Amsterdam een verklaring afgelegd,
waarin hij zegt: „Deze ongeregeldheden
met den Kerkeraad der Ned. Herv. Ge
meente tc Huizen te betreuren en dat het
hem tot zijn voldoening is gebleken, dat
de Kerkelijke Gemeente te Huizen, noch
de Kerkeraad daarvoor is verantwoorde
lijk te achten."
De Kerkeraad van Huizen gaat met
deze verklaring volkomen accoord.
Door zijl. verklaring heeft de vrijzinnige
predikant dus zijn vroegere beschuldi
ging teruggenomen.
Het gebeurde te Huizen gaf op 27 Febr.
A. B. K. gelegenheid, om in de roode pers
zijn haat tegen kerk en godsdienst te luch
ten. In een zeldzaam venijnig stukje stelde
hij kerkeraad, overheid, politie en heel de
bevolking aansprakelijk voor plaats gehad
hebbende ongeregeldheden. Zij allen waren
in het complot begrepen.
Hoe erg de verstoring van de godsdienst
oefening bij dezen vrijzinnigen predikant
was, weten wij niet Het was in e 1 k geval
te erg. Maar A. B K. beeft niet het recht te
schrijven:
Dat het allerchristelijkst deel
des lands, op Zondag, in en vóór de
ktrk, geujiende den heiligen dienst
Voornaamste Nieuws.
met vuist, keel en stok, de beginse
len wist te stellen boven het openbare ge
zag en de goede orde.
Wij vreezen, dat een verbetering van zijn
beschouwing wel achterwege zal blijven;
want het was er hem immers om te doen
om de revolutie boven het evangelie te ver
heffen.
m EEN DUISTER PUNT
Heelemaal kauscher tusschen liberale en
boerenbonden is het niet
De Algemeene Vergadering van den Vrij
heidsbond, waarin het zeer heeft gespookt,
gaf een mededeeling aan de pers, waarin
geloochend werd, „dat twee candidaten van
den Vrijheidsbond een verklaring aan de
Boerenbonden, hebben afgelegd, aangezien
de vergadering bleek, dat alleen een
mondeling onderhoud schriftelijk werd
werd vastgelegd en het daarbij ten aanzien-
van de Boerenbonden ingenomen standpunt
geheel in overeenstemming is met het pro
gram van den Vrijheidsbond en de door het
hoofdbestuur der liberale partij met de boe
renbonden gevoerde correspondentie."
Toen op nadere preciseering was aange
drongen, liet Mr. Fock in de N.R.C. ver
klaren:
,Naar ons oordeel zal het wereldherstel
tenslotte slechts kunnen komen door terug
keer tot het vrije ruilverkeer, waaraan wij
dus als algemeen leidend beginsel vast
houden.
Wij zijn echter bereid, die maatregelen
te aanvaarden, waarvan kan worden aan
getoond, dat zij in de practijk een redelijke
kans bieden om den ondergang van het
platteland te voorkomen."
Het spreekt vanzelf, dat de heeren Bi ere-
ma, Louwes en van Rappard gebonden zijn
de richtlijnen, welke in dit antwoord
zijn neergelegd"; zoo voegt de redactie er
aan toe.
Maar nu komt de Vrijs. Democraat
vertellen, dat de Boerenbonden niet tevre-
waren met deze verklaring. Daarop
heeft het hoofdbestuur van de Vrijheids-
bonds Bierema gemachtigd tot een omhel
zing van het standpunt der Boerenbonden,
hoewel dit in strijd is met het beginsel en
het program van den Vrijheidsbond.
Van deze machtiging hebben Bierema, v.
Rappard en Louwes gebruik gemaakt
De Vrijheidsbond offert dus weer aan 't
belang. Hij scharrelt en sjachert weer als
vroeger om Kamerzetels bij elkaar te schra
pen. Van Dr Colijn eischt men schending
van geheimen; zelf buigt men zich in aller
lei bochten om toch maar geen stemmen te
verliezen.
En dat noemt men dan eerlijkheid in do
politiek.
Het liberalisme heeft wel volledig afge
daan.
RECTIFICATIE VERKIEZINGS
MATERIAAL
In ons artikel „Namen en cijfers, die te
pas kunnen komen", in ons blad van jl.
Zaterdag slopen bij de correctie oenige fou
ten in die herstold moeten worden.
Bij de verkiezingen van 1925 verkreeg de
Herv. Geref. Staatspartij 1 Kamerzetel en bij
die van 1929 de Middenpartij eveneens 1
Kamerzetel. In 't desbetreffende staatje vie
len deze zetels abusievelijk weg.
Voorts in de vergelijkingscijfers 1925 en
1929: In de kieskring Utrecht behaalde do
C.H. Unie in 1929: 24348 stemmen: in de
kieskring^ 's Hertogenbosch de R.-K. Staats
partij 152117 in de kieskring Tilburg
130212. in de kieskring Arnhem 29945. in de
kieskring Dordrecht 29492, in de kieskring
Gronins i 8566 stemmen en in d kieskring
Assen s':t «temmen (al deze cijfers betref
fen <»p ve-ki-zing van 1929).
De»'-- -a die dit verkiezingsmateriaal be
waren. doen dus goed deze veranderingen
even aan te brengen.