|lir (twc iJtsrljr ut Dagelijks verschijnend Nieuwsblad voor Leiden en Omstreken GEZAG EN FINANCIËN jStetitoe lettertje Courant ABONNEMENT: Per kwartaal In Lelden en In plaat- gen waar n agentschap gevestigd ls ƒ2.35 Franco per post 2.35 portokosten. Per week. r-ƒ0.18 Voor hei Buitanland bij wekelijk- »che tending «1.50 Bu dagetijksche tending „5.50 Alles bij vooruitbetaling Losse nummers 5 cent met Zondagsblad cent Zondagsblad niet afzonderlijk verkrijgbaar 3g^g Bureau: Breestr-iat 123 Telefoon 2710 (na 6 uur 3166) Postbox 20 Postgiro 58936 MAANDAG 24 APRIL 1933 ADVERTENTIEN Van I tot 5 reeels1.1 "4 Elke regel meer0.22V5 Ir.ger Mpdedpelingen van 1—5 regels 2.30 Elke regel meer9.45 Bil contract belangrijke korting. Voor het tievrngen aan 't bureau wurdi berekend f 0.10 14e Jaargang lit nummer bestaat uit DRIE bladen EERSTE BLAD Vraagstukken van de hoogste orde Met groote kracht dringen zich b\j deze stembus de vier punten naar vo ren welke we in ons vorig artikel noemden: Gezag en financiën; econo misch leven en werkloosheid. Wat de eerste punten betreft, is het zeldzaam merkwaardig, dat daarbij de S.D.A.P. in een verdedigende positie is teruggedrongen. En dat is wel de moei lijkste houding, waarin deze menschen zich schikken kunnen. Dan staan hun pers en hun propagandisten voor niets. Gezagondermijnende invloeden, wel ke een rustig en ordelijk volksleven be- dreigen, deden reeds geruimen tijd hun sinister werk. Een uitbarsting er van werd openbaar in Indië. Met de stukken is aangetoond wg hebben ons daarbij niet onbetuigd ge laten dat S.D.A.P. en N.V.V. door jarenlange stelselmatige propaganda hier in de hand hadden en met groote gulheid erkenden zg dat aanvankelijk door hun hartelijke instemming met de muiterij te betuigen. Maar ach, de stukken op het schaak bord verschoven en direct liet de S.D. A.P. een ander gezicht zien. Met de dikste woorden en heftigste gebaren wordt nu rondgevent, dat het „schaam- telooze leugens" zijn om de S.D.A.P. of het N.V.V. iets te verwijten. Want: de leiding heeft de muiterij direct afgekeurd; men mag de Marinebonden niet ver eenzelvigen met de S.D.A.P.; zij hebben niet eens regelmatig contact met het N.V.V.; een beroep op de muiters kon men niet doen: Albarda had geenerlei con tact met de Inlanders. Als dat nu niet de stumperige ver dediging is van een partij, die in de knoei zit, dan weten we het niet. Maar overduidelijk blijkt, hoe noodzakelijk het is, dat het gezag krachtig wordt gehandhaafd, mede door bestrijding van opruiende propaganda en beleedi- ging van de Overheid; door voorko ming zooveel mogelijk van wanordelijk heden en zoo noodig besliste beteuge ling er van. We hebben te veel bewijzen aange voerd voor de onbetrouwbaarheid der S.D.A.P.; we hebben te duidelijk aan gewezen, dat zij slechts de muiterij af keurde, toen het succes uitbleefdan dat wij niet met volle vrijmoedigheid ons volk zouden durven voorhouden: hier is de partij der dubbelhartigheid, die over democratie praat, doch de re volutie achter de hand houdt. Daarom ook gaat het thans vooral om het gezag! Met de financiën staat het niet an ders. Nu het niet meer mogelijk is om te ontkennen, dat het er slecht met de schatkist voorstaat, kan men in een rood pamflet, dat van radeloosheid ge tuigt, lezen „Als het waar is, dat onze publieke financiën ontredderd zijn, wie heeft dit dan gedaan? Zijn het niet leiders der drie Christelijke partijen, die sinds 1918 deze financiën beheerd hebben?" Zóó zout heeft men het zelfs in de politiek nog maar zelden gegeten. Een breedvoerig en voor de S.D.A.P. ver pletterend antwoord zou ter weerleg ging gegeven kunnen worden. Wij doen dit thans natuurlijk niet meer: we wijzen slechts op de parle mentaire geschiedenis der laatste jaren waaruit onomstootelijk blijkt, dat de S.D.A.P. nagenoeg elk voorstel om de inkomsten te versterken, heeft bestre den en onuitputtelijk was in het doen an voorstellen, die millioenen zouden eischen. Alles ter bevordering van het finan cieel evenwicht, dat zij ook noodzake lijk achtenmet de mond. Maar dat absoluut noodzakelijk is, zal ons volks leven niet onherstelbaar geschaad wor den. En voor het rijk èn voor de ge meenten is volstrekte handhaving van het financieel evenwicht absoluut on ontbeerlijk, in de eerste en voornaam ste plaats om de sociale wetgeving, waarop we terecht prat gaan, intact te houden; om onze werkloozen, die wjj, Gode zij dank, beter kunnen verzorgen dan welk land ook, voor nog grooter ellende te vrijwaren; om het geknakte bedrijfsleven voor algeheele ondergang te behoeden; om inflatie, welke allen, die van een vast, maar bescheiden in komen moeten leven, erger treft dan loon- of steunverlaging, buiten onze grenzen te houden. Waarlijk, wie opkomt voor een krach tig gezag en voor gezonde financiën, die ijvert voor hooge idealen en koste lijke goederen. Zouden ze u dan geen gang naar de stembus waard zijn? 't Gaat niet om het aantal, 't gaat om de grootte van den steun. En ook willen de hecren S.D.A.P.-ers de boeren wat meer laten leeren. Hoe goed, nietwaar? Als ge een ernstig ongeluk krijgt helpt da D.A.P. niet. Neen ze wil u les laten geven i Eerste hulp bij ongelukken. Letterlijk staat in hun rose blad: „werden an de paar honderd millioen (genoten steun wordt bedoeld) enkele afgenomen en landbouwvoorlichting besteed het zou den boer straks beter gaan." Zie wat de boer en tuinder aan de S.D.A.P heeft, een wissel op de toekomst, enkel praat cn zoo goed als geen daad. Voor dit laatste moet ge bij rechts rijn. Zooals gebleken is. STEUN MET DE DAAD OF MET PRAAT Dat de antirevolutionaire leden van de Tweede Kamer steeds weer als het land- en tuinbouwbelangen betrof krachtig meegehol pen hebben, behoeft geen betoog meer. Bekend is, dat het juist een antirevolutio nair was, die van de reeds ten doode opge schreven pachtwet-Ebels heeft gemaakt, wat er van te maken was om er een meerderheid voor te verkrijgen. Bekend is, dat de land- en tuinbouwsteun- wetten, die steun moesten brengen aan den noodlijdenden agrarischen stand, met de hulp dór Antirevolutionaire leden aangeno men zijn. Dat over de Uitvoering van som mige dezer wetten nog wel eens geklaagd wordt (soms met soms ook zonder reden) doet aan de bedoeling van de wet als zoo danig niets af. De bedoeling óm de "boeren en tuinders te helpen moest gesteund en werd gesteund. Door deze steun wetten rijn, naar matige berekening, door de boeren en tuinders 150 millioen gulden meer ontvangen dan ze zon der deze wetten zouden gekregen hebben. Het meest beteekenend rijn de Crisis- zuivel-, de Crisis-varkens- en de Tarwewet, welke te zamen, volgens dezelfde matige be rekening, 125 millioen hebben bijgedragen. De overige steunwetten gaven t9 zamen ongeveer 25 millioen gulden. Eigenaardig is het dat alléén de steun van deze laatste 25 millioen de goedkeuring van de socialistische Kamerleden kon verwerven De drie wetten, die minstens 125 millioen baat brachten, konden geen steun van S.D.A.P. verkrijgen. Steeds weer klonk het uit dien hoek: tegen. Dat zit hen nu leelijk dwars. Want zelfs de heer Schaper hekelde hun houding. In zulke gevallen moet men enkele bezwaren over het hoofd zien, oordeelde deze S.D.A.P.- er, en als er iets voorgesteld wordt om nood lijdende boeren te helpen, moet niet alles op een goudschaaltje gewogen om te onder zoeken of het andere arbeiders ook een centje extra zal kosten. Thans moet de schijn gered. Met groot! woorden wordt over hun afwijzende hou ding ten opzichte van boerensteun heenge- praat. Het boerenbedrijf geeft aan niet meer dan een vijfde deel der bevolking werk. Zoo belangrijk is het dus niet! Bovendien heet het: voor meer dan drievierden der wets ontwerpen hébben dé socialisten gestemd. Accoord! Doch dat meer dan drievierde deel gaf den boeren nog geen derde deel der toe gedachte steun. ABONNEMENTSPRIJS NA DE VERLAGING: PER KWARTAAL f 2.35 PER WEEK 18 CENTS AANBRENGERS VAN NIEUWE ABONNÉS KUNNEN GE BRUIK MAKEN VAN HET INTEEKENBILJET IN DIT NUMMER. Zl| HEBBEN RECHT OP BOEKENPREM1ES. DEZE WORDEN HALF Mei VERZONDEN. DE ADMINISTRATIE dienaar. AJs de eischen niet ingewilligd worden, omdat er geen geld is, dan verzaakt men het beginsel. Als de kinderen eischen stellen, zeer billijke eischen natuurlijk, maar 4e ouders kunnen het niet betalen, dan staan die ouders schuldig, ce staren zich blind op het geld en handelen in strijd met het goede beginsel. Aldus de economische wijsheid van de C:D.U., die voor millioenen eischt, doch de vraag onbeantwoord laat, waar het geld vandaan moet komen. Democratie of demagogie? WEL ONDERSCHEIDEN Het zijn de arbeiders, die de groote massa kiezers leveren. Het zijn daarom ook de arbeiders, om wie bij elke verkiezing ge vochten wordt Door de groote revolutio naire partijen allereerst, door de opkomen de politieke gelukzoekers niet minder. Eigenaardig is wel, dat men zich daarbij toch telkens vergist in de geestelijke ge steldheid van onze christelijke arbeiders. Men denkt ze te lokken in het revolutio naire kamp, door stelselmatig op" de chris telijke politieke partijen af te geven, door het christendom aan te vallen, door smaad en hoon uit te gieten over de hoofden van de leiders onzer christelijke actie. Maar dat moet onwillekeurig leiden tot een nauwere samenbinding van ons Chris tenvolk, dat leert iedereen zien, dat ook de politieke strijd een geestelijke strijd is en dat het ook in 1933 gaat om geestelijke goederen. Zeker zal er wel eens een afdwalen, maar onze christenmannen en -vrouwen weten te goed, dat het beginsel "bovenal gaat en dat geestelijke goederen verre overtreffen alle stoffelijk voordeel. Het is wel eigenaardig, dat nog de vorige week in „De Sociaal Democraat" werd ge constateerd, dat men op de christelijke ar beiders geen vat kon krijgen en dat de S.D.A.P. toch eigenlijk niet verder kan, ten zij, dat uit onze rijen nieuwe massa's ko men. De schrijver heeft al evenmin als de anderen het juiste oog op de bindkracht van een geestelijk beginsel, boven elke belan gengemeenschap. Anderen probecren het door hun pro grams zooveel mogelijk in te richten naar de behoeften van dat deel van het kiezers volk, dat zij hopen te vangen. En als van zelf worden daarbij de arbeiders niet ver geten. Dat deze programs in de economische om standigheden waarin ons volk verkeert, niet de minste waarde hebben, weten de opstel lers waarschijnlijk even goed als wij. Maar dat schijnt voor deze politikasters toch geen reden om het niet te probeeren. Licht loop! er een goedgeloovige in de fuik. Toch lijkt ons dit alles voor onze arbei ders te doorzichtig dan dat men deze hen gelaars succes kan beloven. Wie in de so ciaal-economische actie geen onbekende is, weet wel, dat het er thans om gaat, zooveel mogelijk te behouden, wat werd verkregen. Hij realiseert zich volkomen, dat er dik wijls offers moeten worden gebracht om 't essentieele van wat in jaren van strijd werd verkregen, te behouden. Hij ziet den geesel der werkloosheid, hij eet, welke zware lasten reeds alleen hier door op de gemeenschap, op ons volk wor den gelegd, hij "weet evenzeer, dat het nu niet de tijd is voor millioenen verslindende nieuwe maatregelen. De partij, die den toestand klaar onder de oogen ziet, die herstel van ons economisch leven en bestrijding van de werkloosheid op haar program plaatst, als de zaken, waar over het in de naaste toekomst gaat, die partij alleen zal zijn vertrouwen kunnen hebben. Want hij weet, dat alle krachten moeten ingespannen, om onder den zegen Gods ons volk door de crisis te helpen. En daarom is hij voor misleiding veel minder gevoelig, dan sommige nieuwbakken partijen wel zouden wenschen. Aan de Anti-revolutionaire partij weet ieder, wat hij heeft Dat is, zeker in onzen tijd, ook voor de arbeiders, goud waard. DEMOCRATISCHE WIJSHEID Wij eischen slechts, aldus de C.D.U.; wij beloven niets. Maar men wijst onze eischen af met het motief: geen geld. Dat is ergerlijk. Want: Men neetnt de moeite niet de rechtmatig heid ervan te toetsen aan het beginsel, neen, men zegt: er is geen geld en daar om deugen uw eischen niet Zoo wordt thans in de grond der zaak in de a.r. partij de mammon tot het beginsel heven.Het draait alles om de gave gulden en of deze gaafheid verkregen wordt ten koste van de rechtvaardige eischen der arbeidersklasse, doet er minder toe Dat is zeker de nieywste -ocratische wijsheid. Wie een toren wil bouwen, en eerst de kosten overziet* Is dus een mammon* LANDBOUW EN DE SOCIA LISTEN Men hoort wel eenr een boer in arren moede zeggen: 1 is best te begrijpen, dat zoovelen zich bij rood aansluiten. kan men zich zoo'n uitspraak inden ken, als men weet hoe groot vaak de nood bij de boeren gekomen is en hoe moeilijk het vaak 2s om uit de tegenwoordige wetten wij's te worden. Toch is zoo'n uitspraak ook weer niet te begrijpen als men even doordenkt Want de boeren hebben van roode zijde niet veel te verwachten. Kleineerend wordt over de beteekenis van de boerenstand ggesproken. Niet meer dan één vijfde deel der bevolking heeft belang bij den land- en tuinbouw, coo wordt klein- cerend gezegd. Maar wat minder steun en laten ze wat leeren, want ze vermorsen nog een hoop geld door niet doelmatig te boeren. (Dat kunnen alleen socialisten: denk aan Rotterdam en Zaandam). Zoo oordeelen de socialisten. En wat hebben de boeren te wachten in een socialistische maatschappij. Daarover hebben ze thans reeds studie gemaakt. Er is een rapport over het Landbouw vraagstuk door een commissie uit de S.D.A. tgebracht Voorzitter der commissie was de heer J. Oudegeest. Natuurlijk is socialisatie het heerlijke doel. Op Russische wijze wordt in dit rapport reeds van „koelakken" gesproken. Deze „koe lakken" zal de grond dus ontnomen worden. Tegen vergoeding? Ja, dat ligt er aan. Als de Partij door omstandigheden óp revolutlo- 'c-aire wegen zou worden gedrongen dan krijgen de „koelakken" in Nederland niets. Ja, toch wat, ze krijgen de zegeningen der socialistische socialisatie. Wat dat beieekont laat zich raden. Veel .zpllen de boeren en tuinders zich niet van behoeven voor te stellen. De historie der laatste maanden spreekt genoeg. Laten de boeren en tuinders goed beden ken, dat al was het dat de vorm der steun verlening niet altijd onze, anti-revolutio naire kamerleden aanstond, ze toch altijd het groote belang der boeren vooropstelden. En in verband daarmede hun stem uit brachten voor elke steun verleening. Bij de S.D.A.P. noch bij andere linksche partijen zijn de boerenbelangen zoo veilig als bij de anti-revolutionairen. schen. waarmee men Jan en Alleman poogt te bevredigen, pas' hpt wel in de allerlaat ste plaats om den Christelijken censor te Wie dat wil, vange aan met eigen weinig verheffende verkiezingspractijken terdege uit te zuiveren. Als 't even kan Rookt „EDELMAN" (Adv.} t GEBREK AAN KIESKEURIGHEID Kieskeurigheid is niet het kenmerk van de propaganda-methoden, door de Christe- lijk-Pemocratische Unie bij deze verkiezing gevoerd. Van een partij, wier leider op grond van materieele overwegingen en eenzijdige be- Iangenpolitiek snel afgleed naar eigen pai- tijformatie, valt het niet zoo vreemd, dat men tracht stemmen te recruteeren uit de oude omgeving. Maar wel is daarbij van pas een herin nering aan het Arabische spreekwoord* „Werp geen steenen in de bron, waaruit gij gedronken hebt". Men schijnt helaas tot de conclusie te moeten komen, dat deze Arabieren-moraal in den kring der Christelijk Democra tische Unie onbekend is. Want wanneer aan de Christelijke poli tieke groepen verweten wordt, „dat zij het met God alleen niet meer aandurven, maar hun stembus-successen verwachten van dei» roep om den sterken man", zooals het in een strooibiljet luidt is dit laster in zijn huiveringwekkendstcn vorm. Vooral de Christelijk Democratische Unie, die zoo dicht achter onze sociaal-democra ten aandraaft, moest zich van dergelijke bestrijding onthouden en liever eerst zichzelf inkeeren. Wat de Anti-Revolutionairen betreft wordt telkens weer de wensch uitgespro ken naar een sterke Regeering, een sterk Kabinet en een sterke volks' tegenwourdiging. Geen enkele blad van onze richting heeft, zooals men lastert, op liberale stemmen gespeculeerd, precies, het tegendeel; geen enkel blad heeft ge roepen om den sterken man. Integendeel, want de sterke man, de dictator, laat geen ruimte voor de ontplooiing der volksvrij heden, en het is met name een juiste vei- houding tusschen gezag en vrijheid, waarvoor de Anti-Revolutionaire Partij steeds geijverd heeft Aan de Christelijk Democratische Unie, met haar staalkaart van stoffelijke wi llet venijnige der roode laster zit vooral daarin, dat zij niet-soc.dem. regeerings- personen in de schoenen schuift met graag te en genoegen het welvaartspeil der ar beidende bevolking omlaag te duwen. Zóó vindt men in het Zaterdagavond- nummer een plaat van minister Ruys, die, in een fauteuil gedoken, stuk voor stuk de kalenderblaadjes afscheurt en in spanning verkeert of het tot 26 April geheim kan blij ven, dat de Regeering voornemens is de werkioozensteun te verlagen. In het Ochtendblad echter had men on der het hoofd „Valsch gerucht weerlegd' moeten meedeelen, dat de contactcommis sie uit de vakcentralen een ontwerp tot steunverlaging, dat op het departement ge reed moest liggen, niet onder de oogen heeft gehad. Ook was vanwege het Departement na drukkelijk aan de roode pers verklaard, „dat geenerlei regeling tot verlaging der normen gereed gemaakt is. Er is dus geen sprake van, dat het huidige kabinet plan nen heeft klaarliggen, welke het nieuw te vormen kabinet eventueel zou kunnen over nemen". Dat alles was echter niet voldoende om de lastercampagne te staken; men ging er even frisch en vroolijk in prent en praat mee door. De tegenspraak kón immers niet waar wezen. En daar kwam het Handelsblad hulp bieden. Want de Haagsche correspon dent van dit blad schreef, dat het voorbe reidend werk niet op het departement ge daan is, doch door eenige hooge functio narissen. De uitgaven voor dit doel zullen met 25 pet. verlaagd moeten worden. „Let wel, het betreft hier eqn «faling van het totaal der kosten, want het is niet zóó. dat ruwweg alle normen ook de laagste, een verlaging met 25 pet. zullen ondergaan. Het kabinet, dat straks zal optreden, zal dus wel degelijk een plan omtrent een an dere, minder kostbare, regeling ta.v. werkloosheidsuitkeeringen gereed vinden, dat weliswaar niet van het departement of van het zittend ministerie, doch niettemin van deskundige handen afkomstig is". De roode pers juicht oyer deze stembus trouvaille en doet er direct weer een schep je op: ,Het blijft niet bij 25, het wordt 30 pet. Dat hooren wij van alle kanten". Echter, ook het bericht in het liberale blad wordt door de Regeering pertinent tegengesproken. Men deelt ons n.l. mee, dat bij geen der ambtenaren bij het Departe ment van Binnenlandsche Zaken, dat met de uitvoering der werkverschaffing en steunregeling belast is, van een dergelijk plan iets bekend is. Natuurlijk is ook deze tegenspraak vooi i roode pers niet voldoende. Men laat zich dit buitenkansje niet ontglippen. Straks vertelt ze, dat enkele hoofdambtena- het plan thuis voor de liefhebberij heb ben uitgewerkt Maarde Regeering is de schuldige. Dat spreekt vanzelf! (blz. 2) Herriot is in Amerika aangekomen. Mac Donald en Roosevelt hebben een gemeen schappelijke verklaring over huil, besprekin gen gepubliceerd. De Economische Wereld conferentie zal waarschijnlijk 15 Juni aan- Von Papen krijgt de functie van vertegen woordiging van Duitschland op internatio nale conferenties. Nadolny is te Genève aangekomen in verband met de hervatting van de Ontwa peningsconferentie. De begrafenis van de slachtoffers van het auto-ongeluk bij Nieuwenhoorn heeft Zater dag te Rotterdam plaats gehad. (blz. 9) Herdenking van de 400ste geboortedag van Prins Willem te Den Haag en te Amsterdam. REVOLUTIE EN EVANGELIE Dezer dagen lazen we in de Kerkelijke pers: Ds J. P. C Poldervaart, te Naarden heeft naar aanleiding van de ongeregeld heden, welke hebben plaats gehad tijden1 de door hem op 19 Februari j.l. geleide godsdienstoefening te Huizen (N.-H.) in de vergadering van het Classicaal Bestuur van Amsterdam een verklaring afgelegd, waarin hij zegt: „Deze ongeregeldheden met den Kerkeraad der Ned. Herv. Ge meente tc Huizen te betreuren en dat het hem tot zijn voldoening is gebleken, dat de Kerkelijke Gemeente te Huizen, noch de Kerkeraad daarvoor is verantwoorde lijk te achten." De Kerkeraad van Huizen gaat met deze verklaring volkomen accoord. Door zijl. verklaring heeft de vrijzinnige predikant dus zijn vroegere beschuldi ging teruggenomen. Het gebeurde te Huizen gaf op 27 Febr. A. B. K. gelegenheid, om in de roode pers zijn haat tegen kerk en godsdienst te luch ten. In een zeldzaam venijnig stukje stelde hij kerkeraad, overheid, politie en heel de bevolking aansprakelijk voor plaats gehad hebbende ongeregeldheden. Zij allen waren in het complot begrepen. Hoe erg de verstoring van de godsdienst oefening bij dezen vrijzinnigen predikant was, weten wij niet Het was in e 1 k geval te erg. Maar A. B K. beeft niet het recht te schrijven: Dat het allerchristelijkst deel des lands, op Zondag, in en vóór de ktrk, geujiende den heiligen dienst Voornaamste Nieuws. met vuist, keel en stok, de beginse len wist te stellen boven het openbare ge zag en de goede orde. Wij vreezen, dat een verbetering van zijn beschouwing wel achterwege zal blijven; want het was er hem immers om te doen om de revolutie boven het evangelie te ver heffen. m EEN DUISTER PUNT Heelemaal kauscher tusschen liberale en boerenbonden is het niet De Algemeene Vergadering van den Vrij heidsbond, waarin het zeer heeft gespookt, gaf een mededeeling aan de pers, waarin geloochend werd, „dat twee candidaten van den Vrijheidsbond een verklaring aan de Boerenbonden, hebben afgelegd, aangezien de vergadering bleek, dat alleen een mondeling onderhoud schriftelijk werd werd vastgelegd en het daarbij ten aanzien- van de Boerenbonden ingenomen standpunt geheel in overeenstemming is met het pro gram van den Vrijheidsbond en de door het hoofdbestuur der liberale partij met de boe renbonden gevoerde correspondentie." Toen op nadere preciseering was aange drongen, liet Mr. Fock in de N.R.C. ver klaren: ,Naar ons oordeel zal het wereldherstel tenslotte slechts kunnen komen door terug keer tot het vrije ruilverkeer, waaraan wij dus als algemeen leidend beginsel vast houden. Wij zijn echter bereid, die maatregelen te aanvaarden, waarvan kan worden aan getoond, dat zij in de practijk een redelijke kans bieden om den ondergang van het platteland te voorkomen." Het spreekt vanzelf, dat de heeren Bi ere- ma, Louwes en van Rappard gebonden zijn de richtlijnen, welke in dit antwoord zijn neergelegd"; zoo voegt de redactie er aan toe. Maar nu komt de Vrijs. Democraat vertellen, dat de Boerenbonden niet tevre- waren met deze verklaring. Daarop heeft het hoofdbestuur van de Vrijheids- bonds Bierema gemachtigd tot een omhel zing van het standpunt der Boerenbonden, hoewel dit in strijd is met het beginsel en het program van den Vrijheidsbond. Van deze machtiging hebben Bierema, v. Rappard en Louwes gebruik gemaakt De Vrijheidsbond offert dus weer aan 't belang. Hij scharrelt en sjachert weer als vroeger om Kamerzetels bij elkaar te schra pen. Van Dr Colijn eischt men schending van geheimen; zelf buigt men zich in aller lei bochten om toch maar geen stemmen te verliezen. En dat noemt men dan eerlijkheid in do politiek. Het liberalisme heeft wel volledig afge daan. RECTIFICATIE VERKIEZINGS MATERIAAL In ons artikel „Namen en cijfers, die te pas kunnen komen", in ons blad van jl. Zaterdag slopen bij de correctie oenige fou ten in die herstold moeten worden. Bij de verkiezingen van 1925 verkreeg de Herv. Geref. Staatspartij 1 Kamerzetel en bij die van 1929 de Middenpartij eveneens 1 Kamerzetel. In 't desbetreffende staatje vie len deze zetels abusievelijk weg. Voorts in de vergelijkingscijfers 1925 en 1929: In de kieskring Utrecht behaalde do C.H. Unie in 1929: 24348 stemmen: in de kieskring^ 's Hertogenbosch de R.-K. Staats partij 152117 in de kieskring Tilburg 130212. in de kieskring Arnhem 29945. in de kieskring Dordrecht 29492, in de kieskring Gronins i 8566 stemmen en in d kieskring Assen s':t «temmen (al deze cijfers betref fen <»p ve-ki-zing van 1929). De»'-- -a die dit verkiezingsmateriaal be waren. doen dus goed deze veranderingen even aan te brengen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1933 | | pagina 1